احوالات جناب جبرئیل در قتلگاه 5800

احوالات جناب جبرئیل در قتلگاه

 

سالما سایه باشیم اوسته آچما شهپر جبرئیل

قوی منی بو حالیله گورسون پیمبر جبرئیل

 

باش و جاندان گیچمیشم من ظِلّ شهپر نیلورم

جامِ وحدت مستیم ، تسنیم و کوثر نیلورم

اولموشام مدهوش جانان اوزگه ساغر نیلورم

عشق یاریله اولوب جسمیم مخمّر جبرییل

 

گر چه سوزش آرترور جسمیمده تابِ آفتاب

شهپرون یغ ، روحه آرامش ویرور بو التهاب

یاریله یار اورتاسیندا خوش دگول اولسون حجاب

اود ایچینده یانماغی خوشلار سمندر جبرییل

 

وصلِ هجران آختاران عشّاقه هجران خوش گلر

عاشق ِصادق لره رنجِ فراوان خوش گلر

پای سالکدن اوپه خارِ مغیلان خوش گلر

عالَمِ عشقیمده بو عالمدی خوش تر جبرئیل

 

وصل ِیاره یتماقا دلده شتابیم وار منیم

بو شتابیله نمایان اضطرابیم وار منیم

جامِ عشقین مستیم قاندان شرابیم وار منیم

ایچدیریر عاشق لره قان قانلی ساغر جبرئیل

 

من بو وصلین آرزوسین چکمیشم چوخ صبح و شام

لحظهء موعود اولوب ، هجران تاپوبدور اختتام

شهپرون یغ لذّتِ وصلی منه ایتمه حرام

بو سعادت هر کسه اولماز مُیّسر جبرئیل

 

شهپرون یغ جسمیمی انظاریدن ایتمه نهان

قان ایچینده نعشیم اولموش منظرِ کرّوبیان

قوی آنام بیرده منی حوریلره ویرسون نشان

افتخار ایتسون منه زهرای اطهر جبرئیل

 

نه محبّتدور گر عاشق عاشق طاقتی طاق اولماسا

عاشقِ صادق ساییلماز درده مشتاق اولماسا

پیکریم گُل برگی تک یرلرده اوراق اولماسا

اولماز اسباب ِشفاعت روزِ محشر جبرییل

 

یاره لر جسمیمده گر چه سوزشِ جان آرترور

یانماقیم بو نوعی روحه حظّ شایان آرترور

زخمِ پیکان دلده شوقِ وصلِ جانان آرترور

خوشدی اوخلار جسمیمی دوتسا سراسر جبرئیل

 

ایستیرم حیران قویام افکاریمه انسانی من

ورطهء ظلم و ستمدن قورتارام دنیانی من

عالمه تشریح ایدم معنای عاشورانی من

آدیمی خلق ایلسون دللرده ازبر جبرئیل

 

قوی ئولوم بو حالیله ، دنیاده قویسون خوش اثر

واژگون اولسون بساطِ فتنه ، تشکیلاتِ شر

ئولمسم تغییر تاپماز سِیر تاریخِ بشر

یر یوزوندن محو اولار شرعِ پیمبر جبرئیل

 

تا بوله نوعِ بشر ظلم و ستم حدّن آشور

محبسِ تاریکیده قیدِ مذلّتده یاشور

تاب ایدنمز جور و ظلمه کاسهء صبری داشور

کربلا هنگامه سین ایتسون مکرّر جبرییل

 

بو عوالم محشرِ کبرایه آیتدور یقین

کربلاده گورسنور آیاتِ یومِ واپسین

لرزیه گلمیش بو گون اجرامِ افلاک و زمین

خطّ سِیریندن چخوب خورشیدِ خاور جبرییل

 

هیکلِ توحیدی گر چه توپراقا اعدا یخوب

روح ِقلب عالمی غم منجنیقی چوخ سیخوب

قالبِ بی روحم ایندی روح جسمیمدن چخوب

قتلگهده جان ویرنده اوغلوم اکبر جبرئیل

 

جبرییلا سنده که وار بو محبّت و بو صفا

خیمه می غارت ایدنده ظلمیله اهلِ جفا

سایه سال تا اولماسون زینب جمالی برملا

اوندا کی قالماز باشندا تازه معجر جبرییل

 

چوخ مقدّس دور بولورسن دلده بو نیّت منه

نیّتونده وار اگر گوسترماقا خدمت منه

نهرِ علقم سمتینه گیت قوی گلن منّت منه

گون قباقینده قالوب سردارِ لشکر جبرییل

 

شاهبازِ عشقی گور توپراقه بی شهپر دوشوب

باش گیدوب مشگ اوخلانوبدور ، پیکری بی سر دوشوب

بیر طرفده پرچمی بیر سمتیده الّلر دوشوب

خاک و خون ایچره یاتوب شیرِ دلاور جبرییل

 

بیرده گیت گور قوملار اوسته اوغلوم اکبر نعشینی

قطعه قطعه دوغرانان شبهِ پیمبر نعشینی

لیلی مجنون ایدن اول ماهِ منظر نعشینی

اکبرین گُل جسمینه اول سایه گستر جبرییل

 

فخر ایدر ( مجنون) سپهرِ شعرده چوخ فجرینه

منده راضی اولمارام بوندان اضافه زجرینه

هر مرادی دلده وار ویرم بو شعرین اجرینه

قویمارام ذلّتده قالسون بیله نوکر جبرئیل.

 

آقای سیّد محسن رجایی متخلّص به (مجنون) 

 فرزندِ مرحوم سیّد حسین رجایی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

گفتگوی حضرت امام حسین (ع) در قتلگاه با جناب جبرئیل 5650

گفتگوی حضرت امام حسین (ع)

در قتلگاه با جناب جبرئیل

 

سالما سایه شهپرون ایتمه حجاب ای جبرئیل

ایتمرم گون ایسّیسندن اجتناب ای جبرئیل

 

هر قدر گون سوزش آرتورسا یوخومدور احتراز

گون دگه خوشدور بدنده زخم ایده سوز و گداز

ایلیه هر یاره ، یاره بر دیلیله  کشف ِراز

وار سیزلتیمدا بیر عالی اکتساب ای جبرئیل

 

جلوگاه ِعشقده من وصلِ یاره مایلم

هر بلایه بیر بلی' لفظیله دلدن قائلم

من اوزوم اوز نفسیمه جان اوسته ایندی حایلم

محضر ِجانانه قیلّام اضطراب ای جبرئیل

 

شوق اوزیله گیمشم من ارغوانی بیر لباس

کاسهء خورشید ایدر بو رنگدن نور اقتباس

ایلورم گون ایسّیسندن شِکوه ایلورسن قیاس

سرّی واردور آرتورور گون التهاب ای جبرئیل

 

بیله فکر ایتمه دگور گون یاره لی جسمیم یانور

گون اوزی باخدوقجا بو احواله دلدن اودلانور

هانسی عاشق من کیمی جانویرماقی آسان سانور؟

سوزشیم آرتدوقجا اولّام کامیاب ای جبرئیل

 

تابش ِخورشید دگسون قوی ساری گُل تک سولوم

اوخ اوخ اوستن جسمیمه دگسون خدنگیله دولوم

ایلیوم اوز عشقیمی ظاهر فنا فی الله اولوم

خونبهام اولسون خدای مستطاب ای جبرئیل

 

گون گورور اوز علّت ایجادینی خونین بدن

اودلانور دلدن ایدور سوزِ نهانی سین علن

گیت دایانما قوی منی بو حالیله قان ایچره سن

من یانوم  یانسون بو حاله آفتاب ای جبرئیل

 

سوزِ آهیم یاندورور کون و مکان اهلین یاخور

زخم ِتیریله مکانِ لامکاندان قان آخور

شهپرون قوزا که ساقِ عرشیدن جدّیم باخور

 حالیمی قوی گورسون اول ختمی مآب ای جبرئیل

 

هر او اوخکه بیر طرفدن جسمیمی ناحق دلور

قان آخور یاحق یازور یرده وجودیم دینجلور

باشیم اوسته ناله کنان بیخانمان زینب گلور

سن دایانما گورسن اولماز سنده تاب ای جبرئیل

 

شدّتِ سوز ِعطشدن اود دوشوبدور جانیمه

تشنه دور شمرِ جفاجو و ستمگر قانیمه

گوزلریمی باغلاسون زهرا گلوبدور یانیمه

باشیم اوسته اگلشوبدور بوتراب ای جبرئیل

 

باخمارام گر دولدورا دنیا و مافیهانی سو

آلموشام اوزقانیمیله آخر عمریمده وضو

عاشق و معشوق آراسیندا عجب عالمدی بو

عین عزّتدور بو رنج و پیچ و تاب ای جبرئیل

 

سایبانی نیلورم ردّ ایله ظلّ شهپری

گون قاباقینده سالوبلار مظهرِ پیغمبری

گیت دولان میداندا تاپ نعشِ علی اکبری

شهپرون اول مه جماله قیل حجاب ای جبرئیل

 

شاهبازِ ذُروهء اعلا دوشوب بی پرّ و بال

گون اونا آرتورسا سوزش منده آرتار ابتهال

گیت کنارِ نهرده سایه علمدار اوسته سال

یوخ آناسی ایله بیر فعلِ ثواب ای جبرئیل

 

ایلمه تکلیفِ آب ، حوضِ کوثردن منه

احتیاجیم یوخ سویا هر چند زحمتدور سنه

وار سویون گیت خیمه گاهیمده نظر قیل شیونه

ویر سوسوز قیزلاریما بیر جرعه آب ای جبرئیل

 

سالما سایه ، چکمه زحمت من تب و تابه خوشام

ساخلا ناقص خدمتون قیل شام شهرینده تمام

عترتِ طاها اولان گون واردِ بازارِ شام

شهپرون زینب یوزینه قیل نقاب ای جبرئیل

 

گرچه اولموش اوز گناهیندن (حسینی) شرمسار

لیک مستخدیمدی بو درباره ، منده حقی وار

قویمارام ذلّتده ، راضی اولمارام چکسون فشار

لطف اوزیله ایلرم بیر فتح باب ای جبرئیل.

