احوالات قتلگاه 5971

احوالات قتلگاه

 

توپراقلار اوسته قارداشینین گوردی حالینی

توکدی عذاره شدّتله اشکِ آلینی

 

اود دوتدی یاندی عصمتِ کبرای ذوالجلال

مِهره خطاب ، باشلادی بو نوعیلن مقال

 

ای گون نه سوز و تابیدی بو؟ یاندی قارداشیم

آرتیرما اِلتهابوی اودلاندی قارداشیم

 

خطّ شعاعون آرتوردی سوز ، قلبینه

شرم ایله ، کس حرارتیوی یاندی قارداشیم

 

تَحتِ ترابی ایلیه جاق مسندِ جلال

بیر آز زمان بو نشئه ده مهماندی قارداشیم

 

خوشدور اوزی ، ولی یانورام من بو حالینه

حالا" خیال ایتمه پریشاندی قارداشیم

 

جودی اولوب وجودوون امکانینه سبب

سندن نه رحم و شفقّته شایاندی قارداشیم

 

سن ، من ، فلک ، مَلک ، القصّه ماسوا

بیر بنده دور ، تمامینه سلطاندی قارداشیم

 

نافذدی امری انفس و آفاقه ، کونیده

نفسِ وجوده واجب الاِذعاندی قارداشیم

 

بیر مُلک فرض اولسا ، اگر جمله کاینات

بیر بیله مُلکه ، صاحبِ فرماندی قارداشیم

 

رحمان دییوب رحیمی شهید ایلین لره

هر حالینه مُعرّفِ رحماندی قارداشیم

 

جودی وجودِ عالمه اوّل اولوب سبب

اصلیّتِ تداومِ دوراندی قارداشیم

 

خلقت لباسی ، هیکلِ کونه گییندیریب

امّا اوزی بو حالیده عریاندی قارداشیم

 

یاندیرما قلبینی اورگیم یاندی بولموسن

دریای فیض اولا اولا ، عطشاندی قارداشیم

 

مستور قیل یوزون ، گوروسن مثلِ آفتاب

قانلی شفق ایچینده نمایاندی قارداشیم

 

سنده نه جلوه واردی که چرخِ هدایته

قانلی یوزیله نیّرِ تاباندی قارداشیم

 

سن بیر سُهیل فرض اولاسان جلوه ده اگر

تابنده لیقدا مِهرِ درخشاندی قارداشیم

 

بیر نجمِ تابناکیدی ، هر قانلی یاره سی

یر اوزره چرخِ انجمِ رخشاندی قارداشیم

 

بیر گلستان حساب اولا ، گر دشتِ کربلا

بو گلستانه لالهء نُعماندی قارداشیم

 

منظوری درکِ فیضِ لقای حبیب اولوب

هر ظلمی بو طریقیده خوش ساندی قارداشیم

 

معناده اولماقیله ، هامی ماسوا اولوب

جسمِ وجوده جوهرهء جاندی قارداشیم

 

پرگارِ نظمِ کون دوشوب انتظامدن

قطبِ مدارِ عالَمِ امکاندی قارداشیم

 

ایمانی یوخ گروه ، ایاقدان سالوبدیلار

بولموبله اصلِ معنی ایماندی قارداشیم

 

هر چند تشنه دور ولی خشکیده لعلیله

فیضِ بقایِ چشمهء حیواندی قارداشیم

 

قرآنه تیغِ کینه ویروب بو سپاه ، چون -

اصلُ الاُصولِ وجههء قرآندی قارداشیم

 

معناده تیغِ ظلم چکوبلر حق اوستونه

چون آیتِ جلالتِ یزداندی قارداشیم

 

بو دشتی باغِ خلدِ برین ایلیوبدور عجب دگل

نُزهت فزای روضهء رضواندی قارداشیم

 

لطفِ حقی بو قوم اوزوندن کسیبدی ، چون -

توقیعِ لطفِ حضرتِ سبحاندی قارداشیم

 

اشکیم کیمی باتوبدی قیزل قانه پیکری

گویا نظرده لعلِ بدخشاندی قارداشیم

 

محوِ تجلیّاتِ جمالِ حبیب اولوب

دورِ وفاده زادهء عمراندی قارداشیم

 

تفکیکِ حق و باطل ایدوب روزِ حشره تک

شرحِ ثبوتِ معنی فُرقاندی قارداشیم

 

بیجا دگل سوسوز کسیلوب باشی ظلمیله

عشق و وفا مِناسینه قرباندی قارداشیم

 

دیوانِ لطف و رحمتِ خلّاقِ اکبره

عنوانِ ذاتِ پاکیله عنواندی قارداشیم

 

سال پردهء شفق یوزوه ، یوخسا گورموسن؟

توپراقلار اوسته قانینه غلطاندی قارداشیم

 

شهبازِ اوجِ ذروهء اعلای عشقیدور

باخما یارالی خاکیله یکساندی قارداشیم

 

خوش خوش یاتیب رضائیله خاک و خون آرا

مدهوشِ جلوهء رخِ جاناندی قارداشیم

 

فرقِ فریقِ مُقبل و مَردوده ، حشرده

اظهارِ مِهر و قهرله میزاندی قارداشیم

 

پروانه وار مقامِ محبّتده ماسوا

بزمِ وجوده شمعِ شبستاندی قارداشیم

 

دنیاده قبله گاهِ مرادِ جهانیان

عقبا گونونده شافعِ عصیاندی قارداشیم

 

کفّاردن او قان کی توکوب بدرده آتام

بو دشتیده قتیلِ همان قاندی قارداشیم

 

قلبِ رسول و فاطمه نی ایتدی زخمدار

قلبیندن اول زمانیکه یارالاندی قارداشیم

 

دیو و دد ال آچوبلا ، نه پروا جلالینه

اورنگِ مُلکِ عشقه سلیماندی قارداشیم

 

سِرّ سجودِ فوجِ ملائک دی آدمه

وجهِ عُلوّ رتبهء انساندی قارداشیم

 

چوخلار سوارِ پهنهء عشق اولدولار ولی

بو عرصه گهده فارسِ میداندی قارداشیم

 

فصلِ بیانِ رحمت و احساندی عالَمه

رُکنِ بنای مذهب و ارکاندی قارداشیم

 

بزمِ لقا هواسی آلیب طاقتین دیمه

رنجورِ تیغ و نیزه و پیکاندی قارداشیم

 

ساعیر و طورده گورونن مین فروغیله

روح و کلیمه ، جلوهء یزداندی قارداشیم

 

چرخِ وفایه کوکبهء عشقِ پاکیله

خورشیدِ تابناک و فروزاندی قارداشیم

 

شورای اوّلیّه ده تصویبدن گیچوب

روزِ جزاده شافعِ عصیاندی قارداشیم

 

اولسا حسابی ، شیعه غم ایتمز حسابدن

اهلِ قصوره آیتِ غفراندی قارداشیم

 

(عابد) علاج دردینی ایلر عنایتا"

هر درمنده معطی درماندی قارداشیم.

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال حضرت علی (ع) بعد از شهادت حضرت زهرا (س) 5731

زبانحال امیرالمومنین حضرت علی (علیه السلام)

بعد از شهادت حضرت زهرا (سلام الله)

 

شعله زد در خرمن جان آه آتش زای من

کو زلال فیض لعلت؟ جان من! زهرای من!

 

هاله ی غم چتر گردان جمالت گشته است

کو خدائی جلوه ات؟ ای ماه مهر آرای من

 

نشکفد گر بر تکلّم غنچه ی خاموش تو

هر سخن افسرده گردد بر لب گویای من

 

نرگست گوئی بود مست شکر خواب سحر

ای نگاهت مایه ی نوشینی رویای من

 

بوی هجران می تراود از گل پژمرده ات

وایِ من!‌ از تلخی ایّام هجران، وای من!‌

 

نوبهارا جلوه ات چون شد، مگر باد خزان

برد بر یغما صفای این گل رعنای من

 

از نیایش شعله در جان ملائک می زدی

ذکر و تسبیحت چه شد ای همدم نجوای من

 

چشم بیدار تو را چون خفته بینم نیمروز؟

ای چراغ افروز بزم طاعت شبهای من

 

بشکند دستی که شد ویرانگر بنیان صبر

کرد چون فیروزه، رنگ لولو لالای من

 

ریخت اشکم، ریخت تا گردون به جامت زهر غم

سوخت جانت، سوخت تا کاشانه و ماوای من

 

از تو باشد رونق گنجینه ی تنزیل و وحی

ای به اکلیل کرامت گوهر والای من

 

حال امروز تو خون اندر دل من می کند

گر نگردد حال، وای از تلخی فردای من

 

قامت صبرم شکست از بار محنت زای درد

تا نشان سنگ کین شد گوهر یکتای من

 

شکرُ لِلَّه جز به درگاه نبی و آل او

پیش کس عابد نشد خم قدّ استغنای من

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات اربعین 5681

احوالات اربعین

 

شاماتی تیره شام ایلدیم ، دود آهیله

پوزدوم یزید شوکتنی فَرّ و جاهیله

 

بِیتُ الصَّنَم ده نغمهء توحید باشلادیم

موجه فضای شام گلیب ، یا اِلاهیله

 

حکم حجابی ایلدی تَنفیذ عترتون

مستور ایدوبله مَه یوزی ، زلف سیاهیله

 

نیلی و ارغوان اولالی جسملَر دولوب

دین گلستانی هم گلله هم گیاهیله

 

بیزده غرورِفیضِ شهادت عیان ، ولی

هند اوغلی قیدِ نفسده ، حال تباهیله

 

چوخ سعی ایدردی گیزلده واضح شکستینی

تجدیدِ اشتباه ایلیوب اشتباهیله

 

قرآن اوخوردی ، دینه تظاهر ایده ، ولی

رسوا اوزون ایدردی دلیل و گواهله

 

قرآن اوخوردی لیک اوزی مست و خرابیدی

تاریخی روسیاه ایلدی بو گناهله

 

تطبیق ایدردی جهلیله آیات مُنزَلی

بیدادیله حُصوله یتن بیر رفاهله

 

باللهی ایتدی قلبیمی مجروح ، خیزران

رخساروی گورنده او خونین شَفاهله

 

سالدیم ایله تزلزله ارکان دولتین

گویا که تند باد اولوب توش ، کاهله

 

سیندیردی منطقیم ، او دنی اولدی لاجَرَم

مغلوب ، قاره معجره زرین کلاهله

 

زندان غم عجب دگی سجاده ، یوسفون

وار نسبتی هر آئنه ظلمات چاهله

 

خوشدور حدیث عشق و محبت بیان ایدم

تا تاپمیا کدر اورگون دودِ آهله

 

بیر اربعین ریاضت هجرانه دوزموشم

مانوس اولوب یانان اورگیم خانقاهله

 

درد دل ایتمیشم گجه گوندوز حسینِ من

گه قُرص آفتابله گه نور ماهیله

 

گه کربلا دیارینه مُلک دَمِشقدن

گوندرمیشم سلام ، نسیم پِگاهیله

 

 

گه قتلگاهی بُعدِ مَسافتله گورموشم

سیر ایتمیشم جمالوی طیّ نگاهیله

 

دل مُلکی عشقیله اولی تسخیر اولا بلی

نه زور و قدرتیله نه فوج سپاهیله

 

(عابد) حسین دامنینی ایلمه رها

کسمه علاقه خسروِ عالَم پناهیله

 

آختار امید ساحلی ، غرقاب فتنه ده

فُلک نجاتیله نه تلاش و شناهیله

 

قورتولدی عمر ، خواب جهالتدن آچ گوزون

جبران ایله او غفلتی بو اِنتباهیله

 

ایله علاج دردیوه تا واردی فرصتون

شور ولایتیله ، دلِ عذرخواهیله.

 

مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات اربعین 5674

احوالات اربعین

 

پایانه ویردی چرخ دون دور بلانی قارداشیم

گلدی دیار شامدن غم کاروانی قارداشیم

 

ای هفت اقلیم غمین فرمانروای مطلقی

ای شهر بند عشقده نصب ایلین غم بیرقی

ای حق و حقانیتین ملزوم ما لایفرقی

ای ذات بیچون آیت ذات البیانی قارداشیم

 

پوزقون قطاریم ایلدی رجعت ره شاماتدن

مینلر حکایت دلده وار دروازه ساعاتدن

بیر شمه تشریح ایلسم اول غملی کیفیاتدن

قبرینده گریان ایلرم خیرالورانی قارداشیم

 

سیر اسارا ایتماقا چیخمشدی فوج شامیان

رسم سروریله هامی دلده لرده شوق بیکران

محمل لر ایچره عترتون پوزقون پریشان باغریقان

بو وضع رسوا ایلدی اسلامیانی قارداشیم

 

اللرده آلات طرب ، بدنام لر بی ننگ لر

الحان بی قانونله گلمیشدی شوره چنگ لر

شامی لره جانبخشدی بو دلگداز آهنگ لر

اودلاردی اما بیزلری بو خوش اغانی قارداشیم

 

باشلار جدالرده هامی همچون نجوم باهره

اطرافین آلمشدی عدو هر نقطه ده چون دایره

بو حالی سیر ایتدوقجا گوز ، آرتاردی دلده نایره

بنیان صبری سیل غم ایلردی فانی قارداشیم

 

برج حیا اولدوزلاری گردشده مثل ماهتاب

رخسار رخشان حائلی ، زلف سیه گون چون سحاب

دریای غم طوفان ایدوب از بس توکولدی اشگناب

افسوس ویران ایتمدی بو خاکدانی قارداشیم

 

پایانه یتدی صبریمز گچدی جفا اندازه دن

منشور امکان آز قالوب اوراق اولا شیرازه دن

بیر نچه ساعت قافله رد اولمادی دروازه دن

لنگ ایتدی خلقین کثرتی بو کاروانی قارداشیم

 

گر نکته نکته شرح ایدم اوضاع باب ساعتی

بو چولده برپا ایلرم غوغای روز ساعتی

هرگز دیمم نه ظلم لر گوردوم او نچه ساعتی

وار بو قدر یوخ بیر گورن ایله جفانی قارداشیم

 

مین لر مراحل طی اولوب ، هر مرحله مین مرحله

تا گوشه ویرانه ده اهلون یتوب سرمنزله

یاتدی صدای کاروان تاپدی سکونت قافله

ویران نشین ایتدی فلک ، آل عبانی قارداشیم

 

بیر عده عاشق کامنه بیر دور ، دور ایتدی جهان

گردون گردان سیرینه تغییر ویردی ناگهان

ایام وصلت طی اولوب دوندی ورق گیچدی زمان

تقدیر ظاهر ایلردی نقش نهانی قارداشیم

 

عشقی ریاضت کش لره اولدی خرابه خانقاه

بزم صفا صوفی لره ورد ایتدی ذکر یا الاه

گردون خرابات اهلنه ویردی بیوک بیر عزه و جاه

بو خانقاهه پیر ایدوب زین العبانی قارداشیم

 

خورشید رولر باتدیلار ویرانه ده خورشیدله

اوز قویدولار توپراقلارا فرش غمه تقلیدله

پا بسته حرمان تارنه دل گرم لر امیدیله

آهیله روشن ایتدیلر ویران سرانی قارداشیم

 

دور ایتدی بو منوالیله بیر آز زمان چرخ نگون

تا اشتیاق وصلتون اولدی اورک لرده فزون

دیداره اولدی بیر قیزون آخر دلیل و رهنمون

یاندیردی سوز آهله قلب جهانی قارداشیم

 

چوخ وحشتیله بیر گجه گوز آچدی خواب نازدن

معلومیدی محروم اولوب فیض بیان رازدن

دولدوردی ویران خانه نی شوریله سوز و سازدن

درده گتوردی شیونی کون و مکانی قارداشیم

 

گلدی فغانه سویلدی سلطان مظلومان هانی؟

سر حلقه اهل وفا ، شاهنشه دوران هانی؟

آلمیشدی آغوشه منی اول شاه انس و جان هانی؟

سیلاب تک آخدی یوزه اشگ روانی قارداشیم

 

سنده رضایت ویرمدون قلبی سینوب رنجور اولا

فیض حضوروندن شها هر دردینه ایتدون دوا

نور جمالون ایلدی ویرانه نی دارالصفا

چکدون نوایه شوقدن هر بینوانی قارداشیم

 

گوردون اوزون نه شوقیله قویدی سنیله یوز یوزه

بیر ایله نادر منظره گورسنمیوبدور بیر گوزه

سر پنجه قهار غم ایستردی جان تارین اوزه

وصلون هواسی جسمده ساخلاردی جانی قارداشیم

 

آخرده یارادن دوشوب سلب ایتدی غصه طاقتین

قربان راه عشق اولوب کسدی جهاندان الفتین

قویدی دل رنجوریمه داغ شرار فرقتین

درده گتیردی محنتی کروبیانی قارداشیم

 

دوشدی نوا و شوردن اول بلبل شیرین سخن

لب باغلادی گفتاردن چون طوطی شکرشکن

گیتدی آپاردی قلبده عالمجه اندوه و محن

تز یتدی باغ عمرینین فصل خزانی قارداشیم

 

دوزدی وفا گوهرلرین یثربده بیر تاره فلک

دشت بلاده ایلدی بو رشته نی پاره فلک

سپدی تمامین شوقیله خاک ره یاره فلک

اجرای باجا ایلدی حکم قضانی قارداشیم

 

هر دانه سی بیر سمتده مخزون اولوب تاپدی قرار

بعضی ره شاماتده ایتدی مکانت اختیار

ویرانه ده پنهان ایدوب بیر دانه سینده روزگار

داغ دل خلد ایلسون تا اول مکانی قارداشیم

 

شامات ، شامین پرتوی تا وار جهان پر نور ایدر

ظلمت سرای محنتی حسرت فزای طور ایدر

باطل گوزون ، حق جلوه سی بی نور بلکه کور ایدر

راه رشاده سوق ایدر اهل ولانی قارداشیم

 

تا وار عوالمدن نشان حق پرتوی تابنده دور

سر بقاسی عشقدور بیجا دیمم پاینده دور

اطفائینه اقدام ایدن رسوای دور شرمنده دور

تصریحیله تضمین ایدوب حق بو بقانی قارداشیم

 

(سوره مبارکه توبه آیه 32)

 

هر گون قویار مهر فلک یوز دامن تمکینینه

مه فوج انجم له گلر مونس دل غمگینینه

عمال امکان سعی ایدر آرامش و تسکینینه

سیلسونله قلبندن مگر گرد عنانی قارداشیم

 

تا سایه سالسون قبرینه ، سر گشته دور ایلر فلک

تا خوابی نوش اولسون تاپار حال سکون مهد سمک

شمع مزارینده اولار پروانه اصناف ملک

سرگرم ایدر هر تک تکی اول مبتلانی قارداشیم

 

بوی بهاریله گلر هر گه نسیم خوش سحر

شامین گل و نسرینین عطرین فضاده نشر ایدر

بو نکهت جانبخشیله ویرانیه ایتسه گذر

باشلار مزار ایچره قیزون داد و فغانی قارداشیم

 

همراه پیک صبحدم ، انفاس جان پرور گلر

اسدیقجا باد مشگبو عطر عبیر تر گلر

گویا مشامه نکهت زلف علی اکبر گلر

یاد ایلدوقجا داد ایدر اول مه لقانی قارداشیم

 

(عابد) کیمی هر کیم آچوب ذکر مصائبده زبان

منظوری خدمتدور سنه ، شاعر اولا یا نوحه خوان

یول تاپسا بو انشالره سهو زبان ، نقص بیان

معذور دوت هم شاعری ، هم نوحه خوانی قارداشیم.

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت زهرا (س) 5639

در احوالات حضرت زهرا (س)

 

او میان ظلمت و تابندگی

در شروع و ختم مرگ و زندگی

 

نغمه ای بنواخت گوشش ناگهان

کرد ره، این نغمه تا اعماق جان

 

ای غمت نوشینی رویای من

جان من، آرام من، زهرای من

 

ای غمت نوشینی رویای من

جان من، آرام من، زهرای من

 

همچو حال من چرا آشفته ای؟

بخت بیدار من آیا خفته ای؟

 

حال تو حالم دگرگون می کند

دیدنت اشگ ترم خون می کند

 

چشم نرگس بسته، پیش آفتاب

دل همه آتش از این حال عجاب

 

گرد غم در برگ گل بنشسته است

پرنیان اشگ چشمم بسته است

 

از ورای پرده بینم روی تو

از در و دیوار جویم بوی تو

 

خیز ای سرو گلستان دلم

با خرام خود، بیارا محفلم

 

خیز ای محراب تو هفت آسمان

آید از گلدسته ها بانگ اذان

 

ای مصلایت فلک را سجده گاه

سجده گاهت قبله خورشید و ماه

 

کو صفای حسن بزم آرای تو؟

کو بیان گرم و جان افزای تو؟

 

چون شد از گفتار لب بستی فرو؟

جان من! دردت چه می باشد بگو

 

جان تو تنهای تنها مانده ام

بی تو در طغیان غمها مانده ام

 

خیز و بنگر غربت و تنهاییم

محنت بی یار و بی یاراییم

 

ای چراغ جان ز رویت منجلی

دیده بگشا لحظه ای جان علی

 

نفخه باد بهاری تا وزید

در عروق گل روان نو دمید

 

دل ز فیض روح نو، آکنده شد

از دم جان بخش عیسی زنده شد

 

روح سیال وفا در جان دوید

خسته تن از فیض آن روح، آرمید

 

آیت تکلیم موسی از کلام

داد آن رنجور را روح قوام

 

گوش جان تا یافت آوای علی

شد ز شوق، آئینه دل منجلی

 

نغمه ترحیب حور از یاد شد

دل ز سودای جنان آزاد شد

 

منعطف شد از جنان سوی جهان

تا ببیند دیده، روی دلستان

 

خلد، آری واهلد اهل یقین

تا ببیند جلوه خلد آفرین

 

هست تا فیض لقای آشنا

چشم پوشد از جنان، اهل وفا

 

صد جنان قربان یک دیدار دوست

بل، جنان خود دیدن رخسار اوست

 

بل مخفف بلکه

 

دیده آنگه نرم نرمک باز کرد

با نگاهی کشف صدها راز کرد

 

دید رویاروی خود تا شاه را

یافت گریان چشم عین الله را

 

وای چشمان علی گریان چرا؟

اشگ در چشم شه مردان چرا؟

 

جان زهرا سوخت زین اشگ ملال

گفت آنگه با زبان حال و قال

 

ای به محراب وفا، مسجود من

عمر من، منظور من مقصود من

 

با تولایت عجین آب و گلم

از تو خرم گلشن جان و دلم

 

جام جان لبریز از صهبای تو

سر همه شوریده سودای تو

 

از تجلایت فروغ ذات من

جذب مهرت، جمله ذرات من

 

ای به گوشم نغمه بانگ سروش

تا رسید آوای جان بخشت به گوش

 

از کلامت تازه جانی یافتم

با هوایت از جنان رخ تافتم

 

با وجودت کی دهم ای جان جان

خشتی از این خانه را بر صد جنان

 

جنت من با تو، این کاشانه بود

کعبه امید من این خانه بود

 

شب چو می آمد در این خانه فرود

می نهاد اندر رهت سر بر سجود

 

بر غبار راهت ای مرآت حق

هر سحرگه بوسه ها می زد فلق

 

در طنین هر گوشه اندر این سرا

صوت قرآن تو ای میر هدا

 

از توام عطر نبوت در مشام

ای تو نفس حضرت خیرالانام

 

ای وجودت ماسوی الله را پناه

با تو این ماوا مرا امیدگاه

 

حیف حیف این آشیان را سوختند

خانه قرآنیان را سوختند

 

سوخت تا در نار کین ماوای تو

سیر شد از جان خود، زهرای تو

 

عفو کن ای جوهر آب و گلم

بیش از این یارا نبود اندر دلم

 

در ضمیرت دانه غم کاشتم

رفتم و تنها تو را بگذاشتم

 

تا ابد مهرت به جان می پرورم

یاد تو با خود به جنت می برم...

 

مرحوم استاد عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت علی (ع) 5638

در مدح حضرت علی (ع)

 

ای شعله نخل طور ایمن از پرتو حُسنت آشکارا

کردی به جلال کبریایی اثبات، جلالِ کبریا را

 

دادی به تفقّد ولایت تشریف به نفسِ کون و امکان

کردی به تفضّل عنایت تحکیم بنای کاخ ایمان

ای بارقه امید و رحمت در ظلمت شام ناامیدان

لطفی کن و از فضای دلها بزدای ظلام غم خدا را

 

ای کعبه زِ فیض نقش پایت بر اهل جهان مَطاف و مَسجود

ای سرّ بقا یکون و امکان عالم همه فانی و تو موجود

تشریف جهان آدمی را در کون قدم زدی زهی جود

تا باز دهی به خاک ناچیز خاصیت طبع کیمیا را

 

آنجا که زنی ز شیرزاده شیری به مشیت خدا زاد

تنها نه تو را که بر جهانی اُمّید و ملاذ و مُلتجا زاد

بی تو همه ما سوا هَدر بود مامت نه علی که ماسوا زاد

ای قبله کعبه زاد از تو حق داشت عزیز ماسوا را

 

عالم ز تبلور فروغت شد غرق به موج نور مطلق

در صفحه کون تافت نورت از مشعله سُرادق حق

ای نام بلند دلنشینت از نام بلند حقّ، مشتقّ

حقّ است به حق حق که گویم بنمود عیان علی عَلا را

 

گل گشت بهشت گشت گیتی تا چهره نو بهار خندید

از باده شوق شد لبالب جام می خوشگوار خندید

نرخ شکر و عقیق بشکست تا آن لب آبدار خندید

بالای دو دیده جای پایت به به چه خوش آمدی نگارا

 

شد موسم عیش و فصل شادی دوران ملال و غم سرآمد

آن اختر پرفروغ هادی از جِیب ظُلام شب درآمد

هان مژده که در جهان هستی از پرده در آمد آن سرآمد

رویش چو سپیده از افق شُست آلایش ظلمت و دُجا را

 

از پرتو آن فروغ ایمان ترکیب نظام کفر آشفت

هرکس که بخواند نام پاکش خائب نشد و جواب بشنفت

مامی که به کعبه زاد او را در هر نفسی علی علی گفت

هرکس که خدای خوانده بی شک خوانده ست علی مرتضا را

 

ای آن که تو را به ذات و اوصاف جنّ و مَلَک و بشر شناسد

لوح و قلم و ستاره و مَه دشت و در و بحر و بر شناسد

بشناخته حق دلی به اخلاص اوصاف تو را اگر شناسد

حق با تو چنان یکی که نَبْوَد فرقی به میان این دو تا را

 

در پرده دگر نماند چیزی تا پرده ز چهره برگشودی

اسرار نهان کنز مکنون با جلوه خود عیان نمودی

ظلمتکده بود جمله هستی ای نور هُدا اگر نبودی

بر آینۀ وجود بخشید نور تو فروغ و انجلا را

 

چون آینه خشت و گِل درخشید تا نور تو در دل حرم تافت

بیت حق از آن جمال و طلعت کانون ثنا شد و صفا یافت

ارکان اصول گشت محکم آنگه که جدار کعبه بشکافت

بخشید حکیم از تو تحکیم بنیانِ قواعد هُدا را

 

ای کودک مهد ناز و تمکین ای چشم و چراغ آفرینش

ای روح بزرگ جسم هستی روی تو فروغ چشم بینش

بگزید خدایت از دو عالم سبحانَ إلاه از این گزینش

باللّه که نبود جز تو شاهی شایسته سریر ارتضا را

 

ای از تو نگین آشنایی آویزه چلچراغ وحدت

ای سبزه نوبهار قدسی بالنده نهال باغ وحدت

ای نشئه جام ذوق و عرفان مخمور می ایاغ وحدت

با مهر تو شد به ساغر دل آمیخته بادۀ سکارا

 

ای صبح فلاح و رستگاری تا از افق حرم دمیدی

شد صفحه کون پاکی کسر از ظلمت یأس و ناامیدی

ای نفحه نوبهار رحمت از مکمن غیب تا وزیدی

فیض نفست چو روح قُدسی چون روی تو گشت عالم آرا

 

بخشید توان به دین و ملّت مام تو، تو را چو قوت جان داد

بر سینه فشرد تا وجودت بر هستی ماسوا امان داد

لرزاند اساس کفر یکسر تا مهد تو را تکان تکان داد

پرورد ز پروراندن تو گلهای بهشت اصطفا را

 

بر صفحه آسمان نوشته وصف تو خطوط کهکشانها

نامت به زبان همیشه دارند افواج ملک در آسمانها

آوای علی کند رساتر تکرار و توالی زمانها

هر گوش به پرده می نشاند این بانگ رسای جانفزا را

 

هرکس صفتِ کسی بگوید من هر نفسی علی ستایم

جز نام جمیل او نگویم سر جز به حریم او نسایم

او کون و بنده مملوک او شاه جهان و من گدایم

عابد نَسَزَد شهی چنان او مأیوس کند چو من گدا را

 

مرحوم استاد عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت زهرا (س) 5600

در مدح حضرت زهرا (سلام الله)

 

فاطمه ای جوهر و چکیده ی خلقت

فاطمه ای تابناک اختر عصمت

 

فاطمه ای جوهر و چکیده ی خلقت

فاطمه ای تابناک اختر عصمت

 

فاطمه ای مظهر کمال فضایل

فاطمه ای مخزن ذخایر حکمت

 

فاطمه ای چلچراغ محفل قدسی

فاطمه ای سدره ی بهشت نبوّت

 

فاطمه ای جلوه بخش مهبط تنزیل

فاطمه ای پرتو سرای رسالت

 

فاطمه ای مصدر عفاف و تقدّس

فاطمه ای مفخر عوالم خلقت

 

فاطمه ای جاودانه شاهد علوی

فاطمه ای بی کرانه بحر کرامت

 

فاطمه ای مبدا نصوص حقایق

فاطمه ای مطلع فروغ امامت

 

فاطمه ای بی مثالِ محض، به معنی

فاطمه ای آیت بهشت، به صورت

 

فاطمه ای شاهکار عالم هستی

فاطمه ای یادگار هادی امّت

 

جلّ الخالق که آفرید زنی را

کز اسدا... او نمود حمایت

 

آه! ز بیداد این سپهر ستمگر

داد! ز جورِ جهانِ پستِ طبیعت

 

این همه شان و جلال و آن همه اندوه

آن همه مجد و وقار و این همه محنت

 

مخزن حکمت کجا و صدمه ی مسمار

آینه ی حق کجا و زنگ کدورت

 

پستی گردون نگر که گشت ز جورش

رنجه ز اهل مجاز، اهل حقیقت

 

عابد از آن دوست یاد کن که بیانش

داد تو را شور و حال عرض ارادت

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت فاطمه زهرا (س) 5545

در احوالات حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

نطقیدن قالدی ندن اول لب گویا زهرا

بو سکوت ایلوری آرامیمی یغما زهرا

 

صحبتون هر غمی دلدن آپاراردی بُلوسن

هر کدردن دلی ایلردی مصفّا زهرا

 

نیه گفتاریدن اول لعل گهربار قالوب

نیه ایتمور منه درد دلین افشا زهرا

 

سنیدون ذوق حیاتیم، سنیدون جلوه ی عمر

منه غم خانه دی سندن صورا دنیا زهرا

 

نولدی صبرون، هامی عمرونده مگر ایلمدون

هر غم و درد و مصیبتله مدارا زهرا

 

آچ گوزون یوخسا علی دامنینی ایسته میسن

گوره سن اشک بلا خیزیله دریا زهرا

 

اشک تقطیری بو شدّتله عذاریمده ایدر

دلده کی محنت و اندوهیمی احصا زهرا

 

سنله تدوین اولونوب دفتر تقوا و عفاف

اولوب اسمونله بو مجموعه محشّی زهرا

 

جلوه ی نور هدایتسن، او نوری که اولوب

جوهر آب و گِل آدم و حوّا زهرا

 

چون افق قوس و قزح نقشی اوزونده گورونور

انکساروندن اولوب چرخ معزّا زهرا

 

سوز دلدن بو عرقدور دوزولوب عارضیوه

یا مه اوسته سَپیلوب عِقد ثرّیا زهرا

 

نجه بو حال اسفناکه اورک تاب ایله سون

یری وار داده گَله صخره ی صمّا زهرا

 

هم نوادور منه ذرّات جهان هجرونده

عرش و فرش آغلوری سسلور هامی زهرا زهرا

 

بو بهاری نیه پائیز ایلدی دور زمان

فصل گُل سختیدی سولسون گُل رعنا زهرا

 

انتظارونده دی تسبیح و مناجات و رکوع

آختارور جذبه وی محراب و مصلّی زهرا

 

سنه بیر منزلی زندان ایلدی غم که سیلوب

گردینی مروحه ی طرّه ی حورا زهرا

 

آچ گوزون، بارقه ی لطف الهی اثرین

گوزلریم بلکه ایده بیرده تماشا زهرا

 

بیر نفس هم نفس اول منله بُلورسن که علی

اولماسان سن قالاجاق بی کس و تنها زهرا

 

نوکرون عابد اگر چنگ ووروب دامنیوه

دردی وار، دردینه سندندی مداوا زهرا

 

اودی اخلاصیله سویلر گئجه گوندوز آدیوی

هر نفسده اوزینه ورد ایلیوب یا زهرا

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت فاطمه زهرا (س) 5542

در احوالات حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

عرش و فرش از سوگ زهرا داغدار

چشم انجم زین مصیبت اشکبار

 

شمعها خاموش و دلها شعله ور

شاهد درد علی دیوار و در

 

ژاله می بارد به گلبرگ سمن

می فشاند بر صدف در عدن

 

غسل زهرا را دهد از اشگ ناب

ریزد انجم از مژه بر آفتاب

 

گوئیا ابر بهاران در چمن

شستشوی گل دهد در پیرهن

 

طهر مطلق را نیاز غسل نیست

لیک قصد انجام فرمان نبی است

 

ور نه زهرا را نیاز آب، نه

جوی شیری در خور مهتاب، نه

 

بحرها امواج درد انگیختند

آبهای خود به ساحل ریختند

 

تا مگر یابند از غسلش صفا

تا مگر جویند از آن گهر بها

 

چشمه تسنیم را خون شد جگر

فیضی از آن جسم دریابد مگر

 

اشک کوثر چشمه سیاله شد

شاید آن گل را تواند ژاله شد

 

گر جهان را آب گیرد سر به پا

هست شبنم شستن گل را سزا

 

زان علی می ریخت اشک از چشم تر

تا صفا افزون کند بر آن گهر

 

در ظلم سرچشمه آب بقا

غسل دادی بهر آن شکل صفا

 

ناگهان دست علی از کار ماند

پای صبرش دیگر از رفتار ماند

 

روی بر دیوار هشت آن کان صبر

ریخت بر رخ اشک غم چشمش چو ابر

 

صبر از کف داد و شیون ساز کرد

مرغ حق، گویی فغان آغاز کرد

 

علت این گریه بی اختیار

باز پرسیدند ز اصحاب کبار

 

گفت حق، دست جفا را بشکند

رکن بنیان خطا را بشکند

 

نیش خاری یافتم در برگ گل

سخت باشد در بهاران مرگ گل

 

کی ببیند چشم این نیلی بساط

دختر پیغمبر و ضرب سیاط

 

بشکند دستی که این بیداد کرد

خرمن صبر مرا بر باد کرد

 

هر که زد ما را شرر در آشیان

آتش غم افتدش در خانمان

 

بشکند دستی که دست ما ببست

شاخ پر بار ولایت را شکست

 

دست نامردان عاری از وداد

آبروی مردمی بر باد داد

 

برق زرق و زر به اعین شد حجاب

مستشان بنمود دنیا چون شراب

 

تیر حرص و آز، دل آماج کرد

خانه ایمان و دین را تاراج کرد

 

مست دنیا را هوا اندر سر است

مست جاه، از مست صهبا بدتر است

 

هر که شد از جام منصب باده نوش

بامداد حشر می آید به هوش

 

پای کوبد بر سر عقل و تمیز

می برد از یاد روز رستخیز

 

همچو طفلان می شود سرگرم لهو

پایمال دین کند با جهل و سهو

 

حرمت بیت هدا را بشکند

خانه اهل ولا آتش زند

 

میل بر هر سستی و پستی کند

مست دنیا سخت بد مستی کند

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال حضرت علی (ع) در فراق حضرت زهرا (س) 5541

زبانحال امیرالمومنین حضرت علی (علیه السّلام)

در فراق حضرت زهرا (سلام الله)

 

گل و بهارم! انیس و یارم! ربوده بی تو غم نهانم

ز دیده خوابم، ز جسم تابم، ز دل قرارم، ز جان توانم

 

نرفت رفتی ز دل خیالت شکفته در جان گل جمالت

که را بگویم بیان حالت که نیست جز غم انیس جانم

 

تو پر کشیدی به کهکشان ها به بی نهایت به بی کران ها

رسد ز هجرت ز آسمان ها چو نای، هرشب ز دل فغانم

 

چراغ بودی به شام تارم چو دور گشتی تو از کنارم

همیشه بر رخ ستاره بارم همیشه چون نی ز غم نوانم

 

شب سیاهم سحر ندارد سپهر عمرم قمر ندارد

لبم بیان دگر ندارد همیشه هستی تو بر زبانم

 

قرارم از کف غمت ستاند دلم صبوری نمی تواند

به جز خیالت کسی نداند چه کرده با دل غم نهانم

 

تو ای نهال حدیقه ی جان فتادی از پا ز جور دوران

چرا ننالم چو عندلیبان که رفت رونق ز گلستانم

 

گل حیاتت چو گشت پرپر نهال عمرم تهی شد ازبر

به جانت ای جان که بی تو دیگر صفا نمانده به خانمانم

 

چمن خزان شد به نوبهاران صفا ندارد بنفشه زاران

نه از سحابی امید باران نه چشم لطفی ز آسمانم

 

تو ای همای ستیغ عصمت که هست جایت به قاف وحدت

چه شد بریدی ز لانه الفت چرا پریدی از آشیانم

 

شرار هجرت جگر گدازد سپاه محنت به سینه تازد

دگر صدایت نمی نوازد تن نزارم دل نوانم

 

به درد هجران چو مبتلایم چو کرده از تو قلک جدایم

صفا ندارد دگر سرایم سحر نخواهد دگر شبانم

 

منم امیر سریر عزّت چو کوه راسخ به صبر و طاقت

ولی صبوری به درد فرقت به جان زهرا نمی توانم

 

شنیده گردون نوای دل را گرفته جانم عزای دل را

به سوگواری رثای دل را به کنج محنت همیشه خوانم

 

افق گرفته شرار ماتم شفق کشد سر چو شعله هر دم

از این مصیبت قد فلک خم که سر زد آتش ز دودمانم

 

ستاره باشد ز دردم آگه رسد فغانم به سبز خرگه

فتاده آتش به خرمن مه ز سوز آه شرر فشانم

 

بگوی عابد به گوش جانها که گر کلامم به لفظ و معنا

به دست زهرا رسد به امضا خوشا کلامم خوشا بیانم

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت رسول اکرم (ص) 5524

در مدح حضرت رسول اکرم (ص)

 

ای حریمِ مدفنت دارُالاَمانِ مؤمنین

بارگاهت کعبهء آمالِ اربابِ یقین

 

گَرد افشانِ رواقت جنبشِ بالِ مَلک

آستان روبِ جلالت شهپرِ روح الامین

 

ره ز کویت هر سحرگه می کند بادِ جنان

کز غبارش توتیا ساید به چشمِ حورِ عین

 

تا شود از چشمهء فیضت نصیبش جرعه ای

چرخ دارد در کف از خورشید ، زرّین ساتکین

 

در جمالِ آسمانی نورِ حق داری عیان

نی عجب گر سایه از ذاتت نیفتد بر زمین

 

ای مفادِ اسمِ اعظم ، رمزِ نامیت

هست صد مُلکِ سلیمانی تو را نقشِ نگین

 

نیست روز و شب ، ضیاء و ضوء ، بَل با صد نیاز

مِهر و مه سایند با ذلّت به درگاهت جبین

 

نقشِ توقیعِ جلالِ ذاتِ بیچونِ تو را

در ازل زد خامهء حق ، رحمة للعالمین

 

شد ز زنگارِ ستم آئینهء دل تیره گون

ای تو دستِ دادِ حق ، دستی برآر از آستین

 

خشکسالِ عدل و انصاف است ای ابرِ کَرم

وقتِ آن باشد که ریزد بارشِ ماء مَعین

 

ای همای معدلت ، بگشای بالِ رحمتی

از همه عالَم بساطِ کینه توزی بازچین

 

جوششی ای بحرِ احسان و کرامت تا مرا

همچو (عابد) پُر شود دامن ز دُرهای ثمین.

