در احوالات حضرت امام حسین (ع) 5972

در احوالات حضرت امام حسین (ع)

 

مِی قُربِ یاریله مست اولان وطن آیرسی ، وطن ایستمز

کفنِ شهیدِ رهِ وفا ، خس و خار اولار کفن ایستمز

 

هر او عاشقی که الستیده اولا یار الیله پیاله نوش

غم و دردِ عشقِ نگاریله هامی عمرونی دولانار خموش

که حریرِ خونیله تا اولا ، تنِ چاک چاکیله حُلّه پوش

او حریرِ پیرهنین گئیر ، داخی اوزگه پیرهن ایستمز

 

وطن آیرسی اولان عاشقین ، وطنی دیارِ نگاریدی

کفنِ شهیدِ رهِ وفا ، سرِ کوی یار غباریدی

گَله هر بلا گوره هر جفا ، هاموسی عنایتِ یاریدی

گِله ایلمز ، غمِ دل یمز ، کفن ایستمز ، وطن ایستمز

 

من اگر چه بزمِ الستیده ، مِی جامِ عشقیله مستیدیم

هامی اشتیاقیله مایلِ قدحِ شرابِ الستیدیم

هوسِ شرابِ الستیله ، من ازلده باده پرستیدیم

او قدحِ شرابنی نوش ایدن ، داخی بادهء کهن ایستمز

 

من ازلده محفلِ عشقیده غمِ یار ، حلقه بگوشی یم

هامی کوه و دشتی دولانمیشام ، رهِ دوست خانه بدوشی یم

دل و جان زباندی ولی اوزوم ، غمِ عشق یار خموشی یم

ایله جان هوای لقاده دور که حریمِ جان و تن ایستمز

 

هامی گوشِ هوشیله طالبِ نغماتِ وصلِ سروش اولان

هامی عمرونی رهِ عشقیده غمِ یاره حلقه بگوش اولان

هوسِ دیارِ نگاریله هامی یولدا خانه بدوش اولان

سرِ کوی دلبری آختارار ، گل و گلشن و چمن ایستمز

 

من او عاشقم که نگاردن یتیشوب ازلده نویدِ عشق

او نویدِ عشقیله عشقیمه ، ایدوب اهلِ عشقی مریدِ عشق

هامی شهرِ عشقی دولاندیروب گتوروب ایدوبدی شهیدِ عشق

او شهادتیله ووروب رقم که شهید اولان کفن ایستمز

 

هامی کون غرقدی حیرته ، بیله عشقدن بیله شوردن

آلوب انعکاسِ فروغِ حق ، دل و دیده ، جلوهء طوردن

دولوب آبگینهء صافِ دل رشحاتِ بادهء نوردن

پُر اولا اگر چه شرابدن ، بو پیاله خُم شکن ایستمز

 

من او دُرد نوشم الستیده منی یار ایدوب اوزی مِی فروش

مِی وحدتیم هوسینده دور هامی مِی پرستِ پیاله نوش

بو شرابدن او که نوش ایدوب ، ایله مست اولوب که دوشوب خموش

که قیامِ حشره کیمی داخی مِی ، لعلِ فام دن ایستمز

 

نه اولار منیم کیمی مِی فروش ، نه اولار اولار کیمی باده نوش

نه اولار منیم کیمی دُردکش ، نه اولار اولار کیمی تیزهوش

نه اولار منیم کیمی پیرِ عشق ، نه اولار اولار کیمی خرقه پوش

که بو جمع انجمنین گورن ، داخی اوزگه انجمن ایستنمز

 

دولالی مِی خُمِ وصلیله ، بو بلا چولونده پیاله لر

چمنِ محبّتی سربه سر بَزیوبدی مشعلِ لاله لر

دوزولوبدی لاله لر اوستونه نَسَقیله قرمزی ژاله لر

که عقیقِ سرخِ یمن یقین ، بیله ژاله لر گورن ایستمز

 

نه گوروبدی چرخِ کهن گوزی بیله لاله لر ، بیله ژاله لر

نه بیله لبالب اولوب مِیِ خُمِ وحدتیله پیاله لر

نه سحر صبا الینه دوشوب بیله سرخ فام کلاله لر

بو کلاله لر بیله ژاله لر ، گُلِ سوری و سمن ایستمز

 

نه اولوب جهان اولالی جهان ، بیله گلشن و بیله لاله زار

نه اولوب بهارِ الستیدن بو گونه کیمی بیله نوبهار

نه گوروب بهاری بو لطفله ، نه خزان بو دردیله روزگار

بیله بیر بهار و خزان یقین ، داخی گردشِ زمن ایستمز

 

نه اولار بو جمعِ ستوده تک ، بیری آشنای غمِ نگار

نه جهاندا اهلِ محبّتده یتوشر بولار کیمی لطفِ یار

نه اولار داخی رهِ عشقیده بولار اشتیاقیده جان نثار

که متاعِ جانینی دلبره ، هامی بذل ایدوب ثَمَن ایستمز

 

پَر آچوبدی مرغِ دل ایستوری ، ایده ترکِ کنجِ قفس گیده

داخی کاروانِ حیاتیدن کسیله صدای جرس گیده

یری وار فضاده ولی قالا ، هامی عالَمِینه بو سس گیده

که سلوکِ راهِ وفا ایدن ، رهِ دیو و اهرمن ایستمز

 

من او مستِ جامِ محبّتم ، غمِ عشقِ یاریدی دولتیم

که محبّت اهلینی حشره تک ایده جاقدی جذب ، محبّتیم

هامی اهلِ عشق و محبّته یته جاقدی لطف و عنایتیم

اودی گوز تیکوب منه (معتکف) غمه چاره اوزگه دن ایستمز.

 

مرحوم علی اصغر زاهدی (معتکف)

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت امام حسین (ع) 5968

در احوالات حضرت امام حسین (ع)

 

بلای عشقیله یارب دولوبدی بو رگ و پوست

اولیدی کاش منه بیر نفر حقیقی دوست

 

گوریدی اولموشام عالمده عشق بیماری

اولیدی غملی گونیمده شریکِ غم باری

 

ایدیدی فکریمی اِشغال ، گردشِ زَمنه

سِیلیدی گوز یاشیمی ، تسلیت ویریدی منه

 

نه وار شریکِ غمیم ، نه وفالی غمخواریم

نه دردیمی بیلوری جان شکار دلداریم

 

هارا گیدیم کیمه اوز دردیمی ایدیم اظهار؟

یوخومدی چاره گرک گوزلریم اولا خونبار

 

گینه امامِ حسینه گرک پناه آپارام

اونون حضورینه اشکِ تریله آه آپارام

 

حسین گلشنِ عشقین شکفته بیر گلیدور

خدای قادر و سلطانِ عشقه سویگلیدور

 

دگل بو مسئله بی مدرک ، عینِ صحّتی وار

بو سوز که عرض ایدورم معتبر روایتی وار

 

یازولّا بیر گون ابی ذر او پیرِ پاک خصال

گلوبدی منزلِ سلمانه ، چوخ پریشانحال

 

دئدی سنی بولورم من جهاندا ، حافظِ راز

اودور سنه ایدورم سِرّ قلبیمی ابراز

 

بو دردی من نچه مدّتدی ایتمیشم پنهان

واریمدی خوف اولا بو درد ، صدمهء ایمان

 

ویروب جواب اونا سلمان که قیل غمون اظهار

قالار اورکده منه کشف اولونسا هر اسرار

 

دئدی ابی ذر او دمده بودور او گزلین راز

که اود ویروب دلیمه ، ایلنمورم ابراز

 

محمّد عربینی ، خدای عَزّ وَ جَلّ

تمامِ ما خلق اللهدن ایدوب افضل

 

اونون وصیّیِ بو امّت امامی حیدردور

ولیّ مطلق و پیغمبره برابردور

 

علاوه امر ایلیوب حق ، پیمبر اُمّتینه

حصارِ امن و امان ، مرتضی ولایتینه

 

پیمبرین قیزی زهرادی ، پاک و معصومه

محبّتی بیزه واجب ، جهانه مخدومه

 

امامِ مُفترضُ الطّاعه دور حسین و حسن

که یوزلری اولارین گُلدی ، زلفی رشکِ سمن

 

اگر چه هر بیرینه قلبمیمون محبّتی وار

حسینی چوخ سوورم ، بولمورم نه علّتی وار

 

حسینون عُلقهء مخصوصی دلده مُبهمدور

اوزیمده بولمورم آیا که بو نه عالمدور

 

حسینون آدینا دلده مدام مشقیم وار

حسینه آند اولا ، آللهه اوزگه عشقیم وار

 

حسینی چوخ سوورم بسکه من تهِ دلدن

بو حُبّ قورخورام ایمانیمی آلا الدن

 

حسینون عشقی طنابِ قراریمی کسوری

آدی گلنده دلیم برگِ بید تک اسوری

 

ایله محبّتی جاگیر اولوبدی جانیمده

که ایلیوبدی تصرّف بو آد روانیمده

 

ابی ذرین بو کلامین ایشتدی تا سلمان

گلوب تکلّمه اول پیرِ کامل الایمان

 

دئدی غم ایتمه که اولدوخ غریبه هم اسرار

حسینه سنده اولان شورِ عشق منده ده وار

 

نه تک مؤثر اولوبدی بو شورِ عشق سنه

مریضِ عشقِ حسینم ، حسیندن دئ منه

 

بولورسن اوزگه لریله من اولمارام تطبیق

منیم دیانتیمی مصطفی ایدوب تصدیق

 

درختِ دینِ خدایه دلیمده ساقَم وار

حسینه هامیدان آرتوخ منیم علاقم وار

 

او بش نفر که دیوللر اولاره آلِ عبا

محبّتین اولارین واجب ایلیوبدی خدا

 

بِشینیده آئینهِ حقنمائیله گورورم

او بِش نفرده و لیکن حسینی چوخ سوورم

 

دیوبله بیر بیره سلمان و بوذر ، او دمده

بیز اولدوق ایمدیکه هم درد بو بیوک غمده

 

پیمبرین قیزینا گل گیداخ دیاخ بو سوزی

ایدر بو مسئله نی حلّ ، اوغول آناسی اوزی

 

گلوبدی هر ایکیسی دودمانِ زهرایه

ایدوبله کشفِ قضیّه بتولِ عذرایه

 

جنابِ فاطمه مطلبدن اولدی تا حالی

گلوب محبّتی جوشه پوزولدی احوالی

 

بیوردی گوزلریمون نوری دور حسین و حسن

اولاره گر چه اورکدن علاقمندم من

 

آتامدی مصدرِ لولاک ، احمدِ محمود

ولیّ مطلق ایدوبدور عم اوغلومی معبود

 

بولار خلایق آرا ، برگزیده دور بولورم

سیزون کیمی ولی منده حسینی چوخ سوورم

 

حسین عزیزِ دلیم ، مایهء فتوحمیدی

حسین جسمده جانیم ، حسین روحیمدی

 

دلیم رضا دگی ، پای حسینه خار باتا

یوورار گوز یاشی گر زلفینه غبار باتا

 

سحر که بادِ صبا زلفینه گذر ایلر

پوزار نظامینی ، زهرانی بی قرار ایلر

 

بو روزگارده مؤمن لرین امیری منم

اودور هامیدان آرتوخ ، حسین اسیری منم

 

تمامِ خلق آرا ، منظور بیر حسینیمدی

حسین چکیدهء روحیمدی ، نورِ عینیمدی

 

بولار بو سوزده او دم قدرتِ جَلی گلدی

اسیرِ عشقِ حسین ، مرتضی علی گلدی

 

اولوب قضیّه دن آگه ، او شاهِ دریا دل

بیوردی بوذر و سلمانه ، اولمیون غافل

 

سیزون کیمی منه ده ، سوزِ عشق ایدوب تأثیر

حسینون عُلقهء مخصوصی ایلیوبدی اسیر

 

حسین کیمی هانی بیر کس دلربا اولسون؟

حسینه کاش آتاسی علی فدا اولسون

 

او قلبلرده که مؤمندیلر ایدوب انفاق

قویوب ودیعه ، حسینون محبّتین خلّاق

 

ان للحسین محبة مکنونة فی قلوب المؤمنین

 

بو روزگارده مؤمن لرین امیری منم

اودور هامیدان آرتوخ ، حسین اسیری منم

 

تمامِ خلق آرا ، منظور بیر حسینیمدی

حسین چکیدهء روحیمدی ، نورِ عینیمدی

 

گوروبله مسئله مُعضَلدی ، حلّی چوخ مشکل

دیوبله ایلیه لازمدی حل ّ، ختمِ رسل

 

حسینه دلده اولان گزلین اشتیاقیله

گلوبله محضرِ طاهایه اتّفاقیله

 

قضیّه کشف اولونوب ، ختمِ انبیا بولدی

بویوردی مسئله باریک ، حلّی مشکلدی

 

او مسئله که ایدوبسوز سؤاله سیز عنوان

وارام او مسئله ده منده سیز کیمی حیران

 

حسین قلبمیون آرامیدور ، عزیزیم دور

حسین مردمکِ چشمِ اشک ریزیمدور

 

او قدر کی سیزه حُبّ حسین ایدوبدی اثر

حسین محبّتی قلبیمده وار یوز او قَدَر

 

حسینه جدّی فدا ، بو حسین روانیمدور

حسین جسمده جانیمدی ، قانی قانیمدور

 

گلوب او حالده پیکِ خدای ربّ جلیل

یتوردی وحیِ خدانی پیمبره جبریل

 

دئدی پیمبره وار خالقین سلامی سنه

سلامدن صورا وار بیله بیر پیامی سنه

 

حسین مشیّتیمه شاهدِ قرینیم دور

حسین ذاتیمه محبوب ، هم حبیبیم دور

 

حسینیمی سُوَه هر پاک بنده ، چوخ سوورم

نه تک محبّتی وار سیزده ، منده چوخ سوورم

 

حسین محبّتنون شرح و بَسطی مشگلدور

حسین گلشنِ آلِ عباده بیر گلدور

 

همان حسین که اونی چوخ سوَردی پیغمبر

اوزینه سویگلی ایتمیشدی خالقِ داور

 

همان حسین که علی گوزلرینده ، نوریدی او

بتول قلبینه سرمایهء سروریدی او

 

سپاهِ کوفه باشین کسدی ، پیکرین سویدی

یارالی پیکرینی یرده بی کفن قویدی

 

نه چکدی آلِ عبا ، بولمورم بولر خالق

گورنده جسمِ حسین ، گل کیمی اولوب اوراق

 

گوروبله یاس دوتان یوخ ، امامِ مُمتحنه

دوتوبلا شامِ غریبان او شاهِ بی کفنه

 

صدا صدایه ویروب وا حسین دویوبله تمام

قیامت ایلدی گودالِ قتلگهده قیام

 

دیوم نه شامِ غریبان ، نه شیونِ جانکاه

ووراردی باشه او مجلسده اولیاء الله

 

النده ساچلاری دلده فغانِ واولدا

رسولِ اکرمه عرض ایتدی حضرتِ زهرا

 

حسین مصیبتی زهرانون اختیارین آلوب

بالامی گور بابا امّتلرون نه حاله سالوب؟

 

دئمه قیامته دین آه و ناله دن دویارام

اجازه ویرسن اگر ، قانه زلفیمی بویارام

 

ایشتدی تا بو سوزی چکدی آه آتشبار

بویوردی فاطمیه جدّی اختیارون وار

 

بو قانی زلفوه یاخسان دیمه دوروب باخارام

بو قان بهالیدی ، منده عذاریمه یاخارام

 

اجازه آلدی خانم اذن ویردی گوز یاشنا

ازلده دولاندی او باشسیز جنازه نین باشنا

 

شرارِ آهیله دنیانی یاندوروب یاخدی

باتوردی اللرینی قانه ، زلفینه یاخدی

 

اوزینی سالدی او نعشِ اوسته زار و دلخسته

دوشه دی ساچلارینی قانلی سینه سی اوسته

 

دئدی اوغول ، سنه قربان اولا آنان زهرا

ایاقه دور ، که گلوب قامتی کمان زهرا

 

بو نازنین بدنون ، سربسر اوغول یارادی

دئ بیر گوروم سنی کیم بیله قانوه بویادی؟

 

سنی تانومادی یوخسا ، بو فرقهء عدوان

که کسدیلر سو یانندا باشون سوسوز دالیدان

 

مگر اوغول دئمدون گلستانِ دین گلییم

پیمبرین بالاسی کردگاره سویگلیَم

 

مگر اوغول دیمدون من عزیز زهرایم

بدنده روحِ روانِ بتولِ عذرایم

 

اوغول گوزوم نجه گورسون بو دوغرانان بدنی؟

سالوبدی هانسی ستمگرِ دنی بو حاله سنی؟

 

بو دوغرانان بدنون دور اوغول سرون هانی بس؟

ندن بو حاله قالوبسان کومکلرون هانی بس؟

 

سِنوبدی لشکر ، علمدار ئولوب ، یاتوب علمون

علی عزیزی علمدار لشکرون هانی بس؟

 

 دوراردی صاق طرفونده همیشه اوغلون علی

سپهرِ حُسن و وفا ماهی اکبرون هانی بس؟

 

بلا کشیده قیزیم زینبه اوغول نه گلوب

اسیر قوم جفاجو حرملرون هانی بس؟

 

اولیدی کاش اوغول ساربانون اللری شل

بیلک لرون بویانوب قانه اللرون هانی بس؟

 

رسولِ اکرمه تعظیم اوچون قیام ایلدی

کسوک بوغازیله اوز جدّینه سلام ایلدی

 

او مجلسیکه عزاخانهء حقیقتیدی

او بزمه صاحب عزا خاتمِ رسالتیدی

 

حسین سسیله حجاباتِ نُه فلک دولدی

اوزی اوزینه او مجلسده روضه خوان اولدی

 

مخاطب ایلدی اوز جدّینی بصوتِ صَریح

بو دللریله مصیبت لرین ایدوب تشریح

 

خدایه آند اولا الدوردولر کومک لریمی

ستمله دوغرادیلار پاره پاره اکبریمی

 

گوزوم باخا باخا قارداشلاریمی دوغرادیلار

الیمدن آلدیلا اعوان و یار و یاریمی

 

ایکی قولونی کسوب یخدیلار فرات اوسته

آتام برابری عبّاس امیرِ لشکریمی

 

بهارِ عمریمه اسدیردیله سمومِ خزان

نه قویدولار قالا بیر سرو نه صنوبریمی

 

کیچیک اوشاقلاریمز ظلم الیله ذبح اولدی

الیمده اوخلادیلار شیر خواره اصغریمی

 

ورولدی خیمیه اود قیزلاریم داغلدی چوله

آچیلدی غارت الی ، سویدولار حرملریمی

 

آنام بتولده سنده آتامدا حاضریدوز

کسنده باشیمی دشمن سو یانندا پیکریمی

 

کسوبله بارماقیمی بیر اوزوکدن اوتری بابا

بیان ایدوم سیزه هانسی ملال و غملریمی

 

یارالی سینمون اوستنده آت چاپوب اعدا

شکست ایدوبله گوزوندن ایراق سومکلریمی

 

گونوز اولوندی او که ظلمیدی تمام اولدی

گجه زمانی کسوب ساربانیم اللریمی

 

گلوب(حسینی) منیم آستانمه نوکر

ذلیل ایستمرم من جهاندا نوکریمی

 

جزا گونی باشینا تاجِ سلطنت قویارام

نشان ویرنده منه الده نوحه دفتریمی.

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت امام حسین (ع) 5752

در احوالات حضرت امام حسین (ع)

 

بو مجلسی ملائکِ نُه کشور آختارور

فیض آلماقا تمامِ ملائکلر آختارور

 

شاهِ شهیده مرثیه خوان جَبرئیلدور

کُرسیّ عرشی روضه ایچون منبر آختارور

 

بیر سس گلور قولاقیمه آرامیمی آلور

گویا آتا اوغول ایتوروب سسلر آختارور

 

بیت الحزن مجاوری یعقوبدور مگر

مصرِ بلاده یوسفِ گُل پیکر آختارور

 

یا بیر جوان سسی ایشیدوب شاهِ کربلا

آت گزدورور او چولده علی اکبر آختارور

 

ظاهر بودور اوز اوغلونی آختارموری حسین

ایتمیش بهانه اکبری ، پیغمبر آختارور

 

اطرافِ رزمگاهی گزر حرمله مگر

تیر و کمان الینده علی اصغر آختارور

 

ایتمیش حسین اوز بدنین اوخلارا نشان

اوجِ وصاله اوچماقا بال و پر آختارور

 

آتدان دوشنده خیملره قاچدی ذوالجناح

گویا غریب صاحیبینه یاور آختارور

 

شیهه چکوب دییردی گَلون ای غریبیلر

میداندا بیر یارالینی مین کافر آختارور

 

ناگه نه گوردولر دولانور خیمه نی باجی

قارداش گوزونی باغلاماقا معجر آختارور

 

زینب او دمده قارداشین آختارماقا گلوب

گوردی کی قارداشی سورونور خواهر آختارور

 

گاهی دونور بقیعه سسلنور آنا

گَل کربلایه اوغلون ئولور مادر آختارور

 

کیمدور ویره بو حالیمی عبّاسیمه خبر

بیکس حسین تشنه ئولور ساغر آختارور

 

ناگه نه گوردی شمر گوزون قان دوتوب گلور

امّا الی بلینده گزر خنجر آختارور

 

خنجر قویاندا گوردی گوزین چوخ دولاندیریر

سسلندی یاحسین کیمی بو گوزلر آختارور؟

 

فرمایش ایتدی منتظرم بو صون نفسده من

زهرانی بیر گوزوم بیری حیدر آختارور

 

گاهی یرور گهی دایانور صاق صولا باخور

خلوتگهِ حسینی پوزا پیکر آختارور

 

باخمیب یارالیدی او دنی چیخدی صَدرینه

کسسون باشین نه طرزیله پشتِ سر آختارور

 

زینب نه گوردی باش کسیلیب تیتروری بدن

بولدی یقین تازه کسیلمیش سر آختارور

 

تا امّته شفاعت ایده شاهِ کربلا

قانلی باشی الینده گزر محشر آختارور

 

ایتدی سبیل گوز یاشینی سلسبیل تک

گویا (دخیل) محشر اوچون گوهر آختارور.

 

مرحوم دخیل مراغه ای

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت امام حسین (ع) 5744

در احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

سلطان مظلومان حسین درکربلا چون شد شهید

درچشم خونبارفلک خون قطره قطره برچکید

 

این ظلم کی باشد روا یارب ندانم برحسین

بگریست با آه و فغان درکربلا روح الامین

جدش گریبان چاک زد عمامه را زدبرزمین

بنشست چون خنجربکف برسینه اش شمرپلید

 

زخمش بود از حدفزون جاری شد اشگش ازعیون

آمدزجوشن خون برون شد کربلا دریای خون

درزیر تیغ شمردون پوشید رختی ازغنون

سرداده درراه خدا فردوس را عطشان خرید

 

عباس رفت آب آورش دستش جدا شد از تنش

افتاددرخون پیکرش میماند حسرت دردلش

آمدسکینه برسرش گفتا عموجان العطش

ازدیده اشکش شد فرو دردست او چون جام دید

 

آمد برون ازخیمه اش زینب یقامت گشت راست

این ظلم برآلعلی یارب ندانم کی رواست

گریان بهرسو رو گرفت ازکوفیان امدادخواست

غیرازسرشک چشم خود یاری برای خود ندید

 

شمر و عمرسعد لعین برخیمه بنهادند روی

آلعلی را درمیان انداختند از چارسوی

برخیمه چون آتش زدند ازهرطرف شد هایهوی

اطفال ازترس عدوهریک بصحرا بردوید

 

پیراهن خودچاک زد لیلا پریشان کرد موی

افتان و خیزان هرزمان برقتلگه آورد روی

چون دید اکبرغرق خون اصغررا پیکان درگلوی

عریان تن صد پاره اش چون جسم جان دربرکشید

 

صدپاره باشد اکبرش افتاده عریان پیکرش

غلطان خون شد اصغرش خالی بشد گهواره اش

کلثوم و زینب کرد غش اطفال مردند از عطش

گوئی که در کرببلا روزقیامت شد پدید

 

افتاد ازگردش فلک عرش خدا شد بی سکون

یک دشت از طوفان نوح ازکربلا جوشید خون

گوئی خلل افتاده بر ترکیب حرف کاف و نون

جنبید افلاک و زمین باهم چو برگ شاخ بید

 

آلعلی را چون گذر افتاد سوی حربگاه

دیدند عریان بی کفن افتاده شاه کم سپاه

گفتند یارب باش بر احوال ما اکنون گواه

کلثوم ازپادرفتاد گیسوی زینب شد سپید

 

پیراهن خودجبرئیل در ماتمش بنمودچاک

میگفت گریان هرزمان بر شاه دین روحی فداک

گلهای باغ کربلا بردند سربرزیر خاک

گلهای رنگارنگ ازآن بیرون زخاکستر دمید

 

میرزا خلیل اندبیلی متخلص به (ثابت)

منبع کانال گنجینه گذشتگان

احوالات حضرت امام حسین (ع) 5726

احوالات حضرت امام حسین (ع)

 

شد چو سست از شهسوارِ دین رکاب

کرد رو با مرکبِ صَرصر شتاب

 

کای همایون مرکبِ رَفرف خُرام

رشتهء مریم تو را طوقِ لگام

 

پوششِ تو اطلسِ چرخِ برین

پرچمت از شهپرِ روح الامین

 

رشته از خطّ شعاعی آفتاب

بهرِ افسارِ تو این زرّین طناب

 

بافته حوران به فردوسِ برین

بهرِ پابندِ تو زلفِ عنبرین

 

مرغزارت ساحتِ این سبز کشت

صِیقلت از بالِ طاووسِ بهشت

 

عِقدِ زرّین ثریّا هیکلت

بافته رضوان ز استبرق جُلت

 

بر شهان نازان ز تیمارت بلال

نعلِ دل بر آتش از داغت هلال

 

برده سر دورِ وفا هیلاجِ تو

قابِ قوسِینِ بلا معراجِ تو

 

می دهد این خاک بوی کویِ یار

راه طی شد ذوالجناحا پا پس آر

 

ذوالجناحا ! هین برافکن بارِ خویش

تا رود یاری به سوی یارِ خویش

 

پا فرو کِش که نماند از راهِ عشق

جز دو گامی تا به نزدِ شاهِ عشق

 

تو ببر جان با سلامت زین دیار

من بخواهم شد مقیمِ کوی یار

 

خاکِ این کو ، بوی جانم می دهد

بوی یارِ مهربانم می دهد

 

ذوالجناحا ، رو به سوی خیمه گاه

گو به زینب کای قرینِ درد و آه

 

شد حسینت کشتهء قومِ عنید

مویه سر کن ، که دگر پِی شد امید

 

هین بیا بنگر به خون غلطیدنش

که دگر زنده نخواهی دیدنش

 

گفت نالان ذوالجناحش با صَهیل

کای جهان داور ، خداوندِ جلیل

 

سخت عار آید مرا زین زندگی

که ز هم جنسان برم شرمندگی

 

چون روا باشد پس از چندین خطر

که شوم بر بیوفایی مُشتَهر

 

چون نهی بر عرصهء محشر قدم

چشم دارم ای خدیوِ محتشم

 

که نگردی رَخشِ دیگر را سوار

بو ، که از رُخ شویدَم این رنگِ عار

 

شاه را شفقت زدود از زاریش

وان فراوان زخمهای کاریش

 

بست عهد و پا تهی کرد از رکاب

در جهان افتاد شور و انقلاب

 

شد ز اوجِ عرشِ ربّ العالمین

سورهء توحید نازل بر زمین

 

گشت لرزان بر زمین پشتِ سمک

قیرگون شد آفتاب اندر فلک

 

وحشیان دست از چرا برداشتند

ناله بر چرخِ کبود افراشتند

 

کرد نو ، بادِ سیه ، طوفانِ عاد

شورِ فریادِ قیامت شد به یاد

 

شد غبارِ تیره زان بادِ جهان

از زمینِ نینوا بر آسمان

 

چون به گردون آن غبارِ تیره شد

چشمِ بینای مسیحا خیره شد

 

آسمان از گردشِ خود باز ماند

هر کجا پرّنده ، از پرواز ماند

 

شد به پا ، ماتم سرایی در بهشت

کَند حوران طُرّهء عنبر سِرشت

 

سنگ ها در کوه و صحرا خون گریست

تا به خیمه بانوانش چون گریست

 

قدسیان آمد به ناله بر حَنین

کای نگهدارندهء عرشِ برین

 

این نه آخر آن سلیلِ مصطفی ست

قُرّة العینِ بتول و مرتضی است

 

کافرینش قائم از هستِ وی است

قبض و بسطِ امرِ کُن دستِ وی است

 

کی روا باشد که این سبطِ نَبیل

دستِ این کافر دلان گردد قتیل

 

پس ز نورِ جلوهء ثانی عَشَر

پرده باز افکند خلّاقِ بشر

 

(گوتدی حجاب و پرده نی ستّارِ لم یزل

گوستردی صاقِ عرشیده بیر صورتِ جمیل

 

سس خلق اولوندی آلّام اوزوم انتقامینی

بو قائمیله(عج) ، ایلمیون ناله و عویل

 

بو سؤگلومدی اولّام اوزوم قانینه دیَه

اولماز مقامِ قربده بیر کس بونا عدیل)

 

سویشان آمد ندا از لامکان

کای به سِرّ عشق پی نابردگان

 

گر نبود این اختیار و ابتلا

ناری از نوری نگردیدی جُدا

 

دیرگاهی نگذرد که ثارِ من

گیرد این شمشیرِ آتشبارِ من

 

چون ز پشتِ ذوالجناح آمد فرود

در سجود افتاد و رو بر خاک سود

 

گفت کای فرمانده امرِ قضا

این سرِ تسلیم و این کوی رضا

 

با تو آن عهدی که بستم روزِ ذر

که دهم در راهِ ناموسِ تو سر

 

شُکر ، کامد بر سر آن عهدِ بلی'

این حسین و این زمینِ کربلا

 

کاش صد جان دگر بودم به تن

تا به راهت دادمی ای ذُوالمِنَن

 

هر چه در راهِ تو دادم ، زانِ توست

مانده جانی باقی ، آن هم جانِ توست

 

پیشِ هستِ تو ، مرا خود هست نیست

آن که دست از پا شناسد مست نیست

 

از گِل آدم شنیدم بوی تو

راه ها پیموده ام تا کوی تو

 

چشمِ دل بر راهِ یک پروانه ام

که دهد ره بر درونِ خانه ام

 

آمدش پاسخ ز فرگاهِ نخست

کاندر آ ، که خانه یکسر زانِ توست

 

خانه زانِ توست و ما خود زانِ تو

جمله سکّانِ افق مهمانِ تو

 

اندر این خانه خداوندی تُراست

هین درون آ ، هر چه بپسندی تراست

 

کافران شمشیرِ بیداد آختند

بهرِ خونریزیش ، مرکب ناختند

 

شد ز جوش و جنبشِ قومِ کفور

دشت ، سو تا سوی ، پُر شور نشور

 

هر که آمد بهرِ سر ببریدنش

رعشه بر اعضا فتاد از دیدنش

 

مرحوم نیّر تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت امام حسین (ع) 5723

در احوالات حضرت امام حسین (ع)

 

قتلِ شهیدِ عشق نه کارِ خدنگ بود

دنیا برای شاهِ جهاندار تنگ بود

 

عصفور هر چه باد ، همآورد باز نیست

شهباز را ز پنجهء عصفور ننگ بود

 

آئینه خود ز تابِ تجلّی بهم شکست

گیرم که خصم را دل پرکینه سنگ بود

 

نیرو از او گرفت بر او آخت تیغِ کین

قومی که با خدای مهیّای جنگ بود

 

عهدِ الست اگر نگرفتی عنانِ او

شهدِ بقا به کامِ مخالف شرنگ بود

 

از عشق پرس حالتِ جانبازی حسین

پای براقِ عقل در این عرصه لنگ بود

 

احمد اگر به ذُروهء قوسین عروج کرد

معراجِ شاهِ دین به سوی خدنگ بود.

 

 

عصفور : گنجشک

 

شرنگ : زهر

 اگر عهد و پیمانی که در روزِ الست با پروردگار بسته بود ،

 گریبانگیرش نبود ،

 در نبرد با خصم و مخالفین

 چنان ظاهر میشد که شیرینی و

 حیاتِ و زندگی را در کامشان زهر و تلخ می کرد.

 

بُراق : مرکبی که رسول الله (ص) با آن به معراج رفتند.

 

مرحوم نیّر تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت امام حسین (ع) 5722

در احوالات حضرت امام حسین (ع)

 

قاتل دیمه حسینه سِنان و خدنگیدی

دنیا بو وسعتیله او مظلومه تنگیدی

 

ننگی قبول ایتمدی ، دوتدی شرافتی

ئولماخ شرفدی ، بیعتِ اشرار ننگیدی

 

منظورِ شمر جنگ دگولدی حسینیله

اللهِ ذوالجلالیله مقصودی جنگیدی

 

پیکان دگولدی جبههء شاهی شکست ایدن

قلبِ سپاهِ کفری دوتان تیره زنگیدی

 

آیینه نی تجلّی ذاتیسی سیندیروب

هر چند قلبِ قومِ ستمکار سنگیدی

 

تشنِیدی آبِ وصلِ نگاره ، فراته یوخ

آبِ فرات ، تشنه امامه شرنگیدی

 

هَل مِن مُعین دیردی اویاتسون یاتانلاری

شهباز تک اگر چه اوزی تیز چنگیدی

 

بزمِ دَنایه جدّی پیمبر عروج ایدوب

معراجِ شاه ، جانبِ تیر و خدنگیدی

 

اوخ قلبینه دگنده دئدی پیکِ وصلدور

ای جان دایانما گَل بو نه جای درنگیدی

 

جانبازلیق مراتبینی عشقدن سوروش

پای براقِ عقل بو میداندا لنگیدی

 

(نیّردی) اوستاد (حسینی) بو نظمده

سن بیر حباب سن ، او  بحره نهنگیدی.

 

ترجمه اشعار فارسی مرحوم نیر تبریزی

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت امام حسین (ع) 5595

در احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

فاطمه گویدن نزول ایتدی یره

آز قالورگوردی حسینی جان ویره

 

ایسی قوملاراسته دوشموش شاهدین

باشینی ایستور کسه شمرلعین

 

یوخ یانیندا بیرنفردادرسی

سوزدل دلدن سالوب اول بیکسی

 

کسدی باشین دوتدی قلبین واهمه

آلدی باشین شمرالیندن فاطمه

 

سینیه باسدی یارالی باشینی

ایلدی جاری یره گوزیاشینی

 

حسرتیله باخدی بیرصاق و صولا

آغلیوب باش سینه ده دوشدی یولا

 

گوردی قاتل باش هواده سیرایدر

حاملی مرئی دگل سرخودگیدر

 

باش دالینجا هرچه قاچدی قاتلی

اولمادی حاصل ولی کام دلی

 

مصطفی ایتدی همان دمده نزول

ایتدی فرمایش قیزیم اولما ملول

 

اوغلومون ویرقانلی باشین قاتله

مقصد و منظوری تا گلسین اله

 

بیزبو باشی ویرموشوق حقه فدا

ویردیقین آلماز داخی اهل سخا

 

ساخلاما الده عزیز جانیوی

حق قبول ایتسون قیزیم قربانیوی

 

عرض ایدوب زهرا که ای باب کبار

عفو قیل مندن بو عذری زینهار

 

توکدی زهرا عارضه گوزیاشنی

قاتله ویردی حسینین باشینی

 

قلبیمه آرتوردی بو قصه ملال

بو سوزه راویدی اول کوفی هلال

 

نقل ایدرگوردوم او بداخترگلور

عارضه گوزیاشینی گوزدن الور

 

قانلی باش الده گلور چوخ باشتاب

دوتموش اول نحس وجودین اضطراب

 

سویلدیم یا شمرچوخ بد حالیسن

خوف ایدورسن مضطرب احوالیسن

 

بو نه ایشدورگویدون ای بی شرم ناس

ایش گیچوب ایشدن ندور خوف و هراس

 

سویلدی یوخ منده اوزگه واهمه

بی سبب دوشموبدی لرزه جانیمه

 

قبح فعلیم روحیمی تادیب ایدور

بیرسیه جامه منی تعقیب ایدور

 

فکرقیلما زحمت بیجادی بو

گوئیا معلوم اولان زهرادی بو

 

وای اوغول سویلورتوکورگوزیاشینی

ایستوری مندن حسینین باشینی

 

باجیسی زینب دل افسرده غمین

قتلگه ایچره ایدورداد و انین

 

صبرینی قارداش غمی الدن آلوب

نازنین بیرطفلی یانینجه سالوب

 

گه دیور ایوای بلالی قارداشیم

جان ویرن عطشان یارالی قارداشیم

 

الغرض راس حسینی اول دغا

گتدی اول دم ایلدی زیب جدا

 

جلوه لندی راس انورنیزه ده

سسلدی اله اکبرنیزه ده

 

(کاتبا) یازما داخی ایله تمام

اجریوی ایلر عطا شاه انام

 

(خائفین) بو سوزده اولدی شرکتی

کربلادور کاتبیله نیتی

 

مرحوم خائف تبریزی

 

مرحوم میرزا حسین کاتب در قهوه خانه (نوحه خوانان) قدیم

که قهوه خانه شیخ میگفتند و چهار مغازه بالاتر از مسجد جامع

در بازاربود در گوشه می نشست و شعرا سروده های خود

را باو میدادند و اشعار شعرای سلف هم در دفتر او بود

و مداحان به او مراجعه می کردند و هرچهار صفحه را

دو ریال اجرت گرفته وتحویل میداد و مرحوم (خائف) هم یکی

 از شعرای توانمند تبریز بود و اشعار زیادی ازخود بیادگار گذاشته

 ولی متاسفانه با اینکه فرزندان او همه اشخاص

فرهنگی هستند ولی متاسفانه تا کنون به چاپ ان اثر ارزشمند

اقدامی نکرده اند و منزل او در محله آخونی بود

 و میرزا حسین کاتب هم در 1370ق فوت نمود وتا اخرعمر

مداح هیئت سینه زنان عجم محله چرنداب بود

 

منبع کانال گنجینه گذشتگان 

در شهادت امام حسین (ع) و گریز به کوچ از شام و اربعین بخش اول 5298

در شهادت حضرت امام حسین (علیه السلام)

و گریز به احوالات کوچ از شام و اربعین حسینی

 

بخش اول

 

او گونکه قالمادی بیر یاور و معینی حسینون

بویاندی قانه جوانان مه جبینی حسینون

 

دایاندی لشگر کوفه مقابلنده او سرور

اوجالدی عرشه اَمِن ناصِرٍ انینی حسینون

 

او خشک اولان دلیله استغاثیه دل آچاندا

گتوردی داده غمی ختم مرسلینی حسینون

 

او قومه گوردی که اتمام حجتی اثر ائتمور

غمیله دولدی دوباره دل غمینی حسینون

 

آتاسی حیدر کرا تک آلوب اَله شمشیر

او چولده برق ویروب تیغ آتشینی حسینون

 

یورولدی ایلدی دعوا دایاندی تا اولا راحت

گتوردی جرئته بو حال اهل کینی حسینون

 

ووربلا آنّینا داش قلبینه خدنگ سه شعبه

ترابه دوشدی آت اوستن بوشالدی زینی حسینون

 

نه سس وئرن سسینه نه هراینه گلن اولدی

ترحّم ایلدی نه قاتل لعینی حسینون

 

یارالی سینه سی اوسته چخاندا شمر او حالی

گتوردی زلزلیه عالم برینی حسینون

 

گئچوب حیاتیدن اجکام دینی ایلدی احیا

اوزیندن اشرفیدی چون بُلوردی دینی حسینون

 

کسیلدی باشی اولوب لاله رنگ قرمزی گول تک

یارالاریندان آخان قانیله زمینی حسینون

 

یارالی پیکری عور اولدی غارت اولدی اساسی

سویولدی البسۀ عالی و ثمینی حسینون

 

لباسلر سویولوب اوچ گون اوچ گئجه ولی عریان

گون ایسّیسینده قالوب جسم نازنینی حسینون

 

یتشدی بجدل او نعش اوسته گوردی عوریدی جسمی

قالور الینده فقط قانلو بیر نگینی حسینون

 

نجه روادی بو یابن الحسن که بیر اوزوک اوسته

گئده فنایه بیر انگشت بی قرینی حسینون

 

هوای نفسیله بیر بند زردن اوتری روادور

جفائیله کسه جمّال ایکی الینی حسینون

 

شهید اولوب اوزی باشی جداده دشمن الینده

دیار شامه گئدوب عترت حزینی حسینون

 

دولاندی شامی بویوندا طناب قولدا دوشاخه

حیالی عترتی اطفال بی معینی حسینون

 

جفای شام تمام اولدی اولدی غلّدن آزاد

اسیر دشمن اولان زین العابدینی حسینون

 

هله (حسینی) تمام اولمیوب محرّم عزاسی

یتشدی ماه صفر گلدی اربعینی حسینون

 

بیر آیری نحویله گزلین علاقه نی ایله ظاهر

خفاده قالمیا تا بو غم مبینی حسینون

 

خلاص دام جفادن اولوب عیالی حسینون

مدینیه گئدیری بیر سوری غزالی حسنون

 

وئروب معاویه اوغلی اجازه کوچ ائده یکسر

دیار شامدن افسرده حال آلی حسینون

 

گتوردیلر حرم عصمته کجاوۀ زرتار

اگر چه غارته گئتمشدی ملک ومالی حسینون

 

باخوب کجاوه لره ائتدی فاطمه قزی شیون

دئدی یتوب بلوسوز گون کیمی زوالی حسینون

 

گئدون یزیده دیون امر ائدیر علی قزی زینب

عزالیدور بلوسن عترتی یارالی حسینون

 

چتین سوار اولا زردوز محمله بو حرملر

هنوز تازه الیندن گئدوب جلالی حسینون

 

گرک قرا چکیله سربسر کجاوه لر اوسته

باخوب هامی بوله لر یاسلیدور عیالی حسینون

 

ولیّةالله صغری سوزیله قاره چکیلدی

که تا سوار اولا اطفال مه جمالی حسینون

 

حسینون آدی دلینده اؤرکده ال گوزی یاشلی

اولان بیر عمر ملول و فسرده حالی حسینون

 

اناث شامی مخاطب ائدوب دئدی گئدیروق بیز

سیزون ایچوزده ولی قالدی بیر مارالی حسینون

 

خرابه ده اونی تک قویمیون قویون منه منت

او قزدی باغ جهان ایچره نونهالی حسینون

 

اولون لیالیِ جمعه او توزلی قبره مجاور

اونون وصالیدی واللهی اوز وصالی حسینون

 

توزین سیلون اولون اللهدان اوتری خیلی مواظب

رضا اولا او رضا اولسا لایزالی حسینون

 

اوزی یتیم اوشاقدور اورکده نسگلی چوخدور

صغیردور اوزی غمده بیوک مثالی حسینون

 

ئولونجه عمّه آجام سسلدی سیزیلدادی یاندی

سیزیلدادیقجا او اوج ائتدی ابتهالی حسینون

 

آجیندان ئولدی دوتولدی بوغازی باتدی صداسی

دل آچدی قرخا یاخین عندلیب لالی حسینون

 

وئروبله سس سسه توپراقلاری سووردولار باشه

مجسّم اولدی اوز ئولماقلقی وفالی حسینون

 

کفن تاپولمادی بیر کهنه معجریله بالامی

مزاره قویدی عیالی باشی بلالی حسینون

 

زیارت ایلیه هر کیم مزار دخت (حسینی)