 

 مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات آمدن جناب جبرئیل به قتلگاه 5596

احوالات آمدن جناب جبرئیل به قتلگاه

 

شهپرین چک سالما سایه جبرئیل

اولما حایل نه سمایه جبرئیل

 

یاره مه قوی گون دوشه اولما حجاب

ایلسین خوشدورتماشا آفتاب

مقتله عطشان دوشوب ام الکتاب

قانه باتموش آیه آیه جبرئیل

 

قتلگاهیم جلوه سینا تاپوب

سجده افلاکیان معنا تاپوب

اهل ایمان تاج کرمنا تاپوبدین

 اوجالدی پایه پایه جبرئیل

 

پیکریمده واردی خنجریاره سی

قان ویرور بو عاشقین هریاره سی

اولدی سینم استه اوچ پریاره سی

روزنه عرش خدایه جبرئیل

 

گلدی بو گل یاره لریاره ندور

قوی اولوم مین پاره صدپاره ندور

چاره دردم اوزوم چاره ندور

ایتمرم هرگز گلایه جبرئیل

 

من اوزوم مصداق ذبح اعظمم

تشنه وصلم نه آب زمزمم

بارگاه قدس حقه محرمم

چاتموشام اوج وفایه جبرئیل

 

عشق مدهوش وجودیمدورمنیم

یاره لر نوش وجودیمدور منیم

تیر تن پوش وجودیمدور منیم

دلخوشام قانلی قبایه جبرئیل

 

بحرعشقین سهمگین امواجی وار

انبیانین باشدا من تک تاجی وار

نیزده بو عاشقین معراجی وار

عشقه باخ گلمه نوایه جبرئیل

 

عشق سوداسینده باش و جان ندور

گل آچوبدورپیکریم پیکان ندور

جنتیمدور قتلگه رضوان ندور

باخ گل باغ صفایه جبرئیل

 

باخ بو گلشنده آچیلموش گللره

خیمگاهیمده یانان بلبلره

قویسالاربو باشی حتی کوللره

خوشدی روی حق نمایه جبرئیل

 

اوخ ووروبلار بو دل آگاهیمه

قان چکوبدور یرده قتلگاهیمه

تک نیازیم وارفقط آلاهیمه

یوخ نیازیم ماسوایه جبرئیل

 

من همای اوج قاف وحدتم

آفتاب شب شکاف ظلمتم

چشمه سار پاک و صاف حکمتم

ساقیم آب بقایه جبرئیل

 

سیندورانماز داش درالماسیمی

حق اوجاتدی گوگللره عباسیمی

عرشیده الله دوتوبدوریاسیمی

سنده گیت بزم عزایه جبرئیل

 

مشعلم اوج جداده (هادیم)

گون کیمی برج سماده هادیم

راه آیین خداده هادیم

شاکرم لطف خداده جبرئیل

 

هادی زنجانی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

احوالات جناب جبرئیل در قتلگاه 5511

احوالات جناب جبرئیل در قتلگاه

 

جیرئیل آن پیکِ خلّاقِ ودود

بارِ دیگر ز امرِ حق آمد فرود...

 

(حذف ۲۳ بیت)

 

دید تنها شاه را در پیشِ صف

حیدرانه ذوالفقارِ کین به کف

 

از شرارِ عشقِ یزدان سوخته

چشم را از ماسوالله دوخته

 

نه برادر نه پسر دید و نه یار

گفت بر من این زمان شد آشکار

 

بهرِ چه فرمود اللهُ الصّمد

در نُبی ، که قل هو الله احد

 

سِرّ وحدت را کنون من یافتم

گر چه عمری در پسش بشتافتم

 

دید جِبریل آنچه ناید در خیال

از جلالِ کبریا و از جمال

 

چون رسد اینجا سخن ، هوشم پرید

من چه گویم جبرئیل آن دم چه دید

 

دید او که کلیمش روز و شب

رب ارنی گو همی کردی طلب

 

لیک هر دم می رسیدش این خطاب

لن ترانی ای کلیمِ مستطاب

 

برقِ نورِ شه چو بر جِبریل زد

شد ز هوش و ماند حیران تا ابد

 

بر تو گر این گفته ام آید گران

رو تجلّی ربهُ را بازخوان

 

شاه حیران دید چون جبریل را

از کرم فرمود اهلا" ‌مرحبا

 

ای حبیبِ مصطفی ، ای یارِ ما

ای امینِ وحی ای غمخوارِ ما

 

بهرِ چه از عرش سوی فرش باز

پر گشودی ای مبارک شاه باز؟

 

گفت آوردم شها پیغامِ دوست

گفت برگو ، جان فدای نامِ دوست

 

گفت یزدان بر فرستادت درود

کای پناهِ جمله ذرّاتِ وجود

 

ای حسین ای عرشِ ما را از تو زیب

ای گلستانِ ازل را عندلیب

 

ای نهاده سر ، بر فرمانِ ما

ای بقربانگاهِ ما قربانِ ما

 

ای حسین ای گوهرِ یکتای ما

عاشقِ بی مثل و بی همتای ما

 

ما تو را در عشق کردیم امتحان

هر چه گفتی بیشتر بودی از آن

 

هان بگیر این نامه را دل شاد دار

آنچه خواهی دادمت روزِ شمار

 

هم قیامت هم شفاعت آنِ توست

ماسوی الله جمله در فرمانِ توست

 

این همه جور و ستم کز کوفیان

بر تو آمد ، بس شد ای سلطانِ جان

 

یا حسین از کشته گشتن بازگرد

تا نیاید مصطفی را دل به درد

 

تا نگردد مرتضی را سینه ریش

تا نسازد فاطمه سینه پریش

 

گفت چون پیغامِ حق ، روح الامین

در جوابش شاه فرمود اینچنین

 

جبرئیلا آن بهشت و این بقا

کی شود یک موی اکبر را بها؟

 

گر قیامت خواهی ای روح الامین

قامتِ صد پارهء اکبر ببین

 

صد قیامت گشته زین قامت پدید

جبرئیلا بین چسان در خون طپید

 

(جبرئیلا احتیاجیم یوخدی ظلّ شهپره

آرزوی خدمتون گر اولسا آلِ حیدره

گیت دولان تاپ نعشینی سال سایه اوغلوم اکبره

قویما یانسون اول شبیهِ صورتِ ختنی مآب)

 

خون بهای عاشقان روی خداست

جبرئیلا دوست ، ما را خونبهاست

 

گر چه جِبریلا میانِ آتشم

هر چه میسوزم در آتش دلخوشم

 

هر قدر سوزد در آتش عود ، بِه

این زیانِ عشق از صد سود ، بِه

 

من وفای عهد را مردانه ام

شمعِ عشقِ دوست را پروانه ام

 

در ازل چون شمعِ عشق افروختند

جبرئیلا جانِ ما را سوختند

 

عهد و پیمانی که کردم در الست

کی توان آن عهد و آن پیمان شکست

 

مدّعی بگریزد از شمشیرِ تیز

من کجا دارم ز شمشیر احتریز؟ (دوری کردن)

 

پس ببَر ای جبرئیل این نامه را

هین مترسان عاشقِ خود کامه را

 

شبلِ آن شیرم که بُد با عشق جفت

چون زدندش تیغ ، شادان ، قرب گفت

 

جبرئیلا من قتیلِ دوستم

نیستم من هر چه هستم اوستم

 

من عَلم افروختم بر بامِ عشق

زنده کردم در دو عالم نامِ عشق

 

جبرئیلا عاشقِ حق ، کشته بِه

آنکه عاشق شد به خون آغشته بِه

 

من نه موسایم که بگریزم ز مار

من نه عیسایم که پرهیزم ز دار

 

من به تیرِ عشق کردم جان هدف

دیگران را رو تو بر خوان لاتَخَف

 

انبیا طفلِ دبستانِ منند

اولیا ریزه خورِ خوانِ منند

 

انبیا چون ذرّه ، مائیم آفتاب

اولیا چون قطره ، ما همچون سحاب

 

انبیا از نورِ ما گشتند هست

اولیا از شورِ ما هستند مست

 

عاشقان را من مدرّس در سَبَق

من بر ایشان یاد دادم عشقِ حق

 

خود خریدم ناوکِ دلدوزِ عشق

جان فدای عشق باد و سوزِ عشق

 

جبرئیلا عشق دریائیست ژرف

برتر از وهم و خیال و صوت و حرف

 

این نه آن دریاست جِبریلا که نوح

بادبان بگشاید و سازد فتوح

 

بحرِ عشقست این کرانه ناپدید

جبرئیلا کس در او ساحل ندید

 

بحرِ عشقست اینکه باشد بس عمیق

صد هزاران نوح را دارد غریق

 

عشق را آتش چنان افروختیم

که سراپا خویشتن را سوختیم

 

این نه آن آتش که شد بَرد و سلام

بر خلیل الله ای سدره مقام

 

آتشِ عشق است هان ای جبرئیل

که بسوزد یک شرارش ، صد خلیل

 

من بر این آتش زنم پروانه وار

جبرئیلا سر دهم پروانه وار

 

من از آن جامِ الستی سرخوشم

چون ز میدانِ بلا پا در کشم؟

 

جبرئیلا من کجا ترسم ز تیغ؟

کی کنم جان را ز جانان من دریغ؟

 

من بدادم جان گرفتم دوست را

یافتم چون مغز ، هشتم پوست را

 

جبرئیلا من بلا را بر ملا

خود خریدستم در آن روزِ بلا

 

من همان پیمان که کردم در نخست

جبرئیلا دارم آن پیمان دوست

 

جبرئیلا این نصیحت را بهل

در ازل من خونِ خود کردم بحل

 

گر چه جِبربلا بسی فرزانه ای

تو ز عشق و عاشقی بیگانه ای

 

جبرئیلا چون نداری دردِ عشق

هین مران گستاخ در ناوردِ عشق

 

عشق را باید دلی پر سوز و درد

چون نداری گِردِ عشّاقان مگرد

 

چون نگشتی مست از صهبای عشق

غافلی از عشق و از غوغای عشق

 

گر تو ذوقِ عشق را دریافتی

از پی ختمِ رسل بشتافتی

 

گر تو را از عشقِ ما بودی خبر

همره احمد گشودی بال و پر

 

گرتو را از عشق بودی پرّ و بال

میشدی محرم به بزمِ لایزال

 

عاشقان را پرّ و بالی دیگر است

جبرئیلا طرفه حالی دیگر است

 

مصطفی را پرّ و بال از عشق بود

زان سفر در مُلکِ او ادنی' نمود

 

تو چه دانی حالِ سرمستانِ عشق

چون نخوردی لطمه از چوگانِ عشق

 

تیغِ قهرِ عشق بر سر ، تاجِ ماست

کربلای پر بلا معراجِ ماست

 

ما سرِ تسلیم پیش آورده ایم

بهرِ قربان ، جانِ خویش آورده ایم

 

جبرئیلا این دو بینی تا بکی؟

چون یکی دیدی ، سخنها گشت طی

 

این سر و این تیغ و این شمرِ لعین

رو به سوی عرش ای روح الامین...