 

استاد عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

غزل 5501

غزل

 

چون نجوشد چشمه سار اشک طوفان خیز من

در عزای ذوق شور افزای شعر انگیز من

 

دست نتواند ز لرزش بر گرفتن جام را

حمل بر تقوا مکن ای آشنا پرهیز من

 

نشکند هرگز خمار من از این ته جرعه ها

زد به سنگ کینه گردون ساغر لبریز من

 

در بهار عمر هم نشکفت زین گلشن گلی

دوستان دیگر چه می جویید از پائیز من

 

ظلمت شبهای تارم را نبخشد روشنی

جز فروغ برق آه طاق چرخ آویز من

 

خواب پیری دیده سنگین کرده از رویای مرگ

کی شود تعبیر این رویای مرگ آمیز من

 

چون ز هولش بی می و ساغرمرا سرمست کرد؟

گر نبودی شام پیری روز رستاخیز من

 

داشت دل دلبستگی باعمر و هستی اندکی

بود تا حبل المتین شعر دستاویز من

 

کی شود (عابد)! بنای هستی از جا برکند

ریزش این اشک سیل انگیز و طوفان خیز من

 

 مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

غزل 5500

غزل

 

دگر ز حد صبوری گذشت جور طبیب

ندارم از تو هم ای دل امید صبر و شکیب

 

نگاه و آه و تمنا و عجز ، آنگه وصل

نظام صبر من آشفته کرد این ترتیب

 

غم و سرور در این  بزم  توءام  است آری

اساس عشق من است و اساس عشق رقیب

 

صفای کشور جان دیدنی ست هان ای دل

ببند رخت سفر از سراچه ی ترکیب

 

ز هجر و وصل ندارد نشان حقیقت عشق

منال از غم  دوری که الحبیب قریب

 

گذشت خون  قتیلان ز سر دگر شه من

بدار کف  زعنان و بر آر پا  ز رکیب

 

عجب نه گر دل از این خاکدان همی نالد

که نیست ناله و فریاد از غریب ، غریب

 

به محفلی که قدح از سبو بود ای جان

چه بی ادب که به جامی کند مرا تادیب

 

علاج درد نشد از تو حالیا ای عقل

صلاح کار جنون است گر کنی تصویب

 

به دردمند محبت علاج اندیشید

یقین که علت سوداست در مزاج طبیب

 

به وصف حسن تو رطب اللسان بود (عابد)

ز فیض جرعه جانبخش آن دو لعل رطیب

 

مرحوم عابد تبريزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

حضرت امام زمان (عج) 5493

حضرت امام زمان (عج)

 

از نگاه تو نه تنها چو لبت مست شدیم

بلکه از نشئه ی این می همه از دست شدیم

 

طاق علیای فلک زیر پر طائر ماست

چه غم ار در نظر بی بصران پست شدیم

 

خفته بودیم به خلوت گه سلطان عدم

به یکی جلوه ی مستانه از او هست شدیم

 

چشم ما طاقت دیدار رخ یار نداشت

از می ترک خودی بی خود و سرمست شدیم

 

دل سودازده رنگ هوس نفس نخورد

بنده ی او چو از این دام بلا رست شدیم

 

تا به پای تو توانیم نهادن سر عجز

باسر زلف گره گیر تو همدست شدیم

 

ماهی بحر وفاییم و به دام تو اسیر

خرم از یاری طالع که در این شصت شدیم

 

تیر مژگان تو با ما به جدل خاسته بود

راحت اندر دل پر درد چو بنشست شدیم

 

مجمع پاکدلان است خرابات مغان

خاک این کعبه از آن است شدیم

 

راز ناگفته بسی ماند ولیکن « عابد »

حیف در قافیه شهر به بن بست شدیم

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات دفن حضرت زهرا (س) 5492

احوالات دفن حضرت زهرا (سلام الله)

 

فراق فاطمه ده اولدی سوگوار اسلام

غمنده باتدی عزایه شرایع و احکام

 

مدینه نی گیجه غرق ایلمیشدی ظلماته

دوتار جهانی خسوفه ماه ظلام

 

ستاره لردن افول ایتدی موج ظلمتده

پیمبرین قیزینی قبره تاپشوراندا امام

 

سکوت محض اولوب کایناته مستولی

تمام انفس و آفاق، غرقه اوهام

 

لسان حق دانشور نه بیانیله یارب؟

ندن حکایت ایدیر لحن قول و طرز کلام؟

 

دل آچدی هر دله تقریر اعتباری ویرن

دانشدی هر سوزه گفتاری منبع الهام

 

ایله دانشدی که ذرات کونی یاندیردی

ایله دانشدی که هر نفسدن آلوبدی قوام

 

سن ای چراغ شبستان آرزو و امید

سن ای نهال گلستان آشنایی و کام

 

سن ای ریاض محبتده سوری شاداب

سن ای حدائق عزتده نخل سرو اندام

 

سن ای حریم امامتده شمع بزم مراد

سن ای جهان نبوتده نور صبح مرام

 

سن ای ترانه عصمت، لسان قدسیده

سن ای حمامه رحمت فرار عرش مقام

 

سن ای بهار امیدیم نه تز خزان اولدون؟

نه تز بو گلشنی سولدوردی چرخ ارزق فام

 

منه سراچه ظلمتدی بو جهان سنسیز

نجه که اولماسا گون تیره شام اولور ایام

 

نجه حسین و حسن دردینه ویروم تخفیف؟

نه نوع زینب و کلثومی ایلیوم آرام

 

سنیله بیت امامتده هر صفا واریدی

قیریلدی رشته الفت ، پوزولدی سبک نظام

 

نولوبدی قبریون اوسته سنه سلام ایدورم

نوازش ایتموری جان گوشنی جواب سلام

 

کیمیله درد دل ایلوم فشار محنتده؟

کیمه دیوم سوزیمی ایلسه هجوم آلام؟

 

اورکدن آیریلوقون دردی زایل اولماز، اولا

اگر چه عمریمون ادواریده تاپا اتمام

 

علی که خنده ویروب شدت مهالکده

مصیبتونده توکر اشگ صبح اولا یا شام

 

غمیم همیشه لیق اولدی، مصیبتیم دائم

ملال و حزن موبد، فشار غصه مدام

 

دانشدی بسکه کنار مزار زهراده

گتوردی قبریده روح بتولی فریاده

 

سن ای تجلی نور هدا روانیمده

سن ای نفوذ ولای الست جانیمده

 

سن ای ترشح ابر عنایت ازلی

بنفشه و سمن و یاس و ارغوانیمده

 

سن ای سحرگه رحمت، نسیم جان بخشی

شکوفه و گل و گلگشت و گلستانیمده

 

سن ای حریم سویدای دلده صدر نشین

سن ای مکین امین، بزم لامکانیمده

 

او اود که ویردیلا درگاه باجلالتوه

هنوز سوزشی وار مغز استخوانیمده

 

او اود که ویردیلا درگاه باجلالتوه

هنوز سوزشی وار مغز استخوانیمده

 

نه حاله قالدی او گون طایران گلشن قدس

که چکدی شعله جفا ناری آشیانیمده

 

بو درد شدتنی آشنای درد بولر

نفوذ ایستدی بیگانه دودمانیمده

 

او لحظه که سنه بیر لحظه قیامت اولوب

نه چکدی دل دیماقا یوخ توان بیانیمده

 

ولایتونله ولی دل تاپاردی آرامش

یاناردی مشعل توحید خانمانیمده

 

نبرد حال حیاتیمده سن امیدیمدون

یوخ اوزگه قبریده سندن صورا گمانیمده

 

نیاز اولمادی ایتسون سوال امامتدن

فرشته گوردی آدون نقشینی زبانیمده

 

نقدر شرم ایدورم ایتمدی وفا عمریم

یتوب بهاریوه آفت منیم خزانیمده

 

چوخالدی غصه و دردون عم اوغلی جان بولورم

یانار نهانیده قلبون غم نهانیمده

 

نه عمر باشه یتوب، یتدی باشه عهد ولا

بو علقه ریشه سی وار جوهر روانیمده

 

ریاض خلده تماشایه احتیاجیم یوخ

که واردی نقش رخون چشم خونفشانیمده

 

بهار اولاندا ویرر لاله باش مزاریمدن

که شرح حال ایلسون نقل داستانیمده

 

یانار او حال جگر سوزه شاعریم عابد

نجه که اودلانی فیروز نوحه خوانیمده

 

ایده لّه اهل عزائیله ناله و فریاد

که بزم غم قورالار بلکه آستانیمده

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت امام حسین (ع) 5441

در مدح حضرت امام حسین (ع)

 

یاد دارم که  یکی نادره گوی

نکته ای گفت سراپا معنا

 

که پس از آنکه حسین بن علی

جلوه بخشید به کانونِ هدیٰ

 

مادرش فاطمه(س) زهرای بتول

آن مهین بضعهٔ سلطانِ ورا

 

روزی آنگونه که عادت بودش

بود سرگرم به تسبیح و دعا

 

دلش آکندهٔ ایمان و خلوص

دیده آئینهٔ انوارِ صفا

 

غرق در ذکر و مناجات و به لب

شُکر از آن موهبتِ بی همتا

 

اندر آن حال یکی نادره حال

یافت آن نادرهٔ مِهر و وفا

 

ناگهان دید که گهوارهٔ طفل

جنبد و میرسد از غیب صدا

 

اِنَّ فی الجنَّةِ نَهراً مِنْ لَبَنْ

لِعَلِیِّ و حُسَینِ وَ حَسَنْ

 

عالَمی محوِ جلال و عظمت

ماسوا غرق به ابهامِ سکوت

 

مُتذلّل، متواضع ، هستی

پیشِ آن مهدِ جلال و جبروت

 

زآنهمه شوکت و تمکین و وقار

چرخ سرگشته و گیتی مبهوت

 

غبطه بر لعلِ لبش برد عقیق

غوطه در خونِ جگر زد یاقوت

 

همچو خورشید به نورش مجذوب

همه ذرّاتِ جهانِ ناسوت

 

بر غبارِ رَه او سجده کنان

با قدِ خم شده چرخِ فرتوت

 

همه جا غرقِ سکوت است و جهان

گوش بر زنگِ ندای لاهوت

 

ناگهان موجِ خموشی بشکست

آمد این نغمه به گوش از ملکوت

 

اِنَّ فِی الجنَّةِ نَهراً مِنْ لَبَنْ

لِعَلِیِّ و حُسَینِ وَ حَسَنْ

 

کودکی خفته به گهوارهٔ ناز

نرگسی مست شکر خوابِ سحر

 

از عروق شِدّه مرجان به جبین

لعل ، گوهر زده از لؤلؤ  تر

 

زلفِ مشکین مجعّد در هم

سنبل آشفته تر از سنبلِ سر

 

گونه چون گونهٔ گردون به شفق

ارغوان شسته به آبِ کوثر

 

به لبش سایهء لبخند خفیف

سایه هر چند بُوَد زود گذر

 

نگهی غرق در آن مظهرِ لطف

دیده ای در رخِ او محوِ نظر

 

هر چه بیند نشود هرگز سیر

چشمِ مادر ز تماشای پسر

 

او در آن حالت رویایی و شوق

که یکی می کند این زمزمه سَر

 

اِنَّ فی الجنَّةِ نَهراً مِنْ لَبَنْ

لِعَلِیِّ و حُسَینِ وَ حَسَنْ

 

یک جهان عشق و شهامت اینجا

آرمیده است به گهوارهٔ ناز

 

شود از نغمهٔ لالایی شوق

به تبسّم لبِ نوشینش باز

 

این همان نادرهٔ عشق و وفاست

این همان از همه عالَم ممتاز

 

این همان است که در وادی غم

تیغِ تیز است به جانش دمساز

 

این همان است که سوزد دلِ او

تشنگی این شررِ سینه گذاز

 

این حسین است همان کشتهٔ عشق

که جهان راست به او روی نیاز

 

وای از امروز که گردد فردا

یا به انجام رسد این آغاز

 

زین تخیّل دل مادر نگران

که به گوش آیدش این زمزمه باز

 

اِنَّ فی الجنَّةِ نَهراً مِنْ لَبَنْ

لِعَلِیِّ و حُسَینِ وَ حَسَنْ

 

پا گرفته است دگر کودکِ مَهد

حالیا سرو قدی ماه لقاست

 

بس تحوّل که پذیرفته زمان

نه همان حالتِ دیرینه به جاست

 

روزها از پی هم می گذرند

نوبت واقعهٔ عاشوراست

 

شیر مردی است همان طفل و به رُخ

جلوهٔ نور شهادت پیداست

 

نیست از یاور و انصار کسی

این حسین است ولیکن تنهاست

 

چیره بر او شده اشرار زَمَن

ای خدا اکبر و عبّاس کجاست

 

ناگهان پردهٔ پندار درید

از میان نقشِ تخیّل برخاست

 

باز زهرا و حسین است و یکی

سرِ گهوارهٔ کودک گویاست

 

اِنَّ فی الجنَّةِ نَهراً مِنْ لَبَنْ

لِعَلِیِّ و حُسَینِ وَ حَسَنْ

 

هرچه باریک شود پردهٔ وَهم

صورتِ واقعه گردد روشن

 

همچو طومارِ زمان می پیچد

دورِ گردونهٔ این چرخِ کهن

 

بیند آن چشم بصیرت بینِش

صورتِ حال فراسوی زمن

 

بستری هست مطّرز از خون

چون ز گل صحنِ دل انگیزِ چمن

 

پیکری خفته در آن لیک ز تیغ

شده اوراق چو گل در گلشن

 

ساربان رفته و محفل خالیست

خاتمی برده ولی اهریمن

 

تنِ صد چاک به جا هست امّا

نیست پیدا اثر از پیراهن

 

طفل در گریه شد آنگاه و بتول

دید گوینده چنین گفت سخن

 

اِنَّ فی الجنَّةِ نَهراً مِنْ لَبَنْ

لِعَلِیِّ و حُسَینِ وَ حَسَنْ

 

محو ، این پرده شد از پردهٔ چشم

تا دگر منظره ای یافت ظهور

 

شبِ تار است ولی غمکده ای

هست روشن چو تماشاگهِ طور

 

خانه ای نادره مهمان دارد

که بدو داده مکان کنجِ تنور

 

سر بِدان بالش غم هِشته سری

محوِ دیدار و ز اغیار به دور

 

شده گلرنگ ز آلایشِ خون

همچو در موجِ شفق چهرهٔ هور

 

گر چه آئینه کدر یافته ، باز

رسد از به فَلک لمعهٔ نور

 

زد شرر بر دلِ زهرا چون کرد

نقش این حادثه از یاد خطور

 

ناگه آوای حزینی برخاست

که همی گفت به صد جذبه و شور

 

اِنَّ فی الجنَّةِ نَهراً مِنْ لَبَنْ

لِعَلِیِّ و حُسَینِ وَ حَسَنْ

 

باز آویخت به جان پنجه خیال

تا شد آن نغمهٔ شیرین خاموش

 

دید سرگشته یکی قافله ای

کوله بارِ غم و محنت بر دوش

 

محمل از دودهٔ دل زنگاری

رهرو از خونِ جگر اطلس پوش

 

جمعی آشفته تر از دورِ زمان

همه در ناله و فریاد و خروش

 

گاه از سوزِ درون لب به نوا

گاه از آتشِ دل سینه به جوش

 

سری اندر سر نِی رَه سِپَرَد

با چنان قافله ای دوشادوش

 

سرِ فرزند من است این یارب؟

که بود مِهر و مَهش حلقه به گوش؟

 

ناگه آمیخته با بانگ درا

موج زد نغمۀ آوای سروش

 

اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن

لِعَلیٍّ وَ حُسَینٍ وَ حَسَن

 

عید میلادِ حسین بن علی است

موقع جشن و سُرور است امروز

 

بادِ گلبیز و صبا مشک افشان

غنچه سرمستِ غرور است امروز

 

مِهری از شرق امامت زده سر

عالَمی غرق به نور است امروز

 

زاده آن نادرۀ عشق و وفا

هان نگوئی که چه سور است امروز

 

نورِ حق تافته فی مهبطِ وحی

غیرتِ مطلع طور است امروز

 

به هوای لبِ او در کفِ حور

به جنان جامِ بلور است امروز

 

پرتو افشان به همه کون و مکان

حُسنِ خلّاق غفور است امروز

 

خوانَد این نغمه همآوای سروش

هر که را شادی و شور است امروز

 

اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن

لِعَلیٍّ وَ حُسَینٍ وَ حَسَن

 

مرحوم استاد عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

گفتگوی آب با حضرت ابوالفضل (ع) 5328

گفتگوی آب با حضرت ابوالفضل (ع)

 

دردمندی، دست حاجت باز کن

قصه بیچارگی آغاز کن

 

هم صدای میکشان شو در دعا

تب علینا ربنا فاغفر لنا

 

چشم خود بینی به جامی کور کن

باد کبر و نخوت از سر دور کن

 

خاکپای عاشقان مست شو

گر سرافرازیت باید، پست شو

 

چشم جان بر روی جانان باز دار

دل به یاد آشنا انباز دار

 

تو چراغ بزمگاه خلقتی

قدر خود بشناس و بنما همتی

 

در طلب سرگشته شو، همچون فلک

جای کن بر مفرش بال ملک

 

تا به کی در بند نفس خود اسیر

شیر کی گردد به روبه دستگیر؟

 

نفس با ذلت به روی خاک زن

پای عزت بر سر افلاک زن

 

این یکی را دل ز فرمان کن رها

تا به فرمانت نهد سر، ماسوا

 

ترک میل این گدا شاهت کند

بر سپهر آرزو ماهت کند

 

هان به خود بازآ و درسی یاد گیر

در طریقت شیوه استاد گیر

 

بنگر آن چشم چراغ عالمین

تشنه لب سقا و سردار حسین

 

نور چشم منبع آب بقا

یادگار خسرو خیبر گشا

 

چون به حکم قبله گاه کاینات

فرد و تنها کرد تسخیر فرات

 

لمعه ای از جلوه وجه الاه

تافت بر دریا چو نور قرص ماه

 

بحر قهر و غیرت و عز و شرف

همچو گوهر گشت در کام صدف

 

نی خطا شد، کشتی بحر وقار

یافت اندر ساحل دریا قرار

 

در دل دریا تبش افکند تاب

آب از سوز لبش شد دلکباب

 

چین موج افتاد بر رویش ز تب

دید تا سوز دل آن خشک لب

 

آمد از شور لب نوشش به جوش

راز دل سر کرد با بانگ و خروش

 

کای لبت سرچشمه آب بقا

خاک پایت چشم جان را توتیا

 

ای همه صاحبدلان افتاده ات

سوختم در آرزوی باده ات

 

تشنه ام از جان به لعل جام تو

تشنه کاما این من و این کام تو

 

ای خضر جویای آبت در ظلم

رحمتی کز تشنگی سوزد دلم

 

گر کشی دست نوازش بر سرم

پای فخر آید به فرق کوثرم

 

تشنه ام بر غنچه عطشان تو

خسروا دست من و دامان تو

 

از زلال لعل خود آبم ببخش

سرخ رویم کن چنان لعل بدخش

 

گر بتابی چهره رغبت ز من

من شوم از ذل و ذلت ز من

 

رشته اندوه در پایم مکن

زان لب خشکیده رسوایم مکن

 

کرد شوق آن لب خشکم قتیل

السبیل ای آب حیوان السبیل

 

دست رغبت هین ز آب من مشوی

تا به حشرم می نکن بی آبروی

 

مرده ام، از لعل خود جانم بده

زان لب خشک آب حیوانم بده

 

کام عطشان و لب دریای آب

جان بدو مشتاق و دل در التهاب

 

شوق و شور از دل توان و تاب برد

دست، مشتاقانه سوی آب برد

 

آب در کف تا نشاند سوز تب

دستها آورد تا در پیش لب

 

هر که را در آب می افتد نظر

عکس خود بیند میانش جلوه گر

 

لیک آن سرمست صهبای وفا

ساقی لب تشنگان کربلا

 

اندر آن آئینه زنگار فام

دید عکس شهریار تشنه کام

 

کز عطش پژمرده گویی ارغوان

یکه و تنها میان ناکسان

 

جذبه های عشق کار خویش کرد

یاریش عشق ماآل اندیش کرد

 

ناگهان جوشید بهر همتش

قطع شد از آب، تار رغبتش

 

شد برون دست وفا از آستین

برگرفت از دست خیرالسالکین

 

کای حریم وصل جانان، جای تو

خون دل باید می مینای تو

 

زینهار ای ماهی بحر وفا

دامن این آب از کف کن رها

 

کوثرت در انتظار مقدم است

تشنه کاما سوز جانت یکدم است

 

پس به نفس خویش گفت آن شرزه شیر

دور شو اینک، ره خود پیش گیر

 

بر شرار خاطر من دم مزن

نقش آمال دلم بر هم مزن

 

زنده خواهی خویش بی او؟ عار باد

خوار باشی، روزگارت خوار باد

 

همتش شد چیره بر سوز عطش

نفس شد مغلوب در این کشمکش

 

تا به خود باز آمد از تعبیر او

کرده باطل نقشه تدبیر او

 

دید در کف آتشی دارد روان

کز تفش افتاده سوز اندر روان

 

ساکنان نه رواق نیل فام

شاهد جانبازی آن تشنه کام

 

بی محابا از کف خود ریخت آب

در جهان افکند شور و انقلاب

 

از سر خود آب را تا باز کرد

خود میان عاشقان ممتاز کرد

 

از وفای آن یل خشکیده کام

قدسیان مستغرق حیرت تمام

 

سوز جان با صبر خود خاموش کرد

تا که صهبای شهادت نوش کرد

 

خامه درماند و زبانم لال شد

جام چشم از اشک مالامال شد

 

طوطی طبعم ز گفتن لب ببست

رشته شعرم دگر از هم گسست

 

آشنای من، که یارم یاد توست

این همه زائیده ارشاد توست

 

خوش به قول خویش گشتی رهبرم

شور در سفتن فکندی در سرم

 

بردی از کف طاقت و آرام من

دادی از رویای خود الهام من

 

این حکایت بستم و گشتم خموش

وه چه خوش تعبیر شد رویای دوش

 

آری آری خواب مردان خدا

با حقیقت هست یار و آشنا

 

غرق فکرت شام شد امروز من

تا سر آمد قصه جانسوز من

 

راستی (عابد) ز حد بردی خلاف

بیش راندی توسن لاف و گزاف

 

نظم خود دانستی این عقد گهر

لیک از این سودای باطل در گذر

 

آنچه زان توست کلک و دفتری ست

صاحب گفتار لطف دیگری ست

 

آنکه از او هر نشان، او بی نشان

هر زبان گویا از او، او بی زبان

 

آن منزه ذاتش از نعت و بیان

ها هو الحی الغفور المستعان

 

مرحوم استاد عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

اربعین 5318

اربعین

 

بروی بستگان رشتۀ بیداد بی دادان

بشام آخر در مسدود آزادی فراز آمد

 

چو زلف خویش با جمعی سیه روز و پریشان دل

سر قبر برادر دختر شاه حجاز آمد

 

دُر بحر وفا و گوهر کنز ولا زینب

پی اظهار درد دل بخلوتگاه راز آمد

 

شامده دور اسارت چون یتیشدی انتهایه

گلدی بیر جمع پریشانیله زینب کربلایه

 

نقطۀ مقصوده یئتجک ناقه دن اولدی پیاده

مدفن امّیدگاهین تاپماقا ائتدی اراده

 

خوش زماندا جذبۀ شور حسینی یتدی داده

چکدی اول مظلومه نی قبر قتیل اشقیایه

 

گوردی قبر وجه حقدن نور وجه حق عیاندی

مین جهان لطف و صفا بیر توده خاک ایچره نهاندی

 

اول مکان بُلدی یقین قبر حبیب لامکاندی

بیت الاحزاندور او یر ریحانۀ خیر الورایه

 

نکهت جانبخش خاک کوی یار آلدی قرارین

خون دل ائتدی لبالب جام چشم اشگبارین

 

شوقیله آغوشه چکدی جان کیمی قارداش مزارین

جوش ائدیب دریای احساساتی گلدی آه و وایه

 

تا او رنجور غم هجران تاپوب یول بزم رازه

جان و دلدن آچدی دل جانانیله راز و نیازه

 

منتهای آرزودور عاشقان پاکبازه

صبر ائدوب هجرانه یتماق عاقبت بزم لقایه

 

منظرینده خاطرات ماسلف تاپدی تمثّل

شعلۀ اندوهه یاندی خرمن تاب و تحمّل

 

لاجرم اول صبره مظهر ایلدی صبره توسّل

یتمسون تا غم دل شاهنشه ملک ولایه

 

ایستدی میزان عشقین عرض قیلسون شهریاره

خاطر رنجوری تک اول بینوای بخت قاره

 

قبری اوسته سالدی بیر پیراهن خونین و پاره

بو نشانی بُلدی بس اثبات صدق مدّعایه

 

توکدی گوزدن مه یوزه انجم کیمی اشک روانی

لحن دلسوزیله سویلوب اول وفا و مهر کانی

 

دور ایاقه گلدی قارداش شامده غم کاروانی

ایلینلر هر بلا پیکانینی دلده وقایه

 

دامن دلدن سیلر هر غم غبارین چشم گریان

محو ائدر هر نقش رنجی لوح لدن دور دوران

 

تشنه لب جان وئرماقون چخماز ولی یاددان حسین جان

تا وارام بو غمده دلدن آغلارام گلّم نوایه

 

اولماسا عاشق سمندر آتش سوزانه یانماز

نار شمعه یانسا سوز فرقته پروانه یانماز

 

آشنا هجرینده یانمش حالینه بیگانه یانماز

طعن ائدر آسوده خاطر پای بند ابتلایه

 

چون آیوردی جبریله سندن عدو من بی پناهی

اولمادی بیر کیمسه من بی دادخواهون دادخواهی

 

تا یتورسون قبروه ای زینبون امّید گاهی

دردیمی اظهار ائدردیم بیر به بیر باد صبایه

 

منده راه عشقده سن تک قدم مردانه ووردوم

اود شرار آهمیله خرمن کیهانه ووردوم

 

نقش آمال عدونی سکّۀ بطلانه ووردوم

یومادیم تاپسون بنای کفر رفعت پایه پایه

 

اول زمان که دست بسته اهل بیتون قوم عدوان

چکدیلر بزم یزیده دیده گریان سینه سوزان

 

خسته و درمانده و رنجور بیر جمع پریشان

جمله اذعان ایلمیش صدقیله فرمان قضایه

 

تا او بی دین گوردی بو حالیله ال مصطفانی

ناگهان غور ایلدی قلبینده کی بغض نهانی

 

ائتمدی شرم و حیا اول جام نخوت سرگرانی

آچدی لال اولموش دیلین خصمانه طعن و ناسزایه

 

قصد استهزا ایدوب گوردوم او شوم پست فطرت

کاسۀ صبریم اولوب لبریز دلدن گئتدی طاقت

 

دیل لسان الله تک گفتاره من آچدیم او ساعت

بو قَدَر بُلدوم ضرورت وار بیان ماجرایه

 

گرم بیر لحنیله ائتدیم موبمو شرح حقایق

اولدی مسخور بیانیم هم مخالف هم موافق

 

بُلدولر قائد اولا دینه دَگُل هند اوغلی لایق

بو مقام و منزلت مخصوصدور آل عبایه

 

آه او ساعتدن مکان اولدی بیزه کنج خرابه

طرّۀ سنبل کیمی دوشدی اورک لر پیچ و تابه

 

وئردیلر شایسته منزل عترت ختمی مآبه

اّف اولا واقعده قارداش همت قوم دغایه

 

جام وصلوندن ایچندن بادۀ هجران رقیه

روز و شب ائیلردی دلدن ناله و افغان رقیه

 

گوشه ویرانه ده آخرده وئردی جان رقیه

دلده کی چوخ دردی آزعمرین یئتیردی انتهایه

 

ای مقدس آستانون قبله گاه اهل ایمان

مرقد پاکون مطاف سالکان راه عرفان

 

شیخ و «عابد» حشرده باشه قویانماز تاج غفران

باش اگر قبرونده قویماز عجزیله پائین پایه

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

اربعین 5283

اربعین حسینی

 

شامده دور اسارت چون یتیشدی انتهایه

گلدی بیر جمع پریشانیله زینب کربلایه

 

نقطۀ مقصوده یئتجک ناقه دن اولدی پیاده

مدفن امّیدگاهین تاپماقا ائتدی اراده

خوش زماندا جذبۀ شور حسینی یتدی داده

چکدی اول مظلومه نی قبر قتیل اشقیایه

 

گوردی قبر وجه حقدن نور وجه حق عیاندی

مین جهان لطف و صفا بیر توده خاک ایچره نهاندی

اول مکان بُلدی یقین قبر حبیب لامکاندی

بیت الاحزاندور او یر ریحانۀ خیر الورایه

 

نکهت جانبخش خاک کوی یار آلدی قرارین

خون دل ائتدی لبالب جام چشم اشگبارین

شوقیله آغوشه چکدی جان کیمی قارداش مزارین

جوش ائدیب دریای احساساتی گلدی آه و وایه

 

تا او رنجور غم هجران تاپوب یول بزم رازه

جان و دلدن آچدی دل جانانیله راز و نیازه

منتهای آرزودور عاشقان پاکبازه

صبر ائدوب هجرانه یتماق عاقبت بزم لقایه

 

منظرینده خاطرات ماسلف تاپدی تمثّل

شعلۀ اندوهه یاندی خرمن تاب و تحمّل

لاجرم اول صبره مظهر ایلدی صبره توسّل

یتمسون تا غم دل شاهنشه ملک ولایه

 

ایستدی میزان عشقین عرض قیلسون شهریاره

خاطر رنجوری تک اول بینوای بخت قاره

قبری اوسته سالدی بیر پیراهن خونین و پاره

بو نشانی بُلدی بس اثبات صدق مدّعایه

 

توکدی گوزدن مه یوزه انجم کیمی اشک روانی

لحن دلسوزیله سویلوب اول وفا و مهر کانی

دور ایاقه گلدی قارداش شامده غم کاروانی

ایلینلر هر بلا پیکانینی دلده وقایه

 

دامن دلدن سیلر هر غم غبارین چشم گریان

محو ائدر هر نقش رنجی لوح لدن دور دوران

تشنه لب جان وئرماقون چخماز ولی یاددان حسین جان

تا وارام بو غمده دلدن آغلارام گلّم نوایه

 

اولماسا عاشق سمندر آتش سوزانه یانماز

نار شمعه یانسا سوز فرقته پروانه یانماز

آشنا هجرینده یانمش حالینه بیگانه یانماز

طعن ائدر آسوده خاطر پای بند ابتلایه

 

چون آیوردی جبریله سندن عدو من بی پناهی

اولمادی بیر کیمسه من بی دادخواهون دادخواهی

تا یتورسون قبروه ای زینبون امّید گاهی

دردیمی اظهار ائدردیم بیر به بیر باد صبایه

 

منده راه عشقده سن تک قدم مردانه ووردوم

اود شرار آهمیله خرمن کیهانه ووردوم

نقش آمال عدونی سکّۀ بطلانه ووردوم

یومادیم تاپسون بنای کفر رفعت پایه پایه

 

اول زمان که دست بسته اهل بیتون قوم عدوان

چکدیلر بزم یزیده دیده گریان سینه سوزان

خسته و درمانده و رنجور بیر جمع پریشان

جمله اذعان ایلمیش صدقیله فرمان قضایه

 

تا او بی دین گوردی بو حالیله ال مصطفانی

ناگهان غور ایلدی قلبینده کی بغض نهانی

ائتمدی شرم و حیا اول جام نخوت سرگرانی

آچدی لال اولموش دیلین خصمانه طعن و ناسزایه

 

قصد استهزا ایدوب گوردوم او شوم پست فطرت

کاسۀ صبریم اولوب لبریز دلدن گئتدی طاقت

دیل لسان الله تک گفتاره من آچدیم او ساعت

بو قَدَر بُلدوم ضرورت وار بیان ماجرایه

 

گرم بیر لحنیله ائتدیم موبمو شرح حقایق

اولدی مسخور بیانیم هم مخالف هم موافق

بُلدولر قائد اولا دینه دَگُل هند اوغلی لایق

بو مقام و منزلت مخصوصدور آل عبایه

 

آه او ساعتدن مکان اولدی بیزه کنج خرابه

طرّۀ سنبل کیمی دوشدی اورک لر پیچ و تابه

وئردیلر شایسته منزل عترت ختمی مآبه

اّف اولا واقعده قارداش همت قوم دغایه

 

جام وصلوندن ایچندن بادۀ هجران رقیه

روز و شب ائیلردی دلدن ناله و افغان رقیه

گوشه ویرانه ده آخرده وئردی جان رقیه

دلده کی چوخ دردی آزعمرین یئتیردی انتهایه

 

ای مقدس آستانون قبله گاه اهل ایمان

مرقد پاکون مطاف سالکان راه عرفان

شیخ و ((عابد)) حشرده باشه قویانماز تاج غفران

باش اگر قبرونده قویماز عجزیله پائین پایه

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

دیر راهب 5216

دیر راهب

 

شوقیله آتوب ملک جهان فکرینی باشدان

قانلی باشیله زینت اورنگ جدایم

 

توحید منه مذهب و اسلام طریقت

دین کاخ مشید، من اونا اصل بنایم

 

بیر قافله عشق اهلینه یولّاردا باشیله

مهتاب کیمی پیشروم راهنمایم

 

مین عقده ی غم باخما واریمدور اورگیمده

هر کیم قالا مشکلده اونا عقده گشایم

 

من میر حجازم، شه بطحا، مه یثرب

من دیر نصاراده غریب الغربایم

 

واردور عطش آثاری بلی خشک لبیمده

فیض ازلی منبعیم، آب بقایم

 

من زنده ی جاویدم اگر کشته ی عشقم

دین اهلی فدادور منه، من دینه فدایم

 

تا غنچه ی توحید، شکوفا اولا جاوید

من فیض نسیم سحرم لطف صبایم

 

تا قافله ی نوع بشر آزمیه یولدان

انسانلارا حق ویردی ندا، من او ندایم

 

دین آینه سین شائبه ی کفر دوتانماز

قانیله بو آئینیه من نور و جلایم

 

راهب دیمه تثلیثدن ایت صحبت توحید

من مظهر توحید خدای دو سَرایم

 

اقطاری دوتار مشعل اسلام فروغی

من بارقه ی حقّم اونا نور و ضیایم

 

تا واردی جهان سولمیه جاق گلشن توحید

بو گلشنه من قانیمیله لطف و صفایم

 

عیسی دگولم وارث عیسای مسیحم

تا واردی جهان سولمیه جاق گلشن توحید

 

بو گلشنه من قانیمیله لطف و صفایم

عیسی دگولم وارث عیسای مسیحم

 

او روح خداونددی، من عین خدایم

من مفترض الطّاعه امامم ثقلینه

 

هرچند که بو امته مقتول جفایم

مرآت دلون شائبه ی شرکیدن ایت پاک

 

توحیدیله من دادرس روز جزایم

ای لطفی نصارایه ویرن عزت اسلام

 

لطف ایله شها بنده ی محتاج عطایم

گر اولمیه سن دادرسیم روز جزاده

 

ایوای منیم حالیمه چون غرق خطایم

گویا اولالی اسمیوه فیروزیدی بختیم

 

مستغنیم ارچند فقیر الشعرایم

سندنصورا یوخ کیمسه دن انعام امیدیم

 

مرحوم عابد خیابانی 

راز و نیاز حضرت امام حسین (ع) 5167

راز و نیاز حضرت امام حسین (علیه السلام)

گربراه عشق رویت سر نریزم جان نبازم

کی لوای بخت بر اوج اصالت برفرازم

آتش عشق است در جان حسرت وصل است در دل

چون بر این آتش نسوزم چون براین حسرت نسازم

قبله روی دوست تربت خاک خون آلود مقتل

جان به وجد از این عبادت دل به شور از این نمازم

جلوه بخش بزم عشقم سوزم و پروا ندارم

پرتو جان میشود افزون از این سوز و گدازم

کو صفیر ناوک دلدوز دشمن زانکه هر دم

مژده وصل تو آید زان نوای دلنوازم

روزهای عمر کوته سر شد اندر شوق وصلت

ای خیالت مونس و غمخوار شبهای درازم

دست از اکبر کشیدم دل ز اصغر برگرفتم

نقد جانی مانده اندر کف که در پای تو بازم

کی نیازی هست بر تیغ و سنان بر کشتن من

زانکه خود مقتول عشقم ای خدای بی نیازم

گر نگردد نقش بر خاک سیه یاحق زخونم

کی در این عالم شود بر اهل دل مکشوف رازم

تا بدستم داد جام تشنگی ساقی عشقت

با لب عطشان به آب کوثر و تسنیم نازم

حیف باشد بر سر این خاکدان پر برگشایم

منکه در جولانگه اوج وصالت شاهبازم

زخم افزون خورده ام اما بکوی وصل جانان

تا رهی یابم نیاز زخم دیگر هست بازم

من ره عشق تو باسر پویم با سپارم

نیست بیجا رهروان را افتخارم امتیازم

شام عاشوراست (عابد)ما به غربت با رفیقان

خواستند از من(صدیق)و (فکر جو) این شعر سازم

شاعر : مرحوم عابد

!!! لطفا با نام کانال مدح و مرثیه کپی کنید !!!

احوالات خروج از مکه 5002

احوالات خروج از مکه

 

آیریلدی بیت صاحبی بیت الحرامدن

آلدی صفا وداعله رکن و مقامدن

 

ظلماتی پوشش ایتدی دل شب، خروجنه

تا تیغ کینه اولمیا خارج نیامدن

 

دامان کعبه ایستمدی لاله رنگ اولا

تا دوشمیه حریم حرم احترامدن

 

بطحانی ترک جبرا ایدوب، مصطفی کیمی

سرمشق آلیب طریقه خیرالانامدن

 

سررشته دار عشق چکوب کارواننی

بیر دشته کیم بلا یاغیر اوندا رکامدن

 

ترک ایلدی حسین علی، زادگاهنی

کعبه فغانه گلدی فراق امامدن

 

ای وارث خلیل که سنسن بو گون نشان

بو صفحه وجودده خیل کرامدن

 

گیتمه که گتماقوندا گیدر ذوق اعتکاف

سنسیز دوشر بنای مناسک قوامدن

 

اوز جدیوین مقامیدی بو یر، آلار مدام

صاحب مقام عطرینی قائم مقامدن

 

دیرینه آشنادی سنه مشعر و منی

سنله مصوندی رکن و حریم انحطامدن

 

زمزم لبون هواسنه جوش ایلیوب داشت

تا سوندوره شرار عطش خاص و عامدن

 

سنسن بو سنگ و گلده اولان جوهر کمال

حاصل دگول و گرنه غرض خشت خامدن

 

دامان کعبه دامن فیضون تاپان زمان

فخر ایلیوبدی عالمه بو اعتصامدن

 

گیتسن صفای کعبه گیدر، روح سلب اولار

سعی و صفا و ذکر و رکوع و قیامدن

 

سنسن چراغ کعبه، بو کثرتده یوخ فروغ

روح حرم ملولدی بو ازدحامدن

 

سن احمد و خلیل مناجاتین ایتموسن

تجدید، ذکر زمزمه صبح و شامدن

 

کعبه سنیله یاد ایدر اوز آشنالرین

گیتسن گیدر شمیم مودت مشامدن

 

روباه لر شکاره چیخیب، جست و خیزیله

ای شیر، گوز گوتورمه اماندور کنامدن

 

سیل بلا آشیب داشیب، ای کوه استوار

حفظ ائت بنای وحدتی سن انهدامدن

 

ابر ستم فضای حجازه اولوب محیط

ای آفتاب، نوروی گوستر غمامدن

 

اللر که جدیویله یالان بیعت ایلیوب

آلوده ایتدیلر حجری، استلامدن

 

گون تک شعاعون اولماسا آفاقده عیان

خفاش طبعلر، گوتورر باش منامدن

 

کعبه زبانحالده، شه گرم طی راه

غم قائدی اولوب متمسک زمامدن

 

عشق و وفادی ملتزم شاه، راهده

بیر لحظه وقفه اولموری بو التزامدن

 

اکبر جمالی، ماه شب افروز کاروان

جلوه ایدنده سلسله مشگفامدن

 

اصغر سهیل تک، در اشگی عقیق ایدر

سلکه چکنده رشته مژگان مامدن

 

هر دل وقوع حادثه دن اضطرابده

مفهوم درد و غصه عیان هر کلامدن

 

سیاره طریق محبت ایدوب وقوف

دشت بلاده امر امام همامدن

 

چوخ شام صبحه یتدی، عیان اولدی لاجرم

خورشید، جیب عاشر شهرالحرامدن

 

باش ویردی گون، که باش ویره میر هدا او گون

راه وفاده کامه یته، ترک کامدن

 

گون چیخدی، چیخمییدی ولی کاش تا ابد

قورتارمییدی عالمی موج ظلامدن

 

سیر ایتمییدی کاش زمان، اولمییدی صبح

گردون قالیدی دور قدیم و مدامدن

 

آفاق نینواده چیخان گون، اولیدی کاش

طالع صباح لیله یوم القیامدن

 

گون چیخدی روشن ایتدی او آشوب صحنه سین

قوزاندی بانگ و هلهله قوم لئامدن

 

چشم سپهر خیره اولوب پهن دشتده

برق سنان و خنجر و سهم و سهامدن

 

اعجوبه بیر مقابله گوردی فلک او گون

انصار شاه دینیله افواج شامدن

 

بیر عده بیر سپاه گرانیله روبرو

دل سخت جمله آهن و سنگ و رخامدن

 

اسدی سموم کینه او صحراده ناگهان

شمشاد قدلر هامی دوشدی خرامدن

 

جام بلانی ایلدی لبریز دست عشق

سرمست ایدوب حریف لری دور جامدن

 

دامن فشان اولوب هامی دنیایه شوقله

هر جرعه نوش لب تر ایدوب بو مدامدن

 

آفاق نینواده چیخان گون، اولیدی کاش

طالع صباح لیله یوم القیامدن

 

گون چیخدی روشن ایتدی او آشوب صحنه سین

قوزاندی بانگ و هلهله قوم لئامدن

 

چشم سپهر خیره اولوب پهن دشتده

برق سنان و خنجر و سهم و سهامدن

 

اعجوبه بیر مقابله گوردی فلک او گون

انصار شاه دینیله افواج شامدن

 

بیر عده بیر سپاه گرانیله روبرو

دل سخت جمله آهن و سنگ و رخامدن

 

اسدی سموم کینه او صحراده ناگهان

شمشاد قدلر هامی دوشدی خرامدن

 

جام بلانی ایلدی لبریز دست عشق

سرمست ایدوب حریف لری دور جامدن

 

دامن فشان اولوب هامی دنیایه شوقله

هر جرعه نوش لب تر ایدوب بو مدامدن

 

دست وفائله دریب اول جمع، تو به تک

گلبوته شهادتی شاخ مرامدن

 

بزم لقایه تاپدیلا یول راه عشقده

تسلیم جان یولوندا ایدن اهتمامدن

 

بیر کیمسه قالمیوب اولا یاور او بیکسه

خرد و کبیر و سید و حر و غلامدن

 

ایوای او وقتدن که شهنشاه مشرقین

عزم شهادتیله چیخوبدور خیامدن

 

گویا حریم عصمت پیغمبره ایدوب

اعلان حشر خیمه ده، آخر سلامدن

 

گیتمه حسین، گیتمه سسی عرشه اوج ایدوب

دور حریم خسرو ذوالاحتشامدن

 

طفل صغیر، سیل بلا خانمان فک

مشگل طناب صبر قالا اخترامدن

 

شه دامنین دوتوب ایله آغلاردی گوییا

باران غم یاغاردی بهاری غمامدن

 

شه صبری سالدی جوهره صبری حیرته

دل جلوه گاه دلبر اولوب، بو دوامدن

 

ناگه صفیر تیردن آلدی پیام وصل

پروازه گلدی طایر جان بو پیامدن

 

شوق وصال، نقش وجودی ایدوبدی محو

آئینه ضمیر منیر امامدن

 

بالمره کسدی الفتین اهلندن، اولوب

بو رشته ده اگر چه اثر انفصامدن

 

اوز قویدی رزمگاهه طرف، شهسوار عشق

ظلمات کفری تا یارا برق حسامدن

 

وحدت فروغی، تابش ایدوب موج کثرته

بیر حمله ایله سالدی صفوفی نظامدن

 

بئس المصیر راهنی طی ایتدی لاجرم

هر کیمسه اوز چووردی ره انهزامدن

 

تیغیله بیر شراره عدو کشتنه ووروب

کیم عالم آز قالیبدی یانا بو ضرامدن

 

اولدی تمام جنگ و جدل، نوبتی یتوب

اوج کماله شوق لقا بو تمامدن

 

مرکب دایاندی مصرع سلطان عشقده

ال چکدی دست حق، عنان و لجامدن

 

عنوان خارجی ویریلوب صرف وحدته

دین حس خجلت ایتدی بو اتهامدن

 

اکبر فراقی، عمری ز بس بی صفا ایدوب

بی زار اولوب جراحت دل، التیامدن

 

بدر انتقامنه او شهی ایتدیلر شهید

باک ایتمیوبله خالق ذوالانتقامدن

 

گورسندی بیر اثر لب لعلنده سون نفس

پیکان دمنده اصغر ایدن ابتسامدن

 

یعنی که سلم عشقه، نه لازم خدنگ و تیغ

صیاد کین قصاص آلوری صید رامدن

 

(عابد) حسین آدی، هامی دردین دواسیدی

آختار صفای آیینه دل بو نامدن

 