اولار جزا گونی شامل اونا نوالی حسینون

 

دیوب بو سوزلری گلدی فغان و داد و نوایه

دولاندیروبدی یوزین اهل بیت شیر خدایه

 

بویوردی وقتیدور ای خسته بانوانی حسینون

دیار یثربه گئتسون بو کاروانی حسینون

 

گئدوب جلالیمیز الدن غریب و خونجگروخ بیز

بو شهرده بیلوسوز یوخدی مهربانی حسینون

 

گرک کجاوه نشین ایلیه اوشاقلاری یکسر

اولا بیوکلر اوزی میر رهروانی حسینون

 

نه قاسم و نه ابوالفضل وار نه عون و نه جعفر

نه وار یانوزدا بو گون اکبر جوانی حسینون

 

گرک اوزوز چکه سوز زحمتین بو خردا بناتین

ئولوب بنینی داخی یوخدی پاسبانی حسینون

 

گلنده چوخ یورولوب اینجیوبله بو بالا قزلار

گئدنده راحت اولا بلکه دخترانی حسینون

 

علیّ و اکبرین ایفا وظیفه سین ائده لیلا

حرملره اولا یاور او باغریقانی حسینون

 

سریّه ده ائده اوز اوغلی قاسمین طفندن

او خدمتی که ایلردی اوز زمانی حسینون

 

ئولوبدی قارداشیم عباس سنده ای باجی کلثوم

اونون کیمی بو گون اول یار جانفشانی حسینون

 

مواظب اول یرینی راحت ایله آل علینون

یتوب تمامه داخی عهد و امتحانی حسینون

 

یتوب اسارتیمز باشه قورتولوبدی بلالر

دوباره باشلانا لازمدی عزّ وشأنی حسینون

 

غرض کجاوه نشین اولدی هاشمیه خانملار

جرس فغانه گلوب اولدی نوحه خوانی حسینون

 

باخوب نگوردوله ناگه عروس فاطمه یوخور

دگول کجاوه ده دخت بلا نشانی حسینون

 

`مخدّرات حجازی وئروبله سس سسه بیردن

گلوبله شوره خواتین خاندانی حسینون

 

اوجالدی شیونی عرش برینه آل علینون

فغانه گلدی او بیر دسته موکنانی حسینون

 

کجاوه دن توکلوبلر یر اوست هبرگ خزان تک

سولان جفائیله گلهای گلستانی حسینون

 

محجّباته قیام ایلدی قیام قیامت

دوتولدی گون کیمی اوز شمس آسمانی حسینون

 

که یعنی سیّد سجّاد آیت اللَهِ اکبر

او کاشف دُرِ گنجینۀ نهانی حسینون

 

بویوردی آغلامیون عمّه بسدی باطناً اولدی

بو آغلاماق سبب گریه و فغانی حسینون

 

گئدون خرابیّه شاید اولا خرابه ده باجیم

قویوب خرابیه یوز یکسر آهوانی حسینون

 

نگوردولر دؤشَنوب فاطمه او خرداجا قبره

او حاله شرح وئرر (سعدیِّ زمانی) حسینون

 

رقیّه نون دؤشنوب قبرینه عروس بلاکش

دیار شامه سالوبدور شرار آهیله آتش

 

دیور نه یاتموسان ای نوگل بهاری حسینون

اولان خرابه ده بیر عمر اشکباری حسینون

 

حسین عزیزه سی محبوبۀ حرایم عصمت

گوزینده نور بصر دلده اختیاری حسینون

 

علیّ واکبرین آرام جانی نازلی رقیه

بلا خزینه سینه دُرّ شاهواری حسینون

 

ایاقه دور یتوب اتمامه شام شوم جفاسی

گئدیر مدینیه شامه گلن قطاری حسینون

 

گلنده شامه منیم باجی هم کجاوه میدون سن

نجه گئدوم وطنه سنسیز ای نگاری حسینون

 

مینوب کجاوه یه عمه آنام باجی سنی گوزلور

تیکوبله گوز یولووا عترت فکاری حسینون

 

نه گورموسن قوری یرلرده بو خرابه ده آخر

سولان سموم جفائیله گلعذاری حسینون

 

ایاقه دور ایکیمیز ال اله وئراق گئداق ایندی

مباد یولدا قالا چشم انتظاری حسینون

 

جهازسیز دوه چوخ قورخودوب گوزووی گلنده

چوخ اینجیدوب سنی اعدای کین شعاری حسینون

 

اودور که گئتماقا مایل دگولسن ای گل زیبا

منیم تک اولماموسان یا که بیقراری حسینون

 

کجاوه وار باجی عریان دوه دگول بیزه مرکب

مدینه تک گئنه وار عزّ و اعتباری حسینون

 

دگول شکسته و بی پرده قاره پرده سی واردور

هامی کجاوه سینون اهل بیت زاری حسینون

 

نه شمر وار نه سنان وار نه تازیانه ووران وار

حسین گوللرینون یوخ یانندا خاری حسینون

 

آچوقدی قوللاریمیز باغلاموبلا گلدیقیمیز تک

دونوبدی گوردوقون اوضاع روزگاری حسینون

 

علیل قارداشیمون وورمیوبلا بوینونا زنجیر

اولوبدی غلّ دن آزاد او یادگاری حسینون

 

رقیّه جانینه وئرّم قسم (حسینیه) یارب

عنایت ایله که قسمت اولا مزاری حسینون

 

الیندن آلما بو توفیقی بیرده عمر طبیعی

کرامت ایله اولا ماجرا نگاری حسینون

 

رقیه قبرینون اوستونده بانوان دل افکار

گورنده فاطمه نی باشلیوبلا ناله خانملار

 

او توزلی قبری خواتین دین آلوبلا آرایه

گلوبله هر بیریسی بیر دیلیله داد و نوایه

 

او قبری باغرینا باسدی علی عزیزه سی زینب

زبانحالیله گویا اولوبدی کاشف مطلب

 

بویوردی یاتما دور ای عمریمون نهالی رقیّه

اولوب مدینیه عازم علی عیالی رقیّه

 

باشی بالی بی بون توزلی قبریوه اولا قربان

اسیر شمر ستمگر باشی بلالی رقیّه

 

چخا محالیدی نسگللرون ئولونجه یادیمدان

گورم نقدر بو دنیاده ماه و سالی رقیّه

 

سنی بو شهریده صیّاد مرگ دامه سالوبدور

بلا کمندینون افسرده دل غزالی رقیّه

 

معاینه گورورم قویموسان یوزوی ترابه

ابوتراب عزیزی باشی قرالی رقیّه‌

 

قابار ایاقیله ویرانه ده بالا سورونورسن

غبار چولقالیوبدور او مه جمالی رقیّه

 

قولون طناب کسوب آغلوسان سیزیلدسان اما

شکسته نی کیمی چخمور سسون نوالی رقیّه

 

بو قدر نسگلی حلّ ائتمرم مزاره آپارّام

آناما عرض ائدرم دلده کی ملالی رقیّه

 

اوزی غریب مزاری غریب دشمن ایچینده

حسینیمون وطن آواره سی مارلی رقیّه

 

کفن تاپولمادی جسمون قزیم مزاره قویاندا

قطیفه اولمادی الدن گئدن جلالی رقیّه

 

مگر چخار بو یادیمدان منیم که بیر قره معجر

خرابه ده کفن اولدی سنه عزالی رقیّه

 

حسینیمون گولی شهر مدینه بلبلی سن

خرابه شامی مکان ائتمه کربلالی رقیّه

 

مدینیه گئدوروق دور گئداق خرابه ده یاتما

گلاق دوباره بو شهره یوخ احتمالی رقیّه

 

جهاز سیز دوه ده گلموسن وار ایندی کجاوه

حرم یانیندا دگل شامیان رجالی رقیّه

 

آچوقدی قوللاریمیز باشیمیزه قمچی ووران یوخ

مقدراتیمیزون باشلانوب مَآلی رقیّه

 

باجیلارون آنان عمون گئدوله کربو بلایه

یاخونلاشوبدی علی اکبرین وصالی رقیّه 

 

گئداق شکایتون ائله آتان حسینه حضوراً

اؤزون جوابینی وئر اولسا هر سوالی رقیّه

 

یوزونده سیلی یرین وئر نشان گوره عمون عبّاس

او باوفانی قضایادن ایله حالی رقیّه

 

آتان حسین سنی چوخ سووَر سن ایله وساطت

اولا (حسینیه) الطافینون کمالی رقیّه

 

حوائجین آلا پروردگاریدن اوز الیله

غم و ملایلدن آزاد ائده حیالی رقیّه

 

رقیّه نین یری وار قبردن گلیدی صداسی

قابار ایاقلاریمون وار هنوز عمّه ساراسی

 

منی گذشت ائله سون آلِ بوتراب ای عمّه

خوشام مکانیم اولا بو دل تراب ای عمّه

 

قویون قالوم منی ویرانه ده اؤزوز گئدون اما

آتام حضورینه گوزده سرشک ناب ای عمّه

 

گئدنمرم وطنه منده یوخدی تاب و توانا

اسیرلیق غمی قویموبدی منده تاب ای عمّه

 

یوروبلا خسته یم از بس گلنده شامه ووروبلار

هله قولومدا قالور نقشۀ طناب ای عمّه

 

جهازسیز دوه بسکه یخوب یره یوزوم اوسته

هنوز واردی وجودیمده اضطراب ای عمّه

 

هله یوزومده گوزومده قالور نشانۀ سیلی

چکوب جمالیمه سیلی سیه نقاب ای عمّه

 

سالوبلا ات دوشینه باشیمه ووربدولا قمچی

باشیم ایاقیم اولوب قانیله خضاب ای عمّه

 

یورولموشام یاتوم آسوده قوی خرابه ده باری

اولوب منه بیلوسن ظلم بیحساب ای عمّه

 

دیار شامه گلندن قالوردوم آجو گئجه گوندوز

گورنمدی ایلیم من دویونجا خواب ای عمّه

 

او قدر زحمتیمی چکموسن که ایمدیده سندن

خجالتم من محزون و دلکباب ای عمّه

 

ئولونجه نازیمی چکدون خرابه ده ائوون آباد

یتیم داره وئرر لم یزل ثواب ای عمّه

 

همیشه خوش دلیله دیندیردون آغلامیوم من

گوزوم وئرنده نشان بارش سحاب ای عمّه

 

گئدون رقیّه نون اللهی سیزلره اولا حافظ

ئولونجه گورمیه سزو رنج و پیچ و تاب ای عمّه

 

ولیک کرب و بلاده چخاتمیون منی یاددان

منه که اولمادی قسمت مزار باب ای عمّه

 

آتام حسینه منیمده سلامیمی یتورون سیز

ائدون بو توپراق اسیرینده کامیاب ای عمّه

 

دیون عزیزه قزون گلمدی خرابه ده قالدی

یزیدین ائتسون ائوین منتقم خراب ای عمّه

 

اسیره باجیسین ائتسه سوال قارداشیم اکبر

منیم دیلیمجه بو نوعیله وئر جواب ای عمّه

 

علی علی دئدی ئولدی باجون خرابه ده آخر

باش اچدی لیلی یولوب زلفینی رباب ای عمّه

 

کفن تاپولمادی اؤز کهنه معجری کفن اولدی

او معجری که چوروتموشدی آفتاب ای عمّه

 

چخوب خرابه دن القصه بانوان حجاز

حریم شاه و خواتین پردۀ اعزاز

 

گلوب کجاوه نشین اولدی عترت نبوی

قاباقدا سیّد سجّاد حجّت علوی

 

مدینه سمتینه یولّاندی بانوان حسین

جرس نوایه گلوب اولدی نوحه خوان حسین

 

بیوک لرین بالالار اولدی زیب آغوشی

بشیر او قافله نین باشدا اولدی چاووشی

 

جگر یارالی اؤرکلرده نالۀ جانکاه

چخوبلا شامیدن آغلار گوزیله آل الله

 

سرشک گوزده نوا دلده خوش هوا باشدا

هوای یثربیله شوق کربلا باشدا

 

بشیره ایلدیلر التجا فغانیله

دولوب اؤرکلریمیز لخته لخته قانیله

 

غبار چولقالیوب قلب هاشمیّاتی

سرشک دیده گرک پاک ائده بو مرآتی

 

کدورت غمی بو آل مصطفادن آپار

بیزیم قطاریمیزی دشت نینوادن آپار

 

اَوامِرِ حرمی ایلدی بشیر قبول

ائدوبله بیر نچه گون طیّ راه آل رسول

 

زمان صبحیدی بیر گون باشی بلالی عروس

گلوب کجاوه ده فریاد ائتدی آه و فسوس

 

مخاطب ایلدی اوز عمّه سین او بخت قرا

بو دللریله خطاب ائتدی زینبه گویا

 

یتوب بلا چولونه یوخسا کاروان عمّه

مشام جانه گلور نکهت جنان عمّه

 

صبا یلی گتورور عطر چین و مشک خطا

ختن ده یوخدی بو عطری وئرن نشان عمّه

 

دگول بو مشک خطا عطر زلف اکبردور

وئرور بو قالب بیروحه تازه جان عمّه

 

نسیم صبح اسور مژدۀ وصال وئرور

بُلور فراقه داخی بیزده یوخ توان عمّه

 

بویور بشیره بیزیم ساخلاسون قطاریمیزی

بو یر او یردی بابام وئردی امتحان عمّه

 

ائدوبدی لیلی مجنون نمانی استقبال

یارالی پیکریله اکبر جوان عمّه

 

آنام ربابه خبر وئر که لایلای دئسون

گلور قولاقیمه اصغر سسی عیان عمّه

 

یتشمشوق بیله معلوم کربلا چولونه

گوزیمده جلوه لنور عالم نهان عمّه

 

معاینه گورورم قتلگهده محشردور

بابامی دوره لیوب قوم کوفیان عمّه

 

قلج ووران گئدیری داش ووران هجوم ائدوری

یارا ووران او شهه وئرموری امان عمّه

 

یارالی سینه سی اوستونده شمر دون اوتورب

سِنان الینده گزور دوره ده سنان عمّه

 

باشین کسن نه اوتاندی اناسی زهرادن

حیا نه ایلدی جدّیندن اوخ ووران عمّه

 

بو یر او یردی بیزی سویدولار اراذل شام

جفا الین حرمه آچدی شامیان عمّه

 

بو یر اویردی بیزیم خیمه گاهیمیز یاندی

اوجالدی آل علیدن گویه فغان عمّه

 

بو یر اویردی بیزی آت قباقینه سالدی

آپاردی صاق صولا اعدا دوان دوان عمّه

 

بو یر او یردی که بیر گوشواره اوستونده

یتشدی صدمه یخلدیم آپاردی قان عمّه

 

بو یر او یردی بیزیم غارت اولدی معجریمیز

تالاندی کسوت زردوز و پرنیان عمّه

 

خدادن ایسته سنی قارداشون حسین جانی

خلاص غمدن اولا (سعدی زمان) عمّه

 

چوخ ایله لطف، سیزه تا چوخ ایلسون خدمت

چوخ عمر ائدوب چوخ ائده گوز یاشین روان عمّه

 

ز بس بو سوزلر ائدوب فاطمه قزین بی تاب

 

ادامه دارد ...

 

 مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در شهادت امام حسین (ع) و گریز به کوچ از شام و اربعین بخش دوم 5297

درشهادت حضرت امام حسین (علیه السلام)

و گریز به احوالات کوچ از شام و اربعین حسینی

 

بخش دوم

 

ز بس بو سوزلر ائدوب فاطمه قزین بی تاب

گلوب تکلّمه علیا جناب وئردی خطاب

 

قزیم نه بُلدون اَله گلدی دلده کی مقصود

بو یردی کرب و بلا جلوه گاه حیِّ ودود

 

جواب وئردی که السّاعه عمّه محملده

آپاردی هوش منی فکر ماسلف دلده

 

بو دشت پرخطری دولدوروبدی گوردوم نور

او نور ائدوب بو بیابانی رشک وادی طور

 

نه نور جلوه لنور جلوۀ جمال الله

او نوردور که اونا محو اولوبدور آل الله

 

باخاندا گوردوم آتامدور جمالی جلوه لنور

ولی نحالیله گوز گورسه گوز یاشی اَلَنور

 

گویون ستاره لرین زخم جسمی سان وئروری

یارالیدور یارالار چشمه چشمه قان وئروری

 

یارالی پیکریله اگلشوبدی دلخسته

بیر آلتی گوشه لی پر گرد و خاک قبر اوسته

 

مقابلنده جوانان هاشمی یکسر

دوروبلا منتظرِ امر سینه ده اللر

 

اولوبلا محو تماشا جمال انورینه

تیکوبله گوز آتامین چهرۀ منورینه

 

گلوب تکلمه ناگه او شاه غم لشگر

بیوردی قارداش ابوالفضل اوغول علی اکبر

 

بو سرزیمنه گلور شامدن پریشان حال

دایانمیون ائدون آل علینی استقبال

 

وفالی زینبیمی منده سرفراز ائدورم

اوزوم او عصمت کبرانی پیشواز ائدورم

 

بو سوزلری ائشیدوب زینب اولدی غرق ملال

دونوب امام زماندان ائده بو سرّی سوال

 

باخاندا گوردی دگول ناقه ده امام علیل

دوروب او دشتیده بیر یاندا فخر آلِ خلیل

 

ووروبدی قولتوقینا اللرین امام انام

وئرور بو دللریله شاه کربلایه سلام

 

سلام اولا سنه ای وارث کرام بابا

سلام اولا سنه ای شاه تشنه کام بابا

 

سلام اولا سنه ای وارث صفیّ الله

سلام اولا سنه ای وارث نبیّ الله

 

سلام اولا سنه ای آیریلان عیالیندن

گوی اهلینی گتورن نالیه ملالیندن

 

سلام اولا سنه ای کائناته فُلکِ نجات

ائدن سفینه سینی قانه غرق قوم طغات

 

سلام اولا سنه ای وارث خلیل بابا

محبّت اهلینه راه حقه دلیل بابا

 

سلام اولا سنه ای یاندیران خیامین عدو

بالالاری داغیلان کوه و دشته چون آهو

 

سلام اولا سنه ای وارث کلیم الله

کلیمی نوری ائدن لَن ترانیه آگاه

 

سلام اولا سنه ای وارث دم عیسی

غلام درگهی یوز مین مسیح و مین موسی

 

سلام اولا سنه ای دم وئرن مسیحایه

یارالی باشی گئدن نیزه ده کلیسایه

 

سلا اولا سنه ای جسمی اوخلارا آماج

بُراقی نیزه کسوک باشیله ائدن معراج

 

سلام اولا سنه ای ختم انبیا اوغلی

عزیز آلعبا فخر ماسوا اوغلی

 

سلام اولا سنه ای کوی عشق قربانی

جبینی پارچالانان سنگیله آخان قانی

 

سلام اولا سنه ای سبط حضرت یاسین

ووروب شکست ایلین خیزران ثنایاسین

 

سلام اولا سنه ای مرتضی علی اوغلی

سلام اولا سنه ای قدرت جلی اوغلی

 

سلام اولا سنه ای یادگار شیر خدا

آتاسی شیر اؤزی شیر دل دم هیجا

 

سلام اولا سنه ای مُهجه قانی گوز یاشی

آتاسی شیر خدا تک قلجلانان باشی

 

سلام اولا سنه ای نوردیدۀ زهرا

سلام اولا سنه ای رختینی سویان اعدا

 

سلام اولا سنه ای یادگار آلِ عبا

سلام اولا سنه ای جدّه سی خدیجه ، بابا

 

سلام اولا سنه ای حقّه عاشق جانباز

سلام اولا سنه ای مُحیییِ زکاة و نماز

 

سلام اولا سنه هر دهرده دوا نامی

کسوک باشیله جداده اوجالدان اسلامی

 

سلام اولا سنه ای حق بولوندا قانه باتان

سلام اولا سنه ای کربلا یرینده یاتان

 

گوروب او حالیله زینب امام سجّادی

اوزین کجاوه دن آتدی اوجالدی فریادی

 

حسین تربتینون عطرین آلدی چکدی فغان

اوجا سسیله دئدی عطریوه باجون قربان

 

گوروب بو حالتی نسوانِ هاشمیّه تمام

کجاوه دن توکلوبلر قیامت ائتدی قیام

 

ایله توکولدیله برگ خزان کیمی نسوان

باخان دیردی اسوب گلستانه باد خزان

 

دلیمده یوخدی توانا او حاله شرح وئره

معاینه گویون اولدوزلاری توکولدی یره

 

همان او گونکه گوروندی بو ماجرا بو نوا

دوتولدی شوریله یتمیش ایکی شهیده عزا

 

همان او گون حرمین محشر مبینیدی

عزیز فاطمه نین اوَّل اربعینیدی

 

او پر خطر چوله گلمیشدی دلده ناله و آه

حسین زیارتینه جابر ابن عبدالله

 

بویوردی جابره میر هدا امام اُمَم

گلوب بو چولده دوتا آلِ مصطفی ماتم

 

دویونجا آغلامیوبلار بولار ئولنلرینه

ووروبلا قمچی ائدنده نوا بدنلرینه

 

گلوبلر ایندی دویونجا سرشک ریز اولالار

بو توزلی قبرلر اوستونده ساچلارین یولالار

 

بیر ارعین دور اولوبلار بلالره صابر

گوتور آداملاریوی گئت کناره یا جابر

 

که قالماسین بو قبورین یانیندا نامحرم

گلوب بو قبرلر اوسته دؤشَنسون اهل حرم

 

علی عیالی گلور باش آچوب ساچین یولسون

مدینه دن سنیله کیم گلوب کنار اولسون

 

امامین امرینی ائتدی قبول او نیک شعار

آداملارین گوتوروب قبرلردن اولدی کنار

 

اولان جفائله بیر دسته زارو دلخسته

گلوب دوشندیله بیر آلتی گوشه قبر اوسته

 

باخوب گوروبله که یوخ دور و برده نامحرم

تمام باشلارین آچدی مخدّرات حرم

 

ساچین یولان باش آچان داد و آه و ناله ائدن

بیر عالم اولدی که اوج ائتدی گوگلره شیون

 

او قزلاری که اولاردور شفیعۀ محشر

قیامت عالمینی ظاهر ائتدیلر یکسر

 

بیری دیردی گوزوندن ایراق بابا دشمن

بو چولده معجریمی آلدی جان وئرن گون سن

 

بیری دیردی گوزوندن ایراق سپاه شریر

علیل قارداشیمون ووردی بوینونا زنجیر

 

بیری دیردی بیزیم سینه میزی داغلادیلار

قولومیزی سپه شام و کوفه باغلادیلار

 

بیری دیردی قولومی چوخ اینجیدوبدی طناب

هله یاراسی قالور ایلیوب منی بیتاب

 

بیری دیردی ووروبلار دوشاخه و زنجیر

دوشاخه نین باباجان ایمدیده یری اینجیر

 

بیری دیردی کنیز ایسته دی منی شامی

مگر دگولدی کفایت اسیرلیق نامی

 

بیری دیردی بابا یاخشی موقعِگِله دور

بیری دیردی ایاقیم هنوز آبله دور

 

بیری چکردی فغان کوفه ده اسارتدن

بیری دیردی امان شامده شمادتدن

 

بیری دیردی آلوب تازیانه طاقتیمی

بو قبره ساخلامیشام دلده کی شکایتیمی

 

بیری دیردی گرک باشیمه سپم توپراق

باجیم آجیندان ئولوب شامیده گوزوندن ایراق

 

اولوبلا هر بیری بیر نوع کاشف مطلب

گلوب تکلُّمه ناگه علی قزی زینب

 

دئدی حسین سنه قربان اولا بلالی باجون

گلوب زیارتیوه شامدن یارالی باجون

 

اسیر شام ومدینه غزالیم قارداش

ئوزوم علی قزی یاسلی عزالیم قارداش

 

دیار کوفه و شام و حلب مُسافِریَم

ایاقه دور نجه گور ماجرالیم قارداش

 

گیدوب جلالیم الیمدن حسین باشیم آغاروب

دینمورم نجه باشی بلالیم قارداش

 

سزادی دولسا نوائیله نینوا دشتی

من آغلیاندا، که نی تک نوالیام قارداش

 

اسفلی شکوه لریم واردی مخبر شامم

شکسته دور ئورگیم نینوالیم قارداش

 

گیدنده نعشیوی عریان قوم اوسته گورموشدوم

کفنسیز اولماقیوا دفن، حالیم قارداش

 

ئوزون بُلوردون او گون باشدا معجریم یوخودی

او عذرین ایمدیده غرق ملالیم قارداش

 

یارالی گون قاباقیندا سنی قویوب گیتدوم

هله او گیتماقین افسرده حالیم قارداش

 

خانملیق ایلدیقیم کوفه ده نَلَر گوردوم

باشون گوروردی نجه ابتلالیم قارداش

 

یارالی باشیوی شمر ایتدی بیر گئجه مهمان

اودور بیر عمریدی گریان لیالیم قارداش

 

گلنمدیم او گئجه من یانان چادردِیدیم

آنامدا گوردی نه سوز خفالیم قارداش

 

سنون یرون او گجه خیلی نامناسبیدی

اودور من ایندیده رنج و عنالیم قارداش

 

صباح اولاندا باشون پیشوازیمه گلدی

بُلوردی مملکت عشقه والیم قارداش

 

گلنده سن دانیشوردوم کجاوه ده گوردون

که نطقده نجه حیدر مثالیم قارداش

 

دیردی کوفه لیلر مرتضی علی دانیشور

اودور دئدیم او علینون من آلیم قارداش

 

باشون او گون منه گوستردی ایله لطف و نوال

که حشر اولونجا رهینِ نوالیم قارداش

 

او زینبم منی گون گورممیشدی بی پرده

هامی بُلوردی آنام تک حیالیم قارداش

 

سنون محبّتون ائتدی اسیر سالدی چوله

محبّت عالمینون مه جمالیم قارداش

 

هارا گیدوب باشون آردینجا گئتمیشم منده

مقام عشقیده باخ گور وفالیم قارداش؟

 

آپاردی مجلس عامه بیزی زیاد اوغلی

گوره گوره باشی قاندان حنالیم قارداش

 

اسوبدی باخمادی گلزاریمه سموم خزان

تصوّر ائتمدی عصمت نهالیم قارداش

 

دانیشدیروب منی ووردی دوباره دیل یاراسی

بیان ما وَقَعه نطق لالیم قارداش

 

باشون دالنجا دوشوب شامه گئتمیشم بیر باش

رموز عشقده مجنوندان عالیم قارداش

 

وروبدیلار او قَدَر تازیانه کعب سنان

هنوز جسمیمه باخسان یارالیام قارداش

 

دولانمیشام باش آچیق شامیده محلّه لری

خیال ائدردی گورن لااُبالیم قارداش

 

گیرنده شامه منه نامناسب آد دیدیلر

بُله بُله که پیمبر عیالیم قارداش

 

دولاندوروردولا کوچه به کوچه قول باغلی

خیال ائدردیلر چین و خطالیم قارداش

 

توکردیلر باشیما کول دویردیلر بی جرم

گمان ائدردیله جُرم و خطالیم قارداش

 

گونوم او شهریده بختیم کیمی دونوب شامه

اگر چه شمس حیا، مه لقالیم قارداش

 

باشیمدا قمچی یری معجریم کیمی قرالوب

ایکی قرائیله باشی قرالیم قارداش

 

پوزوب خیالیمی بیر نحویله خرابه غمی

دینمورم بوقدر وار خیالیم قارداش

 

او قدر صبر ائلدیم صبر مندن اولدی ملول

بو یولدا گور نه شهامت نمالیم قارداش

 

دایانا بُلمدیم اما یزید بَزمینده

سبب او بزمیدی چوخ غمفزالیم قارداش

 

اگر او مجلسین اوضاعینی (حسینی) یازا

اونا بُیوک صله ویرّم سخالیم قارداش

 

امان یزیدین الیندن امان یارالی امان

یارالی قلبیمی ایلوب او شرب مجلسی قان

 

سنون دوداقلاروی چاک چاک ائدنده آغاج

یاخامی پارچالادیم اولدی طاقتیم تاراج

 

یارالی باشیوه گه باخدی گولدی ایچدی شراب

گه ائتدی قانه دونن قلبیمی ستمله کباب

 

قمار اویناماقا اولدی کفردن طالب

باشوی دوگدی اولاندا حریفینه غالب

 

یارالادی دوداقون خیزران او مجلسده

منیم سرشگ تریم اولدی قان او مجلسده

 

او قدر صبر ایلدیم تنگه گلدی مندن صبر

ولیک غم منه ویردی تکان او مجلسده

 

یاخامی چاک ائلدیم من معاویه اوغلی

ووراندا لبلریوه خیزران او مجلسده

 

کنیز ایستدی بیر سوگلی قیزون شامی

یوزومه خون دل ائتدیم روان او مجلسده

 

دلیل عقلیله آیات نصّ و محکمیله

یزید کفرینی ائتدیم عیان او مجلسده

 

اولیدی کاش قلج اَلده قارداشیم عباس

منه دینده او ظالم یامان او مجلسده

 

نه دل یاراسی منیم ووردی قلبیمه گوردون

که چکدی اهل حرم الامان او مجلسده

 

باشی آچوق بیزه تختین دالندا یر وئردی

باخوردی عترتیوه شامیان او مجلسده

 

باخوب عیالیوه بیر بیر سوروشدی آدلارینی

بیزه شماتته آچدی زبان او مجلسده

 

شراب مجلسی پیغمبر عترتی باش آچوخ

ویروب عیالون عجب امتحان او مجلسده

 

بیری دوتوب یزوه ینگین بیری سالوب زلفین

اوز عصمتین هامی وئردی نشان او مجلسده

 

قویولدی خارجی آد جدّیمی نشان ویردیم

ترحم ائتمدی اسلامیان او مجلسده

 

بنی امیّه نی قرآنیله مجاب ائتدیم

گلوب مروّته انجیلیان او مجلسده

 

حمایت ایلدی بیز اهل بیته نصرانی

یزیده ائتدی تعرّض هامن او مجلسده

 

هدایت ایلدی باشون قبول ائدوب اسلام

شهادتیله اولوب کامران او مجلسده

 

او مجلسین ستمین (سعدی زمان) یازما

اولوب علی قزی قدّی کمان او مجلسده

 

او آلتی گوشه لی قبر اوسته گوردیلر لیلی

علیّ اکبری وار اوخشاماقه چوخ میلی

 

ایاق طرفده قویوبدور یره یوزین آغلور

یانقلی دیللریله قلب عالمی داغلور

 

ایله سزیلدیری بی خانمان اوغول آناسی

باخان بُلر که الیندن گئدوب جوان بالاسی

 

یواش یواش دیور ای قلبیمون توانی اوغول

مگر بالا بیله گوزدن سالار آنانی اوغول

 

بو توزلی قبریوه قربان اولا آنان لیلا

ایاقه دور که گلوب قامتی کمان لیلا

 

نجه دیوم که بو یوللاردا اهل کوفه و شام

نه ظلم ائدوبله نجه گوندزوم اولوبدور شام

 

بو قدر وار که جفائیله قوم سفیانی

اوغول گوزوندن ایراق چوخ دوگوبله لیلانی

 

بو رسمدور که تسلّی ویره لَّه ثکلایه

ولیک چالدیلا کف اهل کوفه لیلایه

 

دینده ای وای اوغول وای آخاندا گوز یاشیم

دچار اولوردی اوغول تازیانیه باشیم

 

دوگولموشم دئمورم قامتیم کمانه دؤنوب

وار اوزگه سرّی گوزوم یاشی بیله قانه دؤنوب

 

نه چکمیشم اونی بیر خالق رقیه بولوب

خرابه لرده عزیزه باجون آجیندان ئولوب

 

گلنده من بو چوله عزّتیله گلمیشدیم

جلال و دبدبه و شوکتیله گلمیشدیم

 

بو چولده اولدی ولی ظلم بی حساب منه

باشی قرالی الی بوش نجه گئدوم وطنه

 

سنی مدینه نین اهلی سوال ائتسه اگر

نجه دیوم که سوسوز وئردی جان علی اکبر

 

(حسینی) بسدور آز آغلات آناسی زهرانی

مطوّل ایلمه قیل مختصر بو طغرانی

 

بیر اوغلی اکبره وئر آند بیرده زهرایه

باجیسی زینبه بیرده عیالی لیلایه

 

سنی بو قدر اطبّایه ائتمسون محتاج

تئز ایلسون اوزی بو درد بیدوایه علاج

 

عزیز فاطمه ای مظهر صفات خدا

بش آیدی بیر مرضیم وار نه آدی وار نه دوا

 

سیزون قاپوزدا یوزی قاره بیر قولام امّا

نقدر من پیس اولام یاخشیسوز سیز ای مولا

 

اولا اولا سیزه مستخدم ای کرم کانی

روادور اولمیا دردیم اولاندا ، درمانی

 

سنی قسم وئرورم زینبیله زهرایه

سنی قسم وئرورم اکبریله لیلایه

 

عنایتون بو سگ روسیاهه قیل اظهار

آقالیق ائت منی فوراً بو دردیدن قورتار

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال در شهادت امام حسین (ع) 5284

زبانحال در شهادت امام حسین (ع)

 

میداندا دوشن کیمدی او خونین کفن عمه

بیردادرسی یوخدی وورارهریتن عمه

 

ایستر دونه هریانه او غمخواره وورولار

باخمولا اولوب پیکری صدپاره وورولار

حیرتدیم آخربوقدریاره وورولار

آیا نجه طاقت گتوروربیربدن عمه

 

دلدن دوشوب ال چکموری اما بو جماعت

اوزحالینه قویمولا اونی جان ویره راحت

یوخ قلبیلرینده اثررحم و مروت

یوخ کیمسه بو مظلومه ندن رحم ایدن عمه

 

خنجرگوتورن نیزه ووران آتلی پیاده

یالقوزبوغریبین ایلیوب قتلین اراده

لشکرقاریشوب بیربیره بو هرکیمی داده

گوربیرچاغورور یوخ سسینه سس ویرن عمه

 

هیچ کیمسه غریب اولماسین عالمده الهی

عمه گوره سن واربوغریبین نه گناهی

بلله دل کافرلره تاثیر ایدرآهی

تاثیرمسلمانلارا ایتمزندن عمه

 

آرتوق بو غریبین اوره گیم قلبینه یاندی

قلبیمده کی گلموردله ای عمه اماندی

میداندان آتام گلمدی دل چوخ نگراندی

باعث ندی تاخیرینه بس جان من عمه

 

گل جانب میدانه تماشا ایله سنده

گوربیرنه گورورسن داخی جان قالمادی منده

من که تانیا بلمدیم ازبسکه بدنده

بیحدیارا واراولمیا شاه زمن عمه

 

آثارنجابت حرکاتینده عیاندور

وصف ایلوری حالاتی که سلطان جهاندور

اورنگ جلالتده سلیمان زماندور

اطرافین آلوبدورگوروسن اهرمن عمه

 

گه سسلور اوغول هارداسان ای شبه پیمبر

گاهی چاغورور ای منه یاوربرادر

جان استه وورالارکیمی نیزه کیمی خنجر

نه داده یتن وارنه هرایه گلن عمه

 

سن گزلیسن مطلبی گوزیاشین ایدرفاش

قارداش دیوب هردم نیه گوزدن توکوسن یاش

بیراوزگه حسین آدلی واروندورداخی قارداش

قارداشی الن اوغلیالیندن گیدن عمه

 

معلوم اولوبدور منه سن ایلمه پنهان

بلدیم که یتیم اولموشام عمه سنه قربان

ویراذن اولوب صبرایلماقدان اورگیم قان

چون صبح ازل چاک ایلیوم پیرهن عمه

 

ایوای اشاقلیقدا یتیم اولدی سکینه

مشکل بو یتیمه دوزه شمرین ستمینه

شامه کیمی الم چوخ اوزاخلاشدی مدینه

اولدوم عجب آواره دشت و دمن عمه

 

مرحوم حقیر خویی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

در احوالات حضرت امام حسین (ع) 5180

در احوالات امام حسین (علیه السلام)

 

تاحسین دوشوب ذوالجناحیدن

ناامید اولوب مرکب آغلادی

 

معجرین آچوب فرشه فاطمه

باشینه ویروب زینب آغلادی

 

تکلیوب چوخور یرده شامیان

بی کمک امامی نَدن ویرور

 

صف چکوب هامی وحشی کوفیان

بیر گلن ویرور بیر گئدن ویرور

 

کیم ویرور گیدیر آخرِ صفه

نوبتی چاتوب تازه دن ویرور

 

گاه بیر نفس تازه ایلیوری

گه گیدیر گینه حال عادیدن

 

گه دئیور ابوالفضل هایانداسان

دم آلور اسَن وقته بادیدن

 

 راوی نقل ائدیر گوردوم حضرتین

صاف یری وجودینده قالمادی

 

بولمورم او بیرحم عربلرین

پس نَدن دیلی راضی اولمادی

 

اول چوخور مکاندا گلن گئدن

ویردی بی کمک شاهی دویمادی

 

بعضیسی گورور قورتاروب حسین

جسمینه گینه داش آتوردولار

 

بعضی تازه نعل آتلارا سالوب

سینه سینده هی آت چاپوردولار

 

قوی اوزوم دئیوم نیزه داریدن

عفو ائله منی یابن فاطمه

 

بیر اشاره چوخ آچمورام سوزی

یوخدی طاقتی اهل محْرمه

 

نیزه نی ویروب گیچدی قلبینه

چکدی قان سَپوپ عرش اعظمه

 

لخته لخته قان سوزدی نیزه دن

سیندی زینبون خم اولان بِئلی

 

تلّیده ویروب لطمه صورته

سسلدی یتیر داده یاعلی

 

بو مخمسیلن تمام ائدوم

شیعه نین بو نسگیل، آغیر داغین

 

بیر اشاره ده ساربانیدن

پوزدی باد غم گورنجه باغین

 

چوخ تلاش ائدوب چیخمادی اوزوک

خشمگین اولوب کسدی بارماغین

 

صف ب صف گلوب قدسیان یره

وای حسین دئیوب سینه داغلادی

 

جبرییل او دو نوحه باشلادی

قورخورام یازام اللّه آغلادی

 

 بسدور ای قلم جان فاطمه

وئر بو نوحه یه بوردا خاتمه سن

 

حیا ائله ساخلا ال دایان

زخمدار اولور قلب فاطمه

 

گورمیسن «فقیر» آغلوری قلم

دفتر آغلوری بیله ماتمه

 

آچما هر سوزی آلدی اهل دل

قصه ی غم قتلگاهیدن

 

یاز شجاعتین یاز شهامتین

آل صله اوزون پادشاهیدن

 

مرحوم فقیر خویی

احوالات حضرت امام حسین (ع) 5135

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

کلیما ترک ایله اول او جانی

ترانی دی ایشیتمه لن ترانی

 

جمال یاری گورمک آرزوسی

اولانون قان گئرک اولسون وضوسی

جداده سویله سون یا حق و دوسی

ثبوت اولسون کمال امتحانی.

 

جدا اوسته گورنلر سویله سون آه

کی بو باش انفس و آفافه دور شاه

یازار خط جلیلن بسم الله

داماندا نیزه دن تپراقه قانی

 

وورار محبوب ذات حی مطلق

ندای من رانی قدر الحق

وئرر بو مذهب اسلامه رونق

قانیلان فاش ائدر کنز نهانی

 

قانی الله قانیدو بی عبارت

قان اسمی دور مسمای شهادت

نه منده حال وار نه سنده طاقت

مجال ایستر بونون شرح و بیانی

 

دیوم واحد دی بو شه یا عناصر

عقول عاقلان بو یئرده قاصر

دئدی قورخمادی فاش ای عشقه ناصر

نه جسمیدور نه جوهر نه معانی

 

خداوندا دگرگون اولدی حالیم

گواهیمدور پریشانتر مقالیم

سالوب آتدان حسینی هانسی ظالم

حسینون قالمیوب گئتدی توانی

 

بدن باشدان ایاقه پاره پاره

ائدر سوزش یارا گلمز شماره

اوحالتله سجود کردگاره

اولوب مشغول یوخ بیر جانفشانی

 

گلوب اول وقتیده شمر الده خنجر

یتورسون قتله شاهی اول ستمگر

تزلزل یئر ائدوب آغلاردی گویلر

گتوردی نالیه کون و مکانی

 

بویوردی شمره بسدور بو تظلم

عطشدن یوخ توانای تکلم

قوریوب لبلریم ای بی ترحم

سوسوز اولدورمه شاه انس و جانی

 

چیخوب بیر سینیه اول شمر غدار

کی اول سینیدی دائم مسکن یار

ایاقدا چکمه الده تیغ خونخوار

واریدی حقی اولدورمک گمانی

 

تجلای جمالوندن حسین جان

اگر بیر ذره لطف قیلسون احسان

ائدر 'بیضا' ید بیضا نمایان

قیلار روشن زمین و آسمانی

 

مرحوم بیضای اردبیلی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات راس مطهر حضرت امام حسین (ع) 4971

احوالات راس مطهر حضرت امام حسین (ع)

 

گوردیلر نطقه گلوب شمس هدایت نیزه ده

آیه آیه ایلیور قران تلاوت نیزه ده

 

چهره سیندن نور حق پیدا و ناپیدا ، رخین

ساکنان نُه فلک ایلور زیارت نیزه ده

 

محو اولور، هر کیم گورور اول جلوهء نور حقی

گورسنور دنیا بویی بس که ملاحت نیزه ده

 

عیسیِ عیسا قویویوب عیسانی حیران عشقینه

وصفه گلمز مطلقا اصلِ حکایت نیزه ده

 

حیرته معناده داود خوش الحانی سالوب

صوت و لحنی ایلیوب بر پا قیامت نیزه ده

 

واردی لحنینده ز بس شور و شعور عاشقی

گورسنور ذوق و صفای بی نهایت نیزه ده

 

ساقی خَمرِ الهی نرگس خماریله

تشنگان وصلینی ایلور سقایت نیزه ده

 

آشنا بی آشنا اولماز مقام سیریده

سیره سیر اهلی ویرور عز و جلالت نیزه ده

 

مسجد الاقصادی معراجه شهید مطلقه

بو نجه معراجیدی اولموش بدایت نیزه ده

 

افسرین باشدان آتوب جبرئیل چرخ چارده

الله الله حق ایدوب گور نه سکونت نیزه ده

 

زینبین احوالینه طوبی، که شوق و ذوقیله

ناقه ده باجی، ایدور قارداشی رفعت نیزه ده

 

شعشعات نیزیه مبهوت اولوب غملی رباب

ایلیور بیر اولدوزا عشقیله رویت نیزه ده

 

شقه شقه زلف اصغردن صبا خوشحال و زار

اهل عشقه بذل ایدور انوار نکهت نیزه ده

 

طبلهء عطاردور زلف شبیه احمدی

گو مشام لیلیه وار عطر جنت نیزه ده

 

نو عروسه شعشعات قاسمی انوار محض

وار تلاءلؤده عجب مشکات منّت نیزه ده

 

نیزه نین باشینده یوخدور بس ندن راس وزیر

شه وزیره ایلیور عشقین اشارت نیزه ده

 

بو فراز داریدن عیسایه در عهد (عتیق)

عیسیِ عیسا ویرور عیسایه غیرت نیزه ده

 

استاد طهمورثی (عتیق)

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت امام حسین (ع) 4810

در احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

شاه شهیده گر چه شهادت مماتیدی

معناده بو ممات اوزی عین حیاتیدی

 

ئولماخ صفات محض بشردور، نه هر بشر

بخصوص او شه که نور حق و حق صفاتیدی

 

حق نوری سونمز، آیه ان یطفویه باخ

عیناً بو مدعایه ازلدن ثباتیدی

 

احیاء عند ربهمبن، شرحی فصل فصل

بو مطلبون حقیقتنون واضحاتیدی

 

فرط شعاعدن تاپوب اول نور حق، خفا

انظار بی بصیرته لایق خفاتیدی

 

حتماً حسینیله بو شهادت عالمی

محبوبیله حبیب آراسندا کفاتیدی

 

جان پرده حجابیدی، آتدی او پرده نی

منظور کشف پرده مکشوفیاتیدی

 

کشف ایلدی عوالم عشقی که جن و انس

مجموع انبیا بو عوالمده ماتیدی

 

بیر اوزگه عالم اولدی، حسینون عوالمی

هر بیر حوادثی چوخ عجب حادثاتیدی

 

باخمازدی سوز زخم ندور، جسم و جان ندور

ترک وجود عاشقه چون واجباتیدی

 

دگدوقجا گون یاراسنا، آرتاردی سوزشی

قان جوش ایدردی سو کیمی، گویا قناتیدی

 

گودال قتلگهده غرق اولدی قانینه

اول نازنین وجود که فلک نجاتیدی

 

سسلوردی العطش، سو دیردی، نه هر سویا

مقصودی جام وصل، نه آب فراتیدی

 

خنجر قویاندا حنجرینه شمر، ویردی زور

لرزان او دمده نه فلک و شش جهاتیدی

 

یوز ویردی نظم عالم امکانه اختلال

بر هم نظام منتظم کایناتیدی

 

مبهوت قالدی قابض الارواح قبضینه

قابض حسینه، قدرت مخصوص ذاتیدی

 

گچدی جدایه تا باشی تکبیر سسلدی

بی غسل پاک نعشینه گویا صلاتیدی

 

هر دم باخاردی قانلی گوزی اهل بیتینه

حال حیاتی تک، نظری التفاتیدی

 

قرآن اوخوردی نیزه ده گه نازنین باشی

اثبات اولا که صاحب رکن هداتیدی

 

ئولموشدی شاه دین، نجه قرآن اوخوردی باش؟

هر دم بو نه ظهوره گلن معجزاتیدی

 

حی اولماسیدی باشی، دانشمازدی نیزه ده

بو امر اونا محالیدی، نه، ممکناتیدی

 

یاخشی ثبوته یتدی سوزون(ذهنی) مرحبا

بیر کس دیمز امامه شهادت مماتیدی.