 

مرحوم محمد رحیم میرزا ،

متخلّص به عشیقی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

نزول حضرت جبرئیل به قتلگاه 5264

آمدن حضرت جبرئیل به قتلگاه

 

آچدی تا خلوتگه دلبرده شهپر جبرئیل

تاپدی خلوتگاهیده احوال دیگر جبرئیل

 

عالم امکانی دوتموش بیر سکوت مرگبار

اضطرابیندن آتوبدور باشدان افسر جبرئیل

 

عرش فرش اولموشدی یا که فرش عرش

حیرتیله سسلنوب الله اکبر جبرئیل

 

حال حیرتده عوالم بُهتده خیل رُسل

حضرت عزرائله دوردی برابر جبرئیل

 

عکس یاری منطبق مرآت احمرده گؤروب

وادی وصلی ائدوبدور عینه منظر جبرئیل

 

خون سرخ ثار ثاراللّهدن ایثاردن

گؤردی دؤنموش احمره اسپهر اخضر جبرئیل

 

حسّ ائدوب عشق الله الله ده وار حال وَلَه

گؤردی شکل ایلور عوض دلبرله دلبر جبرئیل

 

وصل گاه عشق اولوبدور نقطۀ عطف العُطوف

سپدی بزم عاطف و معطوفه عنبر جبرئیل

 

زینب کبرانی نه احوالیده گؤردی دئدی :

مقتله عازمدی گو : الله دیگر جبرئیل

 

یا الوهتده الوهیّت مقامین آختارور؟

واردی زینبده بولوردی عِرق حیدر جبرئیل

 

جمع جمعیت تاپوب مقتلده عشق ذوالجلال

آلدی عشق الله دن گلگونه ساغر جبرئیل

 

زیرشهپر باشه چکدی ساغر عشقُ اللّهی

تاپدی عشق اللّهدن کبریت احمر جبرئیل

 

عاشق عشق اللّهه شبگیر خلوتگاهیده

زیر خرقه بذل ائدر شبگیره ساغر جبرئیل

 

معنی اِلقاءِ ایحایه یتر میخانه ده

عاشق صافه وئرنده آتش تر جبرئیل

 

 استاد شبگیری

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات جناب زعفر (ره) و جناب جبرئیل در عاشورا 4268

احوالات جناب زعفر (ره)

و جناب جبرئیل در عاشورا

 

شاه پریان زعفر، آمد با گروه

کای محمد سیرت و حیدر شکوه

 

سوی تو با خیل پریان آمدم

دیده گریان، سینه بریان آمدم

 

سوی تو آوردم از پریان سپاه

ای پری و آدمی را تو پناه

 

حکم کن، ای نائب رب الفلق

تا فرو شوییم دست از این فرق

 

حکم کن ای حیدر روز احد

تا بلا باریم بر این قوم لد

 

حکم کن ای احمد معراج عشق

تا نه کوفه باز ماند، نه دمشق

 

گفت نی نی، از مروت هست دور

که درآویزند بینایان به کور

 

من پری را کی گمارم بر بشر؟

زعفرا، از این تمنا درگذر

 

زعفرا، من شیر ربانیستم

عاجز از این مشت روبه نیستم

 

گر مراد من شفاعت نیستی

پیش من کس را شجاعت نیستی

 

من بعمدا کرده ام خود را زبون

از پی انا الیه راجعون

 

شاه پریان با گروهش بازگشت

جبرئیل از سدره آمد سوی دشت

 

دید تنها ایستاده شاه را

تکیه کرده نیزه ی جانکاه را

 

چاکرانه برد در پیشش سجود

گفت: کای سلطان با افضال و جود

 

سوی تو از غیب لوح آورده ام

از بهشت قدس، روح آورده ام

 

روح به فتح اول و سکون دوم

 

اینک آن لوحی که بسپردی نخست

در خزانه حق و بر وی مهر توست

 

اینک آن لوحی که در روز ازل

بر نوشتی بهر حق عز و جل

 

که شوی قربانی تیغ بلا

با تبار خویشتن در کربلا

 

حق درودت می فرستد بی قیاس

کای خداوند ملک، سلطان ناس

 

ای تو سرخیل همه عشاق من

حافظ عهد من و میثاق من

 

لوح را واپس فرستادم، بگیر

ترک جانبازی کن، از ما درپذیر

 

هین مرنجان سوی قربانگه قدم

رتبتت بی آنکه گردد هیچ کم

 

سر مده تا خون نگرید مصطفی

کسوت ماتم نپوشد مرتضی

 

تا حسن کمتر خراشد روی را

فاطمه کمتر پریشد موی را

 

جبرئیلت بهر یاری آمده ست

با جنود کردگاری آمده ست

 

همره او از ملایک فوج فوج

سوی مرکز، پر فروهشته ز اوج

 

شهپر اندر شهپر هم بافته

سوی تو از لامکان بشتافته

 

ماه تا ماهی، علم اندر علم

مشرق و مغرب، حشم اندر حشم

 

جبرئیلت هست سرهنگ جنود

تا بشوید دست ازین قوم عنود

 

بس بود بس، این بلاها کت رسید

وان علی اکبرت در خون تپید

 

شاهزاده قاسم و عباس پاک

هر دو را کردند پیشت چاک چاک

 

بس تو را این آزمایش، این بلاست

سر مده، فیض شهادت مر تو راست

 

لوح را بستان و سر را داده گیر

خویش را بی سر به دشت افتاده گیر

 

شاه نستد لوح را از جبرئیل

گفت من خود را همی خواهم قتیل

 

جبرئیلا، من نیم پیمان شکن

وانگردم از سر عهد کهن

 

من همی خواهم که بی سر بر زمین

گاه چنان غلتم به خون، گاهی چنین

 

جبرئیلا، کاش صد جان دارمی

تا نثارش را به کف بگذارمی

 

جبرئیلا، عهدنامه بازدار

همچنان در مخزن غیبش سپار

 

جبرئیلا، عاشقم من بر بلا

بزم در بزم است، بر من کربلا

 

جبرئیلا هر چه آید بر سرم

هیچ آوخ از درون برناورم

 

تو همی بینی ممات اندر ممات

من همی بینم حیات اندر حیات

 

تو همی بینی کرب اندر کرب

من همی بینم طرب اندر طرب

 

تو همی بینی سنان اندر سنان

من همی بینم جنان اندر جنان

 

تو همی بینی سپاه اندر سپاه

من نمی بینم کسی، غیر از الاه

 

عشق خندان گشت، عقل اینجا گریست

جبرئیلا، رو که این جای تو نیست

 

من میانجی از میان برداشتم

من علم بر بام عشق افراشتم

 

کیستم من؟ آفتاب شرق عشق

غرق عشقم، غرق عشقم، غرق عشق

 

چون پیام دوست دادی با فراغ

باز شو، ما للرسول الا البلاغ

 

گفت آوردستم از بهرت مدد

گفت کت امداد از من می رسد

 

گفت سوی تو برید دوستم

گفت گر بنگری من اوستم

 

جبرئیلا، من ز خود یکسو شدم

دوست خود من گشت، من خود، او شدم

 

جبرئیلا! من کنون من نیستم

چشم بگشا در نگر تا کیستم

 

جبرئیلا ! من نیم من، اوست اوست

غرق گشتم غرق در هستی دوست

 

در چنین حال آن حبیب ذوالجلال

که ز محبوبش خطاب آمد: تعال

 

باز گرد ای عهد تو با ما درست

که بساط کبریا مشتاق توست

 

کی درنگد کی شکیبد ای کیا؟

عاشقی که گفت معشوقش: بیا

 

چونکه باز آمد از یارش خطاب

باز گشت آن نور سوی آفتاب

 

خواند در بر خواجه ی سجاد را

قطب جود و قدوه ی ایجاد را

 

مر زبان را در دهانش باز برد

علمهای من لدن، او را سپرد...