دل خانه سین غبار تعلقدن ایله پاک

تا جلوه گاه یار اولا بو اختمامدن

 

منضم حقیقته گر اولا عشق معنوی

شور حسین فاش اولی، بو انضامدن

 

بو قلزم عنایت اگر جوشش ایتمه سه

اولماز مراد گوهری تحصیل دامدن

 

درک ایتماقا ولای حسینی بهاسینی

توفیق ایسته دادگر لا ینامیدن

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات غلام سیاه 4441

احوالات غلام سیاه

 

ای صحبتی عزت، سوزی عزت، اوزی عزت

خاک حرمی جوهر اکسیر سیادت

 

ای سنله میسر هامویه عزت و اعزاز

اسمون کتب عزته عنوان و سرآغاز

ای دوده آدم سنیله رتبه ده ممتاز

شان و شرفون مایه فخر بشریت

 

ای ثقل وقارونله زمین عرشه مباهی

ای خلقه وجودون اثر فیض الهی

اسلامده قولون سبب هدم مناهی

آفاقده فعلون ثمری، نشر فضیلت

 

ای خاک درون کعبه مقصود خلایق

ای سنله عیان پرتو انوار حقایق

ای پرتو حسنیله صفا صبحنه فالق

ای بارقه رحمتله کاشف ظلمت

 

ای سن گل شاداب بهشت ازلیت

ای سن مه رخشان سپهر ابدیت

ای سن اثر رحمت ذات احدیت

ای سن هامی دنیایه اولان علت خلقت

 

ای شمس فلک شمسه ایوان جلالون

ای ماه افق مهچه اعلام کمالون

ای کاهکشان مصطبه صف نعالون

ای ثابت و سیاره سنه فوج جلالت

 

ای درج نبوتده اولان گوهر نایاب

ای شرق امامتده چیخان مهر جهانتاب

ای رشحه فیضونله شریعت گلی سیراب

افسوس سنی شهید ایتدی بو امت

 

باللهی تحیرده دی بو نکته ده اوهام

شیرازه دن اولموب نه سبب دفتر ایام

خضرا گنه دور ایلدی، غبرا دوتوب آرام

خشگ اولدی عطشدن لب سرچشمه رحمت

 

ای گون که مدینیدی سنه مشرق انوار

دور ایلدی وارونه ز بس گنبد دوار

یاتدون افق ماریه ده، اولدی جهان تار

دوتموشدی او گون عالمی ظلمات جهالت

 

آزاده دگول قید بلاده اولا دلتنگ

کونین ده مملوک لرون، صاحب اورنگ

مملوک لروندن بیری بیر عبد سیه رنگ

بیر بنده که آزاده لره مایه حسرت

 

شه لطفی اولوب بنده سینین حالنه شامل

افتاده سنه بذل ایلدی رحمت کامل

آزاده لریله اونیدا دوتدی مقابل

ایتدی اونی شایسته تشریف شهادت

 

ماذون ایلدی قانه باتا راه وفاده

بذل ایلیه جان، شوقله میدان بلاده

حشره گله محشر گونی سلک شهداده

باشه قویا اکلیل مباهات و شرافت

 

بو اذن اولوب بندیه منشور سیادت

چتر آچدی باشی اوسته اونون طایر دولت

باشدان ایاقا شوق و شعف، جذبه و حالت

میدانه ایدوب قصد جهادیله عزیمت

 

بالیده لنوب اوز اوزونه شوق و شعفدن

جان فارغ اولوب سلطه اندوه و اسفدن

باش عرشه اوجالدیبدی بو اکرام و شرفدن

توفیق خدادندی دییردی بو سعادت

 

پیغمبرین اوغلی نه گوزل ایلدی احسان

بولدی منیده لایق قربانی جانان

مین جان اولا گر منده، ایدم به شهه قربان

اولماز عوض بیر بیله احسان و کرامت

 

گه اوج سعاتده یتوب قلبینه تردید

یارب اولی که ذره اولا چشمه خورشید؟

یا سنگ سیه ده گورونه جلوه ناهید

یا برگ خزان دیده تاپا لطف و طراوت

 

بو حال، عجب اولمیا پندار و تخیل

چون بوته خار اولماز اولا خرمن سنبل

بو عزته هر قدر ایدورم فکر و تامل

من بنده ناچیزده یوخ قدر و لیاقت

 

بیر سلکه دوزولمز خزف و لوءلوء شهوار

بیر اولماز اولا باد دی و نفخه اسحار

یکساندی هاچان چهره صبحیله شب تار

یوخ خاکله افلاک آرا، سنخیت و نسبت

 

من بیر حبشی بنده، سیه رو و مقید

بو بیر شه، اونا عرش خداونددی مسند

من عبد، او کونین ده سلطان موید

من پست، اونا افلاک کیمین پایه رفعت

 

بو روی سیه، قرمزی قانیله بویانسا

بو سوخته، عشق آتشینه شوقله یانسا

قان اولماقینی دل، ره جاناندا اینانسا

احساس غروریله اولار خفتی عزت

 

قانیم قاریشار پاک لرین قاننه یارب؟

قربان اولی جانیم بو شهین جاننه یارب؟

ممکن اولی که ال یته داماننه یارب؟

قسمتدی خدایا منه آخرده بو دولت؟

 

جنگ ایلدی کفاریله باشینده بو سودا

توپراقه سالیب چوخلارینی یکه و تنها

یاره گوتوروب قالمادی دلده داخی یارا

آتدان یخلوب جسمده بی حد جراحت

 

گورموشدی او صحرای بلاده شهدانی

هر تک تکی ترک ایلیه ایستردی جهانی

فریادینه سسلردی شه تشنه لبانی

اول شاهدن آخر نفس ایستردی حمایت

 

شه رافتیله جمله سین ایتمشدی اجابت

هر تک تکی اولموشدولا مشمول عنایت

سالمیشدی او شه باشلارینا سایه رحمت

یوخ اونلاریله منده ولی وجه شباهت

 

اونلار هامی آزاده دی، من بنده مسکین

من خار مغیلانم اولار لاله و نسرین

ممکندی خدایا گوره سن پادشه دین

سایر شهدا تک، منیده ایتسون اجابت؟

 

چوخ خجلتله سسلدی ای بنده نوازیم

ای خاک درون سجده گهیم، مهر نمازیم

تشریفوه شاها بولوسن چوخدی نیازیم

احسان ایله آی آیت احسان و مروت

 

موج ایلدی بحر کرم و لطف الهی

سالدی باشنا بنده سینین سایه شاهی

آلدی دیزی اوسته، سر مملوک سیاهی

چکدی او غلامین یوزینه دست محبت

 

شاه ایتدی غلامین ایکی دنیاده سرافراز

گوی سمتنه یوز دوتدی دعا ایلدی آغاز

ای خالق من ای هامی دنیایه سبب ساز

ای حکموه مقهور، قوانین طبیعت

 

یارب بو سیه عارضه ویر جلوه بیضا

قلبی کیمی رخسارینیده ایله مصفا

پاکیزه اولا رایحه جسمی خدایا

ویر بو بدنه رایحه نافه جنت

 

دلجولوقا وار گوردی او شه حاجت محسوس

محتاجنی دریای کرم ایتمدی مایوس

روشن گونوزی ایتدی شب تاریله ممسوس

بیر قانیله آغشته اولوب هر ایکی صورت

 

ای بنده سینه عزت کونین ایدن اعطا

بیر نوکرون ایلوبدی جهان ترکینی شاها

اخلاصیدی ایمانیدی عشقونده سراپا

مستظهر احسانون ایدردی سنه خدمت

 

حاشا کرموندن تاپا یاءس، اولا نومید

واضحدی که فیاضدی هر ذریه خورشید

یوخدور قسم اوز جانوه بو نکته ده تردید

لطفون یته جاخ نوکریوه روز قیامت

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

کریمه اهلبیت 4430

کریمه اهلبیت

 

تو ای رواق منور زپرتو اشراق

که هست ازتو فروغ کرانه ی آفاق

 

تو ای نمای بهشت برین بصفحه ی خاک

که تافته است فروغت به جبهه نه طاق

 

صفایآیینه ات روشنای دیده ی مهر

زتاب قبه ات افتاده مه بچاه محاق

 

غم و ملال بری ازدل مقیم درت

ترا بخلد برین است گوئیا میثاق

 

زخوان جود و نوالت برد بقصد شفا

نصیبه ای به صد ابرام قاسم الارزاق

 

مطاف خلق جهان است ازآن حریم درت

که آرمیده بخاکت حبیبه خلاق

 

بنام فاطمه معصومه نعت آن بانو

کزاوست اهل ولارا حنایت و اشفاق

 

از اوست کعبه آمال عاشقان ولا

دیارقم به عیان و نهان علی الاطلاق

 

فروغ دیده ی هفتم امام کون و مکان

سرورسینه هشتم امیر عرش وثاق

 

تو مریمی که کتاب کمال و فضل تورا

به چرخ چارم عیساست کاتب اوراق

 

بقامت تو برازنده حله عفت

ببارگاه تو بگشوده مکتب اخلاق

 

ملک بخاک درت درسجود با اخلاص

فلک به چاکریت ازمجره بسته نطاق

 

تو آن سلاله پاکی زنسل مصطفوی

که هست دفتروصف تورا فلک وراق

 

نسیم چون گذرد ازحریم بارگهت

کنند اهل ولا عطرخلد استنشاق

 

تو ای مسافرسرمنزل قبول افسوس

نشد نصیب تو جایی که بودیش مشتاق

 

بیاد باب و برادر کنی به خطه قم

گهی بطوس نظر منعطف گهی بعراق

 

بنام (عابدم) اما زعاصیان هستم

بخواه بخشش من از عنایت خلاق

 

مرحوم استاد عابد تبریزی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

احوالات قتلگاه 4412

احوالات قتلگاه

 

زینب عقیله، بنت شهنشاه قل کفی

ماه حجاز و شیرزن دشت کربلا

 

ترک ایتدی پاس خیمه نی طغیان عشقده

گلدی دایاندی محضر سلطان عشقده

 

توپراقلار اوسته گوردی شه کربلا یاتوب

قان بسترینده سینه ده سانسیز یارا یاتوب

 

عالم باتوبدی ظلمته نصف النهارده

عزلتگه غروبده شمس الضحا یاتوب

 

سوز جگرله توپراقی تل رماد ایدوب

خاکستر ایچره آیینه حق نما یاتوب

 

گودالی آشیانه وحدت بولوب، اودور

تیر جفائیله پر آچان بیر هما یاتوب

 

سینایه رشک، مصرعی غرق سنا اولوب

چون اوندا عکس جلوه حسن خدا یاتوب

 

وار ایله لطفی پیکرینین، هر گورن دییر

مین گلستان طراوت و ذوق و صفا یاتوب

 

مهد زمین عجبدی تاپوب حالت سکون

اوندا یارالی حجت رب السما یاتوب

 

خورشدور ز بسکه حالنه بولمز نظاره گر

مدهوش جلوه رخ جاناندی یا یاتوب

 

جای عجبدی گر چه یاتوب بیر وجوددن

باشدا بدنده هر بیری اما سوا یاتوب

 

بالین ایدوب جدا باشنی باشی، پیکری

قان بسترینده سینه ده سانسیز یارا یاتوب

 

یاتماز لواسی قائم اولان شاه جنگده

شه کیم یاتوب بو نوعله، قطعاً لوا یاتوب

 

بیداد خصمدندی ایدوب عزلت اختیار

صدر رقیم قربده کهف الورا یاتوب

 

رنجور اولوب معارک هیجاده قلبدن

اما تاپوبدی خاتمه چون ماجرا، یاتوب

 

فلک نجاتی موج حوادث، ایدوب شکست

گرداب خون ایچنده اودور ناخدا یاتوب

 

حیراندی کاروان نظامات کاینات

آری منام مرگده چون رهنما یاتوب

 

رنگ شفق جهانه سپر، قانلی جلوه سی

گر چه فراش خسفده بدرالدجا یاتوب

 

وارونه نقش اولوب یره توحید هیکلی

مکبوب حالیله شه گلگون قبا یاتوب

 

موقوفدی قیام شرایع، قیامنه

تعطیل اولوب مدارس آیات، تا یاتوب

 

مرحوم استاد محمد عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت موسی کاظم (ع) 4289

در احوالات حضرت موسی کاظم (ع)

 

خواهم از آزاده ای گویم سخن

شمعِ غم روشن کنم در انجمن

 

نامِ او را زینتِ دفتر کنم

قصّهء موسی بن جعفر سر کنم

 

یادی از زندانِ بغداد آورم

روحِ هستی را به فریاد آورم

 

دجله پر خونابهء حسرت کنم

جِسر را جولانگهِ محنت کنم

 

خیره گردد دیده در عمقِ زمان

بگذرد اندیشه از بُعدِ مکان

 

بیند آن زندانی بیداد را

شمعِ ظلمت خانهء بغداد را

 

ابری از آهِ دلِ کرّوبیان

بر فرازِ سِجنِ هارونی عیان

 

برقِ آهِ قدسیان در جانِ او

اشکِ حورانِ جنان ، بارانِ او

 

یا چکد زان ابر از آهِ درون

جای باران چکه های لعلِ خون

 

تا خدیوِ ملکِ جان مهمانِ اوست

شهپرِ جبریل ، شادُروانِ اوست

 

پرنیانِ ماهتابش پوشِ زر

از نجومِ اِسپند و مِجمَر از قمر

 

ظاهرش مطموره ای تنگ و سیاه

باطنش آئینهء نورِ اِلاه

 

چاهِ مُظلم ، مطلعِ انوارِ حق

در جبین تیره شب ، نورِ فلق

 

طوری از برقِ تجلّی غرقِ نور

ساطع از آن ، پرتوِ مصباحِ طور

 

سینهء سینایی از نورِ ازل

موسی آن عکسِ حُسنِ لم یزل

 

قعرِ زندانِ بلا میقاتِ او

عکس ایثار و جهان ، مرآتِ او

 

کهکشان صفّ تماشاییّ او

نُه فلک مدهوش و سوداییّ او

 

مسکن زندانی عشق حبیب

پر طنین از نغمه های یا مجیب

 

عشقِ او را کرده پابندِ بلا

بهرِ شرحِ البلاءُ للولا

 

ورنه کی گردد اسیرِ قید کین

حجّت کبرای رب العالمین

 

رشتهء کون و مکان در دستِ اوست

ماسوا محوِ نگاهِ مستِ اوست

 

سر به خطّ حکمِ او کون و مکان

بستهء قیدِ ولایش ، انس و جان

 

والضّحی تعبیری از عنوانِ او

آیتِ والشّمس ، اندر شأنِ او

 

گر نه شورِ عشقِ یارِ بی نظیر

چون کند معلول علّت را اسیر؟

 

او بقای ماسوای الله را سبب

او به حجیّت ز هستی منتخب

 

گر بجنبد لعلِ نوشینش به قهر

در دمی پاشد ز هم اجزای دهر

 

روزِ روشن چون شبِ یلدا شود

شورِ محشر در جهان پیدا شود

 

لیک عشقِ یار اسیرش خواسته

محفلِ اُنسش به سِجن آراسته

 

دیده را باشد اگر یارای دید

بیند آن محبوبِ دادارِ مجید

 

چهره بر پیشانی خاکِ سیاه

لب همه گویای ذکرِ یا اِلاه

 

جذبه و حال است سر تا پای او

مُصحَفِ عشق و وفا سیمای او

 

رازِ دل گوید به صد سوز و گداز

کای خدای بی نیاز و چاره ساز

 

چون توانم گفت شکرِ نعمتت

ای همه هستی غریقِ رحمتت

 

این من و این محفلِ بی قیل و قال

این به درگاهت مجالِ عرضِ حال

 

این نه زندان ، بَل حریمِ الفت است

گوشهء راز و نیاز و صحبت است

 

بستهء طاعت ، دلِ آزرده ام

خاکِ این زندان سرا ، سجّاده ام

 

دل ، رضای دوست می خواهد به جان

نیست در قیدِ مکان ، بندِ زمان

 

کعبهء عشق است هر جا یادِ توست

گر چه زندان است ، عشق آبادِ توست

 

شِکوه در راهِ تو کِی باشد روا؟

از جفای خصم و زندانِ بلا

 

دوستان را خواست عشق اندر بلا

تا شود ممتاز ، از غیر ، آشنا

 

عشق ، بی رنجِ بلا درد آور است

عشق نتوان گفت ، بَل دردسر است

 

آهِ من ، شمعِ شبانِ تارِ من

غلّ جامع ، همدم و غمخوارِ من

 

گردنِ من ، بستهء قیدِ وفاست

بندهء افتاده ات صیدِ وفاست

 

گر نه میثاقِ ازل ، تقدیرِ من

کی شدی قیدِ بلا زنجیرِ من

 

گر چه آزارد مرا این سلسله

نیست از آنم به لب ، هرگز گِله

 

شِکوه ام از دردِ هجران است و بس

دردم از دوریّ جانان است و بس

 

گر به پا شد از هم این خاکی قفس

با نسیمِ قُرب آمیزد نفس

 

طایرِ جان جا کند در باغِ وصل

پرده افتد ، فرع پیوندد به اصل

 

بینم اندر بی کرانها روی دوست

هست از هر سوی چشمم سوی دوست

 

دید دل ، هرگه به هر جا بنگریست

غیرِ انوارِ جمالت هیچ نیست

 

بشنوم از هر زبانی نامِ تو

مست بینم عالَمی از جامِ تو

 

رَشحِ فیضت کرد پر در گلستان

از شرابِ عشق جامِ ارغوان

 

تازگی در فزشِ خضرا زانِ توست

لاله روشن ، ز آتشِ احسان توست

 

بلبلی گر با گلی گوید سخن

از تو می گوید به گلهای چمن

 

موجها گر بوسه بر ساحل زنند

نامِ زیبای تو نجوا می کنند

 

چشمِ نرگس از غمِ عشقت ، سَقیم (سقیم : مریض ، ناخوش)

لرزه از شوقِ تو در پای نسیم

 

 

صبح را از اشتیاقت سینه چاک

آه شب از سوزِ هجران ، دردناک

 

هر نوایی در جهان آوای تو

خلق تو ، مجذوبِ تو ، گویای تو

 

نیستم تنها در این خلوت سرا

این همه با من به یادت همنوا

 

انبیا با من در این محبس ، انیس

اوصیا با من در این محفل جلیس

 

روحِ احکام و شرایع با من است

بزمم از انوارِ وحدت روشن است

 

روحِ احکام و شرایع با من است

بزمم از انوارِ وحدت روشن است

 

هست با من جمله ارواحِ رُسل

برسرم چترِ ظلال ، عقلِ کل

 

جوهرِ خیر و صلاح از آنِ من

جلوهء حق ، مشعلِ زندانِ من

 

تا ز تو عزّ امامت یافتم

بر همه هستی ، سیادت یافتم

 

هفت دریا را وضو از آبِ من

بسترِ مَه ، حلّهء مهتابِ من

 

روحِ عرفانِ حقایق ، همدمم

نو عروسِ وحی مُنزل ، مَحرمم

 

من اذانِ رکعتانِ صبحگاه

من تَهجُّد را ندای یا الاه

 

من فرایض را همان شرطِ قبول

من نوافِل را منادی اصول

 

با ولای من ، وجودِ کاینات

از وجودِ من جهانی را ثبات

 

سجدهء من روحِ والای نماز

خاک را از سجدهء من ، امتیاز

 

چشمِ ذراتِ جهان بر جودِ من

ساجدم امکان و تو مسجودِ من

 

هست با من این همه شأن و بها

خاک بوسم تا ثریّا و ثری

 

با خیالت تا بجنبانم زبان

ماسوا با من شود هم داستان

 

واصفانِ کبریایت لا تُعدّ (لا تعد : غیر قابل شمارش)

عاکفانِ درگهت بی حدّ و عدّ

 

همزبانِ من شود ، هنگامِ غم

با همه آهن دلی ، زنجیر هم

 

نالد او از جفای خصمِ دون

گوید از بیدادِ اشرارِ زبون

 

گر نه از حق است باطل بیمناک

چیست این زنجیر و زندانِ هلاک

 

من یکی ، دشمن هزاران بیشتر

آن هزاران از یکی اندر حذر

 

من تو را خواهم ، جهان را دشمنان

پَست خویان ، سفلگان ، اهریمنان

 

تا جهان بوده است ، چونین بوده است

مقصدِ قومِ بد آئین بوده است

 

مالکانِ زور و زر یارِ هم اند

در رواجِ ظلم باهم همدم اند

 

بوده هارون ها فزون در روزگار

کینه و جور و ستم را دستیار

 

هر دلی با کینه مقرون بوده است

همره و همزادِ هارون بوده است

 

هر که ، هر جا دل به دنیا داده است

خِشتی اندر این بنا بنهاده است

 

گر نه بیداد و ستم ، زندان چرا؟

حلقهء زنجیر بر نیکان چرا؟

 

یار هم شد دستِ بس بدکیشها

تا که زندانِ هارونی شد به پا

 

با تلاش مرتدی بی شرم و دین

بسته شد هر حلقه زین زنجیرِ کین

 

هر خراش از نیشِ خاری بوده است

آفتی بر گل عذاری بوده است

 

صابران را نی ملال ، از کین و قهر

زانکه امروز است و فردا عمرِ دهر

 

بگذرد هر روزی از عمرِ اسیر

طی شود روزی هم از عمرِ امیر

 

هر دو پایان می پذیرد عاقبت

لیک ظالم راست ، نارِ آخرت

 

صابرم من نیز بر تقدیرِ خویش

هم نفس بارحلقهء زنجیرِ خویش

 

بُرده آرامم ولی شوقِ لقا

هستم از آن روی خَلّصنی سرا

 

(عابد) این غمنامه را بس کن دگر

کز زبانِ خامه می بارد شرر

 

بس کن این بحثِ شرار افروز را

شرحِ این اندوهِ طاقت سوز را

 

عذرِ عصیان کن ، سرشکِ دیده را

مغفرت جو خاطرِ آژیده را

 

یک نفس یادی کن از عهدِ پدر

آنکه او شد،سوی عشقت راهبر

 

او تو را آموخت ، درسِ زندگی

کرد تلقینت ، خلوصِ بندگی

 

با ولایت کرد جانت آشنا

ای به خاکِ پاکِ او جانت فدا

 

شیوه اش در کار بند ، اندر جهان

خود مکن هرگز اسیرِ خاکدان

 

دل مبند اندر سرای عاریت

هان مجوی از دهرِ فانی عافیت

 

دهر هزّال است و گردون ، حیله ساز

روزگار آشفته و ناکس نواز

 

دورِ گردون بر مرادِ ناکسان

گردشِ دوران به دلخواهِ خَسان

 

سُفله در ناز و تنعّم غوطه وار (سفله : پَست)

قسمتِ صاحبدلان ، خونِ جگر

 

تیره دل ، دارای نعمت ، رنگ رنگ

صیقلِ دلهای چون آئینه زنگ

 

غافلان سر مستِ صهبای شَعف

تیرِ غم را جانِ آگاهان هدف

 

تا جهان بوده است ، چونین بوده کار

داده کامِ بدسگالان روزگار

 

دل ، از آن در طیّ ره دارد شتاب

ره نوردد از خطا یا از صواب

 

هست با تعجیل زی مقصد روان

چون صدای زنگ ، پیش از کاروان.

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت امام جعفر صادق (ع) 4046

در مدح حضرت امام جعفر صادق (ع) 

 

ای روی تو جلوه ی حدائق

داغ تو صفاده شقایق

 

وارسته ز قید هر تعلّق

آزاده ز رشته ی علایق

 

آنجا که فروغ مهر رویت

کذب است صفای صبح صادق

 

ذات تو به جز صفات واجب

بر هر صفتی سزا و لایق

 

دارند شکستگان عشقت

بر رحمت تو امید واثق

 

ای ناطق حقّ مصحف حق

کز نطق تو مصحف است ناطق

 

جز راه ولایتت نپوید

در اوج سپهر، نجم طارق

 

از نور رخ تو، روز روشن

وز موی تو شام تار غاسق

 

ای سابقه ی عطای اوّل

ای غایت جود بر تو لاحق

 

مهریست رخت که روشن از اوست

اقطار مغارب و مشارق

 

قهر تو جحیم هر مخالف

مهر تو نعیم هر موافق

 

از مطلع عارضت عیان است

آن نور نهفته در سرادق

 

شام ابد از تو روز روشن

بر صبح ازل رخ تو فالق

 

سکّان سرادقات عُلوی

بر گوشه ی درگه تو شائق

 

عالم همه هالک و تو باقی

معضوق تو، کائنات عاشق

 

هر لطف و کمال در وجود است

در ذات تو کرده جمع، خالق

 

لعل تو شکفت و شد جهان پر

از حکمت و منطق و حقایق

 

نشناخت بهای گوهرت را

هر نفس دنی و پست و فاسق

 

کُشتند چراغ بزم وحدت

گرچه نکُشد فروغ فائق

 

حق جلوه ی جاودانه دارد

باطل همه زائل است و زاهق

 

بر اوج مقام تو مُقرّ است

هر ذی نفسی به جز منافق

 

ای شارح منهج هدایت

ای حجّت حق امام صادق

 

عالم به هوای توست مجذوب

چون ذرّه به جلوه های شارق

 

ایوای ز هول روز محشر

گر دست نگیری از خلایق

 

عابد به تو درد خویش گوید

ای بر همگان طبیب حاذق

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال به حضرت زهرا (س) 4000

زبانحال به حضرت زهرا (سلام الله)

 

کنار ایت مردمکدن سایه مژکانی یا زهرا

گوزومده روشن ایله نیر تابانی یا زهرا

 

زجاج چشمون آیات الهی جلوه سین آلمیش

گوز آچ گورسون گوزوم بو صفحه ده قرآنی یا زهرا

 

پیمبر گوزلرون ایلر تداعی گردش چشمون

گوز آچ ایله محقق گوزده بو عنوانی یا زهرا

 

فلق نورون سحاب تیره گویا ایلیوب پنهان

که روشن ایلمور نور سحر دنیانی یا زهرا

 

گلستان کرامت عبهری تا نظره دن قالمیش

ایدوب پژمرده محنت سوسن و مینانی یا زهرا

 

گوز آچ بیرده گوروه بلکه گوزوم موج نگاهوندا

صفای جانفزای طلعت جانانی یا زهرا

 

بو ناهنگام یاتماق ایلوری تشویشمی افزون

ایدور تلقین خیاله اوزگه بیر معنانی یا زهرا

 

غم هجراندن ایلور حکایت حالون اولده

دیر قلبیم ندور بو اولین پایانی یا زهرا

 

تمامه یتمین هجران خیالیمدن خطور ایلر

ئولوم شاید ویره پایانه بو هجرانی یا زهرا

 

خط رنگین کمان ترسیم اولوب گلبرگ سوری ده

خزان سوزی پوزوب یا حالت زیحانی یا زهرا

 

آخیر بی اختیار اشکیم عذاره آتش دلدن

خیال ایتدوقجا جور و کینه اعدانی یا زهرا

 

دانیش بیر کلمه بیرده منله خاموش ایت اورک سوزون

مداوا ایله دلده درد بی درمانی یا زهرا

 

نولور بیرده گله رفتاره بو سرو قد موزون

بولورسن یوخدی سنسیز بو ائوین سامانی یا زهرا

 

 مرحوم عابد تبریزی

در مدح حضرت علی (ع) 3997

در مدح حضرت علی (ع)

 

علی ای روحِ ایثارِ مجسّم شکلِ انساندا

علی ای محتوای دینِ حق ، آیاتِ قرآندا

 

علی ای عنصرِ اسطوره گون ، ابداعِ خلقتده

علی ای جوهرِ لطف و صفا دنیای امکاندا

 

علی ای نقشِ اوصاف الهی دیدِ بینشده

علی ای عکسِ حُسن لم یزل آیینهء جاندا

 

علی ای فیضِ جاری ز طینتِ نفسِ عوالمده

علی ای جودِ نافذ طبعِ اِنس و خلقتِ جاندا (جمعِ جنّ)

 

سن ای کنزِ خفی تعبیرینه مصداقِ اَن اُعرف

هویدا دور او مخفی جلوه بو حُسنِ نمایاندا

 

نزولِ وحی تک تنزیلِ جاهیله تاپیب ذاتون -

سکونت ، بو سرای پَست پُر آشوب و طغیاندا

 

جهان ، بی قدر دور تشخیص ویرمیب پایهء قدرون

سولار بو رسمیدور گُل سوزشِ خار مغیلاندا

 

هجومِ ظلمتِ کفر و نفاقیله سونوب نورون

کدورت ابری قویموب جلوه ، قرصِ ماهِ تاباندا

 

نفاقِ حرص و کین ترکیب اولوب توکماقلیقا قانون

تحقّق ویردی بو بدخواهشه بیر تیغ ، جولاندا

 

مرادی نامراد ایتدی دیانت اهلینی باللّه

یوزون رنگین ایدیب قانیله طاعتگاهِ یزداندا

 

اولوب محراب گلگون قانیله بیر لحظه ده ، گویا

هو الباقی یازیلدی صفحهء محرابه بوقاندا

 

دیمم جزعِ یمانی (1) نرگسِ مخموری دولدوردی

دوزولدی شدّهء مرجان کیمی قان تارِ مژگاندا

 

مثالِ هیکلِ توحید ، نقش اولدون یره ، اولدی

شکست آثاری مرئی ، پایهء ارکانِ ایماندا

 

سپیده قانه باتدی ، فجر اولوب نادم طلوعیندن

تزلزل آشکار اولدی قوامِ نظمِ دوراندا

 

علینی ئولدوروبله صورتا" انسان اولان کس لر

بو قان وار دامنِ حشره کیمی دامانِ انساندا

 

علی داغی دوتوب دنیانی ، بو داغی گورر واضح

کیمی قلبِ شقایقده ، کیمی شمعِ شبستاندا

 

نفاق اهلی علینی کوفه ده ئولدوردیلر (عابد)

عیان ایلوبله شورِ محشری ، دنیای امکاندا.

 

پانویس

جَزع یمانی :

مُهرهء یمانی که در او سیاه و سفید باشد ،

مهره ایست یمانی منسوب به چشمِ شاهدان ،

مهرهء سلیمانی ،

مهره ایست شبیه به چشم که

چشم را در سپیدی و سیاهی به وی تشبیه دهند

و اگر آن را در انگشتری کرده بپوشند

مورث اندوه و خوابهای پریشان و باعثِ مخاصمت با مردمان

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

غزل 3985

غزل

 

خاک را منزلتی در همه ایجاد نبود

(گر نبودی به زمین خاک نشینانی چند)

 

بیتِ داخلِ پرانتز از حکیم حاج مُلّا هادی سبزواری

 متخلّص به اسرار می باشد.

 

(آب) شهد است اگر ، زهر از او بِه ، که نشد

به دمی همدمِ لعلِ لبِ عطشانی چند

 

جانِ (آتش) به سَقَر باد که خصمانه نسوخت

خرمنِ هستی بی عاطفه انسانی چند

 

(خاک) را خاک به سر باد که مخسوف نکرد

به بیابانِ بلا غافل و نادانی چند

 

دمِ صبح است اگر (باد) به چاه اندر باد

شد دمِ نائرهء خیمهء سوزانی چند

 

خس و خاشاک مگر سُندس و استبرق بود

که کفن شد به تنِ زخمی عریانی چند

 

شست از صفحهء امکان رقمِ عیش و سُرور

اشکِ بی فاصلهء دیدهء گریانی چند

 

رشتهء نظمِ طبیعت ز چه یارب نگسیخت

چاک ، آندم که شد از غصّه گریبانی چند

 

مرد اندر همه آفاق توان گفت که نبود

به جز آن در رهِ حق  کشته شهیدانی چند

 

هر یکی را هوس این بود که از بهرِ نثار

کاش در جسم همی بود مرا جانی چند

 

به سرِ نعشِ شهیدان دلِ دشمن بگداخت

اثرِ نالهء جانسوزِ نواخوانی چند

 

کلماتِ داخلِ پرانتز ،

عناصر اصلی هستند که به عناصرِ اربعه مشهورند.

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال حضرت لیلا (س) 3937

زبانحال حضرت لیلا (س)

 

آفتابِ عمرون ندن سنون ، تیز غروب ایدوب مه جمال اوغول

کوکبِ سحر رسمدور بلی ، سن کیمی تاپار تیز زوال اوغول

 

خاک و خون آرا یاتما نازیله - دور ایاقه ای بی همال اوغول

 

اهلِ دل ، دل آچماز شکایته ، گر چه ویرسه یوز هر بلا و غم

سویلین بلایه بلی' دوزَر ، هر بلایه بی لا و بی نَعَم

دل ولی نجه بو مصیبته تاب ایدر که بو فرقهء ظُلَم

ایله حاله جسمون سالوبلا کی هرگز ایلمزدیم خیال اوغول

 

پرده پوش گون تک حقیقتی ، گوردون ایستر اهلِ مَجاز ایده

اخترِ ضلالت بلند اولوب کفر پرچمی اهتزاز ایده

آز قالوب نیستانِ شیرده ، آشیان ، شغال و گُراز ایده

دینی ، دینه خدمت آدیله بو ، اهلِ کفر ایدر پایمال اوغول

 

قویمادون که بازیچه اخذ ایده ، اهلِ کفر ، شرعِ محمّدی

بادِ ظلمله قویمادون سونه ، نورِ محضِ مصباحِ سرمدی

حق یولوندا ئولماقلیقونلا سن ، زنده ایلدون شرعِ احمدی

شاهدِ ازل ایتدی گون کیمی اهلِ دینه عرضِ جمال اوغول

 

نه جفائیله ئولدوروب سنی ، بو گروهِ بی شرم و بی حیا

یر یوزونده صد پاره پیکرون ، مو به مو ایدر شرحِ ماجرا

ایلیوبدی جسمونده سربه سر ، بندی بنددن تیغِ کین جُدا

واقعا" نه انصافسیزدیلر ، بو جماعتِ بدمآل اوغول

 

گون کیمی جمالون کسوف ایدوب ، قانیله دوشوب تاب و جلوه دن

قدّیمی منیم خم ، هلال تک ایلیوبدی بارِ غم و محن

اوزگه بیر قیامت قیام ایدوب ، زینبه مگر بولموری ندن

اجتماعِ شمس و قمر اولوب ، اِقترانِ مِهر و هلال اوغول

 

درک ایدم سنی من بو حالیله ، نَقَدر چتیندور خدا بولر

دل یانور نجه نارِ هجروه ، بیرده لیلی بی نوا بولر

من کیمی اوغولسوز قالان آتا ، نفسینه ئولوم مُقتضی' بولر

رشتهء حیاتیم خوشام تاپا ، تارِ عُمردن انفصال اوغول

 

ایتماقا بلا تیرینه سپر ، سینه سین بیر اهلِ ولا گرک

نشئهء مِیِ وحدت آختاران ، قید کثرتیندن رها گرک

من مِنای عشقون خلیلینه ، سن کیمی علی بیر فدا گرک

وار یری که لیلی فغان ایده ماتمونده هاجر مثال اوغول

 

ای وجودی جدّی پبمبره ، خَلق و خُلق و منطقده ما صَدَق

اهلِ کینه قرآن کیمی یازوب ، تیغیله وجودون ورق ورق

گوئیا که جسمون خزان اولان بادِ ظلمیله ، گُلدی بیر طبق

عندلیب تک گَلمیوب عبث شوره بو دلِ پُر ملال اوغول

 

قطره قان دوزولموش جَبینوه ، دورِ ماهه گویا ستاره لر

قانیله آچوب سرخ گُل علی ، گلشنِ وجودونده یاره لر

آلدیلار که قلبونده وار سنون ، سوزِ یاره لردن شراره لر

ویردیلر دَمِ تیغدن سنه ، اهلِ کینه آبِ زلال اوغول

 

سن غریقِ بحرِ گناهسن ، عابدم دیمه (عابدا) هدر

ساحلِ نجات اولسا مقصدون ، بو مهیب گردابدن اگر

دامنِ حسینه تَمَسُّک ایت ، بو کلامی ورد ایله دیده تر

آفتابِ عمرون ندن سنون ، تیز غروب ایدوب مه جمال اوغول.

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت فاطمه زهرا (س) 3919

در احوالات حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

گورنده حق گوزی پژمرده حال زهرانی

عذاره اولدی روان سیل اشگ مرجانی

 

دل آچدی هر دله سرمایه بخش نطق و بیان

کلامی مایه تکلیم پور عمرانی

 

مخاطب ایلدی ترکیب صدق مصداقین

دانیشدیروب گل شاداب باغ طاهانی

 

سن ای سرادق عصمتده شاهد قدسی

که روشن ایلمیسن بزمگاه عرفانی

 

نه گوردون ای گوزی حق جلوه سیله روشن اولان

که گرم خواب ایلدون چشم مست شهلانی

 

نه گوردی گوزلرون ای گوزلرون فداسی جهان

که ایستمز داخی بیرده گوره بو دنیانی

 

نیه دانشمیسان؟ ای نطقی روح جاویدان

نه غم خموش ایدوب اول لعل گوهر افشانی؟

 

گل، آفتابله بارانله شکفته اولار

توکر گوزوم اودی رخساره اشگ، بارانی

 

ولی آچیلمیری بو گل کیمی سولان رخسار

گوروب ز بس ستم برگ ریز دورانی

 

نولور خرام ایده سن بیرده، سرو قامتوه

نثار ایدم گل سوری و یاس و مینانی

 

چراغ محفلیم ای نور بزمگاه امید

سن اولماسان اولی دل شمع آه سوزانی

 

ایشیق گونوم شب یلدا اولور ایدنده خیال

فراق گونلرینی، روزگار هجرانی

 

مناظر دله مجذوب سن که ایستمیسن

گوزون گوره بو بلاخیز دار ویرانی

 

زجاج نور الهی سینیب او دم که جفا

مکدر ایلدی بو چهره مصفانی

 

اوزونده نقش بهار و خزان اولوب ترسیم

ائدر حکایت ایکی حالت گلستانی

 

ببری بنفشه و نیلوفری نشان ویریری

بیری خزان زده اوراق برگ ریزانی

 

تحمل ایلدون الله رضاسنه بیلیرم

کمال شوقله هر محنت و بلایانی

 

شرار قلبیوی تا عالمه نشان ویرسین

یانار اورک له دوتار لاله لر بیابانی

 

سکوتون آرتیری قلبمین شراره سینی

جواب ویر سسیمه فاطمه، علی جانی

 

بو سوزده آچدی گوزون عالمین گوزی، آرام

گوروب دوروبدی باشی اوسته کایناته امام

 

سروش نغمه سی ذرات جسمه ویردی توان

عروقه جوهر سیاله تک اولوبدی روان

 

صفیر طایر قدس آشیان طنینیندن

ایشتدی آیت رحمت، حبیبه دوران

 

آلیبدی عطر علینی بتول او وقتده کیم

مشامنه یتیشردی شمیم باغ جنان

 

بو عطر جذبه سینه گچدی خلددن، یعنی

علی لقاسنه قرباندی روضه رضوان

 

نظاره ایلدی چوخ اشتیاقیله یوزونه

مگر اولا بو تماشا ذخیره هجران

 

ایشقلانیب گوزی گوردوقجا عارضین که ائدر

فروغ دیده نی افزون تلاوت قرآن

 

بو سیر و جذبه ده ناگاه زهره زهرا

گوروب صحیفه بدر اوسته انجم رخشان

 

علیدی آغلیری ایوای باشیم اوستونده؟

دولوبدی دردله قلب عوالم امکان

 

بو اشگ اود کیمی یاندیردی قلب فاطمه نی

گوزونده خون جگر موجی ایلدی طغیان

 

شکفته لندی او خاموش غنچه صحبتله

گوروبدی مایه الهامین آچدی نطقه زبان

 

سن ای قلمرو خلقتده صاحب اورنگ

سن ای سریر امامتده والی و سلطان

 

امام مفترض اطلاعه سن منه ، بیلیسن

نیاز یوخ داخی طرح اولسون اوزگه بیر عنوان

 

بو مدتی که منه فیض ویردی دیدارون

یوزونده سیر ایلدیم نور جذبه عرفان

 

نقدر لطف و صفا وار جهان خلقتده

تمامنی منه ایتمشدی سنله حق، احسان

 

سنیله دلخوشدیم شدت مصائبده

عنایتون منه ایلردی هر غمی آسان

 

و لیک حیف اولا عمروم یتیشدی پایانه

آیردی جبرله سندن منی جفای زمان

 

بودور غمیم کیم اولار دردیوه شریک سنون

هجوم ایدنده فشار شداید دوران

 

عم اوغلی سن کیمی مظلوم اولان بو دنیاده

محالدور که گوره دور گنبد گردان

 

نجه روادی که ظلمیله حجت اللهه

بو وسعتیله جهانی، عدو ایده زندان

 

عجبدی ئولمدی زهرا او گون که جبریله

چکیلدی بیعتنه کفر مطلقین ایمان

 

بو خاطرات اورکدن آلیبدی طاقت و توش

علی باخا باخا یومدی گوزون اولوب خاموش

 

علی او حکمتی نافذ امور تقدیره

ویرردی غسل، مفاد بیان تطهیره

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زندگینامه استاد زنده یاد مولانا محمد عابد تبریزی 3806

زندگینامه استاد محمد عابد تبریزی

 

مولانا محمد عابد تبریزی از

شاعران معاصر ایران زمین است

که در عرصه عرفان و ادب٬ هنرمندی نامدار٬

سخنوری ساحر بیان٬ عاشقی دلسوخته٬ و

عارفی روشن ضمیر بود.

و از دوران کودکی حافظ قران و مونس نهج البلاغه ٬

صحیفه سجادیه٬ و مناجات های

حضرات معصومین (ع)بود٬

و به برکت معنوی آن گوهرهای ناب تربیتی٬

خود غواص بحر بیکران معارف الهیه گردیده بود٬

وبا آشنایی کامل به دواوین بزرگان

عرصه ادب و عرفان در طریق قرآن و

اهلبیت عصمت و طهارت (ع) سیر و سلوک می نمود .

آن سخنورنامدار در محله خیابان شهر تبریز به

سال ۱۳۱۴(ه ش) در یک

خانواده مذهبی ٬دیده به حهان گشود.

پدر استاد عابد ٬شادروان استاد مولانا

که در شعر (یتیم) تخلص می کرد٬

در عصر خود از نخبه شاعران

و قدوه عارفان بود.

و بدین ترتیب بعنوان اولین استاد

وی٬شناخته میشود.

بیست و یک ساله بود که پدر

بزرگوارش به رحمت ایزدی پیوست

و او را در غم فراق خویش سخت

داغدار نمود٬ازآن پس ٬

مسئولیت معاش خانواده را به عهده گرفت٬

در عنفوان جوانی در بازار تبریز مشغول کار گردید٬

شغلی که با حال معنوی و ذوق

سلیم او سخت منافات داشت.

درسال ۱۳۴۴(ه ش) کارمند رسمی بانک تجارت شد

و بعد از سی سال خدمت صادقانه

در سال ۱۳۷۴(ه ش) به افتخار بازنشستگی نایل آمد.

استاد تحصیلات حوزوی داشت و

در اکثر علوم معارف اسلامی از جمله :

فقه و اصول ٬ فلسفه و عرفان٬

ادبیات عرب و فارسی و تفسیر قرآن دانشمندی

صاحب نظر و استادی توانا بود.

استاد در تمامی قالب های شعر فارسی

٬ازقصیده٬غزل٬مثنوی٬ترکیب بندو...

درمضامین  مختلف ادبی٬عرفانی٬

اخلاقی٬تربیتی٬رثایی و...

استادی چیره دست و توانمند بود

که در عصر حاضر کمتر کسی را میتوان یافت که

همانند ایشان ٬آگاه از لطایف ادبی و

رموز عرفانی باشد.

اما در اشعار رثایی که بیشتر

در مدح حضرات معصومین (ع)

به ویژه حضرت ابا عبدالله الحسین(ع)است٬

باروح لطیف خویش شعر را چنان به اوج رسانده است

که هر اهل ادب و بینش را مست و حیران می نماید.

اورابا هیچ شاعری نمی توان سنجید٬

چراکه او خود«صاحب مکتب»است.

استادعابد اولین شعرش را در ۱۲سالگی به زبان

شیرین ترکی ٬دررثای حضرت علی اکبر(ع)سروده است

که با مطلع زیر شروع میشود:

 

ای سپهر حسنده رشگ مه کنعان اوغول

وی منای کربلاده تشنه لب قربان اوغول

 

و اولین شعر فارسی را نیز در همان

دوران نوجوانی با مطلع زیر سروده است:

 

شمع و من تا صبح شب را دیده گریان سوختیم

هر یک اندر گوشه ای پیدا و پنهان سوختیم

 

تفسیرقرآن و نهج البلاغه در هیئت های حسینی تبریز٬

شرکت درانجمن های ادبی مختلف٬

تشکیل محفل ادبی

و شرح دواوین بزرگان عرصه ادب٬

نگاشتن مقدمه و دیباچه به دهها کتب ادبی و عرفانی ٬

شرح غزلیات حافظ در انجمن ادبی

اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان آذربایجان شرقی

به مدت ۱۲سال

٬عضو فعال هیئت امنای کتابخانه مرکزی تبریز و

تربیت شاگردان و شاعران در

عرصه های گوناگون را میتوان از فعالیتهای ادبی

و عرفانی و اجتماعی استاد در

خصوص ترویج فرهنگ و ادب اسلامی نام برد.

از استاد زنده یاد چهار جلد دیوان اشعار

باعناوین ذیل٬ یادگار مانده است:

«ماه در محاق»٬

«مهر در شفق »٬

«ستاره سحرگاهی»و

«دیوان اشعار»

سر انجام عنقای بلند پرواز قله قاف تجرد در سحرگاه

سه شنبه‌‌۱۴ آذرماه ۱۳۸۵(ه ش)در سن ۷۱سالگی

بعد از مناجات صبحگاهی ندای ارجعی

حضرت جان آفرین را عاشقانه لبیک گفت

و از دار فانی به عالم باقی شتافت٬

و در گلزار شهدای وادی رحمت تبریز

در قطعه صدیقین به خاک سپرده شد.

 

«عابد» کجارویم بجز درگه حسین

عمریست سرسپرده این آستانه ایم

 

منبع عابد خلوت نشین تآلیف استاد فانی تبریزی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

زبانحال حضرت زینب (س) به آفتاب در روز عاشورا 3719

زبانحال حضرت زینب کبری (سلام الله)

به آفتاب در روز عاشورا

 

تپراقلار استه قارداشینین گوردی حالینی

توکدی عذاره شدتیله اشک آلینی

 

اود دوتدی یاندی عصمت کبزای ذوالجلال

مهره خطاب باشلادی بو نوعیله مقال

 

ای گون نه سوز و تابیدی بو یاندی قارداشیم

آرتورما التهابیوی اودلاندی قارداشیم

 

خط شعاعین آرتوروری سوز قلبینه

شرم ایله کس حرارتیوی یاندی قارداشیم

 

تحت ترابی ایلیه جاق مسند جلال

بیر آز زمان بو نشئه ده مهماندی قارداشیم

 

خوشدور اوزی ولی یانورام من بو حالینه

حالا خیال ایتمه پریشاندی قارداشیم

 

جودی اولوب وجودوین امکانینه سبب

سندن نه رحم و شفقته شایاندی قارداشیم

 

سن من فلک ملک بشر القصه ماسوا

بیر بنده دور تمامینه سلطاندی قارداشیم

 

نافذدی امری انفس و آفاقه کونیده

نفس وجوده واجب الاذعاندی  قارداشیم

 

بیر ملک فرض اولسا اگر جمله گاینات

بیر بیله ملکه صاحب فرماندی قارداشیم

 

رحمن دیوب رحیمی شهید ایلینلره

هر حالیله معرف رحماندی قارداشیم

 

جودی وجود عالمه اول اولوب سبب

اصلیت تداوم دوراندی فارداشیم

 

یاندورما قلبینی اورگیم یاندی بلموسن

دریای قیض اولا اولا عطشاندی قارداشیم

 

مستور قیل یوزون گوروسن مثل آفتاب

قانلی شفق ایجنده نمایاندی قارداشیم

 

سنده نه جلوه واردی که چرخ هدایته

قانلی یوزیله نیر تاباندی قارداشیم

 

سن بیر سهیل فرض اولاسان جلوه ده اگر

تابنده لیقدا مهر درخشاندی قارداشیم

 

بیر نجم تابناکیدی هر قانلی یاره سی

یر اوزره چرخ انجم رخشاندی قارداشیم

 

بیر گلستان حساب اولا گر دشت کربلا

بو گلستانه لاله نعماندی قارداشیم

 

معناده الماقیله  هامی ماسا الوب

جسم وجوده جوهره جاندی قارداشیم

 

پرگار نظم کون دوشوب انتظامیدن

قطب مدار عالم امکاندی قارداشیم

 

هر چند تشنه دور ولی خشکیده لعلیله

فیض بقای چشمه حیواندی قارداشیم

 

معناده تیغ ظلم چکوبله حق استینه

چون آیت جلالت یزداندی قارداشیم

 

اشکیم کیمی باتوبدی قزل قانه پیکری

گویا نظرده لعل بدخشاندی قارداشیم

 

محو تجلیات جمال حبیب اولوب

طور وفاده زاده عمراندی قارداشیم

 

تفکیک حق و باطل ایدوب روز حشره تک

شرح ثبوت معنی فرقاندی قارداشیم

 

بیجا دگل سوسوز کسیلوب باشی ظلمیله

عشق و وفا مناسینه فرباندی قارداشیم

 

سال پرده شقف یوزیوه یوخسا گورموسن

تپراقلار استه قانینه غلطاندی قارداشیم

 

(عابد)علاج دردینی ایلر عنایتا

هر دردمنده معطی درماندی قارداشیم

 

مرحوم استاد عابد تبریزی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

زبانحال به حضرت رقیه (س) 3670

زبانحال به حضرت رقیه (سلام الله)

 

رقیه دختر نازم نهال باغ امیدم

ستاره شب تارم فروغ صبح سپیدم

 

نثار باز پسینم بجلوه رخ جانان

گل شکفته  بگلزار ارزو و امیدم

 

اگر چه سیر شدم از جهان ز کبنه دونان

تو نو دمیده گلم را ولیک سیر ندیدم

 

بریدم از همه در راه عشق رشته الفت

ولیک از تو به جان تو یک نفس نبریدم

 

لبی گشا به تکلم پی تشفی قلبم

که گفته تو امید است و نغمه تو نویدم

 

بدرک فیض حضورم چه رنجها که کشیدی

برای دیدن رویت چه رنجها که کشیدم

 

حدیپ زردی رخسار هم چو برگ گلت را

سحر گهان ز برید نسیم صبح شنیدم

 

ستاره گفت مهت روی خاک خفته به ویران

سپهر گفت از این درد چون هلال خمیدم

 

افق به موج شفق گفت با کنایه شبانگه

که از تموج اشکش به خون خویش تپیدم

 

چنین خموش چرائی بگو بگو غم دل را

مگو بداد دلت در خرابه دیر رسیدم

 

خرابه بود و شب تار و خوابگاه تو ظلمت

چو صبح سر زدم اینجا و چون ستاره دمیدم

 

تو دستگیر وفائی نه صید کینه دشمن

چو من که کشته یارم نه پایبند یزیدم

 

خداست شاهد جانبازی من و تو و داند

تویی شهیده بدانسان که من بعشق شهیدم

 

بمن زدرد دل خویشتن بگوی مگر من

همیشه ناز تورا جان من بجان نخریدم

 

ز باغ عمر نچیدی گلی بدست تمنا

چو من که غنچه ای از گلشن رخ تو نچیدم

 

دل اشتیاق سخن های دلنشین تو دارد

که صحبت تو توان است  و گفته تو نویدم

 

مرحوم استاد عابد تبریزی

منبع کانال گنجینه گذشتگان 

عرض ارادت به حضرت امام حسین (ع) 3562

عرض ارادت به حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

آنانکه در این مرحله مجذوب خدایند

یارب چه کسانند و چه نامند و کجایند؟

 

گفتند ندارند نشانی و مکانی

این شیفتگان رخ دلدار که هایند؟

 

هرگز نه اسیرند به زنجیر علایق

کز خویشتن خویش هم، این قوم رهایند

 

از پای به سر جذبه و شورند و شعورند

هر چند به چشم دگران بی سروپایند

 

چون سرو، ببرگند و نوا، در همه احوال

هر چند خود آزاده ز هر برگ و نوایند

 

شاهی نپذیرند پی خدمت درگاه

خود گر چه به اقلیم، رضایند و گدایند

 

در بی بصری جلوه ایشان نتوان دید

گل میخ دلاویز سپهرند و سهایند

 

سرمست و خرابند نه از باده انگور

مخمور ز پیمانه جانبخش لقایند

 

چون بارش نیسان همه پاکند و زلالند

بیزار ز آلایش هر رنگ و ریایند

 

خورشیدوشانند که از کثرت انوار

در دیده ظاهرنگران تیره نمایند

 

هستند به هر جای اگر جای ندارند

چون پیک نسیم سحر و باد صبایند

 

دردی کش پیمانه فقرند و قناعت

در مملکت عشق امیرالامرایند

 

گفتم چه کسانند؟ بدین وصف، خرد را

گفتا همگی خادم شاه شهدایند

 

(عابد) ره سلطان شهیدان بسپارند

آن قوم که از بی خودی خود، به خود آیند.

 

مرحوم استاد محمد عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در ولادت حضرت قمر منیر بنی هاشم (ع) 3561

در ولادت حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)

 

ماهی به نور هاشمی از شرق یثرب شد عیان

کز جلوه اش بیت ولا شد غبطه ی باغ جنان

 

زیبِ بَرِ امّ البنین پور امیرالمومنین

سر حلقه ی اهل یقین مقبول این مطلوب آن

 

ماه بنی هاشم لقب بر حجّت حق منتسب

از جلوه ی او در عجب خورشید اندر خاوران

 

نخل ولایت را ثمر برج امامت را قمر

طفلی به زیبائی سمر شیری شجاعت را نشان

 

زد بوسه بر پایش ملک گردید بر دورش فلک

آن چشم حق را مردمک آن بازوی دین را توان

 

نفس فضیلت را پدر معنای وحدت را پسر

بحر ولایت را گهر در زهد گنج شایگان

 

چهر وفا خندید از او نخل ولا بالید از او

نور ورع تابید از او تقوا شد از او شادمان

 

تا سنبل پرچین او زد چتر بر نسرین او

از خنده ی شیرین او شد عالمی شکرستان

 

از ماه تابید اختری از بحر آمد گوهری

چون زهره او را مشتری گردیده صدها کهکشان

 

شرح وفا بسط ولا ایثار را از او بها

گلزار هستی را صفا بل عالم از او گلستان

 

از طره اش سنبل خجل گل از صفایش منفعل

داغی شقایق را بدل شرمنده از او ضیمران

 

لعل لبش آب بقا رخساره اش بدر الدجا

سرتا بپا لطف و صفا وصفش  فراتر از گمان

 

رخشنده بر چهرش عرق چون موج نور اندر فلق

در گونه اش رنگ شفق در ژاله گوئی ارغوان

 

از طرّه اش باد سحر هرگاه میکردی گذر

میکاست نرخ مشگ تر عنبر همی شد رایگان

 

شبل الاسد پور علی ملک شجاعت را ولی

از چهره اش نور جلی تابیده اندر هر کران

 

عشق و وفا سودای او هستی پر از آوای  او

وز شوق عاشورای او سرگشته و حیران جهان

 

سقای آل مصطفی برشاه دین صاحب لوا

آن کاو بدشت کربلا بنمود عطشان بذل جان

 

خود ساقی اما تشنه لب جان از عطش در تاب و تب

از آتش دل در تعب و زباده ی غم سرگران

 

تا گفت شاه انس و جان آبی طلب بر  کودکان

آن فارس گیتی ستان شد جانب میدان روان

 

با سطوت آن صاحب علم تابید چون مه در ظلم

بگشود با اهل ستم  وعظ و نصیحت را زبان

 

اما مغیلان را کجا از بارش باران صفا

از قول حق اهل جفا سودی نیابد جز زیان

 

شد تیغ حاکم لاجرم آشفت صفهای ستم

خود را زد آن صاحب علم بر خصم چون شیر ژیان

 

از صارم خونریز او شد منهزم قوم عدو

هرکس بدو شد روبرو آورد بانگ الامان

 

بنمود آن صاحب لوا سرها ز پیکرها جدا

برخاست فریاد و نوا بر آسمان از خاکدان

 

با ضرب تیغ حیدری آن فارس نام آوری

پاشید نظم لشگری رو کرد هر سو هر زمان

 

از برق تیغ پرشرر گردید جانها شعله ور

وز ناله ی اَینَ المَفَر شد شورش محشر عیان

 

آن شیر غاب پردلی پور برومند علی

با تیغ تیز صیقلی زد شعله در کِشت خسان

 

تاب عدو را تا شکست آن شیر دل از ضرب شست

آب زلال آمد بدست آخر ز لطف لامکان

 

بنمود پر از آب کف تا دل دهد از سوز و تف

اما نبود اینش هدف دل بود وقت امتحان

 

هنگام طغیان عطش با نفس بودی کشمکش

عشق و وفا بی غل و غش او را رهاند از قید جان

 

تا نفس هونی شد روان آن باوفا را بر زبان

شد قامت هفت آسمان زآن همت والا کمان

 

تا ریخت آب از دست او شد هفت دریا مست او

تار هوس بگسست او دریا شد از او در هوان

 

تر شد لب خشکیده مشگ آن کرده تر لب را زاشگ

تسنیم بر او برد رشگ آن جاری باغ جنان

 

خود تشنه بیرون شد زآب آن رشگ ماه و آفتاب

دل بود اندر التهاب از یاد اطفال نوان

 

با مشگ می گفتی سخن آن یادگار بوالحسن

کای مایه ی آرام من ای از تو طفلان شادمان

 

تا خیمه با من یار شو عباس را غمخوار شو

دلداده را دلدار شو بر تشنگان آبی رسان

 

دلها ز شوقت در تعب جانها به لب از سوز تب

بر کودکان تشنه لب آب تو اکسیر روان

 

در خیمه گه اطفال شه چشمی بتو چشمی به ره

هر لحظه ای در خیمه گه بهر تو در آه و فغان

 

ای مشگ آب ای قوّت جان ای تو امید تشنگان

خود را ز تیغ ناکسان در سینه ی من کن نهان

 

ای رشته ات تار امید ای از تو سقّا روسفید

از جور اشرار پلید آخر مگر یابی امان

 

از تیر باران بلا محفوظ بنما خویش را

تا از عیال مصطفی سوز عطش را وانشان

 

با مشگ او در گفتگو کز لشگر بی آبرو

باران تیر از چارسو بارید بر او ناگهان

 

دست از یسار و از یمین افتاد از شمشیر کین

او همچنان شیر عرین در جست و خیز روبهان

 

تکبیر گویان حمله ور بر لشگر بیدادگر

جسمش ز هر سوئی سپر بر تیر و شمشیر و سنان

 

شد مشگ آبش ناگهان تیر جفائی را نشان

دیگر نماند او را توان بر جنگ با اهریمنان

 

تا ریخت آب از مشگ او بارید بر رخ اشگ او

آنسان که ابر از رشگ او پا برکشید از آسمان

 

آنگاه سقّا با سقا افتاد چون سرو رسا

از بانگ ادرک یا اخا بگریست بر او انس و جان...

 

 (عابد) دگر بس کن سخن از شیرزاد بوالحسن

گو خسروا بگذر ز من بس نقص دارم در بیان

 

مدّاح دربار توام مفتون ایثار توام

شیدای کردار توام ای خسرو عرش آستان

 

ای از توام درد و دوا وی مدفنت دارالشفا

در آرزوی کربلا سوزم ز مغز استخوان

 

ای معدن جود و کرم نام تو گویم دمبدم

مستغرقم در بحر غم چون کشتی بی بادبان

 

ای قبله ی اهل یقین دل در تمنّایت غمین

تو جلوه ی گلزار دین فصل بهار من خزان

 

دیگر ز پا افتاده ام لیک از جهان آزاده ام

تا بر غمت دل داده ام ساید سرم بر فرقدان

 

گر مردم صاحب هنر بر شعر من دارد نظر

لطف مضامین گو نگر ایظا مبین و شایگان

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

در مدح حضرت فاطمه زهرا (س) 3485

در مدح حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

بتول آن بضعه ی احمد به عصمت آیت سرمد

نشان رحمت ایزد چراغ بزم عرفانی

 

به اِنعامش جهان مرهون به اکرامش همه مدیون

ز اوج رتبتش مفتون نفوس عالی و دانی

 

حریمش مهد علم دین سرایش مکتب تمکین

کنیزان را کند تلقین بیانش حکم یزدانی

 

کسی کاو را شده همدم به صدق عزم و مستحکم

شده مشهور در عالم به علم و فضل انسانی

 

کنیزش فضّه را بنگر چُنان والا چُنان برتر

که می ریزد ز لب گوهر به آئین سخندانی

 

شنیدی آن حقیقت کاو سخن گفتی چو از هر سو

نبودی گفتگوی او به جز آیات قرآنی

 

شب است و در دل صحرا چه گوید مقصد آن والا

ز سُبحانَ الَّذی اَسری نماید قصد پنهانی

 

 مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در جلالت حضرت فاطمه زهرا (س) 3408

در جلالت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

ای بیان خلق و خلق و منطقی منشور نور

اصل و فرع و هیئتی ماهیتینده نور نور

 

عالم ناسوتیده منصوره اسمی ظاهرا

نشئه لاهوتیده ذاتا اولان منصور نور

 

گون نجه فرط شعاعیندن گورونمز بیر گوزه

عزتین اوج جلالتدن اولوب مستور نور

 

نور الانواره مثلسن غایه ا لقصوای زهد

عصمتین اوج کمالی لمعه موفور نور

 

غیر معصوم اولمادی گورسون فروغ عصمتین

گون کیمی اولدی وجودون هر گوزه مهجور نور

 

وحی منزل تک حلول ایتدون ولایت بیتینه

ایتدون اول کاشانه نی مقصوره معمور نور

 

هاردا ترکیب عناصردن دیوم ابداعیوه

رق منشوره یازوب حق أیت مسطور نور

 

سن او دریای عنایت سن که حق تقدیر ایدوب

سندن اولسون منتزع هر لولو منشور نور

 

سن موید سن موید اصطناع حقیدن

تا زمان وار اولماز اولسون مدت مفصور نور

 

حقی باطل عدلی ظلم امکانی یوخ سرکوب ایده

دوتسا ظلمت عالمی قهار اولار مقهور نور

 

صبحی باطل ایستدی شام ایتسون اما بلمدی

صبح صادقدور همیشه لیله دیجور نور

 

نوره ظلمت یوخدی امکانی غشا اولسون بلی

پوزدی امواج ظلامی همت مشکور نور

 

سنله اسرار مکارم عالمه مکشوف اولوب

هر نهان ظلمات امکاندور اولار مشهور نور

 

بیر قاپو یانماق دیمم سیندوردی اجلالون سنین

شعله سیندن بلکه دوتدی کایناتی شور نور

 

شب پرستان اولدولاررسوا هامی ادواریده

طالع اولدی گون اولوب اهل ظلم منفور نور

 

یانمالیدی اول در رحمت ایا صاحب زمان؟

عامل بو کینه ممکندور اولا معذور نور؟

 

لا یمین الله بیله بیر ظلمه یوخ امکان عذر

بو جفایه اولمادی صبر ایلماق مقدور نور

 

صدر مصدومون دیمم نقصان قدر اولدی سنه

معنی انی انا اللهه مثلدور طور نور

 

سرو تک دوشدون ایاقدان لیک جور و کینه دن

سنگ بیدادیله سیندی ساغر بلور نور

 

گوزلرینده موج اشکی بلمورم گوردی علی

یا گوروب طوفان درد لجه مسجور نور

 

دیده حق بین حق یاغدوردی اشک لعل گون

تا اولوبدور شاهد أئینه مکسور نور

 

نور سن نور ای هامی انواره مطلع فاطمه

منطق قدسیده سنسن وازه مذکور نور

 

خامه اولمازدی یازا اوصاف نوری مطلقا

اولماسیدی بو نگریشده اگر دستور نور

 

قلب (عابدده) نقدری زنگ وار أگاهسن

پاک اولار زنگاری لازیمدی اولا منظور نور

 

گوهر اعمال خیره اولمیوب چاتسون الیم

دست خالی گلمیشم در باره گنجور نور

 

ویر غبار أستانیندن جواهر سرمه تا

دیده کم سوی خاطر اولماسین رنجور نور

 

 مرحوم استاد عابد تبریزی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

در جلالت حضرت فاطمه زهرا (س) 3326

در جلالت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

زهی بیان حدوثونده ملک ناطقه لال

خجل کرامت و جودونله نفس جود و کمال

 

فراز پایه قدرونله نُه سپهر فرود

فروغ مرتبتونله شعاع مهر زلال

 

ملک مرید سنه بالعَشِیِّ وَالابکار

فلک مطیع سنه بالغدو والاصال

 

وفا و مِهرَه مَثَل طاعت و حیاده سمر

خلوصه اسوۀ کامل عبادته تمثال

 

تکیده ایستر اوزون رشکیدن مه کامل

گورنده حلقۀ باب جلالتونده هلال

 

حریم عصمتیوه ناشناس پیک صبا

ریاض عفتیوه لنگ پا نسیم شمال

 

حفاظ چادر عصمتده منطوی اولموش

هامی قلمرو عزت هامی جهان جلال

 

پیام عشق مریدان کوی عزتیوی

گلر حریموه عرضه ایده برید خیال

 

سرادقات جلال اهلینه جلالتدن

حریم کعبه کویوندی قبله آمال

 

نفود واهمه عاجزدی کُنهِ شوکتیوه

که یای عقله ویروب دست احتشام عقال

 

ایله کماله یتوردون ئوزون عبادتدن

که بو کماله داخی یوخ تصور اکمال

 

جهان حلول وجودونله منتهج نجه کیم

بهشت فکرت دیدارویله خرم حال

 

عُلُوّ رتبه ده تک خلق اولا سنون نورون

اراده ائتدی خداوند قادر متعال

 

نقدر اوج دوتا اعتلای عزتیوی

محال درک ایلیه فکرت نساء و رجال

 

جلال و شوکتیوی کیمسه درک ایده هیهات

بو خام خامه منِ خامی ایلوری اغفال

 

وگر نه من هارا زهرایه وصف یازما هارا

ننوع قطره ائدر دُرّی یَمدَن استحصال

 

تحمل ائتمور ئورک شدت ارادتدن

دیور، دئ قدرت فکرونجه وار نقدر مجال

 

ندور غبار که سقف سپهره اوج دوتا

ندور ذباب که ایستر اولا عقابه مثال

 

ورای ذروۀ لاهوتیده سنون قدرون

حضیض خاک مذلتده من پریشانحال

 

نه وصف ایدوم که سنون وصفیوه اولا لایق

مگر آچام در احسانیوه زبان سئوال

 

اوزون نگاه عطوفتله باخ بو گفتاره

وگر نه لال اولی وصفونده هر زبان مقال

 

نلر خیاله گله نسبتین سنه ویردوم

سزادی ایستیم اولسون زبان ناطقه لال

 

ورای هر سخن و هر کلامیدور عظمت

اودور سبب گورورم پای نطقیده اغلال

 

فروغ عصمتی وصف ائتماقا نه قال و نه قیل

شعاع وحدتی شرح ائتماقا نه قیل و نه قال

 

تصوراتیمی نقش ایلورم بو اوراقه

تعالی عظمت نقشیمی ایدور ابطال

 

سنه سزا سوزه یوخ کلمه لرده استعداد

بو سوزدن ایلیه هر چند خلق استقبال

 

ولیک در خور قدرت دیه سوزون هرکس

سوزینده هر قدر آختارسا وُسع و استکمال

 

سن اول ستارۀ رخشنده برج عصمتده

که یوخدی پردۀ انواریده هُبوط و زوال

 

سنون سرشتیوی عصمتله حق ائدوبدی عجین

سنه محالیدی کیمسه اولا عدیل و همال

 

حجاب آینه سینه نصّ معتبر سنسن

بو نصّی نسخ ایده حاشا تغایر اقوال

 

حجابی ترک ائده نون یوخدی نسبتی سنیله

که کیمسه نور حقی اولماز ایلسون پامال

 

تمام فعلون اولوب منطبق شرایعیله

بو قول ثابته یوخدور لزوم استدلال

 

جوامع بشریده سن ائتموسن اثبات

که حقی نفی ایده ممکن دگل گروه ضلال

 

رضای حقدن اوتور هر جفایه صبر ایلدون

اگر چه یتدی سنه گونه گونه رنج و ملال

 

در جلالتیوه اود ووراندا اهل سقر

ولو که سدره مکان طایر اولدی بی پر و بال

 

ولیک بارقۀ عصمته عَلَی التّفصیل

حجاب اولموب اولا بو شراره بِالاِجمال

 

چراغ وحدتی خاموش ایدنمیوب بو شرار

ظلام کثرتی بل پوزدی نور کل کمال

 

سنون شهامتیوی دشمنین شقاوتینی

مُبَرهَن ایلدی بیداد خصم کینه سگال

 

فدک حدیثی جنین سقطی شرح اولا هیهات

دگل بو یرده سزا طرح هر جواب و سؤال

 

بو قدر وار که فدک غصب اولوب گوروب آسیب

وجودون ای مُتَبَلور سنیله روح جلال

 

حدیث جعل اولونوب غصب اولا فدک ظلماً

دانوبلا آیۀ ارثی اولوبدی نقص انفال

 

دیلیمده یوخدی توان عرض ائدم بو معناده

نه نقش لر ایدوب ایفا عدو و ضرب دوال

 

سنون ولایته تمکینین اولدی عالمگیر

عدونی مفتضح ایلوبدی حُبِّ منصب و مال

 

ولیک اوندا دوتوب شعله نازنین قلبون

کنام شیره نفوذ ایلیوبدی فوج شغال

 

نجه علی وئره بیعت الی ابوبکره

نجه درخشش الماس اولا محاط سفال

 

علی علی او که معنای عدل مطلقدی

علی علی او که عاجزدی جنگینه ابطال

 

علی علی که ارامل رفاه آلور اوندان

علی علی که تیکوب گوز نوالینه اطفال

 

علی که حبل متین خلوص و ایماندی

چکیلدی بیعت ایچون مسجده به جبر حبال

 

عجبدی خاک سکون تاپدی چرخ ایتدی مدار

عجبدی اولمادی پاشیده استوار جبال

 

عجبدی چیره اولوب نورِ مطلقه ظلمت

عجبدی هادی دینه تاپوبدی ال دَجّال

 

اولوب بو مطلبی یازماقدا سینه چاک قلم

تاپوبدی خامه بو غم شرح اولاندا گونۀ آل

 

سپهر بزم عزا اولدی ماه شمع عزا

شفق سرشک جگر گون مجره صف نعال

 

علی صیانت دین اوسته صبر ایدوب ور نه

او علم مطلقه اولمازدی ظلم ایده جهّال

 

علی که تابعیدی حکمینه زمین و زمان

علی که خاضعیدی امرینه سهول و تلال

 

علی که بندۀ مملوک اونا یسار و یمین

علی که تابع فرمان اونا یمین و شمال

 

نجه اولاردی که بیر عدیه اولا مقهور

که پای نفسیده اولموشدولار چو خاک ممال

 

دوزوب او بحر وقاره او طور راسخ صبر

که دینه یتمیه هرگز گزند اضمحلال

 

وگر نه آگهیدی کاخ دینیده نه سزا

وجود تیرۀ بیر خشت پارۀ اطلال

 

بلی حقیقتی گورمز او گوز که عالمده

ایدوبدی خیره اونی برق جاه و مال و منال

 

بلی حقایقی درک ایلمزاو دل که اولا

اسیر سلطنت و تخت و رخت و خان و رجال

 

بلی علینی چکر بیعته او کیمسنه کیم

هوای نفس دنی ایلیوب اونی اضلال

 

سن ای سلالۀ رحمت سن ای چکیدۀ جود

سن ای عصارۀ فیض و خلاصۀ آمال

 

سن ای پیمبره ریحانه مرتضی کفوی

سن ای حدیقۀ توحیدیده خجسته نهال

 

سن ای امید هامی عاصیان روز جزا

سن ای زلال عطایه حیاتی مالامال

 

عنایت ائت من درمانده و من مسکین

که اولموشام گنهیله اسیر استیصال

 

اولوم کرامت و احسانیوه سنون مشمول

حریم رحمت و اکرامیوه ائدوم اقبال

 

منادی کرم و رحمتون دئسون ((عابد))

طواف کوی بتول ائتماقا تعال تعال

 

بو آرزو محقق اولا گیجه گوندوز

اجلدن ایلرم اشک بصرله استمهال

 

او پاک تربته گر ممکن اولسا جان نقدین

برید باد صبائیله ایلرم ارسال

 

گوزوم پیاله سینی حسرت زیارتدن

لبالب ایلوری هر صبح و شام اشک زلال

 

مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت زینب کبری (س) 3260

در مدح حضرت زینب کبری (سلام الله)

 

ای حجابی کارگاه عصمته ویرموش نسق

نقش توقیع جلالی مظهر ناموس حق

 

تا نفوسه اولدی آبشخور مشیّت مشربی

هر کسین شایان قدری اوح تاپدی کوکبی

نفسیوه شایسته گلدی زینبیّت منصبی

بو آدین معناسی افعالونله اولدی ماصَدَق

 

سن او مشعل سن ایا شمس هدایت پرتوی

جلوه گردور ماه رویوندن فروغ معنوی

تاپسا استعداد اگر ظلمات طبع دنیوی

عارضون نوری عذاریندن سیلر زنگ غسق

 

ای گران قیمت دُرِ والای لاهوتی صدف

جلوه آلموش عارضوندن دُرَّةُ التّاج شرف

عصمتوندن نسخ اولوب اذکار ادوار سلف

مریم عذرادن آلموش عفّتون گوی سبق

 

شاهد گردون آتار اوزدن نقاب مُشکسود

آستان عزّیوه هر گون قویار فرق سجود

گورمیوب ذاتون نظیرین شانیده چشم وجود

نور هستی تا عدم ظلماتینی ایلوبدی شق

 

شرح وصفون ایتماقا بشکسته سردور هر قلم

راه مدحون گیتماقا وامانده هر پویا قدم

معنی حسنون بیانیندن یازیلسا بیر رقم

یتمز اتمامه اگر لیل و نهار اولسا ورق

 

بو هامی شانیله ای خورشید گردونِ جلال

قویمادی بیر لحظه راحت قلبیوی درد و ملال

چرخ قان آغلور غمونده صبح و شام و ماه و سال

بو سوزه شاهددی دامانینده کی اشک شفق

 

فرش منزلگاه عشقون تار زلف حور عین

چتر دیوان جلالون شهپر روح الامین

اصل ماهیّتده نفسون نور ربّ العالمین

هیئت ظاهرده خلقون افتخار ماخَلَق

 

تا عدم ابرین یوزوندن آتدون ای فطرتده ماه

برج آغوش بتول اولدی سنه آرامگاه

باشلادون قوس صعودی جانبینده طیّ راه

مهریدن نور آلدی ذاتون اولدی ماه متّسق

 

هر ودیعت نفس زهراده ازل ایتموشدی جا

اکتساباً نقل اولوندی نفسیوه سر تا به پا

بیر بتول ثانوی اولدون ولی زینب نما

اولدی نورون نور وجه ذوالجلاله ماصّدّق

 

سینه ده جان تک سنی بنت پیمبر بسلدی

باغ عصمت زینتی بیر نوگل تر بسلدی

کربلاده اوغلونا دلسوز یاور بسلدی

قالماسون بیکس او چولده حجّت ربّ الفلق

 

مرحوم استاد عابد تبریزی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

در مدح حضرت زینب کبری (س) 3240

در مدح حضرت زینب کبری (سلام الله)

 

 فروغ مشعل حجب و حیاست عصمت زینب

عفاف یافته قدر و بها ز شیمت زینب

 

به قرنها رسد آوای آن سروش که خواند

به گوش اهل دل آوای شان و حشمت زینب

 

چنان به لرزه در آورد کاخ ظلم و ستم را

که شام قبضه شد اندر ید حکومت زینب

 

علی و فاطمه مام و پدر حسین برادر

خدای کرده به خلقت تمام نعمت زینب

 

اصول سفسطه باطل شد از نفوذ کلامش

نگر به فلسفه حق و رمز حکمت زینب

 

به هر کجا که خلل بود در بنای دیانت

بدل به کاخ مشیّد شد از مرمّت زینب

 

نه از حجاب فزون گشت قدر حجب و عفافش

که داده عزّ و شرف بر حجاب عصمت زینب

 

در آستان جلال عفاف و شرم و وقارش

فکند پرده به رخ مه , به پاس حرمت زینب

 

به دور خلوت طاعتگه خلوص و سجودش

فلک به طوف , که یابد صفا ز رحمت زینب

 

به سایه سار عبا شد منام او ز برادر

که تاب مهر نیابد مجال زحمت زینب

 

به طف که بود غشای عیون حجاب ضلالت

فروغ پرده جهانگیر شد زهمت زینب

 

حسین را قلم عشق تا نوشت شهادت

اسارت از ازلی عهد گشت قسمت زینب

 

به حق که خصم خدا و رسول بوده و باشد

کسی که داشته ((عابد)) به دل خصومت زینب

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت رسول اکرم (ص) 3234

 در مدح حضرت رسول اکرم (ص)

 

بیر نفسه تجلّی ایلدی پرتو سرمد

آدلاندی ابوالقاسم و محمود و محمّد

 

اوّلده تاپوب ذاتی فروغ ابدیّت

اولدی آدی عنوان سرصفحه ی خلقت

تاخیرینی ایجاب ایلیوب خواهش حکمت

آخِر گَلوب اوّل لره سر خِیل و سرآمد

 

چوخ نشئه حجاباتیده سیر ایلدی نوری

مه بدر اولا خلقتده اولوب دَور ضروری

تا جنبه ی الزام تاپوب حکم ظهوری

ظلمتگهِ کونه گَلوب اول نور مجرّد

 

بیر صبحیده نور رخی گورسندی فلقدن

تنزیه ایلدی صفحه ی امکانی غسقدن

بیر فرّ و شکوهیله که ادوار سبقدن

مثلین نه گوروبدور نه گورر چرخ مشعبد

 

بیر سابقه سیز شور ایدوب عالمی مضطر

تحویل و تحوّل دوتوب آفاقی سراسر

آتشکده لر سوندی، نگون اولدی صنم لر

اعجاب و تحیّرده قالوب موبد و معبد

 

سلطان زمن صیتی عبث عدلیله سائر

تعبیر او رویای حقیقی سنه دائر

حسّ ایلدی اولموش او ایشیق کونیده ظاهر

طاقینده شکست ایلدی بو حسّی مویّد

 

نور ازلی جلوه سی دولدوردی جهانی

مبهوت ایلدی عقل و دل پیر و جوانی

تا دور زمان ایتدی عیان سرّ نهانی

اظهار نبوّت ایدوب اول هادی و مهتد

 

چون اوج کماله یتیشوب شیوه ی الحاد

قالموب هامی دنیانی جهالت ایده برباد

وحشیّته افرادین اولوب جمله سی معتاد

بیر بیله زمان دعوتینی باشلادی احمد

 

نه حاله مواجه اولوب اول سیّد بطحا

نه کِلکیده نه نطقیده وار شرحینه یارا

جمهور عرب یکسره، اول شه تن تنها

صبر ایتدی نه ظلم ایتدیله بیر عهد ممدّد

 

بیر نفس علیه هامی دنیایه قیامی

اظهار و بیانی هامونون ضدّ مرامی

ایذاسینه آماده اولوب خلق تمامی

واضحدی گورنمز گونی هر دیده ی ارمد

 

هر ظلمه دوزوب ایلمدی ترک مرامین

نشر ایلدی ماهیّت موضوع قیامین

تا صبریله برهم ایلدی کفر نظامین

هر چند جفا بیحد ایدوب فرقه ی معتد

 

بیر دوره ده که دولدوروب آفاقی جهالت

ایلور هامی دنیایه حکومت سبعیّت

افرادین اولوبدور سبب فخری جنایت

صدق ایلمز افراد، هامی دیو، هامی دَد

 

ظلمات جهالت افق کونیده مشهود

طغیان و شرارت هامودا ثابت و موجود

اصنامی بُلنلر اوزینه صاحب و معبود

معلومیدی حق قِیدینه اولمازلا مقیّد

 

هر لحظه ده آرتاردی عدو جور و فشاری

قالمازدی داخی قلبیده آرام و قراری

سویلردی اولان وقتیده اشکی یوزه جاری

بو قومی هدایت ایله ای خالق سرمد

 

هر شیوه ایله قلبینی سیندیردیلار اشرار

گه شاعر و مجنون دیدی کفّار جفاکار

امّا دایانوب صبر ایلدی احمد مختار

تا خلقه نشان ویردی ره منزل و مقصد

 

دنیانی عدو ظلمی ایدوب اول شهه زندان

قان ایتدی دل غم زده سین فرقه ی عدوان

هر گه که توکوب عارضینه گوهر غلطان

آغلاردی او شه حالینه نُه طاق زبرجد

 

جان و دلیله آلدی هامی رنج و بلانی

حق درگهینه آچمادی بیر شکوه زبانی

گه مسکن ایدردی شعب غار حرانی

بیر شه که اونا عرش خداوندیدی مسند

 

باخموب نه قدر ویردی عدو زحمت و ایذا

احکام و فرامین حقی ایلدی اجرا

بیر صادقه کاذب دیدیلر فرقه ی اعدا

که اولموشودی صدق و امانتله زبانزد

 

چوخ زحمتیله نصب ایدوب اسلام لواسین

نشر ایلدی اقطاریده توحید نواسین

بطحاده او شه قائم ایدن شرع اساسین

اوغلی ایلدی طفّیده قانیله مشیّد

 

بُلمم نجه بیر قانیدی اولدی یره جاری

بی تاب ایلدی پادشه عرش مداری

قالموبدی دل جان جهان صبر و قراری

اولدی سبب اوچ شعبه لی بیر سهم محدّد

 

بو اوخ سالوب ایشدن فلکی، کونی نسقدن

گلرنگ ایلدی چهره ی خورشیدی شفقدن

ابر ایمدیده سوز جگر سبز طبقدن

بو صفحه ی امکانه توکر خون مصعّد

 

تعطیل ایلدی کارگه نظم جهانی

یاندوردی بلا آتشینه کون و مکانی

آغشته به خون ایتدی رخ شاه ولانی

پژمرده اولوبدور دیه سن برگ مورّد

 

توپراقه دوشوب خسرو دین بی کس و بی یار

عطشان، یارالی، بی مدد و یاور و انصار

بیر ایله زمانینده اولوب اول شهه غمخوار

گه نیزه ی خطّیّ و گهی تیغ مهنّد

 

ای بارگهون غیرت عرش حق سبحان

آرامگهون قبله ی هر فرد مسلمان

دربان درون شوکت و حشمتده سلیمان

خاک حرمون حسرت مین صرح ممرّد

 

سنسن هامونون مایه ی امّید و رجاسی

درویش و غنی کعبه ی آمال و مناسی

قبرونده دی هر علّت و هر درد دواسی

بو بابه پناهنده دی هر ابیض و اسود

 

ای تشنه لبیله لب دریاده ویرن جان

خلق ایچره اولان آینه ی رحمت یزدان

سن ایسته اوزون عابده حق از رهِ احسان

بیر کرب و بلا قسمت ایده، اولماسا مشهد

 

خوش طرزیله تنظیم اولونوبدور بو لئالی

اولماز بیله بیر نظمیده اشکال مجالی

بُلسون بو قوافیده گورن دالیله ذالی

بو رشته ده نظمه دوزولوب لولو و بُسّد

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت رسول اکرم (ص) 3152

احوالات حضرت رسول اکرم (صلی الله)

 

بی رغبت اولدی تا قفس تنگ کثرته

شاهین کبریا پر آچوب اوج وحدته

 

اصله تمایل ایلدی اصلُ الا صول خیر

لاحق الوبدی سابقه ی فیض و رحمته

 

حق نوری اقتضای مشیّتله بیر زمان

تابش ایدوبدی آب و گل آدمیّته

 

یوخ دیده ی شهودیده گوردی فروغ درک

سالدی حجاب غیب جمال نبوّته

 

جان جهان سراچه ی ترکیبی ترک ایدوب

تا اولدی جزءِ جوهره اصل مشیّته

 

تاپدی شکست آینه ی شهر بندتن

اولدی ضمیمه عکس روان اصل صورته

 

آیرولدی روح کالبد کائناتدن

ایتدی عروج مرتبه ی بی نهایته

 

سلب قرار اولوب نشئات وجوددن

اوز ویردی اختلال نظامات خلقته

 

آیات محکمات اولوب نغمه ی عزا

داد ایلدی او محکم و مشهود آیته

 

دوشدی ندای بانگ رسالت طنیندن

اولدی سکوت فصلی سروش هدایته

 

تنها نه تک مدینه نی دولدوردی بو خلا

غرق اولدی ماسوا خَلَاءِ درد و حسرته

 

عالم غریب کلبه سی تک اولدی سوت و کور

باتدی غبار محنته گرد ملالته

 

مملوّ اولوب خطاب لَعَمرُک مخاطبی

دارالسّرور قدسده بزم ضیافته

 

غار حرا چراغی خموش اولدی، غرق اولوب

ابر ملالیله جبل النّور ظلمته

 

غم چولقادی مدینه نی بطحا کیمی تمام

احکام شرع آغلادی صاحب شریعته

 

روحاً رسول اوج لقایه ایدوب صعود

جسماً یتوردی توده ی غبرانی عزّته

 

آلدی مدینه توپراقی آغوشه جسمینی

گنجینه اولدی گوهر بحر رسالته

 

بیر توده خاک جای عجبدی اولوب مکان

ایجاد کائناته اولان سرّ و علّته

 

مدفون اولان نبیّ هدی، شاه قُل کَفی

دفن ایلین علیّ ولی، میر لافَتی

 

تنها علی بُلردی او محبوب کردگار

نه ضایعه اولوبدی شریعتده آشکار

 

تنها علی بُلردی که بو ضایعه ایدوب

قلب هامی عوالم امکانی بی قرار

 

تنها علی بُلردی که بو سوز جان گداز

ایلوب دل شرایع و احکامی داغدار

 

تنها علی بُلردی بو بیر گُل خزانینی

جبرام محالیدور ایده عالمده مین بهار

 

تنها علی بُلردی کیمی قبره تاپشیرور

تنها علی بُلردی کیمه کیمدی سوگوار

 

وجه اِله وجهه ی دین وجهینی قویوب

نه وجهیله او توپراقا، یوخ شرحه اختیار

 

روی تمام ماخَلَقَ اللهه آبرو

واحسرتا که تاپدی رخ خاکیده قرار

 

بیر نفس که قدومی صفابخش خاکیدی

گور عارضیله توپراقا ویردی نه اعتبار

 

بیر عارضی که منظر سکّان عرشیدی

آئینه تک مکدّر ایدوب تیره گون غبار

 

بیر یوز که ابر سایه سالوب تا یِتیرمه سون

صدمه اونون طراوتینه مهر تابدار

 

بیر یوز که تا سپهره دوتوب یوز ایدوب عوض

لطفیله سمت قبله نی خلّاق کردگار

 

توپراقلارا قویولدی، عجبدور که اولمادی

آشفته دور گنبد وارون کجمدار

 

قلب علیدن آلدی بو محنت توان و تاب

بی صبر اولوب او صبریده چون کوه استوار

 

بُلمم که بو قیاسیله نولدی تنوریده

گوردی حسین باشینی خونین و زخمدار

 

گُل برگ تک عطشدن اولوب خشک لبلری

قانه باتوب عقیق کیمی درّ شاهوار

 

مشتاق بزم خلوت دل فرط شوقیدن

اولموش باشیله راه محبّتده رهسپار

 

راس کلیم طور وفاده او جلوه وار

که اوندان ایلوری شجر طور استتار

 

مرآت حق اگرچه مکدّردی لیک اولور

اوندان جمال حُسن ازل نوری آشکار

 

دوتقون هلاله بنزوری خاکستر ایچره لیک

حق نوری کونه نشر ایدوری آفتاب وار

 

دفن نبیّ اکرمیدی قائله نظر

ارشاد حقدن اولدی تداعی بو مختصر

 

مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات تنور خولی 3050

 احوالات تنور خولی

 

روز عاشورا گذشت و شب رسید

مهر و مه را جان ز تب بر لب رسید

 

ماه را دادند آن بد اختران

گردش وارونه در چرخ سنان

 

سیر او از کربلا آغاز شد

سوی شهر کوفه، راهش باز شد

 

ماه از بیداد اشرار جهول

کرد اندر غرب خاکستر افول

 

شب چراغ خلوت لاهوتیان

شد به ظلمت خانه دشمن نهان

 

دشت ایمن بود گویی آن سرا

که تجلی کرد از آن نور خدا

 

لاله شاداب صحرای امید

چون گل اخگر ز خاکستر دمید

 

طره ی حوران حریر ناز او

شهپر جبریل زیر انداز او

 

هفت گردون اطلس اندر خون کشید

کان سر خونین در آنجا آرمید

 

سندس و استبرق مینو ز رشک

کرد چشم خلدیان خونین ز اشک

 

دود محنت چشم هفت اختر گرفت

چرخ را آئینه خاکستر گرفت

 

آتش از تاثیر خود شد شرمگین

از حضور نور خاکستر نشین

 

سر، سر نور چراغ ماه و هور

بالش از خاکستر کنج تنور

 

سر، سریر سروران، خاک رهش

چتر گردان لمعه ی وجه اللهش

 

پرتوی، سر خدا مشکات او

لمعه ای، شرح ولا مرآت او

 

شمع برج وحدت رب الفلق

نیمی اندر ابر و نیمی در شفق

 

ماه مهر افروز گردون وفاق

گاه اندر انجلا، گه در محاق

 

رفت آب و رونق از خلد قصور

تا شد آن سر، سوی میعاد تنور

 

میهمان فیاض نفس ماسوا

محفلش در گوشه مطبخ سرا

 

غبطه فردوس اعلا آن مکان

مهبط روح و مطاف قدسیان

 

بود ناظر چرخ با صدها نگاه

سوی آن در هاله خون خفته ماه

 

مادرش آمد برای دیدنش

دیدنش، بوییدنش، بوسیدنش

 

دید آن نور جمال ایزدی

آیت اشراق حسن سرمدی

 

دید آن پرورده اندر سینه اش

لایزالی صورت آئینه اش

 

خفته در خاکستر کنج تنور

گشته آن ظلمت سرا، مجلای نور

 

یا رب این فرزند دلبند من است؟

این سر خونین فرزند من است؟

 

هشته سر بر بالش ظلم و عناد

تیره وجه آیت رب العباد

 

آن جمال نزهت خلد برین

آن رخ آئینه خلد آفرین

 

آن نگارستان هستی را صفا

آن سرابستان مینو را جلا

 

آن ضیا بخش جمال ماه و شید

آن صفای سینه صبح امید

 

آن به لب عین بقا را آب بخش

آن به شکر خنده، جان را تاب بخش

 

آن ز دم فیاض انفاس مسیح

آن بیان حق به گفتار فصیح

 

آن چراغ آفرینش را ضیا

آن سواد چشم بینش را بها

 

سدره فردوس عرفان و خلوص

شرح ایثارش احادیث و نصوص

 

چهره بر خاکستر کین سوده است

مصحف منزل، غبار آلوده است

 

چشم زهرا دید تا آرام جان

شعله های دل تراوید از زبان

 

کای تو در بزم لقا مسند نشین

چون شو اندر این مکان گشتی مکین؟

 

ای رخت قندیل طاق آویز عرش

وز تولایت سکون عرش و فرش

 

راستی گیتی بسی پست است و خوار

عار بادا چرخ را از این مدار

 

تو جواهر سرمه چشم وجود

تو جمال آرای دنیای شهود

 

تو ز هست ماسوا منظور حق

تو به ظلمتگاه امکان، نور حق

 

نفس هستی میهمان خوان تو

ماسوا پرورده احسان تو

 

بهره ور از فیض جودت جزء و کل

بر نوالت دیده خیل رسل

 

میزبان کون بر کان کرم

از تو هستی غرق آلا و نعم

 

ای نگین خاتم عز و شرف

از چه گشتی سنگ محنت را هدف؟

 

گر نه دنیا رذل و پست و ناسپاس

گر نه این ناقد جواهر ناشناس

 

چیست این منظر که بینم آشکار؟

مهر رخشان در ظلام شام تار

 

هر چه بینم نیست ای در دیده نور

نسبتی وجه خدا را با تنور

 

سر که آغوش منش بودی مقام

حالیا خاکسترش بینم منام

 

گل گرفتم شد به جبر از شاخه دور

کی دهندش جای در کنج تنور؟

 

بس کن این آتش زبانی ای قلم

کز بیانت شعله شد یکسر دلم

 

چند خواهی قصه تنور گفت

کز دلم صدها گل اخگر شکفت

 

جان من بگداخت از بشنیدنش

دید تا زهرا چها از دیدنش

 

آسمان را نیست آن درک و شعور

تا شناسد نور حق را از تنور

 

بوده تا این بوده رسم آسمان

کازماید شیشه با سنگ گران

 

باش یکدم کلک من، دمساز من

همدم اندوه و سوز و ساز من

 

آتش دل را نمی ده از زبان

تا مگر بنشانیم سوز نهان

 

داغم از بد عهدی ابنای دهر

در مذاقم شهد شادی همچو زهر

 

آن قدر نامردمیها دیده ام

دامن هر صحبتی بر چیده ام

 

ای خوشا این گوشه تنهاییم

با خیال خویش بزم آراییم

 

بزم تنهایی همه ذوق است و حال

خالی از اغیار و دور از قیل و قال

 

خوش بود دوری ز یاران دغل

همدمی با شاهد شعر و غزل

 

با خیال او سخنها داشتن

در خموشی شور و غوغا داشتن

 

ای خوشا گمنام و تنها زیستن

بی نشان مانند عنقا زیستن

 

چشمه سار دوستی خوشیده است

بیخ مهر و عاطفت خشکیده است

 

دوستیها جمله رنگ است و ریا

آشناییها همه دور از صفا

 

دهر هزال است و مردم فتنه گر

دوست غماز است و دشمن کینه ور

 

دوستیها، کینه جوییها شده

آبرو، بی آبروییها شده

 

هر که را آبی به رخ، شرمی به چشم

می شود هر دم نشان کین و خشم

 

همچو (عابد) دوری از مردم نکوست

کاندر اینجا دل به خود در گفتگوست

 

مرحوم استاد محمد عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت زینب کبری (س) 3042

در مدح حضرت زینب (سلام الله)

 

زینب آن گردون عصمت را قمر

از فروغش مهر رخشان جلوه گر

 

گوهر گنجینه زهد و عفاف

دل زنور حق چنان آئینه صاف

 

مام را در صورت و معنی نشان

فاطمه در هیئت زینب عیان

 

در شجاعت دخت شیر لافتی

در فصاحت بنت میر قل کفی

 

در وفا دریای پر جوش و خروش

در ندا آوای جانبخش سروش

 

اسوه عشق و وفا و شوق و شور

مظهر سلم و صفا و ذوق و نور

 

هیکل دلدادگی تندیس عشق

ذکر و تسبیحش همه تقدیس عشق

 

بانوی عصمت سرای هاشمی

چهره وحدت نمای هاشمی

 

ماه یثرب , سر زده از جیب شام

پاره از انوار او موج ظلام

 

برده با خود نور حق اندر دمشق

کرده آن بتخانه را محراب عشق

 

شور او در شام شور انگیخته

انتظام کفر درهم ریخته

 

آن لوائی را که شاه تشنه کام

زد به دشت کربلا او زد به شام

 

جذبه آن نهضت و شور و قیام

برد از دشت بلا با خود به شام

 

برد در ظلمت سرا مشکات را

کرد دشت کربلا شامات را

 

شد سمر نام علم در نشاتین

شام را پر کرد از ذکر حسین

 

هر چه مبهم بود یکسر فاش شد

مهر سر زد , تا نهان خفاش شد

 

سینه ها کانون عشق و شور گشت

دیده ها از دید حق پر نور گشت

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت امام رضا (ع) 3039

 در مدح حضرت امام رضا (علیه السلام)

 

ای عکس جمال کبریایی

ای سایه رحمت خدایی

 

ای صدرنشین سدره منزل

ای روشنی سراچه دل

 

ای نقش جریده ی عنایت

سلطان قلمرو ولایت

 

ای نظم جهان خلقت، از تو

ای وجهه آدمیت از تو

 

ای هشت بهشت، خاک کویت

ای خلد برین در آرزویت

 

ای قبله عارفان مطافت

ای کعبه همیشه در طوافت

 

ای شمع جلال بزم عرفان

سلطان زمن، شه خراسان

 

این خطه که چرخ چون تو ماه است

بر اهل یقین، پناهگاه است

 

جویند به جد، اهل الفت

از خاک تو کیمیای عزت

 

شد از همه جا کسی که مایوس

رو کرد به خاک خطه طوس

 

کاینجاست پناه بی پناهان

اینجاست صفای روسیاهان

 

این درگه رشگ عرش اعلا

بر فوج ملک بود مصلا

 

چون فرش، عجب نه گر بدین در

جبریل امین فکنده شهپر

 

ای صادر جیب صبح اول

آرام دل نبی مرسل

 

ای نور نخست و میر هشتم

هستی ز تو غرق در تنعم

 

ای ذات تو نور رسته از نور

عالم ز تو غرق نور، چون طور

 

با جمله نیاز، کون و امکان

بر خوان نوال توست مهمان

 

عالم همه عاشق و تو مقصود

هستی همه فانی و تو موجود

 

زایر به دو کون یافت عزت

ای فیض تشرف زیارت

 

ای جوشش چشمه سار رحمت

مائیم و ز معصیت ندامت

 

بزدای ز لوح دل سیاهی

ای جلوه رحمت الهی

 

لطفت نشود به حشر اگر یار

ای وای به حال معصیت کار

 

ای از تو شکوه پادشاهی

بر بنده ی کمترین نگاهی

 

تا نقش ولای توست در دل

تا یاد تو مونس است بر دل

 

تا درد مرا تو چاره سازی

نازم به جهان ز بی نیازی

 

سوگند به جان، جان احمد

زهرا، گل گلشن محمد

 

مام تو و مادر فضیلت

دریای لئالی امامت

 

سرمایه ده عفاف مریم

فخریه دودمان آدم

 

قندیل سرای پارسایی

آویزه طاق کبریایی

 

تندیس وفا و هیکل شرم

تصویر حیا و نقش آزرم

 

معنای فصول زهد و تقوا

مصداق عبارت فداها

 

کاین بنده بینوا و درویش

نومید مکن ز درگه خویش

 

یا رب به دعای صبح خیزان

از سوز فراق اشکریزان

 

یارب به نیاز شب نشینان

دلسوختگان، غم آفرینان

 

با رحمت خود پناهمان ده

در بزم قبول راهمان ده

 

مرحوم استاد محمد عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال حضرت لیلا (س) 2961

زبانحال حضرت لیلا (سلام الله)

 

او قانلو زلفوی یل دوندروب او یوز بو یوزه

نولور که بیرده دگه، ای اوغول، او یوز بو یوزه

 

گهی اوزون گجه لرده چکردی نالۀ زار

دئردی بخت سیاهیمدی بو و یا شب تار؟

 

باتوب قرایه منیم تک بو غم فزا گجه لر

نه مهر و ماهه دوتوب بیلمورم عزا گجه لر

 

ستاره دن آخیدور صبحه دین سرشگ مگر

بیر آفتاب رخندن اولوب جدا گجه لر

 

جداده حسن علی اکبره، عجب بنزر

گلور گوزه، مه تابان چوخ آشنا گجه لر

 

بو زار گوگلومه مرغ سحر، هم افغان دور

چکر او ناله سحرلر، گوگل نوا گجه لر

 

نه خواب غفلت آلور چشم ساربانی که هیچ

آیولموری نه قدر ایلرم صدا گجه لر

 

نه منزله یتشور کاروان نه صبح آچلور

نه قاره گونلره سالدی منی قرا گجه لر

 

ایاق یالین باشی بلالی، اولدوم ای فلک، اولدوم

نه دردمند گونوزلر نه مبتلا گجه لر

 

هجوم ایدر دله هر لحظه مین بلا گجه لر

نه سختیدور گذر عمر ای خدا گجه لر

 

ستاره دن گویه صف النعال غم دوزولوب

دوتوب منیم گونومه گوئیا عزا گجه لر

 

منی کدورته غرق ایلوری ظلامندن

کدردن اولمیا یارب گوروم جدا گجه لر

 

نقدر آختارورام صبحدن اثر یوخدور

اولوبدی یوخسا شب حشره آشنا گجه لر

 

دوشوب صداده اثردن نقدر سسلنورم

جواب یوخدی ویرن چون یاتار صدا گجه لر

 

عمیق ظلمتیله یاردی باغریمی یارب

منیم گونومدن آلوبدور نشان قرا گجه لر

 

چراغ اولا گوره گوز، موج زلف شبرنگون

شرر سپهره سپر، آه شعله زا گجه لر

 

گونوزلر آیت واللیل دور سر زلفون

نجه که حسنون ایدر شرح والضحی گجه لر

 

یاتوبدی قافله نجوایه یاخشی فرصتدور

گوزلدی درد دل ایتسون آنا بالا گجه لر

 

گلیر خیاله گئچن گونلریم که همدمیدی

صباح اولونجا سنیله بو بینوا گجه لر

 

نقدر صبحه کیمی یاتمادیم یاتا راحت

او چشم مست فریبای دلربا گجه لر

 

سکوت، دشت و دری ایلیوب احاطه، فقط

باجون سکینه دی لیلایه همنوا گجه لر

 

من آغلارام او یانار، وای اوغولدی وای قارداش

سپهره اوج ایلین شیون و بکا گجه لر

 

ایکی بیانیله اوخشار سنی ایکی بیکس

آنان دیر وای اوغولوای، او وا اخا گجه لر

 

باجون ایله دولانار باشوا سنون گویا

طواف ایلوری مه دورینه سها گجه لر

 

نولور عنایتیله قلبین ایلسن روشن

که ماهه مهر وئرر پرتو و ضیا گجه لر

 

نولوردی عمرلرین گونلری یتیدی باشا

یتیشمز ایندیکی باشه بو غم فزا گجه لر

 

گونوزلرین غمی هر چند بی نهایتدور

فزون اولور غم و اندوه ، گوئیا گجه لر

 

ایله یانیر گجه گوندوز غمونده دل، بولمم

گونوز فشار مصیبت فزوندی یا گجه لر؟

 

دلیم دولانموری بیر اوزگه گفتگویه، گهی

علی علی دییرم گه خدا خدا گجه لر

 

نقدر سختدی شام فراق من بولورم

بو درده اولمیا بیر کیمسه مبتلا گجه لر

 

سپیده آختارورام گورماقا یوزون، آناوی

هلاک قویمور ایده غصه بو رجا گجه لر

 

گجه قرانلوقینی دل سوور، که هر طرفه

گورر باخاندا قرا زلفوی قرا گجه لر

 

سپردی باشوه بیر گون گل و شکوفه ولی

غباری زینت ایدر زلفوه صبا گجه لر

 

بو شعره مایه (شکوهیدن) اولدی کیم یازمیش

بو یرده بیر نچه شعری ردیف اونا گجه لر

 

ایکی رفیق ویروب دم بو شعرلر یازیلوب

اولوب ردیفیده بر وجه اقتضا گجه لر

 

بیری (علی) بیری (فیروز) اولار که لطفیله

ویروله محفلینه (عابدین) صفا گجه لر

 

حسین صحبتی دللرده واردی حشره کیمی

گونوزلرین گله جاقدور دالینجا تا گجه لر

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال حضرت رقیه (س) 2943

زبانحال حضرت رقیه (سلام الله)

 

یوزون ای امید صبحی منه تا مقابل اولدی

هامی محنتیم اورکدن غم ایوینده زایل اولدی

 

نفحات انس ایدردی منی مست اول شب

قدح ولا بُلردیم بو گیجه اولار لبالب

یتورر منی مراده اثرات ذکر یارب

او دعا اولوب مؤثر بو مراد حاصل اولدی

 

هامی گللریم آچلدی بو خرابه اولدی گلشن

نفس شمیم رحمت گره آچدی تار دلدن

چخوب آفتاب رخشان گئجه اولدی صبح روشن

نظر عنایت حق منه سنله شامل اولدی

 

بو حضوره نه سزادی گل و لاله‌ نین نثاری

که خرابیه گتوردون هامی جلوه بهاری

نفسیله وار کشاکش نچه لحظه گیتمه باری

هامی عمریدن بو ساعت منه حاصل دل اولدی

 

منی سالدی گفتگودن ایله شدت مصائب

که مجال، یوخدی نطقه اگر اولسادا مصاحب

اله بیرده حاشَ دوشسون بیله فرصت مناسب

یوزیوی گوروب دل آچدیم منه حل مشکل اولدی

 

دیمورم خرابه منزل منه کاخ آرزودور

دیمورم تراب تیره منه ناز پرّ قودور

دیمورم سرشک حسرت منه عین آبرودور

که بو اشکیدن یزیدین هامی نقشی باطل اولدی

 

نه لزومی وار دیم من هامی شام ماجراسین

شب قتل داستانین غم کوفه ابتلاسین

هامی پیکریم زباندی دیر اشقیا جفاسین

نه دیوم نه نوعیلن طی بو هامی مراحل اولدی

 

ره شامیده اگرچه غم و درد اولوب زیاده

ولی روبرو گورردیم سر اکبری جداده

یتیشنده شامه باتدی هامی ظلمت جفاده

او ایشیقلی اولدوزومدا ستمیله آفل اولدی

 

مه عارضونله روشن منه اولدی شام مظلم

نه بجائیدی گلِیدون علی‌اکبریله باهم

آتاجان مگر گورونمز مهیله ستاره توام

بو قران سعده بُلمم نه حجاب، حایل اولدی

 

رشحات فیض بیچون گل عمری ایتدی سیراب

منی غرق رحمت ایلوب کرمیله ربّ الارباب

بو حلولدن که اولموش به خلاف رسم و آداب

برکات حیّ سبحان بو مکانه نازل اولدی

 

دیم اهل شامیدن یا اورگیم تالّمیندن

بیرینین شماتتیندن بیرینین تبسّمیندن

بخصوص من بو قومین یانیرام ترحّمیندن

کیمه رحم کیملر ایلر کیمه کیم مماثل اولدی

 

من او بی نظیر لعلم من او تابناک گوهر

من او ماه عالم آرا من او پر فروغ اختر

که ایدنمیوب عوامل منی تیره و مکدر

سبب ملال اگرچه منه بو عوامل اولدی

 

من او نسخه ی کمالم فقرات عزّه شامل

صفحات کون و امکان منه دفتر فضایل

آچیلا اگر مکاتب یازیلا اگر رسائل

گورر اهل دل که هستی بو مقامه قائل اولدی

 

من او کعبه ه مطافم که طواف ایدر ملائک

من او مسلک ولایم که وفادی اوندا سالک

بو خرابه منله بیر گون اولی وجهه ی ممالک

نجه که سنیله گلشن بو خرابه منزل اولدی

 

منم اول فروغ یثرب منم اول چراغ بطحا

نسبیمده شیر یزدان حسبیمده واردی زهرا

سن آتام حسین عطشان ایکی کونه میر و مولا

کیمه بو جهاندا ممکن بیله بیر فضایل اولدی

 

من او سرفراز اسیرم منه فخردور اسارت

منه اول خرابه منزل منه خاک پادی عزّت

منه کاینات اولموش ابدی رهین منّت

که شهادته اسارت بُلورم مکمل اولدی

 

منی هر زمان اگرچه غمون ایلمیشدی دلگیر

بو گئجه علاوه دلده بو بلا ایدردی تاثیر

ایلیوب خیال، کلکی یوزیوی گوزومده تصویر

ایله محویدی که گویا منه دل مقابل اولدی

 

قطرات اشک گوزدن ایله یاغدی مثل باران

که سرشک موجی ایتدی منی غرق سیل و طوفان

او مهیب ژرفنادن یوخودی نجاته امکان

بو تشرّف زیارت منه امن ساحل اولدی

 

نه دیوم که لایق اولسون سنه نحوه ی خطابیم

شرف و وقار و شانیم، گل و ماه و آفتابیم

سنیلندی افتخاریم سنه واردی انتسابیم

سنیله قیزون جهاندا هامی عزّه نایل اولدی

 

منی لطف حق یتوردی گویول ایستین صفاته

اودی دلده یوخدی رغبت جلوات کایناته

ایله ووردی خطّ بطلان رقم تعلّقاته

هامی مکنتیم بو قولدا دوزولن سلاسل اولدی

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات کربلا 2854

احوالات کربلا

 

ذرات کاینات به شور آمد و نوا

تا زد علم به دشت بلا شاه کربلا

 

بگشود شقّه پیرهن رایت حسین

تسخیر کرد کون و مکان دولت حسین

 

شد جذب دشت غم که کند قبله‌گاه عشق

هر چند می‌کشید حرم منّت حسین

 

مرهون او مساعی افراد انبیا

شد زنده نام جملگی از شوکت حسین

 

اسلام سرخ ‌رو شد و احکام رو سفید

تا سوده شد به خاک سیه صورت حسین

 

بگرفت مایه، نفس همه انقلاب‌ها

از شورش مقدس و از نهضت حسین

 

تفسیر شد چنان که خداوند گفته بود

احکام مصحف از عمل و نیت حسین

 

یادآور یگانگی ذات کبریا

در کثرت گروه جفا وحدت حسین

 

نجوای او به قتلگه آن‌گونه پر طنین

کافاق و انفس است پر از صحبت حسین

 

اکسیر شور عشق شود آب هفت بحر

گز ذره‌ای بدان رسد از تربت حسین

 

ذرات گر شوند مجاهد به راه عشق

بوسند چون غبار، در همت حسین

 

او منعم است و هر که جز او ریزه‌خوار او

چون ذره جذب چهرۀ خورشیدوار او

 

با چشم لطف و مرحمت او گر نظر کند

کافر به زمرۀ شهدا ترک سر کند

 

او با تکلمی ز لب هاتفی خطاب

کین و عداوت از دل دشمن به در کند

 

هر نفْس پاک یک‌ نفسش هم‌نفس شود

جز او ز هر چه داشته صرف‌نظر کند

 

نخل حقایق ازلی بارور شود

چون نفحۀ بهار به هر جا گذر کند

 

هر چند پرنشیب و فراز است راه عشق

هموار گه به پا کند و گه به سر کند

 

طفلی ز مهد خیزد و مردانه جان دهد

آنجا که شور عشق حسینی اثر کند

 

جز راه او رهی به حقیقت نمی‌رسد

هر چند سعی، راهروی بیشتر کند

 

اسلام اوست آنچه جهان را کند بهشت

جز آن بهشت نیز چو باشد سقر کند

 

ره مشکل است و پر خطر امّا توان سپرد

او یک نظر به چشم عنایت اگر کند

 

آن قدرت خدا که به یک لحظه قادر است

با امر حق جهان همه زیر و زبر کند

 

ذات خدا نهان و عیان نور وجه او

از او و نور او همه‌جا پر ز گفتگو

 

عالم پر از ندای حسین و نوای اوست

دل در فغان به زمزمۀ نینوای اوست

 

گلشن شود ز خون شهیدان اگر جهان

ذوق و صفایش از چمن کربلای اوست

 

روزی جهان بگیرد اگر بانگ یا الاه

شک نیست کز تموّج بانگ رسای اوست

 

آب بقا که زندگی جاودان دهد

در پیش عارفان اثر خاکپای اوست

 

تنها نه از جهان که ز جان نیز بگذرد

صاحبدلی که شیفته و مبتلای اوست

 

گو دردمند عشق نگردد پی دوا

کاین درد را علاج ز دارالشّفای اوست

 

از شوق باغ خلد نلرزد، اگر دلی

اندر هوای بارگه کربلای اوست

 

مفتون هر تعلق و مجذوب هر هوس

کفر است گفتن اینکه دلم آشنای اوست

 

نشناخت بی حسین خدا را کسی به حق

در جمله ماسوا نه خدا جز خدای اوست

 

دین جُست لیک هیچ نشانی ز دین ندید

سرگشته‌ای که چشم به سوی سوای اوست

 

دین جُست لیک هیچ نشانی ز دین ندید

سرگشته‌ای که چشم به سوی سوای اوست

 

آری چراغ اگر نبود در شب سیاه

رهرو کجا تمیز دهد راه را ز چاه

 

روزی که خاک دشت بلاموج خون گرفت

رنگ شفق از آن فلک آبگون گرفت

 

روزی که شد شکسته عمود خیام دین

سستی اساس قائمه کاف و نون گرفت

 

روزی که دیو چیره به افرشته شد، ز بهت

عقل بسیط راه دیار جنون گرفت

 

روزی که موج خیز بلا فُلک دین شکست

تشویش، گردش فلک بی‌ستون گرفت

 

در حیرتم که خون فرو رفته در زمین

چون سر کشید و دامن افلاک چون گرفت

 

گم کرد آدمیت خود آدمی و ز آن

ببرید راه و پیش ره رهنمون گرفت

 

جز خون نخواست دیدن و جز رنگ خون ندید

چشمی که بی‌فروغ شد و رنگ خون گرفت

 

بخت بلند دامن خوبان ز کف نداد

راه بدان طبیعت پست و نگون گرفت

 

دستی به دستیاری دست خدا شتافت

یکدست دست یاری قوم زبون گرفت

 

جانی به اوج لایتناهی گشود بال

نفسی حضیض ذلت دنیای دون گرفت

 

آن یافت جاودانگی از اوج ارتقا

این شد تباه و فاسد و فانی و بی‌بها

 

تنها نه شاه کشور امکان ز جان گذشت

در راه دوست از همه کون و مکان گذشت

 

آری به غیر دوست که نبود گذشتنی

از هر چه در زمین و زمان می‌توان گذشت

 

از آفتی که نخل کهن را ز ریشه سوخت

داند خدا چه بر سمن و ارغوان گذشت

 

مرغی که دام حادثه بودش مضیق خاک

بگشود بال و از سر این خاکدان گذشت

 

خاری که برگ غنچۀ تر خست نیش آن

چون تیر زهرگین ز دل باغبان گذشت

 

گل پژمرید و غنچه به‌خون خفت و برگ سوخت

یارب کدام آفت از این گلستان گذشت

 

آب بقا نثار لبی کز شرار دل

خشکید و تشنه از لب آب روان گذشت

 

سروی شکست تا که جبینی به خون نشست

قدی خمید تا که خدنگ از کمان گذشت

 

بگذشتن از سر دو جهان مشکلی نبود

امّا ندانم از ثمر دل چسان گذشت

 

پیر طریق عشق و ولیّ از جهانیان

صد ره ز جان گذشت کز آن نوجوان گذشت

 

یک تن به حال مرگ ودو جان بر لب از وفا

گویی که بود جان یکی و کالبد دو تا

 

بازار عشق گرم شد و رونق بلا

تا غوطه زد به موجۀ خون شبه مصطفی

 

بشکفت زخم‌ها به تنش همچون گل وزان

بگرفت رنگ خون رخ سلطان کربلا

 

بگرفت پا نهال برومند باغ دین

در پای آن فتاد چون سلطان دین ز پا

 

تا انعکاس خون علی جلوه‌گر بُود

هرگز ز باغ دین نرود رونق و صفا

 

ننشست بانگ شور امامت به گوش او

بشنید تا ز نفس رسالت بیا بیا

 

اسلام، تا ز آفت بیداد وارهد

شد اصغرش وقایه و شد اکبرش فدا

 

هرگز خلل‌پذیر نباشد بنای دین

محکم ز خون پاکشهیدان شد این بنا

 

هرگز رواج و رونق آن نشکند که هست

از خون فروغ و جلوۀ این درّ پربها

 

هر ذره شور عشق شود در همه جهان

گر نکهتی ز دشت بلا آورد صبا

 

هر دست، تیغ گردد و برّد رگ فساد

چون بشنود حدیث دلیران کربلا

 

جایی که شاه تشنه‌لب از اکبرش گذشت

سر سود بر سپهر کسی کز سرش گذشت

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

غزل 2831

غزل

 

شاددور از بس کمند عشقیوه افتاده لر

آرزو ایلر اسارت قیدینی آزاده لر

 

قیس وفرهادین آدی بیرعلته مشهوراولوب

سانه گلمزیوخساراه عشقیده جان داده لر

 

 آتش دوزخ ریایی اشک زاهددن یانار

بواودا حسن عملدی یانموری سجاده لر

 

سلطنت تحمیل اولاردرویشه مین اجباریله

فقرملکونده نه لرواربولسله شهزاده لر

 

خرقه لر،دستارلربیرساغره اولدی فدا

ایمدی بوسوداده وارسجاده لر،لباده لر

 

رشته تدبیریله صیدایلماق ممکن دگول

رنددردآشام اولوبلارساده مشرب ساده لر

 

گورصف مژگانین ایدل اویماشهلاچشمینه

ایلمه غفلت که واردورقتلیوه آماده لر

 

بلکه همرنگ عقیق گوهرافشانون اولا

لعل گون اشگیم کیمی قانه دونوب بیجاده لر

 

صورتون آیینه سین خط رنگی ایلوب تیره گون

نوک پیکان تک دل عشاقی بو معنا دلر

 

قطره دریااولسا بیرعطشانی سیراب ایلمز

چاره ایتمزدرده (عابد) جرعه جرعه باده لر

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

تنور خولی 2761

احوالات تنور خولی

 

هر کیم جهاندا طالب عیش و سروردور

یا عقلی یوخدی یا گوزی بالمرّه کوردور

 

نزدیک اولان سروره بو دارالسّلامیده

راه تمیز عقلیدن البته دور دور

 

ای هوشیار دل بیله غمخانه ملکیده

فکر اقامت ائتمه که جای عبوردور

 

دنیا اساسی درد و غم استه بنا اولوب

بد بخت او کسکه طالب عیش و سروردور

 

باخ گور ننوعی اوزدی هامی ماسوادن ال

سبط نبی که شافع یوم النشوردور

 

عشقینده عقلی ایلدی عاجز ویروبدی باش

بیر باشدا درک ایدنموری کیم بو نه شوردور

 

زهرا آناسی شام غریبانه تا گلوب

گوردی اوغول منامی مقام تنور دور

 

خولی ایوینده سبط نبی ایلیوب مکان

باطل مقرّی حقّه محل ظهور دور

 

کول اوستی مکر بازی دور سپهریدن

مشکوة نور معنی الله نور دور

 

حق جلوه سیله ساحت مطبخ سرا دولوب

کنج تنور غیر تجلای طوردور

 

راحت یاتوب کول اوسته شهنشاه مشرقین

گویا حریم وصلیده محو حضوردور

 

آئینه اخذ رنگ ایلیوبدور تنوریدن

دوتقون جمالی وجه خدای غفور دور

 

بالین ایدوب تواضعیله کوللر استینی

بیر باش که نازی مایۀ اعزاز حوردور

 

حال رضایتیله قویوب باش او بستره

فعلیله حق قضاسینه دلدن شکوردور

 

اما لبی حکایت ایدور سوز قلبینی

بیر لب که فیض بخش شراب طهوردور

 

«عابد» هوای مرقد پاکون ایدوب شها

بو آرزوی قلبی سنین و شهوردور

 

آگاهسن اورکده کی اسراره سن اوزون

اما گدایه عرض تمنا ضروردور

 

تا وار ولایتین اثری دلده یوخ غمیم

جرم و خطا شماره سی گور بیر کروردور

 

اوز ایتدیقیم گناهلری سانمورام حقیر

چوخ آگهم بو فعل کمال قصور دور

 

اما او یر که حقدی خطا بخش سن شفیع

جرم و گنه خیالی ایدن بی شعور دور

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

غدیر خم 2536

غدیر خم

 

ای غبار آستانت چشم جان را توتيا

اي جمالت صفحه ي توحيد ذات كبريا

 

ذكر نامت عاشقان را حرز جان در راه عشق

ياد رويت سالكان را توشه در صفّ صفا

 

سر نمي زد مهر رخسارت گر از شرق وجود

غرق ظلمات عدم بودي جهان سر تا به پا

 

كوه حلمت آنچنان سنگين كه از حملش زمين

از عرق هر لحظه دارد در ميان آب، جا

 

تابه شخصت سا يه گرداني نمايدكرده است

چرخ رنگارنگ پشت خود به يكرنگي دو تا

 

كاش ايزد عالمي ديگر برايت ساختي

در خور قدرت نباشد قيمت دنياي ما

 

ني خطا گفتم نبودي گر چراغ هستيت

صفحه ي هستي نبودي جز يكي ظلمت سرا

 

حسرت خلق جهان شد سايه ي چتر پرش

در پناه ظلّ لطفت جا مگر دارد هما

 

كرد در بر جامه ي ماتم ز غيرت آسمان

تا تو را گرديد تاج فرق خاك تيره، پا

 

كعبه از يمن قدومت عالمي را شد مطاف

ورنه سنگ و خشت را چندان نميباشد بها

 

آنچه پيمودت قدحها ساقي بزم الست

باده ئي بودي كز آن يك جرعه خوردند انبيا

 

هر كه از جان پاي بند رشته ي مهر تو شد

خاطرش از قيد فكر هر دو عالم شد رها

 

گر به شرط ترك مهرت بود جنّت، عارفان

با ولايت نار دوزخ خواستندي مطلقا

 

هر مقامي هست شايان تو در ملك وجود

جز خدايي كان بود از آنِ ذات لايري

 

گر ولايت نيست، لختي خون نشايد خواند دل

جوهري در كار بايد خاك تا گردد طلا

 

هر گدايي از در لطفت نصيبي بر گرفت

شاه ني، شاهي بدرگاهش همي گردد گدا

 

خواست حق يابد ز رويت بزم هستي روشني

باب رحمت را فراز آورد و فرمودت: بيا!

 

آمدي! خوش آمدي! شاها قدم بالاي چشم

خوب بخشيدي چراغ زندگاني را ضيا

 

تا تو در اقليم طاعت پرچم تقوا زدي

شد خجل از قلّتِ سرمايه ي خود اتقيا

 

حبّ ذاتت جوهرِ فطريست در مرآت دل

همچو داغ لاله و رنگ گل و لطف گيا

 

نار دوزخ جان خود سوزد به روز حشر اگر

عاصيان بر دامنت آرند دست التجا

 

ذات احمد(ص) در غدير خمّ با قولي متين

كرد تثبيت مقامت آشكار و برملا

 

از طنين منطق من كنت مولاهُ نمود

پاره، گر خود پرده اي هم بود از ريب و ريا

 

هر كه پيغمبر شناسد بي تو، فكرش قاصر است

زانكه هرگز سايه از مهر فلك نبود جدا

 

در صراط مستقيم حق به ارشاد خرد

با نبي تنها تو طي راه كردي پا به پا

 

اي علي! اي مظهر اوصاف حيّ لم يزل

اي وجودت ناخداي كشتي دين خدا

 

اي كه سيراب است گيتي از زلال فضل تو

قلب ما خون كرد ياد تشنه گان كربلا

 

تاب، بي تاب شد از اين قصه ي خاطر گداز

صبر، بي صبري شد از اين ماجراي جان گزا

 

عقل را باور نمي آيد كه فرزند رسول

پيش دريا تشنه لب كشتند قوم اشقيا

 

جاي آن باشد كزين محنت به صحراي وجود

سيل اشك خون روان گردد ز چشم ماسوا

 

آتش غم زين سخن در خامه و دفتر گرفت

بيش از اينم نيست ياراي بيان ماجرا

 

چيست گفتم با خرد حبّ علي سلطان دين

گفت (عابد) ذاكَ فَضلُ اللهِ يؤتي من يشا

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

راز و نیاز حضرت امام حسین (ع) در قتلگاه 2451

راز و نیاز حضرت امام حسین (علیه السلام)

در قتلگاه

 

خدیو ملک دلم، تاج خون کلاه من است

حریم کعبۀ مقصود بدارگاه من است

 

نیاز نیست به اورنگ و افسر شاهی

که چتر شاهیِ من دودِ تیره آه من است

 

چو عشق اوست پناه دل شکستۀ من

جهان و هر چه در او هست در پناه من است

 

به جز خیال رُخش نیست هیچکس آگاه

ز رازهای نهانی که در نگاه من است

 

منم که وحدت عشق است جمله هستیِ من

نوای فوجِ ملک، ذکر یا اله من است

 

شهید عشقم و شاهد به اصل جوهر عشق

چنانکه جاذبۀ حُسن او گواه من است

 

به سوی کعبۀ مقصود راه بسیار است

طریق عشق و شهادت طریق و راه من است

 

مرا به هر نفسی ذکر هوست ورد زبان

مرید عشقم و این دشت خانقاه من است

 

دمیده از افق سرخ خون سپیدۀ وصل

دمِ زوال دمِ فیض صبحگاه من است

 

قتیل بی‌گنهی گر شوم عجب نَبوَد

به چشم کوردلان، عشق او گناه من است

 

سپهر عشقم و در بیکرانه آفاقم

شعاع چهرۀ اکبر فروغِ ماهِ من است

 

اگر نه لایق شاه است گفته ام (عابد)

سرشکِ دیدۀ خونبار عذرخواه من است

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

غزل 2099

غزل

 

ای صافی روشن گهر، ای گوهر صافی روان‌

سیاله چون جانی به تن آئینه چون جسمی به جان

 

گه گوهر الماس‌ گون، گه رام هستی گه حرون

‌گه از درون، گه از برون، ذرّات را بخشی توان

 

باغ و ریاحین از تو خوش، سوری و نسرین از تو خوش

‌آن از تو خوش، این از تو خوش، آن را توان این را روان

 

آویزۀ گوش فلک، آمیزۀ روح سمک

‌محتاج فیضت یک به یک، افلاک و خاک و انس و جان

 

هم از تو نزهت در چمن، هم از تو خرّم نسترن

‌قوتی به رگهای سمن، خونی به عرق ارغوان

 

سرسبزی صحرا ز تو، سرشاری دریا ز تو

هر جلوه در هر جا ز تو، گر آشکار و گر نهان

 

سرو از تو در بالندگی، ابر از تو در بارندگی‌

هر جا نشان از زندگی، گردیده از نامت عیان

 

ای آب، ای اکسیر جان، ای قُوت سیّال و روان

‌از هستِ تو هستِ جهان، از بودِ تو بودِ مکان

 

ای #آب، ای طبعت صفا، ای هر لبی را آشنا

چون شد، شدی در کربلا، بیگانه با لب تشنگان؟

 

آنگه که هر طفلی لبش، پژمرده چون گل از عطش

‌بودی تو در آن کشمکش در دشت و در صحرا، روان

 

نار عطش سور، آن شرر، اطفال را، زد بر جگر

اما تو اندر دشت و در، سیّاله بودی هر کران

 

اصغر چنان گلبرگ ‌تر، بی ‌شیر مادر خون جگر

چون برگ گل اندر شرر، سوزان به فریاد و فغان

 

ششماهه طفل تشنه لب، از تشنه کامی در تعب‌

با هر نظر کردی طلب، آبی ز مادر بی ‌زبان

 

عابد دگر گفتار بس، در سینه آتش شد نفس

‌آبی نداد آن روز کس، جز تیر بر آن ناتوان

 

استاد عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت فاطمه (س) 1854

در احوالات حضرت فاطمه (سلام الله)

 

سَپَردی دُرّ عَدَن ، ابر چشم گوهربار

ایدردی خون جگر آبشار دیده نثار

 

بتول غسلنه اشک علی سزادی بلی

یووار بنفشنه نی شبنمله چشم ابر بهار

 

قرا گجه هامی آفاقی تیره پوش ایتیمش

باتوبدی پرده ی ظلمتده ثابت و سیّار

 

سپهر عصمتی غم ایلیوبدی ابر اَلود

جمال آینه ی عفّتی دوتوب زنگار

 

او پاک گوهری تغسیل ایدر علی که یته

وقوعه امر خداوند قادر و قهّار

 

وگرنه مظهر طُهره لزوم یوخ غسله

که آبرو ایدر افزون سویا دُر شهوار

 

اولوب عیان نظرینده گذشته خاطره لر

تاپوبلا شکل گوزینده هامی حقیقت وار

 

گوروب بتولی که شمع حریم وحدتیدی

ایدردی بیت امامتده منتشر انوار

 

غمنده همدمیدی محنتنده یاوریدی

تمام درد و غمین قلبدن ایدردی کنار

 

اونیله خانه ی دل رشگ باغ جنّتیدی

سرور و نوریدی صبح و مسا و لیل و نهار

 

ایدردی لطفی ریاحین عصمتی شاداب

صفاسی ایتمیشدی بیت وحدتی گلزار

 

تاپاردی لطف و صفا ارغوان و یاس و سمن

ایدردی بسکه بهار ابری تک سرشک نثار

 

ولیک تاپدی تحوّل او حال ، ایتدی خزان

بهار فاطمه نی دور گنبد دوّار

 

وفات ختم رسالت دوشوبدی خاطرینه

که روز فاطمه اولدی او غمده لیله ی تار

 

نه قدر غصّه و غم قلبنه هجوم ایلیوب

قیاس و حصرینه دانادی ایزد دادار

 

دوشوبدی یادینه بیعت کشاکشی که او گون

پیمبرین قیزی خَلّواُُبنِ عمّی ایتدی شعار

 

یتنده بو یره افکاری بولمورم یارب

یتوبدی فاطمه غسلی هارا که گتدی قرار

 

کنار اولوب یوزونی قویدی روی دیواره

چکوب سس آغلادی اول کان صبر و کوه وقار

 

سوروشدولار نه سبب اولدی آغلادون ، بویوروب

قویوب بو گلده جفا خاری ایله بیر آثار

 

که گرچه گورماقا امکانی یوخ او آثاری

ویرنده غسلونی ال لمس ایدوبدی بالاجبار

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

غزل 1840

غزل

 

از چشمه‌سار عرفان هركس وضو ندارد

در سجده‌گاه عشقت آبی به رو ندارد

 

گر نیست آشنایت سرگشته ولایت

دل نیست دل به جانت جان میل او ندارد

 

شب تا سحر نخفتم با ماه راز گفتم

چشمم به دور هجران با خواب خو ندارد

 

از اشك پروراندم در دل گل خیالت

این آب را طبیعت در هیچ جو ندارد

 

با گل، گل خیالت تا روبرو نمودم

گل شد خجل كه با تو او رنگ و بو ندارد

 

از یك نگاه چشمت مستند عاشقانت

ساقی نگر كه در كف جام و سبو ندارد

 

هر كس كند حدیثی از دلبری ولیكن

جز با خیال رویت دل گفتگو ندارد

 

جویند عاشقانت از هر دری نشانت

هستی تو در دل من این جستجو ندارد

 

رو تافتی ز گلشن با سرو گفت سوسن

از پشت سر ببینش «گل پشت و رو» ندارد

 

در سینه محبان بس رازها نهفته است

عشق است این، كه گوید راز مگو ندارد

 

هر ذره از وجودم نالد ز درد هجران

این ناله‌های سوزان نی در گلو ندارد

 

خورشید هر سحرگه آید به پای بوسی

مه نیز در شب آید كاو روز، رو ندارد

 

دردی كه از تو آید هرگز دوا نخواهد

زخمی كه از تو باشد میل رفو ندارد

 

گردون شبیه حسنت در شش جهت نیابد

گیتی مثال رویت در چارسو ندارد

 

گر نیستی تو جانان جان دلبری نجوید

ور نیست شوق وصلت دل آرزو ندارد

 

دلداده جمالت دیدار گل نخواهد

زیباست گل و لیكن آن روی و مو ندارد

 

هر چند نغمه خوان شد دورش به سر نیامد

دل در محیط عشقت اقبال قو ندارد

 

محرم نه در حریمت ای كعبه ی حقیقت

از چشمه ی بصیرت هر كس وضو ندارد

 

گوی سبق ز «عابد» خواهد رقیب بردن

خالی است عرصه امّا چوگان و گو ندارد

 

مرحوم استاد محمد عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

غزل 1802

غزل

 

دلبریم پابند اولوب بیر دلبر شیرین دله

اوزگه عالمدور بو عالم عاشق اولموش گل گله

 

اشک دریاسینده غرق اولدوم سینان کشتی کیمی

آچ طناب زلفوی چک بو غریقی ساحله

 

جلوه حسنون منی دلدن سالور دیداریده

گل اگر چه جلوه سینن دل ورور هر بلبله

 

عقل معیار بلادور فهم میزان ملال

بو کشاکشده نءجه دیوانه گولمز عاقله ؟

 

شوق رخسارونله دل زنجیر زلفه بند اولوب

ماهتاب اولسا دل شبده یول ایلر قافله

 

کودک دل آختارور لعل رطیبونن رطب

خوشدی یتسین نخل حسنونن مرادی حاصله

 

اشک چشمیم هجریده راز دلی فاش ایلدی

شهرت حسنون کیمی دوشدی آدیم دلدن دله

 

بیر نفسدور فرصت گل نوبهار عمرده

ای خزان ابری آماندور آعلاما قوی بیر گوله

 

سید تاجیله عطاری گجه مهمانیدی

بو غزل تنظیم اولاندا عابد شیرین دله

 

 استاد عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال حضرت امام حسین (ع) به برادرشان 1745

زبانحال حضرت امام حسین (علیه السلام)

به حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)

 

حیف اولا که اودلی سینه اولمادی وقایه قارداش

گوستروب قضا سو مشگین ناوک جفایه قارداش

 

مشگ آبله فراتی قصد ایدنده من برادر

تا خلاص اولا عطشدن، خیمه لرده آل حیدر

عزت فراتی گورجک، آرزو ایدوبدی کوثر

خلددن اولیدی جاری دشت کربلایه قارداش

 

بانگ العطش اوجالدی تا سپهر نیلفامه

اشگ دیده مثل باران، توکدی چرخ چون غمامه

سوز آه تشنه لب لر، مانع اولدی اخذ کامه

اولدی ابر تک بو باران، منتشر فضایه قارداش

 

اولدی تیر جانشکاره، مشک آب تا نشانه

بو کش کش ایچره گلدی، گوز پیاله سی گمانه

مین امیدیله ال آتدیم، جام چشم خونفشانه

بو قدح ده سیندی اما گلدی دل نوایه قارداش

 

واردی جور اشقیادن گر چه دلده مین حکایت

قفل همتیله اما بسته دور لب شکایت

واپسین مراحلمدور، ایله سن اگر عنایت

آرزو ایدر دئسون دل، دردین آشنایه قارداش

 

اشتیاقیدن وجودیم سر به سر دوتوبدی آتش

شوق وصلون ایلیوبدور حالت دلی مشوش

هر نفس نفسله ایلر حسرتونده جان کشاکش

بیرده بلکه نائل اولسون، نعمت لقایه قارداش

 

کسمیوب نقدری الفت، جسمده نفس نفسدن

چوخ چتین کسه امیدین، دادخواه دادرسدن

سسلرم سنی هرایه ال اوزولممیش بو سسدن

قویما ناامید اولوم من، ویر صدا صدایه قارداش

 

شرح شوقه عاجزم من، یتمسه مدد سوزومدن

ایسترم ولی شهادت شور عشقمه اوزوندن

جانب بهشته گوردون، دونمدی اوزوم اوزوندن

وای منه که ایندی گلمیش هجر آدی آرایه قارداش

 

ضرب تیغ و خنجریله باش یارالی، تن یارالی

داغ مرگ اکبریله سنده قلبدن یارالی

اوزگه حالدور برادر، سن یارالی من یارالی

کیمدی ایلسون مداوا بیر بئله یارایه قارداش؟

 

همتیم اراده ایتدی فتحی، جنگده ازلدن

یتمه میش حصوله مطلب ال گوتورمسین جدلدن

بین رهده ال کسیلدی تا الیم اوزولدی الدن

بو شکست ویردی جراءت لشگر جفایه قارداش

 

هر طرفدن اولدی عازم، قتلیمه سپاه دشمن

جسمدن دئمم که یکسر پاره لندی درع و جوشن

همتیم مقابلنده باش اگوب عمود آهن

قویمادی عدو اوجالتسون باشیمی جدایه قارداش.

 

مرحوم استاد محمد عابد (ره)

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

غزل 1513

غزل

 

هر چه گوید لبش از عیش و تنعم گوید

لیک چشمش سخن از باده به مردم گوید

 

پرنیان سر زلفش بستایم هر گاه

او مرا عشوه کنان از (خز و قاقم) گوید

 

قصه هجر ، سر زلف درازش خواند

سخن از وصل لبانش به تبسم گوید

 

من ز داغ ستمش سوخته دل، باخته جان

او به هر جا سخن از لطف و ترحم گوید

 

از یقین وصل دهد دست ، دل من ، مشنو

زاهد این نکته گر از ظن و توهم گوید

 

هوس بوسه ز خالش چو کنم ، عقل مرا

قصه از آدم و از دانه ی گندم گوید

 

قدح و ساغر و پیمانه بیانداز که دل

بهر مستی سخن از میکده و خم گوید

 

عود در مجمره خوشبوست بهل زاهد را

سخن از ریش خود و توده ی هیزم گوید

 

نه من از جور فلک در بر یاران نالم

ماه هم در دل خویش به انجم گوید

 

نیست کس محرم اسرار درون،عاشق از آن

با خیالت غم دل بهر تظلم گوید

 

چه بگویم من گم گشته ز ابنای زمان

کآفریننده در این مرحله (بل هم) گوید

 

در عمل کوش دل من که به هنگامه ی حشر

عقل در بحث جزا شرح تجسم گوید

 

قول زاهد مشنو باطن فعلش بنگر

کاو به ظاهر سخن از تر تنعم گوید

 

هان مشو طوطی و تقلید رها کن (عابد)

کآن هم الفاظ به هنگام تکلم گوید

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال زائران حضرت علی ابن موسی الرضا (ع) 1492

زبانحال زائران

حضرت علی ابن موسی الرضا (علیه السلام)

 

ما شیفتگان زائر درگاه رضاییم

پروانه دلسوخته شمع ولاییم

 

روکرده به اخلاص بر این کعبه مقصود

لبیک زنان در حرم قدس و صفاییم

 

هر چند در این خانه مقیمیم و لیکن

جویای تجلای رخ خانه خداییم

 

از لطف خدا ملک سعادت وطن ماست

تا ریزه خور خوان غریب الغرباییم

 

تا چهره نهادیم، بر این درگه والا

از عز و تفاخر به فلک فرق بساییم

 

از سلطنت کون و مکان چهره بتابیم

تا بر در سلطان دو اقلیم، گداییم

 

شد راهنما جاذبه ی لطف و عطایش

کز بهر طواف حرم عشق بیاییم

 

ما را نبود عشق به جز عترت و قرآن

حاشا که گرفتار تمنا و هواییم

 

پرورده ی آیات خداوند مجیدیم

گلبوته ی گلزار دلارای هواییم

 

هستیم ز تبریز و در این درگه والا

سرمست ولا در هوس کرب و بلاییم

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت علی ابن موسی الرضا (ع) 1484

در مدح حضرت علی ابن موسی الرضا (ع)

 

ای شرفده عرشه تالی منزلتده طور ایمن

رشک خلدسن که اولدون شهریار طوسه مدفن

آبروی کون سن زبس واردی اعتلا سنده

کعبه ی مرادسن یاتوب حضرت رضا سنده

 

حول کعبه ی جوارون طوف ایدنلری ملائک

قدس ساحت دیارون وجه وجهه ی ممالک

شاهراه رحمتونده رهروان عشق، سالک

طالبان امنه کویون ملجاء و ملاذ و مامن

 

توپراقون اولوب ازلده آب فیضیله سرشته

سنده لطف جان ویروبدی دست صنع خاک و خشته

جوهر ترابون ایلر طعنه روضه ی بهشته

سنده آشیان ایدوبدور شاهباز سدره مسکن

 

تا ابد مصوندی خاکون جور چرخ دور، کجدن

حتک ایدنمز احترامون خصم دون عناد و لجدن

کسب اعتبار ایدوبسن قبر ثامن الحججدن

جلوه گر اولوبدی سنده عکس حُسن حیّ ذوالمن

 

لطف آب جویبارون رشک چشمه ی بقادور

نکهت نسیم صبحون هر دله گره گشادور

خاک کیمیا مثالون چشم جانه توتیادور

سوز آتش ضمیرون برق کشتزار ریمن

 

خال روی هفت کشور آبروی هر بلدسن

اوزگه بیر بلاده نسبت تازه برگ سرسبدسن

نور مهر ارتضادن چرخه مایه ی حسدسن

یوخ دلیله احتیاجی، فاش دور بو قول مُتقن

 

سنده روضه ی رضا وار حسرت ریاض رضوان

اعتبار و شوکتوندن فخر ایدر جهان امکان

اشتیاق و حسرتونده دور ایدر سپهر گردان

بلکه آستان عزّون خاک اولوب ایده نشیمن

 

اوج قبّه سیندن اولموش پست، قدّ طاق اعلی

خم اولوب تواضعیندن پشت گنبد معلّی

حیرته سالوب جهانی بو مقام فوق والا

عقل، محو و مات اولوبدور کبریا و شوکتیندن

 

شمسه ی رواقی آلموش آب و تاب آفتابی

مهچه ی لواسی دوتموش انعکاس ماهتابی

نکهت فضاسی ایتموش شرمسار مشک نابی

عطر تربتیندن اولموش منفعل عبیر و لادن

 

خاکبوسینه ملکدن متّصلدی فوج فوجه

سبقت آختاراندا گویا بحردور گلوبدی موجه

عرض رازده یتنده بانگ استغاثه اوجه

دولدورا جهانی یکسر گه دعا و گاه شیون

 

بی سبب دگل او روضه درک ایدوبدی بو بهانی

زیب سینه ایلیوبدی سبط پاک مصطفانی

جان کیمی آلوب کناره جسم حضرت رضانی

بسدی بو شرف اولوبدور دُرّ بحر عشقه مخزن

 

اوردا نفس ماسِوایه علّت بقا یاتوبدی

شمع محفل وجوده جلوه و بها یاتوبدی

عکس حُسن لایزالی حضرت رضا یاتوبدی

وار یری شعاعی ایتسه بزمگاه قدسی روشن

 

نیّر سپهر وحدت آفتاب برج ایمان

اعتبار آدمیّت، افتخار کون و امکان

اصل معنی حقیقت، شرع معضلات عرفان

جوهر روان وجودی فرض اولونسا، ماسِوا تن

 

علّت دوام هستی، فیض بخش ماه و ماهی

نسل پاک شاه بطحا، عکس رحمت الهی

عارف سلوک وحدت، بزم قدس خانقاهی

سرو قامتی، ولیکن باغ خُلد او سروه گلشن

 

تاب طلعت ازلدی تاپدی حُسنی لمعه ی نور

مُلک طوسی جلوه سیندن ایتدی رشک وادی طور

ایلدی سپس بو نوری پرده ی تراب مستور

اَرِنی کلیم جانه بیله ویردی پاسخ لَن

 

محنتین سالاندا یاده سوز غم دوشور روانه

سیل تک اولور عذاره گوزدن اشک تر روانه

آه شعله زا ویرور باش اود سالور دل جهانه

سونمز اود اولور بو محنت صبر و اختیار، خرمن

 

بو هامی جلالتیله گیچدی حدّیدن ملالی

باشه یتدی محنتیله صبح و شام و ماه و سالی

راحت اولمادی یتینجه عمرینون دم زوالی

اولدی دفتر حیاتی درد و رنجیله مُعَنوَن

 

چشم دل گورور دیرسن ایله حال غم فزانی

ترک ایدور امام او بزمی باشینه چکوب عبانی

رنگ رویی ظاهر ایلور سوز زهر جانگزانی

حالی گوسترور که یتمیش مقصد و مرامه دشمن

 

قلب قلب ماسِواده واردی سوز بی نهایت

هر نفس تاپور دلینده التهاب زهر شدّت

قصد ایدر قرارگاهین ذات حقّه ذاتی آیت

ارغوان مثالی حُسنی اخذ ایدوبدی رنگ سوسن

 

گوش جان آلور فضادن بیر نوای دلگدازی

سجنیده او شه دیرسن باشلیوب بیان رازی

کونی یاندورا یاخوندور ساز سوزی سوز سازی

گورسنور او ناله سینده مین جهان شرر معیّن

 

اشتیاق وصلتیله سسلور اوز انیس جانین

آختارور او حالتینده عکس جوهر روانین

آرزو ایدور که گورسون جان ویرن زمان جوانین

دلده کی شراری ایتسون آب وصلیله مُسَکَّن

 

آز قالور که دور عمری چرخ دون ایده معطّل

مجملاً تاپا نهایت بو حکایت مفصّل

واپسین نفسدیم من گل اوغول جواد گل گل

قویما هجر ایده جهانی گوزلریمده چشم سوزن

 

اولدی گردش فلکدن غصّه و بلا نصیبیم

نه انیس وار نه مونس نه حبیب نه طبیبیم

درد انتظار الینده آخِره یتوب شکیبیم

گل گوروم گل جمالون کامیاب جان ویروم من

 

دل نه قدری صابر اولسا درد انتظاره دوزمز

هر غمه ایدر تحمّل فرقت نگاره دوزمز

قول آشکاردور بو یار هجر یاره دوزمز

ایستمز گواه و شاهد بو حکایت مبرهن

 

مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت زینب کبری (س) 1435

در مدح حضرت زینب کبری (سلام الله)

 

شور عشق یار تا سر رشته دار زینب است

مسلک عرفان و وحدت رهگذار زینب است

 

در اسارت هم بود سر حلقه آزادگان

شعر شورانگیز حرّیت شعار زینب است

 

مهبط تنزیل , او را مکتب ایثار و عشق

عصمت کبرای حق آموزگار زینب است

 

روزگاری تیره شد گر روزگارش باک نیست

روزگار شان و عزت روزگار زینب است

 

سایه پرورد ظلالش انجم رخشان عشق

پرتو خورشید عصمت پرده دار زینب است

 

هر نوائی سر زند از نای ذرات وجود

نغمه ایثار و تمکین و وقار زینب است

 

کاخ استبداد را لرزاندن از سحر کلام

از کسی ناید , همانا کار کار زینب است

 

خم به ابرو بر نیفکند از نهیب حادثات

صبر خود حیران عزم استوار زینب است

 

آتشی سرکش به جان دارد کز آن سوزد جهان

گر عنانگیرش نه چشم اشکبار زینب است

 

نی عجب گردون ز گردش ماند و خاک از مدار

کافرینش محو صبر و اصطبار زینب است

 

پایداری در قبال کینه و بیداد و ظلم

هر کجا بینی نشان و یادگار زینب است

 

رستخیز کربلا دیده است و غوغای عراق

محشر شام اینک اندر انتظار زینب است

 

کاروانی می برد از کربلا سوی دمشق

عشقِ سرّالله , سر خیل قطار زینب است

 

آفتابی در سر نی با فروغ ایزدی

جلوه بخش دیده ی انجم شمار زینب است

 

اوج قدرش را گزندی که رسد از سفلگان

عزت و شان و جلالت در تبار زینب است

 

شاهدی همپای سلطان شهیدان وفا

زلف خون آلود , تاج افتخار زینب است

 

هان مگو پژمرده گلزارش ز بیداد خزان

باغ هستی را طراوت از بهار زینب است

 

سوگوار از محنت دنیا خداوندا مباد

هر که چون "عابد" غمین و سوگوار زینب است

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت ابوالفضل عباس (ع) 1368

احوالات حضرت ابوالفضل (علیه السلام)

 

بنْگر آن چشم و چراغ عالمین

تشنه‌لب سقّا و سردار حسین

 

نور چشم منبع آب بقا

یادگار خسرو خیبر‌گشا

 

چون به حکم قبله‌گاه کاینات

فرد و تنها کرد تسخیر فرات‌

 

لمعه‌ای از جلوۀ وجه اله

تافت بر دریا چو نور قرص ماه

 

بحر قهر و غیرت و عزّ و شرف

هم‌چو گوهر گشت در کام صدف

 

نی خطا شد، کشتی بحر وقار

یافت اندر ساحل دریا قرار

 

در دل دریا، تبش افکنْد تاب

آب از سوز لبش شد دل‌کباب

 

چین موج افتاد بر رویش ز تب

دید تا سوز دلِ آن خشک‌ لب

 

آمد از شور لب نوشش به جوش

راز دل سر کرد با بانگ و خروش

 

کای لبت، سرچشمۀ آب بقا!

خاک پایت، چشم جان را توتیا!

 

تشنه‌ام از جان به لعل جام تو

تشنه‌کاما! این من و این کام تو

 

گر کشی دست نوازش بر سرم

پای فخر آید به فرق کوثرم

 

تشنه‌ام بر غنچۀ عطشان تو

خسروا! دست من و دامان تو

 

از زلال لعل خود، آبم ببخش

سرخ‌رویم کن، چنان لعل بدخش

 

گر بتابی چهرۀ رغبت ز من

من شوم از ذلّت و ذلّت ز من

 

مرده‌ام از لعل خود، جانم بده

زآن لب خشک، آب حَیوانم بده

 

کام عطشان و لب دریای آب

جان بدو مشتاق و دل در التهاب

 

شوق و شور از دل، توان و تاب بُرد

دست، مشتاقانه سوی آب بُرد

 

آب در کف تا نشانَد سوز تب

دست‌ها آورْد تا در پیش لب

 

هر که را در آب می‌افتد نظر

عکس خود بیند میانش جلوه‌گر

 

لیک آن سرمست صهبای وفا

ساقی لب‌تشنگان کربلا

 

اندر آن آیینۀ زنگارفام

دید عکس شهریار تشنه‌کام

 

کز عطش، پژمرده گویی ارغوان

یکّه و تنها میان ناکسان

 

جذبه‌های عشق، کار خویش کرد

یاری‌اش، عشق مآل‌اندیش کرد

 

ناگهان جوشید بحر همّتش

قطع شد از‌ آب، تار رغبتش

 

پس به نفس خویش گفت آن شرزه‌شیر:

دور شو اینک، ره خود پیش گیر

 

بر شرار خاطر من، دم مزن

نقش آمال دلم بر هم مزن

 

زنده خواهی خویش بی‌او؟ عار باد!

خوار باشی! روزگارت خوار باد!

 

همّتش شد چیره بر سوز عطش

نفس شد مغلوب در این کشمکش‌

 

دید در کف، آتشی دارد روان

کز نَفَس افتاده سوز اندر روان

 

بی‌محابا از کف خود ریخت آب

در جهان افکنْد شور و انقلاب

 

از سر خود آب را تا باز کرد

خود، میان عاشقان، ممتاز کرد

 

از وفای آن یل خشکیده‌کام

قدسیان، مستغرق حیرت، تمام

 

سوز جان با صبر خود، خاموش کرد

تا که صهبای شهادت، نوش کرد

 

خامه درمانْد و زبانم لال شد

جام چشم از اشک، مالامال شد

 

طوطی طبعم ز گفتن لب ببست

رشتۀ شعرم دگر از هم گسست

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح و جلالت امیرالمومنین حضرت علی (ع) 1267

در مدح و جلالت حضرت علی (علیه السلام)

 

ز سر به در نموده ام خیال خوب و زشت را

به دست عشق داده ام عنان سرنوشت را

 

به پای شوق گشته ام صوامع و کنشت را

جمال یار جسته ام نه جلوه ی بهشت را

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

علی به دل قرار من، علی به جان توان من

قرار من به قلب من، توان من به جان من

 

دل از جهان گرفته ام، علی بود جهان من

مرا تو از جنان مگو، علی بود جنان من

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

به راه عشق او به گِل نشسته پای همّتم

گرفته شوق وصل او ز دل توان و طاقتم

 

علی است یار و مونسم، علی است ذکر و صحبتم

به یاد او نمی کند دل آرزوی جنّتم

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

به حشر حلقه می زنم درِ شهِ کریم را

نثار خاک پای او کنم دل دو نیم را

 

کنم خموش ز آه خود شراره ی جحیم را

به یک نگاه او دهم حدائق نعیم را

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

شهی که نفس مصطفی بیان نموده داورش

همای عزِّ معنوی فکنده سایه بر سرش

 

منم ز اشتیاق دل، نهاده چهره بر درش

گذشته ام به یاد او ز خلد و حور و کوثرش

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

چو نیست تاب آن که من صفات او بیان کنم

خیال عکس روی او رقم به لوح جان کنم

 

به چشم دل به روز و شب نظر به نور آن کنم

خطاست گر ز روی او نظر سوی جنان کنم

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

نسیم روضه ی ارم، وزان ز کوی او بود

زلال چشمه ی بقا، روان به جوی او بود

 

بهار و لطف و بهجتش، نشانِ روی او بود

ز خُلد قصّه بس که دل، در آرزوی او بود

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

شکافت جلوه ی رخش دل سپیده ی ازل

نمود بر جهانیان فروغ حُسن لم یزل

 

بگو به مدّعی مرو سر خطا رَهِ خطل

به عاشق لقای او بهشت را مزن مثل

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

منم ز اشتیاق او گذشته از جهان و جان

دم از ولای او زنم، چه در عیان چه در نهان

 

نه من نظر نمی کنم ز روی او سوی جنان

که در بهشت هم بود هماره ذکر خلدیان

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

بگفتم این سخن سحر به عارفی خجسته پی

که گرم بود خاطرش ز عشق و سر ز جام می

 

بیا و قصّه ها شنو ز جنّت و نعیم وی

کسید بانگ یا علی، سرود با نوای نی

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

ز شوق روی او شود شکفته لاله در چمن

به جستجوی او بود به دشت، آهوی ختن

 

به گوش زاهد ای صبا ز من بگوی این سخن

که وصف روضه ی جنان به پیش من مگو که من

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

صلح حضرت امام حسن مجتبی (ع) 1251

صلح حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام)

 

قومی از حق و حقیقت غافل

به تمنای جهان باخته دل

 

خواستند از پی تحصیل مرام

روح اسلام برند از اسلام

 

شیوه‌ی داد و دهش بردارند

جاهلیت به میان بازآرند

 

مشعل دین و هدایت بکشند

روح آیین و ولایت بکشند

 

بت پرستند به عنوان خدا

باده نوشند ز خون ضعفا

 

نسخ آیات الهی بکنند

دین حق جهل و تباهی بکنند

 

دید چون نفس دیانت به خطر

حامی دین خلف پیغمبر

 

حسن آن مظهر احسان و کرم

حافظ عاصمه حل و حرم

 

حجت قائم حق کرد قیام

از پی حفظ حریم اسلام

 

لیک یاران دغل وارفتند

هشته دین از پی دنیا رفتند

 

عهد و پیمان وفا بشکستند

رشته‌ی بیعت خود بگسستند

 

گول زور و زر دنیا خوردند

جان فرزند نبی آزردند

 

ماند بی‌یاور و بی‌یار و معین

حامی مذهب و قرآن و مبین

 

دوستان جاهل و دشمن مکار

نرود کار ز پیش از پیکار

 

گر کشد کار به جنگ و به ستیز

صدمه‌ها بیند اسلام عزیز

 

آن به دل تافته نور الهام

دید در صلح صلاح اسلام

 

صلحی آن گونه که دشمن شکند

شعله در خرمن هر فتنه زند

 

صلحی از جنگ فزونتر ظفرش

حفظ اسلام دیانت ثمرش

 

فتنه چون شعله شود تا سرکش

آب حلمش بنشاند آتش

 

کرد آن لجه حلم از یک جوش

آتش فتنه‌ی دشمن خاموش

 

خصم را نقش امل زایل شد

فکر شیطانی او باطل شد

 

صلح او داد به اسلام قوام

کرد تحکیم بنای اسلام

 

فرصتی بود که دین پا گیرد

در دل شیفتگان جا گیرد

 

یابد امکان پذیرش افکار

صبر باید که سرآید شب تار

 

نخل نوپای شود نخل کهن

تا به هر جای بود سایه‌فکن

 

باز آن نخل اگر خواهد آب

می‌کند خون حسینش سیراب

 

معدن حکمت از صلح و نبرد

آنچه باید بکند آن را کرد

 

آنچه او کرد همان می‌بایست

نه ز شایسته سزد ناشایست

 

باقی کار به آینده گذاشت

آخر اسلام حسینی هم داشت

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح و میلاد حضرت امام حسن مجتبی (ع) 1234

در ولادت حضرت امام حسن مجتبی (ع) 

 

بشکفت گل، به گلشن طاها چمن،‌چمن

تا جلوه کرد مظهر حُسن ازل، حسن

 

از نفخه نسیم عنایت،‌به گلستان

شد غنچه را ز شوق، به تن پاره پیرهن

 

آمد به جلوه از صدف عصمت و عفاف

دُرّی که شد خجل، ز صفایش دُر عدن

 

طفلی به مهد عزّت و اکرام آرمید

کز لعل نوش او لب کوثر چشد لبن

 

چشمی به ناز چشم غزالان دشت چین

لعلی چنان عقیق درخشنده در یمن

 

پیوند شام تیره به انوار صبحدم

بودی چو خرمن مه و چون خوشه پرن

 

نوری به تابناکی نور درخت طور

تابید از آن جمال، در آیینه ی زمن

 

تسبیح گوی گشت در و بام، تا نمود

رخ در سرای فاطمه، آن نور ذوالمنن

 

آن والی ولایت و آن مقتدای خلق

آن در بنای فتنه ی دشمن،‌ خلل فکن

 

تا آرمید در بر زهرا، سپهر گفت

مه با ستاره گشته به یک برج، مقترن

 

پرسید عقل کیست،‌کشد فتنه را به حلم

بشکفت لعل او به تبسم، چو گل، که من

 

میلاد او به ساحت سلطان انس و جان

(عابد) بگوی تهنیت و ختم کن سخن

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت امام حسن مجتبی (ع) 1136

در مدح حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام)

 

تو ای به حُسن بی مثل فروغ کبریا حسن

تو ای به موج تیرگی چراغ رهنما حسن

 

ریاض قدس را گلی صفای آن حدایقی

به هر صفت به غیر حق به حق سزا و لایقی

حقیقت جهان تویی حقیقة الحقایقی

توئی امیر اتقیا خدیو ماسوا حسن

 

چراغ علم و شرع را ضیا توئی سنا توئی

به فطرت جهانیان وفا توئی صفا توئی

تجلی مرام حق ز خلق ماسوا توئی

جهان طفیل هستیت تو میر مقتدا حسن

 

بهار باغ دین توئی صفای شرع احمدی

فروغ ذات لم یزل چراغ نور سرمدی

عیان ز لمعه رخت شعاع نور ایزدی

ز جلوه تو منجلی جمال لایری حسن

 

توئی امام مفترض فروغ جلوه قِدَم

به درگه تو مفتقر علم کشان محتشم

توئی به اوج منزلت امیر کعبه و حرم

از آن بلامنازعی به مشعر و منا حسن

 

تو رونق عبادتی تو وجهه سیادتی

تو معنی ریاضتی تو لایق قیادتی

تو هیکل اطاعتی تو عزت شهادتی

به جز تو اینهمه کجا به کس بود سزا حسن

 

تو در ثبوت ذات حق چو دم زدی علم زدی

طریق عشق بود و دین به هر رهی قدم زدی

اساس کفر و فتنه را به حلم خود به هم زدی

که آب حلم میکشد شرار فتنه را حسن

 

منزه است از بیان مقام کبریائیت

به حیرت است عقل و جان ز قدرت خدائیت

وجوب طاعتت بود ثبوت پیشوائیت

که بر جهانیان توئی امیر و پیشوا حسن

 

فلک به هر خدنگ کین نمود دل نشانه ات

ز غم فسرده کرد جان به هر ستم زمانه ات

فکند دام کینه را عدو به آشیانه ات

که تنگدل کند تو را ز غیر و آشنا حسن

 

ز جور ناکسان شنو حکایت برادرت

که سیل خون روان کند به چهره دیدۀ ترت

بهل بقیع را سپس به همرهیّ مادرت

به عرصه گاه کربلا بیا حسن بیا حسن

 

 مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در توصیف مقام زن و اشاره به مقام حضرت خدیجه (س) 1135

در توصیف مقام زن و

اشاره به مقام حضرت خدیجه (سلام الله)

 

زن است روح منزه , زن است جان مصفّا

به شرط آن که ملبس بود به جامه تقوا

 

زن است منبع الهام در بلوغ هنرها

زن است آیت اکرام در صحیفه دلها

 

زن است بارش رحمت به کشتزار طبیعت

زن است پرتو الطاف حق به ظلمت عمیا

 

زن است روح نموّ گل سلاله آدم

زن است فیض بهاران به باغ طینت حوّا

 

زن است زینت هستی زن است زیور خلقت

زن است در فلک زندگی چو مشعل بیضا

 

زن از مواهب غیبی است در طبیعت امکان

زن از شمائم علوی است در صحیفه غبرا

 

زن است یار و مددکار مرد , وقت شدائد

زن است یاور و غمخوار شوی , وقت بلایا

 

بهین عطیه حق است زن بعالم هستی

علی الخصوص زنی همچنان خدیجه کبرا

 

زنی که گوی سبق برده از فحول به همت

زنی که نادره ماسوا بود به سجایا

 

چراغ بیت نبوت به ماه چهره تابان

صفای باغ رسالت به سرو قامت رعنا

 

زنی که بود کنارش امان مامن هستی

زنی که بود سرایش ملاذ ملجاء دنیا

 

پی رواج شریعت به منتهای مناعت

نثار کرد به پای نبی طلا و مطلّا

 

زهی ز عزّ زنی کاوّلین ترانه وحی اش

طنین فکند به ماوا و سرکشید از آنجا

 

همه شدائد دعوت همه مصائب امت

ز لطف او به نبی بود جمله شهد و مهنا

 

کسی نبود حمایت کند زنفس رسالت

به جز خدیجه که بودش انیس , با تن تنها

 

تبارک الله از این قدرت و شهامت و شوکت

زنی و این همه شان و جلال و همت والا ؟!

 

رسول پشت و پناه همه عوالم امکان

خدیجه پشت و پناه رسول از همه دنیا

 

سخن چگونه توان گفت در مدیحت آن زن

که هست همسر خیرالانام و مادر زهرا

 

برفت و دیده احمد گریست در غم هجرش

نه مصطفی که همه کائنات گشت معزّا

 

دل بتول چنان سوخت در مصیبت مادر

که از سرشک روان شد کنار دیده چو دریا

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

واقعه دیر راهب 1130

واقعه دیر راهب

 

عجزیله زبس راهب ایدوب اشک روانه

اعجازیله راس شه دین گلدی بیانه

 

من گوهر گنجینه ی تسلیم و رضایم

من شمع دل افروز شبستان وفایم

 

من صدرنشین حرم قدس تجرّد

من سدره مکان طایر فردوس ولایم

 

من سوخته دل تشنه ی سرچشمه ی وصلم

من باخته جان عاشق سودای لقایم

 

من کشور امکانه خداوند و امیرم

هرچند که دللرده شه کرب و بلایم

 

من فاطمه دلبندی علی اوغلی حسینم

آرام دل ختم رسل خیر ورایم

 

من قائد غم، عاشق دین، کشته ی توحید

من حلّ و حرم صاحبی من میر هدایم

 

من راه دفاده ایکی دریا آراسیندا

لب تشنه شهیدم اودی شاه شهدایم

 

شوقیله آتوب مُلک جهان فکرینی باشدان

قانلی باشیله زینت اورنگ جدایم

 

توحید منه مذهب و اسلام طریقت

دین کاخ مشیّد، من اونا اصل بنایم

 

بیر قافله عشق اهلینه یولّاردا باشیله

مهتاب کیمی پیشروم راهنمایم

 

مین عقده ی غم باخما واریمدور اورگیمده

هر کیم قالا مشکلده اونا عقده گشایم

 

من میر حجازم، شه بطحا، مه یثرب

من دیر نصاراده غریب الغربایم

 

واردور عطش آثاری بلی خشک لبیمده

فیض ازلی منبعیم، آب بقایم

 

من زنده ی جاویدم اگر کشته ی عشقم

دین اهلی فدادور منه، من دینه فدایم

 

تا غنچه ی توحید، شکوفا اولا جاوید

من فیض نسیم سحرم لطف صبایم

 

تا قافله ی نوع بشر آزمیه یولدان

انسانلارا حق ویردی ندا، من او ندایم

 

دین آینه سین شائبه ی کفر دوتانماز

قانیله بو آئینیه من نور و جلایم

 

راهب دیمه تثلیثدن ایت صحبت توحید

من مظهر توحید خدای دو سَرایم

 

اقطاری دوتار مشعل اسلام فروغی

من بارقه ی حقّم اونا نور و ضیایم

 

تا واردی جهان سولمیه جاق گلشن توحید

بو گلشنه من قانیمیله لطف و صفایم

 

تا واردی جهان سولمیه جاق گلشن توحید

بو گلشنه من قانیمیله لطف و صفایم

 

عیسی دگولم وارث عیسای مسیحم

او روح خداونددی، من عین خدایم

 

من مفترضُ الطّاعه امامم ثقلِینه

هرچند که بو امّته مقتول جفایم

 

مرآت دلون شائبه ی شرکیدن ایت پاک

توحیدیله من دادرس روز جزایم

 

ای لطفی نصارایه ویرن عزّت اسلام

لطف ایله شها بنده ی محتاج عطایم

 

گر اولمیه سن دادرسیم روز جزاده

ایوای منیم حالیمه چون غرق خطایم

 

گویا اولالی اسمیوه فیروزیدی بختیم

مستغنیم ارچند فقیر الشّعرایم

 

سندنصورا یوخ کیمسه دن اِنعام امیدیم

من «عابدم» ای شاه بو درگاهه گدایم

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

حضرت امام زمان (عج) 1109

حضرت امام زمان (عج)

 

شد ز کف صبر و قرارم

طاقت دوری ندارم

در رهش چشم انتظارم

ای خدا مهدی نیامد

 

دل همی سوزد ز داغش

چون شقایق های باغش

از کجا گیرم سراغش

ای خدا مهدی نیامد

 

نیست جز او گفت و گویم

هر طرف در جست و جویم

سوزم و هر لحظه گویم

ای خدا مهدی نیامد

 

ای شب! ای مه! ای ستاره!

شد ز غم دل پاره پاره

ورد من باشد هماره

ای خدا مهدی نیامد

 

در غم هجرش نوانم

همدم آه و فغانم

هست از آن ورد زبانم

ای خدا مهدی نیامد

 

جلوه اش هر دیده حوید

راه عشقش دل بپوید

کعبه هم هر لحظه گوید

ای خدا مهدی نیامد

 

گُل جمالش را ستاید

سرو سر بر خاک ساید

در چمن بلبل سراید

ای خدا مهدی نیامد

 

تا به کی این بی قراری

در غمش بی اختیاری

تا به کی گویم به زاری

ای خدا مهدی نیامد

 

آه آه از درد هجران

آه از دوریّ جانان

صبر من آمد به پایان

ای خدا مهدی نیامد

 

هست وصلش آرزویم

در صفا و مروه جویم

در طواف کعبه گویم

ای خدا مهدی نیامد

 

دل چو گُل خواهد شکفتن

مژده ی وصلش شنُفتن

تا به کی بایست گفتن

ای خدا مهدی نیامد

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

اربعین حسینی 1080

اربعین حسینی 

 

گفت با من پیکرت با صد زبان

زینب، ای عهد تو با من جاودان

 

من گذشتم از سرِ این خاکدان

تا بماند زنده ایمان و اَمان

 

تا نفس داری تو راه من سِپَر

هر کجا رفتی پیام من ببر

 

ما نژاد شوکت و حرّیّتیم

مرد و زن معنای مجد و عزّتیم

 

ضعف را در قدرت ما راه نیست

ضعف اندر شاه "آلُ الله" نیست

 

شد فزون صبرم، فزون شد هرچه غم

قامت صبرم نشد از غصّه خم

 

رونق بیداد بشکستم به صبر

در ندادم تن به ظلم و جور و جبر

 

خالی از اغیار، اینجا محفل است

حال، وقت شرح اسرار دل است

 

ای مرا یاد تو یار و هم نفس

با تو گویم آن چه ناگفتم به کس

 

ای قرار خاطر آزرده ام

بی تو چون گویم چه خونها خورده ام؟

 

تا تو گلگون کردی از خون، خاک را

وز شفق آراستی افلاک را

 

زینبت ماند و هزاران ابتلا

هر دمی اندوه و هر گامی بلا

 

قحط انسانیّت و عدل و وِداد

رونق بیداد و طغیان و فساد

 

نسخ آیات محبّت گشته بود

نفس حریّت به خون آغشته بود

 

آدمی از آدمیّت کنده دل

جوهر انسانی از انسان خجل

 

ظلم و کین تیغ عداوت آخته

بر وفا و مهربانی تاخته

 

دیدمت تا غرق خون در قتلگاه

ای ثبوت معنویّت را گواه

 

گفت دل، عشق و محبّت کشته شد

حامی آئین و ملّت کشته شد

 

وای بر انسان نادان و جهول

کآدمیّت هست از فعلش ملول

 

تا ز فطرت روی گردان می شود

نام انسان، ننگ انسان می شود

 

نور مشکات هُدی را می کُشَد

حامی خود بی مَحابا می کُشَد

 

گفته های جسم پاکت بی زبان

داد خطِّ سِیر زینب را نشان

 

کردم از اخلاص ای جان جهان

دُرِّ گفتار تو زیبِ گوشِ جان

 

بستم از دشت بلا بار سفر

سوی شام و کوفه گشتم رهسپر

 

تا ندای عدل و وحدت سر کنم

سینه ها از سوز دل مِجمر کنم

 

هر کجا نشر مرام حق کنم

پرده های جهل را منشق کنم

 

بودی اندر نوک نی ناظر مرا

مایه ی آرامش خاطر مرا

 

دیدی اندر کوفه چون گفتم سخن

گشت مسحور بیانم مرد و زن

 

ای دم گرمت مسیحا آفرین

از توام فیض بیان آتشین

 

تا ز دامان سخن آویختم

از زبان صد خرمن آتش ریختم

 

لرزه بر اندام اهریمن فتاد

آذرخشی در دل خرمن فتاد

 

از دم گرم آتشی افروختم

حاصل بی حاصلان را سوختم

 

قول حق عنوان من شد در کلام

قالب بی روح کردم خاصّ و عام

 

گرم ایراد سخن در ناقه من

ناگهان لرزید تا و پود من

 

از فراز نی نوایی شد بلند

جسم من نالید چون نی بند، بند

 

دید چشمان پر از اشک لهوف

بر فراز نی، هلالی در خسوف

 

یا رب این ماه دل افروز من است

روشنی بخش شب و روز من است

 

مهر و ماهش گرچه باشد در گرو

آفتاب من چرا شد ماهِ نو؟

 

سر زدی از برج نی هم چون هلال

ای مه و مهر از رخت در انفعال

 

دیدمت، یارا شد از کف دیگرم

چوب محمل آشنا شد با سرم

 

عاشقان را نغمه هم آهنگ به

آشنا با آشنا هم رنگ به

 

"عابد" از این گفته دیگر لب ببند

سوز آهت شعله در دفتر فکند

 

"عابد" از این گفته دیگر لب ببند

سوز آهت شعله در دفتر فکند

 

باز گو از خویش و از آلام خویش

سرگذشت صبح خویش و شام خویش

 

صبح و شامی چون دو آه گرم و سرد

آن همه اندوه و این حرمان و درد

 

آن همه لهو است و این دیگر لعب

روح از آن آشفته و زین مضطرب

 

هر نفس از عمر می کاهد دمی

راستی هیچ است عمر آدمی

 

چون ز عمر رفته می آرم به یاد

آتشین آهم برآید از نهاد

 

نیست زان حاصل به جز جرم و گناه

غیر موی و روی اِسپید و سیاه

 

چون ز آب معصیت تر دامنم

اشک حسرت می چکد بر دامنم

 

ره دراز است و منم بی زاد راه

توشه ای بر کف نه غیر اشک و آه

 

بسته ام دل بر تولّای حسین

آن علی را طاقت دل، نور عین

 

ای پناه بی پناهان مهر تو

زینت افزای دو گیتی چهر تو

 

نی سزایت گفته ی آشفته ام

از تو امّا گفته ام تا گفته ام

 

کی بیان من تو را باشد سزا

ذرّه چون خورشید را گوید ثنا

 

من حبابم، لیک از بهر توام

به به ار خوانی مرا از خود تو هم

 

هست در گلشن هزاران عندلیب

از غرابی هم نعیبی نی غریب

 

دست کوتاه از غبار پای تو

کی رسد بر دامن والای تو

 

لیک گر دریا گهر دارد فزون

دم زند آن جا حبابی هم نگون

 

پا به پا نی با سواران می روم

راه عشقت لنگ لنگان می روم

 

بر فلک می ساید از عزّت سرم

گر غلامانت نرانند از درم

 

ای تو نفس رحمت و دریای جود

غرق احسان تو دنیای وجود

 

جز تو با کس درد گفتن نی سزا

ای به درد دردمندان آشنا

 

با نگاهی درد من درمان کنی

صد هزاران مشکلم آسان کنی

 

جان زهرا مادرت ای ذوالکرم

سایه ای بفکن ز رحمت بر سرم

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

اربعین حسینی 1079

اربعین حسینی 

 

رهنورد کوی دل آتش به جان

سوی منزلگاه جانان شد روان

 

با هوای قبله گاه آرزو

بست احرام وفا لبّیک گو

 

با تمنّای گل رعنای عشق

شد سوی گلشن، هزار آوای عشق

 

شام را بگذشت اندر پشت سر

بست سوی کربلا بار سفر

 

سوزها از شوق دیدارش به جان

شعله یکسر چون چراغ کاروان

 

راه، راه بازگشت از شام بود

دل ز شوق وصل بی آرام بود

 

راه، هر گامی هزاران خاطرات

گاه روشن، گه نهان، گه محو و مات

 

ناله های زار بر لب هر نفس

بهر دل هم ناله ی هر منزل جرس

 

نیش هر خاری زبانی کرده باز

می کند شرح حکایت کشف راز

 

جای پای ناقه یادی زنده است

هر طرف از خاطرات آکنده است

 

یادش آید همره میر اَنام

رفته بود این راه ها تا شهر شام

 

وقت رفتن هم عنان شاه بود

سایه وش خورشید را همراه بود

 

منظر دل ماه رخسار حسین

آن فروغ مشرقین و مغربین

 

هر نفس با او سخن ها داشتی

گه صریح و گه به ایما داشتی

 

بود با او، گرچه بود از او جدا

هم چنان صوت ندا، رجع صدا

 

او ز نوک نی به جان اِشراف داشت

خطِّ صبر و سلم بر دل می نگاشت

 

مهر و مه عدلین سوز و سازشان

روز و شب شاهد به کشف رازشان

 

او نگاهش بر فراز نیزها

شاه را منظر قطار کربلا

 

چشم بر چشم برادر دوختی

درس ایثار و وفا آموختی

 

چشمِ شه بر زمره ی ایتام بود

هر نگاهش راز صد الهام بود

 

زینبش می خواند رمز این نگاه

که همی گوید بدو سرِّ الاه

 

زینب، ای بیت ولایت مهد تو

تالی عهد حسینی، عهد تو

 

پا به جای پای من بنهاده ای

من فتادم، تو نکو اِستاده ای

 

نازم این تمکین و این صبر و وقار

ای شهامت را ز نامت افتخار

 

زینبم، جانم، عزیزم، خواهرم

نازد از صبر و وقارت مادرم

 

یافت کار من اگر حُسن خِتام

هست کار تو ولیکن ناتمام

 

بایدی عهد وفا بردن به سر

لازم ایفای عهد است این سفر

 

راهرو را خستگی شایسته نیست

فکر راحت لایق وارسته نیست

 

پای در راه وفا مردانه زن

با حقیقت خط به هر افسانه زن

 

ما دو تا بستیم عهدی در نخست

من به سر بردم، کنون دوران توست

 

من نوشتم خطِّ آزادی به خون

تو به شرحش کوش با صبر و سکون

 

من نهادم کاخ عزّت را بنا

تو به حفظش باش از سیل فنا

 

با توام هر جا کَشنَدت این لئام

خواه کوفه، خواه دیر و خواه شام

 

یاری اندر نی به جانت می کنم

همرهی با کاروانت می کنم

 

هست کامل گرچه خود آگاهیت

برندارم دست از همراهیت

 

کاروانت را شوم روشن چراغ

تا ره مقصد ز من گیری سراغ

 

خیره گردد دیده از فرط شعاع

زنگ اُشتر می سراید الوداع

 

نقش دل از دیده پنهان می شود

روزگار وصل هجران می شود

 

زینب است و راه برگشت از دمشق

زاد راهش یاد یار و درد عشق

 

می سپارد راه امّا بی حسین

بی تسلّای دل و بی نور عین

 

نیست او تا باشدش هم راز جان

قدرتش بخشد به اعجاز بیان

 

گرچه بی او زندگی بی حاصل است

لیک گر او نیست عشقش در دل است

 

روی دل هر جا به هر سو می کند

چشم جان سیر رخ او می کند

 

این سفر هم نیست جز با یاد او

گام گام و کو به کو و سو به سو

 

می رود تا شرح غم با او کند

بوسه ها بر تربت پاکش زند

 

او انیس موجِ اشک و دودِ آه

ناگه آمد پیک باد صبحگاه

 

آمد و آورد با خود عطر جان

چیست عطر جان که عطر دلستان

 

گوئیا از کوی یار اید صبا

کاورد با خود شمیم آشنا

 

یافت زینب مدفن جانان خویش

مدفن جانان نه، جانِ جانِ خویش

 

یافت آن کانون عرفان و صفا

جلوه ی مصباحِ مشکات هُدی

 

دید آن جویای اکسیر لقا

توده ای خاک است و دنیایی صفا

 

در دل آن خاک دنیا خفته است

هرچه زیبایی در آن جا خفته است

 

خاک و در هر ذرّه اش صد گلستان

بی زبان، هر ذرّه امّا صد زبان

 

مشتِ خاکی قبله گاهِ خاکیان

بلکه مسجود همه افلاکیان

 

خفته آن جا کعبه ی اهل یقین

پایه ی معموره ی ایمان و دین

 

پیش قدرش خم، سپهر چنبری

خاک از سوز دلش خاکستری

 

خفته آن جا شرح اسرار وجود

علّت پیدایش اصل شهود

 

اشک چون گویم بدان بارید چشم

لاله ها از خون دل کارید چشم

 

دید تا آن مدفن جان جهان

کرد هم چون نی ز سوز دل فغان

 

کِای رُخَت بر دیده ی دل منظرم

جانِ جانانم، عزیزِ مادرم

 

ای مرا عشقت امید و آرزو

جان من، بی زینبت چونی بگو؟

 

بی تو من هر لحظه صد جان داده ام

چون غباری در پِیَت افتاده ام

 

دانه ی الفت به جانم کاشتی

تو بگو بی من چه حالی داشتی؟

 

بی تو من بردم به سر یک اربعین

هر دَمَش صد شور روز واپسین

 

گوئیا پای زمان وامانده بود

هر دمی در دیده عمری می نمود

 

بود از تاثیر اندوه و کَدَر

روزها بی شام و شب ها بی سَحَر

 

می شکافد سینه از بحران در

اشک سرخ از آن چکد بر روی زرد

 

خواهم اینک عقده از دل واکنم

با تو اسرار درون اِفشا کنم

 

ای شکوه و مجد و عزّت را ثُبوت

کرده ام از شرح غم هرجا سکوت

 

بسته ام از شِکوه لبِ خونین جگر

تا نپندارند قوم فتنه گر

 

کز فشار درد و غم آزرده ام

یا مرام خود ز خاطر برده ام

 

دیده را گفتم که هان گریان مشو

اشک ریزان پیش نامردان مشو

 

ناکسان از گریه ات خندان شوند

پای می کوبند و دست افشان شوند

 

دل ز فریاد و فغان کردم خموش

شد درون سینه زندانی خُروش

 

از غم دل گرچه هر آن سوختم

شمع سان بی آه و افغان سوختم

 

پایه ی صبر ارچه محکم ساختم

سوختم از بس که با غم ساختم

 

در طریق نشر دین و بسط کیش

با وقار زینبی رفتم به پیش

 

زینبم من، ای تو معنای وقار

از تو دارم این شهامت یادگار

 

در دلم شمع وفا افروختی

دری آزادی مرا آموختی

 

ای جمالت شمع بزم جان فروز

با تو گویم رازهای سینه سوز

 

هر سرِ مویی زبانی کرده باز

با تو می خواهد کند اِفشای راز

 

تا تو مست از باده ی وحدت شدی

آشنا را محرم خلوت شدی

 

دیدمت تا کشته از تیغ جفا

ای ز نامت زنده آئین وفا

 

نیک دانستم چه ها باید کنم

تا به عهد خود وفا شاید کنم

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

مناجات حضرت امام حسین (ع) 1022

 مناجات حضرت امام الحسین (ع)

 

شه جذبه ی تجلّی جاناندا محو حال

معبودنه ایدردی بو نوعیله عرض حال

 

یارب زبان منیمدی کنایت سنونکیدی

ناطق منم ولیک حکایت سنونکیدی

 

آب فرات سوز دله ایلمز علاج

عطشان وصله فیض سقایت سنونکیدی

 

من شاهراه عشق و شهادتده سالکم

سیر و سلوک و راه و طریقت سنونکیدی

 

غمدن شکایت ایلمرم درددن گله

درد و دوا سنون غم و محنت سنونکیدی

 

من استعارتاً ایدورم لفظ من بیان

ای کبریا جلال منیّت سنونکیدی

 

آیینه فیض بخشدی طوطی مقالنه

گویادی دل و لیک عبارت سنونکیدی

 

سرمنزل شهادته من یتموشم اگر

مندندی جدّ و جهد، هدایت سنونیکدی

 

درگاه عزّتونده جلالت ایدر خضوع

یا ذالجلال عزّ و جلالت سنونکیدی

 

اذعان و انقیاددی مندن اوامره

فرمان، اراده، حکم، مشیّت سنونکیدی

 

کون و مکانی صیت حسینی دوتار ولی

مندندی اسم معنی شهرت سنونکیدی

 

بیر گوهری وقایه ی بیر گوهر ایلدون

نفس حسین و امر شریعت سنونکیدی

 

من شرع و دین حراستینه ایلدیم قیام

بو شور و بو قیام و بو نهضت سنونکیدی

 

ساخلار عنایتون آدیمی زنده تا ابد

ای ذات لم‌یزل ابدیّت سنونکیدی

 

من دست خالیم بو بیاباندا اهل کین

مندنده هر نه ایلیه غارت سنونکیدی

 

باش تاپشورام جدایه دیدون ایلدیم قبول

هر چند منده دور، بو امانت سنونکیدی

 

سویدون اسیر اهلیمی به ‌به زهی شرف

زینب سنوندی قید اسارت سنونکیدی

 

عطر گل وفائیله مست ایلدون منی

گلدسته ی ریاض محبّت سنونکیدی

 

گلدی ندا سرادق غیب‌ الغیوبدن

حیثیّت عوالم خلقت سنونکیدی

 

کون و مکان مطیعدی فرمانوه سنون

تاپمیش وجوده هر نه که نسبت سنونکیدی

 

سررشته ی مدار عوالم الونده ‌دی

تنها نه حوض و کوثر و جنّت سنونکیدی

 

سندندی زیب گلشن فردوس مطلقا

بو گلشن ایچره سیر و سیاحت سنونکیدی

 

حسنون ریاض خلد صفاسین ایدر فزون

وار باغ خلدیده نه طراوت سنونکیدی

 

من حاکمم مهالک یوم ‌النّشورده

امّا مفادّ لفظ شفاعت سنونکیدی

 

بیر سجده‌ایله حیرته سالدون عوالمی

بولدی هامی خلوص عبادت سنونکیدی

 

باشلاندی عشق سنله، وفا اولدی سنله ختم

بو ماجراده بدو و نهایت سنونکیدی

 

گیچدون تمام ماملکوندن خلوصله

اهل ولا آرا بو مناعت سنونکیدی

 

من خلق ایدن عوالمه سنسن امیرکلّ

نفس وجوده فضل سیادت سنونکیدی

 

سن رهنمای قافله ی راه عشق سن

بو کاروانه امر قیادت سنونکیدی

 

چوخدور شهید عشق ولیکن نه سن کیمی

شاهد منم که اصل شهادت سنونکیدی

 

سن ایلدون مکارمی عالمده منتشر

نوع بشرده وار نه کرامت سنونکیدی

 

چوخلار هوای مسند قرب ایلیوب ولی

گَل‌ گَل حسین من که بو قسمت سنونکیدی

 

مندن یتوبدی «عابده» فیض نفس ولی

اوندا اولان ارادت خدمت سنونکیدی

 

مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

ورود به کربلا 1021

 ورود به کربلا

 

کلیم عشقه بو یر جلوه گاه سینادی

زجاج دل اودی آئینه ی تجلّادی

 

فروغ صورته مجذوب اولماز اهل ولا

که نقش صفحه ی خاطر جمال معنادی

 

نه تک زباندی که هر بیر نفسده یار دیر

که یار وصفینه ذرّات جسم گویادی

 

ایدوبدی محو نظردن تمام دنیانی

او منظری که اورک چشمینه هویدادی

 

تمام عالم اولا گوز، محالیدور گورسون

او جلوه نی که منه منظر تماشادی

 

شهادتیله منه کام دل اولار حاصل

بو یاره لر دله راه وفادی یارادی

 

سنیله هم نفسم هر نفسده، گرچه دیر

گورن حسین بو دشت بلاده تنهادی

 

ندور جهان که دیم سندن اوتری ترک ایتدوم

نثار جان و سر اول مقام سودادی

 

غبار گرچه اولوبدور عذار شائبه سی

نه غم که شوق لقادن اورک مصفّادی

 

بو خاکدانه نه رغبت که دل اولوب مشتاق

او بزمه که رخ دلدار محفل آرادی

 

اورک شکفته دی چون لاله داغ اکبردن

فضای روضه ی جان گلشن مصفّادی

 

گرکدی پر آچا اوخدان هما کیمی عاشق

که اوج قاف تجرّد بلند و والادی

 

اورکده یوخدی خیالوندن اوزگه، آگهسن

که عشق شائبه ی غیریدن مبرّادی

 

زجاج جسم سنا آز قالور وصاله یتم

اودور اورک بیله بی تاب و ناشکیبادی

 

حسیندن دی ولیکن خلوصیله ''عابد''

خلوص اولماسا سعی و تلاش بی جادی

 

 مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

مناجات 1020

 مناجات

 

ای ذات نهانیله اولان کونده پیدا

صنعون اثری هستی پنهان و هویدا

 

فرمانیویله سلسله ی کونده اولموش

پیوسته به هم حلقه ی ماهیّت اشیا

 

ارسال ریاح ایلموسن ذاتی لواقح

تا ابر اولوب حامله ی لوءلوءِ لالا

 

بیر تند نفس بارور اشجاری ایدوبدور

حکمون اثریندن دیه سن مریم عذرا

 

بیر دانه دن ایلوبدی عیان حکمت ذاتون

گه خار مغیلان و گهی نرگس شهلا

 

اقرار ایلوری وحدتیوه خلقت عالم

اذعان ایلوری قدرتیوه هستی دنیا

 

صنعون اثریندن دوشَنوب فرش مطبّق

عِلمون ثمریندن اوجالوب چرخ معلّی

 

عاجزدی زبان وصف جلالونده بیاندان

سُبحانَ هُوَ الخالِقُ وَالبارِئُ حقّا

 

گر اولماسا لطفون من بی مدرک و منطق

حاشا که ایدم شعریله مقصودیمی انشا

 

من عاجز درماندیه اول یار و مددکار

ای خالق بی چون و خداوند توانا

 

تا عرض نیاز ایتماقا بو بنده ی مسکین

بو نقص بیانیله تاپا منطق گویا

 

 مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

عرض ادب به محضر حضرت امام حسین (ع) 1017

عرض ادب به محضر

حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام)

 

عالم پر از ندای حسین و نوای اوست

دل در فغان به زمزمۀ نینوای اوست

 

گلشن شود ز خون شهیدان اگر جهان

ذوق و صفایش از چمن كربلای اوست

 

روزی جهان بگیرد اگر بانگ یا الاه

شك نیست كز تموّج بانگ رسای اوست

 

آب بقا كه زندگی جاودان دهد

در پیش عارفان اثر خاكپای اوست

 

تنها نه از جهان كه ز جان نیز بگذرد

صاحبدلی كه شیفته و مبتلای اوست

 

گو دردمند عشق نگردد پی دوا

كاین درد را علاج ز دارالشّفای اوست

 

از شوق باغ خلد نلرزد، اگر دلی

اندر هوای بارگه كربلای اوست

 

مفتون هر تعلق و مجذوب هر هوس

كفر است گفتن اینكه دلم آشنای اوست

 

نشناخت بی حسین خدا را كسی به حق

در جمله ماسوا نه خدا جز خدای اوست

 

دین جُست لیك هیچ نشانی ز دین ندید

سرگشته‌ای كه چشم به سوی سوای اوست

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

درشهادت امیرالمومنین حضرت علی (ع) 1016

درشهادت امیرالمومنین

حضرت علی ابن ابی طالب (علیه السلام)

 

سحر زموج شفق کرد آفتاب طلوع

فلک به سجده درافتاد پیش او به خضوع

 

یکی پرند درخشید همچو صاعقه ای

خطی کشید به فرق مفاد لفظ خشوع

 

شکست قد رسای نماز از این خط و , شد

طنین "فُزتُ " در اقطار آسمان مسموع

 

فتاد لرزه به رکن شرایع و احکام

گریست چشم قیام و قعود و ذکر و رکوع

 

سری که غبطه افلاک بود از رفعت

زسجده گه نتوانست شد دگر مرفوع

 

سری و تیغی و کینی و مظهر دینی

نه در مقابله حایل نه در میانه منوع

 

صریع ماند به محراب , آنکه در همه عمر

به حال سجده نمودی به دیده ها مصروع

 

به سینه آنکه ینابیع علم و حکمت داشت

فتاد در دل امواج خونِ چون ینبوع

 

به خون طپید شهی کز وفور رافت او

کسی نه رنج ظما دید , نی مشقت جوع

 

درید پرده موهوم ضربتی , آنگاه

به اصل خویشتن آن اصل حق نمود رجوع

 

سروش غیب زبانک "تهدّمت والله"

حدیث قتل علی را به کون داد شیوع

 

چشید لذت فیض لقای یار , کسی

که داشت نفس خود از هر لذیذه ای ممنوع

 

به سر رسید جفای سقیفه و شورا

زمان درک رسول و بتول گشت شروع

 

سپهر سفله نگه کن که طود حلم و وقار

زپا فکند به میل یکی جهول و هلوع

 

مگر که تکیه گهی ظلم را شود پیدا

زدستگاه قضا دست عدل شد مخلوع

 

علی که واضع میزان عدل مطلق بود

چو کشته شد زمیان رفت واضع و موضوع

 

ز ضربتی ستمی شد عیان که پنداری

که هر چه تیغ به عالم به هم شده مجموع

 

خراب کرد ستم پیشه ای بنای اصول

خضاب کرد زخون ضربتی جمال فروع

 

زقلب نصّ شریعت , نمود منطق کفر

به قتل حجت حق نسخ آیت مشروع

 

عجب که خفت به خون شمس آسمان ولا

نکرد شرمی و باز آفتاب کرد طلوع

 

به خیر و شر به ولای علی تمسک جوی

مشو به خیر منوع و به وقت شر ّ جزوع

 

ز فیض لطف لسان اللَّـه است و بس (عابد)

اگر تراوش طبع تو بر فتد مطبوع

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات مجلس ابن زیاد 1015

احوالات مجلس ابن زیاد 

 

من كارگاه مهر و وفا شاهكاریم

گنجینۀ وقار، در شاهواریم

 

مستورۀ ستبرق تقوا و حكمتم

سیاله جوهرم رگ عصمتده جاریم

 

آئینۀتجلی جانان جلاسیم

زنگار آبگینۀ بیداد و خواریم

 

باران اشكیمیله صفای گل وفا

تقوائیله بهشت دیانت بهاریم

 

قید ستم محالدی پابند اولا منه

من رشتۀ وفاده محبت شكاریم

 

طوبای باغ خلد وفا و محبتم

بار فضیلت و ادبین شاخساریم

 

قلب كویری گلشن ایدر فیض منطقیم

رشح زلال معرفتین چشمه ساریم

 

من مفخرم قبیلۀ انسانه كونده

من یادگار فخر رسل یادگاریم

 

من پیروم حسینه ره عشق و شورده

من جان نثار حسن ازل جان نثاریم

 

تا ماه آسمان امیدیم ایدوب غروب

شبهای تار هجرینین انجم شماریم

 

قارداشیمیله یتدی شهادت شرافته

منده اسارتین شرف و افتخاریم

 

هرگز نه تیره بخت اولی مقهور عشق اولان

من عشق و شور عزتینون كامگاریم

 

گلرنگ اشك، دامنیمی گلشن ایلیوب

من نوبهار عشق و وفا لاله زاریم

 

بختیم گلی شكفته دی اعجاز عشقدن

گرچه خزان اولان گلومون داغداریم

 

یاندوقجا دل شرار غمه جان تاپور صفا

من بوتۀ غمین زر كامل عیاریم

 

راه خطرده سیر ایدرم پای شوقله

چون گوهر خزینۀ جان خواستاریم

 

مندندی زیب جوهرۀ عفت و حیا

من گوش نوعروس ادب گوشواریم

 

مسندنشین كاخ رفیع كرامتم

هرچند راه عشق و وفا خاكساریم

 

مینلر بیله مصیبت اولا سهلدور كه من

صبر و شهامتین جبل استواریم

 

من عشقین آبروسی اسارت كرامتی

سلم و رضا فضیلتی صبر اعتباریم

 

مژگان قلم، مداد سرشكیم، ورق یوزوم

سودای شور عشق، وقایع نگاریم

 

صیت وفا آدیملا دوتار جمله عالمی

من زینبم وفا و محبت شعاریم

 

یتمز قرار و طاقتیمه ظلمدن خلل

اما بو بی قرارلرین بیقراریم

 

درد ایتمرم حساب محبت مصائبین

دردیم بودور كه فرقت جانان دچاریم

 

هر یولدا سیر ایده باشی آرام جانیمون

آردینجا سایه تك او یولون رهسپاریم

 

سررشته عشق الینده دی، هرچند ظاهراً

من بو شكسته قافله سر رشته داریم

 

بیر ال قویولدی سینمه طغیان عشقده

علت او الدی هر ستمین بردباریم

 

هرچند اوزوم محاط غم و درد و محنتم

بو غمكشیده قافله نون غمگساریم

 

آی آیت كرامت و احسان و معدلت

بیر عمریدور مصیبتیوین سوگواریم

 

بو شعرلر بهانه دی اظهار عجز ایدم

بیر درگهه كه چشم به راه غباریم

 

بیر نظرۀ عطائیله ایت چاره دردیمه

«عابد» كیمی عنایتون امیدواریم

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

مناجات 1014

مناجات

 

آلور دل شمیم محبّت صبادن

معطّردی جان نکهت آشنادن

 

گورور گلشن عفو و رحمت صفاسین

زجاج کرامت جلالین، ضیاسین

 

وورور موج دریای سرشار رحمت

داشور سیل تک چشمه سار کرامت

 

سن ای مست خواب گران جهالت

سن ای سرگران تمنّا و غفلت

 

گوز آچ جلوه ی صبح امّیدی بیر گور

بصیرتله آثار توحیدی بیر گور

 

سما و سمک دل آچوب عرض رازه

هامی ذکر و تسبیح ایدر بی نیازه

 

هامی نغمه لر ذکر یاحقدی یاحق

هامی دیده بینای انوار مطلق

 

دل آچ سنده ذکر و مناجاته دلدن

رها اول بو ظلمتگه آب و گِلدن

 

علایقدن آزاده اول بیر زمانی

سماواتیده سیر ویر مرغ جانی

 

دل شبده دلداریله عرض راز ایت

خلوصیله جانانه راز و نیاز ایت

 

زبانِ دعائیله عرض ایله یارب

سن ای خالق ماه و خورشید و کوکب

 

او عصیانی عفو ایله مندن خدایا

که اونداندی تغییر آلاء و نعما

 

او جرمی که حبس دعایه سببدور

وقوعی نزول بلایه سببدور

 

هامی پرده ی عصمتی پاره ایلر

نزول نقمدن یوزی قاره ایلر

 

کسر دست عاصینی ذیل رجادن

خدایا اوزون حفظ قیل بو بلادن

 

نظر ایله ای خالق بی نیازیم

شِفابخش درد دل و چاره سازیم

 

اولوب گرچه افزون و بیحد معاصی

کیمه دردینی سویله سون عبد عاصی

 

گناهیم منیم گرچه بی انتهادور

سنه شیوه احسان و لطف و عطادور

 

آدی ای اولان جمله دردین دواسی

هامی علّتین ذکری دارُ الشِّفاسی

 

منیم زاد راهیم امید و رجادور

صلاحیم دعادور، سلاحیم بکادور

 

سن ای نور امّید ظلمات غمده

سن ای دافع غصّه موج نقمده

 

نثار ایت سلامون هامی انبیایه

خصوصاً محمّد او خیرُ الورایه

 

هم اولاد پاک نبیّ کریمه

او دارای احسان و خُلق عظیمه

 

خدایا رها ایله غمدن جهانی

یاخین ایت ظهور امام زمانی

 

او قائم به حق، طاقت جان زهرا

که اونلا دولار عدلیله جمله دنیا

 

یتور دادینه اهل دینون الهی

او گردون عصمتده رخشنده ماهی

 

عیان جلوه سین ایتسه اول نور مطلق

منوّر ایدر عالمی پرتو حق

 

 مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال حضرت زینب (س) در راه شام 925

 زبانحال حضرت زینب (سلام الله)

با رأس مطهر حضرت امام حسین (علیه السلام)

در راه شام

 

تا مصحف جمال تو گردیده منظرم

آیات حسن توست به هر جا كه بنگرم

 

جز آنكه بینم از جلواتت به هر نگاه

سود از سواد دیده خونین نمی‌برم

 

گلبوته‌ایست در سر نی اینكه بینمش؟

یا هست حسن وجه خدایی مصورّم

 

من كشته ولای تو هستم به جان تو

بعد از تو نیست زندگی خویش باورم

 

تا جام تشنگی به كفت داد آسمان

پر كرد از عصاره‌ی خونابه ساغرم

 

هستی تو، یا جمال ازل جلوه می‌كند

این منظری كه گشته عیان در برابرم

 

خورشید در سر نی و غوغای اهل شام

ای وای من مگر كه به صحرای محشرم

 

از هر چه غیر دوست گذشتی به راه عشق

من اندر این معامله چون از تو بگذرم؟

 

با گوش جان طنین اناالله بشنوم

در چشم دل تجلی طور است منظرم

 

تشریف یاد حسن تو را در حریم دل

در هر قدم ستبرق جان را بگسترم

 

لب‌تشنگان آب بقای لب تو را

همراه خود به ظلمت شامات می‌برم

 

ترصیع خاك راه تو را در مسیر عشق

بس درّها كه در صدف دیده‌ پرورم

 

جا بر فراز مسند خورشید كرده‌ام

افتاده تا ظلال ولای تو بر سرم

 

از عرش برتر است ستیغ وفا و من

با شهپر وقار در آن اوج می‌پرم

 

این عزّتم بس است كه من خواهر توأم

وین فخر بس مرا كه تو هستی برادرم

 

عصمت بها گرفته ز عنوان زینبی

عفت پناه یافته در زیر معجرم

 

باب نجات هست در كبریائیت

من «عابدم» غلام تو ای شاه ذوالكرم

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت امام حسین (ع) 901

حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

ذوق مستی

 

در بزم عشق دردکشی باده در کشید

پای تعلّق از همه عالم به در کشید

 

در اوج ذوق مستی و شوق حضور دوست

بشکست جام و ساغر خونین به سر کشید

 

تاریخ را ورق زد و هر صفحه لکه دید

بزدود و جای آن خطی از نور و زر کشید

 

تا دیده غیر دوست نبیند به کاینات

نقشی ز حسن او به سواد بصر کشید

 

شب تیره بود و دامن آفاق پر کدر

روشن خطی به جیب افق چون سحر کشید

 

بت بود و بت‌پرستی و آوای غول و دیو

او لب گشود و نعره الله برکشید

 

شوری فکند در همه ذرات کاینات

بر نقش کفر خطّ زوال و خطر کشید

 

یکباره سوخت کشته بیداد و کینه را

تا آن فروغ لامعه چون شعله سرکشید

 

هر چند بوسه زد به سرش تیغ ناکسان

او دست لطف بر سر نوع بشر کشید

 

می‌رفت کاروان بشر در ره خطا

این کاروان به راه فلاح و ظفر کشید

 

آری اگر حسین نبود و قیام او

گمراه بود آدم و منفور، نام او

 

مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت رقیه (س) 896

در مدح حضرت رقیه (سلام الله) 

 

ای شمسه‌ ی كاخ آرزوها

نام تو كلید گفتگوها

 

ای نور شب سیاه روزان

با چهره‌ی چون مه فروزان

 

ای آب رُخ بهار از تو

ذوق گل و لاله ‌زار از تو

 

ای باخته جان به راه جانان

فرش ره تو ستبرق جان

 

ای برُخی جلوه‌ی تو جانم

عشق تو حقیقت روانم

 

ای نور چراغ عشق و عرفان

تابیده به كلبه‌ی فقیران

 

ای جان مرا فروغ امّید

ویرانه كجا و گنج توحید

 

در ظلمت شب چو مه رسیدی

بر دختر خویش سر كشیدی

 

دیدی كه مرا كسی نمانده

از زندگیم بسی نمانده

 

دیدی كه به لب رسیده جانم

دیدی كه ضعیف و ناتوانم

 

دیدی كه نیازمند وصلم

محو غم تست فرع و اصلم

 

بر داد دلم نكو رسیدی

مشتاقی من به چشم دیدی

 

دیدی ز غمت اسیر بندم

دیدار تو را نیازمندم

 

با یاد تو واپسین دم من

عشق من انیس و همدم من

 

آخر نفسم، نفس، نه آتش

چون شعله‌ی جان گداز و سر كش

 

كم مانده كه آشیانه سوزد

بال و پر از این زبانه سوزد

 

آبی به شرار دل فشاندی

این شعله‌ی غم فرو نشاندی

 

دیدی شب من قمر ندارد

شام سیهم سحر ندارد

 

باز آمدی ای مه شب تار

شد ز آمدنت سحر پدیدار

 

امشب غم و رنج من سر آید

شب می‌رود و سحر برآید

 

من می‌روم و نشانه ماند

چون نام تو جاودانه ماند

 

این نام همیشه ماندگار است

هم پویه‌ی دور روزگار است

 

داغ دل من ز لاله جویند

شرح غم من به سبزه گویند

 

رمزی ز سرشگ هم چو باران

اشک تو و ابر نو بهاران

 

شرحی ز غم دل بلا خیز

افسردگی غروب پاییز

 

من گوهر شاهوار عشقم

شایسته‌ترین نثار عشقم

 

من زینت رشته اسارت

من جلوه‌ی مشعل شهادت

 

من سایه‌ی آفتاب و ایمان

من رشح سحاب شور و عرفان

 

من شمع حریم عشق و شورم

من محرم خلوت حضورم

 

من آینه‌ی تجلی حق

من پرتو وجه نور مطلق

 

مائیم به راه عشق سالك

باقی همه فانی است و هالك

 

با شوق شهادت و اسارت

رفتیم طریق استقامت

 

تو كشته شدی كه گردد احیا

آئین وفا و عدل و تقوی

 

من گشتم اسیر و شد به ایجاد

آزادگی از اسارت آزاد

 

عزّ و شرف و وقار از ماست

آینده روزگار از ماست

 

من محرم خلوت لقایم

غم نیست خرابه هست جایم

 

پایم به سریر طاق افلاك

هر چند كه هست مفرشم خاك

 

من خاك‌نشین سدره جاهم

تا در بر تست خانقاهم

 

ای نطق تو شرح راز هستی

عشق تو طریق حق ‌پرستی

 

بگشا لب و راز دل به من گو

با دختر خویشتن سخن گو

 

دیدی كه چو شمع بزم سوزم

باشد رمقی به جان هنوزم

 

چون صبح دمیدی از كنارم

تا روی تو دیده جان سپارم

 

دیدی چو ستاره‌ی سحرگاه

كم مانده از این حیات كوتاه

 

خورشید من آمدی فروزان

تا هدیه كنم به جلوه‌ات جان

 

دیدی كه غریب و دل فكارم

غیر از تو كس دگر ندارم

 

از بی ‌كس خویش یاد كردی

دل بود غمین تو شاد كردی

 

دیدی كه بهار من خزان است

گل رفته خراب گلستان است

 

بر گلشن من صفا فزودی

صد عقده ز كار دل گشودی

 

دیدی كه اسیرم و غریبم

بیمارم و نی به سر طبیبم

 

دیدی رُخ زرد و آه سردم

باز آمدی ای طبیب دردم

 

دیدی دل من ز غصه صد چاك

نمناك رُخم به خاك نمناك

 

مهر پدری ز سر گرفتی

از خاك رُخم تو بر گرفتی

 

دیدی كه دو چشم من به راه است

در حیرت آن رخ چو ماه است

 

باز آمدی و غم از دلم رفت

ظلمت ز فضای محفلم رفت

 

ای روی تو نقش لوح جانم

ای باغ و بهار و گلستانم

 

خواب است كه دیده كرده افسون

یا چهره تو شده دگرگون

 

بیند به عیان دو چشم گریان

مرجان به عقیق گوهر افشان

 

عكس دل من به قوت جان است

یا صحبت چوب خیزران است

 

خونین لب نوش دل كش تو

شد آب دلم ز آتش تو

 

من در سفر دیار عشقم

هم پای تو ره سپار عشقم

 

بگذار برم به زاد ره من

گل بوسه ز گلشنت به خرمن

 

ای نطق تو شرح راز هستی

عشق تو طریق حق ‌پرستی

 

بگشا لب و راز دل به من گو

با دختر خویشتن سخن گو

 

محتاج نوازش تو هستم

ای دست خدا بگیر دستم

 

ای فیض دمت مسیح ‌پرور

بگشا به سخن لب چو شكر

 

دوران گذشته آیدم یاد

كز لطف تو بود خاطرم شاد

 

آغوش تو بود جایگاهم

دامان تو مأمن و پناهم

 

هر چند كه محرم حضورم

نزدیك تو لیك از تو دورم

 

چون شد كه دگر سخن نگویی؟

رازم به تكلّمی نجویی

 

گویی كه در این سكوت رمزیست

داند دل من كه راز آن چیست

 

گوید به سكوت آن لب نوش

با من كه شوم ز گفته خاموش

 

خاموش شوم ز كشف اسرار

تا فاش شود به محضر یار

 

هر چند غمین و دردمندم

گفتار ترا به كار بندم

 

این گفت و دگر لب از سخن بست

چون شاخه‌ی گل خمید و بشكست

 

دیدند خرابه جا گزنیان

محنت طلبان، غم آفرینان

 

ماند از سخن آن عقیق پر نوش

شد بلبل باغ عشق خاموش

 

خاموش شد آن لب شكر بار

با صد سخن از بیان و گفتار

 

اسرار نهان به سینه بنهفت

چشمان نخفته‌اش فرو خفت

 

مژگان بلند سنبل‌ آسا

خوابید به دور چشم شهلا

 

آرام دل امام ابرار

آرام غنود پیش دلدار

 

مه دید چو در خرابه تابید

خوابیده ستاره پیش خورشید

 

 مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

حضرت امام زمان (عج) 845

حضرت امام زمان (عج)

 

ای در ره جلالت خورشید و ماه راهی

آوازه جمالت بگرفته ماه و ماهی

دلجوئی از فقیران گاهی چرا نخواهی

ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی

در فکرت تو پنهان صد حکمت الهی

 

سودائی ولایت دل در بلا نهاده

سرگشته لقایت هستی به باد داده

تا جرعه تمنا قسمت که را فتاده

کلک تو بارک‌الّه بر ملک و دین گشاده

صد چشمه آب حیوان از قطره سیاهی

 

ای کاخ شرع و ایمان از حکمت تو محکم

بیگانه از جهان است آن کاو تو راست محرم

اسرار علم یزدان در سینه تو مبهم

بر اهرمن نتابد انوار اسم اعظم

ملک آن توست و خاتم فرمای هر چه خواهی

 

از پرده گر در آیی دوران غم سرآید

از جان ملال کاهد در دل طرب فزاید

هر قوم با زبانی حسن تو می‌ستاید

در حشمت سلیمان هر کس که شک نماید

بر عقل و دانش او خندند مرغ و ماهی

 

گمگشتگان ره را لطفی نمای و دریاب

دلهای بیدلان شد از تاب هجر بی‌تاب

سرکوب ظالمان را با ذوالفقار بشتاب

تیغی که آسمانش از فیض خود دهد آب

تنها جهان بگیرد بی‌منت سپاهی

 

بازآ ! که برق محنت در کشت ریمن افتد

بیداد را ز دادت آتش به خرمن افتد

تا خصم را چه سوزی بر جان و بر تن افتد

گر پرتوی ز تیغت برکان و معدن افتد

یاقوت سرخ رو را بخشند رنگ کاهی

 

ای حسن بی‌مثالت مرآت صنع یزدان

وز ذات بی‌زوالت ثابت قوام امکان

تا کی غم و صبوری تا چند شوق و حرمان

دانم دلت ببخشد بر اشک شب‌نشینان

گر حال ما بپرسی از باد صبحگاهی

 

غرقیم در تعیّن در حلقه ریاضات

مستیم از تکلف در موقف عبادات

تا آنچنانکه که گوید حافظ بدان کرامات

ساقی بیار آبی از چشمه خرابات

تا خرقه‌ها بشوییم از عجب خانقاهی

 

هم آیت خدائی هم حجت الهی

هم ماه عالم آرا هم شاه دین پناهی

کفر است با تو کس را دعوی ملک و شاهی

باز ار چه گا‌ه‌گاهی بر سر نهد کلاهی

مرغان قاف دانند آئین پادشاهی

 

نفس تراست شایان هر قدر و منزلت هست

بر تارک جلالت اکلیل مکرمت هست

جایت به ملک هستی بر تخت معدلت هست

در دودمان آدم تا وضع سلطنت هست

مثل تو کس ندیده است این علم را کماهی

 

ای کنز حکمت حق دارای علم اسرار

ما را به ظل رحمت زنهار بخش زنهار

خود از شمار یاران ما را کنار مگذار

کلک تو خوش نویسد در شأن یار و اغیار

تعویذ جانفزایی افسون عمر کاهی

 

از حسن توست روشن خورشید چرخ عصمت

از لفظ توست پیدا اسرار علم و حکمت

بر فرق توست دائم چتر کلاه دولت

ای عنصر تو مخلوق از کیمیای عزت

وی دولت تو ایمن از صدمت تباهی

 

فوج سپاه عشقت بر قلب هر صفی زد

کوس نیازمندی با فرّ آصفی زد

بگذر شها اگر دل گه بر خطا کفی زد

جائیکه برق عصیان بر آدم صفی زد

ما را چگونه زیبد دعوی بیگناهی

 

گردیده قسمتِ ما از کثرت خطایا

هم شدّت نوائب هم صدمت بلایا

العفو شهریارا از زشتی منایا

یا ملجا البرایا یا واهب العطایا

عطفا علی مُقِلّ حَلَّت بِه الدّواهی

 

فرمانروای امکان سلطان کایناتی

سالار هفت کشور دارای شش جهاتی

چون بر جهان هستی خود علت ثباتی

جور از فلک نیاید تا تو ملک صفاتی

ظلم از جهان برون شد تا تو جهان پناهی

 

«عابد» مکن شکایت از جور دور ایام

هر چند گشته خونین دل از هجوم آلام

شه با عطای کامل شادت کند سرانجام

حافظ چو دوست از تو گه گاه می‌برد نام

رنجش ز بخت منما بازآ به عذرخواهی

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

حضرت امام زمان (عج) 844

حضرت امام زمان (عج)

 

ای نهان از نظر كه پیدایی

بی همه جایی و همه جایی

 

عالم آراست ماه اگر گفتند

تو همان ماه عالم آرایی

 

لامكان را مكان اگر دلهاست

تو هم ای دلربا به دلهایی

 

همه جا پر زجلوه رخ توست

در نهان بودنت هویدایی

 

عالمی بهر دیدنت بی تاب

ز چه از پرده در نمی آیی

 

حسن حق را اگر تجلایی است

تو همان حسن را تجلایی

 

میكشند انتظار دیدن تو

یك جهان دیده تماشایی

 

ای نسیم سحر بیا كه بود

دل همه مست و دیده رویایی

 

عدل در بند كینه است، مگر

به نجاتش تو دست بگشایی

 

بی تو سرگشته است و سرگردان

ماسوا چون سپهر مینایی

 

ابر فیضی چرا نمی باری؟

خشك شد مزرع شكیبایی

 

همه مستیم بی شراب و سبو

مست امیال و مست دنیایی

 

ای بسا دل كه بی تو خون شده است

ای بسا سر كه بی تو سودایی

 

مهدیا "عابدم" غلام درت

سر به خط تو تا چه فرمایی

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در ولادت حضرت امام زمان (عج) 824

در ولادت حضرت امام زمان (عج)

 

حجت حق مهدی صاحب زمان آمد خوش آمد

بر سریر عدل مطلق حكمران آمد خوش آمد

 

گلبن وحدت دمید اندر گلستان هدایت

مهر رحمت پرتو افشان گشت از برج ولایت

آیت حق در جهان آدمی افراشت رایت

نور یزدانی به ظلمت خاكدان آمد خوش آمد

 

بانگ جاء الحق طنین انداز شد در كون و امكان

نغمه ی شادی ز سطح خاك شد بر اوج كیوان

عكس حسن لم یزل جان شریعت روح قرآن

همچو ماهی در جهان پرتو فشان آمد خوش آمد

 

از فروغش پرده موج ظلم گردید منشق

از همه ذرات امكان شد بلند آوای یا حق

انعكاس نور سبحان وجه یزدان حق مطلق

صحبت جانبخش جانان بر زبان آمد خوش آمد

 

غنچه نرگس شكوفا شد به صد لطف بهاران

گشت روشن از جمالش دیده امیدواران

قبله اصحاب الفت كعبه حاجات یاران

راحت دل طاقت و آرام جان آمد خوش آمد

 

آخرین نور از نخستین نور، مشتق نور پاكش

آفتابی، جمله ذرات امكان سینه چاكش

آسمانی حكمْ نافذ از سمك تا بر سماكش

شور عرفان مقتدای عارفان آمد خوش آمد

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

حضرت امام زمان (عج) 806

 حضرت امام زمان (عج)

 

ای قامتت به گلشن توحید سرو ناز

عنوان آدمی ز تو شایان امتیاز

 

كویت حریم كعبه ی دلهای عاشقان

رخساره ات به اهل صفا قبله ی نماز

 

كوتاه باد از كرم و لطف ایزدی

دستی كه جز به ذیل عطایت شود دراز

 

در مخزن جمال، تو والاترین گهر

در نسخه ی كمال، تو زیباترین فراز

 

ای مه چرا ز پرده نیایی دمی برون

كز كاینات جمله نیاز است و از تو ناز

 

ای سرّ حق بیا و تو خود كشف راز كن

ذكر تو می رود همه در حلقه های راز

 

خورشید فرش راه تو انوار خود كند

مهتاب بر حریم تو ساید رخ نیاز

 

گل آیتی ز حسن تو با روی دلفریب

بلبل كند حدیث تو با صوت دلنواز

 

ای آفتاب برج ولا وقت آن نشد

كانوار خود عیان كنی از مشرق حجاز

 

ما دست بر دعا و ندانیم كی دهد

ایزد ظهور جلوه ی ذات تو را جواز

 

تنها نه زیب طاق مطرّز فروغ توست

ای عارض تو گلشن فردوس را طراز

 

ای صبح روشن ازلی كو دمیدنت

مهجور را كم است صبوری و شب دراز

 

هر كس سراغ حسن تو جوید ز همدمی

گل از نوای بلبل و عارف ز شور ساز

 

بخرام با رخ چو گل اندر چمن دمی

تا آیدت هزار چمن گل به پیشواز

 

ای هر چه پاكی از تو بیا تا به مقدمت

ریزند جان وسر همه یاران پاكباز

 

ای نفخه ی نسیم الهی عنایتی

كآید لوای قسط و عدالت به اهتزاز

 

فیضی رسد گر از كرم لایزالیت

خشكد به كشتزار حقیقت بُنِ مجاز

 

بر هر چه مستمند، امیدیّ و ملتجا

بر هر كه دردمند، طبیبی و چاره ساز

 

در جستجوی جلوه ی ماه جمال تو

بس دیده ها سپهر كند از ستاره باز

 

صافی دلان مشرب فیّاض معرفت

از هر چه غیر عشق تو، جویند احتزاز

 

(عابد) گر انتظار سحر میبری چو شمع

هر شب به یاد او همه می سوز و می گداز

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

حضرت امام زمان (عج) 791

 حضرت امام زمان (عج)

 

با صد هزار دیده در بحر نور باشم

روی تو گر نبینم بهتر که کور باشم

 

عمری اگر بماند سر بر فراز دارم

خوش تر بود که از تو یک لحظه دور باشم

 

چشمی بده که هر سو روی تو را ببینم

حالی بده که هر دم در سوز و شور باشم

 

چشمم چو چشمه ی خون، دل پاره ای ز آتش

تا چند اشک ریزم، تا کی صبور باشم

 

دردا که کورم از تو، پیش تو دورم از تو

هم در فراق گریم، هم در حضور باشم

 

آیا شود پسندی از لطف خود که چندی

در خدمت سلیمان کمتر ز مور باشم

 

چشم تو کرده مستم، در عشق کافر هستم

گر دل دهم به غلمان یا مست حور باشم

 

الغوث یابن طه، عجّل علی ظهورک

تا کی در انتظار روز ظهور باشم

 

ای مهر عالم افروز تا چند بی تو هر روز

در پرده های ظلمت جویای نور باشم

 

من میثم شمایم پیش شماست جایم

بر اوج تخت شاهی یا قعر گور باشم

 

 مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

حضرت امام زمان (عج) 780

حضرت امام زمان (عج)

 

ای شده بند پای جان طرۀ مشگسای تو

قبلۀ جان عاشقان چهرۀ دلربای تو

 

از غم غیر وا رهد دل به جهان نمی نهد

هر که چشید جرعه از جام جهان نمای تو

 

ما همه عمر جان خود داشته ایم از آن عزیز

بو که شود به یک دمی فدیۀ خاک پای تو

 

از سر چین طره ات در دل ماست عقده ها

جان به لبیم گوشها دست گره گشای تو

 

کی به علاج درد من پای ز در برون نهی

شام و سحر به گردشم دور در سرای تو

 

سوز نیاز من کند در دل عالمی اثر

کیست که نیست همچو من مست می و لای تو

 

ما همه بر بقای تو دست دعا گرفته ایم

تا چه شود شهنشها در حق ما دعای تو

 

وصل تو کیمیای جان ما همه در هوای آن

خون شده قلب عاشقان از غم کیمیای تو

 

شب همه شب به شیونم پر ز سرشک دامنم

نالم و خواهم این منم وصل تو از خدای تو

 

مسجد و دیر و خانقه کرده به خود قرارگه

صوفی و شیخ و رند ره در طلب لقای تو

 

سرو کند سمن کند لعل کند یمن کند

بنگر و بت شکن کند مدح تو و ثنای تو

 

خورده زخوان نعمتت بسته میان به خدمتت

هست رهین منتت هستی ما سوای تو

 

ذکر تو نغمۀ ملک ذات تو لنگر سمک

مهر به دور، در فلک با نظر رضای تو؛

 

از تو مدار آسمان از تو قرار خاکدان

خلق نموده لامکان کون و مکان برای تو

 

دیده به نفس خود روا سعی بجا و نابجا

هیچ ندیده جز خدا عقل به ماورای تو

 

مهر رخت چو سر زند ظلمت ظلم بشکند

سایه به عالم افکند چتر بر همای تو

 

عدل تو راهبر شود دور ستم به سر شود

زود شود اگر شود رای خدا و رای تو

 

خسرو ما سوا تویی حجت کبریا تویی

جود تویی سخا تویی چشم من و عطای تو

 

با نظری پر از عطا چارۀ درد من نما

غیر نیم شهنشها (عابدم) آن گدای تو

 

 مرحوم استاد عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

حضرت امام زمان (عج) 779

 حضرت امام زمان (عج)

 

هزار خرمن گل در رهش ز بوسه بچینم

اگر ز پرده درآید نگار پرده نشینم

 

نه غیر عشق رخ اوست سرنوشتم از اول

ببین بچشم بصیرت خطوط لوح جبینم

 

فتد به جام بلورین دل چو نقش جمالت

رود ز یاد ، حدیث نگارخانه چینم

 

به روز واقعه گر منظرم جمال تو باشد

ز دل رود غم آشوب روز بازپسینم

 

نیم کلیم که باشد به طور قرب مقامم

ولی به وصف تو مدلول لایکاد یُبینم

 

تو آفتابی و من ذره وار، جذب جمالت

تو نور چرخ جلالی و من غبار زمینم

 

حیات را چه صفایی به دور دوری رویت

خوشا ز مرگ، اگر جلوه جمال تو بینم

 

نداد همت من تن به منت همه عالم

ولیک هستی خود را به نعمت تو رهینم

 

همه ولای تو هستم، همه ز جام تو مستم

هزار شکر خدا را که آفریده چنینم

 

بود ز خوان نوال تو هرچه هست نصیبم

مقیم کوی تو هستم به هر کجا که نشینم

 

نیم چو خضر پی آب زندگی که زلعلت

چشانده اند به روز ازل زلال معینم

 

کجا روم ز حریمت، که عشق توست سرشتم

دوای خود ز که جویم، که با غم تو عجینم

 

صبا سلام ز (عابد) رسان به کوی نگاری

که تار طره او هست رشته دل و دینم

 

 مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

حضرت امام زمان (عج) 739

 حضرت امام زمان (عج)

 

شمس وحدت ایلدی شرق هدایتدن ظهور

عالمی دوتدی فروغ لمعه ی الله نور

اولدی ظلمتخانه ی دنیای امکان رشک طور

چهره ی آفاقیده گورسندی آثار سرور

ویردی جاءَالحق نویدی نفخه ی باد دبور

 

عالمی دولدوردی نور حجّت ربُّ الفلق

اولدی امواج حجابات ظُلَم یکباره شق

تا قدم قویدی جهانه افتخار ماخَلَق

جلوه ی خورشید تک دنیانی دوتدی نور حق

جلوه سیندن چشم باطل خیره اولدی بلکه نور

 

حُسن حق آفاقیده ایتدی تجلّی بی نقاب

شرمیدن یوز انزوای غربه قویدی آفتاب

نقش پای عرش سیری اولدی تا زیب تراب

رشکیدن توکدی عذاره اشک خون نیلی قباب

موج انوار شفق آفاقیده ایتدی ظهور

 

شقّه آچدی مُلک دینه مهدویّت پرچمی

شوکت صیت هُوَ الحقّیله دوتدی عالمی

خاتِم اثنی عشر انگشت وحدت خاتمی

ایلدی روشن جمالیندن سرای اعظمی

ویردی عالمده صلای رحمت ربّ غفور

 

گَلدی ایجاده جهانه هادی وجه سبیل

حجّت ربّ جلیل و مفخر آل خلیل

مصطفای عالمِینه کونده خیر سلیل

خلدیده شوق لبیندن سلسبیل اولدی سبیل

رشک آپاردی فیض خاک کویینه آب طهور

 

ای شه دنیا و دین یا حجّت بن العسکری

لایق فوق همایونون کلاه سروری

تابع حکمون مدار گنبد نیلوفری

یمن ذاتوندن سکون هفت گوی اغبری

فیض جودوندن نظام دور ایّام و شهور

 

وعده ی دیداری تصویب ایلمور امر قضا

عمرلرده یوخدی آگهسن اوزون شاها وفا

گوز فروغ عارضوندن ایتمه سه کسب ضیا

سختدور بِالله تاپا گر دور هستی انقضا

یتمه میش وصله اولا احبابه منزل قعر گور

 

هارداسان یا مُخذِلَ الاَعدا، مُعِزَّ الاَولیا

هارداسان ای ناشر اعلام تقوی و هدی

هارداسان ای رابط شَملِ الصَّلاحِ والرِّضا

هارداسان ای طالب خون شهید کربلا

هارداسان یاب الشُّهُب، یابن السُّرُج، یابن البُدور

 

مهر رخسارون ویرور هانسی دیاره آب و تاب

هاردا سرگردان گزیرسن چول لری بی صبر و تاب

هاردا ظلماتی پوزور نور رخون چون آفتاب

هاردا گوزدن عارضه قانیاش توکورسن چون سحاب

هاردا یاجدّا دیورسن بی قرار و ناصبور

 

چوخ چتیندور گورمیه گوز عکس رویوندن اثر

تاپمیه آفاق و انفسده جمالوندن خبر

بُلمیه دل هانسی بیر ماوادن ایلورسن گذر

ذی طوی یا ارض رضوی ده اولور شامون سحر

یا دیار نینوادن ایلسن شاها عبور

 

گرچه مشروحاً دگول کیفیت حالون عیان

لیک اجمالاً بُلر دل آغلوسان معناده قان

هر زمان جدّیوین یادیله یا صاحب زمان

حق گورن گوزدن عذاره ایلوسن اشکون روان

تا اولور برپا دل ذرّاتیده شور نشور

 

لایزالی دور غمون ای عکس حسن لم یزل

یوخ بو واضح سوزده هرگز بحث و تفسیره محل

اشک خونین توکماقون بو قولی ایلر مستدل

آغلارام اول قدر که اشکیم اولار قانه بدل

دلدن ایتدوقجا خیال روز عاشورا خطور

 

نکته نکته یاد ایدورسن کربلا آلامینی

سلب ایدر هر نکته قلبون طاقت و آرامینی

یاد ایدنده هر بلا آغازینین انجامینی

دولدورار خونابه ی اندوه و غم گوز جامینی

دامنون دریا ایدر امواج سیل رشک شور

 

لیک بو غمدن فزون بیر غم ایدر قلبون ملول

اعتذاریم وار بیانیندن اَیا سبط رسول

اونداکی فردوس ده سسلندی واویلا بتول

یخدیلار آتدان حسینی ظلمیله قوم جهول

حشر اعظم شورشی آفاقیده ایتدی ظهور

 

توپراقا دوشدی جهانه علّت نظم و بقا

ظلم و اندوهه غرق اولدی تماماً ماسوا

گوهر کنز ولایه اولدی مخزن کربلا

ذوالجناحی خیمه گاهه یوز قویوب دلده نوا

اَلظَّلیمه ناله سیله کائناته سالدی شور

 

نطقیدن «عابد» دوشر هر بلبل شیرین نفس

آشیانین جور صیّاد ایتسه زندان قفس

حقلیسن فریادیوه بُلسن سکوتی دادرس

لیک گاهی سنده اولسا نظم اشعاره هوس

مدح آل مصطفانی طبعیوه ایله ضرور

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

ولادت شاهزاده حضرت علی اکبر (ع) 711

در ولادت حضرت علی اکبر (علیه السلام) 

 

مدینه عطر جان الدی شمیم زلف اکبردن

تاپوب نور نبوت تازه دن شبه پیمبردن

 

طلوع ماه بطحانی بشارت وئردی یثریبده

هلال هاشمی تا آتدی پرده روی انوردن

 

جمالینان ولایت منزلی ایینه بند اولدی

بهشتی جلوه قدرت نمای حسن اکبردن

 

مه مهر اقترانندن گرورندی کوکب طالع

بسیط تیره خاک افلاکه رشگ اولدی بو اختردن

 

آچیب شهلا گوزون نازیله تا مهم امامتده

آلیب دل بیر نگاهیله خارین چشم عبهردن

 

سر زلف سمن­باری پریش اولجاق جبینین ده

ختا مشگین سالیب قیمتدن،آلدی جذبه عنبردن

 

تبسم لعلی تا گورسندی لعل آبدارنده

آپاردی آب و تاب و جلوه نی یاقوت احمردن

 

دوزولدی قطره شبنم گل رخسارنه گویا

تلالو ایلوری انجم رواق چرخ اخضردن

 

دل عالم سروریله دولوب سیر جمالندن

اودور کوچ ایلدی غم فوجی هر قلب مکدردن

 

ملائک تهنیت گو عرشدن فرشه گلیب صف صف

که تاپسین­لار ضیای دیده اول ماه منوردن

 

دل لیلانی دولدوردی سرور و بهجت وشادی

گوتورسون اولمیوب بیر لحظه گوز اول ماه منظردن

 

بو سوز ایلر تداعی اوزگه بیر مطلب خداوندا

او مطلب شرحینه شرمنده دور هر خامه دفتردن

 

علی اکبرین میلادی دی لال اول دیلیم زیرا

گلور بوی وداع اکبر ولیلا او سوزلردن

 

دئمه نولدی او گونکی ایریلوب اکبر اناسیندان

که بیر ایتدی مطلق شورش و غوغای محشردن

 

بو شعری ارتجالا لطف اکبردن یازییب (عابد)

وگرنه رنجه دور جور سپهر سفله پروردن

 

مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

مناجات حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در گودال قتلگاه 702

مناجات حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام)

درگودال قتلگاه

 

به قتلگه ز سر شوق گفت شاه حجاز

منم که دیده به دیدار دوست کردم باز

بدین شرف که شدم کشته محبّت تو

چه شکر گویمت ای کارساز بنده نواز

 

ز شاهراه سعادت چو بگذری ای دوست

‌بسا که بر رخ دولت کنی کرشمه و ناز

 

به خون، وضو نکند گر قتیل راه وفا

به قول مفتی عشقش درست نیست نماز

 

به آستان جلالت جبین به عجز نهم

‌که کیمیای مراد است خاک کوی نیاز

 

سرم به عرش سنان بِهْ، تنم به فرش تراب

‌که مرد راه نیندیشد از نشیب و فراز

 

ازل به گوش دلم پیر میفروشان گفت:

درین سراچۀ بازیچه، غیر عشق مباز

 

به جز خیال تو، اسرار دل کرا گویم؟

چو سروِ راست درین باغ نیست محرم راز

 

به عشق دوست قسم، هر بلا رود به سرم

‌من آن نیَم که ازین عشقبازی، آیم باز

 

چه جای گفته ناجورِ چون تویی (عابد)

در آن مقام که (حافظ) برآورد آواز

 

مرحوم عابد

در شهادت امام حسن مجتبی (ع) 653

در شهادت امام حسن مجتبی (ع)

 

شب فرو هِشته به رخ زلفِ پريش

تیره پوش است مگر در غمِ خویش؟

 

ماه پنهان شده در جيبِ ظلام

تا نبیند مگر آن ظلمت ِشام

 

اختران شمع ِعزا افروزند

یا چنان شمع ِعزا می سوزند

 

شهرِ یثرب همه بُهت است و سکوت

متحيّر ، مُتَوَّهِم ، مبهوت

 

شهر ، ماتم زده و غمگین است

ماتمی در شُرُفِ تکوین است

 

قدسیان سر به گریبانِ ملال

بـزم ِغـم ، بارگهِ قدسِ جلال

 

گامهای شبِ مظلم سنگین

نَفَسِ شامگهان زهرآگین

 

شب نخواهد که رَود سوی سحر

تیرگی پاید اگر تا محشر

 

خانه ای آینه گون ، مطلعِ نور

خانه ای رشکِ جنان ، غیرتِ طور

 

خانه ای دُرجِ گهر ، برج ِقمر

در جــــوارِ حــرم پیغمبر

 

ســر به ايوانِ فلک ، کنگره اش

منظرِ چشم ِمَلک ، منظره اش

 

خانه‌ای گر چه به ظاهر کوچک

رفعت و وسعتِ آن رشکِ فلک

 

خانه ای خفته در آن رکنِ وجود

رونق ِجوهرهء غیب و شهود

 

صد جهان عزّ و وقار و تمكين

ای عجب گشته به یک خانه مكين

 

خانه ای بام و درش از هر سو

بی زبان زمزمه گر ، یاحق گو

 

زانکه سودایی وحدت آنجاست

رازگوی احدیّت آنجاست

 

غرق در موج ِظلامِ شبِ تار

نی به دورش گذر و راه سپار

 

بشنود گوشِ ولی دورادور

یک صدا در دلِ آن ظلمتِ کور

 

پای پُر قدرت و پر نیرویی

دورِ آن خانه رَود هر سویی

 

گوییا شیر دلی جانانه

پاسداری کند از آن خانه

 

با دو چشمِ نگرا در اطراف

دور ِآن خانه زند گشت و طواف

 

دیده را باشد اگر قدرت ِدید

بیند آن شیرِ سلحشورِ رشید

 

دست در قبضهء شمشیرِ بلند

دلِ مـــرّیخ از آن تیغ نژند

 

هر طرف می رود و می آید

خانه چون خانهء دل می پاید

 

از برون خانه ندارد خطری

از درون لیک نباشد خبری

 

میکند پاره تخيّل استار

تا ببیند به درون گردشِ کار

 

در اطاقی که از آن نورِ إلاه

سرکشیده است به خلوتگهِ ماه

 

رفته بیدار دلی اندر خواب

گوییا خفته مهی در مهتاب

 

نور ِسبز است به هر سو نگری

جـلوهء حق به رخِ او نگری

 

از عرق شِدّهء مرجان به جبين

ماه غرق است مگر در پروین

 

چهره ، آئینهء انوارِ خدا

حق در آن چهره بوَد چهره نما

 

هر چه خوبی متجلّی در او

در جهان چیست نباشد گر او

 

بستری ، خوابگهِ جان ِجهان

بستری ، خفته بهشتی در آن

 

یا رب این خفته بود پیغمبر؟

يا علی شیر خدای داور؟

 

عصمت ِفاطمه در او پیداست

نیست آنها ، که تمامِ آنهاست

 

زان همه نور ، نشانی در اوست

جملگی جلوه نما اندر اوست

 

کوزه ای آب به بالای سرش

تر کند گاه از آن لعلِ تَرش

 

مُهری اما به لبِ کوزه عیان

گوید این مُهر بسی راز ِنهان

 

فتنه در خانهء او کرده رسوخ

شده آیین ِمحبّت منسوخ

 

نیست از جاِن خود ایمن به سرای

زین مصیبت دگر ای وای ، ای وای

 

قومی از حق و حقیقت غافل

به تمنّای جهان باخته دل

 

خواستند از پی تحصيلِ مرام

روحِ اسلام برند از اسلام

 

شیوهء داد و دهش بردارند

جاهلیت به میان باز آرند

 

مشعلِ دین و هدایت بکُشند

روحِ آیین و ولایت بکشند

 

بت پرستند به عنوانِ خدا

باده نوشند زخونِ ضعفا

 

نسخِ آیات الهی بکـنند

دینِ حق جهل و تباهی بکنند

 

دید چون نفسِ دیانت به خطر

حامی دین خلفِ پیغمبر

 

حَسن آن مظهرِ احسان و کرم

حافظ ِعاصمهء حِلّ و حرم

 

حجّت ِقایم حق کرد قيام

از پی حفظ ِحریمِ اسلام

 

لیک ياران ِدغل وارفتند

هِشته دین از پی دنیا رفتند

 

عهد و پیمانِ وفا بشکستند

رشتهء بیعت خود بگسستند

 

گولِ زور و زر ِدنیا خوردند

جـان ِفرزند نبی آزردند

 

ماند بی یاور و بی یار و معين

حامى مذهب و قرآن ِمبين

 

دوستان ، جاهل و دشمن ، مکّار

نرود کار ز پیش از پیکار

 

گر کِشد کار به جنگ و به ستیز

صدمه ها بیند اسلامِ عزیز

 

آن به دل تافته نورِ الهام

دید در صلح ، صلاح ِاسلام

 

صلحی آن گونه که دشمن شکند

شعله در خرمن ِهر فتنه زند

 

صلحی از جنگ فزونتر ظفرش

حفظِ اسلام و دیانت ثمرش

 

فتنه چون شعله شود تا سرکَش

آبِ حِلمش بنشاند آتش

 

کرد آن لجّهء حلم از یک جوش

آتشِ فتنهء دشمن خاموش

 

خصم را نقشِ اَمَل زایل شد

فکر ِشیطانی او باطل شد

 

صـلح او داد به اسلام قوام

کرد تحکیم بنای اسلام

 

فرصتی بود که دین پا گیرد

در دل ِشیفتگان جا گیرد

 

یابد امکانِ پذیرش ، افکار

صبر باید که سر آید شبِ تار

 

نخل نوپای ، شود نخلِ کهن

تا به هـر جای بوَد سایه فکن

 

باز آن نخل اگر خواهد آب

میکند خون ِحسینش سیراب

 

معدنِ حکمت از صلح و نبرد

آنچه باید بکند آن را کرد

 

هر که را معرفتِ نفسِ امام

نکند وسوسه او را اوهام

 

آنچه او کرد همان می بایست

نه ز شایسته سزد ناشایست

 

فتنه ، گر دید نگردد مغلوب

فتنه بایست نمودن سركوب

 

صحنه از مکرِ پلیدان پرداخت

چهر آئینهء دین روشن ساخت

 

باقی کـار به آینده گذاشت

آخر اسلام حسینی هم داشت

 

خصم را جمع نشد فکرِ پریش

زانکه بودند از او در تشویش

 

فتنه از سِلم و صفا می ترسد

باطل از حق همه جا می ترسد

 

خواست یکباره کُشد شمعِ وفا

به فراغت کند ارضای هوا

 

دامها در ره او گستردند

هر فسونی پی قتلش کردند

 

لیک تقدیرِ خدایی نگذاشت

پرده از مکرِ نهانی برداشت

 

این همه توطئه گردید سبب

که ابوالفضل مه ِبرج ادب

 

پاسداری کند از خانهء او

تا نتازند به کاشانهء او

 

شد چو مأيوس عدو از هر باب

بست دل در دلِ آن کوزهء آب

 

کوزهء آب که آن شب ِخاموش

بود در زمزمه و جوش و خروش

 

این همه راز شنیدیم از او

مُهر در لب چو بدیدیم از او

 

پرده ها باز تخيل بدَرَد

در اطاقی که بود کوزه رَود

 

مُهر او باز سخن میگوید

رازها بسته دهن میگوید

 

در حرم ، اهرمنی یافته راه

دلش آکندهء عصیان و گناه

 

خورده گولِ هوسِ بدگهری

در سرش شور و شر و فتنه گری

 

عجب از بازی این چرخ ِکهن

هـمدم نورِ خدا اهریمن

 

محرمِ سِرّ خداوندِ وحید

دل گرفتارِ یکی پوچ نويد

 

دل ز انوارِ وفا برکنده

خویش در راهِ ظُلَم افکنده

 

دست در خون خدا آلوده

ای خدا او چه بلایی بوده

 

سبط ِپیغمبر ِاکرم در خواب

هالهء نور به رویش چو نقاب

 

شَبَحی سایه صفت گشت پدید

نرم نرمک به سرکوزه خزيد

 

حیله از چرخ به دریوزه گرفت

مُهر را از سرِ آن کوزه گرفت

 

کرد کاری و سر کوزه ببست

پس به تعجیل زدر بیرون جست

 

کارِ او شعله در آن کوزه فکند

آب آتش شد از آن حیله و فند

 

گشت از فتنهء او آتش آب

لیک سیّال چنان سربِ مذاب

 

پاسی از شب شده ناگه به مَنام

باز شد نرگسِ شهلای امام

 

باز شد دیدهٔ حق بین از خواب

یافت از سوزِ عطش در دل تاب

 

خواست تا آتش دل بنشاند

لعــــل را گوهر تر بفشاند

 

دستِ حق دست سوی کوزه ببرد

گردنِ کوزه به سرپنجه فشرد

 

نظری بر اثرِ مُهر انداخت

مُهر ِخود بود بلی دید و شناخت

 

حکمتی بود در آن دید و نگاه

کِى خطا باشد در چشم الاه؟

 

اهلِ دل هر چه که باجاست کنند

روشنان آنچه خدا خواست کنند

 

دوست گر زهر دهد یا تریاک

خورد بایست ، چو از اوست چه باک

 

لب ِنوشين به لب ِکوزه نهاد

لرزه در انـجم و افلاک افتاد

 

خاست از جملهء ذرّات خروش

کای حسن بگذر از این آب و ننوش

 

حکم ِتقدیر ولی بود دگر

دوست می خواست از او سوز ِجگر

 

بغض اندر دلِ آن کوزه نشست

گریه گردید و به حلقش بشکست

 

گوییا گفت سبو گریه کنان

وای من ، وای از این آبِ روان

 

تا از آن کامِ امامت تر شد

دل و جان مشعلهء آذر شد

 

گشت فیروزه از آن آب ، عقيق

خون شد از غمِ دل تسنیم و رَحيق

 

باخت رنگ ِشفقى لعلِ بدخش

آن به ياقوت و گهر جوهره بخش

 

باد ِپاییز وزان شد به چمن

رَخت بـربست صفا از گلشن

 

گر چه پاییز کند گلها زرد

ای عجب سبز شد آن روی چو وَرد

 

سبز شد چهره و دامن ، گلگون

زهرِ کین گشت چو آمیزهء خون

 

رنگ ِخون در لب ِمرآتِ فلق

چون شفق در رخ ِاین سبز طَبَق

 

کرد فریادرسِ روزِ جزا

خواهر ِخویش به فریاد صدا

 

کای به غم همدمِ من ، مَحرمِ من

ای تو غمخواِر من اندر غمِ من

 

جان ِمن ، زينبِ من ، خواهرِ من

ای تو هم خواهر و هم مادرِ من

 

تیره گردید چراغِ دلِ تو

داغی افزود به داغ ِدل تو

 

آه ِتو تیرِ جگر دوز همه

دل چه دل؟ داغ همه ، سوز همه

 

شعله ها بس که به دل شد سرکش

دل تو دل نه ، سراپا آتش

 

داغ هایی به دلت هست نهان

کز یکی شعله شود کون و مکان

 

گُل ِعمر تو شکوفا نشده

لالهء سوخته‌ای وا نشده

 

کودکی بَدر نگشته قمرش

داغِ مادر به جگر زد شررش

 

داغی آن گونه کز او سوخت جهان

کودکی را چه کند با دل و جان

 

ای تو در باغِ وفا لالهء تر

لاله را لازمه شد سوزِ جگر

 

حال ِتو رازِ دلت میگوید

لاله با داغِ جگر می روید

 

داغِ مادر به دلت هست هنوز

با تو تا هستی   هست این غم و سوز

 

روی آن داغ ، یکی داغ ِدگـر

آسمان زد ز غم ِمرگ پدر

 

حال   داغ ِدگری در کار است

گر چه سوز ِدل تو بسیار است

 

لیک فریادرسی کیست مرا؟

جز حسین و تو کسی نیست مرا

 

خواهرا سوخت دلم زود بيا

خاست از آتشِ دل دود ، بيا

 

تا به هم شمعِ وفا افروزیم

پیش من باش که با هم سوزیم

 

شعله از شعله نکو افروزد

شمع با شمع نکو می سوزد

 

گر چه سخت است بسی مشكلِ من

جز شبی نیست شرار ِدل ِمن

 

لیک چونان که دلت غم افروخت

تا بود عمر تو را خواهی سوخت

 

داغِ آخــرنـه غمِ من آری

بعدِ من داغ ِفراوان داری

 

داغ چندان به دلت جا گیرد

که وجودِ تو سراپا گیرد

 

خود شوی آتش و سوزی يكسر

در جهان هر چه بود فتنه و شر

 

زینب آسيمه از خواب پريد

تا که فرياد برادرِ بشنید

 

چه اثر داشت صدایش یا رب!

که از آن شد همه آتش زینب

 

زان صدارشتهء امید گسست

قامتِ سرو رسایش بشکست

 

خواند آن نادرهء صبر و وقار

زان صدا اوّلِ کار ، آخرِ کار

 

تا بـه بالین برادر آید

دید پاسخ به صدایش باید

 

ناله‌ای کرد ، چه پاسخ چه جواب

با همه درد و غم و هول و شتاب

 

گفت ای نامِ تو وِرد و سخنم

آمدم جانِ برادر ، حَسنم

 

ای صدای تو مرا قدرت ِجان

چه شد؟ آوای تو شد داد و فغان

 

غمِ من هر نفسی افزاید

زین صدا بوی جدایی آید

 

نه صدا ، نالهء جانسوز است این

آه نی ، شمعِ شب افروز است این

 

در دلت این چه غم جانسوز است؟

که صدای تو سراپا سوز است

 

چه شد آن دل که همه مهر و صفاست؟

این چنین دستخوشِ شور و نواست؟

 

ای به قربانِ صدایت ، زینب

چیست در جانِ تو این آتشِ تب؟

 

شعلهء آتش سوزان است این

وای من نغمهء هجران است این

 

خبر ِسوختنِ جان دارد

شررِ آتشِ هجران دارد

 

نی عجب تا سخنت بشنیدم

همچنانِ بـرگ ِخزان لرزیدم

 

دل به من گفت گُلت پرپر شد

فصل ِگل رفت و بهاران سر شد

 

شمعِ امید دگر گشت خموش

نغمهء يأس شد آوای سروش

 

ای مرا شادی دل از دمِ تو

جانِ زینب چه کنم با غمِ تو؟

 

استاد عابد تبریزی   ۱۳۶۴/۹/۲

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت امام حسین (ع) 592

در مدح حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

ای ماه شمع بزم جلال تو یا حسین

خورشید خاکسار کمال تو یا حسین

 

طوبی که آرمیده بهشتی به سایه اش

بالیده در پناه ظلال تو یا حسین

 

آب بقا غبار ظلم شوید از جبین

دستی اگر زند به زلال تو یا حسین

 

ننوشت کلک قاهر نقاش کاف و نون

در نسخه وجود مثال تو یا حسین

 

گر خاک جلوه داد به افلاک نی شکفت

دارد به کف چراغ جمال تو یا حسین

 

چون طایری به ذروه لاهوت پر زدی

این تنگنا نبود مجال تو یا حسین

 

ذرات کاینات به سرگشتگی و نظم

جویند امتثال مثال تو یا حسین

 

خندد بهشت چون گل رویت چو بگذرد

اندر جنان نسیم خیال تو یا حسین

 

گفتی حدیث عشق و جهان تا ابد پر است

از انعکاس و شور مقال تو یا حسین

 

تنها نه خود شدی ز جفای فلک غمین

هستی ملول شد زملال تو یا حسین

 

تا حشر شعله بر جگر اهل دل زند

ظلمی که رفت با تو و آل تو یا حسین

 

عابد بر آستان تو ساید رخ امید

دل بسته بر عطا و نوال تو یاحسین

 

مرحوم عابد

در مدح حضرت امام حسین (ع) 591

در مدح حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

ای اولان چرخ امامتده جمالی مهر انور

بضعه ی جان نبی بار نهال عمر حیدر

 

اسم پاکون زینت اوراق دیوان وفادور

خاک پایون توتیای دیده ی اهل ولادور

صورتون مرآت معنای جمال کبریادور

رهروان عشقه راه عشقیده عشقوندی رهبر

 

پرتو مهر جمالون فالق صبح ازل دور

تا جهان وار عشقون اهل عشق اوچون ضرب المثل دور

ذات پاک کبریا تک ذات پاکون بی مثل دور

سن جلالتده بشر خلق ایتمیوب خلّاق اکبر

 

خوابگاهون تربتی مسجوددور اهل ولایه

آستانون رفعتی محسود، عرش کبریایه

کربلا شایسته دور فخر ایلیه سنله منایه

ای غمی آغلار قویان دنیا گوزون تا روز محشر

 

درک فیض خاک بوسون مدّعای انبیادور

آفرین بو مدّعایه واقعاً خوش مدّعادور

نایل بو مدّعا دنیایه فخر ایتسه سزادور

طینت خاک درونده جوهر عزّتدی مضمر

 

ایتماقا سیر مقامات وفانی پایه پایه

جذبه ی عشقون سنی چکدی دیار نینوایه

چوخ شهامتله ازل عهدون یتیردون انتهایه

ایتمدی زنگ بلا آئینه ی قلبون مکدّر

 

بُلمدی افسوس قدرون معرفتدن دور اولانلار

باده ی کبر و عناد و کفریله مخمور اولانلار

بیر خطا نسلیندن امر قتلیوه مامور اولانلار

پیروان دیو نفس و بندگان نقره و زر

 

پاک قلبون هر بلا پیکانینه آماج اولوندی

بحر محنتده وجودون غرقه ی امواج اولوندی

خانه ی دلدن متاع طاقتون تاراج اولوندی

کشت صبرون یاندیروب نار جفایه قوم ابتر

 

قانیوی ناحق توکن ظاهرده قوم کافر اولدی

پیکرون صد چاک ایدن ظلمیله تیغ و خنجر اولدی

لیک باطنده سنی مقتول ایدن سیم و زر اولدی

بو سمومیله خزان اولدی گل باغ پیمبر

 

اولدولار سودائیان سود سودای شهادت

چون بلا بزمینده مست جام صهبای شهادت

ویردی جان نقدی تمامی آلدی کالای شهادت

کربلا دشتینده قالدون بی کس و بی یار و یاور

 

بیر طرفدن سلب ایدوب سوز عطش دلدن توانون

بیر طرفدن سوز داغ مرگ اکبر تک جوانون

بیر طرفدن شدّت حَرِّ هواسی کربلانون

بیر طرفد تابش خورشید سالموش جانه آذر

 

ایلدون بو حالتیله عشقیده طیّ مراحل

اولدی قلبون یتماقا بزم لقای یاره مایل

بُلدون اولماز تا بدنده واردی باش مطلوب حاصل

عاقبت بو مشکلی حلّ ایتدی بیر مسموم خنجر

 

سباشیوی باشسیز جماعت ووردولار نوک جدایه

بو جفادن ساکنان نه فلک گَلدی نوایه

شور محشر اولدی برپا عترت خیرالورایه

اولدولار مستغرق بحر غم و محنت سراسر

 

یتمدی کام عدو بو ظلمیدن گویا حصوله

اوزگه بیر بیداد، فکری ویردی اوز قوم جهوله

دل حیا ایلور اشاره ایتماقا سمّ خیوله

ای لب عطشانینه عطشان لب تسنیم و کوثر

 

اولماسا تایید اوزوندن ای شه مُلک ولایت

بحر اوصافوندا بِاللَّه غرق اولار غوّاص فکرت

تار طبع (عابده) مضراب اولوبدور شوق خدمت

یوخسا خفّاشه دگول مقدور وصف مهر انور

 

مرحوم استاد عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت محمد (ص) 566

در مدح حضرت رسول اکرم (ص)

 

نُزهت خلد برین صفای محمّد

فیض جمال اللَهی لقای محمّد

 

كرد خداوندگار عالم و آدم

خلقت كون و مكان برای محمّد

 

در شب معراج، سِدره از سر اخلاص

بوسه ی تكریم زد به پای محمّد

 

دست عنایت ز جَیب لطف درآمد

شقّه گشا گشت از لوای محمّد

 

از همه ی كون و مكان كسی نشناسد

قدر محمّد به جز خدای محمّد

 

پرتو حق كرد در جهان متجلّی

آینه ی روی حق نمای محمّد

 

بدر ز حسرت شود هِلال كه خود را

حلقه كند بر در سرای محمّد

 

روز نشانی ز آفتاب جبینش

شب اثر از زلف مشكسای محمّد

 

مجد و جلال و وقار و شوكت و حشمت

یافته نشات ز كبریای محمّد

 

هر چه صدا، می شود خموش و نماند

در همه هستی به جز صدای محمّد

 

از همه ی انبیا قبای لَعَمرك

راست نه، جز به قدِّ رسای محمّد 

 

رفت به راهی كه روح هم نتوانست

رفتن آن راه پا به پای محمّد

 

نغمه ی جاء الحق است صیت ظهورش

شور هُوَ ا... بود نوای محمّد

 

جز به حریمش جبین عجز نساید

هست "محمّد" بلی گدای محمّد

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات شاهزاده حضرت علی اصغر (ع) 490

 شاهزاده حضرت علی اصغر (علیه السلام)

 

یوزون سولموش قزل گل تک سوسوزلوقدان علی اصغر

اورک سوزیندن اود دوتموش لب عطشان علی اصغر

 

گوزوم بو حالی گوردوقجا آخار دامانینه اشکی

اولوبدور بارش چشمیم بهاری ابرینون رشکی

امیدیم اولدی حرمان پاره لندی تا عمون مشکی

یقین ایتدیم که لب تشنه ویررسن جان علی اصغر

 

سواد دود آهیم تیره پوش ایلر بو آفاقی

ایچر قان، سو کیمی بولّم وصال دوست مشتاقی

بلی بزم وفاده باده قاندور درد و غم ساقی

بیله بیر مسته لایق محفل جانان علی اصغر

 

ریاضت آشنا مشتاقینه امر مقدّردی

مرید عشق اولان فرق ایلمز اکبردی اصغردی

بو یولدا سهلیدور عشّاقه هر نه میل دلبردی

شهادتدور سنه قسمت منه هجران علی اصغر

 

نه رخسارونده کی لطف و طراوت واردی بیر گلده

نه وار منده اولان شور و نوا شوریده بلبلده

صفا قالماز اوغول سولسا یوزون سوری و سنبلده

یانار لاله، اولار غنچه اورکدن قان علی اصغر

 

ازلدن رشته ی عشق و محبّت اولدی پابندون

او شور عشقیدن نی تک نوایه گلدی هر بندون

قالار جاوید عطشان لعلیده آثار لبخندون

نجه داغ غمون وار دلده جاویدان علی اصغر

 

مدار کونیده تا سیر ایدوب گردونه ی دوران

سنون تک شیرخواره گورمیوب گهواره ی امکان

غذا لخت جگر، دایه غم و اندوه، سو القان

نوازشگر سه شعبه زهرلی پیکان علی اصغر

 

دیمم سالموش عطش سوزی شرار غم دل و جانه

سراپا پیکرون دونموش عطشدن نار سوزانه

یتر بیر نحویله بو مسئله آخِرده پایانه

ولی یوخدور غم هجره داخی پایان علی اصغر

 

فغانیم اوج ایدر هجران غمینده انجم و ماهه

لوای غم ساچار آهیم فراز سبز خرگاهه

آنان حالین بولر باخدوقجا گوز شمع شبانگاهه

که نه نوعی یانار بی ناله و افغان علی اصغر

 

عزیز فاطمه نه چکدی بو قوم اراذلدن

دگل بیر غم که هرگز آیریلا بیر لحظه بو دلدن

دیمم اولما رها حلّال مشکل اوغلی مشکلدن

شهادتله اولار هر مشکلی آسان علی اصغر

 

نه اهل دیر سویر قصد سیاحتله بیابانی

که ایلر جذبه ی یاریله سیر باغ و بستانی

بو شوقیله هوای دشت ایدوب (مقصود) و (حقّانی)

که (عابد) ورد ایده اسمون سنون هر آن علی اصغر 

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت موسی بن جعفر (ع) 446

حضرت موسی ابن جعفر (علیه السلام)

 

اولوب مغلول اگر چه دست و پا قید اسارتده

ولیکن بال أچوبدور طایر جان اوج وحدتده

 

نه غم گر تابش ایتمز مهر و مه زندانه روز و شب

که هر دم جلوه گردور عارض جانان بو ظلمتده

 

شکایت ایتمرم زندانیدن زنجیریدن هر گز

زبان گویای اسم یاردور هر ذکر وصحبتده

 

اگرچه بیکسم اما انیسیم فکرجاناندور

گوگل خوشدور لقای أشنادن کنج غربتده

 

شئون حجت الهی اسارتدن خلل تاپماز

هامی أزاده لیق تاپموش تحقق بو اسارتده

 

حریم اعتکافیمدورمنیم بو گوشه زندان

اورک مشغولیدور یاریله محراب عبادتده

 

خدائی عزتین نقصانی یوخ امر مسلمدور

عدو هر حالیده ذلتده دور من اوج عزتده

 

ازلدن بی نهایتده اولوب مجذوب ذراتیم

جهان مجذوب اولارگر بی نهایتده نهایتده

 

ریاستدن هوا سر مستی عزت أختارار اما

حقیقت عاشقی عزت تاپار فیض شهادتده

 

نه غم زنجیریدن زندانیدن اندوه غربتدن

شکایت ایلمز سالک اولان ، راه حقیقتده

 

ولی معصومه دیدارین گوگل چوخ أرزو ایلر

بلی واضحدی بی أرام اولار دل درد فرقتده

 

نسیم صبحیله پیغامینی همراه ایدر اما

نسیمه یوخدور امکان گذر بو دار محنتده

 

مشام جان ألار عطرین گینه باد سحر گهدن

تاپار دل بوی فردوس برین هر دم بو نکهتده

 

بلی هر أشنایه أشنادورأشنا عطری

نجه امکان قرب اولماز اولا بعد مسافتده

 

هویدادور گوزیمده عارضی هر لحظه هر ساعت

گوزوم نورین گوزوم هر دم گورر اولسا نه حالتده

 

گل رخساری سولموش أفت هجرانیدن بلم

گوزینده شام تار اولموش ایشق گونلر بو أفتده

 

ننوعی سولماسین اوز شاخه سیندن أیریلان بیرگل

نجه شمع عزا تک یانماسین نار مصیبتده

 

گل مریم نجه تقطیر شبنمله اولار همدم

جمالی غرق اولوب بلم سرشک درد حسرتده

 

خیال ایتدوقجا سولموش عارضین قلبیم یانار أری

گل سوری مصیبتدور سولا عین طراوتده

 

بیر اوزگه ماجرا ایلور تداعی بو بیان (عابد)

رقیه صحبتی یاده دوشور بو طرز صحبتده

 

 مرحوم عابد