 

مرحوم استاد مشهدی علی اصغر ذهنی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت امام حسین (ع) 4633

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

چوخ   وقاریلن  دایاندی  سینه میدانیده

زورق  کفری   حسین  غرق ایلیوب طوفانیده

سعدین اوغلی گوردی یوخ ذره توان عدوانیده

گوردی تپراقه سالانمز اول شهی اون مین نفر

ویردی  بیر دستور  فوری لشکره اول بد سیر

 

ترک پیکار ایله دی خنجر ویران سربازیلر

ناگهان   اولدی مسلح   جمله    تیر اندازیلر

چرخه باخ نور حقه یاره ویرور سگ بازیلر

اوخ یاغور گویدن ترابه بارش نیسان کیمین

پیکرینده یر ویرور اوخلاره شه مهمان کیمین

 

اعتنا      ایتمور   حسین   افغان    نور عینینه

انبیانی    مات   ایدوب    مولا    ادای    دینینه

دورت مین اوخلی پیرهندن قان سوزور نعلینینه

سوزدوگیجن قان یوزی بشاش اولور یاللعجب

عشق   بی همتاسینه حیران قالوب شط العرب

 

یوسفی گورجک کسوب نسوان مصری اللرین

اول قدر مبهوت اولوب  بیلموب   جراحت   شدتین

چون گوریدی باشی   اوسته  دلبرین سلطان دین

بیلمیوردی هیچ یارا هاردان دگور گول پیکره

آری   مین یوسف  گرک نوکر اولا بو رهبره

 

اصغرون حلقین بولن اوخ ناگهان دوشدی یولا

دوز گلور مقصوده ساری دونمیور ساق وصولا

آری   باجادی    اگر زهرا   خانم   زلفون یولا

ای   قلم   بو مطلبون قلب جهانی داغلادی

سینه دن دگمیش او پیکانه کورک قان آغلادی

 

صالح آدلی بیر دنی آلدی اله اوز نیزه سین

ویردی پهلوی حسیندن ناله ایتدی یا و سین

آلدی اول نیزه امام شیعیانون    طاقتین

زینیدن دوشدی یره عالم حسینیم وای دیدی

کربلایه   فاطمه گلدی بالام لایلای  دیدی

 

نوید آسال اردبیلی

احوالات حضرت امام حسین (ع) 4630

احوالات امام حسین (علیه السلام)

 

روحی معراج ایلدی مقتلده قالدی پیکری

توکدی الله قانینی گوداله شمرون خنجری

خون بهادور گوردیلر بو قانه ذات داوری

لفظ ثاراللهی تک بو قانه اطلاق ائتدیلر

 

جنت الاعلایه چکدی خاذن جنت قرا

قوردولار یاس مجلسی الله اولوب صاحب عزا

مدعی یتمیش بیر انصاریله شاه کربلا

وئردیلر جان حق یولوندا حقی احقاق ائتدیلر

 

یتدی آماله شهیدان خاتمه تاپدی قتال

ظاهرا دشمن یتوب کامه قوتاردی قیل و قال

تا مضیف الحقه آماده اولوب بزم وصال

رزق موعوده تاپوب ال شکر رزاق ائتدیلر

 

 تقائی اردبیلی

احوالات حضرت امام حسین (ع) 4418

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

هلال نقل ایدور او گون حسین یخلدی مقتله

باخوردی تله منتظر باجیسی خیمدن گله

ویروردی قان جراحت عمیق تیر حرمله

دیدیم بو سیدی یخان اورکده کی یاراسیدی

 

گلن وروردی تیریلن گئدن وروردی سنگیلن

طرفدی زاغیلن زغن یارالی شیر جنگیلن

درنده لر ستیز ایدور سوسوز قالان نهنگیلن

بیری دیموردی ال چکون بو فاطمه بالاسیدی

 

نه گوردوم حال ضعفیده دگور دوداقی بیر بیره

دیوردی کیمدی بیر ایچم منه بو حال دا سو ویره

امیر لشکره دیدیم سوزینی سالمیاق یره

دانشمادی دیدیم سکوت علامت رضاسیدی

 

الیمده کاسه جانب فراته قاچدیم آهیله

دیدیم خدا بو خدمتی هلالیدن قبول ایله

سو دولدوراندا آغلاشوب بالقلار ایلدی گله

کیمه سو فکری ایلوسن او زمزمین صفاسیدی

 

قیتدیم آیری سمتیدن بو سری ئوزگه بولمیه

قاچوردیم احتیاطیلن سو کاسه دن توکولمیه

ئوز عهدیمه وفا ایدم قوناق سوسوزدان ئولمیه

ورم ایچه گوزین آچا سو گوزلرین ضیاسیدی

 

نه گوردوم اوندا شمر دون گلور گوزونده گوزیاشی

قلنجی قانلی میزبان النده میهمان باشی

قاچور دالیجا بیر خانم او باجیدی بو قارداشی

یانندا خوردا بیر بالا انیس و هم نواسیدی

 

دیدیم او ظالمه ندن دل هلالی داغلوسان

یالانچی مسلم آیه طهارتی ایاغلوسان

پیمبرین عزیزینی هم اولدوروب هم آغلوسان

دلیل بو جنایته باشوندا ری هواسیدی

 

باجیسی وا حسین دیور سن هیچ او حاله یانمادون

او سسلننده ساخلا ال بیر آز دورب دایانمادون

یوزون قرا اولیدی هیچ رقیه دن اوتانمادون

اونون باباسی بلمدون یتیملرین باباسیدی

 

تلسمه دور بو مضطرین ترحم ایله حالینه

هلالم ایلیوم نظر او فاطمه هلالینه

اقلی قوی الیمده که سویی سپوم جمالینه

چوخ حتک حرمت ایلمه او امتین فداسیدی

 

استاد کلامی

احوالات حضرت امام حسین (ع) 3932

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

راوی دیر که حاضریدیم من او گونکی گون

کوی بلاده قافله ی عشق آچاردی بار

 

یعنی عراقی مسکن ایدنده شه حجاز

گوردوم عزیز فاطمه نون نه جلالی وار

 

دوردی قطارلر دایانوب هودج هودجه

تا امر ایدوب نزوله شهنشاه تاجدار

 

منده او طمطراقه باخاردیم کناریدن

گوردوم بیر هودج اورتوگی زردوز و زرنگار

 

ردّ اولدی پرده خارج ایدوب نازنین باشین

بیر بانوی مجللّه بیر معدن وقار

 

قصد نزول ایدنده او خاتون محترم

فوراً دیزین خم ایلدی عبّاس نامدار

 

شهزاده اکبر عزّتیله صاق قولون دوتوب

صولدان حسن نشانه سی قاسم غلام وار

 

هودجدن اندیروب یره اول سرو قامتی

اطرافین آلدی نچّه جوان گلذار

 

تا دوشمه سین اوق قامته نامحرمین گوزی

شمشاد قدّلر چکوب اطرافینه حصار

 

ایتدیم سوال کیمدی بو خاتون محترم

ایله لّه خدمتیله بنی هاشم افتخار

 

آندیردی بیر نفر منه ایما و رمزیله

زینبدی بو زمانه ده زهرایه یادگار

 

یاده سالوب او گوردوقوم اجلال و شوکتی

ایلردیم حیرتیله اونون حالینه نظار

 

مبهوتیدیم گوروم که همان شان صاحبین

کیم لر بو گون سوار ایدر ای ربّ کردگار

 

باخدیم او دمده بیر نچه بی رحم ساربان

مامور اولوندی تا اسرانی ایده سوار

 

ایستردیلر که میندیره لر هر اسیره نی

فریاد ایده ایده الی باشدا ایدوب فرار

 

سویلردیلر اماندی گلون بیزدن ال چکون

بسدور که ایلدوز بو قدر ظلم بی شمار

 

الله رضاسینه بیزی شامه آپارمیون

ویرسز اگر وطن بیزه چوخ خوشدی بو دیار

 

جمع ایتدیلر قاچانلاری قمچی وورا وورا

اِرکَبن امری جمعه گینه ویردی انتشار

 

سسلندی شمر قافله نی لنگه وورمیون

گون باتدی تیز مینون که اولاخ شامه رهسپار

 

زینب جواب ویردی که ای ظالم امر ویر

نامحرمان کوفه چکیلسون هامی کنار

 

هرگز حریم عفّت و عصمت حریم لرین

ممکن دگل سوار ایده اغیار بدشعار

 

اولماز حرم غزاله لری اشقیایه رام

نخجیر هر زمانیده صیّاددن قاچار

 

نازین بو نازنین لریمون چکمه سم اوزوم

مینمزله بو جهت بولاری ساربان وورار

 

شمرین اشاره سیله کنار اولدی کوفیان

قالموب اسیرلر آراسندا بیر حمله دار

 

چوخ اضطراب و وحشت و هولیله میندیروب

هم نازنین اوشاقلاری هم بیر بیرین کبار

 

تیترردی ناقه لرده خزان برگی تک تمام

اطفال شور و شیونه گلمیشدی چون هزار

 

بعضی دیردی عمّه یریم راحت اولمادی

یولّانسا ناقه من اوتورا بولمرم یخار

 

بعضی دیردی من هارا عریان دوه هارا

اولدوم عجب زمانه ده ذلّتلره دچار

 

یکسر مینن لرین گویه قالخاردی ناله سی

باشه ووروب تمامیسی ایلردی آه و زار

 

بیر زینب اولدی یرده قالان بیر غریب امام

صاق و صولا باخاردیلا حیرتله دلفگار

 

بیمار سویلدی غم و محنت طبیبینه

گل عمّه میندیریم سنی من اولما اشکبار

 

بوکدی دیزین قویاندا ایاق زینب حزین

طاقت گتورمدی که واریدی چوخ انکسار

 

قارداش بالاسی عمّه یخلدی هر ایکّیسی

شمر شریر غیظه گلوب الده بیر تتار

 

باخموب اِناث طایفه سین یا که ناخوشی

وورمازلا شرم ایتمدی منظور او نابکار

 

ایش یتدی بیر مقامه که بیمار ضعف ایدوب

باشین دیز اوسته زینب آلوب لیک شرمسار

 

ایستوب او زاری حاله گتورسون سو تاپمادی

سپسون یوزینه اشک ترین ایلدی نثار

 

آچدی گوزون دوزوب بیبی سین ایلسون سوار

امکانی اولمادی ولی میندیردی اضطرار

 

آخِر امام عصریده میندیردی ساربان

امّا اولانمادی دوه اوستونده برقرار

 

قطب مدار عالم اولوب واژگون یره

توپراقلار اوسته دوشدی دوتوب صورتین غبار

 

سعد اوغلونا یتوردوله ای میر قافله

بالای ناقه ده اوتورانمور علیل زار

 

بیر ظلمه باخ دیموب یرینی راحت ایلیون

اولسون مریض ناقه سی لازمدی راهوار

 

باخموب علاوه بسدور اونا غلّ جامعه

زنجیر آغور وجود اوزی خسته بدن نزار

 

امر ایتدی دورمیون گیدون ایمدی طنابیله

باغلون ایاقلارین دوه قارنیندا استوار

 

خسته بدن یولون زحماتی اوزی اسیر

زنجیر و کونده ویردی خصوصاً اونا فشار

 

بولمم نه چکدی شامه کیمی بو فشاریله

قرخ منزله گجه گونوزی ایتدیلر گذار

 

مرحوم ذهنی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات راس مطهر حضرت امام حسین (ع) 3767

احوالات راس مطهر

حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

او باش که نوک جداده اوخوردی ایه نور

روادی منزل اولا کوفه ده کول استی تنور

 

کسنده باشینی ویرمیشدی شمر چوخ زحمت

یاتوب کول استه یارالی باشیله چوخ راحت

 

یاتیدی کاش همیشه کول استه ای فریاد

که وورموییدی آقاج لبلرینه ابن زیاد

 

سالالا چون هر عزاده لباس اغلالار

نه اینکه صاحب عزا قولارینی باغلالار

 

بو ظلم بسدی بلون کوفیان عزاسینده

یارالی باشینی قویدولار اوز عزاسینده

 

کسیک باشینا ایله حرمت ایتدی ابن زیاد

که چیخدی نه فلکه اه و ناله و فریاد

 

دیمه که شاه شهیدانه دوتمادیلار عزا

اناسی قتلگه ایچره عزا ایدوب برپا

 

بلالی باشی اولوب هر بلایه اماده

ولیک راحت اولوب بیرچه دیر ترساده

 

چو دیریدن چخادوب سالدیلار اونی دشته

قویولدی بزم شراب ایچره بیر قزل طشته

 

یزید کبریله چوخ ووردی خیزرانیله

او خیزران بویانوبدور حسین قانیله

 

نه خیزران که توکوب قان او لعل لبلردن

اوجالدی ناله و فریاد ارمنیلردن

 

مجوس و گبر و نصارا اولوب هامی محزون

دیدیله سویله یزیده ندور گناهی بونون

 

او قدری ووردی او ظالم او نازنین باشی

که اولدی قانیله ممزوج طشته گوز یاشی

 

(ذلیل)ال گوتور اود دوتدی دفتر و خامه

حسین مصیبتی با لله یتوشمز اتمامه

 

مرحوم ذلیل تبریزی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

احوالات حضرت امام حسین (ع) 3747

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

چون کربلاده خسرو لب تشنه نین شهید

اصحابی دوشدی تپراقا قالدی اوزی وحید

 

سسلندی واردی بیر نفر آیا بو گون گلن

آل محمده ایده تا نصرتین پدید

 

گوردی جواب گلمدی تکرار ایدوب گینه

مطلوب حاصل اولمادی چون اولدی ناامید

 

بیله تصور ایلمه ناصر تاپولمادی

سس ویردی انبیا و ملائک اولوب جنید

 

سو یل یاغش ملائک و جن و پری تمام

گلموشدیلر عساکر ظلمی ایده طرید

 

اما قبول ایتمدی سلطان مشرقین

عودت ایدوب تمام فقط اولدی بازدید

 

باخدی خیامه گوردی قیامتدی خیملر

وحشت دوتوب چادرلاری وار حالت جمید

 

دوندی باخوبدی قتلگهه گوردی بیر چمن

خندان یاتوبلا درگه یزداندا رو سفید

 

سر لشکر سپاه دوشوب بیر طرفده دی

انصار با وفاسی قوم استنده بی لحید

 

یوز دوتدی دوغرانان شهدا سمتینه دیدی

ای دودمانلارین ایلین مندن اوتری چید

 

ای مندن اوتری ترک قیلانلار وطنلرین

ای تارکین اهل و عیال عامد و عمید

 

بیر بیر اوز آدلاریله چاقوردی کمکلرین

یا مسلم بن عوسجه یا جعفر و سعید

 

شیران خفته یاتموسوز البته بلموسوز

زهرا قیزین نه حاله سالوب محنت شدید

 

سوزون یتوردی ایلکه اصحاب پاکینه

رمزیله بو جوابی ایدوب گوئیا شنید

 

بیز حاضروق یولوندا قزل قانه غرق اولاخ

هر گونه امرون اولسا بیزوق عبد زر خرید

 

پاسخ ویروب امام بو نوعی صحابینه

حصاد مرگ سیزدن آلوب بهره حصید

 

راحت یاتون سیزه اولا شامل عطای حق

آچموش الوم سیزیله منه فرجه بعید

 

هر سمتیدن خیالینی کسدی امیر دین

گوردی یتوب شهادته چون وقت سررسید

 

یوز قویدی خیمگاهه طرف گیتدی ذوالجناح

اولسون حیالی قیزلارینا خیمده ترید

 

گورجاق اوزین قوم استه چوخور یرده خلوتی

بلدی دوشوب اله چکلن حسرت مدید

 

قویدی خیاله سجده شکر ایلسون حقه

گوردی سو یوخدی ایتسه وضوسین اگر جدید

 

فتوا ویروبدی مفتی دین قانیله آلا

بیر دستماز بی مثل و مثل و بی عدید

 

باش قویدی سجده گاهه مناجاته آچدی دل

ای راحم و روف و صمد داور مجید

 

عرض ایتدی ای یاخون اولان حبل وریدیدن

ای ذات پاک مدحیوه دل کنهیله عقید

 

من ایستورم که جوهرو تجریدی ترک ایدم

ترک مرکب اولماسا اولماز ایله مصید

 

سنسن تمام هسته مرکز خیالیمه

بیرده نه لازیمیدی اولا عمر با مزید

 

من پیشگاه اقدسیوه هر نه ویرموشم

درویش وار تحفه دی چون برگه شوید

 

سیر ایتدی عشق صحنه لرین هفت شهریده

بیر صحنه لر که گورمیوب عطار و بایزید

 

آری طریق عشفیده عشاقه شهد دور

لب تشنه لوق قلج یاراسی زحمت حدید

 

ایتدی توجه حضرت باری بو خدمته

بیر موج ووردی بحر کرم باشلادی نوید

 

سس گلدی باطنا بیر اوزی بلدی سوز دین

یرده چوخور او یرده دوشن ایلدی شنید

 

ایتدون حظوظی سوزش شمشیریله عوض

آتدون او شیر خواره وی بلدون اونی مفید

 

منده بو افتخاری سنه ایلدیم نصیب

عاشقلقا قبول ایلدیم من سنی اکید 

 

(شاکر) جزا گونینده او بازار حشریده

تنها یغوبدی نوحه نی نقدینه و نقید

 

 مرحوم شاکر تبریزی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

اتمام حجت حضرت امام حسین (ع) به لشکر کوفه 3712

اتمام حجت حضرت امام حسین (علیه السلام)

به لشکر کوفه

 

ای جماعت بلموسوز من شیر یزدان اوغلیام

فارس میدان هیجا شاه مردا ن اوغلیام

 

نور حقه ظلمت باطل بو گون اولماز حجاب

مصطفی جدیم آنام زهرا آتامدور بوتراب

قالماسین جای بهانه سیز لره روز حساب

حامی دین محمد باب قران اوغلیام

 

سینه زهرای اطهردن چیخان گوهر منم

محضر استاد اهل عشقه سر دفتر منم

مخزن علم لدنی عالمه رهبر منم

مرشد و پیر طریقت کنز عرفان اوغلیام

 

ایلدی اتمام حجت چون امام اوغلی امام

حمله ایتدی لشکره چیخدی غلافیندن حسام

عرصه نی ترک ایلدی اعدایه سویلردی مدام

ایمدی شمشیریم دیر من شیر یزدان اوغلیام

 

گوردی تاثیر ایتمدی اعدایه متقن سوزلری

کوره آندیرماق دگل ممکن گونی گوندوزلری

گلدی غیظه شیر یزدان تک قیزاردی گوزلری

سویلدی بلدورم ایمدی دینه برهان اوغلیام

 

قاچمیون روباه تک الدورموسوز فرزندیمی

دوغرویوبسوز بند بندیندن منیم دلبند یمی

سالموسوز تپراقلار استه آی گونه مانندیمی

انتقامین آلام ایمدی عدل و میزان اوغلیام

 

هر بلا فرمانی گلسه آلام امضا ایلرم

نقد جانی تیر و پیکانیله سودا ایلرم

خون اعدائیله بو صحرانی دریا ایلرم

بلمینلر تا بله من مرد میدان اوغلیام

 

گتدیم اوغلوم اکبری قربان من صحراسینه

کشتی جسمیم دوشر بو چولده قان دریاسینه

نیزه ده باشیم گیدر موسی کیمی سیناسینه

وارث نوح و خلیل الله و عمران اوغلیام

 

هر طرفده استومه گر یاغسا باران خدنگ

یاره لردن پیکریمده  گللر آچسا رنگ رنگ

نوش جانیمدور اگر پیمانمه دولسا شرنگ

وافی روز الستم عهد و پیمان اوغلیام

 

ظاهرا ایتدوز منی آب زلالین تشنه سی

باطنا اما منم جام وصالین تشنه سی

آز قالوب سیراب اولا بو ماه و سالین تشنه سی

میر آب کوثرین لب تشنه قربان اوغلیام

 

من (کلامی)شهرتم واردور کلامیمده ثمن

رشته نظمه دوزولموش گوهر آسا مقترن

یازموشام بو نوحه نی بلسونله ارباب سخن

خادم آلعلی مرد سخندان اوغلیام

 

 مرحوم کلامی تبریزی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

شجاعت و شهادت حضرت امام حسین (ع) 3699

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

حجت تمام قیلدی او الله حجتی

دوردی دایاندی کوفه و شامین جماعتی

 

تبلیغ حجتینده ویروبلر جواب سخت

بلدی گیچوبدی وقت شهادت یتوبدی وقت

 

اول دمده ذوالفقار اوزینی سالدی واسطه

چکدی شراره گلدی یدالله باسطه

 

غیظه گلوب ولی خداوند ذوالجلال

از قالدی سلب اولا ملک الموتیدن مجال

 

هر چند اوخ یاغاردی هوادن تگرگ تک

قومی توکردی یر یوزینه برگ بید تک

 

فریاد زخمدار و هیا هوی گیر و دار

شور نشور اولدی او صحراده اشکار

 

بامال ایدر ننوعیله خاشاکی تند باد

ابطال قوم منتشر اولموشدی کالجراد

 

شیر خدانین اوغلی ایدوب حمله شیر تک

اول شیریدن قاچاردیلا روباه بیر تک

 

کثرت اولوبدی صورت وحدتده اشکار

دولموشدی کربلایه حسین الده ذوالفقار

 

یوز مین سواره هر طرفه ایلیوب نگاه

ایتمزدی جلوه غیر حسینیله ذوالجناح

 

حیرتده قالما کثرت اجسام عشقیدور

یوخ عیب سوزده معرکه بدر مشقیدور

 

از قالدی روح قطع ایده اجسامیدن قبول

فی الفور عهد نامه زر ایلدی نزول

 

سالدی خیاله دوره عنقای قافیدن

قویدی غلافه تیغی گیچوبدور مصافیدن

 

سالدی خیاله دوره عنقای قافیدن

قویدی غلافه تیری  گیچوبدور مصافیدن

 

نصرت ده زمانیه گلدی زمان عسر

عرض ایتمرم نه ظلم ایلدی مالک ابن یسر

 

حکم ایتدی ابن سعد ستمگر سباهینه

حایل اولون حسینیله اوز خیمگاهینه

 

لشکر قاریشدی بیر بیرینه برهم اولدی صف

بعضیسی دوندی غارت ایچون خیمیه طرف

 

اهل حرم نگوردی گلور هایهو سسی

خوردا اشاقلارین چیخوب افلاکه ناله سی

 

زینب الی باشیندا کنار اولدی خیمه دن

سسلندی یا اخا کمکه گلموسن ندن

 

الدی صدای زینبی فرزند مصطفی

ایتدی ندا او فرقه نی سلطان کربلا

 

ایتدی خطاب لشکره کای قوم بی ادب

یوخ دین سیزده هاردا قالوب غیرت عرب

 

ای قوم خیمه لر یولونی دونمیون بو گون

من الممیش عیالیمی قورخوتمیون بو گون

 

رجاله لر بلوبله منیم ضعف حالیمی

ایستوله من باخا باخاسویسونلا الیمی

 

شمر شریر سسلدی ای فرقه جهول

کف کریمیدور سوزینی ایلیون قبول

 

اول گلون بو تشنه لبی راحت ایلیاخ

باشین ووراخ جدای صورا غارت ایلیاخ

 

اول بیحیا کناره گلوبدور سباهیدن

حکم ایلدی قیتدی قشون خیمگاهیدن

 

فریاد گیر و دار ایلیوب نه سمایه اوج

حمله ایدوب او قوم حسین استه فوج فوج

 

بیر دسته گلدی خنجر و شمشیریله وورا

بیر فرقه سنگیله یریسی تیریله وورا

 

از بس ووروبلا نیزه و شمشیر و سنگ و تیر

دورت مین یارا او سینه ده اولموشدی جای گیر

 

راوی دیر باخوردوم او مظلوم تشنه لب

گوردوم تکلم ایلوری اهسته زیر لب

 

بلدوم تمام اولوب بو جهاندان گیدور او دم

گویا حسین او فرقه نی نفرین ایدر اودم

 

بیحال اولان زماندا او مظلوم ایدردی غش

حاله گلوب دیردی ایا قوم العطش

 

دلدن دوشوب گلوب دله سویلردی دشمنه

الله رضاسینه سو سوزام سو ویرون منه

 

بو غملی ماجرانی بیله نقل ایدر هلال

بیر شربه سو گتورماق اونا ایلدیم خیال

 

گلدیم بیانه کتدیم عمر سعده ماجرا

بلدوم سکوت قیلماقینی موجب رضا

 

دوتدوم فرات سمتینی گیتدیم او حالیله

جامی لبالب ایلدیم اب ضلالیله

 

شاید او ابیله اوزیمه ابرو ویرم

جان ویرمموش او تشنیه بیر جرعه سو ویرم

 

اثنای راهیده دوشوب افاقه انقلاب

گون تیره لندی گویده منادی ایدوب خطاب

 

بو اهل کوفه حقی فراموش ایدوبدولر

بیغمبرین چراغینی خاموش ایدوبدولر

 

گوردوم او دمده  شمر گلور الده خنجری

معلوم اولان قویوبدی اوغولسوز بیمبری

 

گورجاق هلالی شمر خطاب ایتدی یا هلال

سن بو سوئی هارا ابارورسان ندور خیال

 

سویلدیم ایستورم ابارام سو حسینه من

جان تابشوراند خدمت ایدم بو حسینه من

 

دوندی دیدی سو ویردیم اونا خنجریله من

زحمت چکوب او تشنه لبه سو ابارما سن

 

دامانین اچدی ویردی حسین باشینی نشان

گوردوم او قانلی باشدان اخار قطره قطره قان

 

(واقف) بو غملی واقعه نی ایتگلن تمام

خامه الیشدی الده ایله مختصر تمام

 

مرحوم واقف سرابی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

ایثار و فداکاری حضرت امام حسین (ع) 3641

ایثار و فداکاری

حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

عاشق گرک همیشه اولا درده مبتلا

معشوقینون یولوندا چکه محنت و بلا

 

یاددان چیخاردا دله اولان هرمحبتی

شوقیله باش و جان ایده معشوقینه فدا

 

صبر ایلیه نقدری بلا گلسه جانینه

باک ایتمیه نقدری چکه ذلت و جفا

 

دایم اورکده ساخلیا معشوق مهرینی

نه مال قدرینی بله نه قوم و اقربا

 

تیرغم و بلایه ایده سینه سین سپر

هردرد و محنتی گوره اوزجانینه روا

 

هرکس که ایستراورگنه عشقین طریقه سین

لازیمدی شوریله ایلسون عزم کربلا

 

گیتسون دیار کرببلاده ایده نظر

گورسون ننوع عاشقیدی شاه نینوا

 

گورسون او شاه تشنه لبه راه عشقیده

ایلوب نقدری جور و جفا قوم اشقیا

 

اوزعشقینین یولوندا ویروب باش و جانینی

مین شوقیله اولوبدی ذبیحا من القفا

 

شبه پیمبراکبرینین جورو کینییله

الدوردوله او گونده اونی قوم اشقیا

 

گونلرایوینده گل بدنی چاکچاک اولوب

بی غسل و بی کفن قالوب اول شبه مصطفا

 

عباس تک قارداشینین قولاری دوشوب

لب تشنه جان ویروبدی او فرزند مرتضا

 

ایسی قوم استه سرو کیمی نازیله یاتوب

آل قانیله یاخوبدی حنا تازه کدخدا

 

نازلی سکینه اسیر اولوب شمرکافره

زنجیره باغلیوب قولون اول ظالم دغا

 

هرلحظه ظلم الیله وورار قمچی باشینه

سویلر او شوم و کافره اول زارو بینوا

 

وورما من اسیری ظالم بو نوعیله

رحم ایله کیم باخور منه فرزند مضطفا

 

قانلی باشی جداده آچوب قانلی گوزلرین

جسرتله گوزتیکوب منه اول باب با وفا

 

(مجمر) یقین ایله سنه هم حاضرینیله

ایلر شفا عت حشریده سلطان اولیا

 

مرحوم مجمر شتربانی تبریزی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

در احوالات حضرت امام حسین (ع) 3578

در احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

خواندیم شرح حال بزرگان  روزگار

چون او جهان بیاد ندارد  بزرگوار

 

بودی حسین شمع  حقیقت نما  بحق

پروانه وار  گرد  وی  احرار  نامدار

 

مرگ آنچنان حقیر بنزدیک هر یکی

کز دیر جان سپردن خود  بود  دلفکار

 

مردانه پشت پا  زده  بر مرگ از ازل

بر سر نهاده  تا به ابد تاج افتخار

 

جان عزیز  کرده  سپر پیش تیغ کین

وز خون پا کشان شده صحرا چو لا له زار

 

فر یاد از آن زمان که  بپایان  رسید جنگ

گفتی مگر قیامت عظما  شد آشکار

 

اهل حرم به  گریه روان سوی قتلگاه

افتاده نخل  قد شهیدان به هر کنار

 

این پیکر مقدس  فرزند فاطمه است

ای خاک گرم  کرببلا  حر متش  بدار

 

چون قرص ماه  بر سر نی شد سر حسین

ای آفتاب سر ز خجالت  برون  میار

 

چون شب فراز آمد و تابید  مه  بر او

زنهار سایبان نکند زین  طرف  گذار

 

ترسم  که  نا له  زهرا  شود  بلند

زین ماجرا مگو  دگر ای طبع  زینهار

 

مظلومتر  ز شاه  شهیدان  جهان  نیافت

خواندیم  شرح حال بز گان  روزگار

 

بر پاست  تا بروز  قیا مت  عزای  او

زانرو  که  گشته  است  خدا خونبهای او

 

مرحوم دکتر ناظر زاده کرمانی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش اول 3275

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

در ده بخش به قلم

مرحوم استاد حسینی (سعدی زمان)

بخش اول

 

چون معاویه محیل بت پرست

رخت از این عالم فانی ببست

 

رفت آن نا پاک بر سوی سقر

شد قرین با پیشوای خود عمر

 

جای او بنشست فرزندش یزید

زد چو دوزخ نعره یِ هل من یزید

 

کی شود جبران خدایا این شکست

رهبر اسلام دیوی سگ پرست

 

آنکه بودی روز و شب مست شراب

گشت بر اسلامیان مالک رقاب

 

با محارم آنکه میکردی زنا

ایعجب بر مسلمین شد پیشوا

 

هند بد کردار بودی خواهرش

کار او فحشاء نظیر مادرش

 

هر زمان یاد اُرینب داشتی

خواهر خود را همو پنداشتی

 

از حلال آنکو ندانستی حرام

خواند خود را بر مسلمانان امام

 

بهر بیعت آن ستمکار ظلوم

نامه ها بنوشت بر هر مرز و بوم

 

تا شود آگاه یکسر مسلمین

کاین منم امروز امیرالمؤمنین

 

ویژه مکتوبی فرستاد آن پلید

پیش پور عقبه یعنی بر ولید

 

کز همه مردم به من بیعت بگیر

خاصّه از سه مرد نامی و دلیر

 

اوّل عبدالّه فرزند عمر

دوّم از ابن زبیر نامور

 

سوّمی کان از همه لازم تر است

زادۀ زهرا و پور حیدر است

 

کوکب اقبال من گردد جلی

گر کند بیعت حسین بن علی

 

باش آگه عمدۀ آمال من

زادۀ زهرا بود از آن سه تن

 

سر بپیچد ار نماید امتناع

تو مطیعی، من ترا میر و مطاع

 

سر بگیرش از تن ای پیمان درست

در فراز نیزه سوی من فرست

 

روز بیست و ششم ماه رجب

سال شصت از هجرت میر عرب

 

نامه شد تسلیم بر دست ولید

شد ولید آگه ز دستور یزید

 

دل از این دستور شد در تاب و تب

کرد مروان را به پیش خود طلب

 

بود مروان بیحیاتر از یزید

کرد اجابت حکم احضار از ولید

 

داد پور عُقبه بر مروان خبر

خواست در این باره اظهار نظر

 

گفت مروان هر سه را احضار کن

ماجرا را بهرشان اخطار کن

 

خواند استاندار یثرب مختصر

پور عثمانرا که نامش بود عُمر

 

برد نام از آن سه نامی در پیام

گفت از من سوی آنان بر پیام

 

هست بر دیدارشان دل ناصبور

هر سه تن یابند پیش من حضور

 

آن برید آمد بمسجد با شتاب

دید در مسجد سلیل بو تراب

 

با دو عبداله گرم صحبتند

در میان کثرت اندر وحدتند

 

گفت بر آنان پس از عرض سلام

از ولید آورده ام اینک پیام

 

نیست وقت جلسه و گفت و شنید

امر بر احضارتان دارد ولید

 

کرد ابلاغ آن پیام و بازگشت

آندو عبداله هم آواز گشت

 

بر حسین بن علی کردند رو

چیست در این تنگنا این گفتگو؟

 

داد پاسخ سرور جنّ و بشر

بر گمانم رفته طاغی بر سقر

 

کرده ما را، زان سبب دعوت ولید

تا بگیرد بیعت از بهر یزید

 

گفت عبداله فرزند عمر

من شوم در خانۀ خود مستتر

 

میکنم بر خویش مسکن خانه را

بر همه بندم درِ کاشانه را

 

گفت عبدالّه فرزند زبیر

من نمی بینم در این احضار خیر

 

لایق بیعت کجا باشد یزید؟

کی شوم بر همچو او عَبدِ عَبید؟

 

آندو استفسار کردند از امام

چیست رأی حضرتت در این مقام

 

تو قبول امر دعوت میکنی؟

بر یزید شوم بیعت میکنی؟

 

داد پاسخ آن سلحشور سعید

میروم اکنون ملاقات ولید

 

این بگفت و پاشد آن میر جهان

فرد و تنها آمد اندر خانمان

 

کعبۀ رویش عوالم را مطاف

خواند بر محضر همه آلِ مناف

 

طبق دستور امام انس و جان

شد مسلّح سی نفر از یاوران

 

جمع گردیدند دور آنجناب

چون مه و انجم بدور آفتاب

 

گفت آن آئینۀ حیّ مجید

بایدم رفتن بدیدار ولید

 

تا ببینم چیست اصل ماجرا

همرهم باشید تا باب سرا

 

بشنوید از من گر آواز بلند

بگسلید از خود چو شیران قید و بند

 

جملگی در کف حسام شعله ریز

اندرون آئید باهم تند و تیز

 

آمد آن محبوب خلاق مجید

با چنین وضعی بدربار ولید

 

حجّتِ یکتای خلاق مجید

دید خلوت کرده با مروان، ولید

 

بعد از اکرام و تحیات و سلام

بر نشست آن پورِ اَو ادنی مقام

 

نامه را دادند کرد آنشه نگاه

لفظ استرجاع بر لب راند شاه

 

مقصد از احضار آنشه شد بیان

بحث بیعت گشت مطرح در میان

 

گفت آن بحر شهامت را نهنگ

باشد این مطلب مهمّ و وقت تنگ

 

کی توان کردن باین مطلب قیام

محرمانه بی حضور خاصّ و عام

 

ظنّ من این است کاندر این خفا

بهر بیعت تو نمیباشی رضا

 

باید امشب بگذرد فردا شود

بین مردم مجلس شورا شود

 

اهل یثرب هر که را داند صلاح

وانکه بر مردم نمایاند فلاح

 

متّفق گشته بدو بیعت کنند

پیش بُرد کار را همّت کنند

 

این بگفت و شد بلند آن ارجمند

گشت در آندم ولید از جا بلند

 

گفت کای بر اهل یثرب افتخار

رو سلامت در امان کردگار

 

شد بلند از جای مروان پلید

بیحیائی کرده گفتا یا ولید

 

گر رود ز اینجا برون این حق پرست

دیگر این فرصت ترا نآید بدست

 

امر کن بیعت کند این ممتحن

یا جدا سازم سرش را از بدن

 

دید گستاخی ز مروان تا امام

با حقارت مادرش را برد نام

 

گفت کای فرزند زرقاء شو خموش

پردۀ باطل بروی حق مپوش

 

نه توئی قادر بقتل من نه او

آگهم از قتل خود من مو بمو

 

گر چه با ظلم و جنایت زیستی

قاتل پور علی تو نیستی

 

ای شده رسوای در هر انجمن

نیست تقدیر اینکه ریزی خون من

 

می نه بینم جز سعادت در ممات

با ستمکاران رذالت در حیات

 

کی کند تأئید کفر ایمان من

دور از ذلّت بود دامان من

 

مثل من بیعت کند کی با یزید؟

این لود بر ضدّ قرآن مجید

 

گفته حق عزّت از آن مومن است

کی کنم قدر بلند خویش پست؟

 

جدّ من باشد رسول کاینات

من بذلّت تن دهم هیهات و هات

 

داده سر از قید ذلّت میرهم

کی بفاسق دست بیعت میدهم؟

 

گر یزید بیحیا باشد امام

خواند بر اسلام باید اَلسَّلام

 

بربنوحرب احمد ، آن میر انام

کرده است امر خلافت را حرام

 

کی خلیفه میشود نرّاد و مست؟

پیشوائی را نزیبد سگ پرست

 

میخورد خمر، آن زنازاده علن

میدهد تغییر شرع جدّ من

 

یا بنای کفر ویران میکنم

یا در این ره خویش قربان میکنم

 

بایدم بر ضدّ وی خونین قیام

کاخ آمالش کنم ویران تمام

 

شد بلند از خانه تا گفت و شنید

آل هاشم صوت آنشه را شنید

 

صوت جانبازی بهم آمیختند

تیغ در کف توی مجلس ریختند

 

با دو صد تجلیل و تعظیم و شئون

شاه را کردند از مجلس برون

 

مانده بودند این دلیران در کجا؟

روز عاشورا بدشت کربلا

 

بود تنها شهریار دین پناه

گرد او بگرفته از هر سو سپاه

 

فرد و تنها در میان مشرکین

در لب خشگیده اش هل من معین

 

درد دلها داشت دلداری نبود

کس مهیّا از پی یاری نبود

 

باز میگفت آن امام تشنه کام

با لب خشگ و دلی پر ازضرام

 

کرده اغوا، ای گروه کج روش

مر شما را مفتیِ کافر منش

 

من حلالی را مگر کردم حرام

کاینچنین کردید بر قتلم قیام

 

یا حرامی را بدین کردم حلال؟

خون من ریزید ای قوم ضلال

 

من امامم عالم احکام دین

یادگارم من ز ختم المرسلین

 

آنکه در شام از خلافت دم زَنَد

عنکبوت آسا بخود تاری تَنَد

 

شارب الخمر است و سگباز و دغل

چون خر لنگی است پای اندر وَهَل

 

اینچنین دادند آن لشگر جواب

میکشیمت ما، به بغض بوتراب

 

دید بر آن لشگر صاحب لجاج

نیست سود از گفتگو و احتجاج

 

همچو بابش آن ز حیدر یادگار

برد دست قهر سوی ذوالفقار

 

خویش را بر لشگر اشرار زد

آتش اندر خرمن کفّار زد

 

گشت در آن عرصه گاه کار زار

فوق ایدیهم یدالله اشکار

 

میزدی مهمیز گه بر مرتجز

گاه میخواند آن شه عطشان رجز

 

کای جماعت من خدا را حجّتم

آفرینش را در اوّل علّتم

 

من گلی از گلشن پیغمبرم

راد مردان جهانرا رهبرم

 

من حسینم نور چشم فاطمه

اِنَّ فی بُغضی لنار حاتمه

 

نیست از پیغمبر والاتبار

اندر این عالم بجز من یادگار

 

والدین من بود شمس و قمر

من میانشان همچو اختر جلوه گر

 

والدم دُرّ است و امّ من ذهب

من چو نقره زان دو گوهر منتخب

 

بگذریم از جنگ سلطان انام

باز گردانیم بر یثرب کلام

 

با بنی هاشم امام انس و جان

گشت از مجلس سوی منزل روان

 

در همان شب با دلی پر از کدر

کرد بر مکّه سفر ابن عمر

 

چون تقلّا داشت در بیعت ولید

صبحگاهان کرد اعزامِ برید

 

بهر دیداری و عرض صبح خیر

گفت آید پیش من ابن زبیر

 

پیک رفته باز آورد این خبر

که شبانه بسته او بار سفر

 

داد فرمان آن لعین بردبار

گشت حاضر عده ای فرمان گذار

 

تا گرفتارش کند با غدر و فن

کرد دنبالش روان هشتاد تن

 

راه او بیراهه بود و کوه و دشت

دست خالی لشگر دون بازگشت

 

شد سحرالقصّه آن تاریک شب

گشت روز بیست و هفتم از رجب

 

شد برون از خانه شاه تاجدار

دید مروان شاه را در رهگذار

 

اینچنین گفت آن ستمکار جهول

یاحسین این پند از من کن قبول

 

گر ترا تکلیف بیعت میکنم

من به تو دارم نصیحت میکنم

 

گر نسازی حرفهای من قبول

ترسمی نادم شوی یابن الرّسول

 

زین نمط مروان سخنهائی براند

سبط طاها باز استرجاع خواند

 

گفت از اسلام رونق رخت بست

دعوی دین میکند زانی و مست

 

در جهان گر رخ دهد این سانحه

خواند بر اسلام باید فاتحه

 

مرد عیّاشی است کار او قمار

با خلافت آن ستمگر را چکار؟

 

شد از این گفتار مروان خشمناک

یک جسارت کرد بر آن میر پاک

 

از رسول حق نکرده شرم و عار

گفت حرفی بر شه والاتبار

 