 

مرحوم سروش اصفهانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

آمدن جناب جبرئیل به قتلگاه 4027

آمدن جناب جبرئیل به قتلگاه

 

شهپرون گوتور روزِ وصلدور

حایل اولماسون یاره جبرئیل

کوی یارده خوش گلور منه

دگسه هرقَدَر یاره جبرئیل

 

موعدم ازل گونده یاریلن

ایلیم منا کربلانی من

شهپرون گوتور مَحرم اولموشام

نیلورم بو گون سایبانی من

سو کیمی آخان قانیله گرک

زینت ایلیم بو‌ منانی من

کعبه‌نی طواف ایلیوب یِتَم

جلوه‌گاهِ دیداره جبرئیل

 

سعیله صفایه یتورموشم

جِدّ و جهد ایدوب جسم و جانیمی

بسکه اوخ‌ دگوب قان ‌گئدوب آلوب

الدن اختیار و توانیمی

مَروه ائتمگیم بو سورونمگیم

حجّ ختم توکسونله قانیمی

وصلِ یاردن غیره یوخ منیم

دردیمه اولا چاره جبرئیل

 

ویرمه شهپرون اوخ قباقنه

شوقدن گوگل بیقرار اولور

یاردن اوتور بسلنوب بدن

باش ویرور بدن خاکسار اولور

کوی یارده شوقیله سوسوز

جان ویرور حسین ، جان نثار اولور

وقتِ ظهردور قان وضوسیدور

سو یِرینه رخساره جبرئیل

 

شهپرون گوتور نوبهاریمه

صرصرِ خزان وقتدور اَسَر

نِی کیمی ایدر ناله عندلیب

ناله‌سی ایدر عالمه اَثَر

چکملی چیخار سینم‌ اوستونه

شمرِ دون سوسوز باشیمی کَسَر

خیمگاهیمی یاندیرار، جفا

ایلر آلِ اطهاره جبرئیل

 

شهپرون گوتور قوی وورا عدو

وورسا هر قَدَر فرقه ظُلَم

لشگریم سینوب بیرقیم یاتیب

صاق دگل ئولوب صاحِبِ عَلَم

مشگی اوخلانوب جسمی دوغرانوب

باش سینیب اولوب قوللاری قَلَم

قالمیوب داخی یار و غمگسار

بیر نفر بو غمخواره جبرئیل

 

شهپرون گوتور قوی وورا عدو

چون اُلوب هامی یاوریم سوسوز

ظلمیلن الیم اوسته اوخلانوب

جان ‌ویروب علی‌اصغریم سوسوز

قاسمین اولوب طوی حناسی قان

جان ‌ویروب علی اکبریم سوسوز

یاس ‌اولوبدی طوی ، نو عروسِ زار

باشینه سالوب قاره جبرئیل

 

شهپرون گوتور زخمِ نیزه و

تیردن منی ایتمه بی‌نصیب

چاک‌چاک اولوب جسمِ اطهری

عون و فضل و هم جعفر و جبیب

غربت اولکه‌ده ،کوی یارده

تشنه‌لب ویرم منده جان غریب

غارته گیده خیمه‌لر تمام

گُل اسیر اولا خاره جبرئیل

 

شهپرون گوتور دوغراسون منی

تیغِ‌کینلن لشگرِ جفا

باشیمی کسوب شمرِ دون منیم

ایلسون سَنان زینت جِدا

اوچ ‌گون اوچ‌ گیجه قانلی پیکریم

بیکفن قالا خاک و خون آرا

بو گیجه گیده بو باشیم قوناق

خولیِ ستمکاره جبرئیل

 

(غمگین) ایلیوب شیعه‌نی غمیم

حشره‌ دین ایدر درده مبتلا

نوحه ایلیوب هر کیم آغلیا

آغلادا دوتا یا منه عزا

حشرده اونی قویمارام ملول

منده ایلرم عهدیمه وفا

چونکه یارلن عهد ائتمیشم

شیعه یانماسون ناره جبرئیل.

 

مرحوم غمگین

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات جناب جبرئيل در قتلگاه 4025

احوالات جناب جبرئيل در قتلگاه

 

شهپرين ائتمه  باشيم  اوسته حمايل جبرئيل

عاشق و معشوق آرا گل اولما حايل جبرئيل

 

ساقي وحدت ائله جام وفادن مست ائدوب

كيم اوزمدن چيخموشام   بلمم منه ساغر نئدوب

قتلگاهه خنجر الده كيم گلوب يا كيم گئدوب

يا   بو چولده كيم  اولوب منله  مقابل جبرئيل

 

شوق وصل  شاهد جان اختيار  الدن آلوب

آند  اولا  عشقه اياقدان  محنت هجران سالوب

عشقيده محو اولموشام مندن نما دور تك قالوب

بو نماديمدا اولار آخرده زايل جبرئيل

 

ديني تبليغ  ايلديم عالم لره عيسي كيمي

باشلاديم فرعون عصريله جدل موسي كيمي

باشيمي گر كسه لر باك ائتمرم يحيي كيمي

حقدن آيريلسون گرك دنياده باطل جبرئيل

 

باشلا نور  كرب و بلادن عرشه معراجيم منيم

نيزه رفرف،زخم شمشير  بلا تاجيم منيم

تك نه سن سن عالم امكاندا محتاجيم منيم

صف چكوب شاهلار قاپومدا مثل سائل جبرئيل

 

نيلورم ما معين  اولسون بو صحرا ايچمرم

تشنه جان وئرم طريق حقدن اما گئچمرم

اوغلومي قاره غلاميمدان بو چولده سئچمرم

تا بيلينسون كيمدي بو عالمده عادل جبرئيل

 

من  امير العاشقينم، شاه جنت درگهم

 لي مع الله مسندينده مالكم شاهنشهم     

هر نه فكريندن خطور ائدسه بو چولدهآگهم

قطره امريمدن اولار  دريايه واصل جبرئيل

 

 

سن همان سان كيم آتام گو يلرده امداد ايلدي

مات قالموشدون طريق   حقه ارشاد ايلدي

عالم ترديدن قورتاردي آزاد ايلدي

اولدون اوز استاديوه شاگرد قابل جبرئيل

 

گلموسن بو چولده اظهار ارادت ائتماقا

يالقيزام فكر ايلدون گلدون حمايت ائتماقا

مين فلك سن تك ملك حاضردي خدمت ائتماقا

من  وليكن اولموشام تقديره مايل جبرئيل

 

ايستوسن اولسون عوض  بو خدمتين استاديوه

سسله دوشسن مشكله  هر وقفه ده فرياديوه

من اوزوم هر حاليده گللم  سنون امداديوه 

قولومون اثباتينه فعليمدی عامل جبرئيل

 

حاجتيم يوخدور سنه مين دفعه اولسام گرهلاك

باخ گلوب امداده صدر عرشدن ارواح پاك

سرنوشتيمدور بو چولده سينه م اولسون چاك چاك

چاپسون آت  جسميمده اوباش و ارازل جبرئيل

 

عاشق   شوريده سر ائتمز  ئولومدن واهمه

وصل جانان آختاران دوزسون  گرك هر  بير غمه

عشقي اثبات ايلرم عالمده نسل آدمه

ثبت اولار تاريخيده  بو عشق، كامل جبرئيل

 

قانيم آخسون ياره لردن توپراق اوسته سو كيمي

اووچيلارسالسين كمنده اوخلانان آهو  كيمي

بو چولي گل  جسميم ايلر جنت مينو كيمي

نخل دين وئرسون گرك بو چولده حاصل جبرئيل

 

ايله مستم بيلمورم كيم سرو و شمشاديم هاني

هاردا دوراهل وعياليم يار و اولاديم هاني

نيلوري نازلي رقيه م،يا كه سجاديم هاني

هارديام مقتل هايانداكيمدي قاتل جبرئيل

 

اولدي فيروز تفاقي شعر شبخیزه  دليل    

دردينه  درمان ائله اي مفخر آل خليل    

كيم بو درگاه مقدسده اوزون دوتسا  ذليل    

عزت و جاهه اولار دنياده  نايل جبرئيل

 

مرحوم شبخیز تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

آمدن جناب جبرئیل به قتلگاه 4016

آمدن جناب جبرئیل به قتلگاه

 

چونکه شد منصور سوی آسمان

جبرئیل آمد شتابان آن زمان

 

دید یکسو کشتگان افتاده خوار

سوی دیگر طفلکان با آه و زار

 

گفت شاها این چه دشتست و چه شور؟

که همی بینم عیان یومُ النّشور

 

با چنین قدرت شها این صبر چیست؟

بازگو جان باختن از بهرِ کیست؟

 

شهریارا ای ولیّ ذوالمنن

بازگو سِرّ شهادت را به من

 

گفت جبریلا ز سرّ عاشقان

کی شود آگه چو تو بیگانگان

 

خاصّه آن عاشق که معشوقش خداست

دادن جان در رهش کمتر بهاست

 

در میانِ عاشق و معشوق ، سرّ

جبرئیلا هست لکن مُستتر

 

جبرئیلا تو کجا و عشقِ دوست

عشقِ او مخصوصِ جانبازانِ اوست

 

جبرئیلا من اگرچه تشنه ام

طالبِ تیغ و سِنان و دَشنه ام

 

جبرئیلا تو امینِ حضرتی

در رموزِ عشق اندر غفلتی

 

گفت آبت آرَم از دریای جود

گفت اندر یازِ من دارد وجود

 

عاشقانِ دوستیم و دوستجو

جبرئیلا نی به فکرِ آبِ جو

 

هستی این بحرها از هستِ ماست

اختیارِ جمله اندر دستِ ماست

 

ای امینِ وحی و تنزیل و خطاب

تشنهء دیدارِ یارم ، نی بر آب

 

گفت رخصت دِه شها کاین قومِ دون

همچو قومِ لوط سازم واژگون

 

گفت ما خود بر هلاکِ کوفیان

قادریم ای طایرِ قدس آشیان

 

ما همه بر عاجزان پشت و پناه

گر تو را حاجت بُوَد از ما بخواه

 

ما نمودیم آتشِ نمرود ، سرد

آتشِ سوزنده را ریحانِ وَرد

 

ما نگهدارنده ، نُه خرگاه را

ما فروزاننده ، مِهر و ماه را

 

ما تو را آموختیم عِلمِ لَدُن

ما امیرِ بارگاهِ امرِ کُن

 

بازگرد ای طایرِ عرشی که من

تشنهء تیغم ، نخواهم جان به تن

 

بازگشت آن طایرِ سدره نشین

با هزاران درد و غم گشته قرین

 

مانده حیران از چنین جان باختن

بی محابا پیشِ خنجر تاختن

 

شه قبولِ نصرت از کلّ جهان

چون نکرد ، اینجا بُوَد سِرّی عیان

 

نصرت او جوید که خواهد زندگی

شاه بگذشته ز جان در بندگی

 

عاشقِ یزدان نخواهد جان به تن

بلکه مشتاق است بر جان باختن

 

جمله موجودات و ذرّاتِ جهان

عرضِ نصرت می نمودند آن زمان

 

نصرت از کس شاه ناکرده قبول

تاخت تنها سوی آن قومِ جهول...

 

یاز : اندازهء امتدادِ دو دست که به صورتِ افقی باز کنند.

 

مرحوم محمد رحیم میرزا عشیقی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

نزول حضرت جبرئیل به قتلگاه 2766

نزول حضرت جبرئیل به قتلگاه

 

جبرئیل آمد که ای سلطان عشق

یکه تاز عرصۀ میدان عشق

 

دارم از حق بر تو ای فرّخ امام

هم سلام و هم تحیّت هم پیام

 

گوید ای جان حضرت جان آفرین

مر تو را بر جسم و بر جان ، آفرین

 

محکمی ها از تو میثاق مراست

رو سپیدی از تو عشّاق مراست

 

این دویی باشد ز تسویلات ظَنّ

من توام ، ای من تو، در وحدت تو من

 

چون خودی را در رهم کردی رها

تو مرا خون ، من ترایم خونبها

 

مَصدریّ و ماسوا ، مشتق تو راست

بندگی کردی ، خدایی حق تو راست

 

هر چه بودت ، داده ایی اندر رهم

در رهت من هر چه دارم می دهم

 

کشتگانت را دهم من زندگی

دولتت را تا ابد پایندگی

 

شاه گفت ای محرم اسرار ما

محرم اسرار ما از یار ما

 

گر چه تو محرم به صاحبخانه یی

لیک تا اندازه یی ، بیگانه یی

 

آنکه از پیشش سلام آورده یی

و آنکه از نزدش پیام آورده یی

 

بی حجاب اینک هم آغوش من است

بی تو رازش جمله در گوش من است

 

از میان رفت آن منی و آن تویی

شد یکی مقصود و بیرون شد دویی

 

گر تو هم بیرون روی نیکوتر است

ز آنکه غیرت ، آتش این شهپر است

 

جبرئیلا رفتنت زینجا نکوست

پرده کم شو در میان ما و دوست

 

رنجش طبع مرا مایل مشو

درمیان ما و او ، حایل مشو

 

عمان سامانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

نزول حضرت جبرئیل به قتلگاه 2574

نزول حضرت جبرئیل به قتلگاه

 

گشت تیغ لامثالش، گرم سیر

از پی اثبات حق و نفی غیر

 

ریخت بر خاک از جلادت خون شرک

شست ز آب وحدت از دین رنگ و چرک

 

جبرئیل آمد که ای سلطان عشق

یکه تاز عرصه‌ی میدان عشق

 

دارم از حق بر تو ای فرخ امام

هم سلام و هم تحیت هم پیام

 

گوید ای جان حضرت جان آفرین

مر تر ابر جسم و بر جان، آفرین

 

محکمی ها از تو میثاق مراست

رو سپیدی از تو عشاق مراست

 

این دویی باشد ز تسویلات نفس

من توام، ای من تو، در وحدت تو من

 

چون خودی را در هم کردی رها

تو مرا خون، من ترایم خونبها

 

مصدری و ماسوا، مشتق تراست

بندگی کردی، خدایی حق تراست

 

هرچه بودت، داده‌یی اندر رهم

در رهت من هرچه دارم می دهم

 

کشتگانت را دهم من زندگی

دولتت را تا ابد پایندگی

 

شاه گفت ای محرم اسرار ما

محرم اسرار ما از یار ما

 

گرچه تو محرم به صاحبخانه‌یی

لیک تا اندازه یی، بیگانه یی

 

آنکه از پیشش سلام آورده‌یی

و آنکه از نزدش پیام آورده‌ یی

 

بی حجاب اینک هم آغوش من ست

بی تو رازش جمله در گوش من‌ ست

 

از میان رفت آن منی و آن تویی

شد یکی مقصود و بیرون شد دویی

 

گر تو هم بیرون روی، نیکوترست

ز آنکه غیرت، آتش این شهپرست

 

جبرئیلا رفتنت زینجا نکوست

پرده کم شودرمیان ما و دوست

 

رنجش طبع مرا مایل مشو

در میان ما واو، حایل مشو

 

از سر زین بر زمین آمد فراز

وز دل و جان برد بر جانان نماز

 

با وضویی از دل وجان شسته دست

چار تکبیری بزد بر هرچه هست

 

گشته پر گل، ساجدی عمامه‌ش

غرقه اندر خون، نمازی، جامه‌اش

 

بر فقیه از آن رکوع و آن سجود

گفت اسرار نزول و هم صعود

 

بر حکیم از آن قعود و آن قیام

حل نمود اشکال خرق و التیام

 

و آن سپاه ظلم و آن احزاب جور

چون شیاطین مر نمازی را، بدور

 

تیر بر بالای تیر بیدریغ

نیزه بعد از نیزه تیغ از بعد تیغ

 

قصه کوته شمرذی الجوشن رسید

گفتگو را، آتش خرمن رسید

 

ز آستین، غیرت برون آورد دست

صفحه را شست و قلم را، سرشکست

 

از شنیدن، دیده بیتابست و گوش

شد سخنگوی از زبان من، خموش

 

آنکه عمان را در آوردی بموج

گاه بردی در حضیض و گه به اوج

 

ناله‌های بیخودانه بس کشید

اندرین جا، پای خود واپس کشید

 

بیش از آن یارای در سفتن نداشت

قدرت زین بیشتری گفتن نداشت

 

شرمسارم از معانی جوئیش

عذر خواهم از پریشان گوئیش

 

حق همی داند که غالی نیستم

اشعری و اعتزالی نیستم

 

اتحادی و حلولی نیستم

فارغ از اقوال بی معنیستم

 

لیک من دارم دل دیوانه‌یی

با جنون خوش از خرد بیگانه‌یی

 

گاهگاهی از گریبان جنون

سر به شیدایی همی آرد برون

 

سعی ها دارد پی خامی من

سخت می کوشد به بد نامی من

 

لغزشی گر رفت نی از قائلست

آنهم از دیوانگی های دلست

 

منتها چون رشته باشد با حسین

شاید ای دانا کنی گر غمض عین

 

قافیه محهول اگر شد درپذیر

و آنچه باشد، شو رودور وزیر و پیر

 

دل بسی زین کار کرده‌ست وکند

عشق ازین بسیار کرده‌ست و کند

 

چونکه از اسرار سنگی بار شد

نام او (گنجینة الاسرار) شد

 

عمان سامانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

آمدن حضرت جبرئیل به یاری حضرت امام حسین (ع) 2473

آمدن حضرت جبرئیل به یاری

حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

جبرئیل آمد شتابان بر زمین

از فراز عرش رب العالمین

 

دید صحرائی سراسر لاله زار

ارغوان در وی قطار اندر قطار

 

چهره های آتشین برگ گلش

زلفهای عنبر افشان سنبلش

 

جویها در وی روان اما ز خون

سروهای برلب امّا سرنگون

 

غنچه های ناشده از آب سیر

اندر و خندان ولی از زخم تیر

 

چشم نرگس رفته از مستی ز هوش

سوسنان باده زبان در وی خموش

 

عندلیبان اندر آن بستان کده

در فغان هر سو رَدَه اندر رده

 

گفت کای فرمانده ملک وجود

پیشت آوردستم از یزدان درود

 

گفت بر گو ای برید کوی یار

تا به پیغامش کنم صد جان نثار

 

گفت فرمودت که ای سالار عشق

ای ز تو بالا گرفته کار عشق

 

گر نبودی بود تو عالم نبود

امتزاج طینت آدم نبود

 

خود توئی مقصود از خلق عباد

بیتو عالم را بسر گو خاک باد

 

ما نکردیم این شهادت بر تو ختم

ای جلال کبریائی بر تو ختم

 

عزم تو بس در وفای عهد تو

شد نیت قائم مقام عهد تو

 

بس ترا در خون طپیدن اکبرت

خون بجای شیر خوردن اصغرت

 

خواه کش، خَه کشته باش ایشاه عشق

هیچ کم ناید ترا از جاه عشق

 

خواه جان بستان و خه جان میسپار

یار آن یار است و مهر آن مهر یار

 

گر کشی جان جهان نک زان تست

گوش عزرائیل بر فرمان تست

 

کشته گردی بر شهیدان شه توئی

خون بهایت ما ذبیح الله توئی

 

داد پاسخ شاه با روح الامین

کای امین وحی رب العالمین

 

بسته ایم عهدی من و شاه وجود

من همانم عهد آن عهدی که بود

 

عاشق جانانه را با جان چه کار

درد کز یار است با درمان چکار

 

جبرئیلا اینکه بینی نی منم

اوست یکسر من همین پیراهنم

 

زو فرودم آنچه از خود کاستم

من خود این آتش بجان میخواستم

 

گر من از هر دو جهان بیگانه ام

گنج پنهانی است در ویرانه ام

 

گفت شاها خواهرانت بیکس است

گفت او خود بیکسانرا مونس است

 

گفت چشم دخترانت در ره است

گفت عشق از دیدن غیر اکمه است

 

گفت ترسم زینبت گردد اسیر

گفت سوی اوست از هر سو مصیر

 

گفت سجادت فتاده بی طبیب

گفت بیماریش خوش دارد حبیب

 

گفت بهرت آب حیوان آورم

گفت من از تشنگی آن سو ترم

 

جبرئیلا من ز جو بگذشته ام

آب حیوانرا در آنسو هشته ام

 

گفت خواهد شد سرت زیب سنان

گفت گو باش او چه میخواهد چنان

 

گفت جان باشد متاعی بس گران

بر خسان مفروش یوسف رایگان

 

گفت جانی را که جانان خونبهاست

جبرئیلا رایگان خواندن خطاست

 

گفت آوردستم از غیبت سپاه

تا کنند این قوم کافر دل تباه

 

گفت مهلاً خود ز من دارد مدد

جبرئیلا این سپاه بیعدد

 

هستی ایشان همه از هست ماست

رشتۀ تدبیرشان در دست ماست

 

آنکه با تدبیر او گردد فلک

کی بود محتاج امداد ملک

 

گر فشانم دست ریزم زاستین

صد هزاران جبرئیل راستین

 

جبرئیلا باب من بودت ممد

که شدی حق را بپاسخ مستعد

 