ابن طاوس ارچه گفته در لهوف

شرمم آید باز گویم آن حروف

 

آنچه بنوشته است آن استاد راد

گر بگویم من زبانم لال باد

 

آنکه اوهیهات مِنَّاالذِّلَه گفت

در شگفتم آن سخن را چون شنفت

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش دوم 3274

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش دوم

 

آنکه اوهیهات مِنَّاالذِّلَه گفت

در شگفتم آن سخن را چون شنفت

 

با دل پر آتش و تفتیده آه

برد بر قبر رسول الله پناه

 

غرق در بحر غم و آلام شد

روز بر آخر رسید و شام شد

 

نزد قبر جدّ خود خیرالوری

کرد آنسرور فرایض را ادا

 

خویش را چسباند بر قبر رسول

اشگریزان گفت فرزند بتول

 

بعد تو امّت گرفتندم حقیر

همچو مرغی در قفس هستم اسیر

 

ناید از من بر ستمگر بندگی

سیرم از اهل زمان و زندگی

 

درد دل گفت و برخسار اشگ ریخت

پنجۀ غم تار آرامش گسیخت

 

خسته شد از گریه آن والاتبار

شد بخواب آن نرگس مست و خمار

 

دید در خواب آن امام نشأتین

مصطفی گوید حبیبی یا حسین

 

هان ز یثرب دور شو ای مقتدا

خواسته مقتول بیند حق ترا

 

گفت یا جدّا دلم گشته ملول

نک مرا بر همجواری کن قبول

 

جای ده در مرقد خود بر پسر

پیشگاه مادرم زهرا ببر

 

گفت پیغمبر مشو زار و نژند

مر ترا باشد مقامی بس بلند

 

کی شوی نائل بر آن عالی مقام

گر نریزد خون تو قوم ظلام

 

اهل خود همراه کن در این مسیر

خواسته حق بیند آنانرا اسیر

 

ناگهان بگشود چشم از خواب ناز

نزد قبر مام شد با سوز و ساز

 

رو بقبر مادر خود بر نهاد

طاقت و صبر دلش بر باد داد

 

گفت کای مادر سر از قبرت برآر

کن من مظلوم را زیب کنار

 

من حسینم جان مادر بینوا

میشوم از قبر تو جبراً جدا

 

از سر کویت پرشان میروم

تا کنم جان بذل جانان میروم

 

خوانده مهمانم خداوند مجید

میروم تا تشنه سازندم شهید

 

میروم با پای تا دشت بلا

با سرم تا شام در نوک جدا

 

بازدیدی هست هر دیدار را

بازدیدم کن شب قتل و عزا

 

در شب شام غریبانم بیا

بر تسلّای یتیمانم بیا

 

در میان خون بپرس احوال من

زودتر باز آی از جُمّال من

 

جسم من بگذار ماند بیکفن

یک سری ز آنجا بشهر کوفه زن

 

گر نباشد زحمت ای خیرالنّساء

بهر دیدم خانۀ خولی بیا

 

ریخت اشگ از دیده بر دامن فرو

کرد از دل گرد غم را شست و شو

 

زان سپس قبر برادر یاد کرد

بر سر خاکش فغان و داد کرد

 

گفت با حال پریش آن ممتحن

سر ز خاک تیره بردار ای حسن

 

خیز و حالم را ببین و ناله کن

آه دل را شعله ای جوّاله کن

 

رفتی و گشتی خلاص از اتبلا

بیتو من ماندم غریب و بینوا

 

تو مکان کن نزد قبر مادرم

من روم با زینب غم پرورم

 

تو بمان اندر کنار جدّ خود

شرح کن بر او غم بیحدّ خود

 

مقصد من قرب حیّ لایری است

روی در کعبه مقامم کربلاست

 

کربلا را میکنم کوه منا

میدهم هفتاد و دو تشنه فدا

 

شد بلند از قبر پاک مجتبی

گشت آنشه عازم دولت سرا

 

کس فرستاد آل هاشم را بخواند

گفت ماندن را دگر جائی نماند

 

من روم باید بدشت کربلا

با من آید هرکه میخواهد بلا

 

دشمنم تکلیف بیعت میکند

کی قبول آزاده ذلّت میکند

 

من دیار کربلا را عاشقم

اندر آن وادی بلا را عاشقم

 

شد محمّد از رحیلش با خبر

آمد آن پور علی با چشم تر

 

گفت کای جان برادر با حسین

میوۀ قلب پیمبر یا حسین

 

ای ز تو بود همه از خوب و زشت

سیّد جمله جوانان بهشت

 

ای عزیز فاطمه سلطان دین

حجّت حق بر سموات و زمین

 

باد جسم و جان من بر تو فدا

در دل شب میروی آخر کجا؟

 

شاه فرمود ای محمّد لاجرم

بایدم رفتن ازل سوی حرم

 

بعد از آن دیگر چه افتاد اتّفاق

شایدم رفتن از آنجا تا عراق

 

در فشارم داده اهل کین قرار

از وطن باید روم بی اختیار

 

داد پاسخ زادۀ حیدر چنین

کای وجودت حافظ قرآن و دین

 

رو به مکّه ای امام نیکنام

مأمن است از هر بدی بیت الحرام

 

اهل آنجا با دیانت مردمند

از تو استقبال شایان گر کنند

 

مدّتی در مأمن عالم بمان

نامه بر اطراف و اکنافش رسان

 

تا بگردد جمع دورت خاص و عام

پس علیه دشمنان میکن قیام

 

ور ترا یاور نباشد چون وطن

رو، ز مکّه بر یمامه یا یمن

 

اهل آنجا پیروت باشد تمام

نیست چون دانند غیر از تو امام

 

ور از آنها هم شوی مأیوس هان

مدتی اندر بیابانها بمان

 

صبر کن در زندگانی بر حرج

چون بود الصّبر مِفتاح الفرج

 

جان فدایت ای خدیو نُه رواق

عزم بر گردان ز رفتن بر عراق

 

داد پاسخ با فغان و ناله شاه

من ز هر سوراخ جویم گر پناه

 

میکنندم تیغ و پیکانرا هدف

خون من ریزند قوم ناخلف

 

کرده چون امر مشیت اقتضاء

من شوم باید، ذبیحاً من قفا

 

تو بمان در جای من اندر وطن

در مدینه باش چشم و گوش من

 

هر قضائی اتفاق افتد اخا

کن به من مرقوم از راه وفا

 

بعد از آن شاهنشه حل و حرم

یک وصیّت نامه ، کرد از خود رقم

 

کرد مختوم آن غم افزا چامه را

داد بر دست بردار نامه را

 

بیست و هشتم بود از ماه رجب

ماه در تحت الّشعاع و تیره شب

 

پرچم آزادگی افراشته

عترت و اصحاب خود برداشته

 

بست سلطان حرم بار سفر

شد شبانه سوی کعبه رهسپر

 

در شب تاریک و دل از درد نفت

قبله ای اصلی بسوی کعبه رفت

 

از ره عادی شه روشن ضمیر

رفت و اصحابش ، بگفتا کای امیر

 

راه را بیراهه کن این است خیر

آنچنان رو که برفت ابن الزّییر

 

گفت جاری امر و تقدیر خداست

راه من باشد همیشه راه راست

 

شاه رفتی و ز پی اش دلدادگان

از جهان وارستگان ، آزادگان

 

راه پیما شاه افلاک و سمک

بین راه آمد صفوفی از ملک

 

تیغ و نیزه در کف و ابلق سوار

عرض کردند ای خدیوتاجدار

 

ما همانهائیم کاندر جنگ بدر

در بر جدّت نشان دادیم قدر

 

خدمتش کرده شدیمش جان نثار

فتح کردیم و عدو شد تار مار

 

آمدیم اینک ایا میر هدا

جان بکف از بهر یاری شما

 

ده اجارت دشمنانت را تمام

محو سازیم ای شه والا مقام

 

هر چه ایشانرا تمنّا بر فزود

از اجازت شاه خودداری نمود

 

آمدند آنگه صفوف جنیان

عده ای بی حدّ و حصر از شیعیان

 

عرض کردند ای امام ماسوا

سرّ الرّحمن عَلَی العَرش استوی

 

ما حضورت بهر یاری آمدیم

و ز پی ایثار ثاری آمدیم

 

اذن ده ای سرّ کون آب و خاک

دشمنانت را کنیم الان هلاک

 

شاه گفتا نیستم محتاجتان

رهسپر باشید بر منهاجتان

 

دست قهر از آستین آرم اگر

میکنم فانی همه جنّ و بشر

 

خواهم ار روی زمین دریا کنم

دشمنانم غرق سر تا پا کنم

 

حیدرانه گر کشم من ذوالفقار

میکنم کون و مکان را تارمار

 

گیرم ار در دست خود شمشیر تیز

می نماند یکنفر ز اهل ستیز

 

حال بر گردید ای اهل ولا

وعده گاه ما زمین کربلا

 

این بگفت و سیر خود از سر گرفت

راه بیت خالق داور گرفت

 

الغرض با عترت خیر الانام

شاه دین شد وارد بیت الحرام

 

مدتی ماند از برای امتحان

آن امان خلق در دار الامان

 

جمع شد مردم باطراف امام

دمبدم افزود عزّ و احترام

 

آمد از کوفه هزاران نامه ها

اندر آنها دعوت و برنامه ها

 

کای حسین ابن علی سلطان ما

ای بقربان تو مال و جان ما

 

آبها جاری و خرّم باغها

پر ریاحین و گلستان راغها

 

با چنین آب و هوای دلگشا

نیست ما را حیف میر و مقتدا

 

جای تو خالیست ای میر امم

وقت را فرصت شمار و مغتنم

 

هین بیا تا زینتظارت وارهیم

هر کجا تو پا نهی ما سر نهیم

 

هین بیا ای حجت حیّ مجید

تا براندازیم بنیان یزید

 

کاخ استبداد او برهم زنیم

با همایون نام تو پرچم زنیم

 

بیشتر از ده هزار آمد پیام

شاه ملزم شد بظاهر بر قیام

 

گرچه خود آگاه بود از سرنوشت

نامه سوی کوفیان اما نوشت

 

آنکه بر من باشد از قومم ثقه

شهرتی دارد به حُسن سابقه

 

ابن عمّم کاو بود مردی جلیل

شخص دینداری و فرزند عقیل

 

میفرستم پیش تان این مرد را

تا زداید از دلتان گرد را

 

بهر بیعت هر که خواهد داد دست

دست ابن عمّ من، دست من است

 

راست باشد گر همه گفتارتان

خوش بود با نائبم رفتارتان

 

او کند اعلام بر من ماجرا

آنگه آیم من خودم نزد شما

 

در کتابت تا دگر چیزی نماند

ابن عمّ خویش مسلم را بخواند

 

گفت کای رزم آزموده شیر گیر

رو بسمت کوفه و بیعت بگیر

 

گر وفا دارند در گفتارشان

ور موافق گفته را کردارشان

 

کن رقم بر من رموز کار و بار

تا شوم بر شهر کوفه رهسپار

 

کرد همراهش امام رهنما

قیس صیداوی و هم عمّاره را

 

همسفر کردش دگر آگاه را

عبد رحمن ابن عبدالله را

 

در حضور مسلم نیکو شعار

رهسپر گشتند هر سه نامدار

 

بود روز نیمۀ ماه صیام

گشت مسلم عازم از بیت الحرام

 

تا بر آنها شهر یثرب شد مقام

مسلم آمد روضه ای خیرالانام

 

از زیارت گشت فارغ باشتاب

رهنمائی را دو کس کرد انتخاب

 

شد برون از شهر با دو رهنما

کرد عزم شهر کوفه آن فتی

 

از قضا از جور چرخ کجمدار

در بیابانی مخوف و ریگ زار

 

راه را کردند گم در روز گرم

وه چه گرما زو زره چون موم نرم

 

آفتاب آتشین و قحط آب

برده از ایشان قرار و صبر و تاب

 

رهنمایان از عطش در روی خاک

هر دو گشتند آندر آن صحرا هلاک

 

ماند مسلم فرد و تنها و غریب

با هزاران زحمت و صبر شکیب

 

بر دهی خود را رسانده نیم جان

شد خلاص از تشنگی و سوز آن

 

نامه ای بر شاه بی لشگر نوشت

کرد آگاهش ز وضع سرنوشت

 

درج کرد از قلّت یارای خود

بعد از آن تقدیم استعفای خود

 

از ازل کار من آورده است بد

نرسمت شاها بدیها در رسد

 

نامه را با قاصدی کرد آنزمان

بر حضور حجّت باری روان

 

تا رسید آن نامۀ محنت فزا

محضر پاک امام ماسوا

 

شد غمین زین ماجرا سبط رسول

عرض استعفاء نشد اما قبول

 

شه نوشت اندر جوابش کاین مسیر

در ازل بگذشته از علم خیبر

 

بایدت رفتن بکوفه بی درنگ

گرچه آید بر سرت غم رنگ رنگ

 

مدفنت کوفه ز تقدیر خداست

مقتل من در زمین کربلاست

 

نامه آمد مسلم بی اقربا

شد مصمم بر اسیری و بلا

 

با هزاران کوشش و رنج و عذاب

شد بشهر کوفه وارد آنجناب

 

«پنجم شوّال» بود آن دل ملول

کرد در آن شهر اجلال نزول

 

منزل اندر خانۀ مختار کرد

روز را در چشم دشمن تار کرد

 

مسلم ابن عوسجه آن شیر نر

کوفیانرا کرد یکسر باخبر

 

بانگ شادی کرد بر افلاک اوج

آمدند اشرار کوفه فوج فوج

 

عابس آنگه شد ز جای خود بلند

گفت با صوت رسا کای ارجمند

 

نیست از من بر شما مکر و فریب

خواه اینها خصم باشد یا حبیب

 

من سخن گویم ز قلب خویشتن

از زبان کس نمی گویم سخن

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش سوم 3273

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش سوم

 

من سخن گویم ز قلب خویشتن

از زبان کس نمی گویم سخن

 

عشق تانرا من بدل جا داده ام

سر در این سودا به یغما داده ام

 

گر بگوئیدم بیا فرمانبرم

ور بگوئیدم برو من میروم

 

می نه بینید از من اکراه و خلاف

گر دو صد شمشیر را گردم غلاف

 

بعد گفتا ای یلان شیر گیر

باشد این مسلم ز سوی شه سفیر

 

من فدا این چشم و روی ماه را

دیده چشمانش جمال شاه را

 

گر شمارا نیست در دل مکر و غدر

ور شما را نیست تلبیسی بصدر

 

نام خود را در جهان بالا برید

دست بیعت دست مسلم بسپرید

 

کرد تا ختم سخن ابن الشبیب

از میان جمع بر پا شد حبیب

 

گفت احسنت ای شجاع دین پژوه

حق دهد در هر دو دنیایت شکوه

 

تو سخن گفتی همانا از دلم

آنچه را تو قائلی من قائلم

 

در رکاب پاک پور بوتراب

خوشدلم ریشم بخون گردد خضاب

 

اهل مجلس بعد از این گفت و شنود

سر بر آوردند با طاعت فرود

 

ریخته اشگ از شعف شادی کنان

یک بیک کردند بیعت حاضران

 

دست بیعت داد خلقی بی شمار

گفته اند از بیست تا هیجده هزار

 

کار مسلم آنقدر بالا گرفت

کز دل اهل ستم یارا گرفت

 

حاکم کوفه که مردی بود پیر

نام او نعمان و بابایش بشیر

 

کرد در دارالعماره انزوا

دل ز بیم مسلمش در ابتلا

 

بسته درهای عمارت را تمام

مانده چندین کس بدورش از مهام

 

دور آن حاکم نماند از تیغ زن

از طرفداران بجز پنجاه تن

 

خطۀ کوفه پر از غوغا شده

پیروان ظالمان رسوا شده

 

یکنفر از دوستداران یزید

کرد عنوان نامه ای بر آن پلید

 

نامه ای دیگر نوشته ابن سعد

داد بر پیکی روان شد همچو رعد

 

هر دو قاصد رهسپهر گشته بشام

روزِ پورِ هند را کردند شام

 

تا رسید آن نامه ها دست یزید

دید بنوشته در آنها دو پلید

 

ای امیر ای ز آل سفیان یادگار

جهد کن تا کار نگذشته ز کار

 

هرچه از دستت بر آید کن تلاش

آتش این فتنه را آبی بپاش

 

آمده مسلم عزیز نشأتین

اخذ بیعت میکند بهر حسین

 

هست در کوفه پدیدار انقلاب

گر نه جنبی کار تو گردد خراب

 

چون یزید آگه شد از این ماجرا

قیر گون گردید رنگش برملا

 

حاکم بصره عبیدالله بود

و آن دنی از حیله اش آگاه بود

 

نامه ای نوشت بر ابن زیاد

داد بر وی وعده ها آن بد نهاد

 

کای مرا فریاد رس در هر بلا

بر تو دادم بصره و هم کوفه را

 

حیله و تدبیرها در کار کن

انقلاب کوفه را بر کن ز بُن

 

تا رسید این نامه بر ابن زیاد

شد مصمّم فوراً آن کان عناد

 

با هزاران رنگ و نیرنگ و ریا

کرد قصد کوفه آن مرد دغا

 

کرد تعویض لباس آن بی حجاب

بست با تزویر بر صورت نقاب

 

بهر انجام مرام آن بی ادب

سود برد از ظلمت آن تیره شب

 

آن لعین پست و آن نیرنگ باز

وارد کوفه شد از راه حجاز

 

مردم کوفه ورا نشناختند

مرحبا گویان به پیشش تاختند

 

هر که میدیدش به تعظیم و درود

پور پیغمبر خطابش مینمود

 

این گمان کردند کآن نور جلیست

زادۀ زهرا حسین ابن علیست

 

دوستان کردند ادای احترام

با کمال شوق دادندش سلام

 

با چنین رنگ و دغل از بس شتافت

بر در دارالاماره راه یافت

 

گفت با صوت بلند و با عتاب

باز بگشا در ایا مامور باب

 

صوت قهر آمیز او دربان شنید

گفت معذورم بفرما ای سعید

 

طبق دستور این امیر محترم

وا نخواهد شد در  ای میرامم

 

بانگ زد واکن مکن فریاد و داد

من امیر بصره ام ابن زیاد

 

باز شد در رفت آنملعون به تو

شد کنار آنمردم بی آبرو

 

هر یکی میراند باطرزی سخن

ز آن ستم کردار و نامرد زمن

 

وای برما کاین بود ابن زیاد

خرمنی هستی دهد از ما بباد

 

ما ز راه غدر کاری ساختیم

نقد جان در نرد بیعت باختیم

 

رشته بودیم آنچه ما او پنبه کرد

خار بار آورد ما کشتیم ورد

 

بود دلها با چنین افکار جفت

تا سحر آنشب عبیدالله نخفت

 

بود از نیرنگ چون آب گلش

نقشه هائی طرح کرد اندر دلش

 

گفت شیطانش هزاران آفرین

صبح کرد القصّه آن شوم لعین

 

با دو صد تشویش و خوف و اضطراب

رفت بر مسجد میان شیخ و شاب

 

تا فریضه کرد آن ظالم ادا

رفت بر بالای منبر ابتدا

 

خواند خطبه رو به آل زیاد

کرد تعریف یزید بد نهاد

 

داد بر مردم بسی وعده وعید

کرد اغوا کوفیان را آن پلید

 

بعد گفت آن مرتد بی ننگ و نام

آید اینک لشگری از سوی شام

 

هر که با مسلم کند یک لحظه سر

هست مال و جان و عرضش در خطر

 

آنکه سازد نقض بیعت با یزید

تیره گون سازم بدو صبح سپید

 

رفت بر قصر خودش ابن زیاد

غلغله در شهر کوفه اوفتاد

 

نقض بیعت کرد آن قوم ظلام

فرد و تنها ماند مسلم تلخکام

 

از سرش آن فرقۀ غدّار رفت

لاجرم از خانۀ مختار رفت

 

آن سفیر شهریار ذیشئون

کرد اندر منزل هانی سکون

 

هانی ابن عروه از اشراف بود

چند روزی خدمت مسلم نمود

 

مخفیانه شیعیان می آمدند

بهر بیعت بس دل افکار و نژند

 

خصم بود از جایگاهش بی خبر

مینمودی بس تلاش آن حیله گر

 

تا نشانی آرد از مسلم بدست

کرد مأمور عده ای دنیاپرست

 

داشت کارآگاه مخصوصی بنام

نام او معقل خودش نسل حرام

 

نزد هانی آمد آن کافر شِیَم

گفت من از شیعیان حیدرم

 

نزد مسلم بر مرا دارم پیام

پیش او آورده ام مال امام

 

خورد سوگند و یمین آن نانجیب

دست آخر داد هانی را فریب

 

هانی اش آورد با شوق زیاد

آن دغل بر دست مسلم بوسه داد

 

گریۀ تمساح سر داد آن دغا

چند روزی ماند از روی ریا

 

تا بدست آرد همه اسرار را

بیند احباب وفا کردار را

 

چند روزی زین قضایا درگذشت

سیل کین و بغض او از سر گذشت

 

با دوصد تزویر زان کاشانه رفت

بر حضور زادۀ مرجانه رفت

 

درد و غم رفت از دل ابن زیاد

آن ستمگر گشت بس خوشحال و شاد

 

گفت در مجلس به نیرنگ و ریا

نزد ما هانی نمی آید چرا؟

 

بعضی از اشراف گفتند ای امیر

او مریض است و ز جان گردیده سیر

 

گفت میدانم که حالش بهتر است

علت غیبت خیال دیگر است

 

او تمارض میکند فکرش خطاست

زین تمارض مقصدش تحقیر ماست

 

بود حاضر اندر این گفت و شنود

زادۀ حجاج بی شرم و عنود

 

پور اشعث هم برش بنشسته بود

کافرانرا آن دنی سردسته بود

 

بود با ایشان لعینی از لئام

همچو آنها مشرک و اسماء نام

 

گفت بر آنها عبید ابن زیاد

جز شما بر کس ندارم اعتماد

 

خواهم اینک از ره صلح و صفا

هانی ابن عروه را من از شما

 

آمدند آنها بصد تزویر و مکر

بعد صحبتهای زید و عمر و بکر

 

با دو صد نیرنگ و پیمان عجیب

آن سه تن دادند هانی را فریب

 

با هزاران حیله و اکراه و زور

یافت هانی اندر آن مجلس حضور

 

زادۀ مرجانۀ دور از ادب

رو به هانی کرد و گفتا ای عجب

 

وه چه خوش هانی معجل امدی

خود بپای خود به مقتل آمدی

 

بعد گفتا تا کنون بودی کجا؟

شرط خدمت را نیاوردی بجا؟

 

داده ای در خانه مسلم را مکان

تا بگیری بیعتش از کوفیان

 

اسلحه از بحر مسلم میخری

در قیامش تا کنی او را جری

 

گفت هانی ای امیر ذوالعلاء

من کجا و این سیاهت ها کجا؟

 

هرچه او در قول خود اصرار کرد

هانی روشن ضمیر انکار کرد

 

زد صدا با قهر و غیظ آن بیحیا

هان کجا هستی بیا معقل بیا

 

نام آن بی شرم و رو تا برده شد

ظاهر آن بیدین ز پشت پرده شد

 

هانی او را دیدو تدبیرش بکاست

گفت فهمیدم جراحت از کجاست

 

پور مرجانه به هانی کرد رو

گفت گر عذر دگر داری بگو

 

گفت هانی من نکردستم گناه

او به من آورده از دستت پناه

 

اذن ده بر مامضی جبران کنم

رفته از منزل برون الان کنم

 

گفت آن طغیانگر مجهول ذات

دست بر دارم ز تو هیهات و هات

 

کی پذیرم از تو هانی این سخن

تا نیاری میهمانت پیش من

 

گفت هانی من نیارم هیچگاه

بر من آورده است آن بیکس پناه

 

ابن مرجانه چو بشنید این سخن

گفت بر دارم سرت را از بدن

 

گفت هانی کی ترا این قدرت است

تیغ تا دارد بنو مُذحج بدست

 

از سرم موئی اگر سازی تو کم

منهدم سازند این کاخ ستم

 

یافت صحبت بین شان چون امتداد

با تحکم گفت فرزند زیاد

 

ادامه دارد...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش چهارم 3272

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش چهارم

 

یافت صحبت بین شان چون امتداد

با تحکم گفت فرزند زیاد

 

من ترا از دشمنان جانیم

ایعجب با تیغ میترسانیم

 

داشت چوبی آن جفا گستر بدست

آنقدر زد بینی هانی شکست

 

دست زد هانی به تیغ یکنفر

تا کشد کیفر از آن بیدادگر

 

صاحب شمشیر شد مانع از این

شد عبیدالله جانی خشمگین

 

گفت گیریدش چو عبد زر خرید

از میان مجلسش بیرون برید

 

هانی اندر خانه ای محبوس شد

وز حیات خویشتن مأیوس شد

 

منتشر در کوفه شد این ماجرا

زادۀ حجّاج مکاّر و دغا

 

آل مُذحج را بدورش جمع کرد

تا کند با پور مرجانه نبرد

 

قصر را محصور کردند آنزمان

خون هانی مطرح اندر آن میان

 

زادۀ مرجانه از این ماجرا

بر شریح بیحیا برد التجاء

 

گفت رو نک حال هانی را نگر

ده حیاتش را باقوامش خبر

 

آن جنایت پیشه آمد پشت بام

چیست گفتا ای جماعت این قیام

 

بر نشسته هانی روشن ضمیر

خرّم و خوشحال در پیش امیر

 

آل مُذحج چون شنیدند این پیام

تیغ ها کردند فوراً در نیام

 

با کمال شوق و شادی و شعف

هر یکی رفتند زانجا یکطرف

 

شد پراکنده جماعت سربسر

زین قضایا گشت مسلم با خبر

 

آن سفیر حکمران کاف و نون

زد قدم از منزل هانی برون

 

پیروان خویش را احضار کرد

ماجرا را بر همه اخطار کرد

 

در سرش از کوفیان چندین هزار

کمتر از زن هر یکی در کار زار

 

تا در دارالاماره تاختند

بعد از آن آغاز حیله ساختند

 

یک یک و ده ده شدند از صف بدر

ماند در اطراف او سیصد نفر

 

پور مرجانه محیل بد شعار

برد تهدیدات و تدبیری بکار

 

زان هیاهو و سپاه و کرّ و  فرّ

ماند در اطراف مسلم سی نفر

 

با همان سی تن بهنگام غروب

رو بمسجد کرد با آه و کُروب

 

با جماعت خواند در مسجد نماز

گشت با حیّ احد سرگرم راز

 

تا نماز و راز و او پایان رسید

یکنفر در پشت سر دیگر ندید

 

شد برون از مسجد آن والاتبار

رفت سر گشته یمین و گه یسار

 

خود غریب و نابلد بیداد خواه

کس نمیباید نشان جوید ز راه

 

رفت قدری راه آن والا گهر

دید یکزن ایستاده نزد در

 

دیگر اندر کوچه ها دیّار نیست

کس برون از بار و از اغیار نیست

 

تکیه بر دیوار کرد آن بینوا

زیر لب گفت ا یخدای لایری

 

روی در دیوار و کس غمخوار نیست

راز داری بهتر از دیوار نیست

 

نیست در این شهر بر من دادخواه

دادخواهی کو برم یارب پناه

 

ای پناه بیکسان در مشکلات

ده ز روی لطف بر مسلم نجات

 

کو مدینه کو جلال و جاه من؟

کو حسینم شاه خاطر خواه من

 

کو ابوالفضل رشید جنگجو؟

کو علی اکبر جوان ماهرو

 

کوفیان با حیله دادندم فریب

یک جهان دشمن من تنها غریب

 

هر که اندر غربت و بی آشناست

بسترش خاک است و خشتش متکّاست

 

خاصّه نی امنیت جانی مرا

آن مریضم نیست درمانی مرا

 

شهر یثرب نیست یارب غربت است

مردم این شهر بی حیثیت است

 

کوفیان در حیله برتر از زنند

مرغ بال بسته را پر می کَنند

 

او در این افکار تلخ و جانگزا

کرد زن نجوی کنان او را صدا

 

یا رجل اینجا وقوفت بهر چیست

کاندر اینجا جز بلا و مرگ نیست

 

روی کن بر منزل و ماوای خویش

هان مشو سوی اجل با پای خویش

 

گفت آن از مشرب دل فیض یاب

روزه دارم تشنه کامم دلکباب

 

باشد آیا جرعه ای آبم دهی

ز آتش دوزخ بمحشر وارهی

 

زن برفت و بازگشت آبی بدست

داد بر آن شیر مرد حق پرست

 

آبرا نوشید آن بی خانمان

کاسه را بگرفت زن از آنجوان

 

رفت و ظرف آبرا بنهاد جای

بازگشت و دید مسلم را بپای

 

گفت خوردی آب اینک ای فتی

اندر اینجا باز ایستادی چرا؟

 

بر کشید آه جگر سوز از نهاد

لب فرو بست از سخن پاسخ نداد

 

باز گفت آنزن که این تاخیر چیست؟

اندر اینجا ایستادن خوب نیست

 

انقلاب از هر طراف پیداستی

می نه بینی شهر پر غوغاستی

 

رو بسوی خانه ات تک زینهار

اهلبیت خود رها کن ز انتظار

 

چیست آخر زین سکوت آمال تو

چشم بر راهند اهل و آل تو

 

نیستم راضی در اینجا ایستی

تو مگر مرد مسلمان نیستی

 

طوعه بر اصرار خود از بس فزود

با تاسف مسلم آنگه لب گشود

 

من ندارم اهل و خویش و اقربا

من روم آخر از اینجا بر کجا؟

 

نی در این شهرم کسی یارو حبیب

من غریبم من غریبم من غریب

 

من ندارم خانه و کاشانه ای

اندر این ویرانه شده ویرانه ای

 

من غریب و بیکس و بی یاورم

آخر ای مادر کجا رو آوردم

 

تا شنید آنزن ز مسلم این جواب

زد بسینه گفت با صد اضطراب

 

ای بقربانت مگر تو مسلمی؟

کاندرین بلده نداری مکرمی

 

نایب خاص امام من توئی؟

اینچنین سرگشته بی مأمن توئی

 

آمدستی از سوی سلطان من

ای بقربان تو مال و جان من

 

نک بیا این خونه بر تو مأمن است

جایگاهت مردم چشم من است

 

نائب خاص حسین ابن الرّسول

کرد در آن خانه اجلال نزول

 

در اطاقی کرد مسکن با ملال

غرق در بحر ملال آشفته حال

 

آنزن نیکو سرشت و خوش مرام

کرد آماده به پیش وی طعام

 

چون گلو بگرفته بودش از ملال

کرد از خوردن ابا آن خوش خصال

 

گشت فارغبال مشغول نماز

با خدای خویشتن سرگرم راز

 

داشت آن نیکو سیر زن یک پسر

دشمن آلِ علی و بد گهر

 

میکشیدی مام بر در انتظار

ناگه آمد آن لعین بد شعار

 

وارد منزل شدند آنها بناز

مسلم اندر خانه سرگرم نماز

 

مادرش را دید آن مست نفاق

بس تردد میکند بر یک اطاق

 

گفت مادرجان چه باشد ماجرا

بس تردد میکنی آنجا چرا؟

 

مادرش گفتا پسر جان هیچ نیست

بی سبب این کنجکاوی بهر چیست؟

 

بود نام آن جفا گستر بلال

خود ولی در حیله شیطانرا همال

 

هرچه مادر کرد از گفتن اِبا

باز بر اصرار افزود آن دغا

 

مادرش گفتا کنم گر کشف راز

ترسمت غالب بر آید حرص و آز

 

کرده ام کاری بدین شوق و امید

تا شوم در نزد زهرا رو سفید

 

داده ام مأوا در آنجا نورعین

بر سفیر زادۀ زهرا حسین

 

تا پسر دانست آن راز نهفت

تا سحر آسوده و راحت بخفت

 

صبحگه بیدار شد از خواب ناز

چشم او چون چشم مستان نیمه باز

 

رفت سوی کاخ بیداد و عناد

پور اشعث را خبر زان قصّه داد

 

کرد آن بیدادگر را باخبر

زین عمل زد بر دل زهرا شرر

 

زادۀ مرجانه گفتارش شنید

پور اشعث را بگفتا آن پلید

 

نک برو با عداه ای دنیا پرست

آن غریب راد را بر بند دست

 

پیش من آر آن وفا کردار را

تا شفا بخشم دل بیمار را

 

زادۀ اشعث طمع در جاه کرد

عده ای بیدین بخود همراه کرد

 

آن ستمگر با سپاهی بی امان

گشت سوی خانۀ طوعه روان

 

آن سیه دلها غریو انگیختند

چند تن بر صحن خانه ریختند

 

طوعه تا آن شور و غوغا را بدید

سرزنان بر محضر مسلم دوید

 

گفت کای جان پسر آمد سپاه

گفت مادر جان مکن حالت تباه

 

بر کشم گر تیغ آتشبار را

میکنم نابود این اشرار را

 

حیدرانه قبضۀ تیغش بدست

شد برون از خانه همچون شیر مست

 

کرد حمله بر سپاه کین شعار

رو نهادند اهلِ کوفه بر فرار

 

بال و پر بگشود همچون شاهباز

زاغ دلها راه را کردند باز

 

زد شرار تیغ آن والاتبار

خرمن هستیّ دشمن را شرار

 

آتش جنگ آنچنان شد شعله ور

کز زمین شد بر فلک اَینَ المَفَر

 

دید پور اشعث بیدادگر

روبهان کردند رم از شیر نر

 

کس فرستاد آن لعین بد نهان

کرد استمداد از ابن زیاد

 

داد پاسخ آن لعین بد گهر

بس نشد پانصد نفر بردی مگر؟

 

او یکی بیچاره و بیداد خواه

تاب جنگش نآوری با آن سپاه

 

چون شود حالت ذلیل نشأتین

گر فرستم من ترا جنگ حسین

 

ابن اشعث داد او را این جوراب

گوئیش بیچاره ای خانه خراب

 

یکنفر بقال می پنداریش

با حقارت همچنین نام آرییش

 

آل هاشم جملگی شیرند شیر

خاصه مسلم این جوان شیر گیر

 

آنچنان میجنگد این والاتبار

گوئیا حیدر بدستش ذوالفقار

 

کس ندیده اینچنین رزمنده مرد

نیست از ابطال او را هم نبرد

 

زادۀ مرجانه مانده بی توان

بهر یاری کرد یکعده روان

 

شد قوی ز ان عدّه فوج کوفیان

لیک تنها مسلم بی خانمان

 

ادامه دارد …

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش پنجم 3271

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش پنجم

 

شد قوی ز ان عدّه فوج کوفیان

لیک تنها مسلم بی خانمان

 

شد جری اشرار دون و حیله گر

حمله ها کردند بر آن شیر نر

 

راه را بستند از هر چارسو

گه ز پشا سر گهی از پیش رو

 

گه سنان گه تیغ و تیر انداختند

دین خود بر نرد دنیا باختند

 

شعله ور شد تا تنور کار زار

باز کار قوم کین گردید زار

 

گه دو کس را میگرفت آن شیر نر

کله بر کله زدی با همدگر

 

گه یکی را میربودی از لئام

میپراندی با مهارت پشت بام

 

گه بصولت دل بدریا میزدی

تیغ بر آن قوم اعدا میزدی

 

ابن اشعث ماند اندر تنگنا

شد بفکر حیله آن تخم زنا

 

گفت کای مسلم امانت میدهیم

هم تو هم ما زین مصیبت میرهیم

 

گفت مسلم کای ستمگر بیحیا

من نمیخواهم امان غیر از خدا

 

تا بدستم هست تیغ جانستان

کی پذیرم از ستمکاران امان

 

مسلم اندر گفتگو مشغول جنگ

شد جهان ناگه به چشمش تار و تنگ

 

ظالم بی نام و ننگ و جاهلی

نام وی مسلم بشهرت باهلی

 

بی خیال از ابتلای غربتش

زخم شمشیری بزد بر صورتش

 

شرخ آن باشد ز من سوء ادب

صدمه دید و شد بریده لعل لب

 

پر ز خون ناب شد درج دهن

جامه اش چون لاله شد گلگون بتن

 

تیر باریدند مانند تگرگ

هر خدنگی جانشکار و پیک مرگ

 

ماند ناچار آن غریب دل ملول

کرد امان از سست پیمانان قبول

 

تیغ از دستش گرفتند آن طغاة

دستها شد بسته مأیوس از حیات

 

کوفیان ناکس و پیمان شکن

دور آنمظلوم کردند انجمن

 

تا رساندندش بصد جور و عناد

بر حریم خانۀ ابن زیاد

 

ایستاد و تکیه بر دیوار کرد

با لب خونین عطش اظهار کرد

 

گفت کای کافر دلان بی حجاب

سوختم از تشنگی گشتم کباب

 

رحم بر حال من مضطر کنید

این لب خشکیده ز آبی تر کنید

 

بر دلم افتاده سوز و التهاب

از دلم آید صدای آب و آب

 

کشتنم لازم ندارد کش مکش

از حرارت سوخت جانم العطش

 

یکنفر زان کافران بی حجاب

داد بر آن خسته دل یک کاسه آب

 

کاسه را آورد تا برپیش لب

پر شد از خون کاسه و دل از تعب

 

کاسه ای دیگر بر آوردند پیش

آتش حسرت بدل زد باز نیش

 

ریخت توی کاسه دندانهای او

گشت مایوس از حیات آن نیک خو

 

گفت مسلم گذ مقدّر بود آب

خوردمی ساکت شدی ابن التهاب

 

ناگه آمد قاصد ابن زیاد

گفت آریدش بکاخ ارتداد

 

وارد مجلس شد آن فرخنده نام

اهل مجلس را نکرد اما سلام

 

بانگ بر زد یکنفر از آن لئام

بر امیر از چه نکردی  احترام

 

گفت مسلم با صدای دلپذیر

نیست او بالله بمن اصلا امیر

 

خود همی داند خدای عالمین

نیست در عالم امیرم جز حسین

 

گفت عبیدالله بی شرم و وقار

محترم گیری مرا یا خوار زار

 

در دل من نیست بر قتلت فتور

از بدن راس تو خواهم کرد دور

 

گفت مسلم با دل پر درد و ریش

ده امان سازم وصیتّهای خویش

 

آن ستمگر داد بر مسلم امان

تا کند درد دل خود را بیان

 

کرد مسلم اهل مجلس را نظر

حاضرانرا دید دشمن سربسر

 

کرد رو بر ابن سعد بیحیا

گفت جز تو نیست بر من آشنا

 

با تو دارم قوم خویشی ای ضلول

من بتو دارم وصیت کن قبول

 

از پی خوشنودی ابن زیاد

ابن سعدش پاسخ مثبت نداد

 

زادۀ مرجانه گفتا کای دغا

قوم و خویشی هست مابین شما

 

از تو دل وا پس نباشم ای ضلول

تو وصیّت های او را کن قبول

 

چون عمر سعد از امیرش اذن یافت

دست مسلم را گرفت و رخ بتافت

 

بر کنار قصر بردش آن شقی

گفتگو کرد آن شقی و متقی

 

گفت مسلم بر تو باشد فرض عین

هفتصد درهم مرا قرض است و دین

 

این زره و آن تیغ آتشبار را

کن فروش و قرض من بنما ادا

 

دومی این است بعد از قتل من

دفن کن جسمم پس از غسل و کفن

 

سومی بنویس نامه بر حسین

هان میا بر کوفه میر نشاتین

 

اهل کوفه اهل غدر است و فریب

گر بیائی میکشندت عن قریب

 

بعد از آن مابین آن نیکو نهاد

جرّ و بحثی با عبیدالله فتاد

 

زادۀ مرجانه دادش ناسزا

داد مسلم پاسخ آن بیحیا

 

از جواب محکم آن مرد پاک

ابن مرجانه بسی شد خشمناک

 

دین خود بر باد داد ابن زیاد

حکم قتلش را بیک جلاّد داد

 

بی حیا جلاّد بردش بام قصر

ایعجب از کس نشد یاری و نصر

 

مسلم آن مرد وفادار و دلیر

پیشوای رادمردانرا سفیر

 

برکشید از خاطر پر درد آه

رو به مکّه اینچنین گفتا بشاه

 

باد دست من بریده از بدن

من نوشتم نامه ای شاه ز من

 

کردمت دعوت بدین شهر خراب

خسروا از آمدن کن اجتناب

 

سست پیمانند اهل این دیار

گر بیائی میکشندت زار زار

 

مسلم اندر راز و سرگرم دعا

کرد جلاّدش سر از پیکر جدا

 

قاتلش ترسان و لرزان بی درنگ

شد شتابان سوی کاخ جور و ننگ

 

کرد عبیدالله شوم بدمآل

علت ترسش از آن بی دین سئوال

 

گفت آن جلاّد کای مولای من

خواستم گیرم سرش را از بدن

 

دیدم اندر پیش رو مردی سیاه

لب گزیدی و بمن کردی نگاه

 

بر من از هولش توحش رو بداد

اینچنین گفتا به وی ابن زیاد

 

کار چون بر ضد عادت کرده ای

زان بسی ترسیده وحشت کرده ای

 

زان سپس ابن زیاد بد نهاد

حکم قتل هانی ابن عروه داد

 

پور اشعث بس شفاعت ها نمود

زادۀ مرجانه را کین بر فزود

 

دین خود بر باد داد ابن زیاد

حکم قتلش را بیک جلاّد داد

 

بی حیا جلاّد بردش بام قصر

ایعجب از کس نشد یاری و نصر

 

مسلم آن مرد وفادار و دلیر

پیشوای رادمردانرا سفیر

 

برکشید از خاطر پر درد آه

رو به مکّه اینچنین گفتا بشاه

 

باد دست من بریده از بدن

من نوشتم نامه ای شاه ز من

 

کردمت دعوت بدین شهر خراب

خسروا از آمدن کن اجتناب

 

سست پیمانند اهل این دیار

گر بیائی میکشندت زار زار

 

گفت بر جلاّد دستش را ببند

کتف بسته بر بسوق گوسفند

 

لو مهماندارش این مرد کهن

عاّق گردیده است بر من سربزن

 

هانی آن مردی که گشتی گر سوار

در رکابش راه رفتی سی هزار

 

کتف بسته راه رفتی بی پناه

بانگ میزد متصل وامإ حجاه

 

تا رساندندش بدان حال نژند

بر محلّ قتل  سوق گوسفند

 

کس نکردش یاری از آن سی هزار

سر بریدندش بحال انکسار

 

پس بحکم دشمن بی شرم و عار

کوفیان کردند ظلمی آشکار

 

خاک ذّلت بر سر خود بیختند

جسم آن هر دو بدار آویختند

 

کاش از قهر خدای دادگر

شهر کوفه میشدی زیر و زبر

 

این چه شهر است و چه وضع جانگزا

و اندر آنجا چیست تقدیر قضا

 

گه در آنجا مرتضی گردد شهید

گه حسن از زندگانی ناامید

 

گاه گردد با عصای زهردار

پای او با دست کوری زخمدار

 

گه در آنجا حشر سازد برملا

در سر نی رأس شاه کربلا

 

دید زینب بانوی ملک عرب

رأس شه در نیزه ذکر حق بلب

 

گفت کای جان جهان قربان تو

من فدای آن لب عطشان تو

 

چون توئی قرآن ناطق در جهان

کهف عالم کهف را از نو بخوام

 

تو بخوان در نیزه قرآن مجید

من کنم تفسیر ای عطشان شهید

 

تو بخوان قرآن بصوت دلنشین

من کنم تفسیر آیات مبین

 

خوش بخوان قربان آن لعل لبت

ده تسّلی بر بنات و زینبت

 

همچو جدّت از تو اعجاز سخن

احتجاج مادرم زهرا ز من

 

تو بخوان قرآن بسان مصطفی

من سخن گویم بصوت مرتضی

 

آیۀ قرآن بخوان، قرآنیان

بلکه برخیزند از خواب گران

 

کوفیان دعوی قرآن میکنند

قاریش را سنگباران میکنند

 

این جماعت دم ز قرآن میزنند

سنگ بر بیچاره مهمان میزنند

 

ای هلال یکشبه ماه حجاز

باشدت از بدر کامل امتیاز

 

دیشب ای ماهم کجا بودی کجا؟

بدر کامل کی بماند در خفا

 

کس هلالی را ندیده در محاق

از چه رو بودی تو اندر احتراق

 

ای که رویت سرّ حیّ داور است

در جمال الله چرا خاکستر است؟

 

از دلم اصلا نمیکردی خطور

کاین جفاها بینم از قوم شرور

 

این جماعت کز ره دین گمرهند

آل حیدر را تصدّق  میدهند

 

من نمیگویم که با من حرف زن

یا توجّه کن به این یک مشت زن

 

کن تکلّم با صغیره دخترت

فاطمه این دختر غم پرورت

 

ای «حسینی» این سخن را کن تمام

رو ز کوفه جانب بیت الحرام

 

باز شور رادمردی سر فراز

از عراقم میکشد سوی حجاز

 

رادمرد پاکباز و ذیشئون

رادمردان جهان را رهنمون

 

مرد مردان ، شهریار نشأتین

نور چشم فاطمه یعنی حسین

 

"سوم شعبان" ز هجرت سال "شصت"

آمد از یثرب به بطحا بر نشست

 

از حجاز و بصره آمد شیعیان

جمع گشتند اندر آن دارالامان

 

"هشتم ذی الحج" آن میر الست

همچو جدش مصطفی احرام بست

 

کرد در احرام احساس خطر

از گروه کفر و از حق بی خبر

 

آمده جمعی ز اتباع یزید

تا باحرامش کنند از دین شهید

 

چون ز فکر دشمنان آگاه بود

حج را تبدیل بر عمره نمود

 

ز آنکه آن دانای اسرار نهان

خود همیدانست این معنی عیان

 

گر باحرامش کشند اهل جفا

هتک گردد حرمت بیت خدا

 

منفرد عمره بجا آورد شاه

ایستاد آنگه بپا سرّ الاه

 

خطبه ای انشاد کرد آن شاه دین

لفظ هایش شعله بار و آتشین

 

بعد حمد کردگار لاینام

کرد بر جدّش تحیّات و سلام

 

گفت آن محبوب ذات کبریا

ایُّها النّاس، اَلبلاء و للولا

 

می روم فردا من از بیت الحرام

حج خود را زان نهادم ناتمام

 

گر بمانم در حریم بیت حق

می کشندم قوم خونخوار و فسق

 

من نمی ترسم زجان خویشتن

بلکه دارم پاس بیت ذوالمنن

 

گر بریزد خون من اینجا لئام

می نماند بیت حق را احترام

 

من نگه دارم شئون این سرای

حرمتم را تا نگهدارد خدای

 

دارم اندر دل به مردن اشتیاق

می روم فردا زبطحا بر عراق

 

هر که می خواهد شود همراه من

بگذرد باید زجان خویشتن

 

مرگ بر نوع بشر در این جهان

هست چون قلادۀ بر دختران

 

من نه فردا رو به مشعر می کنم

نینوا را شور محشر می کنم

 

عید اضحی را نمانم در منا

بایدم قربان شدن در کربلا

 

ادامه دارد …

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش ششم 3270

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش ششم

 

عید اضحی را نمانم در منا

بایدم قربان شدن در کربلا

 

پس شقیق آن خدیو کلّ شیئ

زادۀ حیدر محمد نام وی

 

شد شرفیاب حضور میر کل

گفت بر سلطان دین باعجز و ذلّ

 

کای به قربانت همه کون و مکان

کعبه باشد بیت حق دارالامان

 

از حریم حق مرو جای دگر

ای برادر چشم پوش از این سفر

 

سست پیمانند یکسر کوفیان

گر روی، سازند مکر خود عیان

 

ای تو ملجأ بر همه اهل نیاز

من به قربانت بمان اندر حجاز

 

گر کنی حس خطر بر خویشتن

رو از اینجا سیّدی سوی یمن

 

ور در آنجا هم کنی حسّ خطر

در بیابانها ببر عمرت به سر

 

چند روز اینجا و آنجا کن مقام

تا گشاید این گره را لاینام

 

باب ما را کوفیان بیوفا

خونجگر کردند از جور و جفا

 

مجتبی از دست آنان شد ملول

بس جسارت دید زآن قوم جهول

 

داد پاسخ سرور آزادگان

راست گفتی ای برادر داستان

 

باش تا امشب کنم فکری ز دل

تا چه پیش آرد خدای آب و گل

 

شب رسید و آن شهنشاه حجاز

با خدا در کعبه شد مشغول راز

 

صبحگاهان مفخر آل خلیل

بر محبان داد فرمان رحیل

 

طبق دستور شه جن و بشر

بر شترها بسته شد بار سفر

 

پشت مرکب نوجوانان حجاز

در محامل بانوان عز و ناز

 

ناگهان آمد محمد با فغان

دید آماده برفتن کاروان

 

گفت کای سرخیل اولاد خلیل

ای برادر چیست این عزم سفر

 

گفت دیدم جد خود دیشب به خواب

گشته ام مأمور رفتن با شتاب

 

گفت هستی گر ز رفتن ناگریز

خود برو با نوجوانان دلیر

 

کرد رو بوسی محمد با ملال

شد جدا فرزند شیر ذوالجلال

 

ابن عباس آمد آنگه با شتاب

گفت کای شاهنشه گردون جناب

 

ای غلامت اهل ارض و نه رواق

کس وفا کی دیده از اهل عراق؟

 

هرکجا خواهی برو جانم فدات

عازم کوفه مشو یَابنَ الهُداة

 

می روی تنها برو ای مه جمال

با خودت شاها مبر اهل و عیال

 

کار اگر منجرّ بر دعوا شود

بچه ها در جنگ بند پا شود

 

گفت منشی قضای دادگر

بهرشان بنوشته تکلیف دگر

 

این بگفت و داد فرمان رحیل

سوی مقصد شد روان فخر خلیل

 

این نوامیس پیمبر را مبر

دختران نازپرور را مبر

 

شد برون از مکه چون شاه شهید

عده ای را گفت عمروابن سعید

 

از دیار مکه بیرون رفت شاه

هان بگردانیدش ای لشگر ز راه

 

تا رسیدند آن گروه اشقیا

بر حضور خامس آل عبا

 

راه را بستند بر میر انام

جرّ و بحثی کرد با آنها امام

 

کار شد نزدیک بر جنگ و جدل

بی ستیز و جنگ شد ختم عمل

 

بازگشتند از همانجا آن گروه

شد روان شاهنشه گردون شکوه

 

طیّ ره می کرد اردوی امام

منزل تنعیم شد شه را مقام

 

دید اشترهای چندی در قطار

از یمن میر یمن کرده است بار

 

می فرستد هدیه بر پیش یزید

داد فرمان حجت حی مجید

 

بار اشترها جوانان برگشود

گفت من اولاترم نه آن جهود

 

ساربانها را سپس خواند آن جناب

اجرت شان کرد تا آنجا حساب

 

گفت هر آنکو بماند پیش ما

می کنیمش بیشتر بذل و عطا

 

هر که می خواهد نماند زینهار

نیست از ما جبر دارد اختیار

 

اجرتش بعضی گرفته از امام

منصرف گردید زان والامقام

 

بعض شان ماندند با آن شاه دین

طی ره کردند با حبل المتین

 

"شیخ" در "ارشاد" گوید این کلام

شد برون از مکه چون شاه انام

 

کرد قدری طی ره اردوی شاه

بعض شان خرسند و بعضی شان به آه

 

کرد عبدالله جعفر آن زمان

نامه ای بر سوی آن سرو روان

 

اندر آن نامه نوشت آن مرد پاک

ای شهنشاه همه افلاک و خاک

 

می دهم سوگند بر جان آفرین

رخ بتاب از این سفر ای شاه دین

 

گر تو ای سرور کنی قصد عراق

داغدارم می کند درد فراق

 

ترسم ای محبوب خلاق مجید

گر روی سازند کفارت شهید

 

آه سوزانم بدل مشعل شود

آل حیدر بی تو مستأصل شود

 

گر کشندت کوفیان بی حیا

می شود خاموش نور کبریا

 

ملجأئی امروز تو بر مومنین

بی تو بیچاره شود اعل یقین

 

من به قربان تو ای والا جناب

هان مکن اینقدر در رفتن شتاب

 

این نوشتم ای سلیل مصطفی

خود همی آیم به دنبالت اخا

 

جعفر طیّار را نیکو پسر

ختم کرد آن نامه با این مختصر

 

پیش خود عون و محمد را بخواند

با دو فرزندش سخن اینگونه راند

 

زودتر ای نور چشمانم روید

نامه ام را پیش آن مولا برید

 

تا فرستاد آن دو نورسته جوان

پیش استاندار مکّه شد روان

 

خواست امان نامه ز عمروابن سعید

بهر محبوب خداوند مجید

 

تا بگردد از سفر سبط رسول

عمرو از او کرد این تمنّا را قبول

 

قلب عبدالله جعفر شاد کرد

هم امان داد و هم احسان یاد کرد

 

شد بدستش تا امان نامه تمام

یک برادر داشت او یحیی بنام

 

داد فوراً نامه را بر آن جوان

تا رساند بر امانِ خلق امان

 

آگه از مطلب چو عبدالله شد

خرم و خوشدل بدو همراه شد

 

آمدند آن هر دو با حال رفاه

باز گردانند آن شه را ز راه

 

تا شدند آنها شرفیاب حضور

هر یکی گفتند با صد شوق و شور

 

کای امان خلق در کون و مکان

اینک آوردیم از عَمروت امان

 

بازگرد ای سرور عالی مقام

رهبر ما باش و صاحب احترام

 

گر بگردی ای سلیل مصطفی

از قدومت کعبه می یابد صفا

 

در درون دیده جایت می کنیم

جان فدای خاک پایت می کنیم

 

چون شنید آن گفتگو را آن جناب

درج لب بگشود و داد آنگه جواب

 

دیده ام جدم پیمبر را به خواب

داده امر بس مهمی آن جناب

 

باید امرش را روم اجرا کنم

ترک این دنیا و مافیها کنم

 

امر را کردند از آن سرور سوال

گفت توضیحش بود امر محال

 

بر کسی تا گفته ام این ماجرا

بر شما هم دارم از گفتن اِبا

 

هر دوشان کردند قصد انصراف

زادۀ جعفر به قلب پاک و صاف

 

هر دو فرزندش زجان بدورد کرد

همسرش را زین عمل خوشنود کرد

 

گفت فرزندان خود را از وفا

گر کند پیش آمد از جنگ و وغا

 

جای من قربان این سرور شوید

رو سفید اندر دم محشر شوید

 

آن جوان ها همره مادر شدند

در رکاب شاه نیک اختر شدند

 

شاه دریا دل به شوق و اشتیاق

رهسپر گردید بر سوی عراق

 

طی ره می کرد فرزند رسول

کرد تا در «ذاتِ عِرق» آن شه نزول

 

گشت با بِشر ابن غالب روبرو

کرد از اوضاع کوفه جستجو

 

بِشر با صد دلهره اندر جواب

داد پاسخ بر شه گردون جناب

 

قلبشان با تو ایا میر هداست

تیغشان آماده بر قتل شماست

 

شاه گفتا راست گفتی این سخن

تا چه پیش آرد خدای ذوالمنن

 

شاه در سیر منازل روز و شب

زان طرف ابن زیاد بی ادب

 

گشت مستحضر ز آهنگ امام

راهها را بسته آن بی ننگ و نام

 

داده فرمان بر حصین ابن نمیر

آمده روباه ترسو جنگ شیر

 

طبق دستور آن لعین بی نشان

با سپه بر قادسیّه شد روان

 

دید اشترهای چندی در قطار

از یمن میر یمن کرده است بار

 

می فرستد هدیه بر پیش یزید

داد فرمان حجت حی مجید

 

بار اشترها جوانان برگشود

گفت من اولاترم نه آن جهود

 

ساربانها را سپس خواند آن جناب

اجرت شان کرد تا آنجا حساب

 

گفت هر آنکو بماند پیش ما

می کنیمش بیشتر بذل و عطا

 

هر که می خواهد نماند زینهار

نیست از ما جبر دارد اختیار

 

اجرتش بعضی گرفته از امام

منصرف گردید زان والامقام

 

بعض شان ماندند با آن شاه دین

طی ره کردند با حبل المتین

 

"شیخ" در "ارشاد" گوید این کلام

شد برون از مکه چون شاه انام

 

کرد قدری طی ره اردوی شاه

بعض شان خرسند و بعضی شان به آه

 

کرد عبدالله جعفر آن زمان

نامه ای بر سوی آن سرو روان

 

اندر آن نامه نوشت آن مرد پاک

ای شهنشاه همه افلاک و خاک

 

می دهم سوگند بر جان آفرین

رخ بتاب از این سفر ای شاه دین

 

گر تو ای سرور کنی قصد عراق

داغدارم می کند درد فراق

 

ترسم ای محبوب خلاق مجید

گر روی سازند کفارت شهید

 

آه سوزانم بدل مشعل شود

آل حیدر بی تو مستأصل شود

 

گر کشندت کوفیان بی حیا

می شود خاموش نور کبریا

 

ملجأئی امروز تو بر مومنین

بی تو بیچاره شود اعل یقین

 

من به قربان تو ای والا جناب

هان مکن اینقدر در رفتن شتاب

 

این نوشتم ای سلیل مصطفی

خود همی آیم به دنبالت اخا

 

جعفر طیّار را نیکو پسر

ختم کرد آن نامه با این مختصر

 

پیش خود عون و محمد را بخواند

با دو فرزندش سخن اینگونه راند

 

زودتر ای نور چشمانم روید

نامه ام را پیش آن مولا برید

 

تا فرستاد آن دو نورسته جوان

پیش استاندار مکّه شد روان

 

خواست امان نامه ز عمروابن سعید

بهر محبوب خداوند مجید

 

تا بگردد از سفر سبط رسول

عمرو از او کرد این تمنّا را قبول

 

قلب عبدالله جعفر شاد کرد

هم امان داد و هم احسان یاد کرد

 

شد بدستش تا امان نامه تمام

یک برادر داشت او یحیی بنام

 

داد فوراً نامه را بر آن جوان

تا رساند بر امانِ خلق امان

 

آگه از مطلب چو عبدالله شد

خرم و خوشدل بدو همراه شد

 

آمدند آن هر دو با حال رفاه

باز گردانند آن شه را ز راه

 

تا شدند آنها شرفیاب حضور

هر یکی گفتند با صد شوق و شور

 

کای امان خلق در کون و مکان

اینک آوردیم از عَمروت امان

 

بازگرد ای سرور عالی مقام

رهبر ما باش و صاحب احترام

 

گر بگردی ای سلیل مصطفی

از قدومت کعبه می یابد صفا

 

در درون دیده جایت می کنیم

جان فدای خاک پایت می کنیم

 

چون شنید آن گفتگو را آن جناب

درج لب بگشود و داد آنگه جواب

 

دیده ام جدم پیمبر را بخواب

داده امر بس مهمی آن جناب

 

باید امرش را روم اجرا کنم

ترک این دنیا و مافیها کنم

 

امر را کردند از آن سرور سوال

گفت توضیحش بود امر محال

 

بر کسی تا گفته ام این ماجرا

بر شما هم دارم از گفتن اِبا

 

هر دوشان کردند قصد انصراف

زادۀ جعفر به قلب پاک و صاف

 

هر دو فرزندش زجان بدورد کرد

همسرش را زین عمل خوشنود کرد

 

گفت فرزندان خود را از وفا

گر کند پیش آمد از جنگ و وغا

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش هفتم 3269

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش هفتم

 

گفت فرزندان خود را از وفا

گر کند پیش آمد از جنگ و وغا

 

جای من قربان این سرور شوید

رو سفید اندر دم محشر شوید

 

آن جوان ها همره مادر شدند

در رکاب شاه نیک اختر شدند

 

شاه دریا دل به شوق و اشتیاق

رهسپر گردید بر سوی عراق

 

طی ره می کرد فرزند رسول

کرد تا در «ذاتِ عِرق» آن شه نزول

 

گشت با بِشر ابن غالب روبرو

کرد از اوضاع کوفه جستجو

 

بِشر با صد دلهره اندر جواب

داد پاسخ بر شه گردون جناب

 

قلبشان با تو ایا میر هداست

تیغشان آماده بر قتل شماست

 

شاه گفتا راست گفتی این سخن

تا چه پیش آرد خدای ذوالمنن

 

شاه در سیر منازل روز و شب

زان طرف ابن زیاد بی ادب

 

گشت مستحضر ز آهنگ امام

راهها را بسته آن بی ننگ و نام

 

داده فرمان بر حصین ابن نمیر

آمده روباه ترسو جنگ شیر

 

طبق دستور آن لعین بی نشان

با سپه بر قادسیّه شد روان

 

زین طرف طی مراحل کرده شاه

تا به "حاجر" کرد آن شه جایگاه

 

نامه ای بنوشت آن میر هدا

بر سران کوفه از صدق و صفا

 

کای محبان رسول محتشم

نامه ای کرده به من مسلم رقم

 

این چنین بنوشته او، کاهل عراق

کرده اندر بیعت من اتفاق

 

بهر اخذ حق ما از دشمنان

جان به کف هستید پیرو هم جوان

 

مسألت دارم ز حی لاینام

جود و احسانش کند بر ما تمام

 

بهر حسن نیت اهل وفا

خوبی و خیرات فرماید عطا

 

بهترین پاداش بهر مومنین

می دهد پروردگار عالمین

 

گشته ام اینک ز مکه من برون

تا شوم اسلامیان را رهنمون

 

منتظر باشید من امروزها

می رسیم از راه بر شهر شما

 

در وفاداری نمایید اهتمام

اجرتان با حیّ اعلا والسّلام

 

نامه را بر "ابن یقطر" داد شاه

او گرفت و کرد فوراً عزم راه

 

پیک شه بر قادسیّه تا رسید

شرّ محض، "ابن تمیم" او را بدید

 

کرد عبدالله یقطر آن زمان

پاره پاره نامۀ شاه جهان

 

تا نیفتد بر کف آن شوم، راز

سرّ حق پنهان بماند از مجاز

 

پس فرستاد آن لعین بد نهاد

پیک شه را جانب ابن زیاد

 

ابن مرجانه چو پیک شاه دید

با کمال خشم گفتا آن پلید

 

کیستی ای مرد بر تو چیست نام

نامه ات کو؟ بر که آوردی پیام

 

گفت من پیک شه بطحاستم

شیعۀ شیر حق یکتاستم

 

نامه می آوردم از شاه انام

سوی جمعی از محبان امام

 

گفت کو آن نامه ای مرد دلیر

گفت کردم پاره پون گشتم اسیر

 

گفت ار بهر چه کردی این عمل؟

گفت از بیم تو ای مرد دغل

 

خواستم آگه نباشی زین مرام

بهر که، شاهم فرستاده پیام

 

گفت بر گو کیستند آنها به من

گفت من هیهات گویم این سخن

 

گفت مختاری میان این دو کار

تا کنم آزادت از این گیر و دار

 

یا بگو بهر که آوردی پیام

یا به منبر رو حضور خاص و عام

 

هر چه از بد بر زبان آید بگو

بر حسین و شیر داور بد بگو

 

پس به حکم ابن مرجانه، خسان

پیک را کردند بر مسجد روان

 

ابن یقطر کرد بر منبر صعود

حمد حق کرد و پیمبر را ستود

 

در فشانی کرد از درج دهان

راند مدح مرتضی را بر زبان

 

بر حسین و بر حسن گفتا درود

بر یزید بی حیا لعنت نمود

 

نام اولاد امیه کرد یاد

لعن و نفرین کرد بر ابن زیاد

 

بعد از آن کرد اهل مسجد را ندا

کای محبان علی المرتضی

 

من بَریدم از امام نشأتین

زادۀ خیرالوری یعنی حسین

 

چون شما دعوت از آن شه کرده اید

کرده دعوت را اجابت آن سعید

 

عزم کوفه کرده آن میر همام

قرب شهرتان کنون دارد مقام

 

هر که دارد قصد استقبال شاه

باید از کوفه برون گردد پگاه

 

تا رسالت را بپایان راند زود

ابن یقطر آمد از منبر فرود

 

ابن مرجانه لعین بد سیر

گشت چون از گفته هایش با خبر

 

داد فرمان آن ستمکار پلید

کرد جلاد آن موحد را شهید

 

می ندانم دشمنان یابن الحسن

سر بریدندش به شمشیر از بدن

 

یا به دیگر وجه کارش ساختند

پیک شاه از پشت بام انداختند

 

باز گرد ای خامه با سوز و گداز

بین راه کوفه و ملک حجاز

 

کن مدد، ای پیک آه صبحگاه

بازگو از ماجرای بین راه

 

تا رسید آن شهریار مستطاب

در میان ره بجایی نزد آب

 

بود مردی صاحب نفس سلیم

در کنار آب قبل از وی مقیم

 

نامش عبدالله و بابایش مطیع

خود طرفدار شفیع ابن الشفیع

 

کرد استقبال با صد احترام

بوسه زد از صدق بر دست امام

 

گفت کای فرمانده ارض و سما

زین سفر مقصود تو باشد کجا؟

 

گفت آن شاهنشه دور زمان

خوانده اند اهل عراقم میهمان

 

می روم بر کوفه با تعجیل تام

تا کنم بر آل بوسفیان قیام

 

گفت عبدالله ای میر هدا

ای بجانت مردم عالم فدا

 

می دهم سوگندت ای شاه جهان

بر خداوند زمین و آسمان

 

این نصیحت را بیا از من شنو

تا توانی جانب کوفه مرو

 

سست پیمانند مردان عراق

از وفا دورند و مایل بر نفاق

 

می کشندت ای عزیز بو تراب

بی تو افتد مسلمین اندر عذاب

 

حرمت اسلام می گردد تباه

شیعیان مانند شاها بی پناه

 

شاه گفتا قول تو حرفی است راست

لیک تقدیرات در دست خداست

 

این بگفت ز آن نصیحت گو گذشت

رهسپار مقصد موعود گشت

 

زان طرف ابن زیاد زشت خو

بسته راه کوفه را از چار سو

 

داخل و خارج نمی شد کس از آن

تا خبر گیرد از او شاه جهان

 

زان به ظاهر وارث خیرالبشر

بود از اوضاع کوفه بی خبر

 

در بیابان روز و شب می کرد سیر

از قضا از مکه می آمد زهیر

 

با بنی اعمام و قوم و خویش خود

دور از اردوی سلطان وجود

 

چون کراهت داشت آن نیکو سیر

افتدش بر سرور عالم نظر

 

شه به هر منزل که می کردی نزول

از نزول آن مرد می کردی عدول

 

شه ز هر منزل که می کردی عبور

بار می انداخت آن مرد غیور

 

در یکی منزل زحال اضطرار

با امام عصر گشتند هم جوار

 

این چنین گویند همراهان او

در همان منزل به یک وضعی نکو

 

چاشت می خوردیم باهم با زهیر

گرم صحبت فارغ از احوال غیر

 

ناگه آمد پیک سلطان انام

گفت من آورده ام از شه پیام

 

شاه من اظهار رأفت می کند

از زهیر اَلسّاعه دعوت می کند

 

تا شنیدیم این سخن از پیک شه

گشت ظاهر بهر ما حال وله

 

لقمه ها از دست ما یکسر فتاد

خشک گشتیم از مقالش کالجماد

 

«دُلهم» آنگه زوجه ای پاک زهیر

کرد تنزیه خدای شرّ و خیر

 

گفت با زوجش که ای مرد خدا

بس شگفت از تو که پور مصطفی

 

خوانَدَت بر محضر خود باشتاب

تو نمی خواهی دهی بر وی جواب

 

تک برو مقصود او را بازدان

باز برگرد ای مرا آرام جان

 

بی تأنّی شد بلند از جا زهیر

گفت سازد حق مرا این امر خیر

 

شد شرفیاب حضور شاه دین

پرتوی افکند بر وی ماه دین

 

با نظر آن کیمیای خوش اثر

کرد آن مس را بدل بر صاف زر

 

می ندانم در نگاه شه چه بود

یا چه گفت آن میر اقلیم وجود

 

منقلب شد آن چنان حال زهیر

پر زد اندر عرش اقبال زهیر

 

مست شد از بادۀ عشق و وصال

کس نگشته آن چنان نیکو مآل

 

بود عثمانی ولائی شد زهیر

از دل و جان کربلایی شد زهیر

 

بازگشت از محضر میر انام

با هزاران وجد و شوق و شادکام

 

گفت با یارانش آن کان وفا

خرگه من بر کَنید اکنون زجا

 

نزد خرگاه شه والا زنید

آب بر نار دل زهرا زنید

 

من گذشتم از همه جاه و جلال

می روم مهمان به بزم ذوالجلال

 

هر که خواهد همچو من سودا کند

همرهی با زادۀ زهرا کند

 

زان سپس گفتا به زوجش الفراق

رو که آزادی ترا دادم طلاق

 

الوداع ای همسر زیبای من

نی دگر با تو سر سودای من

 

من حسینی گشته ام فرخنده فال

عاشقان را کی سزد اهل و عیال

 

با بنی اعمام خود رو بر وطن

دست شستم من دگر از جان و تن

 

گفت آن زن بینمت من در کجا؟

گفت در خلوتسرای کبریا

 

گفت در محشر مرا ای نور عین

یاد کن در محضر جد حسین

 

پس زهیر آن رادمرد خوش مرام

داد مهر زوجه اش را بالتّمام

 

شد مشرف محضر پاک حسین

یافت عزت شد عزیز نشأتین

 

گوید "عبدالله" و "منذر" مُستَنَد

هر دومان بودیم از قوم اسد

 

فارغ از اعمال حج و کامیاب

آمدیم از مکه بیرون با شتاب

 

تا ببینیم امر پور مصطفی

منتهی گردد در این ره برکجا؟

 

طی ره کردیم هر دو هر چه زود

تا باو ملحق شدیم اندر زرود

 

قصد کردیم آن زمان با صد شتاب

تا ببینیم آن شه والا جناب

 

یک نفر از طَرفِ کوفه شد پدید

راه کج کرده سپاه شه چو دید

 

کرد قدری مکث شاه تاجدار

تا به نزدیکی ببیند آن سوار

 

دید او کج کرد راهش از امام

عزم رفتن کرد سلطان انام

 

ما به یکدیگر بگفتیم آن زمان

بهتر است از پی شویم اکنون روان

 

تا کنیم اخبار کوفه زو سوال

او یقین داند در آنجا چیست حال

 

کرده تعقیبش به وی ملحق شدیم

با سلامی آشنا الحق شدیم

 

گفتگو کردیم دیدیمش بلد

بود او مانند ما زاهل اسد

 

ادامه دارد...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش هشتم 3268

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش هشتم

 

گفتگو کردیم دیدیمش بلد

بود او مانند ما زاهل اسد

 

از وقایع خواستیم از او خبر

دید ما را هم قبیله خوش نظر

 

گفت از کوفه نگردیدم بعید

تا بدیدم مسلم و هانی شهید

 

با دو چشم خویش دیدم کوفیان

بسته بر پاهای آنان ریسمان

 

می کشیدند آن دو را قوم نقار

در میان کوچه و بازار خوار

 

این بگفت و گشت بر راهش روان

باز گردیدیم ما آوخ کنان

 

همچو ما آن خسرو عالم پناه

کرد شب در نعلبیه جایگاه

 

بر حضورش رفته کردیمش سلام

عرض کردیم ای شه والا مقام

 

راز پنهانیست ما را در کنار

بر تو گوئیمش نهان یا آشکار

 

کرد بر ما و به اصحابش نگاه

زان سپس گفت آن شه عالم پناه

 

محرم رازند اینها نزد من

هر چه باشد باز گوئیدش علن

 

ما میان جمع با شور و نوا

عرض کردیم آن فجایع بر ملا

 

تا شنید آن راز شد آشفته حال

چشمهایش پر شد از اشگ ملال

 

آیۀ ترجیع بر لب راند شاه

گفت زان پس با ملال و سوز و آه

 

مسلم و هانی شدند از ما جدا

بر روانِ شان کند رحمت خدا

 

عرض کردیم ای امام ماسوا

اهل کوفه نیستند اهل ولا

 

رخ بگردانید ز آنقوم نفاق

می کشندت با جفا اهل عراق

 

کرد رو آن مفخر آل خلیل

اندر آن مجلس به اولاد عقیل

 

گفت مسلم گشته مقتول خسان

چیست اندر باز گشتن رأی تان

 

این چنین گفتند اولاد عقیل

ای نماینده ز خلّاق جلیل

 

امر تو با جان اجابت می کنیم

هر چه فرمایی اجابت می کنیم

 

لیک مسلم را که اعدا کشته اند

داغ او را بر دل ما هشته اند

 

یا بباید مُرد چون آن نیکنام

یا بگیریم از ستمگر انتقام

 

تا شنید این پاسخ از آل عقیل

گفت بر ما فخر اولاد خلیل

 

بعد از اینها اندر این دنیا دگر

خیر و خوبی نیست جز خون جگر

 

شد بما معلوم زین قول و خطاب

فکر برگشتن ندارد آن جناب

 

عرض کردیم ای در این صحرا غریب

حق کند در این سفر خیرت نصیب

 

با دعای خیر ما را یاد کرد

خاطر غمگین مارا شاد کرد

 

ما روان گشتیم از آن سرزمین

ماند اندر ثعلبیه شاهِ دین

 

بود بر مسلم یگانه دختری

طفلک معصوم و از هر بد بری

 

از مدینه روز و شب شام و سحر

بود با آل رسالت همسفر

 

خواند او را شاه بر خرگاه خود

بس نوازش ها به آن دختر نمود

 

بود بس حساس آن طفل صغیر

خواند از این ماجرا سِرّ ضمیر

 

هست در این ماجرا سرّ دگر

می کند شاهش نوازش بیشتر

 

گفت کای مولای کل کائنات

می کنی از حد فزونم التفات

 

لطفها ای شاه دوران می کنی

این نوازش بر یتیمان می کنی

 

می کنم احساس زین لطف عمیم

گشته ام ای شاه عالم من یتیم

 

تا شنید از دخت مسلم این مقال

شد ابوالایتام بس پژمرده حال

 

ریخت اشک از دیده آن میر انام

گفت نآور دیگر از بابات نام

 

گر نباشد مسلم نیکو سیر

من تُرا بر جای او باشم پدر

 

می شود بر تو برادر اکبرم

خواهرت باشد سکینه دخترم

 

خواهرم بر تو نماید مادری

از همه الطاف یابی برتری

 

گریه کرد آن طفل با صد شوروشین

برگرفت آرام و طاقت از حسین

 

شاه دین بگریست و آن دختر گریست

اهل بیت پاک پیغمبر گریست

 

از «کلینی» آرم اینجا یک خبر

او نوشته ز اهل کوفه یک نفر

 

شد مشرّف محضر شاه انام

کرد بر آن شاهدین عرض سلام

 

شه جوابش داد و کرد از او سوال

از کجائی ای پسندیده خصال

 

گفت ای فرمانده کل امم

من به قربانت ز اهل کوفه ام

 

داد پاسخ سرو باغ احمدی

گر به یثرب نزد ما می آمدی

 

بر تو می گفتم ز اسرار جلیل

می نمودم جای پای جبرئیل

 

کآن امین وحی حی لایری

می شدی نازل بجدّم از کجا؟

 

محرم اسرار حق مائیم ما

نیست جز ما آگه از سر خدا

 

ما به اهل آسمانها رهبریم

وارث علم رسول داوریم

 

کی سزد بر ما که اسرار خدا

دیگرانرا برملا بر ما خفا

 

خازن گنجینۀ سرّاللهم

از ازل از سرنوشتم آگهم

 

با بیانات شه والا مقام

گفتگوی کوفی و شه شد تمام

 

نقل گردیده ز سید این کلام

ابن طاوس است آن عالی مقام

 

بود روز روشن و نصف النّهار

شاه را بر «ثعلبیه» شد گذار

 

خواب قیلوله بفرمود آن جناب

گشت چون بیدار اآن مولا زخواب

 

گفت دیدم من بخواب این ماجرا

می کند از غیب یک هاتف ندا

 

این چنین کاینها بسرعت می روند

سوی مرگ و راه رحلت می روند

 

این سخن را تا علی اکبر شنید

گفت کای محبوب خلاق مجید

 

ما مگر در جاده ای حق نیستیم

در صراط حق مطلق نیستیم

 

گفت شه سوگند بر ذات خدا

ما به حق هستیم و در راه خدا

 

داد پاسخ آن جوان راد و پاک

ما که بر حقیم از مردن چه باک

 

شاه دین گفتا به حال غم فزا

حق دهد بر تو پسر خیر الجزاء

 

شه به صد سوز و دل و با آه سرد

شب در آنجا تا سحر بیتوته کرد

 

صبح شد آمد یکی مرد عرب

اهل کوفه خود ابوهرّه لقب

 

کرد بر سالار دین عرض سلام

بعد از آن پرسید از میر انام

 

بازگو بر من چه علت شد شها

از حریم جد خود گشتی جدا

 

بیت خود را کرده ای دارالامان

از چه آنجا نکردی تو مکان

 

گفت مالم را گرفتند اهل کین

صبر کردم بر جفای مشرکین

 

کرد اولاد امیه با جفا

حرمتم را هتک ماندم بینوا

 

صبر کردم بر جفاهای دگر

عاقبت بستند بر قتلم کمر

 

یا اباهرّه شدم ناچار من

تا کنم از بیم جان ترک وطن

 

بر خداوند جهان بادا قسم

می کشند آخر مرا اهل ستم

 

می کنندم امت طاغی شهید

قهر بر آنها کند حی مجید

 

گر کشندم یاغیان بد سیر

کیفرم گیرد خدای دادگر

 

یک نفر سازد مسلط کردگار

دشمنانم را کند مقهور و خوار

 

با کمال عدل قهار جلیل

می کند ظلام طاغی را ذلیل

 

ارذل از قوم سبا باشندشان

یکنفر زن بود برشان حکمران

 

شب به پایان شد به هنگام سحر

پور حیدر از ضمایر با خبر

 

کرد بر اعوان و انصارش خطاب

بیش از اندازه بردارید آب

 

کوچ ز آنجا کرد سلطان انام

تا «زباله» رفت اردوی امام

 

بر دلش بنشست اندوهی مزید

قتل "عبدالله یقطر" را شنید

 

جمع کرد اطرافیانش را تمام

نامه ای در دست آن میر انام

 

لشگرش را کرد آن سرور خطاب

نیست از تقدیر جای اجتناب

 

گشته اندر دست اشرار پلید

مسلم و هانی و عبدالله شهید

 

بیعت ما را شکسته کوفیان

نیست دیگر جای توضیح و بیان

 

هر که می خواهد زما گردد جدا

بازگردد خود رهاند از بلا

 

پس کسانیکه به امید منال

آمده بودند با آن خوش خصال

 

ترک کردند آن شه اسلام را

زیر پا کردند ننگ و نام را

 

اهل بیتش ماند و جمعی با وفا

از فداکاران شاه کربلا

 

شب بماند اندر "زباله" آن جناب

باز گفتا آب بردارید آب

 

صبحگاهان از زباله تا "شراف"

طی کرد آن مفخر آل مناف

 

اندر آنجا کرد اجلال نزول

نور چشم فاطمه سبط رسول

 

کرد در آنجا همان شب را سحر

صبحگه بستند تا بار سفر

 

باز شد امریه صادر زآنجناب

بیشتر از پیش بردارید آب

 

آب را برداشتند اعوان شاه

طی ره کردند ناگه بین راه

 

یکنفر زاصحاب آن شه با شگفت

بر تکلم آمده تکبیر گفت

 

شاه دین الله اکبر ذکر کرد

علت تکبیر جویا شد ز مرد

 

گفت آن مرد ای شه عالی سیر

نخل هایی می کند جلب نظر

 

گفت جمع دیگری از آن رجال

بودن نخل است در اینجا محال

 

شه گفتا پس به دقت بنگرید

تا گمان کمتر به نخلستان برید

 

پس بگفتند آن دلیران وغا

گوش مرکبهاست نوک نیزه ها

 

گفت شاه دین که من هم مثل تان

لشگری می بینم و تیغ و سنان

 

تا مسلم شد که آنجا لشگر است

فصل تازه از کتاب دیگر است

 

سبط طاها خسرو حیدر پژوه

میل بر چپ کرده و دامان کوه

 

گفت باشد گر در اینجا کارزار

کوه باید پشت سر گیرد قرار

 

بار بگشودند مردان دلیر

کرد منزل شه در آن دشت کویر

 

ساعتی نگذشت حر نامدار

با سپاه بیکران شد آشکار

 

جملگی ناراحت از سوز عطش

آن سواران با اجل در کش مکش

 

صف کشیدند آن سپاه کینه جو

پیش آن شه لیک خشگیده گلو

 

شاه زد بر یاوران خود صلا

کای دلیران دیار کربلا

 

هان مترسید ای گروه با شرف

پیش روی دشمنان بندید صف

 

این جماعت گر کند اقدام جنگ

عرصه را سازید بر این قوم تنگ

 

بسته شد از هر دو جانب چون صفوف

دستهای جنگجویان در سیوف

 

حجت حق بی پناهان را پناه

دید آثار عطش در آن سپاه

 

کرد رو بر یاورانش آن جناب

هان دهید این قوم را الساعه آب

 

مشگها در دست یاران امام

کرد سیراب آن جماعت را تمام

 

آب دادند آن یلان نیکخواه

هم بخود هم چارپایان سپاه

 

اینچنین گوید علی بن طعان

آخرین کس من بُدم از کوفیان

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش نهم 3267

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش نهم

 

اینچنین گوید علی بن طعان

آخرین کس من بُدم از کوفیان

 

گفت باشد گر در اینجا کارزار

کوه باید پشت سر گیرد قرار

 

بار بگشودند مردان دلیر

کرد منزل شه در آن دشت کویر

 

ساتی نگذشت حر نامدار

با سپاه بیکران شد آشکار

 

جملگی ناراحت از سوز عطش

آن سواران با اجل در کش مکش

 

صف کشیدند آن سپاه کینه جو

پیش آن شه لیک خشگیده گلو

 

شاه زد بر یاوران خود صلا

کای دلیران دیار کربلا

 

هان مترسید ای گروه با شرف

پیش روی دشمنان بندید صف

 

این جماعت گر کند اقدام جنگ

عرصه را سازید بر این قوم تنگ

 

بسته شد از هر دو جانب چون صفوف

دستهای جنگجویان در سیوف

 

حجت حق بی پناهان را پناه

دید آثار عطش در آن سپاه

 

کرد رو بر یاورانش آن جناب

هان دهید این قوم را الساعه آب

 

مشگها در دست یاران امام

کرد سیراب آن جماعت را تمام

 

آب دادند آن یلان نیکخواه

هم بخود هم چارپایان سپاه

 

اینچنین گوید علی بن طعان

آخرین کس من بُدم از کوفیان

 

بر سپاه حر گردیدم قرین

تا نظر افکند بر من شاه دین

 

از ره احسان ولی ذوالمنن

کرد سیرابم به دست خویشتن

 

ماند در آنجا ولیّ ذوالجلال

با سپاه حر تا وقت زوال

 

حر با آن شه مدارا می نمود

نه درشتی و نه ایذا می نمود

 

ظهر شرعی شد موذن گفت اذان

با ردا آمد امام انس و جان

 

ایستاد اندر میان دو سپاه

گفت بعد از حمد و تقدیس الاه

 

ایها الناس ای گروه بی وفا

من نه بیخود آمدم سوی شما

 

نامه ها بنوشته دعوت کرده اید

حالیا بر جنگ سبقت کرده اید

 

جملگی قول اطاعت داده اید

وعدۀ یاری و نصرت داده اید

 

گر وفا دارید در گفتارتان

منطبق با گفته ها رفتارتان

 

باز بیعت های خود محکم کنید

دست بر دستم همه با هم کنید

 

ور همه بیعت ز من بشکسته اید

بهر خونریزی بره بنشسته اید

 

گرپشیمان گشته اید و رو سیاه

ره دهیدم باز گردم تا ز راه

 

در جواب حجت پروردگار

ماند ساکت آن گروه بی وقار

 

بر موذن گفت آن میر حجاز

تا اقامت گوید از بهر نماز

 

گفت با حر آن زمان شاه جهان

با سپاهت رو نماز ظهر خوان

 

حر گفت ای جهان را مقتدا

می کنم من بر جنابت اقتدا

 

با وجودت ای شهنشاه انام

کی توانم شد جماعت را امام

 

گشت مشغول نماز آن مقتدا

هر دو لشگر کرد بر وی اقتدا

 

وقت عصر آن خسرو ملک حجاز

بر سپاهش داد فرمان نماز

 

هر دو لشگر را خدیو ماسوا

در نماز عصر هم شد مقتدا

 

از نماز عصر فارغ گشته شاه

ایستاد اندر میان دو سپاه

 

اندر آن گرمای سوزان شاه دین

گفت با صوت بلند و دلنشین

 

گر بپرهیزید ای قوم از خدا

می شود خشنود خالق از شما

 

من به حقم خود زاولاد رسول

مادرم صدیقۀ کبرا بتول

 

جدّ من افضل بود از کاینات

ما سزاواریم از قوم طغات

 

حکمرانی و خلافت آن ماست

کار اولاد امیه نابجاست

 

بر خلاف حق ریاست می کنند

بی جهت با ما رقابت می کنند

 

گر شما خارج ز ایمان گشته اید

ور ز قول خود پشیمان گشته اید

 

نک به یکسو در روید از راه من

باز گردم تا بجای خویشتن

 

نامه های تان مرا مجبور کرد

تا شدم با عترتم صحرانورد

 

حر گفتا ای ولی دادگر

نیستم زان نامه ها من با خبر

 

تا شنید این حرف میر مقتدا

خواست شه از ابن سمعان نامه ها

 

او یکی خرجین بیاورد آن زمان

بود پر از نامه های کوفیان

 

شه بریخت آن نامه را بر زمین

حر گفتا بر شه دنیا و دین

 

من از آنها نیستم ای شهریار

که شوم بر محضرت دعوت نگار

 

من یکی مأمورم و محکوم حکم

می کنم الان به تو معلوم حکم

 

من برم باید تو را ای خوش نهاد

پیش مولایم عبید ابن زیاد

 

داد پاسخ پور شیر لایزال

مرگ نزدیک است برتو زین خیال

 

پس به یاران گفت آن میر نبیل

وقت کوچ است ای جماعت اَلرّحیل

 

طبق امر سرور آل نزار

نو خطان کردند زنها را سوار

 

دست اندر قبضۀ شمشیر تیز

شد سوار اصحاب شاه رستخیز

 

خواست برگردد ولیّ لاینام

حر مانع شد ز برگشت امام

 

گفت برگردان ز برگشتن مسیر

من برم باید ترا پیش امیر

 

با کمال خشم شاه تاجدار

این چنین گفتا به حر نامدار

 

گر بیفتد این هوا اندر سرت

در عزایت می نشانم مادرت

 

ای مطیع امر اولاد زنا

باز گو آخر چه می خواهی زما

 

حر گفتا من یکی نام آورم

برزبان آرد کسی گر مادرم

 

هر که باشد من جوابش می دهم

مادرش را نام با خفت برم

 