آنزمان کت آفرید از نیستی

گفت برگو من کیم تو کیستی

 

سالها ماندی تو حیران در جواب

کرد تعلیمت در آخر بوتراب

 

گفت بر گو تو خداوند جلیل

من کمین عبد تو نامم جبرئیل

 

جبرئیلا من خلیفه آن شهم

وارث اسرار آن باب اللهم

 

آن ستاره کت نمود آنمه جبین

دیده بگشا در جبین من ببین

 

جبرئیلا چشم دیگر بایدت

تا که حال عاشقان بنمایدت

 

جبرئیلا من خود از کف هشته ام

دست جانانست تار رشته ام

 

هشته طوق عشق خود بر گردنم

میبرد آنجا که خواهد بردنم

 

این حدیث محنت ایّوب نیست

داستان یوسف و یعقوب نیست

 

صبر ایّوب از کجا و این بلا

این حسین است و حدیث کربلا

 

دورکش زین ورطه رخت ای محتشم

تا نسوزد شهپرت را آتشم

 

هین سپاهت دور دار از راه من

که جهان سوز است برق آه من

 

شد بسوی آسمان آن روح پاک

که فرشتۀ آتش آمد سوزناک

 

مرحوم نیر تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

آمدن فرشته آتش به یاری حضرت امام حسین (ع) 2472

آمدن فرشته آتش به یاری

حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

گفت شاها من فرشته آتشم

که سمندوار بر آتش خوشم

 

حکم کن این نائب رب النجوم

سوزم این حزب شیاطین از رجوم

 

گفت من بودم که با امر جلیل

کردم آتش را گلستان بر خلیل

 

من فرستادم بلای صاعقه

ایفرشته بر قرون سابقه

 

هست بر نطقم کلیم الله گوا

که منم آن آتش افروز طوا

 

پر مزن برآه آتش زای من

کاتش عشق است سر تا پای من

 

دور دار از آتش من دامنت

ایفرشته تا نسوزد خرمنت

 

عهد عشق است این نه عهد عمر و زید

پوید اینجا از پی صیاد صید

 

ورنه گر خواهم من از یک شعله برق

خود جهان از غرب سوزم تا بشرق

 

مرحوم نیر تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

آمدن فرشته باد به یاری حضرت امام حسین (ع) 2471

آمدن فرشته باد به یاری

حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

شد فرشته نار با صد دود آه

که فرشته باد آمد با سپاه

 

گفت کای دارندۀ چرخ بلند

بر جفا صبر و تحمل تا بچند

 

چون سزد چون که رباید اهرمن

خاتم از دست سلیمان زمن

 

اینک آوردستم از امر اله

سوی تو ایشاه بک هامون سپاه

 

حکم کن تا باد را فرمان کنیم

ملک شام و کوفه را ویران کنیم

 

حکم کن تا بر کنیم اینک ز بن

بیخ کفر ای تاجدار امر کن

 

گفت میماند که بر دستی ز باد

ایفرشته داستان قوم عاد

 

ورنه خود دانی که در پرده که بود

انکه کند از بن دیار قوم هود

 

عاجزان دستار این امداد را

باد در دست است اینجا باد را

 

دو گواهند این مسا و این صباح

که بدست ماست تسخیر رباح

 

آن سلیمان کش مسخر گشت باد

نام مادر نقش انگشرت نهاد

 

مرحوم نیر تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

آمدن فرشته آب به یاری حضرت امام حسین (ع) 2470

آمدن فرشته آب به یاری

حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

شد فرشته باد بر مرکز نوان

که فرشته آب شد سویش روان

 

گفت کای در بحر موسی را دلیل

سوی تو آورده ام صد رود نیل

 

هین فروزان سیلها در غرب و شرق

یکسر این فرعونیانرا ساز غرق

 

کن ز بنیاد این سواد مخترم

چون سبا بر کنده از سیل عرم

 

حکم کن ای نوح تا سازم غریق

جمله در غرقاب طوفان این فریق

 

آبرا بر قبطیان میساز خون

ای تو موسی را بوادی رهنمون

 

گفت کای افرشتۀ فرخنده کیش

عذر پیش آور که بردی آب خویش

 

قدرت الله نیست محتاج مدد

رو فرو خوان قل هُو الله احد

 

هفت دریا را مکان از مشت ماست

آبها را منبع از انگشت ماست

 

آب گوید حامل عرش مجید

ایفرشته خود ز ما آمد پدید

 

من نمودم شق بموسی نیل را

وارهاندم از وی اسرائیل را

 

خواهم از این خاکدان کردم خراب

میکشم از جنبشی یکسر در آب

 

امر ما را بسته طوق انقیاد

اسطقس آب و آتش خاک و باد

 

ایفرشتۀ آب راه خویش گیر

ره کز آنجا آمدستی پیش گیر

 

آتشم ترسم ز تاب التهاب

آبهایت را کند یکسر سراب

 

مرحوم نیر تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

آمدن فرشته زمین به یاری حضرت امام حسین (ع) 2469

آمدن فرشته زمین به یاری

حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

شد فرشتۀ آب و پیش آمد غمین

خاک بیزان بر سر افراشته زمین

 

گفت کای نازان بتو جانهای پاک

ای تو مقصود از مزاج آب و خاک

 

باد از فیض دمت در اهتزاز

آتش از تاب غمت در سوز و ساز

 

ده اجازت تا سخف این گروه

افکنم زلزال در صحرا و کوه

 

یا چو قوم لوط سازم سرنگون

نک زمین بر این سیه بختان دون

 

گفت شه آوخ که با خود نیستی

باز کن چشم و ببین با کیستی

 

می ندانی که ز امر کاف و نون

خاکرا من داده ام طبع سکون

 

شد کلیم از یمن ما صاحب یمین

تا فرو بلعید قارونرا زمین

 

ما سرشتیم این جسوم از خاک و آب

زان بر آمد نام بابم بوتراب

 

ای فرشته ما یمین داوریم

ما کجا محتاج عون و یاوریم

 

من بعمداً خود بر این دریا زدم

پای بر دنیا و مافیها زدم

 

رو بهل تا آب او خاکم برد

پاک سوی عالم پاکم برد

 

مرحوم نیر تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

آمدن فرشته ابر به یاری حضرت امام حسین (ع) 2468

آمدن فرشته ابر به یاری

حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

شد فرشته ارض بسوی آسمان

که فرشته ابر باز آمد دمان

 

گفت کای باران رحمت را تو ابر

در شگفتی مانده از صبر تو صبر

 

این جفاها را تحمل تا بکی

ای یمین قدرت دادار حی

 

حکم فرما تا ز ابر ای ذالفتوح

هین برانگیزم ز تو طوفان نوح

 

یا ز صیحۀ رعدهای هولناک

زهرۀ این قوم سازم چاک چاک

 

یا بهل در جنبش آرم برق را

پاک سوزم خرمن اهل رزقرا

 

یا بیارم سنگها زین منجنیق

چون جنود ابرهه بر این فریق

 

گفت شه ایطایر فرّخ سیر

با سلامت کن از این صحرا گذر

 

لب فرو بند از حدیث غیم و صحو

داستانهای کهن گردید محو

 

رفت بر باد فنای عهد ذر

قصۀ نوح و حدیث و لا تذر

 

نیست در خورد قیاس اینداستان

عشق در خون شست رسم باستان

 

اینحدیث نوح و ابراهیم نیست

زاد این ره جز سر تسلیم نیست

 

یاری تو نزد ماه آمد قبول

باره واپس ران از ایندشت مهول

 

خار اینوادی همه تیر بلاست

طور ایمن نیست اینجا کربلاست

 

بازگشت آنطایر فرخنده پی

از حضور حجت دادار حی

 

مرحوم نیر تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

آمدن بحرها به یاری حضرت امام حسین (ع) 2467

آمدن بحرها به یاری

حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

بحرها آمد بلب خوشیده کف

کایدرخشان گوهر بحر شرف

 

حیرت اندر حیرت آمد زین عجب

تشنگان سیراب و دریا خشک لب

 

تشنه کاما بحر ها در جز رومد

جمله از جوی تو میجوید مدد

 

هین بنوش از ما که از جوی توایم

تشنه این لعل دلجوی تو ایم

 

بی لبت ما را جگر صد چاک باد

آبها را بی تو بر سر خاک باد

 

خشک لب از مهر مادر کام تو

شرم مان بادا ز روی مام تو

 

کاش دریاها شدی یکسر سراب

کشت آدم سوختی از قحط آب

 

تشنه کاما دامن از ما بر مکش

تشنۀ آنکام خشگیم العطش

 

گفت شه کای بحرهای باخروش

نیست جای دم زدن اینجا خموش

 

من به بحری تشنه ام کابم کشد

همچو بیماری که بحرانش کشد

 

دمبدم آن بحر ژرف بی اَمَد

سوی خویشم میکشد با جزر ومد

 

که بسوی ساحلم دارد یله

که ز موجم میکشد در سلسله

 

عشق خندان از کشاکشهای او

عقل را دلخون ز استغنای او

 

چارۀ مستسقی عشق آب نیست

درد او را چاره جز خوناب نیست

 

نکنه تشنه دور چشم ساقی است

بحر خوشد او همان مستسقی است

 

تشنۀ کاین آتش او را در دل است

چاره گر هست آب تیغ قاتلست

 

قاتلا زود آی که بس تشنه ام

در سبو ریز آب تیغ و دشنه ام

 

قاتلا زود آکه روزم شام شد

جان ملول از تنگنای دام شد

 

قاتلا زود آ که بس تاخیر شد

وعدۀ دیدار جانان دیر شد

 

قاتلا هین تیزتر کن خنجرم

ترسمش که دیر برد حنجرم

 

قاتلا ایمن نیم من از بدا

زودتر میکن سرم از تن جدا

 

پس روید ای بحرها زین رهگذر

بر ندارم مرهم از زخم جگر

 

نز زمین منت پذیرم نز فلک

زخمم از جای دگر دارد نمک

 

زیرکان کز حال دریا مخبرند

قطره سوی بحر عمان کی برند

 