مادرت زهراست بانوی جهان

من نیارم نام اورا بر زبان

 

چیست مقصودت بگفتا شاه دین

گفت مقصودم نباشد غیر از این

 

بایدت نزد عبیدالله برم

نیست غیر از این مرام دیگرم

 

من نیم مأمور بر جنگ شما

با من آیی باید ای میر هدا

 

این چنین فرمود بر وی شهریار

نیستم من تابع قوم نقار

 

حر گفتا ای امام کائنات

دست بردارم زتو هیهات و هات

 

در میان بس گفتگو ها شد کرار

عاقبت گفتا به شه آن نامدار

 

من نه مأمورم نمایم کار زار

نه گذارم باز گردی زین دیار

 

بایدت بر کوفه بردن لاجرم

گر قبولت نیست ای میر حرم

 

پیش گیر الان رهی ای نیک نام

نه به یثرب منتهی گردد نه شام

 

تا نویسم نامه بر این زیاد

بلکه طوری باشد ای شاه معاد

 

من ز ناچاری نسازم با تو جنگ

تا نگردد نامم آلوده به ننگ

 

از طریق قادسیه آن جناب

ره بگردانید بر چپ با شتاب

 

حر هم با لشگر پیمان شکن

گشت همراه امام ممتحن

 

طی ره کردند آنان تا عذیب

در حضور عالم اسرار غیب

 

چارتن از سمت کوفه شد پدید

رو به اردوی شهنشاه وحید

 

جملگی آن چارتن اشتر سوار

در کُتَل اسب هلال نامدار

 

رهبر آنها که عاری از بدیست

خود طرّماح و پدر او را عدیست

 

تا شدند آنان شرفیاب حضور

گفت بر سلطان دین حر غیور

 

تازه واردها که اهل کوفه اند

من کِشم باید همانها را به بند

 

تا به کوفه باز گردانم همه

داد پاسخ شاه دین بی واهمه

 

این همه باشند از انصار من

از دل و جان یاور و غمخوار من

 

من به آنها لطف و رأفت می کنم

همچو خود زانها حمایت می کنم

 

گر بخواهی حفط جان خویشتن

پاسدار اکرام مهمانان من

 

ور خلاف گفته ام سازی عیان

با تو می جنگم به تیغ جانستان

 

حر شد شرمنده از گفتار خود

منصرف شد از خشن کردار خود

 

کرد پس محبوب حیّ ذوالجلال

حال اهل کوفه را ز آنان سوال

 

یک تن از آنان مُجمع نام او

ابن عبدالله و گفتارش نکو

 

گفت اشراف بزرگ کوفیان

رشوه های بس بزرگ و بس کلان

 

اخذ کردند از عبید ابن زیاد

دین خود دادند چون کاهی بباد

 

بر قتالت بسته اند آنان کمر

باقی مردم ز هر جا بی خبر

 

مرغ روح شان زند پر بهر تو

تیغ های شان ولی بر قهر تو

 

شه بگفتا ماجرای پیک ما

شد بگو منجر آخر بر کجا

 

گفت در دامش فکند ابن تمیم

پس فرستادش به کوفه آن لئیم

 

زادۀ مرجانه مجبورش نمود

تا کند آن مرد بر منبر صعود

 

بد بگوید بر تو و بر مرتضی

لیک آن مرد دلیر و با وفا

 

تا به منبر کرد در کوفه صعود

بر تو و جد تو گفتا بس درود

 

کرد با لعنت ز آل هند یاد

خاصه نفرین کرد بر ابن زیاد

 

داد بر مردم نوید حضرتت

خواند اهل کوفه را بر نصرت ات

 

زادۀ مرجانه بس شد خشمناک

گفت باید گردد این یاغی هلاک

 

بی وفاها کینه ظاهر ساختند

آن دلاور را ز بام انداختند

 

زین سخن شاهنشه گردون مدار

ریخت اشک از دیده اش بی اختیار

 

مَن قَضی نَحبه بفرمود آن جناب

بعد از آن گفتا بسوز و التهاب

 

ای خدا بر روح او رحمت نما

در بهشت عدن وَاجمَع بَینَنا

 

پس طرّماح آمده بر نزد شاه

گفت آهسته به اشک و سوز و آه

 

من نمی بینم به دورت کثرتی

گرچه خود آگاه از این صحبتی

 

لشگر حرّت بود کافی به جنگ

می نماید عرصه را بهر تو تنگ

 

لیک من ای خسرو عالی شئون

خواستم از کوفه تا آیم برون

 

لشگری دیدم به پشت شهر من

کثرتش داند خدای ذوالمنن

 

آن چنان لشگر ندیدم تا بحال

ماجرا را از یکی کردم سوال

 

گفتم این لشگر بسیج از بهر کیست

گفت بر قتل حسین بن علیست

 

کی شود با عده ای کم بی درنگ

با چنان لشگر ترا یارای جنگ

 

می دهم سوگند بر حی قدیر

تا توانی فاصله از کوفه گیر

 

گر شوی نزدیک کوفه یک وجب

خون نو ریزند اشرار عرب

 

جای امن و معقلی خواهی اگر

تا شوی آسوده از بیم خطر

 

نک بیا با من ایا شاه جهان

ساز در کوه "اجاء" بر خود مکان

 

باشد آنجا جایگاه حی ها

مأمن از هر لشگر جور و جفا

 

پادشاهان بزرگ روزگار

خواسته سازند با ما کار زار

 

برده ایم آنجا پناه ای ذیشئون

گشته ایم از دستبردشان مصون

 

در جوابش گفت آن میر هدی

حق عطا سازد تو را خیرالجزاء

 

کی توانم کرد قصد انصراف

کی توانم کرد بر عهدم خلاف

 

خوابگاه من زمین کربلاست

باشد آری آنچه تقدیر خداست

 

می نویسند اهل تاریخ و سیر

کاندر آن صحرای پرخوف و خطر

 

خود طرّماح عدیّ نامدار

حمل می کردی به اهلش خواربار

 

قول نصرت داد آن پیمان درست

تا رساند خواربارش را نخست

 

بازگردد بر حضور شهریار

در رکاب شاه باشد جان نثار

 

رفت و باز آمد ولی اندر عُذیب

باخبر شد آشکارا گشته غیب

 

گفته بود هر آنچه شد گشته پدید

شاه دین را کرده اند اعدا شهید

 

رهسپر گردید امام عرش جاه

کرد در قصر مقاتل جایگاه

 

خرگهی جلب نظر کرد از امام

شه زصاحب خیمه شد جویای نام

 

یکنفر گفت از عبیدالله نام

والدش حرّ است و جُعفی از لئام

 

کرد احضارش به محضر آن جناب

رفت پیک و لیک منفی شد جواب

 

خاست با نفس نفیس خود امام

پیش او رفت و بفرمودش سلام

 

دعوتش بر نصرت خود کرد شاه

داد پاسخ شاهدم باشد الاه

 

آمدم از کوفه من بر این دیار

تا ببینم روی تو ای شهریار

 

گفت شه داری گر از یاری ابا

از خداپرهیز کن در قتل ما

 

صوت استنصار من گر بشنوی

باشی اندر جایگاهی منزوی

 

هرکجا باشی خدای آب و خاک

سازدت با بدترین وضعی هلاک

 

گفت گر خواهد خدای ذوالعلاء

این چنین شاید نباشد کار ما

 

شاه دین برگشت سوی منزلش

تا سحر گه ماند با سوز دلش

 

صبحگه فرمود آن عالی جناب

یاورانش را که بردارید آب

 

تا شب اردوی همایون امام

طی ره کردند با سعی تمام

 

سوق میدان آن شهنشاه عرب

لشگرش را متصل بر سوی چپ

 

تا کند از لشگر حرّش بدور

لیک مانع می شدی حرّ غیور

 

خواستی شه تا ازو گردد جدا

او به سمت کوفه بردی با جفا

 

این کشاکش بود بین حرّ و شاه

با تناقض طی می کردند راه

 

تا رسیدند آن دولشگر از قضا

بر دیار ریگزار کربلا

 

شاه دید از سمت کوفه شد عیان

تند رو پیکی بدوش او کمان

 

او نکرده اعتنایی بر امام

کرد بر حر و سپاه او سلام

 

نامه ای بر حر داد آن بد سیر

آن دلاور کرد بر نامه نظر

 

اسب پیش تاجدار دین دواند

با ادب آن نامه را بر شاه خواند

 

بود مسطور اندر آن نامه چنین

عرصه را کن تنگ بر سلطان دین

 

در بیابانی فرود آر آن جناب

که نه آبادی شود آنجا نه آب

 

داده ام دستور من این پیک را

تا نگردد لحظه ای از تو جدا

 

هر عملکرد تو را سرّ و علن

او کند فوری گزارش بهر من

 

تا شود کشته عزیز بوتراب

خاتمه پیدا کند این انقلاب

 

حرّ گفت از من مشو شاها ملول

اندر این صحرا کنی باید نزول

 

گفت شه مهلت بده ای نیک خو

تا کنیم اندر حوالی جستجو

 

غاضریّه یا حدود نینوا

بلکه باشد جای خوش آب و هوا

 

حرّ گفتا غیر ممکن باشد این

با وجود این کماندار لعین

 

کی توانم شد مخالف در وداد

بر امیر خود عبید ابن زیاد

 

اینچنین گفتا زهیر پاک ذات

اذن ده ای مقتدای کائنات

 

اندر این صحرا کنیم آغاز جنگ

عرصه را بر کوفیان سازیم تنگ

 

شاه گفتا خوش ندارم این مقال

باشد از ما اولین جنگ و قتال

 

دوم ماه محرم بود شاه

کرد در آن دشت سوزان جایگاه

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش پایانی 3266

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش دهم و پایانی

 

دوم ماه محرم بود شاه

کرد در آن دشت سوزان جایگاه

 

تا قدم زد در زمین کربلا

پشت پا زد شاه دین بر ماسوا

 

گفت این صحرا زمین کربلاست

قتلگاه عترت خیر الوری ست

 

طعنه بر عرش معلی میزند

حسرتش فردوس و عرش کبریاست

 

گرد اینجا توتیای چشم حور

خاک او جنات را زینت فزاست

 

خون من ریزند اینجا کوفیان

خالق عالم به خونم خونبهاست

 

کی رسد کعبه به پای رفعتش

قبر من اینجا مطاف انبیاست

 

من همای اوج شأن و عزتم

ماسوا را سایه ام ظل هماست

 

خون من گردد شرف بخش زمین

صاحب ثارم خدا را خود خداست

 

حَجَّم ار در کعبه ناقص مانده است

اندر این وادی کمالش مدعاست

 

گر نگردم در حرم سعی و صفا

این بیابان جای سعی است و صفاست

 

گر ندادم در منا قربانیم

ریگذار کربلا ما را مناست

 

جان سپارد تشنه قربانهای من

گر چه اندر لب مرا آب بقاست

 

بشکند از جور شمشیر جفا

آنکه مرآت جمال مصطفی ست

 

اصغرم چون غنچه پرپر می شود

حلق او آماج تیر اشقیاست

 

بهر من باشد شهادت افتخار

زندگی با ظالمان درد و بلاست

 

مرد مومن می گریزد از اجل

آخرت باقی و این دنیا فناست

 

بیعتم را از شما برداشتم

اندر اینجا مرگ تقدیر خداست

 

زین بیابان در رود بیگانگان

ماند آنکو با شهادت آشناست

 

خط سیر خود کند از من جدا

خط سیر من ز هر راهی جداست

 

تا شنید این مطلب از کانون خیر

از میان جمع بر پا شد زهیر

 

گفت ما کی از تو برداریم دست

دامنت دامان وحی منزل است

 

گر بقا باشد در این دار فنا

ما نمی خواهیم در دنیا بقا

 

گر هزاران سال باشد زندگی

بی تو باشد زندگی شرمندگی

 

بعد از آن برخاست از جایش هلال

گفت کای محبوب حی لایزال

 

در رکابت با خدنگ جانشکار

کشته گشتن افتخار است افتخار

 

الغرض اتمام حجت شد تمام

ماند مردان سعید و نیکنام

 

با سپاه حر شاه تاجدار

در زمین کربلا شد برقرار

 

سوم مام محرم شد عیان

اندر آن وادی سپاه کوفیان

 

آمد آنجا ابن سعد نابکار

با سپاهی ز اهل کوفه چارهزار

 

آمدی هر روز لشگر فوج فوج

بر فلک بانگ دهل می کرد اوج

 

روز نهم از محرم شد پدید

با سپاهی بیکران شمر پلید

 

نامه ای آورده از ابن زیاد

بر عمر سعد لعین و شوم داد

 

تا شد از مضمون نامه با خبر

دید عبیدالله پست و بد سیر

 

این چنین بنوشته کای میر سپاه

گر تو هستی دشمنم را خیر خواه

 

از مقام خویش کن صرف نظر

ده امارت را به شمر نیک فر

 

او برآورده کند آمال ما

در حسین بند است نک چنگال ما

 

کی گذارم او رهد از چنگ من

تا گزیند ملجائی بر خویشتن

 

فکر ری را یا بکن از سر به در

یا حسین بن علی را کن خبر

 

باید او باشد مطیع امر من

بینم آنگه من صلاح خویشتن

 

یا نگهدارم به پیش خود مدام

یا فرشتم دست بسته سوی شام

 

ور کند از طاعت من امتناع

امر ما را کاملا کن استماع

 

هم خود او را بکش هم لشگرش

پیش من بفرست در نیزه سرش

 

بعد کشتن جسم آن مرد غیور

خورد کن در خاک با سم ستور

 

مُثله کن اجسام آن را تمام

حکم من این است بر تو والسلام

 

ور بپیچی سر ز فرمان زینهار

امر را بر شمر ذالجوشن گذار

 

او بجای تو امیر لشگر است

گر زند گردن ترا نیکوتر است

 

خواند پور سعد تا آن نامه را

دیکته کردی گفت تو این چامه را

 

ای خطاکار لئیم و دین تباه

در دو عالم روی تو بادا سیاه

 

تو ز امر صلح من دافع شدی

پرچم پیکار را رافع شدی

 

این حسین آن نیست کاندر روزگار

خواری و ذلّت نماید اختیار

 

کی پذیرد بیعت آن نور جلی

هست اندر جسم وی نفس علی

 

تو شدی باعث کنم من کارزار

قعر دوزخ باشدم دارالقرار

 

شمر گفتا می کنی حالا چکار

یا ریاست را کنون بر من سپار

 

یا مهیای قتال و جنگ شو

یا ده استعفا و بر یکسو برو

 

زادۀ وقاص گفتا کای دلیر

می کنم اجرا بیانات امیر

 

می شوم الان مهیا بهر جنگ

می کنم برآل هاشم عرصع تنگ

 

تو یکی سرهنگ شو فرمانبرم

من همانا خود امیر لشگرم

 

شمر دید آماده او را بهر جنگ

شد برون از لشگر بی نام و ننگ

 

رو به اردوی امام مستطاب

در زبان اَینَ بَنو اُختی خطاب

 

گفت خواهر زادگان من کجاست

مادرشان از کلاب و خویش ماست

 

شه صدای آن ستمگر را شنید

گفت بر اخوان خود شاه شهید

 

گر چه فاسق باشد این کافر مآب

در دهید این خویش مرتد را جواب

 

رو ببین عباس حرف شمر چیست

این ندا از آن لعین بیهوده نیست

 

مقصدی دارد یقین آن بیحیا

در ندایش هست پنهان ماجرا

 

بر جبین پور شیر لایزال

بر نشست آنگه عرق از انفعال

 

آمد عباس بن قتال العرب

با برادرهای خود با صد کرب

 

نور با ظلمات شد تا روبرو

گفت عباس ای لعین زشتخو

 

تا تو خواهرزاده ام کردی خطاب

از خجالت من شدم مانند آب

 

گر اجازت داشتم از شهریار

دادمی پاسخ به تیغ آبدار

 

ضرب و شستی بر تو می دادم نشان

می گرفتند از تو عبرت کوفیان

 

حالیا ای مرتد بی آبرو

بهر چه ما را بخواندی بازگو

 

داد پاسخ آن ستمگر کای جوان

بر شما آورده ام خط امان

 

بر امیرم همچو من بیعت کنید

خویش را از این بلا راحت کنید

 

هر چه باشد بهرتان در دل مرام

مال و جاه و عزت و شأن و مقام

 

می کند جود و عطا ابن زیاد

می رهاند از غم و باشید شاد

 

با شما دارم قرابت در میان

هست با من هم قبیله مام تان

 

من نمی خواهم به دست این سپاه

آرزوهای شما گردد تباه

 

زین غریب تشنه بردارید دست

زانکه او خورده در این صحرا شکست

 

او میان موج های پر خطر

مانده روی آب دریا غوطه ور

 

هم خود او هم بنی هاشم تمام

کشته می گردند با تیر و حسام

 

من نییَم راضی شما در کارزار

غرق خود گردید اندر این دیار

 

این سخن را تا شنید عباس راد

این چنین گفتا به شمر بد نهاد

 

لعنت حق بر تو باد ای بی پدر

می دهی ما را امان خاکت به سر

 

نیست اما بر امان خلق امان

بر تو بادا لعن خلّاق جهان

 

لعنت یزدان بر آن ناپاک باد

کایچنین خط امانی بر تو داد

 

تو همی گویی ز ترس مرگ و جنگ

دست برداریم از ناموس و ننگ

 

دست از دامان این سرور کشیم

رو که تو چون پنبه و ما آتشیم

 

من نمی گویم براین مظلوم شاه

من برادر هستم و یا سر سپاه

 

من که فرزند رشید حیدرم

بر عزیز جان زهرا نوکرم

 

بی حسین آرم اگر روزی به سر

مرگ اولاتر بود خاکم به سر

 

او شهنشاه است و من دربان او

صد هزاران همچو من قربان او

 

شمر دون زین ماجرا شد دل پریش

کرد دعوت سوی لشگرگاه خویش

 

در سپهر هاشمی ماه تمام

با برادرهاش آمد بر خیام

 

بود افسرده دل افتاده اش

زین که خوانده شمر خواهرزاده اش

 

از قضایا کرد استفسار شاه

گفت بر خورشید دین تابنده ماه

 

بهر من آتش بجان آورده بود

از امیر خود امان آورده بود

 

شاه گفتا ای ز حیدر یادگار

گر روی داری برادر اختیار

 

زین سخن فرزند قتال العرب

گشت بس پژمرده حال و منقلب

 

گفت کای فرزند شاه اولیاء

من غلام خانه زادم بر شما

 

تو امید این دل غمدیده ای

از غلام خود مگر رنجیده ای

 

گر دو صد پاره کنندم کوفیان

بر نگردانم رخ از این آستان

 

در بدن روح و روانی تو مرا

از چه از درگاه خود رانی مرا؟

 

بعد از آن سربر دو زانو آن جناب

نرگس چشمش شده مشغول خواب

 

ز آنطرف بر حسب امر پور سعد

کرد غرش طبل جنگی همچو رعد

 

لشگر کین با غریو و های و هو

بر خیام طاهره کردند رو

 

تا شنید آواز قوم بد سیر

زینب کبری دوید آسیمه سر

 

شد شرفیاب حضور آن جناب

گفت کای آرام جان بو تراب

 

می نه بینی ای شه والاگهر

رو بخرگه کرده قوم کین سیر

 

از صدای طبل جنگ کوفیان

دختران لرزان چو برگ خزان

 

چاره ساز ای چاره ساز کائنات

بر حریم بی پناه و طاهرات

 

شاه چشم نیمه خوابش باز کرد

گوش بر آن جانخراش آواز کرد

 

خواند پیش خود سپه سالار خود

یعنی عباس علی غمخوار خود

 

گفت رو بر گو بر این قوم ظلام

چیست در این تنگ وقت این ازدحام

 

گر به جنگ آیند اشرار عرب

گو نباشد جنگ این هنگام شب

 

پور حیدر رفت پیش اشقیا

گفت کای بی عرضگان بی وفا

 

زین هجوم نا بهنگام ای سپاه

چیست مقصد، رویتان بادا سیاه

 

داد پاسخ یکنفر از اشقیا

این بود مقصود یابن المرتضی

 

بر امیر کوفه یا بیعت کنید

یا به مرگ خویشتن سرعت کنید

 

این چنین گفتا ابوالفضل رشید

ایستید اینجا ایا قوم عنید

 

کسب تکلیف از امام خود کنم

من مطیعم زو به هر لاونعم

 

بازگشت عباس پیش شاه دین

گفت منظور گروه مشرکین

 

شاه فرمود ای مرا پشت و پناه

سک شبی مهلت بگیر از این سپاه

 

امر بیعت نیست از من ساخته

بی جهت لشگر به مخیم تاخته

 

زیر با ننگ رفتن ذلت است

مقصدم آزادی و حریت است

 

کی نمایم من قبول عار و ننگ

نیست با این قوم چاره غیر جنگ

 

من نی ام آنکس به ذلت تن دهم

دست بیعت بر کف دشمن دهم

 

دوست دارم باشد امشب مهلتی

تا تهجّد را بیابم فرصتی

 

باز برگشت آن سپه سالار راد

گفت بر آن کوفیان بد نهاد

 

یک شب ای لشگر بما مهلت دهید

صبحگه از قید مهلت وارهید

 

هر چه گفت عباس کردند امتناع

کوفیان گفتند بیعت یا نزاع

 

زآن میانه یک نفر از دشمنان

گفت با لشگر که ای اهریمنان

 

خواهد ارمهلت شبی گبر و یهود

می دهید، ای لشگر شوم و عنود

 

این حسین بن علی پور نبی است

از شما دلخواه او مهلت شبی است

 

از چه رو دارید مهلت را دریغ

او که فردا کشته خواهد شد به تیغ

 

شد موثر گفته اش بر اشقیا

کوفیان گشتند بر مهلت رضا

 

باز گردیدند هر کس جای خود

ای عجب چرخ برین نآمد فرود

 

در همان شب شد از آن قوم ظلام

سی نفر ملحق به اردوی امام

 

جملگی راه سعادت یافتند

روز عاشورا شهادت یافتند

 

بود آگه شاه از پایان کار

سرّ مهلت خواستن شد آشکار

 

ای ((حسینی)) شد مفصل ماجرا

جد تو مهلت گرفت از اشقیا

 

تا توانی از اجل مهلت بخواه

وز خدا توفیق بر خدمت بخواه

 

باقی این نهضت پاک امام

کن رقم در جلد سوم بالتمام

 

پایان.

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت امام حسین (ع) 2950

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

سواره تیغ برق افشان الینده فکری دعوا دور

مرصّع دور لجامی، مرکبون زینی مطلّا دور

قزل جوشن وار اگنینده جلال و شأنی اعلا دور

حسین ابن علی روح نبی دلبند زهرا دور

بو وصفیلن گلوب میدان جنگه حیف تنها دور

 

سلاح جنگینون هر قطعه سی میراث سلطانی

رسول اکرمون درّاعه و دستار شایانی

جناب حمزه نون گوهر نشان نُه قبّه قلخانی

علی المرتضی نون ذوالفقار تیز و برّانی

طلابفت و جواهر کوب یک قبضه دو پهنا دور

 

هوایه ذوالجناحون نعل آلتدان کیمیا قالخار

کانّه دنده ی سوهانیدن مغز طلا قالخار

نئجه لاهوته گور ناسوتیدن نور خدا قالخار

سوسوز لبلردن اما کلمه‌ی انّی فدا قالخار

کنایه بو مبارک کلمه دن ذبحاً عظیما دور

 

حسینه خارجی آدی قویوبدور زاده ی هنده

شریحون خط و امضا سیله تکمیل اولدی پرونده

او حکمون رو نوشتین یازدی اوراقه نویسنده

سراسر مملکتده ائتدیلر پخش و پراکنده

حسینون قتلی گویا مسلمینه فرض ایفا دور

 

یزیدون حیطه‌ی حکمینده اسلامی اولان یئرلر

نقاط آسیاده چینه پیوسته نئچه کشور

حدود غربده اقیانوس اطلس، موج آور

شمالاً انتهای سیبریه مرزیدی سرتاسر

جنوباً استوائی خطه تاریخ حکمفرما دور

 

حبش نزدیک خط استواده خاک آفریقا

اروپاده فرنگستانیدن بیر حَد مستثنی

شمالیده وین اطریشده پاتختدور حالا

هندوستاندا پاکستان فعلی خطّه‌ی زیبا

قدیمی نقشه لرده بو ممالک نصف دنیا دور

 

بو وسعتده ممالک ده دهستان واردی شهرستان

گله هرتک تکیندن اون نفر تشکیل تاپار ملیان

فریضه بیلدیلر حکم شریحی مردم نادان

بلا صحراسینه لشکر شتابان اولدی هر یاندان

گوروندی روز عاشورا قشون چوخ موج دریا دور

 

شیوخ نهروان قرآن حمایل آلنی برجسته

سُنین نیزه‌لر بنذر زبان افعی مسته

سه شعبه تیر و پیکان جعبه دانلاردا نئچه دسته

قلجلار سوولانوب قول چمرانوب دامن بئله بسته

امام ئولدورمگه الله اکبر گور نه غوغا دور

 

نقاب اعرفونی آتدی وجه الله جمالیندن

او نابینالر آلسون فائده شمع وصالیندن

یاغاردی دُرّ ابیض لعل و یاقوت اتصالیندن

اولون آگه جماعت سیز حسینون شرح حالیندن

بابام احمد آتام حیدر آنام زهرای کبرا دور

 

ندای اعرفونی دفعتاً ناقص قویوب لشکر

آیاقلار بیر بیرینه دگدی سسلندی اوزنگی‌لر

نئجه آهن دوگنده سسلنور دکان آهنگر

پیاده صف لریندن ظاهر اولدی مختلف سسلر

امامون حجتینه بو هیاهو عذر بی جا دور

 

بو وضع نامناسب شهریاری ائله دی وادار

او قومه بیر نمونه قدرتیندن ائله سین اظهار

بویوردی ایها الجند الشاطین اسکتوا زنهار

واریمدور اقتداریم روحوزی الآن ائدیم احضار

منیم حکمیم تمام انفاس و ارواح ایچره مجرا دور

 

نشست ائتدی او دم رعب امامت نحس دللرده

تصرفله قوروتدی قوّه‌ی روحی بدنلرده

پیاده یا سواره دوردی ساکت دوردوقی یئرده

یونولمیش داش تک هیکل‌لر صف اندر صف برابرده

فنا آیینه سینده هر بیری بیر صورت لا دور

 

بو قدرتلن سیزی ائتدیم مخیّر اوچ سوزه لشکر

گورون ذی نفع سوز هانسیندا اجرا ائیله یین سیزلر

قیتسون یثربه منع ائتمیون تا آل پیغمبر

وئرون یا بیر بیچیم سو تشنه دور تشنه یانور لبلر

و یا جنگیمه گلسون بیر به بیر کیم مرد هیجا دور

 

قبوله یتمدی افسوس شرط اول و ثانی

اوچومجی شرط قانون عرب جلب ائتدی اعدانی

شجاعان مبرّز گلدی دوتدی راه نیرانی

او روباهان کم جرئت تانیدی شیر میدانی

غراب بی هنر هاردان حریف رزم عنقا دور

 

گوروب سعداوغلی تاپماز قصدی بو ترتیبلن انجام

وئروب فرمان یئریندن اوینادی نیروی خون آشام

قشون واحدلری جنگ وجود واحده اعزام

او غیر عادلانه حمله که اونلار ائدوب اقدام

نه قانون عرب طرز رسم ترسا دور

 

نئجه پوره وئرور یای فصلی پشَه شهد ناب اوسته

اونون مثلینده لشکر حمله گتدی اول جناب اوسته

نئجه بیر خشمگین شهباز اوچار فوج غراب اوسته

اونون مثلینده حضرت زیندن قالخوب رکاب اوسته

ملخ دن موردون زنبوردن شیره نه پروا دور

 

دوه‌لر صیحه سی آت شیهه سی آواز واویلا

عربلر سسلنور طبل و دهل گرهاگر اعدا

طنین اندازی دی آفاقه صوت غرّش و عرّا

او ساعتدور اهم ساعت ساعات عاشورا

هامی قدّوسیان حیرتده مشغول تماشا دور

 

هوانی توز دوتوب یئللر اسور صحرا اولوب طوفان

زرهلر سسلنور اوخلار یاغور ردّ ائیله ییر قلخان

پاریلدار تیغلر آت دیرناقیندان برق اولور تابان

حسینون صولتی فرداً به فردین ائیله ییب لرزان

گوروندی هرباش اوسته بیر حسین بیر تیغ برّا دور

 

انا بن راکب الرفرف مقیمالعرش بالنعلین

انا بن ضارب السیفین انا بن صاحب الرمحین

انا بن فاتح خیبر انا بن فارس الصفین

انا بن سیّد الکونین با کی العینین

قریشون افتخاری خانه زاد حیّ یکتا دور

 

ابی مخنف دئیر بیر گوشه ده دور دوم تماشایه

حسینون سینه سین گوردیم نشان تیر اعدایه

اوخا پیوند اولوب اوخ ، تپراقا اوخلار سالوب سایه

یوخیدی یاره سی دالدان دلیلیم وار بو معنایه

او حضرت غیر فرّار اوغلیدور کرّار اعدا دور

 

قناد آچمیشدی اوخدان اوخشیوردی مرغ پرداره

زره منفذلریندن قان آتاردی مثل فوّاره

محاسن مولریندن قان سوزردی زین زرداره

اولوبدور ذوالجناحون سینه بندی سینه ده پاره

بویانمیش راکب و مرکوب چون یاقوت حمرا دور

 

بو حالتدن عجب‌تر حیرت آور بیر بو مطلب دور

اؤلوب قارداشی اوغلی لشکری قانه مخضب دور

قالان تنها اوزی دور بیر قلج دور بیرده مرکب دور

سسینه سس وئرن عورت اوشاقدور بیرده زینب دور

بو اوصافیله اعدا افکن و ضرغام غرّا دور

 

روایتدور چکردی اول جناب هر نعره که دلدن

مبارزلر وئروردی اختیار مرکبی الدن

چکیلدی کوفه سمتیتنه قاچان لشگر مقابلدن

کنار اولدی او ساعت نور حق ظلمات باطلدن

بلی دیجوردن شمس جهان آرا مبرّا دور

 

قیتدی مرکز میداندا دوردی مفخر لولاک

آلیشمیشدی حرارتدن اورک، عطشان دوداقلار خاک

قوری تخته کیمی آغزیندا دیلدن سس اولور ادراک

خطابی لشکر سفیانه من الما دور

 

کئچوردی بیر نفر سیّاح دنیاگرد گردآلود

الینده چوبدست آشفته مو چالاک و ره پیمود

حمایل گردنینده سو دولی بیر قمقمه موجود

غذا و قوتی همیانینده مست باده‌ی مقصود

زمین کربلاده گوردی بیر محشر هویدا دور

 

داغیلمیش حربگاهه قولدی باشدی دوغرانان پیکر

دایانمیش نیزیه بیر سیّد مظلوم و بی یاور

دوداقینده دیلینی گزدیرور گویا که سو ایستر

ولی تشخیص اولونماز پیکری پیکاندور اعضادور

 

چیخارتدی کیسه دن بیر ظرف چوبینه شتابیلن

همان ظرفی لبالب ادی فی الفوری آبیلن

مقابل اولدی سیاح احتراماً اول جنابیلن

ایکی الده تعارف ائتدی عذر بی حسابیلن

دئدی آل ای غریب ایچ بو سوئی خیلی گوارا دور

 

او میراب بهشتی ساقی کوثر دلارامی

کمال لطف ایلن سیّاح الیندن آلدی اول جامی

سوئی سپدی یئره سو ایچمدی بو تشنه هنگامی

ایکی انگشت آرا سیندان ائدوب سیّاحه اعلامی

بویوردی گور نه عالم سیر ائدورسن هانسی ماوا دور

 

امامون امرینه تسلیم اولوب سیّاح خوش کردار

چکیلدی پرده‌ی غفلت گوزیندن کشف اولوب اسرار

باخاندا بیر مکان گوردی مشجر گلشن و گلزار

ریاض جنت فیها عیون تجری الانهار

قدح‌لر الده شربتلن دولی آماده حورا دور

 

دوباره ائیله دی سیّاحی آگه سرّ پنهاندان

توکوب سو جامینه بیر قبضه حضرت ریگ میداندان

قاماشدی مرد سیّاحون گوزی برق درخشاندان

دولی گوردی سو جامین گوهر و لعل فروزاندان

تمام الماس و مرجان و زبرجد درّ لالا دور

 

گورنده بو ایکی اعجازی غیبون پرده داریندن

تعجب ائیله دی شاهون عجایب اقتداریندن

بو ایستی بو عطش بو قدرت و صبر و وقاریندن

ییخیلدی ذوالجناحون اوپدی سُمّ خاکداریندن

دئدی جانیم سنه قربان بو نه سرّ معما دور

 

بویوردی من امام عالمینم ای سعادتمند

فراتی قادرم آب حیاته ائیله‌م پیوند

علی اوغلی حسینم من بلاده شاکر و خرسند

اوزوم اوز رغبتیمله دام عشقه اولمیشام دلبند

شهادت شاهده شیرین‌تر از شهد مصفّا دور

 

بودور علت بو قدرتلن بئله عطشانم ای سیاح

یازیلمیش عهدناممده سوسوز قربانم ای سیاح

مقصرلر پناهی محرم دیوانم ای سیاح

عزاداره جزاده شافع عصیانم ای سیاح

بهشت اهلی دی کیم اهل بکا و او تباکا دور

 

شهادت امری صادر اولمادی سیاحه مولادن

شفاعت قولین آلدی آغلادی گئتدی او صحرادن

دولاندیردی لجام مرکبی حضرت او ماوادن

وداع آخرین قصدیله اندی تلّ بالادن

او تلّی که میان عرصه و اخیام طاها دور

 

خانم زینب دئییر خیمه قباقینده باخوردوم من

گوروم آیا حسینیمله نه رفتار ائیلیه ییر دشمن

سرازیر اولدی بیر تپراقلی طوفان تلّون اوستیندن

گلور توز درک اولونماز بو نه توزدور قوزانور یئردن

توز ایچره آت ایاقینون صدای نعلی پیدا دور

 

تعجب حالیله دقت ائدردیم تا ندور مطلب

یاخونلاشدی توز آیریلدی نمایان اولدی بیر مرکب

آت اوسته پارچا قاندان غیری بیر زاد گورمدیم یا رب

صدا گلدی علیکن السلامی اختی یا زینب

تانیدیم لهجه سیندن کیم حسین بو لفظه گویا دور

 

سیزی اللهه تاپشوردوم بویوردی شاه بی لشکر

داخی یوخ صحبته فرصت منی زهرا آنام گوزلر

فراز عرشدن جدّیم پیمبردور منی سسلر

قیامتده عزاداریم اگر من گئتمسم نئیلر

بو باش بو جان بو پیکر قیمت مقطوع سودا دور

 

ائله سرعتله آت سوردی حسین میدان دعوایه

نه زینب یادینه دوشدی نه باخدی آه لیلایه

دالیجان منده یوز قویدوم گوزی یاشلی او صحرایه

دئدیم قارداش قسم وئرره‌م سنی مظلومه زهرایه

حسین جان بیر توقّف قیل باجون صاحب تمنّا دور

 

حسینین ساخلادی یولدان شرار آهیلن زینب

یول اوسته قول بویون اولدی او شاهنشاهیلن زینب

ائدیبلر رمزلی صحبت ولیّ اللهیلن زینب

قییتدی خیمه سمتینه دل آگاهیلن زینب

او صحبتدن نتیجه هر بلالرده شکیبا دور

 

تمام ائت (یحیوی) تحریره یوخدور خامه ده یارا

فصاحتله بو نظم آبداری ائیله دون انشا

آپارسون فیض سرشارین مجالسده آتان یحیی

چکوب زحمت بساط کربلائی ائتموسن احیا

نقدری واردور آثارون آدون مشمول احیا دور

 

 مرحوم یحیوی اردبیلی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت امام حسین (ع) 2907

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

آچدی چو شاه تشنه لبان قان دولان گوزین

یاددان چخاتدی زینبی گورجاق اوزی اوزین

 

سویلوب آنام باجی یتوب عمریم تمامه گیت

من که گیدنمرم، قییدوب سن خیامه گیت

 

صیّاد مرگ مندن اوتور یولدا تور قوروب

سالسون بودور خیالی حسینون او دامه گیت

 

گلدون گوزومی باغلیه سن جان ویرن زمان

بو زحمتی قویوب باجی زهرا آنامه گیت

 

من بو یولون مسافریم تیز گیدم گرک

سنده گوروب تدارکیوی شهر شامه گیت

 

مرهم پذیر چون دگور بو یاره لر باجی

یتمز نه قدری مرهم اولا التیامه گیت

 

هنگام درد دل دگی، یاندیرما قلبیمی

دشمنلریم باخور داخی گلمه کلامه گیت

 

گیت یغ باشیوا جمع ایله بی کس عیالیمی

بو باره ده سن ایلماقا اهتمامه گیت

 

دشمن من اُلّم ایمدی سویار اهل بیتیمی

آل هر نه واردی ویرماقا قوم لِئامه گیت

 

شامه چکر عیالیمی مندن صورا عدو

بیر کاروانی سالماقا نظم و نظامه گیت

 

بو گوزیاشون یارالاریما سوزش آرتیرور

چوخ آغلاما یارالیم آخِر، خیامه گیت

 

ایمدی گلور کسور باشیمی قاتلیم باجی

دورسان اولور که نقص یته احترامه گیت

 

قویماز سویار لباسیمی بو قوم کفر و کین

اگنیمده پیرهن قالا، باشدا عمامه گیت

 

مندن ال اوز گله، سنه من قارداش اولمارام

قارداش اوغول دیماقلیقا اوغلوم امامه گیت

 

قبر حسین شوقینی سال باشه «صافیا»

زینُ العبایه ذوقیله سن اعتلامه گیت

 

مرحوم صافی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت امام حسین (ع) 2863

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

کعبه ای خونین فراخوانده سپاه فیل را

تا ببيني بار ديگر بارش سجيل را

 

با لب خشكيده افتاده است آنكه گر لبي

تر كند تا خيمه گاهش مي كشاند نيل را!

 

ليلة القدري كه مي گفتند عاشوراي اوست

دفعتا افتاده تا معنا كند "تنزیل" را!

 

عیب خنجر نیست ابراهیم! مقتل را بخوان

از قفا باید ببری حلقِ اسماعیل را

 

روی آیات شریفش، خصم مرکب تاخته

روي قرآني كه مومن کرده است انجیل را

 

پيكرش بر خاك صحرا ماند و اين ظلم عظيم

روز محشر حق به جانب مي كند قابيل را

 

خود به قبض روح، پيش آمد خدا آن دم که دید

در کنارش، پیکر بی جانِ عزرائیل را..

 

 حسین زحمتکش

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت امام حسین (ع) 2814

در احوالات امام حسین (علیه السلام)

 

آه او ساعتدن یخلدی شاه مظلومان یره

علت ایجاد عیسی ویردی تازه جان یره

 

آلدیلار اطرافینی صف صف سپاه کفراودم

نیزه و خنجرقلج اوخ سربسراولدی قلم

یازدیلارشمشیریله جسم شریفین چون رقم

جلد سیز قران کیمی دوشدی شه عطشان یره

 

یخدیلاراعدای دین دین مبینین پایه سین

سالدیلاربی سایبان میدانه الله سایه سین

ثبت ایدوب صدرینده کتاب قضا ذبح آیه سین

خورد اولوب گویا دوشوب شیراه سیز قران یره

 

واله اولدی ماسواجسمینده تحریراتینه

زخم خنجرمدتک تمدید اولوب کلماتینه

نوک نیزه اوخ قویوب نقطه تمام آیاتینه

ثبت اولوب صدرینده گویاآیه قربان یره

 

دین پیغمبردن اول کفار کوفه ال چکوب

ازدحامیله تماماتیغ پرصیقل چکوب

هربیری او صفحه قرانه بیر جدول چکوب

قطعه قطعه ایتدیله دوشدی شه دوران یره

 

دوغرانوب پیغمبراوغلی ریزه ریزه بند بند

توکدولر قانین همین قان ایتدی دینی سربلند

ظاهرابو ظلم اولوب اعدایه گرچه دلپسند

باطنا جبریل گلدی واله و حیران یره

 

زینت عرش خدانی ایلیوبلرزیب خاک

ووردولارازبس یارا اولدی وجودی چاکچاک

جایز اولسیدی دیردیم غملنوبدور ذات پاک

لرزه افلاکه دوشوب گوگدن یاغوبدورقان یره

 

نازنین جسمه قلج اوخ نیزه دگدی اتصال

زخم ثارالهیدن سو تک آخوبدورخون آل

قلب عالم قلبینه مستولی اولدی ضعف حال

حال شهدن یوزویروب حال وله اول ان یره

 

قلب عالم قلب میداندا قالوب بی اختیار

سیردن سیاره دوشدی یربه یردوردی مدار

بهت آپاردی عالمی یوز ویردی حال انکسار

سرنگون اولموشدی قلب عالم امکان یره

 

یر به یردورموشدی دشمن دوست یکسرمحو و مات

اولمیوب یاره ووران حاله گلوب عین الحیات

صاق صولا باخدی سپاه کفره ایتدی التفات

ایستدی دورسون یخلدی قانینه غلطان یره

 

اولمادی حالی امامین ایلسین بیرده قیام

ابن سعد حکم ایلدی امرحسین اولسون تمام

دسته لردن ایریلوب شمرایلیوبدوراهتمام

آز قالوب فکرینده اول شومین دوشه لرزان یره

 

کفرمطلق نورحقین قتلینی منظورایدوب

جایزه آلماق اونی بو جرئته مجبورایدوب

عالم گریان یزید کافری مسرورایدوب

گلدی پیغمبرعلی زهرا اولان گریان یره

 

نه چفا ایتدی نه ظلم اولدی اونا یوخ منده حال

کاش اولیدی عالم امکان او وقته پایمال

جبرئیل نازل اولوب تا ایلسین کشف مقال

اولدی زایر گوردی مولاسین یخوب عدوان یره

 

مرحوم زایر تبریزی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

احوالات حضرت امام حسین (ع) 2792

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

مست جام ازلم بسکه دولوب مغزیمه شور

ایستورم بزم تقربده تاپام فیض حضور

خوشدی بو غملی بشیکده منه گهواره گور

ایستورم شهپر آچام شاخه طوبایه گیدم

یوموب آغلار گوزیمی سینه زهرایه گیدم

 

کوفه اهلینده لیاقت هانی ویرسون سنه سس

گُله دشمندی همیشه بولوسن خاریله خس

گنه اوز خیمه وه گل ای شه پاکیزه نفس

جستجو ایتسن اگر بی نظر عاشق تاپولار

نوجوان اولماسا دا سود امر عاشق تاپولار

 

دورما بازار محبتده پریشان الی بوش

اولانا ایله قناعت ایله سن حالوی خوش

آنامی غمزده لیلایه منی اکبره قوش

باخدیقیجا یوزومه عمه لریم وای دیمسون

آغلیا آغلیا قیزلار منه لایلای دیمسون

 

شیر همت منه مدت دی ویروب سودسوز آنام

مرتضی نسبتم ای سید والای اَنام

قورخوران زنده قالام عمه لریمدن اوتانام

پیر کامل ایله عشقونله بو دلسیز بالانی

غمی یوخ تحفه کیچیک اولسا بویوک دور آلانی

 

یورولوب ناله سسیمده بو گونی قاره آنام

دردیمه چاره تاپانمور قالوب آواره آنام

من اولاندان ایله زحمتده دی بیچاره آنام

گوندوزی جان دیَنیمدور گیجه لایلای دیَنیم

آلتی آی دی بابا یوللاردا اسیریمدی منیم

 

بسلیوب حرمله نی کوفه ده دنیای دنی

گوجلیدور پنجه و بازوسی , قوی دور بدنی

بسکه ماهر اوخ آتاندور ویراجاق فوری منی

دوزرم تیر جفایه دوزوموم چوخدی بابا

بوغازیمدان صورا آیری سپریم یوخدی بابا

 

ایله که نیته چاتدیردی فلک حرمله نی

اوز الونله اوخی چک راحت ایله سنده منی

الوین اوستن آلان اولماسا اوخلی بدنی

یوزوه قویما آخا گوزلروین اشک تری

گزمه میدانیده مایوس چاغور شیعه لری

 

مرحوم انور اردبیلی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

شجاعت حضرت اباعبدالله الحسین (ع) 2778

شجاعت حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

ویردون ای چرخ ندن فرصتی اشرار الینه

رشته‌ی کار گچوب مرد تبه‌کار الینه

 

نه روا بلبل او ذوقیله قفسده یاشیا

گل او اندازه لطافتله دوشه خار الینه

 

حکم زندان ویریله یوسفه تقوایه گوره

مصر قبضه اولا بیر حاکم جبّار الینه

 

سن مگر ساحریدون رمز طلسماتیله

قورخیدان تاپشوراسان گنجی سیه مار الینه

 

نه صلاحیله امیر ایتدون عبیداللهی

ویرر عاقل نجه قدّاره‌نی غدّار الینه

 

به علت نداشتن اجازه انتشار کامل اشعار 

(مرحوم استاد رحیم منزوی اردبیلی) چند بیت از اشعار

 ایشان به اشتراک گذاشته میشود

 

مرحوم منزوی اردبیلی

احوالات غسل و کفن حضرت امام حسین (ع) 2756

احوالات غسل و کفن امام حسین (علیه السلام)

 

جوان اوغول نه گوزلدور آتانی قبره قویا

نقیض مطلبه باخ، کربلاده محنته باخ

 

حسینون اکبری اُلموشدی، کیم ایدِیدی کفن

قوری یر اوسته قالوب جسم پاکی، حسرته باخ

 

بدن یارالی، قوری یر، جنازه سی عریان

او پاک جسمیده باشدان باشا جراحته باخ

 

ووروبلا گون کیمی باشین جدایه اهل جفا

بلالی زینبه محشردی، بیر قیامته باخ

 

دیمه اولونمادی مظلوم امامه غسل و کفن

کُتُب ده معتبر اخباره باخ، روایته باخ

 

ویروبله قانیله غسلین عزیز زهرانون

حُنوط جسم شریفینده قانلی تربته باخ

 

اَلنلر ایچره حسینون بیر امتیازیده وار

سوالون اولسا جوابینده طرز صحبته باخ

 

بو رسمیدور اُلنه اوچ کفن اولور امّا

حسینه بِش کفن اولدی، جلال و عزّته باخ

 

یارالاریندان آخان لخته قاندی بیر کفنی

ایکیمجیسی خس و خاشاک اولوبدی، خلعته باخ

 

امان اوچومجی کفندن که ایتدی سُمّ خُیول

اوزی دیوب سَحَقونی، همان عبارته باخ

 

مُخدّراتین اولوب زلفی دوردومونجی کفن

جنازه اوسته عیال شه ولایته باخ

 

مُحجّبات پریشان ایدوبله زلفلرین

ایدولّه جسم حسینه کفن، محبّته باخ

 

ندور بِشیمجی کفن، شرحینه حیا ایدورم

گَلوب آتانی اوغول دفن ایده، او ساعته باخ

 

آتا جنازه سینه بیر حصیر چولقالادی

وجوده باخ، کفنه باخ، او کانِ رافته باخ

 

ایدوب آتا اَیاقی آتدا دفن قارداشینی

یاتوب آتا بالا بیر یرده، خوش فراغته باخ

 

طواف مرقد شش گوشه بیرده اولسا نصیب

(حسینی) ایله دعا، صدقیله اجابته باخ

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت امام حسین (ع) 2730

احوالات امام حسین (علیه السلام)

 

ذوالجناح اوستن یخیلدی سبط پیغمبر یره

سجدیه قویدی جبینین حجت داور یره

 

دوشدی چون فرش تراب اوسته عزیز بوتراب

سویلدی عرش برین یالتنی کنت تراب

عرشیدن فرشه گلوب روح الامین با صد شتاب

نعشینی آغوشه چکدی فرش ائدوب شهپر یره

 

بیربیره دگدی نُه اطباق فلک نیسان عرش

قالدی گردون گردشیندن تیتره دی ارکان عرش

هول و وحشتدن سراسیمه اولوب سکّان عرش

آز قالوب بیردن توکولسون رعشه دن گوگلر یره

 

مو پریشان حوریانِ قصر فردوس جنان

دیده گریان ساکنان ذروه ی نُه آسمان

زمره ی کرّوبیان خیل ملائک قدسیان

صف به صف گوگدن نزول ائتدی ملائکلر یره

 

کشتی نوحه وئرن گرداب طوفاندان نجات

موجه ی بحر بلاده غرق اولوب سفن النّجات

مرکز غبرا اولوب فُلک فلک تک بی ثبات

ناخدای کشتی امکان سالوب لنگر یره

 

قالدی اوچ ساعت نجومی غشوه حالینده امام

عالم حیرتده قالدی عالم امکان تمام

غشوه حالیندن گلوب هوشه آییلدی اهل شام

قتلینه سرکرده لر آتدان دوشوب یکسر یره

 

قرخ نفر سرکرده بیربیر قتلینه ائتدی هوس

هر گلن باخدی قیتدی خوفدن تنگه نفس

ناگهان یتدی سِنان الده سَنان ابن انس

گوردی قان ایچره دوشوب دردانهٔ حیدر یره

 

آشکار ائتدی سَنان برهان مقطوع الوتین

دسته لردن آیریلوب اثبات ایچون شمر لعین

گوتدی باشیندن او دم تاج شرف روح الامین

ووردی هولیندن امین وحی حق افسر یره

 

قویدی صندوق علوم کبریا اوسته قدم

طرح موجوداته نقّاش ازل خطّ عدم

نقش ائدوب نفخ ایمدی گویا صوره اسرافیل اودم

آشکار اولدی گمانا شورش محشر یره

 

شش جهتدن قبّهٔ افلاکه دوشدی ولوله

قصد ائدوب شاهی آلاندا شمر دون خنجر اله

تیتره دی گوگلر قویوب یرلر بنای زلزله

دوشمدی شمرین الیندن بس ندن خنجر یره

 

بسکه اول بی رحم خونخوارین دولوب قان گوزلرین

بوسه‌گاه مصطفایه قویدی خونین خنجرین

خنجر بیدادیله آزرده قیلدژ حنجرین

حلق پاکیندن اولوب جاری دم اطهر یره

 

باشی اوسته باش آچوب باشه ووراردی اولیا

سینه چاک و دیده گریان بیر طرفده انبیا

بیر طرف عمّامه لر الده گروه اوصیا

یوز قویوب پابوسینه کلّاً پیمبرلر یره

 

جلوه گر اولدی جدا اوسته باشی چون آفتاب

گون دوتولدی شرمیدن دوتدی یوزه خونین نقاب

دمبدم اوضاع عالمده گوروندی انقلاب

متّصل گویدن یاغاردی خون و خاکستر یره

 

بام عرش اوسته مناجاته چخوب روح الامین

سسلدی یا قوم قد قتل ابن خیرالمرسلین

تشنه لب کسدی حسینین باشینی شمر لعین

نیزیه ووردی دوشوبدور پیکری بی سر یره

 

خیمه گهده آل پیغمبر چکردی انتظار

تا او سس زینب قولاقینه یتیشدی آشکار

یوز قویوب میدانه چخدی خیمه دن بی اختیار

غشّ ائدوب ناگه یخلدی زینب مضطر یره

 

خامهٔ آتش فشان اولدی«حقیرا»خونفشان

جوش ائدوب نوک قلمدن قطره قطره آخدی قان

اشک خونین دیده سیندن صَفْحیه اولدی روان

تیتره دی ال دوشدی الدن خامه و دفتر یره

 

مرحوم حقیر خویی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات امام حسین (ع) در شهادت حضرت ابوالفضل (ع) 2713

احوالات حضرت امام حسین (ع)

در شهادت حضرت ابوالفضل (ع)

 

دولانور کنار فراتیده

تاپا بیر یارالی یارالینی

 

گوره قارداشین توکه گوز یاشی

اویادا وفالی یارالینی

 

باجیسندان ایستدی مرکبین

سسینی آلاندا وزیرینون

 

قدمین رکابه قویاندا شه

علمین گورردی امیرینون

 

به علت نداشتن اجازه انتشار کامل اشعار 

(مرحوم استاد رحیم منزوی اردبیلی) چند بیت از اشعار

 ایشان به اشتراک گذاشته میشود

 

مرحوم منزوی اردبیلی

تقدیس مقام حضرت امام حسین (ع) 2449

تقدیس مقام امام حسین (علیه السلام)

 

ویروب پیمبره خلاق لایزال

اوز عهدینه وفا ایدر البته ذوالجلال

 

کهنه لمسون حبیبی حسینون مصیبتی

تجدید اولونسون ایل به ایل، ایام و ماه و سال

 

جدی اولوبدی علت غائی ممکنات

تا واجب الوجود، ظهوره ویره جلال

 

خلق ایتدی عالمی تانونا واجب الوجود

یوخ بحثه احتیاج، من الراد ما یقال

 

کنز خفی تانونماقینی سوودی احمدی(ص)

خلق ایتماقا مشیت علاقه دوتوب مآل

 

افلاک و عرش و فرش و مه و آفتاب، خلق

اولمازدی اولماسیدی ایکی میم و حا و دال

 

علت بودور پیمبر اکرم دیردی چوخ

بیز اولماسیدوق اولمازیدی عبد لایزال

 

بو شوکت و شرافت پیمبره سبب

اوغلی حسیندی، عرض ایدرم شاهد مقال

 

توحید گلشننده پیمبردی باغبان

اسلام دینی صدق اولونور گلشنه نهال

 

گر اولماسا نهال، نه لازمدی باغبان؟

واضحدی مطلب ایستمورم شرح و قیل و قال

 

اسلام بسته دور بو حسینون وجودینه

اسم حسین اولماسا اسلام اولا محال

 

هر دوره ده مروج اسلام حسین اولوب

خط موحدینی تاپوب فرقه ضلال

 

باشدان گیچوبدی ایلیوب اسلامی سربلند

توضیح ایدوب حرام ندور یا ندور حلال

 

قانیله آچدی معرفته خط مستقیم

کج فکرلر بوله ندی بو قتل و ابتهال

 

بیر خدمت ایتدی چشمه چشم حسینی دن

توحید نخلینه ویروب اوز قانی تک زلال

 

عبدی اطعنی اجعلک مثلی، امر ایدن

ایتدی بقای دائمه بو سروره نوال

 

قانی آلونمیونجا دیولسون حسین آدی

قاصر عقوله ویرسون عزاسی گرک کمال

 

مقصود ایتر، هوایه گیدر مطلع کلام

ذکر اولماسا نه وقت ویروب وعده لایزال

 

جدی ولادتنده حسینون شهادتین

ویردی خبر آناسینا، یتدی اونا ملال

 

عرض ایتدی من ایستمورم بیله بیر اوغول

یوخ طاقتیم گوزیمده مجسم اولا او حال

 

ویردی جواب جدی بودور امته شفیع

ظلمت سرای دینه سالار ضوء ، بو مه جمال

 

دوقوز امام والدی دور بو قتیل حق

بو اولماسا وصی لریم ایلله انفصال

 

زهرا ایشتدی بو سوزی عرض ایتدی راضیم

صبر ایلرم نقدر یته غصه و کلال

 

اما بویور گورور بابا اولام جهاندا من؟

اول دم که تنگ اولور بالاما عرصه جدال

 

یا سن، آتاسی، قارداشی حاضر اولار بابا؟

قاتللری ایدنده بو مظلومیله قتال

 

ویردی جواب جدی، نه من، نه علی، نه سن

نه قارداشی اولار ایده جان نقدین انتقال

 

ایله پوزولدی حالتی زهرای اطهرین

آز قالدی غصه دن ئوله خاتون بی مثال

 

بیر صیحه چکدی، وا ولدا، وا غریب الام

وا مهجتا دئدی، باباسندان ایدوب سوال

 

کیم لر عزا دوتار بابا بس اوغلوما منیم؟

ایلله خوار عزاسنی اشرار بدفعال

 

نازل اولوب او وقتده فوراً امین وحی

گتدی پیام حقدن، اول پیک خوش خصال

 

ایندی همان پروردگارین وعده سی

که شعرین اولینده بویوروب ، او بودی

 

زهرایه دئ خدا بویورور ایتمسون فغان

وا مهجتا صداسی سالور عرشه اختلال

 

من قویمارام حسینون اولسون عزاسی خوار

اولماز اگر چه آغلاماقا زینبه مجال

 

بیر جمع پاک شیعه گتورم بو عالمه

اوغلون حسینه اوخشیوب آغلالا ماه و سال

 

عورتلری عزا دوتار اهل و عیالینه

ثکلا مثال ایده لر اوزینه نوا، رجال

 

منده باغشلارام اونا ماتم دوتانلاری

دریالرین کفنجه اگر ایتسه لر وبال

 

گور وعده صاحبی ایدوب اوز عهدینه وفا؟

وار یر یوزینده ماتمی بو شاهین اتصال...

 

چوخلار دوشوب بو فکره اساسین پوزا، ولی

آخر حسین اونون اوزین ایلوبدی پایمال

 

آل امیه سلطنتین محو ایدوب حسین

علت نولوب او ذلته، نولدی همان جلال؟

 

ایستوردولر حسین آدی دنیاده اولماسون

محو اولدی اوزلری، داغلوب شوکت و منال

 

بیرده بو بارده متوکل چالشدی چوخ

مقصوده یتمدی چکوب امریندن انفعال

 

بیر عمر باغلی قویدی حسین قبرینون یولین

زوار قلبینه غم اودی سالدی اشتعال

 

ال کسدیروبدی، گوز چیخادوب، یوز قزل آلوب

شرح مطول ایستوری، لیک ایتدیم اجتمال

 

هر اون نفردن امر ایدوب ئولدورون بیرین

زوار ال چکه، گوره یولدا ارتحال

 

بونلان بیله حسینی سونلر گیدوب گینه

باشدان گیجوب ایدوبله خداونده اتکال

 

بو فکره دوشدی، قبرینی نبش ایتسون عاقبت

آثارینی حسینون ایتورسون او بد سگال

 

مامور قویدی قبرینی نبش ایتماقا ولی

عکس اولدی، یوز جنوبه دوتوب قاصد شمال

 

اعجازه باخ، یریمدیلر گاولر دوروب

هر کیم باخوب دیردی شتردور اولوب عقال

 

امر ایلدی سو باغلادیلار قبربنه ولی

دوردی دایاندی گیتدی سودان حال اعتدال

 

گلدی فرات، حایره یتدی گیچنمدی

گویا سویا دیوبله دایان حایر اوسته قال

 

معلوم اولان واریدی حسیندن خجالتی

اول تشنه کام امامدن ایلردی انفعال

 

جان اوسته چوخ فراته باخوب، العطش دیوب

کفار شام امرینه ایتمیوبله امتثال

 

رنگ فرات قانه دونوب انفعالدن

قادر دگل بیان وقوعاته نطق لال

 

بی جا دگل حسین آدی دنیانی دولدوروب

ترویج دین یولوندا ویروب باش و اهل و آل

 

خون خدادی قانی، اوزی مظهر خدا

عالی مقامی واردی، چتین درک ایده خیال

 

گوردی یاخوندی شمس شریعت غروب ایده

لازم گوروب شهادتی، اول شاه بی همال

 

اسلامه ویردی فدیه هامی یار و یاورین

نه اکبر ک نه قاسم و نه مسلم و هلال

 

اوز سود امر بالاسینی حتی ویروب فدا

ایتموب وفای عهد الستیدن اغتقال

 

تا وقت او وقت اولوب، دوزه لوب گون، یتشدی ظهر

آز قالدی آفتاب امامت تاپا زوال

 

قویدی یوزین ترابه عزیز بوتراب

راز و نیازه خالقیله ایتدی اشتغال

 

عرض ایتدی الهی بو من بو گروه کین

تعجیل ایدوله قتلیمه ویرموله امتهال

 

گیچدیم تمام ماملکیمدن بو چولده من

قانیم چکوب بو دوغرانان اعضایه سرخ شال

 

عباسیم ئولدی، سندی بلیم، ئولدی اکبریم

دوزدوم بویاندی قانه سیه زلف و خط خال

 

بیر یاندا شامین اهلی چالور طالقانیدا و کره نای

بیر یاندا آه و ناله چکور بیر بلوک عیال

 

صیاد شام ایدر حرم آهولرین شکار

شمر آت دوشونده گزدیرر اطفالی چون غزال

 

بیر عمردور فراق اودینا جسم و جان یانوب

جان اوسته روحیم آختاروردی مجلس وصال

 

ایتدیم وفا اوز عهدیمه، آز قالدی جان ویرم

زهرا آنام گلوب باشیم اوسته دیور تعال

 

سنده باغشلا جدیمون امتلرین منه

خاصه (حسینی) ایلمسون مندن انفصال

 

مولدیدور حسینون(حسینی) گوتورمه ال

دوت دامنین عرایضون ائت، عیدیانه آل.

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در شهادت حضرت امام حسین (ع) 2448

در شهادت امام حسین (علیه السلام)

 

ائدنده هلهله میداندا لشگر کفّار

اوجالدی‌سس‌ائشیدوب‌خیمه‌گهده‌زینب‌زار

 

یتیم قیزلار اوشاقلار تمام اهل حرم

ووروبلا دورهٔ زینبده حلقه ی ماتم

 

قولاقی سسده گوزی یولدا منتظر ناگاه

نه گوردی سس اوجالور هلهله ائدلّه سپاه

 

ولی قولاقینه بیر آشنا صداسی گلور

بئله گمان ائلدی دردینین دواسی گلور

 

ایاقه ووردی که قارداش‌یوزینی بیرده گوره

اورک‌دوگوندی‌دیزی‌تیتره دی‌اوتوردی‌یره

 

بیریندن اوینادی قلبی دوتانمادی آرام

گینه او حالیله یردن دوباره ائتدی قیام

 

چخوب قاچا قاچا یوز قویدی سمت میدانه

گوروب قوشون هاموسی یوز قویوبدی بیریانه

 

قاچاردی گه یخلاردی دوراردی آغلاردی

سپردی باشینه تپراق لاری سیزیلداردی

 

دیردی هارداسان ای زینبین پناهی حسین

یاخوندی یاندیرا آهیم بو مهر و ماهی حسین

 

ندن توکولموری بس بولمورم یره گوگلر

نجه داغلموری عالم بنا دوتوب یرلر

 

گذاری تا او چوخور یر کنارینه دوشدی

یارالی قارداشینا باخدی دورمادی گشدی

 

خطاب قیلدی عمر سعده ای لعین دغا

بونا وصیّت ائدوبدور آتان سنی آیا

 

حسینی ئولدوره لر تشنه سن دوروب باخاسان

گرک حمیتون اولسا سویا دونوب آخاسان

 

چون ائتمدی اونا تأثیر زینبین آهی

گلوب تلاطمه دریای غیرت اللهی

 

محیط غیرتی جوش ائتدی سینه ده داشدی

که قانی باشدان آشوب قانلی گوزلرین آشدی

 

هنوز ئولمه میشم ای اسیر رنج و تعب

اماندی دشمنه یالوارما ای باجی زینب

 

بویوردی سن نیه گلدون باجی بو حالیمده

دئدی بولورسن اؤزون هرنه وار خیالیمده

 

بویوردی دلده بیانه گتور اورک سوزوی

دئدی که گلمیشیدیم باغلیام سنون گوزوی

 

دئدی خیال ایلمه کیم حسینه آغلیاجاق

آنام سنون عوضیندن گوزومی باغلیاجاق

 

یانیمدا دورما گوزون گورمه سین غمون آرتار

یاخوندی شمر گله الده خنجر خونخوار

 

قویوب او حالتیله قان ایچینده قارداشینی

قیتدی خیمیه اما توکردی گوز یاشینی

 

گئده گئده بو خیالی ائدوب خانم زینب

حسین یوزون گوررم بیرده ئولمه میش یارب

 

او دم گوروب دالیدان بیر یارالی سس اوجالور

که آشنا سسینه بنزور اختیارین آلور

 

دونوب باخاندا گوروبدی سر امام زمان

فراز نیزه ده ایلور تلاوت قرآن

 

(حقیر)خامه ی آتش فشان مصیبتدن

سالور جهانه شراره سرشگ حسرتدن

 

مرحوم حقیر خوئی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت امام حسین (ع) زبان حضرت ام کلثوم (س) 2091

احوالات حضرت امام حسین (ع)

از زبان حضرت ام کلثوم (س)

 

وارسی کرد آن حوالی را  

پشت هر تپه سنگ بوته ی خار

 

خیمه در خیمه گوشه در گوشه

بچه ها را شمرد چندین بار

 

چشم هایش به دور و بر چرخید

کاروان را نمود آماده

 

ایستاد و کمی تامل کرد 

هیچ کس از قلم نیفتاده

 

کاروان را شکسته بندی کرد

روی هر زخم مرهمی پیچید

 

گاه گاهی میان این همه سوز 

سر بر نیزه رفته را می دید

 

شانه ها دائماً تکان می خورد 

گریه ی بچه ها چه سوزی داشت

 

داغ ها را کمی تسلی داد 

خودش اما چه حال و روزی داشت

 

با تمام وجود می زد شور

رو به رویش سیاهی شب بود

 

دور تا دور کاروان می گشت

نگران غرور زینب بود

 

تند می رفت و تند بر می گشت

در نظر داشت طول قافله را

 

بچه ها را یکی یکی می گفت

کم کنید کم کنید فاصله را

 

غیرت حیدریش رو شده بود

چادر مادرانه بر سر داشت

 

هم حواسش به چشم خواهر بود

هم هوای سر برادر داشت

 

مثل مادر چه غربتی دارد

مثل بابا چقدر مظلوم است

 

چه کسی گفت آب می خواهم؟

مشک بر دوش ام کلثوم است

در احوالات حضرت امام حسین (ع) 1965

در احوالات امام حسین (علیه السلام)

 

آه او ساعتدن که دشت کربلاده شاه دین

گیتدی انصاری الیندن، قالدی بی یار و معین

 

گوردی موقع مقتضی دوران یتوب گل فصلنه

یعنی فرصت یار اولوب، یتسون مرام اصلنه

باش ویروب جانیله، یول تاپسین نگارین وصلنه

بئله بیر فرصت اله دوشسون دئدی بیرده چتین

 

ایله مست ایتمشدی شاهی نشاء جام الست

تا جهان وار اولمیوب اولماز بیر عاشق، ایله مست

ایتمسه گوردی حرمدن، رشته الفت گسست

کامیجه اولماز حریم وصلی جانانه قرین

 

گوردی بیر جان نقدی ایستیر بو گرانمایه متاع

ترک جاه ایتسون گرک، تاپسون مقامی ارتفاع

خیمیه یوز قویدی دلده الوداع الوداع

ایلسون آل عبائیله وداع آخرین

 

شه سسین آلدی توکولدی خیمدن دیشره تمام

اضطراب و وحشتیله عترت خیرالانام

سرزنان، مویه کنان، بلقیس رولر بالتمام

اول سلیمان زمانه دور ایدوب مثل نگین

 

بیر سارالموش گل کیمی، قاچمشدی یوزدن رنگ لر

دل آچوب بلبل کیمی گل اوسته خوش آهنگ لر

صید اولان بسمل کیمی داده گلوب دلتنگ لر

بیر دلیله هر بیری تقریر ایدور درد دلین

 

گل آچوب گویا چمنده گل سوزین بلبل دئر

دل آچوب شیرین سخن لر هر بیری بیر دل دئر

بعضی بیر حسرتلی کلمه، بعضی بیر نسگل دئر

بعضی ایلر داد و شیون، بعضی افغان و انین

 

آه او عالمدن نه عالم؟ محشر کبرائیدی

آه او محشردن نه محشر؟ محشر عظمائیدی

آه او شورشدن نه شورش؟ شور عاشورائیدی

حشرده مشکل اولور اولسون ایله بیر شور و شین

 

بیر بالا دوتموشدی ینگیندن، قباسیندن بیری

توپراقا دوشموشدی دوتموشدی عباسندن بیری

دامن وصلین دوتوب، هجران هراسندن بیری

کسسون آیا رشته الفت نجه حبل المتین؟

 

گوردولر چوخ تشنه دور، دارای آب سلسبیل

ایتدیلر زمزم کیمی گوز یاشنی گوزدن سبیل

آغلادی ساقی کوثر، باشین آچدی جبرئیل

وا حسینائیله دولدی روضه خلد برین

 

خون دل گوزدن توکوب رخساره، اشگه قاتدیلار

سو سپوب شهزاده لر، شه دامنین ایسلاتدیلار

آغلیوب اول سروری، مظلوم لر آغلاتدیلار

توکدی زهراده بهشت عدنده اشگ ترین

 

سوز غلط دور مطلق عرض ایتسم ایتیردی شه اوزین

جنبه خاص امامت دور، امام آزماز سوزون

آنلادی زینب ولی اشگیله دولدوردی گوزین

قولارین سالدی حسینون بوینونا زار و حزین

 

عرض ایدوب کای یادگار مصطفا و مرتضا

وی گوگل آرامی، نور دیده خیرالنساء

نه آنام وار نه آتام، سنسن نشان مجتبا

سنده گیتسن بس نیدوم؟ ای اوچ وجوده جانشین

 

قلب عالم قیلدی قلب زینب زاره نگاه

گوردی وحشت وار او اندازه اسیر، چون پر کاه

قوه حسیله اولدی مطلبه آگاه، شاه

فوج غم آلموش امیرزاده اعظم دلین

 

قلبینه قویدی الین، امر ایتدی آرام اول باجی

سنده من تک هر بلایه قلبدن رام اول باجی

کربلادن شامه دین سر خیل ایتام اول باجی

حافظون اولسون سنونده خالق عرش و زمین

 

ایله شیرین دل اوشاقلاردان نه نوعی چکدی ال

بیر اوزی بولدی اونی بیرده خدای لم یزل

گوستروب معشوقه ایله عاشقانه بیر عمل

عشقنه تحسین ایدوب، احسن دئدی جان آفرین

 

باخمادی بیر قیز دئور گیتمه، بیری سسلیر دایان

سانمادی بیر قیز دیور، یاندیم سوسوزدان الامان

باخدی لازمدور که ایتسون ترک سر، ایثار جان

گوردی خنجر الده دورموش منتظر شمر لعین

 

فطرت قوم لئامی کاملاً ایتمشدی حس

شاه مظلومان اودور زینبدن اولدی ملتمس

ویر منه بیر پیرهن، اما که اولسون مندرس

علتین زینب خبر آلدی، بویوردی شاه دین

 

لشگر کفرون گرک ظلمنده نقصان قالماسون

رختیمی سویسون اولور بیر جامه جان قالماسون

باری ایسی قوملار اوسته، جسمیم عریان قالماسون

اولماسین میلی او کهنه کوینگه غارتگرین

 

آغلادور اوچ غم امام عصری، هر شام و صباح

بیر سوسوز جان ویردی جدی، ایچمدی آب مباح

بیر او میداندان گلنده ماجرای ذوالجناح

بیر بو میدانه گیدنده، حال شاه نشاءتین

 

ایستدی باب مصیبت خلقه اولسون افتتاح

گوردی یوخ شاهین جلوداری، بیله بولدی صلاح

زینب کبرا اوزی فوراً گتوردی ذوالجناح

ساخلادی کلثوم علم، عباس اولدی شرمگین

 

زینب عرض ایتدی حسین، یورقوندی جانون خسته سن

دوت عنان تک بو آغارموش ساچلاری بیر دسته سن

قوی قدم نازیله بو حسرتلی گوزلر اوسته سن

چون رکابون یوخ دوتان، بو باره ده اولما غمین

 

آتلاناندا شه چالولار طبل شاهانه حسین

منده وورام سینمه، منتدی بو جانه حسین

اولماسین نسگل سنه تک گیتمه میدانه حسین

 

(شانی) لطف خاصدور بو نطق و گفتار فصیح

شور گوز یاشون توک، اولسون شیرین اشعارون، ملیح

عاشقانه شعره مربوط اولماز اخبار صحیح

آغلیان گوز، مقتلی گورمز، گورر اوز مقتلین

 

تنگ اولوب گوگلوم گینه غربتده، قربانون اولوم

یاحسین لطف ائت، دوشوبدور باشیمه سودای بوم

نه دلیمده وار منیم ذوق بهارستان روم

نه باشمدا نشاء رشگ نگارستان چین

 

مرحوم شانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

اتمام حجت حضرت امام حسین (ع) 1832

اتمام حجت حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

منم که قاطبه ماسوایه مولایم

منم که سلسله انبیادن اولایم

 

منم حروف الف لام و میم ایچون تاویل

منم کتاب من الله سوره تنزیل

آدیمدی زیور تورات و زینت انجیل

منم که آخر اسماء اسم حسنایم

 

منم حدیقه والتین نخل والزیتون

منم مداد و مایسطرون ، مصدر نون

منم نتیجه بالنذر مقصد یوفون

منم که مفتخر هل اتی و طاهایم

 

بیز اهل بیت خصوصنده آیه تطهیر

نزول ایدوب ، منم عنوان انمایه ضمیر

منم سراج منیر و منم بشیر و نذیر

منم که لفظ نذیر مبینه فحوایم

 

منم دلیل سبیل لکل قوم هاد

ظهور بینه انت منذر لعباد

منم لیذهب عنکم اشاره سینده مراد

منم اراده حق ، رجسدن معرایم

 

نتیجه ثمر آیه اطیعوالله

منم بیان اطیعواالرسوله صدق گواه

ظهور امر اولوالامر ایچون رسول الله

اولوب مقدمه ، مضمون لفظ احرایم

 

منم مفسر تفسیر علم القرآن

منیم یانیمدادی تفسیر نزل الفرقان

منم مفتاح ابواب رحمت و احسان

منم که واسطه فیض فیض عظمایم

 

منم ستوده یاسین ، منم امام مبین

منم تمسک اهل الولایه حبل متین

منم حقیقت ایمان ، منم طریقت دین

منم که باطن احکام شرع غرایم

 

حروف خمسه یاسینه ، سین استثناء

چو نون آخر اسماء خمسه النجباء

منم مخاطب سین و منم عبارت یا

منم که حروف ندا کلمه منادایم

 

منم غوامض اسرار غیبدن آگاه

ضیاء پرتو نور فثم وجه الله

شروع حمدده صدر کلام بسم الله

منم که بسمله تحتنده نقطه بایم

 

ضمیر آخر طاسین و اول حامیم

مفاد میم الف ، لام و الکتاب الحکیم

و انه لعلیم الحکیم ، قول کریم

منم که اسم صفات علی اعلایم

 

یر اوزره حجت حقم ، خلیفه اللهم

جمیع ماخلق اللهه حجه اللهم

ظهور و قوت و قدرتده قدرت اللهم

قدیر و مقتدر و قادر توانایم

 

سواد سوره نورم ، مداد آیه نور

یضی نور علی نور یوقد من نور

او نور قدس الهییه محل ظهور

منم که کوکب دری بیضایم

 

حیات زورقنه لشگر ثبات منم

بقای خضره سبب ، چشمه حیات منم

نجات نوحه ویرن ، کشتی نجات منم

نجی لساننه جاری اولاندا مجرایم

 

مقام و رتبه ده فرزند صاحب معراج

منم مجاری حکتمده قلزم مواج

باشیمدا شمشه والشمس و الضحی دور تاج

در مدینه علم و علومه دریایم

 

منم مقرب درگاه قرب اوادنی

چو محرم حرم خاص قاب قوسینا

رموز وحی فاوحایه سر ما اوحی

طلسم محفل لایه کلید الایم

 

منم سلیل جلیل سلاله امجاد

منم سلاله آدمدن اشرف اولاد

منم شرافت آبا ، کرامت اجداد

وسیله شرف امهات و آبایم

 

تمامی کتب انبیاده مزبورم

مذاهب و ملل خارج ایچره مشهورم

دلینده هر بیرینون اوز دلنجه مذکورم

که هر لسانده بیر اسمیله مسمایم

 

عوالمی ایلیوب طی تا بو عالمده

ظهور نوریم اولوب صورت مجسمده

ابوالبشر منم اما لقبدور آدمده

که صورت بشریتده نوع ابنایم

 

ظهور مظهر حق ، ذات ذوالجلاله صفات

منم صفات جلالی جمالینه مرآت

وجود ذات اولور چون وجودیله اثبات

منم که مظهر حقم صفات علیایم

 

منم بو دائره حقه ، نقطه توحید

منم مدبر امر لما یشاء یرید

منم خزائن الطاف کبریایه کلید

جهاندا واسطه فیض و باب اعطایم. ..

 

منم خزینه اسرار غیب ربانی

منم ودیعه کنز علوم رحمانی

منم علیم رموزات سر سبحانی

علوم ماسبق و مایکونه دارایم

 

جزاء سعی ده مشکور اولان جزاده شکور

مقام و منزلت کان سیعکم مشکور

و من یجاهد فی اللهدن منم منظور

منم که شرط و من جاهدوده فینایم

 

منم مبشر طوبی لهم و حسن مآب

مقام ان علینا ایابهمده ایاب

منم محاسب دیوان حشر ، یوم حساب

الی مرجعکم ، مرجع الینایم

 

منم لذی قسم محتواسنه والطور

منم او واو قسم و الکتابده منظور

منم که قدرت الی اسمیمه یازوب منشور

منم که لوح حیات و مماته طغرایم

 

منم بو عالم کونه ویرن نظام و نسق

منم او نور ازل نور حقدن مشتق

منم ظهور جلال و جمال باقی حق

ز کل هالک الایه ، وجه یبقایم

 

بیلون که علت غائی ممکنات منم

ازلده باعث ایجاد کائنات منم

بو گونده مصدر انوار صادرات منم

منم که مقصد اولده میم اولایم

 

منیم الیمده دی کون و مکان ، حیات و ممات

منیم ارادمه وابسته دی هلاک و نجات

منیم علاقه و رایمله دور فنا و ثبات

که مقتضای ولایت اولان تقاضایم

 

ولی امر اللهی ، مشیت باری

منم که منده هویدادی قوت آثاری

مشیمتله قضا و قدر اولور جاری

منم که حکم قضا اوسته خط امضایم

 

منم رساله تبلیغ مرسلینه سند

ایدن جمیع نبیینیدن بلیه نی رد

یتوب توسل نوریمدن انبیایه مدد

قبول و رد بلا ایتمگه مهیایم

 

ندای کلمه یاهادی السبیل منم

رسالتینده پیغمبرلره دلیل منم

ایدن فراعه نی غرق رود نیل منم

قیلان شکافته دریانی قومه موسایم

 

جلیل اسمنی جبریله ایتموشم تعلیم

کلیم ، کلمه اسمیمدن اولدی اسمی کلیم

ذبیحه قطره اشک خلیلی ذبح عظیم

منم مقرر ایدن ، کلمه فدینایم

 

منم دلالت ایدن خضری آب حیوانه

منم مقرر ایدن حشمتی سلیمانه

منم که حکمت اوزوندن ضمیر لقمانه

آچان دریچه حکمت ، حکیم دانایم

 

خلیله خلعت خلت ، کرامت ایتدی حکیم

که نور واحده اخلاصیله قیلوب تعلیم

اولوب مقام تشیع مقام ابراهیم

اونون ثبوت خلوصینده صدق رویایم

 

منم شوارق انوار عالم لاریب

شهود غیبه منم عالم شهادت غیب

کلیمی حکمت اوزوندن ایدن شبان شعیب

منم که نخل اناالله ، طور سینایم

 

منم کرامت ایدوب حق ، مقام محمودی

یتیشسون عالمه فیض وجودیمون جودی

منم خلیفه ایدن یر یوزینده داوودی

که شهر بند ولایتده رکن والایم

 

منم خلاص ایدن داردن مسیحانی

ایدن سپهر چهارم مقام عیسانی

دم مسیح دممدن حیات روحانی

آلوبدی ، معجز احیاده من مسیحایم

 

منم که نفس حبیب خدایه محبوبم

منم که دافع ضر و بلای ایوبم

منم مفرج احزان وهم یعقوبم

منم که بدرقه شیث و هود و یحیایم

 

وجودیمون سببندن تمام موجودات

جمیع ما خلق الله کل مخلوقات

وجود دائره سینده گیوب لباس حیات

منم که باعث ایجاد کل اشیایم

 

منم الیمده دی سررشته امور قضا

منیم رضامله امر قضا اولور امضا

رضا منیمدی اوزوم ویرموشم قضایه رضا

اوزوم دلیل قضایم ، رضایه مرضایم

 

قبول ایلمشم بزم انس وحدتده

همین بو نشئه ده ظاهر اولام بو صورتده

که عشقیمی اکرم عرصه محبتده

ظهور عالمنه رمز کافله هایم

 

گرک بو صورت ترکیبیمه ویرم تغییر

حصار جسمی یخام تازه دن ایدم تعمیر

جدا اوجوندا دیین وقته کلمه تکبیر

نتیجه ظاهر اولور ، هانسی لفظه معنایم

 

بو باب انس و امانه رخ نیاز امید

خلوص نیتیله اولمیوب اولا نومید

نجه که مرحمتمله (حقیریمی) تائید

ایدوب ، بیان لساننده نطق گویایم.

 

مرحوم حقیر خوئی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت امام حسین (ع) 1742

در احوالات امام حسین (علیه السلام)

 

کیمدی بو پاکیزه دم یتمیش ایکی عیساسی وار

طور عشقینده بوقدری جانفدا موساسی وار

باشدا شور عشقیدندور تاج کرمناسی وار

یارینه گل ویرمگه هم لاله سی هم یاسی وار

بوحسین بن علیدور باشدا حق سوداسی وار

 

کعبه نی ترک ایلیوب دیدار دلدار عشقینه

نیمهٔ شب چیخدی بیت اللهیدن یار عشقینه

گوردی یوخدور مشتری عالمده سرشار عشقینه

دوشدی زهرانون مسیحی چوللره دار عشقینه

داریدن معراج ایده سرنیزه دن عنقاسی وار

 

گویده کی بلبلری  یاهولری  نالان قویوب

مروه‌نی،غار حرانی هجرینه گریان قویوب

مکه ده مین لر یالانچی حاجینی حیران قویوب

دستماز آلسون قانیندان زمزمی عطشان قویوب

جنت الاعلاده سیراب اولماقا صهباسی وار

 

من دیدی ظالم  قالوب  اهریمنه داش آتمارام

ظلم اولان یرده متکایه قویوب باش یاتمارام

من حسینم  دینیمی  دهر فنایه ساتمارام

عصمت  الله  اوغلیام بحر  گناهه باتمارم

روز محشردن حسینون قلبینون پرواسی وار؟

 

 کربلایی غفور رجبی

احوالات حضرت امام حسین (ع) 1584

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

وقت او وقتیدی که ریحان کیمی سولموشدی حسین

اوغلی قارداشی دوشوب یادینا دولموشدی حسین

ایلیوب نیزه سینه تکیه یورولموشدی حسین

تک سلیمانیدی ، میدان دولی اهریمنیدی

 دورین آلموشدی جماعت ، هاموسی دشمنیدی

 

بیر شل اولموش او زمان آلنینا بیر اوخ ویردی

حضرت فاطمه نون قلبون او اوخ یاندیریدی

نه الیندن دوتانی اولدی ، نه ده قان دوردی

قوزادی پیرهنین تا سیله گوزدن او قانی

سیلمه میش سسلدیلر صود امری اوخلیانی

 

حرمله اوخلارین آتموشدی اگر چه چوخونی

آزمودیدی وراردی اوزاقی هم یوخونی

چخادوب قویدی کمانه او ذخیره اوخونی

اوخ نه اوخ ، سینه نه سینه که قلم شرح ویره

قاتل اصغر و سقا ، دیزینی ویردی یره

 

تیترین اللریله سالدی نشانی ترازا

دیدی بیر اوخدی بو اوخ دلده گرک قبر قازا

ویرمشام مثلینی بیر سجده گهه ، بیر بوغازا

چله دن آیریلوب اوخ گویده دیدی واویلا

دیسگنوب تلیده زینبده دیدی یا زهرا

 

الغرض هر نئیدی دگدی او پیکان هدفه

سینه دن چخمادی باخدی آقا سمت نجفه

قدین اگدی آپاروب اللرینی دال طرفه

داغلی دیلدن اوخی چکدی دل زهرا یاندی

پرلری تیزیدی شاید الیده دوغراندی

 

یازا بیلمم نه حالا حجت رحمان دوشدی

اسدی بیر قورخولی یل دللره طوفان دوشدی

 دیدی معناده رقیه  بابام آتدان دوشدی

 مروه عشقه چاتوب بیت محبت حاجیسی

 حاجی تقصیر ایلینده باخا بیلمز باجیسی

حضرت امام حسین (ع) 1579

حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

تکیه بر نیزہ نزن قلب حرم میریزد

تو که پرواز کنی بال و پرم میریزد

 

دست و پا میزنی و دست خودم نیست اگر

اشک از گوشه ی چشمان ترم میریزد

 

اینقدر آہ نکش... آہ بمیرد زینب

میکشی پا به زمین و جگرم میریزد

 

مطمئن باش پس از غارت پیراھن تو

لشگر کوفه دگر دور و برم میریزد

 

ساربان آمد و دلشورہ گرفتم بسکه

از ھر انگشت تو ای شاہ کرم میریزد

 

آنکه اینجا به سرت سنگ زدہ، در کوفه

سنگ از بام زنش روی سرم میریزد

 

گرچه با پارچه بستند ولی بند نشد

روی نی مثل ستارہ قمرم میریزد

 

ساقی تشنه لبان آرزوی طفلان شد

آہ از گردن اسبی سرش آویزان شد....