اندرین آبی که ما را در خم است

صد هزاران نوح با طوفان کم است

 

نی درو پا باب و نه پیدا کنار

بحرها غرقند در وی صد هزار

 

نیست از تاب عطش بی تا بیم

کز عطش بود از ازل سیرابیم

 

آب کم چو تشنگی آور بدست

تا بجوشد آبت از بالا و پست

 

مرحوم نیر تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

آمدن فرشته نصرت به یاری حضرت امام حسین (ع) 2466

آمدن فرشته نصرت

به یاری حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

پس فرشته نصرت از امر قدیر

شد فرو از ذروۀ بالا بزیر

 

دید تنها تا جدار گاه عشق

گفت کای اسپهبد اسپاه عشق

 

من فرشته نصرتم که یاریت

تک فرستاده ز بهر یاریت

 

هست شاهان جهان محتاج من

آیۀ نصرُ من الله تاج من

 

هر که را من سایه اندازم بفرق

یکتنه از غرب تا زد تا بشرق

 

گر بدین کافردلان خواهی ظفر

حکم کن تا گسترم بالت بسر

 

گفت رو بادا مبارک فال تو

کز من است اینسایۀ اقبال تو

 

آیۀ نصرُ من الله نک منم

پر ز افرشته است یکسر جوشنم

 

گر نبودی سایۀ من بر سرت

سوختی برق تجلی شهپرت

 

بر سریر مالک هستی شه منم

بال خود بر چین که ظل الله منم

 

من ز سایه غیرکی جویم نجات

سایه پرورد منند این ممکنات

 

آنکه سایۀ خویش خواندستش اله

کی برد بر سایه پروردش پناه

 

گر مرا دریای فضل آید بموج

خیزد از هر سو فرشته فوج فوج

 

هستی افرشته از هست منست

دست مبسوط خدا دست منست

 

آنکه شد افرشته خود از وی پدید

بر صنیع خویش کی بندد امید

 

من بعون و نصرت حق واثقم

لیک خود من این بلا را عاشقم

 

در بلاها میبرم لذات او

مات اویم مات اویم مات او

 

ای فرشته شهپر از من باز گیر

تا ببارد بر سرم باران تیز

 

حاجتی هست ار ترا از ما بخواه

ورنه خوش بخرام سوی جایگاه

 

شد فرشته نصر با خیل جنود

سوی آن بلا کزو آمد فرود

 

مرحوم نیر تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

آمدن زعفر پادشاه جن به یاری حضرت امام حسین (ع) 2465

آمدن زعفر پادشاه جن

به یاری حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

زعفر آمد با سپاه بیعدد

از گروه جنیان بهر مدد

 

گفت شاها بهر یاری آمدم

نی که بهر حق گذاری آمدم

 

باب تو آنصاحب تاج غدیر

بر گروه جنیان کردم امیر

 

هین بفرما ای امیر غرب و شرق

کاین سیه بختان بخون سازیم غرق

 

هین بفرما ایشه حیدر حشم

تا کنم تو غزوۀ بتر العلم

 

هین بفرما ای شه احمد شکوه

تا فرو شویم بخون ایندشت و کوه

 

هین بفرما تا نمایم زین فریق

نافخ ناری در ایندشت سحیق

 

گفت حاشا رحمت رب غفور

کی پسندد چیره بینا را بکور

 

گفت ما نیز ایخداوند صور

نک فرود آئیم در جلد بشر

 

تا بکوشش با هم انبازی کنیم

چون بشر مردانه جانبازی کنیم

 

گفت من خود قدرت یزدانیم

حیدر بدر و احد را ثانیم

 

دست قدرت گر بر آرم زاستین

آدمی از نو برآرم زاب و طین

 

این بنای کهنه را فانی کنم

ابتدای عالم ثانی کنم

 

لیک عشقم کرده سیر از جان خویش

زعفرا دیر است واپس ران زپیش

 

بسته ام عهدی بجانان در الست

که بجز وی بگذرم از هر چه هست

 

آمده سر وعدۀ سوگند من

زعفرا بگذر مشو پابند من

 

زعفرا من شاهبار عرشیم

تنگدل زبندامگاه فرشیم

 

نک صفیرم میزنند از آسمان

بگذر افسون پری با من مخوان

 

چند باید داشت این تار تنم

همچو عیسی پای بند سوزنم

 

زعفر از میدان به زاری بازگشت

شاه ماند و خصم آن پهنای دشت

 

مرحوم نیر تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات زعفر جن (ره) در روز عاشورا 1573

احوالات زعفر جن (ره)

در روز عاشورا

 

زعفر جن،آن هوادار حسین بن علی

عاشق نام علمدار حسین بن علی

 

شیعه ی بامعرفت،مصداق ایمان و شرف

شاهد آلام و ایثار حسین بن علی

 

خاک پای زینب کبری و آل مصطفی

یاور و یار و مددکار حسین بن علی

 

چاکر سرباز ششماهه،غلام اکبرش

نوکر،دربان دربار حسین بن علی

 

شد مباهاتی برای کل نسل جنییان

گشته نایل چون به دیدار حسین بن علی

 

تا حسین در کربلا فریاد زد:هل من معین؟

با سپاهی گشته زوار حسین بن علی

 

دید یاران حسین بر خون خود غلطیده اند

شد خزان گلهای گلزار حسین بن علی

 

بهر یاری آمده،افواجی از موج ملک

انبیا مبهوت در کار حسین بن علی

 

آدم و خضر نبی،نوح و سلیمان و شعیب

مریم و سارا شده زار حسین بن علی

 

در جنان طاها ز سر برداشته عمامه را

حضرت زهرا عزادار حسین بن علی

 

گفت:ای مولای من،زعفر فدای اصغرت

آمدم تا که شوم یار حسین بن علی

 

لشگرم فرش قدومت،ناله ی غربت مزن

شاد گردد چونکه اغیار حسین بن علی

 

اذن ده،تا کوفه را با خاک و خون یکسان کنم

مردمش شد خصم خونخوار حسین بن علی

 

میزبان از میهیمان اینگونه دعوت میکند؟

تا نماید قصد آزار حسین بن علی؟

 

اذن ده،تا که بگیرم از تمام کوفیان

انتقام خون انصار حسین بن علی

 

ناگهان مولا به رسم غیرت و مردانگی

گفت:زعفر،ای هوادار حسین بن علی

 

من نمیخواهم کمک،اجر تو با پروردگار

زود برگردید،اخیار حسین بن علی

 

چون شنیده زعفر جن،از امامش زین سخن

شد مطیع،امر پربار حسین بن علی

 

آن بساط شادیش تبدیل گشته بر عزا

تا شود اینگونه غمخوار حسین بن علی

 

مادر زعفر چو دید آمد سپاه جنییان

از کنار آل اطهار حسین بن علی

 

گفت عاقت میکنم زعفر،چرا برگشته ای؟

شد قلم دستان سردار حسین بن علی

 

در قیامت میشوم از روی زهرا شرمگین

میکشم خجلت ز رخسار حسین بن علی

 

 بهلول حبیبی زنجانی

لالایی گفتن حضرت جبرئیل (ع) بر حضرت امام حسین (ع) 1230

لالایی گفتن جناب جبرئیل

 بر حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

آغلاما ای گُل گلزار مُحن

آغلاما ای یوزی گُل، زلفی سَمن

آغلاما ای قوری یِرلرده اُلن

ای قالان پیکری بی غسل و کفن

اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن

لِعَلِيٍّ وَ حسينٍ وَ حسن

 

جبرئیلم سنه بیر عبد ذلیل

گوندَروبدور لَلَه خلّاق جلیل

آغلاما ای سو کنارینده قتیل

ای سوسوز باشی قفادن کسیلن

اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن

لِعَلِيٍّ وَ حسينٍ وَ حسن

 

عترت پاک رسول مدنی

گوزی یاشلی گوره بولمَزله سنی

آغلاسان آغلادوسان فاطمه نی

آغلاما آغلار او مَخدومه اُلن

اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن

لِعَلِيٍّ وَ حسينٍ وَ حسن

 

سن گلستان امامت گُلوسن

خانمم فاطمیه سوگُلوسن

بیرجه گورسم دانوشورسان گُلوسن

منده قالماز غمِ اندوه و مُحن

اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن

لِعَلِيٍّ وَ حسينٍ وَ حسن

 

آغلاما ای شرف آل عبا

ایمدیدن اولما بیله زار و فکار

آغلاما آغلاماقین موقعی وار

ویرمه یول قلبیوه اندوه و حزن

اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن

لِعَلِيٍّ وَ حسينٍ وَ حسن

 

آغلاما ایمدیدن ای میر حرم

اوندا آغلا یتر عبّاسه اَلم

اوخلانار مشکی باتار قانه علم

نیزه ده باشی اولار گون تک عَلن

اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن

لِعَلِيٍّ وَ حسينٍ وَ حسن

 

آغلاما توکمه یوزه گوزیاشوی

آلمیوب اَلدن عدو قارداشوی

وورمیوب نیزیه دشمن باشوی

ای باشی نیزه ده شاماته گیدن

اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن

لِعَلِيٍّ وَ حسينٍ وَ حسن

 

هله دشمن جگرون داغلامیوب

قول قولا عترتوی باغلامیوب

سو دیوب اهل حرم آغلامیوب

ویرمیوب یوز غم و آلام و فتن

اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن

لِعَلِيٍّ وَ حسينٍ وَ حسن

 

قالاجاقدور قوری یِرلرده سنون

یارالی اوچ گئجه گوندوز بدنون

خَس و خاشاک اولاجاقدور کفنون

سُویاجاق نعشوی اشرار زَمن

اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن

لِعَلِيٍّ وَ حسينٍ وَ حسن

 

او زمان توک یوزه اشک تروی

اهل کین دوغرار علی اکبروی

حرمله اوخلار علیّ اصغروی

اَمَر اوچ شعبه لی اوخ مثل لَبن

اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن

لِعَلِيٍّ وَ حسينٍ وَ حسن

 