 

 رضا قربانی

احوالات حضرت امام حسین (ع) 1347

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

خامه الیمده یازماقا عنوان تاپانمادی

مرغ خیال سیر گلستان تاپانمادی

 

امواج غصه لنگه سالوب دل سفینه سین

گرداب غمده ساحله امکان تاپانمادی

 

دل آرزو ایدر اوزونه دلبرین سوزون

جان تنگه دوشدی جلوه جانان تاپانمادی

 

آیری هدف یوخومدی هدف بیر حسینیدور

هرکیم حسینچی اولمادی امکان تاپانمادی

 

هر مرده جسمیدن اوجالا عطری زنده دور

کیمدور حسینه آغلادی رضوان تاپانمادی

 

ایتدی ایله تعهدینه مو به مو عمل

معبودی مرحبا دیدی نقصان تاپانمادی

 

قرآنه صودامر بالاسین ایلدی سپر

کرب و بلاده قائل قرآن تاپانمادی

 

تک قالدی عرصه ده دیدی وار سس ویرن منه

دشمن ایچینده رحمیلی انسان تاپانمادی

 

ئولموشدی لشگرون نجه من روحی بولمورم

عیسی نفس دانیشدی اولار جان تاپانمادی

 

هر دردمنده تربتی درمان اولان حسین

درد دل ایتدی دردینه درمان تاپانمادی

 

هر دردمنده تربتی درمان اولان حسین

درد دل ایتدی دردینه درمان تاپانمادی

 

اطرافه باخدی گورمدی پیر و جوانلارین

گلدی مخاطب ایتدی قوم اوسته یاتانلارین

 

ای قانه غرق اولان شهدا سس ویرون منه

یالقوزلیوب حسینی بلا سس ویرون منه

 

سیز که عیالوزه منه خاطر دیدوز طلاق

اولدی ایویز یولومدا فنا سس ویرون منه

 

ای با وفا ظهیر و یا مسلم و حبیب

مردان عشقباز خدا سس ویرون منه

 

چوخ لشگریم واریدی داغیلدی کیچن گیجه

سیز گیتمدوز ای اهل وفا سس ویرون منه

 

قیزلاریمون ایشیدمیوسوز آغلاماقینی

روحوز سیزون گیدوبدی هارا سس ویرون منه

 

اولمازدی من سیزی چاغورام بی جواب اولام

حتما سیزی یوروبدی یارا سس ویرون منه

 

سعد اوغلی تک گوروبدی حسینی نه یاتمیسوز

ایستور قوشون خیامه دولا سس ویرون منه

 

بو قدری لشگری دیوری کیمدی قیترن

غش ایلیوبدی زین العبا سس ویرون منه

 

بو قدری لشگری دیوری کیمدی قیترن

غش ایلیوبدی زین العبا سس ویرون منه

 

رسم عربله جنگ ایلمور فرقه شریر

نا اهل لشگره نجه گور اولموشام اسیر

 

سالمون منی فشاره دیدیم ویردیلار منی

حق سوز بو اهل ناره دیدیم ویردیلار منی

 

گل لر سولوب ایوی یخیلان باغبان کیمی

قلبیم سوزینی خاره دیدیم ویردیلار منی

 

زهرا آنامدی خاتم پیغمبر اوغلیام

بو قوم حیله کاره دیدیم ویردیلار منی

 

قرآنیدن دلیل گتوردوم بو لشگره

آیه دیدیم اشاره دیدیم ویردیلار منی

 

روم و فرنگه یول ویرون اولسون سیزون عراق

من گلمرم دوباره دیدیم ویردیلار منی

 

گتدوم خیامه قیزلاریم آغلاتدیلار منی

گلدوم بو قومه چاره دیدیم ویردیلار منی

 

سیزدن صورا من اصغری گتدیم سو آلماقا

یاندی بو شیرخواره دیدیم ویردیلار منی

 

بیر اوخ گلوب ایکی میزیده ایلدی هدف

حلقومی اولدی پاره دیدیم ویردیلار منی

 

آچدوم قماطنی یره قویدم چالیخلادی

وای تز باتان ستاره دیدیم ویردیلار منی

 

ایتدوم جدایه تکیه بر آز بلکه دینجلم

درد دلیمی یاره دیدیم وردیلار منی

 

ایتدوم جدایه تکیه بر آز بلکه دینجلم

درد دلیمی یاره دیدیم وردیلار منی

 

ترپندی ناگهان شهدانون جنازه سی

نیم خیز اولوبلا ایستدیلر جنگ اجازه سی

 

فخر ایلوروق یولوندا سوسوز چیخدی جانیمیز

اولدی نثار مقدمیوه آخدی قانیمیز

 

لبیک یا بن فاطمه ایسته اللهیدن

بو دوغرانان بدنلره گلسون روانیمیز

 

دورونده صف چکوب قاباقوندا قلج ووراق

ذره غم ایتمه سن سن امام زمانیمیز

 

اول بلی دیوبدی بیزیم روحیمیز سنه

عشقون اولوب بیزیم شرف جاودانیمیز

 

هر قطره قانیمیز گینه ده یا حسین دیر

مین یول اگر کسیلسه رگ و استخوانیمیز

 

حضرت بویوردی خوشدی یروز خواب ناز ایدون

آز قالدی مقصده یتیشه کاروانیمیز

 

صبر ایلیون قوناقلیقا با هم گلوم گیداخ

جنتده سفره سین دوشیوب میزبانیمیز

 

طوبایه بیز گرکدی گیدوب سایه بخش اولاق

گرچه بو چولده اولمیاجاق سایه بانیمیز

 

بیر آیری میزباندا منیم واردی کوفه ده

زهرا آناملا اوردادی غم آشیانیمیز

 

کچدی بیر آز یخیلدی حسین وعده گاهینه

گوزدن گرک آخا یوزه اشک روانیمیز

 

چوخلار گلوب قیتدی دوشوب عرشه ولوله

ایتدی نزول قابض الارواح مقتله

 

باخدی شهید عشقه دوشوب اختیاریدن

عذر ایستیوبدی حضرت پروردگاریدن

 

من عاجزم دیدی بو شهون قبض روحنه

اعضاسی گل کیمی داغیلوب نیش خاریدن

 

آنی یارا بوغازی یارا سینه سی یارا

مشگلدی جان آلام بیله بیر زخمداریدن

 

دل خشک اولوب دوداق قوریوب نطقدن دوشوب

پرده سالوب محاسنه گرد و غباریدن

 

قلبندن اوخ دیوب کورگیندن کنار اولوب

قانلو گوزون یوموب آچا بیلمور فشاریدن

 

چوخ جانلار آلموشام بو قدر ایتمیوب اثر

چوخلار ئولوبدی الده گیدوب روزگاریدن

 

گورموبدی گوزلریم بیله بیر دوغرانان بدن

اعضاسی بیر بیره قاریشوب سنگساریدن

 

هی دقت ایلورم بونا صاف یر تاپانمورام

دشمنلری گینه اوخ آتولار کناریدن

 

من جان آلانمارام آناسی جان دیور باخور

معجر آچوبدی منظره احتضاریدن

 

ناگه خطاب اولدی چکیل دور کناریده

محبوبیمی اوزوم قوتاروم انتظاریدن

 

اوز سویگولومدی حسین من بیلورم قدر و قیمتین

قیمتلی دور قانی منه ویرسونله نسبتین

 

مرحوم انور اردبیلی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

نهضت حسینی 1228

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

از خروج از مدینه تا شهادت

 

شورش که سالار عالمه شوریده سر عاشق

معشوق پرست ایستر اولا هر بشر عاشق

 

مالک اولا هر مامَلَکِ عالمِ عشقه

عالمده هامی مامَلَکندن گیچر عاشق

 

ترکِ وطن ایلر گوتورَر اهل و عیالین

خائِف یَتَرَقَّب گیجه باشلار سفر عاشق

 

بیر مرغِ قطا تک بالالار زیرِ پرینده

صیّادین اَلیندن وورار آهسته پر عاشق

 

یوز کعبۀ مقصوده طرف کعبیه مُحرِم

یولّاردا دِیَر غملره لبّیک لر عاشق

 

تا مأمنِ عالم ایدر اول مأمنی مسکن

احساس ایدر اوز عشقینه خوف و خطر عاشق

 

هولیله گینه دالدالانار حولِ حرمده

وقفه یتوشر فرصتی ویرمز هَدَر عاشق

 

باشلار قوتارار عُمره طوافیله نمازین

سعیِنده گورَر دوره ده بیر شور و شَر عاشق

 

ناچار قویار حَجّنون اعمالینی ناقص

تکمیلین ایدر عشقیله مدِّ نظر عاشق

 

تقصیرین ایدرکوفه دیارینده همان گون

اَل نایبِ خاصّندان او یردن اوزَر عاشق

 

تقصیرده معلوم اولونار سیرتِ حجّی

تحلیقه گوراخ نیلیه نیکو سِیَر عاشق

 

باغلار حرمِ کعبه دن احرامِ محبّت

اوز حجّنه لایق عرفاته کوچَر عاشق

 

عشقیله گیجه گوندوز ایدر طیِّ منازل

چوخ آز او اوزاق یولّاری منزل کَسَر عاشق

 

همره لَرینی یولدا چه مُسلِم چه نصارا

بیراهه گیدنلر آراسندان سِچَر عاشق

 

ذیحجْ قوتارار شهرِ مَحَرَّم ایکیسنده

مقصودی اولان مقصدِ عشقه یِتَر عاشق

 

مجبور اولی صحرایِ بلایاده وقوفه

رسمِ عرفاتیله او چولده دوشر عاشق

 

قرآن اوخویانلاردان آلار بیر گیجه مهلت

قرآنه اوزی باشدان اَیاقه سُوَر عاشق

 

تقصیر قیلار باختری خسروِ خاور

اُردوی همایونه اولار رَه سِپَر عاشق

 

مغربده جماعتله قیلار شام نمازین

ایلر شبِ عاشورینی مَشعر خبر عاشق

 

بیر شورشِ محشر قوپار اوندا بو خبردن

محشر چولینه مشعرینی دوندَرَر عاشق

 

خالی ایدر اغیاردن اَحبابِ حریمین

نامحرمی جانان حرمینده نئدر عاشق؟

 

ایستر که قالانلار هامی بی غلّ و غشْ اولسون

غربالِ ثِباتِ قدمیله اَلَر عاشق

 

بیر جمع قدیم عهدینه پابسته قالاندان

پیمانِ اَلَستی او گیجه تازه لر عاشق

 

بیر مجمعِ پروانه قورالّار دلِ شبده

شمعِ رُخِ زیباسین ایدر شعله ور عاشق

 

قرآن و مناجات ونماز اوسته دعادن

آخر گیجه سین عاقبت ایلَر سحر عاشق

 

صبحین دمی ایلر گیجه نی چاک گریبان

چاک ایتماقا هر سینه نی باغلار کمر عاشق

 

قرمز شفق آفاق سپهره سَپولَنده

قانلار سَپولر گوگلره حتمی بولَر عاشق

 

خورشید شفقدن که وورار باش دِیه سن بس

اوز قتلگهندن چوله ایلر نظر عاشق

 

تعجیلیله عشق اهلنه مخصوصِ منایه

قربان گَتورَر قوچ قوزی یتمش نفر عاشق

 

تأخیره سالار قسمتِ رمیِ جمراتین

جایز بولَر اجراسینی طرزِ دگر عاشق

 

ساخلار صورا دشمنلر آتار اوستونه داشلار

رَمیِ بو طریقیله بولَر معتبر عاشق

 

اِعزایله یوزمین نفر اَشرارین اَلیله

ظهره کیمی قربانلاری بیر بیر کَسَر عاشق

 

قربانلارینون بعضینه بازارِ وفاده

جانیم سنه قربان اولا قیمت ویرَر عاشق

 

هر فِدیه سینین باشین آلار قانلی دیز اوسته

مخصوص عنایتله ایدر مفتخر عاشق

 

لطفیله قویار یوز یوزه هر قانلی یوزیله

قویماز قالا بیر دلده غبار و کَدَر عاشق

 

لب تشنه گورَر سو یرینه گوستری گوزده

اشکِ تر و خونابِ دلِ پر شَرَر عاشق

 

بی آب و علف وادیِ سوزانه سو اوسته

زمزم کیمی جاری ایدر اشکِ بصر عاشق

 

قربانلیقین آئینیجه آئینه یرینده

آئینۀ رُخسارین ایدر جلوه گر عاشق

 

جان اوسته او آئینیه هر کیم باخا سویلَر

جانانه قسم جوهرِ جانه دَگَر عاشق

 

نمرودِ زمان حقّه آتان وقتده پیکان

ماهی یرینه اَلده دوتار سوداَمَر عاشق

 

آق اونّوگی آق سینه ده آی پارچاسی طفلین

حلقندن آخان قانیله قرمز سُوَر عاشق

 

گورسه بو قان ایستَر یره قان یاغدورا گویدن

اوندا گویه یردن بیر اووچ قان سَپَر عاشق

 

گلزارینه سولموش سارالان غنچه سین آخر

قرمز گُل آچان غنچه کیمی قِیتَرَر عاشق

 

قربانلارینون ذبحنی باشه یتورنده

تحلیق ایلماق فکرینه فوراً دوشر عاشق

 

امّا نجه تحلیق که مثلین گورَن اولماز

عالمده ولو عالم اولا سر بسر عاشق

 

باش پارچالانار یاره لَنر پیکر آخار قان

قاندان دیه سن قرمزی مخمل گِیَر عاشق

 

اثباتینه حقّیّتنون گوستری باشدا

ناحقلره بیر معجزِ شقّ القمر عاشق

 

هر یاره گوزل بیر گُل آچار سینه سی اوسته

بیر گلشن او گُل یاره لریندن بَزَر عاشق

 

هر برگِ گُل اوستونده گونوز شبنمِ شب تک

قان قطره لرین قطره به قطره دوزَر عاشق

 

بی خار گُل اولماز اودی هر گُل یاراسندا

بیر خارِ خدنگِ ستم اگلَندیرَر عاشق

 

هر خارِ جفا غارت ایدن بیر گُله خاطر

مین لر گُلِ گلزارِ محبّت دَرَر عاشق

 

اوز نفسنه اجرایِ قضا و قَدَر اوسته

بیرآز دایانار اهلِ قضا و قَدَر عاشق

 

بیر سنگِ فلاخن قان ایدر تر قطرانین

گر توزلی جبین اوسته دوزه قانلی تر عاشق

 

سرگرم اولی دامانیله آنّین سیله باخماز

خلوتگهِ یاره آچار اَغیاره در عاشق

 

بیر پیکِ صفیریله بولَر طپشِ دلندن

غمخانۀ دل دربینه حلقه دوگَر عاشق

 

اوچ شعبه لی پیکانی بولر پیک محبت

معشوق یرینده اونا یِر گوستَرَر عاشق

 

هیچ بیر دیلیله هیچ کَسه هیچ یرده دیولمَز

دردِ دلینی نوکِ خدنگه دِیَر عاشق

 

داغِ ثمرِ دل گورَر آشفته دلنده

گورمَزدیله دلبسته لیقیندا ثمر عاشق

 

اول نقشه سینی لوحِ وجودینده صفادن

اوچ شعبه لی پیکانِ جفادن سیلَر عاشق

 

قلبیندن ایکی عالمه بیر روزَن آچلسون

تیرِ سه پری حیطۀ دلدن چَکَر عاشق

 

داغِ دلی یاره دیماقا لاله نه لازم

دلداره خدنگ اوسته دلین گوندَرَر عاشق

 

بیر شاهدِ غیبی که اونی گوز گوره بولمَز

قانلی گوزیله روزنِ دلدن گورَر عاشق

 

اوّل نظرینده رُخِ جانانی گورنده

مین منّتیله اُلماقا منّت چَکَر عاشق

 

تا واقف اولار عالمِ اسرارینه عشقین

دلدوز اوخیله لبِ لعلین تیکر عاشق

 

امّیدِ وصالیله آت اوستن یخولاندا

خاکِ رهِ خلوتگهِ یاری اوپَر عاشق

 

اوز دوشدوقی یردن حرمه سعی و صفاده

یرده سورونَر یِدّی قدم دیده تر عاشق

 

تشریفِ شهِ عشقه یارالی بدنینده

ترتیب ویرَر تیریله طاقِ ظفر عاشق

 

قان چشمه سی تک یاره لرین قانی داشاندا

باشدان باشا اطرافینه داشلار دَرَر عاشق

 

اوخ نیزه فلج داش که وورار جسمینه اعدا

ایلر اولارا جسمِ لطیفین سپر عاشق

 

جان تشنه ویرَر نهرِ فراتین سویون ایچمز

اوز نحرینی منحور گورَر قان ایچر عاشق

 

عالملری بیر پیرهنه گر ساتا معشوق

اَگننده کی پیراهنی ویرمز مگر عاشق؟

 

بذل ایلر اوز انگشتر و انگشتنی باهم

تا غایتِ جودیله اولا مُشتَهَر عاشق

 

بیر سلسله گر سلسله بند ایستِیه معشوق

هشتاده یاخون قیز گَلین عورت توکَر عاشق

 

حقّ اوسته قانی ناحق آخار قانی آلنماز

قبرینده یاتار مُنتَظِرِ مُنتَظَر عاشق

 

اُلمَز ولو اُلدورسه له باش نیزیه گیتسه

بیگانۀ عشقین نظرینده اُلَر عاشق

 

ایستر گوره بیگانه مماتنده حیاتین

اعجازه وورار چنگِ ثبوت و سَمَر عاشق

 

تکبیر دِیَر گاه کسوک باشی جِداده

باشسیزلارا شاماته اولار راهبر عاشق

 

گه کُنجِ تنور ایچره یاتار بالشی کولّلر

عاشقلرینون باشینه کولّلر اَلَر عاشق

 

بیر دِیر هواسیله چخان بیتِ خدادن

قانلی باشیله دیره گیدر باش چَکَر عاشق

 

راهب دولانار مؤمن اولار دیرده، مسجد

بتخانه اولار کعبه گر ایتسه گُذر عاشق

 

گه سیره چخار گون کیمی شام ایچره جِداده

هر رهگذری کوچه بکوچه گَزَر عاشق

 

گه دعویِ اسلام ایلیَن ملّتِ کفره

قرآنِ مجید آیه سی تفسیر ایدر عاشق

 

سرمست ایده روم ایلچسنی بادۀ عشقی

شاماتده بیر بزمِ شرابه گیدر عاشق

 

منزل ویرَر اولادینه بیر کُنجِ خرابه

اوز خوابگهین قصرده بیر طشتِ زر عاشق

 

مقصوره نشینانِ جهان کوریِ چشمی

ویرانیه تقدیم قیلار بیر گُهر عاشق

 

معمورۀ عشق ایلر او ویرانۀ عشقی

تا کاخِ رقیبین ایده زیر و زَبَر عاشق

 

تا شأنِ خراباتی بوله اهلِ خرابات

پیرانه قویار خاکِ خراباته سر عاشق

 

الطافِ حسینیدی بو اشعارِ (حسینی)

اسرار مفصّلدی ایدوب مختصر عاشق

 

چون مور آپارور پایِ ملخ اَلده چکامه

بیر تحفه سلیمانه بَیَنسه اگر عاشق

 

چوخلار گیدَر عالمده رهِ عشق ولیکن

هیهات حسین بنِ علی تک گَلَر عاشق

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت امام حسین (ع) بعد از شهادت 1159

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

بعد از شهادت

 

ایکی داشه بیر باش اولوب نشان بیری کوفه ده بیری شامده

ایکی یول دگوب اونا خیزران، بیری کوفه ده بیره شامده

 

ایلیوبدی خنجریله جدا بدنیندن او لباسی شمر ازل

گهی طعن ایدوب اونا اهل کین، گه اواوب کول اوستی اونا محلّ

یتیشونجه شامه جدالری نچه یرده سِیر ایدوب اَل به اَل

ایکی یول سنانه ووروب سنان، بیری کوفه ده بیره شامده

 

کسوب اهل کینه حسین باشین سالوب اهل بیتینی مشکله

سارالوب حرملری اوخشیوب چمن ایچره بیر سارالان گُله

گورولوب کسوک باشی نیزیه وورالار خدا گنه قان گَله

ایکی یرده نیزه دن آخدی قان، بیری کوفه ده بیره شامده

 

گهی کُللر اوستونه قویدولار، گه آقاجدان آسدیلا برملا

گهی بزم شربیده یِر ویروب گهی دِیریده اونا اشقیا

نچه یرده فاطمه اوغلونا دیولوبدی خارجی ای خدا

ایکی مجلسه گیدوب ارمغان، بیری کوفه ده بیره شامده

 

یولا دوشدی غصّه لی کاروان گیده شامه شمر دغائیله

غمیله مُصاحبت ایلیوب هم انیس اولوبلا بلائیله

نچه شهری سرعتیله گَزوب، ولی دوشدی جور و جفائیله

ایکی یرده لنگه او کاروان، بیری کوفه ده بیره شامده

 

هر او یرده که اولوب ازدحام، یغشوب یول اوستونه شیخ و شاب

اوزینی علی قیزی گیزلدوب، که تانونماسون او فلک جناب

ولی بُلمورم نجه ظلم اولوب داخی قالمیوب اورگینده تاب

ایکی یول ویروب حَسَبین نشان، بیری کوفه ده بیره شامده

 

ستمیله عصرین امامینه غَُل جامعه ووروب اهل نار

بو خیاله دوشدیله قانینی توکه لر او فرقه ی کین شعار

سبب اولدی لیک حیاتینه، سپر ایلدی اوزین آشکار

ایکی یرده زینب باغری قان، بیری کوفه ده بیره شامده

 

هامی رنگه فاطمه قیزلاری، خم محنت ایچره بویاندیلار

نَقَدَر که شدّت ایدوب جفا، دوزوب اول جفایه دایاندیلار

نچه یرده آتش ظلمیله دوتوب اود آلشدیلا یاندیلار

ایکی یرده چکدیلر الاَمان، بیری کوفه ده بیره شامده

 

ویروب اهل بیتِ امامه یوز اَلَم و مصبیت بی حساب

قولی باغلی ناقه سوار اولوب توکوب اشک گوزلری چون سحاب

نچه یرده زینبون ایتدیلر غمیله یانان جگرین کباب

ایکی یرده ایلدی چوخ فغان، بیری کوفه ده بیره شامیده

 

نه قدر «حسینی» نفس گَلور، اوزیوی کمند حسینه سال

گَلَن ایل زیارته گیتماقین گوزی یاشلی ایسته، براتین آل

حرمینده فاطمه اوغلونون نه گوزلدی ذکر اولا بو مقال

ایکی داشه بیر باش اولوب نشان، بیری کوفه ده بیره شامده 

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت امام حسین (ع) 1101

احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

جهان بناسی که باشدان باشا غمدور

نظرسالاندا بو غمخانه اوزگه عالمدور

 

بیر ایو که درد و غمیله بنا قویولموش اولا

نشاطه طالب اولان بلمورم نه آدمدور

 

سنه ویروبدی مکانعاریت سرا بو ایوی

نه امن یاره بویرده –نه عیش خرمدور

 

نجه گل اوزلی جوانلار چکوبدی آغوشه

نه سرو قد توکولوبلرصنوبری خمدور

 

امید خیر بو دهردنیدن ایتمه مدام

که خیری شریدی نفعی زیانیله غمدور

 

ایکی جهاندا اگر ایسته سن امید نجات

حسینه ساخلا عزا کیم وجوب الزمدور

 

گوزون فداسی اولوم آب چشم ایله جاری

بو اب منجمد اتش جهنمدور

 

حسین عزاسیدی هرقلبی ایلین خالص

نچونکه خاصیتی کیمیای اعظمدور

 

تغافل ایتمه گلن من بکا حدیثیندن

سنون الینده بو سوز بیر دلیل محکمدور

 

گلون دویونجا ایداق ناله بیرغریب النه

که پیشوای امم مقتدای عالمدور

 

کسیلدی کرببلاده سوسوز باشی دالیدان

نه باش که زینت دوش رسول اکرمدور

 

جوان بیراوغلونی طلمیله الدوروب اعدا

که خون بهاسینه عالم فدا اولا کمدور

 

اشاقلاری بیر سوری آهو کیمی اولوبدی شکار

جلالی صرصرظلم و ستمله برهمدور

 

عزیزه باجیسی زینب مقید زنجیر

او زینبی که کمینه کنیزی مریمدور

 

گینه بو زینب آدی سالدی دللره بیر شور

قفسدن اوچماقا دللرقوشی دمادمدور

 

امان او وقته گوروب پاره پاره نعش حسین

کلام حق کیمی قانیله مترجمدور

 

نه ال قالوبدی بدنده نه باش هامی کسیلوب

مثال نقطه واحد وجودی سرحمدور

 

دوشندی تپراقا گوزیاشینی توکوب خاکه

باخوب او یاره لره اشک چشمی تک نمدور

 

ایله سیزیلدادی نی تک جهانی یاندوردی

بلی سکوت ایلماق اهل عشق ایچون ذمدور

 

دیدی بو حالیده گوردوم سنی الیدیم کاش

اگرقیامته  تک آغلیام سنه کمدور

 

آخوبدی قطره بقطره سنین یارانان قان

بو پیکرینده دیرسن گل استه شبنمدور

 

همیشه (گنجی) حسین ماتمینده ایت فریاد

که کربلا هامی یرهرزمان محرمدور

 

مرحوم گنجی خویی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

در توصيف نماز و اشاره به آخرين نماز حضرت امام حسین (ع) 1051

در توصيف نماز و

اشاره به آخرين نماز حضرت امام حسین (ع)

 

هستي تو اگر اي جان مشتاق رخ جانان

مستانه زجان بگذر اي عاشق بي‌سامان

 

جانبازي رندان را بازي نتوان پنداشت

در راه طلب بايد، سرگو شود و چوگان

 

در بندگي جانان صد منصب شاهي بين

گر بندة حق باشي گردي به همه سلطان

 

گر از دل و جان خواهي رسم و ره دينداري

با چشم حقيقت بين، معنا نگر از قرآن

 

گر مصحف حق خواني با ديدة دل، داني

از خلقت انس و جان، منظور حق رحمان

 

با ذكر خدا اي جان آرامش دل يابي

با ياد خدا اي دل پيدا بكني فرقان

 

خواهي تو اگر جانا اسرار ربوبيّت

در كُنه عبوديّت، جو رسم و ره عرفان

 

گر محنت و غم داري، صد درد نهان داري

صبر است و نماز اي دل بر درد درون درمان

 

پيغام الهي را با گوش درون بشنو

پس نقش معاني را در ديدة جان بنشان

 

آري بشنو از دل گلبانگ اذان، وانگه

رو بر در جانان كن تا از تو برد نقصان

 

فرموده: نماز آري تقديس خداوند است

هم قول حق رحمان، هم قفل در رضوان

 

هم ماية دوري از هر منكر و هر فحشا

هم ماية نزديكي بر بارگه يزدان

 

هنگام نماز اي دل منظور خداوندي

از ديدة باراني گر تر بكني مژگان

 

از ديدة باراني، دل رفت به صحرائي

كانجا همگان بيدل كانجا همه بي‌سامان

 

دشتي است پر از دشمن با سينة پركينه

چندي به ميان عاشق سرمست مي عرفان

 

افتاده به هر سويي از ظلم و ستمكاري

سرو و گل و سوسن‌ها، هر گوشة آن ميدان

 

با چشم حقيقت بين، صد شور قيامت بين

بيداد زمان بنگر، جور و ستم دوران

 

ناگاه زيك سوئي تكبير شه عطشان

چون نغمة داوودي بنواخت دل امكان

 

اين هيكل توحيد است! يا پور نبي؟ يا رب

كز نور رخش بينم افلاك و زمين تابان

 

از گفتن تكبيرش هنگامة محشر شد

صد غلغله در افلاك، افتاد از آن عنوان

 

از گوش فلك بگذشت آن نغمة لاهوتي

صد شور و نوا انداخت در گوش دل كيوان

 

احرام زجان بنديد اي همسفران تاكي

از شوق لقا در دل، صد شور و نوا پنهان

 

اي دلشدگان حق، هنگام مناجات است

هان! وقت وصال آمد، طي گشت غم هجران

 

يك سو شه مظلومان سر مست مي عرفان

سرگرم حضور حق، مدهوش رخ جانان

 

از جذبة حق فاني، در فقر و فنا باقي

سرمست رخ ساقي بي باده در اين كيهان

 

احرام چنان بسته كز حال قيام او

صد شور قيامت بين اندر دل اين امكان

 

هنگام ركوع آري، اركان زمين لرزان

هنگام سجود آري ذرّات جهان حيران

 

از شوق لقا مفتون، وز مهر خدا مشحون

مشغول مناجات است با ذات حق سبحان

 

يك سوي دگر قومي بد اختر و افسونگر

اشرار زبون يكسر، سرمست مي عصيان

 

آن ناطق قرآن را آماج نمودستند

گاهي به سنان گاهي بر نيزه و گه پيكان

 

هنگامة حشر است اين، يا وقت نماز اي دل؟

اي كاش بدانستي منظور شه خوبان

 

آن حجّت حقّ آري با شيوة جانبازي

آموخت به ما ايمان هم بندگي يزدان

 

هم عزّت و حرّيت هم عشق و جوانمردي

هم درس فداكاري هم رسم و ره ايمان

 

آري ره دينداري بايد ز حسين(ع) آموخت

اين قول نبي‌(ص) باشد:«هم عترت و هم قرآن»

 

او شمس هدايت بود، كز آن همه ايثارش

رسم و ره دينداري آموخت به هر انسان

 

هر درد نهان داري، درمان شود اي (فاني)

گر از دل و جان باشي در بندگي سلطان

 

 استاد فانی تبریزی

منبع کانال اشعار فانی تبریزی

در احوالات حضرت امام حسین (ع) 965

در احوالات حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

او اوخ آتان که حسینی اوخا نشان ایلدی

اوخینی آتدی ، گلوب اوخ قلبینی مکان ایلدی

 

ورولدی ناحق او اوخ، حق گلوب یرین آلدی

صراط حقه یول آچدی، یولی روان ایلدی

 

بو اوخ او اوخدی، که موسایه طورده دیولوب

خدا اوزی بو اوخین شرحنی بیان ایلدی

 

بو بیر خدنگیدی اوچ شعبه لی، اوزی مسموم

گورون هارانی نشانه بو اوخ آتان ایلدی؟

 

حسینی الدورن اول، همین به اوخ اولدی

دیماخ اولور که بو اوخ، قتل ناگهان ایلدی

 

نجه گلوب؟ نجه دگدی؟ بو اوخ نجه دلدی؟

اصابت ایتماخ همان، ناله قدسیان ایلدی

 

نه اوخ گوروندی دگن یرده، نه اوخین نوکی

قضا الی بو اوخی گوئیا نهان ایلدی

 

تلاوت ایلدی ذبح آیه سین، دگنده بو اوخ

اوخون یاراسینه جانیله امتنان ایلدی

 

حسینی سالدی ایاقدان داخی بو زهرلی اوخ

وجودینی ایله بیتاب و بی توان ایلدی

 

قاباخ طرفدن اوخی ایستدی ایده خارج

میسر اولمادی هر قدر امتحان ایلدی

 

تمام مقتله باخسان یازیلا شاه شهید

آت اوسته قدینی اگدی، قدین کمان ایلدی

 

نه زحمتیله دالی سمتدن چخاتدی اوخی

مجال ویرمدی قان سیل ناودان ایلدی

 

یخلدی مصرعینه، اوپدی مصرعین اول

اوزینه تکیه گه، الطاف مستعان ایلدی

 

نکات چوخدی بو اوخدا، ولی دیماخ اولماز

الیمده کلک رقم، شرح داستان ایلدی

 

باجیسی زینب کبری همین بو معنادن

گلنده قتلگهه شرحنی بیان ایلدی

 

حسینی بیله معلوم اولور ایتیرمشدی

ایتیردیقین تاپا بیر سمته چوخ گمان ایلدی

 

بو فکریله دولانوردی ولیک والهیدی

یورولدی دوردی، دوباره دوان دوان ایلدی

 

یتشدی بیر یره گوردی توکوبله اوخ سنقی

او اوخ سنقلارینی بیر اویان بویان ایلدی

 

حسینی تاپدی اوزی قویلی بیر چوخور یرده

آناسی فاطمه نی یاد ایدوب فغان ایلدی

 

چویردی آرخاسی اوسته ازل او گل جسدی

دل آچدی شکره خانم، رو به آسمان ایلدی

 

دئدی الهی حسینیم بو عهد و میثاقی

یتیردی باشه بو گون سندن استعان ایلدی

 

دم الستده یا رب رسول عالمیان

بو فدیه نی سنه بیر طرفه ارمغان ایلدی

 

قبول ایله بو قربانی آل عصمتدن

که حق یولوندا رضائیله ترک جان ایلدی

 

بو بیر قتیلیدی ، لب تشنه قاننه بویانوب

بو شامیان سو کیمی قاننی روان ایلدی

 

نه باشی وار نه الی، نه النده بارماقی وار

یارالی نعشنی مثله بو کوفیان ایلدی

 

آنام عزیزی منیم سویگلی حسینیم دور

باجیسی زینبی بیر عمر باغریقان ایلدی

 

یارالی عضوینی تک تک ایدوب خانم تفتیش

اورکده سینه ده سانسیز یارانی سان ایلدی

 

گویون ستاره سیجه گوردی سینه ده یارا وار

باخوب یارالارینا گوز یاشین روان ایلدی

 

ایکی یارانی خانم آرزو ایدوب اوزینه

اورکده هر ایکی سی نقش جاودان ایلدی

 

بیری او یاره لرون نحر اولان بوغازیدی

که بو یارا یرینی بوسه اول زمان ایلدی

 

بیریسی قلبدی که اوخ سوکوب داغتمشدی

باخاندا بو یاریه زینب الامان ایلدی

 

گون ایسی سی قوری یرده گوروب جسمینی عور

پرند ایدوب ساچین، اول نعشه سایبان ایلدی

 

حسینینی ایله سوز دلیله اوخشاردی

یانخلی سوزلرینه ناله هر باخان ایلدی

 

او حالنه خانمون یاندی قلب دشمن لر

تاسف حالنه هر کس فغان کنان ایلدی

 

بدنده هر یارانی گوردی، اپدی ویردی سلام

هر عضوینه بو سلامی یکان یکان ایلدی

 

سلام اولا باجی سندان بو نحر منحوره

بو ظلمی قارداشیما رحمسیز سنان ایلدی

 

سلام اولا باجی سندان بو صدر مکسوره

که آتلارین ایاقی خورد استخوان ایلدی

 

سلام اولا باجی سندان ایکی کسلمیش اله

منیم حسینیمه بو ظلمی ساربان ایلدی

 

سلام اولا باجی سندان بو اوخ دگن قلبه

منیمده قلبیمی یاره بو اوخ وران ایلدی

 

اورک یانور دولوری آتشین مصیبتیله

حسینه غملرینی عرضه لسان ایلدی

 

صراحتاً ایله بیر اوز دوگلماقین دیمدی

ولی سویلماقینی شمه ئی بیان ایلدی

 

دئدی گوزوندن ایراق خیمه لر یانان ساعت

ال آچدی غارته، غارت بو کوفیان ایلدی

 

گورن دیردی بو غارت دگل، قیامتدی

زبسکه ظلمده طغیان بو دشمنان ایلدی

 

نه قدری خیمه ده منظوریدی اثاث البیت

توکولدی کوفه لیلر ظلمیله تالان ایلدی

 

آنا بالاسین ایتوردی، بالادا اوز آناسین

گوروب بو حالی او دم ضجه مادران ایلدی

 

صغیر اوشاق قیز عیالی آلوبدی دوره سین اود

کسیلدی چاره یولی، ناله دختران ایلدی

 

داغلدی چوللره یکسر کبوتران حرم

یانار اود ایچره دوشوب ترک آشیان ایلدی

 

دولاندی رشته غارتده سوز دایاندی ( بهار)

کمیت طبع اوزون مطلق العنان ایلدی

 

حسینه دردیوی دئ، هر نه ایسته سن ایسته

وارین یوخون بو حسین بذل مشفقان ایلدی

 

بو امتیاز بسوندور آناسی زهرانون

سنی حسینه بو عالمده نوحه خوان ایلدی.

 

مرحوم بهار تبریزی

احوالات روزه گرفتن حضرت اباعبدالله الحسین (ع) 196

احوالات روزه گرفتن

حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام)

 

حسین سپهر وجاهتده ماه سیمادی

حسین جمالینه رشک ایلین ثریادی

 

اولوبدی شمس و قمردن جمالی نورانی

آتاسی آی آناسی گون اوزی دل آرادی

 

ایشقلی‌گوندی‌ جمالی‌گوررگوز اولسایوزون

گونون یوزون‌گوره بولمز اوگوزکه اعمادی

 

نَه آی نَه گون نَه ستاره نَه عالم امکان

حسین نفسوسه محبتده حکمفرمادی

 

حسینون‌عشقی‌قویوب‌اهل‌عشقی‌حیرتده

ایدوبدی چوخلاری دیوانه بیرحسین آدی

 

چَکن مجالسه خَلقی حسین مُحبتی دُور

هامی بولور که حسین معنی تولادی

 

حسیندی رهبر اسلام حسیندی‌حامی دین

حسین حبیب خدادور عزیز زهرادی

 

حسینه‌کیم باخا عزت گوزیله خوار اولماز

بوشاههَ خوار باخان گوز همیشه رسوادی

 

حسین جلالینی دنیا یازار تمام اولماز

نقدر شرح اولا شأن و جلالی با جادی

 

بوسوزکه نقل اولونور سبزواریدندی خبر

ویرر صفا اورگه بیر کلام زیبادی

 

اِیشتمیشم بو سوزی بیر مبرز عالمدن

امام خَلقدی دارای زُهد و تقوادی

 

که سید احمد خسروشهی بونی بیرگون

بویوردی منبری واردور اَلینده اسنادی

 

او عِلم صاحبی نقل اِیلدی بو طرزیله

اونون دیلینجه دیلیم بو بیانهَ گویادی

 

یازولّا یِدی یاشندیدی دوتدی بیر گون اروج

او عشقه ایمدیده خیرهَ بو چشم دنیادی

 

گون‌اورتا گِچدی حسینون سارالدی گُل رنگی

آناسی گوردی حسین آجدی بی توانادی

 

بویوردی حالوی پوزقون گورنمرم من اوغول

بو حالتون دل زهرایه رنج و اِیذادی

 

اروج سنه هله واجب دگل گوزوم نوری

صغیرسن بالا شآنون اگر چه کبرادی

 

اوغول حسین سارالان رنگوهَ آنان قربان

بیر آز گل اِیله تناول غذا مهیادی

 

دِئدی آنا منه حکموزدی لازم الاجرا

همین بو باره‌ده هر امروز اولسا اولادی

 

ولی آنا سوورَم آخشام اِیلیم افطار

بو آجلیقا دوزَرَم منده صبر دریادی

 

حُسنده اِیلدی تکلیف اعتذار اِیلدی

نَه عشقدی نَه محبتدی نَه قضایادی

 

گَلوب آتاسی علی آگه اولدی مطلبدن

بویوردی‌سنده اوغول ضعف حالی پیدادی

 

گَل اِیله میل غذا لبلرون اوغول سارالوب

یانان بو حاله دل سختِ سنگ خارادی

 

دِئدی آتا منهَ امروز اگر چه لازمدور

قبول اِیدون ولی سیزدن بو بیر تقاضادی

 

ویرون اجازه بو حالیله ایلیوم آخشام

اوزوم آتا سُوورَم دل غمه شکیبادی

 

خبر پیمبره یتدی ایدوبدی رنجه قدم

گوروبکه اِیوده بیر آز گفتگو و نجوادی

 

ملولدور قیزی زهرا سولوب حسینون یوزی

بولوب نیه بئله پوزقون بتول عذرادی

 

ایدوبدی جدی پیمبر حُسینه فرمایش

یوزونده من گورورم تشنه‌لیق هوایدادی

 

بیزآز سومِیل اِیله سونسون اورکده‌کی عطشون

اوشاق سوسوز لوقا تاب ایتمز آشکارادی

 

سالوبدی‌باشین اَشاقه حسین عرض‌ایلدی

بابا بو باره ده امروز اگر چه مجرادی

 

اجازه ویرسوز اگرمن بوگون‌اروج دوتارام

که مقصدیمدی سوسوزلوق منه گوارادی

 

نزول اِیدوب یره روح الامین شتابیلن

او گلماقندا یقین بیر پیامهَ دارادی

 

گلوب پیمبره وئردی سلام عرض ایلدی

خدا بویوردی حبیبیم اوچون نه شورادی

 

حسین‌منیمدی ملول ایتمیون‌حسین ‌اورگین

منیم یانیمدا حسینون مقامی بالادی

 

قویون دوتا اروجون‌ایمدیکه رضادی اوزی

اگر چه وار عطشی حالتی غم افزادی

 

او قدرصبرین حسینون اورکدهَ آرتورام

سوسوزلیقا دایانار چون محل اعطادی

 

غروب وقتی یتوبایلسون حسین افطار

هامی بُولهَ که حسینون مقامی والادی

 

اولوب غروب حسین اِیستدی آچا ‌اروجون

سالیندی سُفره نَه سُفره صفاده یکتادی

 

اوتوردی سُفره باشندا بتول دلبندی

غریبه منظره دور نَه صفالی مآوادی

 

تمام گویده مَلک لر دوروب تماشایه

گوروبله منزل زهرا عجب تماشادی

 

او دم آچوب بالاجا اَللرین دعایهَ حسین

که قُرب حقه مقرب او ماه سیمادی

 

حسین دعا ایدوری بیر باخون جلالتینه

دیین دعا سینه آمین علی اعلادی

 

مگر دعا قئیدر پنج تن اولان ایودن

بتولدور حسنیندی علی دی طاهادی

 

گوروبله میل غذا ایتموری گنه شه دین

بیلوبله مقصدینی دلده نَه تمنادی

 

حسینون اَول اروج دوتماقیدی عالمده

عطا اولوندی نئچه پر بها هدایادی

 

بویوردی جدی پیمبر بهشتده کوثر

منمدی ویردیم اوغول من سنه او اسنادی

 

علی بویوردی پیمبر منه ویرن باغی

سنه عطا ایلدیم من او باغ آبادی

 

حسن دیدی کسرم منده جنتین قاپوسین

او گونکه خلق اوچون شورِحشر برپادی

 

بهشته شیعه لرون گِتمینجه گِتمز حسن

بو گونده عهد او گونده زمان ایفادی

 

بویوردی فاطمه‌من‌یر یوزونده‌کی سولاری

بغشلدیم سنه مهریه دن عطایادی

 

گَلوب او حالدهَ روح الامین عرض ایلدی

حسین خادمیم من منه او مولادی

 

منیمده ایستورم اولسون بو بارده حقیم

که شاهه نوکر ایده جان فدا بو حسنادی

 

نقدر ایمدیه دین ایتمشم عبادتلر

حسینه بذل اِیلدیم موقع تقلادی

 

خدا بویوردی حبیبیم منه دوتوبدی اروج

جزای صوم منم اجر مندن اولادی

 

نقدرشیعه لری دوتسالار اروج دیمیشم

قبول اِیدم که حسین دردینه مداوادی

 

جزادهَ شیعه لرینده بغشلرم او قدر

رضایتی اَله گَلسون شفیعِ عقبادی

 

آناسی قارداشی جدی آتاسی راضی اولا

منیمده حکمیم حسینون اَلیله امضادی

 

ویروبدی درسینی استادِ عشق اولدن

که قرب حقده شأن و جلالی عظمادی

 

ویروب بو حالیله سر مشق عالمه یعنی

عبادت اِیلمین حقیدن مبرادی

 

اروج مَتاعی قویولودی یِرهَ باخون عشقه

ساتان حسین آلان الله غریبه سودادی

 

دوتوبدی بیردهَ اروج دشتِ کربلاده حسین

او گون حرارتین آرتیردی گون نَه معنادی

 

اوزی یارالی سوسوز ایستی قوملارین اوستی

گِدوب کمکلری اَلدن غریب و تنهادی

 

دوشوبدی‌قان آرا یالقوز هرایه یوخ یتنی

تمام دور و بریندهَ سپاه اعدادی

 

قلج ویرن اوخ آتان بیربره اِیدور سبقت

حسیندی بیر اِیله لشکردی قانلو صحرادی

 

باخوردی خیردا اوشاقلار خیامدن یکسر

دیوبله بیر یارالی اوسته گور نَه دعوادی

 

دَگوبدی بیر بیرهَ عالم اَسوب قَرا یِللر

آناسی فاطمه نون ذکری وا حسینادی

 

قلم اود آلدی داخی (اعظمی) تمام اِیله

شرارِ محنت و غم یاندیرار بو اکبادی

 

مرحوم اعظمی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

پست ثابت

 اَللَّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

 

برای پیدا کردن متن نوحه ی خاص

 

در نوار سمت چپ

 

از جستجوی گوگل  استفاده کنید

 

رعایت فاصله اجتماعی

و استفاده از ماسک و

مواد ضد عفونی کننده

بهترین و کم هزینه ترین

راه پیشگیری و مقابله

با بیماری کرونا است

 

#پیشگیری_بهتر_از_درمان_است

 

ادامه نوشته