ای (حسینی) نقدر واردی مجال

نوحه یاز، توک بوزیوه اشک زلال

دوت حسین دامنینی مطلبون آل

باخما کم لطفدور ایتمه گِله سن

اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن

لِعَلِيٍّ وَ حسينٍ وَ حسن

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

آمدن جناب جبرئیل بر بالین حضرت سیدالشهدا (ع) 902

آمدن جناب جبرئیل

بر بالین حضرت سیدالشهدا (علیه السلام)

 

دیَردی درد دلین کردگار یکتایه

نه گوردی که باشی اوسته سالوندی بیر سایه

 

سؤال قیلدی که ای قیدیمه قالان کیمسن

بو گونده سایه باشیم اوستونه سالان کیمسن

 

او سایه صاحبی ویردی جواب یا مولا

منم بو گونده سنه نوکر اولماقا اولا

 

او کیمسیم که بو عالمده خون دل یمیشم

گجه گونوز گَلوبَن لایلایوی دیمیشم

 

که ای اولان آدی عرش خدایه پیرایه

او کیمسیم ویروب الله منی سنه دایه

 

او کیمسیم که اطاعت بلینی باغلامیشام

بو دوغرانان بدنی سینم اوسته ساخلامیشام

 

مقرّب حرم خالق جلیلم من

اولیدی کاش گوزوم کور جبرئیلم من

 

بویوردی حضرت روح الامینه شاه امم

بو سایه سالماقوا بول یقین رضا دگولم

 

گوتور قانادیوی لازم دگول منه سایه

رواق عرشیده جدّیم دوروب تماشایه

 

گوتور قانادیوی قوی چشمه چشمه قان آخسون

آتام یارالاریما ساق عرشیدن باخسون

 

فغان ایدوب دیدی جبریل ای امیر عرب

بیان قیل اورگونده واروندی هر مطلب

 

بویوردی سرور حلّ و حرم امام قتیل

بو آرزودیَم ای پیک کردگار جلیل

 

یارالیم سوسوزام اود دوتور یانور جگریم

اولیدی کاش یانیمدا بو گونده شیعه لریم

 

گوریدیلر سو دیوب یانمیشام بو صحراده

سالیدیلار سو ایچن وقتیده منی یاده

 

ادبله عرض حضور ایتدی جبرئیل امین

نه چوخدی شیعه لره لطفون ای امام مبین

 

بویوردی کرب وبلانین شهید خون جگری

نه نوع ایستمیوم من وفالی شیعه لری

 

اولاردان اوتری علی اکبری گیندیردیم

اوزوم رکابینی دوتدوم عقابه میندیردیم

 

محرّم آیی اولاندا اولار دوتالار یاس

دلینده جام دیسونلر سبیل یا عبّاس

 

اولاردان اوتری بو حاله دوشوب یارالاندیم

فراته حسرتیله سو دیوب داخی یاندیم

 

دیردیم اونلاری گورسم باخون بو حالتیمه

چخاتمیون منی یاددان گلُون زیارتیمه

 

او حاله آغلادی روح الامین چکوب آهی

دیدی که ای بو چولون بی کفن قالان شاهی

 

سنه فدا من اولوم قوی بو جانیمه منّت

حواله ایله گیلن جبرئیله بیر خدمت

 

بویوردی روح الامینه عزیز ختم رُسُل

اگر بهارده گون دوشمسه آچلماز گل

 

دار فناده عمریمین آهر بهاریدور

بو سینم اوخ یارالارینین لاله زاریدور

 

قوی گون دگوب شکفته لنه غنچه یاره لر

هر لاله صدر سینه ده قان چشمه ساریدور

 

آخسون فرات تک یارامون قانی جبرئیل

بزم وصاله یتماقا جانان نثاریدور

 

مجروح صیده سایه ندور سایه بان ندور

سایَم زمین کرب و بلانین غباریدور

 

دورما خبر آپار آناما تیز یتور منه

حسرت گوزوم بو گونده اونون انتظاریدور

 

آغشته ایله قانیمیله پرّ و بالیوی

زهرایه عرض قیل بو حسین یادگاریدور

 

جدّیم پیمبره دی گیلن کربلایه گل

اوغلون بو چوللرون نجه گور بی مزاریدور

 

هر جان ویرنلرین باشی اوسته گلن علی

گلسون حسینینین بو دم احتضاریدور

 

«قمری» آچاندا اوج فصاحتده پرّ و بال

بیر دورینین تمام فصاحت شکاریدور

 

مرحوم قمری

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات جناب جبرئیل در کربلا 20

احوالات جناب جبرئیل در کربلا

 

گفت با جبریل رب العالمین

بهر امروزت همی خواندم امین

 

رو ببین این خیل مستان مرا

عندلیبان گلستان مرا

 

سرخوشان نشئه صهبای من

مهوشان جلوه زیبای من

 

یک چمن گل در میان خاک و سنگ

مشکبوی و لعل فام و رنگ رنگ

 

تا بدانی که خداوند تو چون

«انی اعلم » گفت «مالاتعلمون »

 

باعث ایجاد عالم از چه بود

این همه اعزاز آدم از چه بود

 

تخم افشاندم کنون بر می برم

غوص عمان کرده، گوهر می برم

 

عشق از من نشئه ای بود از وجود

گر نبودی نور او عالم نبود

 

مظهری می خواست عشق پاک را

رو بپرس این کشتگان خاک را

 

جبرئیل آمد در آن ماتمکده

دید از یکسو رده اندر رده

 

وز دگر سو خستگان و کشتگان

زینب و کلثوم و دیگر کودکان

 

گه به سایه اسب شه در می خزند

گه لبان از تشنگی در میمزند

 

یک چنین آنجا ستاده در میان

از دو سو آن کشتگان و آن زنان

 

گفت جبریل این همانا محشر است

نی که حشر از بهر عدل داور است

 

هست ازو آوازه عدل و داوری

نیست در وی غیر ظلم و کافری

 

دید شه جبریل با خیل ملک

بهر تکریمش بگفت: «النصر لک »

 

ای رسول عقل و ای روح الامین

بهر چه از عرش راندی بر زمین

 

گفت از عرشت سلام آورده ام

وز خداوندت پیام آورده ام

 

گفت برگو تا به جان فرمان کنم

جان دیگر نیست تا قربان کنم

 

گفت فرمودت خداوند ودود

گر نبودی تو خداوندی نبود

 

بر خداوندان خداوندی تراست

در دو گیتی آنچه بپسندی تراست

 

ای رموز آموز علم «من لدن »

ای تو مقصود و مراد از امر «کن »

 

ای حسین عشق و ای ایوب صبر

احمد دین حیدر کرار بدر

 

تو غریب افتاده آن یاران شهید

آن زنان آن طفلکان نارسید

 

بین که عرش از پا درآمد زین ستم

رخصتی ده تا براین اعدا زنم

 

برخود انصاف آر از این جور و ستم

گفت من زانصاف خود آنسوترم

 

گفت با خیل ملائک آمدم

گفت من از بهر آن «یک » آمدم

 

گفت بنما تا ببینم لشکرت

گفت باید بود چشم دیگرت

 

«بجنود لم تروها»  در سبق

که به پیغمبر بیاوردی زحق

 

آن جنود اندرمن است ای خوش خبر

که بر اعدا دارم از ایشان ظفر

 

جبرئیلا این نه نار موسی است

جبرئیلا این نه دار عیسی است

 

جبرئیلا حال عشق اندر تو نیست

تا بگویم کشتگان را حال چیست

 

این حدیث ذبح اسماعیل نیست

قصه پر غصه هابیل نیست

 

تو درو بینی همه جور و جفا

من همی بینم صفا اندر صفا

 

گفت آب آرم ز دریای کرم

گفت من خود اندر آن دریا درم

 

آب او خود می برد خاک مرا

سیل او آزرده خاشاک مرا

 

با هوایش در تموز و دی خوشیم

ماهی آبیم و مرغ آتشیم

 

تیغ بر سر همچو افسر برده ایم

تشنگی چون آب کوثر خورده ایم

 

گفت، من ای تشنگان را آب جوی

تشنه اویم نه تشنه آب جوی

 

تشنه عشق از دو دریا سیر نیست

آب او جز ازدم شمشیر نیست

 

تو دبستان مرا طفل نوی

گر چه ملک علم را کیخسروی

 

نفس را باشد فنا در کیش عقل

که فزون زان نیست ره در پیش عقل

 

آن فنای آب و باد و آتش است

خاک مسکین ساکن و فرمان کش است

 

آن سه دانی چیست باد نخوت است

آتش خشم است و آب شهوت است

 

چون فنا افتاد عشق پاک را

گیرد اول خاک بر سر خاک را

 

آن حسین شد کشته در دشت بلا

اوفتاده سر جدا و تن جدا

 

غیرتش نگذاشت تن زآبی فتا

خواست تا اجزای آن گرد دهبا

 

گفت عشقا خاک من بر باد ده

خاک من در کوی او بر باد به

 

تاخته اسب ستم بر جسمشان

جان فدای جسمشان و اسمشان

 

گشت پامال ستوران آن جسد

بادشان «فی جید حبل من مسد»

 

خاک او جان شد ندانم جان چه شد

زین فراتر عقل را سامان چه شد

 

ای خوشا آنان که تن را جان کنند

جان به از جان آنچه خواهند آن کنند

 

بی کفن افتاد تنها چاک چاک

فرق ما را هست لایق خاک خاک

 

عشق می خواهد چنین ای ذوالمحن

کشتگان خویش بی غسل و کفن

 

زان کفن پوشند مردان دلیر

که برند از تیغ و دوزندش به تیر

 

نوحه شان جز مرغ صحرائی نکرد

گریه شان جز ابر دریائی نکرد

 

عقل می گریید زان درد و محن

عشق می خندید در آن انجمن

 

چون زهجران بگذری جزوصل نیست

وصل راگنجای جنس وفصل نیست

 

ذات را بشناسی از وصف صفات

صد حسین از ذات حیرانست و مات

 

آب آتش کی شود ای ذات جو

لیک چون آتش شود در فعل او

 

 میرزا تقی علی آبادی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه