در مدح حضرت زینب کبری (س) 3281

در مدح حضرت زینب کبری (سلام الله)

 

ضلعی از اضلاع  پیغمبر مهین با نوی راد

آن که  ناموس خدا و نام پاکش زینب است

 

گر زن است  اما به مردان دو عالم هست ام

زا نکه  مرات اتم و کنز مخفی رب است

 

از نبوت داشت سطوت  از ولایت قدرتی

کف عبدالله جعفر از غمش جان بر لب است

 

جد و باب و مام وی بودند  چون  خورشید و ماه

آسمان  عز و تمکین را درخشان  کوکب است

 

داشت از علم لدنی بهره آن فخر عرب

خورده شیر از فا طمه شاگردی از آن مکتب است

 

با برادر همقدم با رنج و محنت روبرو

سینه پر حسرتش  پر از هزاران مطلب است

 

مو پر یشان شد زداغ  گلرخان در کربلا

هر که دیدش آن زمان گفتا قمر در عقرب است

 

دیده گریان  پا  برهنه شد برون از خیمه گاه

دید شه افتاده و بن سعد روی مر کب است

 

بر سر نی  چون سر  پاک برادر دید و گفت

نی عجب گر من بمیرم  زنده ما ندن اعجب  است

 

چون اسیران  رفت  شام ودید چون چوب جفا

پیر هن را چاک زد  گفت این مصیبت اصعب است

 

دست حق در آستین و هست بانوی  جزا

بحر عصمت را یگانه  گو هر و  زین اب است

 

مرحوم حاج شیخ یوسف عماد الواعظین 

متخلص به عماد

منبع کانال گنجینه گذشتگان

احوالات شهادت جناب حمزه (ع) و گریز به قتلگاه 3280

احوالات شهادت

حضرت حمزه سیدالشهدا (علیه السلام)

و گریز به قتلگاه

 

مقدّمه بو سؤزه مختصر خبر یازورام

همین خبر منه چوخ ایلیوب اثر یازورام

 

یازوللا جنگ اُحدده اولوبدی جنگ شدید

پیمبرون عموسی حمزه نی ائدوبله شهید

 

نجه شهید ائلیوبلر دینمرم اما

وئریلدی منصب او قربانه سیدالشهدا

 

نیه بو منصبی آلدی نه علتی واریدی

ز بس شجاعیدی دعواده همتی واریدی

 

بو امر قتلیله کفار عنادیده دوردی

پیمبرون دیه بیلّم بئلینی سیندیردی

 

او جنگی آل نظره فکریله تماس ایله

اباالفضیله حسینون غمین قیاس ایله

 

حسینون حقّی واریدی دیه بئلیم سیندی

کسیلدی چارم امیدیم نیه بئلیم سیندی

 

دگول خیالیم ائدم شرح محنت عباس

واریمدی آیری سوزوم دقتیله سن قولاق آس

 

گرک مقدمه ی مطلبی ائدم اتمام

کچم مقدمه دن مطلبه ائدم اقدام

 

دئسون نه علتیله حمزه سیدالشهدا

پیمبرون بئلینی سیندیروب نیه آیا

 

یتنده قتله بودور علتی او عالیجناب

یورولدی نظم و نظام سپاه ختم مآب

 

شهید اولوب ستمیلن دیوم همین قدرین

چخارتدی بیر نفر عورت جفائیلن جگرین

 

یارالی جسمینی بیر سمتیده قویوبلا اونون

لباسی واردی لباسین دئمه سویوبلا اونون

 

گینه ده ختم مآب اولمیوب او امره رضا

لباسیلن یارالی پیکری یر اوسته قالا

 

ائدوبدور امر وفا ریشه سینی اکسونلر

اونون یاراسینون اوسته عبانی چکسونلر

 

عبا چکیلدی او نعشه کفایت ایلمدی

بورومیوب بدنین چون قناعت ایلمدی

 

دئدی بیر آزدا علف جمع ائدون بیاباندان

توکون ایاقلارینون اوستونه ائدون پنهان

 

خبر قتلینی اهل قریش هامی نیلیه جک

خلاصه سوز باجیسی باشی اوستونه گله جک

 

شهید اولوب قالوب حسرت بوگون بالالارینا

باجیسی گلسه گرک باخماسون یارالارینا

 

یوزونده درک ائده قان لکه سین دوام ائلمز

یتورر عرشه یقین ناله سین دوام ائلمز

 

گرکدی قارداشینون حالینی باجی بیلسون

گلنده باجیسینا مانع اولمیون گلسون

 

واریدی حقی او بیچاره باغریقان اولسون

قویون ئوز حالینه زلفینی یولسادا یولسون

 

ز بس باخوب چیخاجاق آهی عرش اعلایه

قویون نه سؤز دئسه فوراً سوزونی اجرایه

 

قلم مقدمه نی گتدی مطلبون باشینا

دولاندی سؤز گینه مظلومه زینبون باشینا

 

گلنده قتلگهه اول عزیزه ی دو سرا

گزنده نعش حسینی دینده واویلا

 

یوخیدی اوندا یری ریشه ی وفا اکسون

حسین جنازه سینون اوستونه عبا چکسون

 

حسین بیلوردی دؤنر قلبی زینبون قانه

عبا یوخیدی بورونموشدی قرمزی قانه

 

علف یوخیدی ائده جسم پاکینی پنهان

بوروموشیدی ولی سینه سین سینیق پیکان

 

بیلوردی غم ائده جک قاره زینبون گونوزین

اودور که داشلارون آلتیندا گیزلدوبدور ئوزین

 

هامی غمین بیلورم آشکار ائدوب دیورم

یوز اوسته یاتماقینون علتین بیلنمیورم

 

چوخور یره یتیشوب بنت حضرت زهرا

گئدنمدی دایانوب دوردی زینب علیا

 

نظر ائدوب او یرون نیزه سین داشین گوردی

خیال ائتمه او بیچاره قارداشین گوردی

 

نیه دایاندی حسین عطری ایلدی مدهوش

او قان اولان اورگینده ائدوب محبتی جوش

 

باخوبدی حیرتیلن اوخلی بیر بدن گوردی

دوشوب تلاطمه اعضاسی حیرت ال وئردی

 

بو فکره دوشدی محبت اودین آلیشدیرسون

او نعشیکه اؤزی اوسته یاتوب دانیشدیرسون

 

دئدی شهِ حرمین سن؟ منه تانتدیر ئوزون

آنامون اوغلی حسین سن؟ منه تانتدیر ئوزون

 

حسینیم اولسون اگر اوخ سینیقلارین درّم

اذیت اولسادا من آرخون اوسته دوندرّم

 

او قدری سینوه من زلفیمی یولوب توکرم

کفن تاپولماسادا زلفیمه سنی بوکرم

 

بو قتلگاهیده من قویسالار مکان ائدرم

سینون یاراسینا صبح و مسا فغان ائدرم

 

سنی کنار ائدرم من بیر آز داشون اوستن

ئولینجه اگلشرم دورمارام باشون اوستن

 

دوداقلاریمی کسیلمیش بوغازوه قویارام

آچوب حورکلریمی لخته قانیلن بویارام

 

بیر آیری چاره بو دردیمه گورمرم قارداش

ئولینجه زفلریمی آچسام هورمرم قارداش

 

ائدر بو سؤزلری انور قیامته توشه

گله زیارتیچون مرقد طلا پوشه

 

مرحوم انور اردبیلی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

حضرت امام حسین (ع) 3279

حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

ای تکنواز نابغه نینوا، حسین

وی تکسوار واقعه کربلا، حسین

 

ای از ازل نوشت سواد سرشت خویش

با سرنوشت غربت خود آشنا، حسین

 

هم جای فدای راه وفا کرده، هم جهان،

هم جان و هم جهان به وفایت فدا، حسین

 

از امن و عافیت؛ به رضایت جدا شدی

چون گشتی از مدینه جدت، جدا حسین

 

یک کاروان ذبیح، به همراه داشتی

از فطرت خجسته شیر خدا، حسین

 

یک کاروان اسیر به همراه داشتی

از عترت شکسته دل مصطفا، حسین

 

جانبازی ات به منزل آخر رسیده بود

در کربلا که خیمه زدی و سرا، حسین

 

وز آستین لعنت ابلیس رسته بود

دستی که رگ گسیخت ز خون خدا، حسین

 

شسته است خون پاک تو، چرک جهان همه

تا خود جهان چگونه دهد، خونبها، حسین

 

در پیش روی سب و ستم، خیزران چه کرد

با آن سر بریده به جور از قفا، حسین

 

کامروز هم تلاوت قرآن رسد به گوش

زان سر که رست چون گل خون بر جدا، حسین

 

چاک افق رسید به دامان آسمان

وقتی فلک گرفت به سوکت عزا، حسین

 

حتا کویر تف زده را ، اشک شسته بود

وقتی جهان گریست، عزای تو را، حسین

 

سوک تو کرد زلزله، چندان که خواهرت

زینب فکند ولوله از «وا اخا» حسین

 

من زین عزا چگونه نگریم که در غمت

برخاست ناله از جگر سنگ ها، حسین

 

«آزاده باش باری اگر دین نداشتی»

زیباترین سفارش مولای ما، حسین

 

از بعد قرن های فراوان هنوز هم

ما راست رهشناس ترین رهنما، حسین

 

تو کشتی نجات و چراغ هدایتی

دریاب مان در این شب تاریک، یا حسین

 

حسین منزوی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

کشتگان عشق در کربلا 3278

کشتگان عشق در کربلا

 

کشتگان عشق بی غسل و کفن  خوابیده اند

سر براه  دوست  داده با  بدن خوابیده اند

 

در گلستان  شهادت یک بیک مانند گل

پاره پاره  در جوار  ذوالمنن خوابیده اند

 

در کنار شاه  اقلیم  امامت  روی  خاک

با تن صد پاره هفتاد و دو تن خوابیده اند

 

قا سم  عاشق، و عبدالله ، پهلوی حسین

با تن صد  چاک  با  وجه  حسن  خوابیده اند

 

سر زمین  کربلا یعنی  حسین آباد عشق

مردمانش  جمله  با  یک  پیرهن  خوابیده اند

 

جان نثاران  شه  دین  ساکنان  بزم  قرب

بیکس و بی خانمان دور از وطن  خوابیده اند

 

گر خزان شد گلستان مصطفی فخر زمن

نوگلانش تشنه  لب در آن چمن  خوابیده اند

 

چنگ ننوازید  امشب  لشکر از بهر خدا

کاهل بیت شاه  در بیت ا لحزان  خوابیده اند

 

 (خسته) تو با چشم حق بین ، بین که یاران حسین

جمله یک روحند لیکن  تن به  تن  خوابیده اند

 

مرحوم حاج میرزا عابد نهاوندی 

ملقب به حاج  مرشد و

متخلص به ساعی و خسته 

منبع کانال گنجینه گذشتگان

غزل 3276

غزل

 

صبا ویردی خبر یارون گلور چوخ طمطراقیله

مگرشه لر گلر بوطمطراق وبوسیاقیله

 

گوزللر دسته به دسته آلوب دوروبرین یوخسا

دییرسن آی چیخیب برج محبتده محاقیله

یول اوسته گل دوزوبلرلاله لر یکسر یانور گل گور

اوخوربلبل حجازی نغمه نی شوروعراقیله

 

قیروب دیوانه تک زنجیرهجری؛ وصلین عشقیله

دالنجا داغ داشا دوشدوم قاباراولموش ایاقیله

الیم چیخمیش اوزون مدت اولاردامان وصلیندن

گیجه گوندوز یانوب اوتلانمیشام نار فراقیله

 

یخلدیم گوزیاشیله گوزلریم دولدی یوزوم یئرده

دئدیم بلکه سسین آلدیم ایاقینون قولاقیله

ره میخانه نی افتان وخیزان آختاریب تاپدیم

الیمدن رحم ایده ساقی دوتا بلکه ایاقیله

 

بویاندیم قانمه فرهاد تک کوه محبتده

کی یاریم خونبها ویرسین منه شیرین دوداقیله

اوکس کی ادعا ایلردیرمن عاشقم بولسون

خم غمده گرک مین رنگه دونسون بیربویاقیله

 

بودور رسم زمانه هانسی سروین سایه سی اولسا

قیراللار شاخ وبرگین سیندرالار قول بوداقیله

ره عشقه قدم قویسا بیری (اصلی) بو واضحدور

گرک دردوبلانی جانه آلسین اشتیاقیله

 

بونا فخرایلیرم بیرخواجه ی عشقه غلامم که

آیرمازمن کیمی قاره یوزی بوخواجه آقیله

 

حاج عبدالله اصلی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش اول 3275

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

در ده بخش به قلم

مرحوم استاد حسینی (سعدی زمان)

بخش اول

 

چون معاویه محیل بت پرست

رخت از این عالم فانی ببست

 

رفت آن نا پاک بر سوی سقر

شد قرین با پیشوای خود عمر

 

جای او بنشست فرزندش یزید

زد چو دوزخ نعره یِ هل من یزید

 

کی شود جبران خدایا این شکست

رهبر اسلام دیوی سگ پرست

 

آنکه بودی روز و شب مست شراب

گشت بر اسلامیان مالک رقاب

 

با محارم آنکه میکردی زنا

ایعجب بر مسلمین شد پیشوا

 

هند بد کردار بودی خواهرش

کار او فحشاء نظیر مادرش

 

هر زمان یاد اُرینب داشتی

خواهر خود را همو پنداشتی

 

از حلال آنکو ندانستی حرام

خواند خود را بر مسلمانان امام

 

بهر بیعت آن ستمکار ظلوم

نامه ها بنوشت بر هر مرز و بوم

 

تا شود آگاه یکسر مسلمین

کاین منم امروز امیرالمؤمنین

 

ویژه مکتوبی فرستاد آن پلید

پیش پور عقبه یعنی بر ولید

 

کز همه مردم به من بیعت بگیر

خاصّه از سه مرد نامی و دلیر

 

اوّل عبدالّه فرزند عمر

دوّم از ابن زبیر نامور

 

سوّمی کان از همه لازم تر است

زادۀ زهرا و پور حیدر است

 

کوکب اقبال من گردد جلی

گر کند بیعت حسین بن علی

 

باش آگه عمدۀ آمال من

زادۀ زهرا بود از آن سه تن

 

سر بپیچد ار نماید امتناع

تو مطیعی، من ترا میر و مطاع

 

سر بگیرش از تن ای پیمان درست

در فراز نیزه سوی من فرست

 

روز بیست و ششم ماه رجب

سال شصت از هجرت میر عرب

 

نامه شد تسلیم بر دست ولید

شد ولید آگه ز دستور یزید

 

دل از این دستور شد در تاب و تب

کرد مروان را به پیش خود طلب

 

بود مروان بیحیاتر از یزید

کرد اجابت حکم احضار از ولید

 

داد پور عُقبه بر مروان خبر

خواست در این باره اظهار نظر

 

گفت مروان هر سه را احضار کن

ماجرا را بهرشان اخطار کن

 

خواند استاندار یثرب مختصر

پور عثمانرا که نامش بود عُمر

 

برد نام از آن سه نامی در پیام

گفت از من سوی آنان بر پیام

 

هست بر دیدارشان دل ناصبور

هر سه تن یابند پیش من حضور

 

آن برید آمد بمسجد با شتاب

دید در مسجد سلیل بو تراب

 

با دو عبداله گرم صحبتند

در میان کثرت اندر وحدتند

 

گفت بر آنان پس از عرض سلام

از ولید آورده ام اینک پیام

 

نیست وقت جلسه و گفت و شنید

امر بر احضارتان دارد ولید

 

کرد ابلاغ آن پیام و بازگشت

آندو عبداله هم آواز گشت

 

بر حسین بن علی کردند رو

چیست در این تنگنا این گفتگو؟

 

داد پاسخ سرور جنّ و بشر

بر گمانم رفته طاغی بر سقر

 

کرده ما را، زان سبب دعوت ولید

تا بگیرد بیعت از بهر یزید

 

گفت عبداله فرزند عمر

من شوم در خانۀ خود مستتر

 

میکنم بر خویش مسکن خانه را

بر همه بندم درِ کاشانه را

 

گفت عبدالّه فرزند زبیر

من نمی بینم در این احضار خیر

 

لایق بیعت کجا باشد یزید؟

کی شوم بر همچو او عَبدِ عَبید؟

 

آندو استفسار کردند از امام

چیست رأی حضرتت در این مقام

 

تو قبول امر دعوت میکنی؟

بر یزید شوم بیعت میکنی؟

 

داد پاسخ آن سلحشور سعید

میروم اکنون ملاقات ولید

 

این بگفت و پاشد آن میر جهان

فرد و تنها آمد اندر خانمان

 

کعبۀ رویش عوالم را مطاف

خواند بر محضر همه آلِ مناف

 

طبق دستور امام انس و جان

شد مسلّح سی نفر از یاوران

 

جمع گردیدند دور آنجناب

چون مه و انجم بدور آفتاب

 

گفت آن آئینۀ حیّ مجید

بایدم رفتن بدیدار ولید

 

تا ببینم چیست اصل ماجرا

همرهم باشید تا باب سرا

 

بشنوید از من گر آواز بلند

بگسلید از خود چو شیران قید و بند

 

جملگی در کف حسام شعله ریز

اندرون آئید باهم تند و تیز

 

آمد آن محبوب خلاق مجید

با چنین وضعی بدربار ولید

 

حجّتِ یکتای خلاق مجید

دید خلوت کرده با مروان، ولید

 

بعد از اکرام و تحیات و سلام

بر نشست آن پورِ اَو ادنی مقام

 

نامه را دادند کرد آنشه نگاه

لفظ استرجاع بر لب راند شاه

 

مقصد از احضار آنشه شد بیان

بحث بیعت گشت مطرح در میان

 

گفت آن بحر شهامت را نهنگ

باشد این مطلب مهمّ و وقت تنگ

 

کی توان کردن باین مطلب قیام

محرمانه بی حضور خاصّ و عام

 

ظنّ من این است کاندر این خفا

بهر بیعت تو نمیباشی رضا

 

باید امشب بگذرد فردا شود

بین مردم مجلس شورا شود

 

اهل یثرب هر که را داند صلاح

وانکه بر مردم نمایاند فلاح

 

متّفق گشته بدو بیعت کنند

پیش بُرد کار را همّت کنند

 

این بگفت و شد بلند آن ارجمند

گشت در آندم ولید از جا بلند

 

گفت کای بر اهل یثرب افتخار

رو سلامت در امان کردگار

 

شد بلند از جای مروان پلید

بیحیائی کرده گفتا یا ولید

 

گر رود ز اینجا برون این حق پرست

دیگر این فرصت ترا نآید بدست

 

امر کن بیعت کند این ممتحن

یا جدا سازم سرش را از بدن

 

دید گستاخی ز مروان تا امام

با حقارت مادرش را برد نام

 

گفت کای فرزند زرقاء شو خموش

پردۀ باطل بروی حق مپوش

 

نه توئی قادر بقتل من نه او

آگهم از قتل خود من مو بمو

 

گر چه با ظلم و جنایت زیستی

قاتل پور علی تو نیستی

 

ای شده رسوای در هر انجمن

نیست تقدیر اینکه ریزی خون من

 

می نه بینم جز سعادت در ممات

با ستمکاران رذالت در حیات

 

کی کند تأئید کفر ایمان من

دور از ذلّت بود دامان من

 

مثل من بیعت کند کی با یزید؟

این لود بر ضدّ قرآن مجید

 

گفته حق عزّت از آن مومن است

کی کنم قدر بلند خویش پست؟

 

جدّ من باشد رسول کاینات

من بذلّت تن دهم هیهات و هات

 

داده سر از قید ذلّت میرهم

کی بفاسق دست بیعت میدهم؟

 

گر یزید بیحیا باشد امام

خواند بر اسلام باید اَلسَّلام

 

بربنوحرب احمد ، آن میر انام

کرده است امر خلافت را حرام

 

کی خلیفه میشود نرّاد و مست؟

پیشوائی را نزیبد سگ پرست

 

میخورد خمر، آن زنازاده علن

میدهد تغییر شرع جدّ من

 

یا بنای کفر ویران میکنم

یا در این ره خویش قربان میکنم

 

بایدم بر ضدّ وی خونین قیام

کاخ آمالش کنم ویران تمام

 

شد بلند از خانه تا گفت و شنید

آل هاشم صوت آنشه را شنید

 

صوت جانبازی بهم آمیختند

تیغ در کف توی مجلس ریختند

 

با دو صد تجلیل و تعظیم و شئون

شاه را کردند از مجلس برون

 

مانده بودند این دلیران در کجا؟

روز عاشورا بدشت کربلا

 

بود تنها شهریار دین پناه

گرد او بگرفته از هر سو سپاه

 

فرد و تنها در میان مشرکین

در لب خشگیده اش هل من معین

 

درد دلها داشت دلداری نبود

کس مهیّا از پی یاری نبود

 

باز میگفت آن امام تشنه کام

با لب خشگ و دلی پر ازضرام

 

کرده اغوا، ای گروه کج روش

مر شما را مفتیِ کافر منش

 

من حلالی را مگر کردم حرام

کاینچنین کردید بر قتلم قیام

 

یا حرامی را بدین کردم حلال؟

خون من ریزید ای قوم ضلال

 

من امامم عالم احکام دین

یادگارم من ز ختم المرسلین

 

آنکه در شام از خلافت دم زَنَد

عنکبوت آسا بخود تاری تَنَد

 

شارب الخمر است و سگباز و دغل

چون خر لنگی است پای اندر وَهَل

 

اینچنین دادند آن لشگر جواب

میکشیمت ما، به بغض بوتراب

 

دید بر آن لشگر صاحب لجاج

نیست سود از گفتگو و احتجاج

 

همچو بابش آن ز حیدر یادگار

برد دست قهر سوی ذوالفقار

 

خویش را بر لشگر اشرار زد

آتش اندر خرمن کفّار زد

 

گشت در آن عرصه گاه کار زار

فوق ایدیهم یدالله اشکار

 

میزدی مهمیز گه بر مرتجز

گاه میخواند آن شه عطشان رجز

 

کای جماعت من خدا را حجّتم

آفرینش را در اوّل علّتم

 

من گلی از گلشن پیغمبرم

راد مردان جهانرا رهبرم

 

من حسینم نور چشم فاطمه

اِنَّ فی بُغضی لنار حاتمه

 

نیست از پیغمبر والاتبار

اندر این عالم بجز من یادگار

 

والدین من بود شمس و قمر

من میانشان همچو اختر جلوه گر

 

والدم دُرّ است و امّ من ذهب

من چو نقره زان دو گوهر منتخب

 

بگذریم از جنگ سلطان انام

باز گردانیم بر یثرب کلام

 

با بنی هاشم امام انس و جان

گشت از مجلس سوی منزل روان

 

در همان شب با دلی پر از کدر

کرد بر مکّه سفر ابن عمر

 

چون تقلّا داشت در بیعت ولید

صبحگاهان کرد اعزامِ برید

 

بهر دیداری و عرض صبح خیر

گفت آید پیش من ابن زبیر

 

پیک رفته باز آورد این خبر

که شبانه بسته او بار سفر

 

داد فرمان آن لعین بردبار

گشت حاضر عده ای فرمان گذار

 

تا گرفتارش کند با غدر و فن

کرد دنبالش روان هشتاد تن

 

راه او بیراهه بود و کوه و دشت

دست خالی لشگر دون بازگشت

 

شد سحرالقصّه آن تاریک شب

گشت روز بیست و هفتم از رجب

 

شد برون از خانه شاه تاجدار

دید مروان شاه را در رهگذار

 

اینچنین گفت آن ستمکار جهول

یاحسین این پند از من کن قبول

 

گر ترا تکلیف بیعت میکنم

من به تو دارم نصیحت میکنم

 

گر نسازی حرفهای من قبول

ترسمی نادم شوی یابن الرّسول

 

زین نمط مروان سخنهائی براند

سبط طاها باز استرجاع خواند

 

گفت از اسلام رونق رخت بست

دعوی دین میکند زانی و مست

 

در جهان گر رخ دهد این سانحه

خواند بر اسلام باید فاتحه

 

مرد عیّاشی است کار او قمار

با خلافت آن ستمگر را چکار؟

 

شد از این گفتار مروان خشمناک

یک جسارت کرد بر آن میر پاک

 

از رسول حق نکرده شرم و عار

گفت حرفی بر شه والاتبار

 

ابن طاوس ارچه گفته در لهوف

شرمم آید باز گویم آن حروف

 

آنچه بنوشته است آن استاد راد

گر بگویم من زبانم لال باد

 

آنکه اوهیهات مِنَّاالذِّلَه گفت

در شگفتم آن سخن را چون شنفت

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش دوم 3274

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش دوم

 

آنکه اوهیهات مِنَّاالذِّلَه گفت

در شگفتم آن سخن را چون شنفت

 

با دل پر آتش و تفتیده آه

برد بر قبر رسول الله پناه

 

غرق در بحر غم و آلام شد

روز بر آخر رسید و شام شد

 

نزد قبر جدّ خود خیرالوری

کرد آنسرور فرایض را ادا

 

خویش را چسباند بر قبر رسول

اشگریزان گفت فرزند بتول

 

بعد تو امّت گرفتندم حقیر

همچو مرغی در قفس هستم اسیر

 

ناید از من بر ستمگر بندگی

سیرم از اهل زمان و زندگی

 

درد دل گفت و برخسار اشگ ریخت

پنجۀ غم تار آرامش گسیخت

 

خسته شد از گریه آن والاتبار

شد بخواب آن نرگس مست و خمار

 

دید در خواب آن امام نشأتین

مصطفی گوید حبیبی یا حسین

 

هان ز یثرب دور شو ای مقتدا

خواسته مقتول بیند حق ترا

 

گفت یا جدّا دلم گشته ملول

نک مرا بر همجواری کن قبول

 

جای ده در مرقد خود بر پسر

پیشگاه مادرم زهرا ببر

 

گفت پیغمبر مشو زار و نژند

مر ترا باشد مقامی بس بلند

 

کی شوی نائل بر آن عالی مقام

گر نریزد خون تو قوم ظلام

 

اهل خود همراه کن در این مسیر

خواسته حق بیند آنانرا اسیر

 

ناگهان بگشود چشم از خواب ناز

نزد قبر مام شد با سوز و ساز

 

رو بقبر مادر خود بر نهاد

طاقت و صبر دلش بر باد داد

 

گفت کای مادر سر از قبرت برآر

کن من مظلوم را زیب کنار

 

من حسینم جان مادر بینوا

میشوم از قبر تو جبراً جدا

 

از سر کویت پرشان میروم

تا کنم جان بذل جانان میروم

 

خوانده مهمانم خداوند مجید

میروم تا تشنه سازندم شهید

 

میروم با پای تا دشت بلا

با سرم تا شام در نوک جدا

 

بازدیدی هست هر دیدار را

بازدیدم کن شب قتل و عزا

 

در شب شام غریبانم بیا

بر تسلّای یتیمانم بیا

 

در میان خون بپرس احوال من

زودتر باز آی از جُمّال من

 

جسم من بگذار ماند بیکفن

یک سری ز آنجا بشهر کوفه زن

 

گر نباشد زحمت ای خیرالنّساء

بهر دیدم خانۀ خولی بیا

 

ریخت اشگ از دیده بر دامن فرو

کرد از دل گرد غم را شست و شو

 

زان سپس قبر برادر یاد کرد

بر سر خاکش فغان و داد کرد

 

گفت با حال پریش آن ممتحن

سر ز خاک تیره بردار ای حسن

 

خیز و حالم را ببین و ناله کن

آه دل را شعله ای جوّاله کن

 

رفتی و گشتی خلاص از اتبلا

بیتو من ماندم غریب و بینوا

 

تو مکان کن نزد قبر مادرم

من روم با زینب غم پرورم

 

تو بمان اندر کنار جدّ خود

شرح کن بر او غم بیحدّ خود

 

مقصد من قرب حیّ لایری است

روی در کعبه مقامم کربلاست

 

کربلا را میکنم کوه منا

میدهم هفتاد و دو تشنه فدا

 

شد بلند از قبر پاک مجتبی

گشت آنشه عازم دولت سرا

 

کس فرستاد آل هاشم را بخواند

گفت ماندن را دگر جائی نماند

 

من روم باید بدشت کربلا

با من آید هرکه میخواهد بلا

 

دشمنم تکلیف بیعت میکند

کی قبول آزاده ذلّت میکند

 

من دیار کربلا را عاشقم

اندر آن وادی بلا را عاشقم

 

شد محمّد از رحیلش با خبر

آمد آن پور علی با چشم تر

 

گفت کای جان برادر با حسین

میوۀ قلب پیمبر یا حسین

 

ای ز تو بود همه از خوب و زشت

سیّد جمله جوانان بهشت

 

ای عزیز فاطمه سلطان دین

حجّت حق بر سموات و زمین

 

باد جسم و جان من بر تو فدا

در دل شب میروی آخر کجا؟

 

شاه فرمود ای محمّد لاجرم

بایدم رفتن ازل سوی حرم

 

بعد از آن دیگر چه افتاد اتّفاق

شایدم رفتن از آنجا تا عراق

 

در فشارم داده اهل کین قرار

از وطن باید روم بی اختیار

 

داد پاسخ زادۀ حیدر چنین

کای وجودت حافظ قرآن و دین

 

رو به مکّه ای امام نیکنام

مأمن است از هر بدی بیت الحرام

 

اهل آنجا با دیانت مردمند

از تو استقبال شایان گر کنند

 

مدّتی در مأمن عالم بمان

نامه بر اطراف و اکنافش رسان

 

تا بگردد جمع دورت خاص و عام

پس علیه دشمنان میکن قیام

 

ور ترا یاور نباشد چون وطن

رو، ز مکّه بر یمامه یا یمن

 

اهل آنجا پیروت باشد تمام

نیست چون دانند غیر از تو امام

 

ور از آنها هم شوی مأیوس هان

مدتی اندر بیابانها بمان

 

صبر کن در زندگانی بر حرج

چون بود الصّبر مِفتاح الفرج

 

جان فدایت ای خدیو نُه رواق

عزم بر گردان ز رفتن بر عراق

 

داد پاسخ با فغان و ناله شاه

من ز هر سوراخ جویم گر پناه

 

میکنندم تیغ و پیکانرا هدف

خون من ریزند قوم ناخلف

 

کرده چون امر مشیت اقتضاء

من شوم باید، ذبیحاً من قفا

 

تو بمان در جای من اندر وطن

در مدینه باش چشم و گوش من

 

هر قضائی اتفاق افتد اخا

کن به من مرقوم از راه وفا

 

بعد از آن شاهنشه حل و حرم

یک وصیّت نامه ، کرد از خود رقم

 

کرد مختوم آن غم افزا چامه را

داد بر دست بردار نامه را

 

بیست و هشتم بود از ماه رجب

ماه در تحت الّشعاع و تیره شب

 

پرچم آزادگی افراشته

عترت و اصحاب خود برداشته

 

بست سلطان حرم بار سفر

شد شبانه سوی کعبه رهسپر

 

در شب تاریک و دل از درد نفت

قبله ای اصلی بسوی کعبه رفت

 

از ره عادی شه روشن ضمیر

رفت و اصحابش ، بگفتا کای امیر

 

راه را بیراهه کن این است خیر

آنچنان رو که برفت ابن الزّییر

 

گفت جاری امر و تقدیر خداست

راه من باشد همیشه راه راست

 

شاه رفتی و ز پی اش دلدادگان

از جهان وارستگان ، آزادگان

 

راه پیما شاه افلاک و سمک

بین راه آمد صفوفی از ملک

 

تیغ و نیزه در کف و ابلق سوار

عرض کردند ای خدیوتاجدار

 

ما همانهائیم کاندر جنگ بدر

در بر جدّت نشان دادیم قدر

 

خدمتش کرده شدیمش جان نثار

فتح کردیم و عدو شد تار مار

 

آمدیم اینک ایا میر هدا

جان بکف از بهر یاری شما

 

ده اجارت دشمنانت را تمام

محو سازیم ای شه والا مقام

 

هر چه ایشانرا تمنّا بر فزود

از اجازت شاه خودداری نمود

 

آمدند آنگه صفوف جنیان

عده ای بی حدّ و حصر از شیعیان

 

عرض کردند ای امام ماسوا

سرّ الرّحمن عَلَی العَرش استوی

 

ما حضورت بهر یاری آمدیم

و ز پی ایثار ثاری آمدیم

 

اذن ده ای سرّ کون آب و خاک

دشمنانت را کنیم الان هلاک

 

شاه گفتا نیستم محتاجتان

رهسپر باشید بر منهاجتان

 

دست قهر از آستین آرم اگر

میکنم فانی همه جنّ و بشر

 

خواهم ار روی زمین دریا کنم

دشمنانم غرق سر تا پا کنم

 

حیدرانه گر کشم من ذوالفقار

میکنم کون و مکان را تارمار

 

گیرم ار در دست خود شمشیر تیز

می نماند یکنفر ز اهل ستیز

 

حال بر گردید ای اهل ولا

وعده گاه ما زمین کربلا

 

این بگفت و سیر خود از سر گرفت

راه بیت خالق داور گرفت

 

الغرض با عترت خیر الانام

شاه دین شد وارد بیت الحرام

 

مدتی ماند از برای امتحان

آن امان خلق در دار الامان

 

جمع شد مردم باطراف امام

دمبدم افزود عزّ و احترام

 

آمد از کوفه هزاران نامه ها

اندر آنها دعوت و برنامه ها

 

کای حسین ابن علی سلطان ما

ای بقربان تو مال و جان ما

 

آبها جاری و خرّم باغها

پر ریاحین و گلستان راغها

 

با چنین آب و هوای دلگشا

نیست ما را حیف میر و مقتدا

 

جای تو خالیست ای میر امم

وقت را فرصت شمار و مغتنم

 

هین بیا تا زینتظارت وارهیم

هر کجا تو پا نهی ما سر نهیم

 

هین بیا ای حجت حیّ مجید

تا براندازیم بنیان یزید

 

کاخ استبداد او برهم زنیم

با همایون نام تو پرچم زنیم

 

بیشتر از ده هزار آمد پیام

شاه ملزم شد بظاهر بر قیام

 

گرچه خود آگاه بود از سرنوشت

نامه سوی کوفیان اما نوشت

 

آنکه بر من باشد از قومم ثقه

شهرتی دارد به حُسن سابقه

 

ابن عمّم کاو بود مردی جلیل

شخص دینداری و فرزند عقیل

 

میفرستم پیش تان این مرد را

تا زداید از دلتان گرد را

 

بهر بیعت هر که خواهد داد دست

دست ابن عمّ من، دست من است

 

راست باشد گر همه گفتارتان

خوش بود با نائبم رفتارتان

 

او کند اعلام بر من ماجرا

آنگه آیم من خودم نزد شما

 

در کتابت تا دگر چیزی نماند

ابن عمّ خویش مسلم را بخواند

 

گفت کای رزم آزموده شیر گیر

رو بسمت کوفه و بیعت بگیر

 

گر وفا دارند در گفتارشان

ور موافق گفته را کردارشان

 

کن رقم بر من رموز کار و بار

تا شوم بر شهر کوفه رهسپار

 

کرد همراهش امام رهنما

قیس صیداوی و هم عمّاره را

 

همسفر کردش دگر آگاه را

عبد رحمن ابن عبدالله را

 

در حضور مسلم نیکو شعار

رهسپر گشتند هر سه نامدار

 

بود روز نیمۀ ماه صیام

گشت مسلم عازم از بیت الحرام

 

تا بر آنها شهر یثرب شد مقام

مسلم آمد روضه ای خیرالانام

 

از زیارت گشت فارغ باشتاب

رهنمائی را دو کس کرد انتخاب

 

شد برون از شهر با دو رهنما

کرد عزم شهر کوفه آن فتی

 

از قضا از جور چرخ کجمدار

در بیابانی مخوف و ریگ زار

 

راه را کردند گم در روز گرم

وه چه گرما زو زره چون موم نرم

 

آفتاب آتشین و قحط آب

برده از ایشان قرار و صبر و تاب

 

رهنمایان از عطش در روی خاک

هر دو گشتند آندر آن صحرا هلاک

 

ماند مسلم فرد و تنها و غریب

با هزاران زحمت و صبر شکیب

 

بر دهی خود را رسانده نیم جان

شد خلاص از تشنگی و سوز آن

 

نامه ای بر شاه بی لشگر نوشت

کرد آگاهش ز وضع سرنوشت

 

درج کرد از قلّت یارای خود

بعد از آن تقدیم استعفای خود

 

از ازل کار من آورده است بد

نرسمت شاها بدیها در رسد

 

نامه را با قاصدی کرد آنزمان

بر حضور حجّت باری روان

 

تا رسید آن نامۀ محنت فزا

محضر پاک امام ماسوا

 

شد غمین زین ماجرا سبط رسول

عرض استعفاء نشد اما قبول

 

شه نوشت اندر جوابش کاین مسیر

در ازل بگذشته از علم خیبر

 

بایدت رفتن بکوفه بی درنگ

گرچه آید بر سرت غم رنگ رنگ

 

مدفنت کوفه ز تقدیر خداست

مقتل من در زمین کربلاست

 

نامه آمد مسلم بی اقربا

شد مصمم بر اسیری و بلا

 

با هزاران کوشش و رنج و عذاب

شد بشهر کوفه وارد آنجناب

 

«پنجم شوّال» بود آن دل ملول

کرد در آن شهر اجلال نزول

 

منزل اندر خانۀ مختار کرد

روز را در چشم دشمن تار کرد

 

مسلم ابن عوسجه آن شیر نر

کوفیانرا کرد یکسر باخبر

 

بانگ شادی کرد بر افلاک اوج

آمدند اشرار کوفه فوج فوج

 

عابس آنگه شد ز جای خود بلند

گفت با صوت رسا کای ارجمند

 

نیست از من بر شما مکر و فریب

خواه اینها خصم باشد یا حبیب

 

من سخن گویم ز قلب خویشتن

از زبان کس نمی گویم سخن

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش سوم 3273

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش سوم

 

من سخن گویم ز قلب خویشتن

از زبان کس نمی گویم سخن

 

عشق تانرا من بدل جا داده ام

سر در این سودا به یغما داده ام

 

گر بگوئیدم بیا فرمانبرم

ور بگوئیدم برو من میروم

 

می نه بینید از من اکراه و خلاف

گر دو صد شمشیر را گردم غلاف

 

بعد گفتا ای یلان شیر گیر

باشد این مسلم ز سوی شه سفیر

 

من فدا این چشم و روی ماه را

دیده چشمانش جمال شاه را

 

گر شمارا نیست در دل مکر و غدر

ور شما را نیست تلبیسی بصدر

 

نام خود را در جهان بالا برید

دست بیعت دست مسلم بسپرید

 

کرد تا ختم سخن ابن الشبیب

از میان جمع بر پا شد حبیب

 

گفت احسنت ای شجاع دین پژوه

حق دهد در هر دو دنیایت شکوه

 

تو سخن گفتی همانا از دلم

آنچه را تو قائلی من قائلم

 

در رکاب پاک پور بوتراب

خوشدلم ریشم بخون گردد خضاب

 

اهل مجلس بعد از این گفت و شنود

سر بر آوردند با طاعت فرود

 

ریخته اشگ از شعف شادی کنان

یک بیک کردند بیعت حاضران

 

دست بیعت داد خلقی بی شمار

گفته اند از بیست تا هیجده هزار

 

کار مسلم آنقدر بالا گرفت

کز دل اهل ستم یارا گرفت

 

حاکم کوفه که مردی بود پیر

نام او نعمان و بابایش بشیر

 

کرد در دارالعماره انزوا

دل ز بیم مسلمش در ابتلا

 

بسته درهای عمارت را تمام

مانده چندین کس بدورش از مهام

 

دور آن حاکم نماند از تیغ زن

از طرفداران بجز پنجاه تن

 

خطۀ کوفه پر از غوغا شده

پیروان ظالمان رسوا شده

 

یکنفر از دوستداران یزید

کرد عنوان نامه ای بر آن پلید

 

نامه ای دیگر نوشته ابن سعد

داد بر پیکی روان شد همچو رعد

 

هر دو قاصد رهسپهر گشته بشام

روزِ پورِ هند را کردند شام

 

تا رسید آن نامه ها دست یزید

دید بنوشته در آنها دو پلید

 

ای امیر ای ز آل سفیان یادگار

جهد کن تا کار نگذشته ز کار

 

هرچه از دستت بر آید کن تلاش

آتش این فتنه را آبی بپاش

 

آمده مسلم عزیز نشأتین

اخذ بیعت میکند بهر حسین

 

هست در کوفه پدیدار انقلاب

گر نه جنبی کار تو گردد خراب

 

چون یزید آگه شد از این ماجرا

قیر گون گردید رنگش برملا

 

حاکم بصره عبیدالله بود

و آن دنی از حیله اش آگاه بود

 

نامه ای نوشت بر ابن زیاد

داد بر وی وعده ها آن بد نهاد

 

کای مرا فریاد رس در هر بلا

بر تو دادم بصره و هم کوفه را

 

حیله و تدبیرها در کار کن

انقلاب کوفه را بر کن ز بُن

 

تا رسید این نامه بر ابن زیاد

شد مصمّم فوراً آن کان عناد

 

با هزاران رنگ و نیرنگ و ریا

کرد قصد کوفه آن مرد دغا

 

کرد تعویض لباس آن بی حجاب

بست با تزویر بر صورت نقاب

 

بهر انجام مرام آن بی ادب

سود برد از ظلمت آن تیره شب

 

آن لعین پست و آن نیرنگ باز

وارد کوفه شد از راه حجاز

 

مردم کوفه ورا نشناختند

مرحبا گویان به پیشش تاختند

 

هر که میدیدش به تعظیم و درود

پور پیغمبر خطابش مینمود

 

این گمان کردند کآن نور جلیست

زادۀ زهرا حسین ابن علیست

 

دوستان کردند ادای احترام

با کمال شوق دادندش سلام

 

با چنین رنگ و دغل از بس شتافت

بر در دارالاماره راه یافت

 

گفت با صوت بلند و با عتاب

باز بگشا در ایا مامور باب

 

صوت قهر آمیز او دربان شنید

گفت معذورم بفرما ای سعید

 

طبق دستور این امیر محترم

وا نخواهد شد در  ای میرامم

 

بانگ زد واکن مکن فریاد و داد

من امیر بصره ام ابن زیاد

 

باز شد در رفت آنملعون به تو

شد کنار آنمردم بی آبرو

 

هر یکی میراند باطرزی سخن

ز آن ستم کردار و نامرد زمن

 

وای برما کاین بود ابن زیاد

خرمنی هستی دهد از ما بباد

 

ما ز راه غدر کاری ساختیم

نقد جان در نرد بیعت باختیم

 

رشته بودیم آنچه ما او پنبه کرد

خار بار آورد ما کشتیم ورد

 

بود دلها با چنین افکار جفت

تا سحر آنشب عبیدالله نخفت

 

بود از نیرنگ چون آب گلش

نقشه هائی طرح کرد اندر دلش

 

گفت شیطانش هزاران آفرین

صبح کرد القصّه آن شوم لعین

 

با دو صد تشویش و خوف و اضطراب

رفت بر مسجد میان شیخ و شاب

 

تا فریضه کرد آن ظالم ادا

رفت بر بالای منبر ابتدا

 

خواند خطبه رو به آل زیاد

کرد تعریف یزید بد نهاد

 

داد بر مردم بسی وعده وعید

کرد اغوا کوفیان را آن پلید

 

بعد گفت آن مرتد بی ننگ و نام

آید اینک لشگری از سوی شام

 

هر که با مسلم کند یک لحظه سر

هست مال و جان و عرضش در خطر

 

آنکه سازد نقض بیعت با یزید

تیره گون سازم بدو صبح سپید

 

رفت بر قصر خودش ابن زیاد

غلغله در شهر کوفه اوفتاد

 

نقض بیعت کرد آن قوم ظلام

فرد و تنها ماند مسلم تلخکام

 

از سرش آن فرقۀ غدّار رفت

لاجرم از خانۀ مختار رفت

 

آن سفیر شهریار ذیشئون

کرد اندر منزل هانی سکون

 

هانی ابن عروه از اشراف بود

چند روزی خدمت مسلم نمود

 

مخفیانه شیعیان می آمدند

بهر بیعت بس دل افکار و نژند

 

خصم بود از جایگاهش بی خبر

مینمودی بس تلاش آن حیله گر

 

تا نشانی آرد از مسلم بدست

کرد مأمور عده ای دنیاپرست

 

داشت کارآگاه مخصوصی بنام

نام او معقل خودش نسل حرام

 

نزد هانی آمد آن کافر شِیَم

گفت من از شیعیان حیدرم

 

نزد مسلم بر مرا دارم پیام

پیش او آورده ام مال امام

 

خورد سوگند و یمین آن نانجیب

دست آخر داد هانی را فریب

 

هانی اش آورد با شوق زیاد

آن دغل بر دست مسلم بوسه داد

 

گریۀ تمساح سر داد آن دغا

چند روزی ماند از روی ریا

 

تا بدست آرد همه اسرار را

بیند احباب وفا کردار را

 

چند روزی زین قضایا درگذشت

سیل کین و بغض او از سر گذشت

 

با دوصد تزویر زان کاشانه رفت

بر حضور زادۀ مرجانه رفت

 

درد و غم رفت از دل ابن زیاد

آن ستمگر گشت بس خوشحال و شاد

 

گفت در مجلس به نیرنگ و ریا

نزد ما هانی نمی آید چرا؟

 

بعضی از اشراف گفتند ای امیر

او مریض است و ز جان گردیده سیر

 

گفت میدانم که حالش بهتر است

علت غیبت خیال دیگر است

 

او تمارض میکند فکرش خطاست

زین تمارض مقصدش تحقیر ماست

 

بود حاضر اندر این گفت و شنود

زادۀ حجاج بی شرم و عنود

 

پور اشعث هم برش بنشسته بود

کافرانرا آن دنی سردسته بود

 

بود با ایشان لعینی از لئام

همچو آنها مشرک و اسماء نام

 

گفت بر آنها عبید ابن زیاد

جز شما بر کس ندارم اعتماد

 

خواهم اینک از ره صلح و صفا

هانی ابن عروه را من از شما

 

آمدند آنها بصد تزویر و مکر

بعد صحبتهای زید و عمر و بکر

 

با دو صد نیرنگ و پیمان عجیب

آن سه تن دادند هانی را فریب

 

با هزاران حیله و اکراه و زور

یافت هانی اندر آن مجلس حضور

 

زادۀ مرجانۀ دور از ادب

رو به هانی کرد و گفتا ای عجب

 

وه چه خوش هانی معجل امدی

خود بپای خود به مقتل آمدی

 

بعد گفتا تا کنون بودی کجا؟

شرط خدمت را نیاوردی بجا؟

 

داده ای در خانه مسلم را مکان

تا بگیری بیعتش از کوفیان

 

اسلحه از بحر مسلم میخری

در قیامش تا کنی او را جری

 

گفت هانی ای امیر ذوالعلاء

من کجا و این سیاهت ها کجا؟

 

هرچه او در قول خود اصرار کرد

هانی روشن ضمیر انکار کرد

 

زد صدا با قهر و غیظ آن بیحیا

هان کجا هستی بیا معقل بیا

 

نام آن بی شرم و رو تا برده شد

ظاهر آن بیدین ز پشت پرده شد

 

هانی او را دیدو تدبیرش بکاست

گفت فهمیدم جراحت از کجاست

 

پور مرجانه به هانی کرد رو

گفت گر عذر دگر داری بگو

 

گفت هانی من نکردستم گناه

او به من آورده از دستت پناه

 

اذن ده بر مامضی جبران کنم

رفته از منزل برون الان کنم

 

گفت آن طغیانگر مجهول ذات

دست بر دارم ز تو هیهات و هات

 

کی پذیرم از تو هانی این سخن

تا نیاری میهمانت پیش من

 

گفت هانی من نیارم هیچگاه

بر من آورده است آن بیکس پناه

 

ابن مرجانه چو بشنید این سخن

گفت بر دارم سرت را از بدن

 

گفت هانی کی ترا این قدرت است

تیغ تا دارد بنو مُذحج بدست

 

از سرم موئی اگر سازی تو کم

منهدم سازند این کاخ ستم

 

یافت صحبت بین شان چون امتداد

با تحکم گفت فرزند زیاد

 

ادامه دارد...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش چهارم 3272

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش چهارم

 

یافت صحبت بین شان چون امتداد

با تحکم گفت فرزند زیاد

 

من ترا از دشمنان جانیم

ایعجب با تیغ میترسانیم

 

داشت چوبی آن جفا گستر بدست

آنقدر زد بینی هانی شکست

 

دست زد هانی به تیغ یکنفر

تا کشد کیفر از آن بیدادگر

 

صاحب شمشیر شد مانع از این

شد عبیدالله جانی خشمگین

 

گفت گیریدش چو عبد زر خرید

از میان مجلسش بیرون برید

 

هانی اندر خانه ای محبوس شد

وز حیات خویشتن مأیوس شد

 

منتشر در کوفه شد این ماجرا

زادۀ حجّاج مکاّر و دغا

 

آل مُذحج را بدورش جمع کرد

تا کند با پور مرجانه نبرد

 

قصر را محصور کردند آنزمان

خون هانی مطرح اندر آن میان

 

زادۀ مرجانه از این ماجرا

بر شریح بیحیا برد التجاء

 

گفت رو نک حال هانی را نگر

ده حیاتش را باقوامش خبر

 

آن جنایت پیشه آمد پشت بام

چیست گفتا ای جماعت این قیام

 

بر نشسته هانی روشن ضمیر

خرّم و خوشحال در پیش امیر

 

آل مُذحج چون شنیدند این پیام

تیغ ها کردند فوراً در نیام

 

با کمال شوق و شادی و شعف

هر یکی رفتند زانجا یکطرف

 

شد پراکنده جماعت سربسر

زین قضایا گشت مسلم با خبر

 

آن سفیر حکمران کاف و نون

زد قدم از منزل هانی برون

 

پیروان خویش را احضار کرد

ماجرا را بر همه اخطار کرد

 

در سرش از کوفیان چندین هزار

کمتر از زن هر یکی در کار زار

 

تا در دارالاماره تاختند

بعد از آن آغاز حیله ساختند

 

یک یک و ده ده شدند از صف بدر

ماند در اطراف او سیصد نفر

 

پور مرجانه محیل بد شعار

برد تهدیدات و تدبیری بکار

 

زان هیاهو و سپاه و کرّ و  فرّ

ماند در اطراف مسلم سی نفر

 

با همان سی تن بهنگام غروب

رو بمسجد کرد با آه و کُروب

 

با جماعت خواند در مسجد نماز

گشت با حیّ احد سرگرم راز

 

تا نماز و راز و او پایان رسید

یکنفر در پشت سر دیگر ندید

 

شد برون از مسجد آن والاتبار

رفت سر گشته یمین و گه یسار

 

خود غریب و نابلد بیداد خواه

کس نمیباید نشان جوید ز راه

 

رفت قدری راه آن والا گهر

دید یکزن ایستاده نزد در

 

دیگر اندر کوچه ها دیّار نیست

کس برون از بار و از اغیار نیست

 

تکیه بر دیوار کرد آن بینوا

زیر لب گفت ا یخدای لایری

 

روی در دیوار و کس غمخوار نیست

راز داری بهتر از دیوار نیست

 

نیست در این شهر بر من دادخواه

دادخواهی کو برم یارب پناه

 

ای پناه بیکسان در مشکلات

ده ز روی لطف بر مسلم نجات

 

کو مدینه کو جلال و جاه من؟

کو حسینم شاه خاطر خواه من

 

کو ابوالفضل رشید جنگجو؟

کو علی اکبر جوان ماهرو

 

کوفیان با حیله دادندم فریب

یک جهان دشمن من تنها غریب

 

هر که اندر غربت و بی آشناست

بسترش خاک است و خشتش متکّاست

 

خاصّه نی امنیت جانی مرا

آن مریضم نیست درمانی مرا

 

شهر یثرب نیست یارب غربت است

مردم این شهر بی حیثیت است

 

کوفیان در حیله برتر از زنند

مرغ بال بسته را پر می کَنند

 

او در این افکار تلخ و جانگزا

کرد زن نجوی کنان او را صدا

 

یا رجل اینجا وقوفت بهر چیست

کاندر اینجا جز بلا و مرگ نیست

 

روی کن بر منزل و ماوای خویش

هان مشو سوی اجل با پای خویش

 

گفت آن از مشرب دل فیض یاب

روزه دارم تشنه کامم دلکباب

 

باشد آیا جرعه ای آبم دهی

ز آتش دوزخ بمحشر وارهی

 

زن برفت و بازگشت آبی بدست

داد بر آن شیر مرد حق پرست

 

آبرا نوشید آن بی خانمان

کاسه را بگرفت زن از آنجوان

 

رفت و ظرف آبرا بنهاد جای

بازگشت و دید مسلم را بپای

 

گفت خوردی آب اینک ای فتی

اندر اینجا باز ایستادی چرا؟

 

بر کشید آه جگر سوز از نهاد

لب فرو بست از سخن پاسخ نداد

 

باز گفت آنزن که این تاخیر چیست؟

اندر اینجا ایستادن خوب نیست

 

انقلاب از هر طراف پیداستی

می نه بینی شهر پر غوغاستی

 

رو بسوی خانه ات تک زینهار

اهلبیت خود رها کن ز انتظار

 

چیست آخر زین سکوت آمال تو

چشم بر راهند اهل و آل تو

 

نیستم راضی در اینجا ایستی

تو مگر مرد مسلمان نیستی

 

طوعه بر اصرار خود از بس فزود

با تاسف مسلم آنگه لب گشود

 

من ندارم اهل و خویش و اقربا

من روم آخر از اینجا بر کجا؟

 

نی در این شهرم کسی یارو حبیب

من غریبم من غریبم من غریب

 

من ندارم خانه و کاشانه ای

اندر این ویرانه شده ویرانه ای

 

من غریب و بیکس و بی یاورم

آخر ای مادر کجا رو آوردم

 

تا شنید آنزن ز مسلم این جواب

زد بسینه گفت با صد اضطراب

 

ای بقربانت مگر تو مسلمی؟

کاندرین بلده نداری مکرمی

 

نایب خاص امام من توئی؟

اینچنین سرگشته بی مأمن توئی

 

آمدستی از سوی سلطان من

ای بقربان تو مال و جان من

 

نک بیا این خونه بر تو مأمن است

جایگاهت مردم چشم من است

 

نائب خاص حسین ابن الرّسول

کرد در آن خانه اجلال نزول

 

در اطاقی کرد مسکن با ملال

غرق در بحر ملال آشفته حال

 

آنزن نیکو سرشت و خوش مرام

کرد آماده به پیش وی طعام

 

چون گلو بگرفته بودش از ملال

کرد از خوردن ابا آن خوش خصال

 

گشت فارغبال مشغول نماز

با خدای خویشتن سرگرم راز

 

داشت آن نیکو سیر زن یک پسر

دشمن آلِ علی و بد گهر

 

میکشیدی مام بر در انتظار

ناگه آمد آن لعین بد شعار

 

وارد منزل شدند آنها بناز

مسلم اندر خانه سرگرم نماز

 

مادرش را دید آن مست نفاق

بس تردد میکند بر یک اطاق

 

گفت مادرجان چه باشد ماجرا

بس تردد میکنی آنجا چرا؟

 

مادرش گفتا پسر جان هیچ نیست

بی سبب این کنجکاوی بهر چیست؟

 

بود نام آن جفا گستر بلال

خود ولی در حیله شیطانرا همال

 

هرچه مادر کرد از گفتن اِبا

باز بر اصرار افزود آن دغا

 

مادرش گفتا کنم گر کشف راز

ترسمت غالب بر آید حرص و آز

 

کرده ام کاری بدین شوق و امید

تا شوم در نزد زهرا رو سفید

 

داده ام مأوا در آنجا نورعین

بر سفیر زادۀ زهرا حسین

 

تا پسر دانست آن راز نهفت

تا سحر آسوده و راحت بخفت

 

صبحگه بیدار شد از خواب ناز

چشم او چون چشم مستان نیمه باز

 

رفت سوی کاخ بیداد و عناد

پور اشعث را خبر زان قصّه داد

 

کرد آن بیدادگر را باخبر

زین عمل زد بر دل زهرا شرر

 

زادۀ مرجانه گفتارش شنید

پور اشعث را بگفتا آن پلید

 

نک برو با عداه ای دنیا پرست

آن غریب راد را بر بند دست

 

پیش من آر آن وفا کردار را

تا شفا بخشم دل بیمار را

 

زادۀ اشعث طمع در جاه کرد

عده ای بیدین بخود همراه کرد

 

آن ستمگر با سپاهی بی امان

گشت سوی خانۀ طوعه روان

 

آن سیه دلها غریو انگیختند

چند تن بر صحن خانه ریختند

 

طوعه تا آن شور و غوغا را بدید

سرزنان بر محضر مسلم دوید

 

گفت کای جان پسر آمد سپاه

گفت مادر جان مکن حالت تباه

 

بر کشم گر تیغ آتشبار را

میکنم نابود این اشرار را

 

حیدرانه قبضۀ تیغش بدست

شد برون از خانه همچون شیر مست

 

کرد حمله بر سپاه کین شعار

رو نهادند اهلِ کوفه بر فرار

 

بال و پر بگشود همچون شاهباز

زاغ دلها راه را کردند باز

 

زد شرار تیغ آن والاتبار

خرمن هستیّ دشمن را شرار

 

آتش جنگ آنچنان شد شعله ور

کز زمین شد بر فلک اَینَ المَفَر

 

دید پور اشعث بیدادگر

روبهان کردند رم از شیر نر

 

کس فرستاد آن لعین بد نهان

کرد استمداد از ابن زیاد

 

داد پاسخ آن لعین بد گهر

بس نشد پانصد نفر بردی مگر؟

 

او یکی بیچاره و بیداد خواه

تاب جنگش نآوری با آن سپاه

 

چون شود حالت ذلیل نشأتین

گر فرستم من ترا جنگ حسین

 

ابن اشعث داد او را این جوراب

گوئیش بیچاره ای خانه خراب

 

یکنفر بقال می پنداریش

با حقارت همچنین نام آرییش

 

آل هاشم جملگی شیرند شیر

خاصه مسلم این جوان شیر گیر

 

آنچنان میجنگد این والاتبار

گوئیا حیدر بدستش ذوالفقار

 

کس ندیده اینچنین رزمنده مرد

نیست از ابطال او را هم نبرد

 

زادۀ مرجانه مانده بی توان

بهر یاری کرد یکعده روان

 

شد قوی ز ان عدّه فوج کوفیان

لیک تنها مسلم بی خانمان

 

ادامه دارد …

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش پنجم 3271

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش پنجم

 

شد قوی ز ان عدّه فوج کوفیان

لیک تنها مسلم بی خانمان

 

شد جری اشرار دون و حیله گر

حمله ها کردند بر آن شیر نر

 

راه را بستند از هر چارسو

گه ز پشا سر گهی از پیش رو

 

گه سنان گه تیغ و تیر انداختند

دین خود بر نرد دنیا باختند

 

شعله ور شد تا تنور کار زار

باز کار قوم کین گردید زار

 

گه دو کس را میگرفت آن شیر نر

کله بر کله زدی با همدگر

 

گه یکی را میربودی از لئام

میپراندی با مهارت پشت بام

 

گه بصولت دل بدریا میزدی

تیغ بر آن قوم اعدا میزدی

 

ابن اشعث ماند اندر تنگنا

شد بفکر حیله آن تخم زنا

 

گفت کای مسلم امانت میدهیم

هم تو هم ما زین مصیبت میرهیم

 

گفت مسلم کای ستمگر بیحیا

من نمیخواهم امان غیر از خدا

 

تا بدستم هست تیغ جانستان

کی پذیرم از ستمکاران امان

 

مسلم اندر گفتگو مشغول جنگ

شد جهان ناگه به چشمش تار و تنگ

 

ظالم بی نام و ننگ و جاهلی

نام وی مسلم بشهرت باهلی

 

بی خیال از ابتلای غربتش

زخم شمشیری بزد بر صورتش

 

شرخ آن باشد ز من سوء ادب

صدمه دید و شد بریده لعل لب

 

پر ز خون ناب شد درج دهن

جامه اش چون لاله شد گلگون بتن

 

تیر باریدند مانند تگرگ

هر خدنگی جانشکار و پیک مرگ

 

ماند ناچار آن غریب دل ملول

کرد امان از سست پیمانان قبول

 

تیغ از دستش گرفتند آن طغاة

دستها شد بسته مأیوس از حیات

 

کوفیان ناکس و پیمان شکن

دور آنمظلوم کردند انجمن

 

تا رساندندش بصد جور و عناد

بر حریم خانۀ ابن زیاد

 

ایستاد و تکیه بر دیوار کرد

با لب خونین عطش اظهار کرد

 

گفت کای کافر دلان بی حجاب

سوختم از تشنگی گشتم کباب

 

رحم بر حال من مضطر کنید

این لب خشکیده ز آبی تر کنید

 

بر دلم افتاده سوز و التهاب

از دلم آید صدای آب و آب

 

کشتنم لازم ندارد کش مکش

از حرارت سوخت جانم العطش

 

یکنفر زان کافران بی حجاب

داد بر آن خسته دل یک کاسه آب

 

کاسه را آورد تا برپیش لب

پر شد از خون کاسه و دل از تعب

 

کاسه ای دیگر بر آوردند پیش

آتش حسرت بدل زد باز نیش

 

ریخت توی کاسه دندانهای او

گشت مایوس از حیات آن نیک خو

 

گفت مسلم گذ مقدّر بود آب

خوردمی ساکت شدی ابن التهاب

 

ناگه آمد قاصد ابن زیاد

گفت آریدش بکاخ ارتداد

 

وارد مجلس شد آن فرخنده نام

اهل مجلس را نکرد اما سلام

 

بانگ بر زد یکنفر از آن لئام

بر امیر از چه نکردی  احترام

 

گفت مسلم با صدای دلپذیر

نیست او بالله بمن اصلا امیر

 

خود همی داند خدای عالمین

نیست در عالم امیرم جز حسین

 

گفت عبیدالله بی شرم و وقار

محترم گیری مرا یا خوار زار

 

در دل من نیست بر قتلت فتور

از بدن راس تو خواهم کرد دور

 

گفت مسلم با دل پر درد و ریش

ده امان سازم وصیتّهای خویش

 

آن ستمگر داد بر مسلم امان

تا کند درد دل خود را بیان

 

کرد مسلم اهل مجلس را نظر

حاضرانرا دید دشمن سربسر

 

کرد رو بر ابن سعد بیحیا

گفت جز تو نیست بر من آشنا

 

با تو دارم قوم خویشی ای ضلول

من بتو دارم وصیت کن قبول

 

از پی خوشنودی ابن زیاد

ابن سعدش پاسخ مثبت نداد

 

زادۀ مرجانه گفتا کای دغا

قوم و خویشی هست مابین شما

 

از تو دل وا پس نباشم ای ضلول

تو وصیّت های او را کن قبول

 

چون عمر سعد از امیرش اذن یافت

دست مسلم را گرفت و رخ بتافت

 

بر کنار قصر بردش آن شقی

گفتگو کرد آن شقی و متقی

 

گفت مسلم بر تو باشد فرض عین

هفتصد درهم مرا قرض است و دین

 

این زره و آن تیغ آتشبار را

کن فروش و قرض من بنما ادا

 

دومی این است بعد از قتل من

دفن کن جسمم پس از غسل و کفن

 

سومی بنویس نامه بر حسین

هان میا بر کوفه میر نشاتین

 

اهل کوفه اهل غدر است و فریب

گر بیائی میکشندت عن قریب

 

بعد از آن مابین آن نیکو نهاد

جرّ و بحثی با عبیدالله فتاد

 

زادۀ مرجانه دادش ناسزا

داد مسلم پاسخ آن بیحیا

 

از جواب محکم آن مرد پاک

ابن مرجانه بسی شد خشمناک

 

دین خود بر باد داد ابن زیاد

حکم قتلش را بیک جلاّد داد

 

بی حیا جلاّد بردش بام قصر

ایعجب از کس نشد یاری و نصر

 

مسلم آن مرد وفادار و دلیر

پیشوای رادمردانرا سفیر

 

برکشید از خاطر پر درد آه

رو به مکّه اینچنین گفتا بشاه

 

باد دست من بریده از بدن

من نوشتم نامه ای شاه ز من

 

کردمت دعوت بدین شهر خراب

خسروا از آمدن کن اجتناب

 

سست پیمانند اهل این دیار

گر بیائی میکشندت زار زار

 

مسلم اندر راز و سرگرم دعا

کرد جلاّدش سر از پیکر جدا

 

قاتلش ترسان و لرزان بی درنگ

شد شتابان سوی کاخ جور و ننگ

 

کرد عبیدالله شوم بدمآل

علت ترسش از آن بی دین سئوال

 

گفت آن جلاّد کای مولای من

خواستم گیرم سرش را از بدن

 

دیدم اندر پیش رو مردی سیاه

لب گزیدی و بمن کردی نگاه

 

بر من از هولش توحش رو بداد

اینچنین گفتا به وی ابن زیاد

 

کار چون بر ضد عادت کرده ای

زان بسی ترسیده وحشت کرده ای

 

زان سپس ابن زیاد بد نهاد

حکم قتل هانی ابن عروه داد

 

پور اشعث بس شفاعت ها نمود

زادۀ مرجانه را کین بر فزود

 

دین خود بر باد داد ابن زیاد

حکم قتلش را بیک جلاّد داد

 

بی حیا جلاّد بردش بام قصر

ایعجب از کس نشد یاری و نصر

 

مسلم آن مرد وفادار و دلیر

پیشوای رادمردانرا سفیر

 

برکشید از خاطر پر درد آه

رو به مکّه اینچنین گفتا بشاه

 

باد دست من بریده از بدن

من نوشتم نامه ای شاه ز من

 

کردمت دعوت بدین شهر خراب

خسروا از آمدن کن اجتناب

 

سست پیمانند اهل این دیار

گر بیائی میکشندت زار زار

 

گفت بر جلاّد دستش را ببند

کتف بسته بر بسوق گوسفند

 

لو مهماندارش این مرد کهن

عاّق گردیده است بر من سربزن

 

هانی آن مردی که گشتی گر سوار

در رکابش راه رفتی سی هزار

 

کتف بسته راه رفتی بی پناه

بانگ میزد متصل وامإ حجاه

 

تا رساندندش بدان حال نژند

بر محلّ قتل  سوق گوسفند

 

کس نکردش یاری از آن سی هزار

سر بریدندش بحال انکسار

 

پس بحکم دشمن بی شرم و عار

کوفیان کردند ظلمی آشکار

 

خاک ذّلت بر سر خود بیختند

جسم آن هر دو بدار آویختند

 

کاش از قهر خدای دادگر

شهر کوفه میشدی زیر و زبر

 

این چه شهر است و چه وضع جانگزا

و اندر آنجا چیست تقدیر قضا

 

گه در آنجا مرتضی گردد شهید

گه حسن از زندگانی ناامید

 

گاه گردد با عصای زهردار

پای او با دست کوری زخمدار

 

گه در آنجا حشر سازد برملا

در سر نی رأس شاه کربلا

 

دید زینب بانوی ملک عرب

رأس شه در نیزه ذکر حق بلب

 

گفت کای جان جهان قربان تو

من فدای آن لب عطشان تو

 

چون توئی قرآن ناطق در جهان

کهف عالم کهف را از نو بخوام

 

تو بخوان در نیزه قرآن مجید

من کنم تفسیر ای عطشان شهید

 

تو بخوان قرآن بصوت دلنشین

من کنم تفسیر آیات مبین

 

خوش بخوان قربان آن لعل لبت

ده تسّلی بر بنات و زینبت

 

همچو جدّت از تو اعجاز سخن

احتجاج مادرم زهرا ز من

 

تو بخوان قرآن بسان مصطفی

من سخن گویم بصوت مرتضی

 

آیۀ قرآن بخوان، قرآنیان

بلکه برخیزند از خواب گران

 

کوفیان دعوی قرآن میکنند

قاریش را سنگباران میکنند

 

این جماعت دم ز قرآن میزنند

سنگ بر بیچاره مهمان میزنند

 

ای هلال یکشبه ماه حجاز

باشدت از بدر کامل امتیاز

 

دیشب ای ماهم کجا بودی کجا؟

بدر کامل کی بماند در خفا

 

کس هلالی را ندیده در محاق

از چه رو بودی تو اندر احتراق

 

ای که رویت سرّ حیّ داور است

در جمال الله چرا خاکستر است؟

 

از دلم اصلا نمیکردی خطور

کاین جفاها بینم از قوم شرور

 

این جماعت کز ره دین گمرهند

آل حیدر را تصدّق  میدهند

 

من نمیگویم که با من حرف زن

یا توجّه کن به این یک مشت زن

 

کن تکلّم با صغیره دخترت

فاطمه این دختر غم پرورت

 

ای «حسینی» این سخن را کن تمام

رو ز کوفه جانب بیت الحرام

 

باز شور رادمردی سر فراز

از عراقم میکشد سوی حجاز

 

رادمرد پاکباز و ذیشئون

رادمردان جهان را رهنمون

 

مرد مردان ، شهریار نشأتین

نور چشم فاطمه یعنی حسین

 

"سوم شعبان" ز هجرت سال "شصت"

آمد از یثرب به بطحا بر نشست

 

از حجاز و بصره آمد شیعیان

جمع گشتند اندر آن دارالامان

 

"هشتم ذی الحج" آن میر الست

همچو جدش مصطفی احرام بست

 

کرد در احرام احساس خطر

از گروه کفر و از حق بی خبر

 

آمده جمعی ز اتباع یزید

تا باحرامش کنند از دین شهید

 

چون ز فکر دشمنان آگاه بود

حج را تبدیل بر عمره نمود

 

ز آنکه آن دانای اسرار نهان

خود همیدانست این معنی عیان

 

گر باحرامش کشند اهل جفا

هتک گردد حرمت بیت خدا

 

منفرد عمره بجا آورد شاه

ایستاد آنگه بپا سرّ الاه

 

خطبه ای انشاد کرد آن شاه دین

لفظ هایش شعله بار و آتشین

 

بعد حمد کردگار لاینام

کرد بر جدّش تحیّات و سلام

 

گفت آن محبوب ذات کبریا

ایُّها النّاس، اَلبلاء و للولا

 

می روم فردا من از بیت الحرام

حج خود را زان نهادم ناتمام

 

گر بمانم در حریم بیت حق

می کشندم قوم خونخوار و فسق

 

من نمی ترسم زجان خویشتن

بلکه دارم پاس بیت ذوالمنن

 

گر بریزد خون من اینجا لئام

می نماند بیت حق را احترام

 

من نگه دارم شئون این سرای

حرمتم را تا نگهدارد خدای

 

دارم اندر دل به مردن اشتیاق

می روم فردا زبطحا بر عراق

 

هر که می خواهد شود همراه من

بگذرد باید زجان خویشتن

 

مرگ بر نوع بشر در این جهان

هست چون قلادۀ بر دختران

 

من نه فردا رو به مشعر می کنم

نینوا را شور محشر می کنم

 

عید اضحی را نمانم در منا

بایدم قربان شدن در کربلا

 

ادامه دارد …

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش ششم 3270

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش ششم

 

عید اضحی را نمانم در منا

بایدم قربان شدن در کربلا

 

پس شقیق آن خدیو کلّ شیئ

زادۀ حیدر محمد نام وی

 

شد شرفیاب حضور میر کل

گفت بر سلطان دین باعجز و ذلّ

 

کای به قربانت همه کون و مکان

کعبه باشد بیت حق دارالامان

 

از حریم حق مرو جای دگر

ای برادر چشم پوش از این سفر

 

سست پیمانند یکسر کوفیان

گر روی، سازند مکر خود عیان

 

ای تو ملجأ بر همه اهل نیاز

من به قربانت بمان اندر حجاز

 

گر کنی حس خطر بر خویشتن

رو از اینجا سیّدی سوی یمن

 

ور در آنجا هم کنی حسّ خطر

در بیابانها ببر عمرت به سر

 

چند روز اینجا و آنجا کن مقام

تا گشاید این گره را لاینام

 

باب ما را کوفیان بیوفا

خونجگر کردند از جور و جفا

 

مجتبی از دست آنان شد ملول

بس جسارت دید زآن قوم جهول

 

داد پاسخ سرور آزادگان

راست گفتی ای برادر داستان

 

باش تا امشب کنم فکری ز دل

تا چه پیش آرد خدای آب و گل

 

شب رسید و آن شهنشاه حجاز

با خدا در کعبه شد مشغول راز

 

صبحگاهان مفخر آل خلیل

بر محبان داد فرمان رحیل

 

طبق دستور شه جن و بشر

بر شترها بسته شد بار سفر

 

پشت مرکب نوجوانان حجاز

در محامل بانوان عز و ناز

 

ناگهان آمد محمد با فغان

دید آماده برفتن کاروان

 

گفت کای سرخیل اولاد خلیل

ای برادر چیست این عزم سفر

 

گفت دیدم جد خود دیشب به خواب

گشته ام مأمور رفتن با شتاب

 

گفت هستی گر ز رفتن ناگریز

خود برو با نوجوانان دلیر

 

کرد رو بوسی محمد با ملال

شد جدا فرزند شیر ذوالجلال

 

ابن عباس آمد آنگه با شتاب

گفت کای شاهنشه گردون جناب

 

ای غلامت اهل ارض و نه رواق

کس وفا کی دیده از اهل عراق؟

 

هرکجا خواهی برو جانم فدات

عازم کوفه مشو یَابنَ الهُداة

 

می روی تنها برو ای مه جمال

با خودت شاها مبر اهل و عیال

 

کار اگر منجرّ بر دعوا شود

بچه ها در جنگ بند پا شود

 

گفت منشی قضای دادگر

بهرشان بنوشته تکلیف دگر

 

این بگفت و داد فرمان رحیل

سوی مقصد شد روان فخر خلیل

 

این نوامیس پیمبر را مبر

دختران نازپرور را مبر

 

شد برون از مکه چون شاه شهید

عده ای را گفت عمروابن سعید

 

از دیار مکه بیرون رفت شاه

هان بگردانیدش ای لشگر ز راه

 

تا رسیدند آن گروه اشقیا

بر حضور خامس آل عبا

 

راه را بستند بر میر انام

جرّ و بحثی کرد با آنها امام

 

کار شد نزدیک بر جنگ و جدل

بی ستیز و جنگ شد ختم عمل

 

بازگشتند از همانجا آن گروه

شد روان شاهنشه گردون شکوه

 

طیّ ره می کرد اردوی امام

منزل تنعیم شد شه را مقام

 

دید اشترهای چندی در قطار

از یمن میر یمن کرده است بار

 

می فرستد هدیه بر پیش یزید

داد فرمان حجت حی مجید

 

بار اشترها جوانان برگشود

گفت من اولاترم نه آن جهود

 

ساربانها را سپس خواند آن جناب

اجرت شان کرد تا آنجا حساب

 

گفت هر آنکو بماند پیش ما

می کنیمش بیشتر بذل و عطا

 

هر که می خواهد نماند زینهار

نیست از ما جبر دارد اختیار

 

اجرتش بعضی گرفته از امام

منصرف گردید زان والامقام

 

بعض شان ماندند با آن شاه دین

طی ره کردند با حبل المتین

 

"شیخ" در "ارشاد" گوید این کلام

شد برون از مکه چون شاه انام

 

کرد قدری طی ره اردوی شاه

بعض شان خرسند و بعضی شان به آه

 

کرد عبدالله جعفر آن زمان

نامه ای بر سوی آن سرو روان

 

اندر آن نامه نوشت آن مرد پاک

ای شهنشاه همه افلاک و خاک

 

می دهم سوگند بر جان آفرین

رخ بتاب از این سفر ای شاه دین

 

گر تو ای سرور کنی قصد عراق

داغدارم می کند درد فراق

 

ترسم ای محبوب خلاق مجید

گر روی سازند کفارت شهید

 

آه سوزانم بدل مشعل شود

آل حیدر بی تو مستأصل شود

 

گر کشندت کوفیان بی حیا

می شود خاموش نور کبریا

 

ملجأئی امروز تو بر مومنین

بی تو بیچاره شود اعل یقین

 

من به قربان تو ای والا جناب

هان مکن اینقدر در رفتن شتاب

 

این نوشتم ای سلیل مصطفی

خود همی آیم به دنبالت اخا

 

جعفر طیّار را نیکو پسر

ختم کرد آن نامه با این مختصر

 

پیش خود عون و محمد را بخواند

با دو فرزندش سخن اینگونه راند

 

زودتر ای نور چشمانم روید

نامه ام را پیش آن مولا برید

 

تا فرستاد آن دو نورسته جوان

پیش استاندار مکّه شد روان

 

خواست امان نامه ز عمروابن سعید

بهر محبوب خداوند مجید

 

تا بگردد از سفر سبط رسول

عمرو از او کرد این تمنّا را قبول

 

قلب عبدالله جعفر شاد کرد

هم امان داد و هم احسان یاد کرد

 

شد بدستش تا امان نامه تمام

یک برادر داشت او یحیی بنام

 

داد فوراً نامه را بر آن جوان

تا رساند بر امانِ خلق امان

 

آگه از مطلب چو عبدالله شد

خرم و خوشدل بدو همراه شد

 

آمدند آن هر دو با حال رفاه

باز گردانند آن شه را ز راه

 

تا شدند آنها شرفیاب حضور

هر یکی گفتند با صد شوق و شور

 

کای امان خلق در کون و مکان

اینک آوردیم از عَمروت امان

 

بازگرد ای سرور عالی مقام

رهبر ما باش و صاحب احترام

 

گر بگردی ای سلیل مصطفی

از قدومت کعبه می یابد صفا

 

در درون دیده جایت می کنیم

جان فدای خاک پایت می کنیم

 

چون شنید آن گفتگو را آن جناب

درج لب بگشود و داد آنگه جواب

 

دیده ام جدم پیمبر را به خواب

داده امر بس مهمی آن جناب

 

باید امرش را روم اجرا کنم

ترک این دنیا و مافیها کنم

 

امر را کردند از آن سرور سوال

گفت توضیحش بود امر محال

 

بر کسی تا گفته ام این ماجرا

بر شما هم دارم از گفتن اِبا

 

هر دوشان کردند قصد انصراف

زادۀ جعفر به قلب پاک و صاف

 

هر دو فرزندش زجان بدورد کرد

همسرش را زین عمل خوشنود کرد

 

گفت فرزندان خود را از وفا

گر کند پیش آمد از جنگ و وغا

 

جای من قربان این سرور شوید

رو سفید اندر دم محشر شوید

 

آن جوان ها همره مادر شدند

در رکاب شاه نیک اختر شدند

 

شاه دریا دل به شوق و اشتیاق

رهسپر گردید بر سوی عراق

 

طی ره می کرد فرزند رسول

کرد تا در «ذاتِ عِرق» آن شه نزول

 

گشت با بِشر ابن غالب روبرو

کرد از اوضاع کوفه جستجو

 

بِشر با صد دلهره اندر جواب

داد پاسخ بر شه گردون جناب

 

قلبشان با تو ایا میر هداست

تیغشان آماده بر قتل شماست

 

شاه گفتا راست گفتی این سخن

تا چه پیش آرد خدای ذوالمنن

 

شاه در سیر منازل روز و شب

زان طرف ابن زیاد بی ادب

 

گشت مستحضر ز آهنگ امام

راهها را بسته آن بی ننگ و نام

 

داده فرمان بر حصین ابن نمیر

آمده روباه ترسو جنگ شیر

 

طبق دستور آن لعین بی نشان

با سپه بر قادسیّه شد روان

 

دید اشترهای چندی در قطار

از یمن میر یمن کرده است بار

 

می فرستد هدیه بر پیش یزید

داد فرمان حجت حی مجید

 

بار اشترها جوانان برگشود

گفت من اولاترم نه آن جهود

 

ساربانها را سپس خواند آن جناب

اجرت شان کرد تا آنجا حساب

 

گفت هر آنکو بماند پیش ما

می کنیمش بیشتر بذل و عطا

 

هر که می خواهد نماند زینهار

نیست از ما جبر دارد اختیار

 

اجرتش بعضی گرفته از امام

منصرف گردید زان والامقام

 

بعض شان ماندند با آن شاه دین

طی ره کردند با حبل المتین

 

"شیخ" در "ارشاد" گوید این کلام

شد برون از مکه چون شاه انام

 

کرد قدری طی ره اردوی شاه

بعض شان خرسند و بعضی شان به آه

 

کرد عبدالله جعفر آن زمان

نامه ای بر سوی آن سرو روان

 

اندر آن نامه نوشت آن مرد پاک

ای شهنشاه همه افلاک و خاک

 

می دهم سوگند بر جان آفرین

رخ بتاب از این سفر ای شاه دین

 

گر تو ای سرور کنی قصد عراق

داغدارم می کند درد فراق

 

ترسم ای محبوب خلاق مجید

گر روی سازند کفارت شهید

 

آه سوزانم بدل مشعل شود

آل حیدر بی تو مستأصل شود

 

گر کشندت کوفیان بی حیا

می شود خاموش نور کبریا

 

ملجأئی امروز تو بر مومنین

بی تو بیچاره شود اعل یقین

 

من به قربان تو ای والا جناب

هان مکن اینقدر در رفتن شتاب

 

این نوشتم ای سلیل مصطفی

خود همی آیم به دنبالت اخا

 

جعفر طیّار را نیکو پسر

ختم کرد آن نامه با این مختصر

 

پیش خود عون و محمد را بخواند

با دو فرزندش سخن اینگونه راند

 

زودتر ای نور چشمانم روید

نامه ام را پیش آن مولا برید

 

تا فرستاد آن دو نورسته جوان

پیش استاندار مکّه شد روان

 

خواست امان نامه ز عمروابن سعید

بهر محبوب خداوند مجید

 

تا بگردد از سفر سبط رسول

عمرو از او کرد این تمنّا را قبول

 

قلب عبدالله جعفر شاد کرد

هم امان داد و هم احسان یاد کرد

 

شد بدستش تا امان نامه تمام

یک برادر داشت او یحیی بنام

 

داد فوراً نامه را بر آن جوان

تا رساند بر امانِ خلق امان

 

آگه از مطلب چو عبدالله شد

خرم و خوشدل بدو همراه شد

 

آمدند آن هر دو با حال رفاه

باز گردانند آن شه را ز راه

 

تا شدند آنها شرفیاب حضور

هر یکی گفتند با صد شوق و شور

 

کای امان خلق در کون و مکان

اینک آوردیم از عَمروت امان

 

بازگرد ای سرور عالی مقام

رهبر ما باش و صاحب احترام

 

گر بگردی ای سلیل مصطفی

از قدومت کعبه می یابد صفا

 

در درون دیده جایت می کنیم

جان فدای خاک پایت می کنیم

 

چون شنید آن گفتگو را آن جناب

درج لب بگشود و داد آنگه جواب

 

دیده ام جدم پیمبر را بخواب

داده امر بس مهمی آن جناب

 

باید امرش را روم اجرا کنم

ترک این دنیا و مافیها کنم

 

امر را کردند از آن سرور سوال

گفت توضیحش بود امر محال

 

بر کسی تا گفته ام این ماجرا

بر شما هم دارم از گفتن اِبا

 

هر دوشان کردند قصد انصراف

زادۀ جعفر به قلب پاک و صاف

 

هر دو فرزندش زجان بدورد کرد

همسرش را زین عمل خوشنود کرد

 

گفت فرزندان خود را از وفا

گر کند پیش آمد از جنگ و وغا

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش هفتم 3269

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش هفتم

 

گفت فرزندان خود را از وفا

گر کند پیش آمد از جنگ و وغا

 

جای من قربان این سرور شوید

رو سفید اندر دم محشر شوید

 

آن جوان ها همره مادر شدند

در رکاب شاه نیک اختر شدند

 

شاه دریا دل به شوق و اشتیاق

رهسپر گردید بر سوی عراق

 

طی ره می کرد فرزند رسول

کرد تا در «ذاتِ عِرق» آن شه نزول

 

گشت با بِشر ابن غالب روبرو

کرد از اوضاع کوفه جستجو

 

بِشر با صد دلهره اندر جواب

داد پاسخ بر شه گردون جناب

 

قلبشان با تو ایا میر هداست

تیغشان آماده بر قتل شماست

 

شاه گفتا راست گفتی این سخن

تا چه پیش آرد خدای ذوالمنن

 

شاه در سیر منازل روز و شب

زان طرف ابن زیاد بی ادب

 

گشت مستحضر ز آهنگ امام

راهها را بسته آن بی ننگ و نام

 

داده فرمان بر حصین ابن نمیر

آمده روباه ترسو جنگ شیر

 

طبق دستور آن لعین بی نشان

با سپه بر قادسیّه شد روان

 

زین طرف طی مراحل کرده شاه

تا به "حاجر" کرد آن شه جایگاه

 

نامه ای بنوشت آن میر هدا

بر سران کوفه از صدق و صفا

 

کای محبان رسول محتشم

نامه ای کرده به من مسلم رقم

 

این چنین بنوشته او، کاهل عراق

کرده اندر بیعت من اتفاق

 

بهر اخذ حق ما از دشمنان

جان به کف هستید پیرو هم جوان

 

مسألت دارم ز حی لاینام

جود و احسانش کند بر ما تمام

 

بهر حسن نیت اهل وفا

خوبی و خیرات فرماید عطا

 

بهترین پاداش بهر مومنین

می دهد پروردگار عالمین

 

گشته ام اینک ز مکه من برون

تا شوم اسلامیان را رهنمون

 

منتظر باشید من امروزها

می رسیم از راه بر شهر شما

 

در وفاداری نمایید اهتمام

اجرتان با حیّ اعلا والسّلام

 

نامه را بر "ابن یقطر" داد شاه

او گرفت و کرد فوراً عزم راه

 

پیک شه بر قادسیّه تا رسید

شرّ محض، "ابن تمیم" او را بدید

 

کرد عبدالله یقطر آن زمان

پاره پاره نامۀ شاه جهان

 

تا نیفتد بر کف آن شوم، راز

سرّ حق پنهان بماند از مجاز

 

پس فرستاد آن لعین بد نهاد

پیک شه را جانب ابن زیاد

 

ابن مرجانه چو پیک شاه دید

با کمال خشم گفتا آن پلید

 

کیستی ای مرد بر تو چیست نام

نامه ات کو؟ بر که آوردی پیام

 

گفت من پیک شه بطحاستم

شیعۀ شیر حق یکتاستم

 

نامه می آوردم از شاه انام

سوی جمعی از محبان امام

 

گفت کو آن نامه ای مرد دلیر

گفت کردم پاره پون گشتم اسیر

 

گفت ار بهر چه کردی این عمل؟

گفت از بیم تو ای مرد دغل

 

خواستم آگه نباشی زین مرام

بهر که، شاهم فرستاده پیام

 

گفت بر گو کیستند آنها به من

گفت من هیهات گویم این سخن

 

گفت مختاری میان این دو کار

تا کنم آزادت از این گیر و دار

 

یا بگو بهر که آوردی پیام

یا به منبر رو حضور خاص و عام

 

هر چه از بد بر زبان آید بگو

بر حسین و شیر داور بد بگو

 

پس به حکم ابن مرجانه، خسان

پیک را کردند بر مسجد روان

 

ابن یقطر کرد بر منبر صعود

حمد حق کرد و پیمبر را ستود

 

در فشانی کرد از درج دهان

راند مدح مرتضی را بر زبان

 

بر حسین و بر حسن گفتا درود

بر یزید بی حیا لعنت نمود

 

نام اولاد امیه کرد یاد

لعن و نفرین کرد بر ابن زیاد

 

بعد از آن کرد اهل مسجد را ندا

کای محبان علی المرتضی

 

من بَریدم از امام نشأتین

زادۀ خیرالوری یعنی حسین

 

چون شما دعوت از آن شه کرده اید

کرده دعوت را اجابت آن سعید

 

عزم کوفه کرده آن میر همام

قرب شهرتان کنون دارد مقام

 

هر که دارد قصد استقبال شاه

باید از کوفه برون گردد پگاه

 

تا رسالت را بپایان راند زود

ابن یقطر آمد از منبر فرود

 

ابن مرجانه لعین بد سیر

گشت چون از گفته هایش با خبر

 

داد فرمان آن ستمکار پلید

کرد جلاد آن موحد را شهید

 

می ندانم دشمنان یابن الحسن

سر بریدندش به شمشیر از بدن

 

یا به دیگر وجه کارش ساختند

پیک شاه از پشت بام انداختند

 

باز گرد ای خامه با سوز و گداز

بین راه کوفه و ملک حجاز

 

کن مدد، ای پیک آه صبحگاه

بازگو از ماجرای بین راه

 

تا رسید آن شهریار مستطاب

در میان ره بجایی نزد آب

 

بود مردی صاحب نفس سلیم

در کنار آب قبل از وی مقیم

 

نامش عبدالله و بابایش مطیع

خود طرفدار شفیع ابن الشفیع

 

کرد استقبال با صد احترام

بوسه زد از صدق بر دست امام

 

گفت کای فرمانده ارض و سما

زین سفر مقصود تو باشد کجا؟

 

گفت آن شاهنشه دور زمان

خوانده اند اهل عراقم میهمان

 

می روم بر کوفه با تعجیل تام

تا کنم بر آل بوسفیان قیام

 

گفت عبدالله ای میر هدا

ای بجانت مردم عالم فدا

 

می دهم سوگندت ای شاه جهان

بر خداوند زمین و آسمان

 

این نصیحت را بیا از من شنو

تا توانی جانب کوفه مرو

 

سست پیمانند مردان عراق

از وفا دورند و مایل بر نفاق

 

می کشندت ای عزیز بو تراب

بی تو افتد مسلمین اندر عذاب

 

حرمت اسلام می گردد تباه

شیعیان مانند شاها بی پناه

 

شاه گفتا قول تو حرفی است راست

لیک تقدیرات در دست خداست

 

این بگفت ز آن نصیحت گو گذشت

رهسپار مقصد موعود گشت

 

زان طرف ابن زیاد زشت خو

بسته راه کوفه را از چار سو

 

داخل و خارج نمی شد کس از آن

تا خبر گیرد از او شاه جهان

 

زان به ظاهر وارث خیرالبشر

بود از اوضاع کوفه بی خبر

 

در بیابان روز و شب می کرد سیر

از قضا از مکه می آمد زهیر

 

با بنی اعمام و قوم و خویش خود

دور از اردوی سلطان وجود

 

چون کراهت داشت آن نیکو سیر

افتدش بر سرور عالم نظر

 

شه به هر منزل که می کردی نزول

از نزول آن مرد می کردی عدول

 

شه ز هر منزل که می کردی عبور

بار می انداخت آن مرد غیور

 

در یکی منزل زحال اضطرار

با امام عصر گشتند هم جوار

 

این چنین گویند همراهان او

در همان منزل به یک وضعی نکو

 

چاشت می خوردیم باهم با زهیر

گرم صحبت فارغ از احوال غیر

 

ناگه آمد پیک سلطان انام

گفت من آورده ام از شه پیام

 

شاه من اظهار رأفت می کند

از زهیر اَلسّاعه دعوت می کند

 

تا شنیدیم این سخن از پیک شه

گشت ظاهر بهر ما حال وله

 

لقمه ها از دست ما یکسر فتاد

خشک گشتیم از مقالش کالجماد

 

«دُلهم» آنگه زوجه ای پاک زهیر

کرد تنزیه خدای شرّ و خیر

 

گفت با زوجش که ای مرد خدا

بس شگفت از تو که پور مصطفی

 

خوانَدَت بر محضر خود باشتاب

تو نمی خواهی دهی بر وی جواب

 

تک برو مقصود او را بازدان

باز برگرد ای مرا آرام جان

 

بی تأنّی شد بلند از جا زهیر

گفت سازد حق مرا این امر خیر

 

شد شرفیاب حضور شاه دین

پرتوی افکند بر وی ماه دین

 

با نظر آن کیمیای خوش اثر

کرد آن مس را بدل بر صاف زر

 

می ندانم در نگاه شه چه بود

یا چه گفت آن میر اقلیم وجود

 

منقلب شد آن چنان حال زهیر

پر زد اندر عرش اقبال زهیر

 

مست شد از بادۀ عشق و وصال

کس نگشته آن چنان نیکو مآل

 

بود عثمانی ولائی شد زهیر

از دل و جان کربلایی شد زهیر

 

بازگشت از محضر میر انام

با هزاران وجد و شوق و شادکام

 

گفت با یارانش آن کان وفا

خرگه من بر کَنید اکنون زجا

 

نزد خرگاه شه والا زنید

آب بر نار دل زهرا زنید

 

من گذشتم از همه جاه و جلال

می روم مهمان به بزم ذوالجلال

 

هر که خواهد همچو من سودا کند

همرهی با زادۀ زهرا کند

 

زان سپس گفتا به زوجش الفراق

رو که آزادی ترا دادم طلاق

 

الوداع ای همسر زیبای من

نی دگر با تو سر سودای من

 

من حسینی گشته ام فرخنده فال

عاشقان را کی سزد اهل و عیال

 

با بنی اعمام خود رو بر وطن

دست شستم من دگر از جان و تن

 

گفت آن زن بینمت من در کجا؟

گفت در خلوتسرای کبریا

 

گفت در محشر مرا ای نور عین

یاد کن در محضر جد حسین

 

پس زهیر آن رادمرد خوش مرام

داد مهر زوجه اش را بالتّمام

 

شد مشرف محضر پاک حسین

یافت عزت شد عزیز نشأتین

 

گوید "عبدالله" و "منذر" مُستَنَد

هر دومان بودیم از قوم اسد

 

فارغ از اعمال حج و کامیاب

آمدیم از مکه بیرون با شتاب

 

تا ببینیم امر پور مصطفی

منتهی گردد در این ره برکجا؟

 

طی ره کردیم هر دو هر چه زود

تا باو ملحق شدیم اندر زرود

 

قصد کردیم آن زمان با صد شتاب

تا ببینیم آن شه والا جناب

 

یک نفر از طَرفِ کوفه شد پدید

راه کج کرده سپاه شه چو دید

 

کرد قدری مکث شاه تاجدار

تا به نزدیکی ببیند آن سوار

 

دید او کج کرد راهش از امام

عزم رفتن کرد سلطان انام

 

ما به یکدیگر بگفتیم آن زمان

بهتر است از پی شویم اکنون روان

 

تا کنیم اخبار کوفه زو سوال

او یقین داند در آنجا چیست حال

 

کرده تعقیبش به وی ملحق شدیم

با سلامی آشنا الحق شدیم

 

گفتگو کردیم دیدیمش بلد

بود او مانند ما زاهل اسد

 

ادامه دارد...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش هشتم 3268

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش هشتم

 

گفتگو کردیم دیدیمش بلد

بود او مانند ما زاهل اسد

 

از وقایع خواستیم از او خبر

دید ما را هم قبیله خوش نظر

 

گفت از کوفه نگردیدم بعید

تا بدیدم مسلم و هانی شهید

 

با دو چشم خویش دیدم کوفیان

بسته بر پاهای آنان ریسمان

 

می کشیدند آن دو را قوم نقار

در میان کوچه و بازار خوار

 

این بگفت و گشت بر راهش روان

باز گردیدیم ما آوخ کنان

 

همچو ما آن خسرو عالم پناه

کرد شب در نعلبیه جایگاه

 

بر حضورش رفته کردیمش سلام

عرض کردیم ای شه والا مقام

 

راز پنهانیست ما را در کنار

بر تو گوئیمش نهان یا آشکار

 

کرد بر ما و به اصحابش نگاه

زان سپس گفت آن شه عالم پناه

 

محرم رازند اینها نزد من

هر چه باشد باز گوئیدش علن

 

ما میان جمع با شور و نوا

عرض کردیم آن فجایع بر ملا

 

تا شنید آن راز شد آشفته حال

چشمهایش پر شد از اشگ ملال

 

آیۀ ترجیع بر لب راند شاه

گفت زان پس با ملال و سوز و آه

 

مسلم و هانی شدند از ما جدا

بر روانِ شان کند رحمت خدا

 

عرض کردیم ای امام ماسوا

اهل کوفه نیستند اهل ولا

 

رخ بگردانید ز آنقوم نفاق

می کشندت با جفا اهل عراق

 

کرد رو آن مفخر آل خلیل

اندر آن مجلس به اولاد عقیل

 

گفت مسلم گشته مقتول خسان

چیست اندر باز گشتن رأی تان

 

این چنین گفتند اولاد عقیل

ای نماینده ز خلّاق جلیل

 

امر تو با جان اجابت می کنیم

هر چه فرمایی اجابت می کنیم

 

لیک مسلم را که اعدا کشته اند

داغ او را بر دل ما هشته اند

 

یا بباید مُرد چون آن نیکنام

یا بگیریم از ستمگر انتقام

 

تا شنید این پاسخ از آل عقیل

گفت بر ما فخر اولاد خلیل

 

بعد از اینها اندر این دنیا دگر

خیر و خوبی نیست جز خون جگر

 

شد بما معلوم زین قول و خطاب

فکر برگشتن ندارد آن جناب

 

عرض کردیم ای در این صحرا غریب

حق کند در این سفر خیرت نصیب

 

با دعای خیر ما را یاد کرد

خاطر غمگین مارا شاد کرد

 

ما روان گشتیم از آن سرزمین

ماند اندر ثعلبیه شاهِ دین

 

بود بر مسلم یگانه دختری

طفلک معصوم و از هر بد بری

 

از مدینه روز و شب شام و سحر

بود با آل رسالت همسفر

 

خواند او را شاه بر خرگاه خود

بس نوازش ها به آن دختر نمود

 

بود بس حساس آن طفل صغیر

خواند از این ماجرا سِرّ ضمیر

 

هست در این ماجرا سرّ دگر

می کند شاهش نوازش بیشتر

 

گفت کای مولای کل کائنات

می کنی از حد فزونم التفات

 

لطفها ای شاه دوران می کنی

این نوازش بر یتیمان می کنی

 

می کنم احساس زین لطف عمیم

گشته ام ای شاه عالم من یتیم

 

تا شنید از دخت مسلم این مقال

شد ابوالایتام بس پژمرده حال

 

ریخت اشک از دیده آن میر انام

گفت نآور دیگر از بابات نام

 

گر نباشد مسلم نیکو سیر

من تُرا بر جای او باشم پدر

 

می شود بر تو برادر اکبرم

خواهرت باشد سکینه دخترم

 

خواهرم بر تو نماید مادری

از همه الطاف یابی برتری

 

گریه کرد آن طفل با صد شوروشین

برگرفت آرام و طاقت از حسین

 

شاه دین بگریست و آن دختر گریست

اهل بیت پاک پیغمبر گریست

 

از «کلینی» آرم اینجا یک خبر

او نوشته ز اهل کوفه یک نفر

 

شد مشرّف محضر شاه انام

کرد بر آن شاهدین عرض سلام

 

شه جوابش داد و کرد از او سوال

از کجائی ای پسندیده خصال

 

گفت ای فرمانده کل امم

من به قربانت ز اهل کوفه ام

 

داد پاسخ سرو باغ احمدی

گر به یثرب نزد ما می آمدی

 

بر تو می گفتم ز اسرار جلیل

می نمودم جای پای جبرئیل

 

کآن امین وحی حی لایری

می شدی نازل بجدّم از کجا؟

 

محرم اسرار حق مائیم ما

نیست جز ما آگه از سر خدا

 

ما به اهل آسمانها رهبریم

وارث علم رسول داوریم

 

کی سزد بر ما که اسرار خدا

دیگرانرا برملا بر ما خفا

 

خازن گنجینۀ سرّاللهم

از ازل از سرنوشتم آگهم

 

با بیانات شه والا مقام

گفتگوی کوفی و شه شد تمام

 

نقل گردیده ز سید این کلام

ابن طاوس است آن عالی مقام

 

بود روز روشن و نصف النّهار

شاه را بر «ثعلبیه» شد گذار

 

خواب قیلوله بفرمود آن جناب

گشت چون بیدار اآن مولا زخواب

 

گفت دیدم من بخواب این ماجرا

می کند از غیب یک هاتف ندا

 

این چنین کاینها بسرعت می روند

سوی مرگ و راه رحلت می روند

 

این سخن را تا علی اکبر شنید

گفت کای محبوب خلاق مجید

 

ما مگر در جاده ای حق نیستیم

در صراط حق مطلق نیستیم

 

گفت شه سوگند بر ذات خدا

ما به حق هستیم و در راه خدا

 

داد پاسخ آن جوان راد و پاک

ما که بر حقیم از مردن چه باک

 

شاه دین گفتا به حال غم فزا

حق دهد بر تو پسر خیر الجزاء

 

شه به صد سوز و دل و با آه سرد

شب در آنجا تا سحر بیتوته کرد

 

صبح شد آمد یکی مرد عرب

اهل کوفه خود ابوهرّه لقب

 

کرد بر سالار دین عرض سلام

بعد از آن پرسید از میر انام

 

بازگو بر من چه علت شد شها

از حریم جد خود گشتی جدا

 

بیت خود را کرده ای دارالامان

از چه آنجا نکردی تو مکان

 

گفت مالم را گرفتند اهل کین

صبر کردم بر جفای مشرکین

 

کرد اولاد امیه با جفا

حرمتم را هتک ماندم بینوا

 

صبر کردم بر جفاهای دگر

عاقبت بستند بر قتلم کمر

 

یا اباهرّه شدم ناچار من

تا کنم از بیم جان ترک وطن

 

بر خداوند جهان بادا قسم

می کشند آخر مرا اهل ستم

 

می کنندم امت طاغی شهید

قهر بر آنها کند حی مجید

 

گر کشندم یاغیان بد سیر

کیفرم گیرد خدای دادگر

 

یک نفر سازد مسلط کردگار

دشمنانم را کند مقهور و خوار

 

با کمال عدل قهار جلیل

می کند ظلام طاغی را ذلیل

 

ارذل از قوم سبا باشندشان

یکنفر زن بود برشان حکمران

 

شب به پایان شد به هنگام سحر

پور حیدر از ضمایر با خبر

 

کرد بر اعوان و انصارش خطاب

بیش از اندازه بردارید آب

 

کوچ ز آنجا کرد سلطان انام

تا «زباله» رفت اردوی امام

 

بر دلش بنشست اندوهی مزید

قتل "عبدالله یقطر" را شنید

 

جمع کرد اطرافیانش را تمام

نامه ای در دست آن میر انام

 

لشگرش را کرد آن سرور خطاب

نیست از تقدیر جای اجتناب

 

گشته اندر دست اشرار پلید

مسلم و هانی و عبدالله شهید

 

بیعت ما را شکسته کوفیان

نیست دیگر جای توضیح و بیان

 

هر که می خواهد زما گردد جدا

بازگردد خود رهاند از بلا

 

پس کسانیکه به امید منال

آمده بودند با آن خوش خصال

 

ترک کردند آن شه اسلام را

زیر پا کردند ننگ و نام را

 

اهل بیتش ماند و جمعی با وفا

از فداکاران شاه کربلا

 

شب بماند اندر "زباله" آن جناب

باز گفتا آب بردارید آب

 

صبحگاهان از زباله تا "شراف"

طی کرد آن مفخر آل مناف

 

اندر آنجا کرد اجلال نزول

نور چشم فاطمه سبط رسول

 

کرد در آنجا همان شب را سحر

صبحگه بستند تا بار سفر

 

باز شد امریه صادر زآنجناب

بیشتر از پیش بردارید آب

 

آب را برداشتند اعوان شاه

طی ره کردند ناگه بین راه

 

یکنفر زاصحاب آن شه با شگفت

بر تکلم آمده تکبیر گفت

 

شاه دین الله اکبر ذکر کرد

علت تکبیر جویا شد ز مرد

 

گفت آن مرد ای شه عالی سیر

نخل هایی می کند جلب نظر

 

گفت جمع دیگری از آن رجال

بودن نخل است در اینجا محال

 

شه گفتا پس به دقت بنگرید

تا گمان کمتر به نخلستان برید

 

پس بگفتند آن دلیران وغا

گوش مرکبهاست نوک نیزه ها

 

گفت شاه دین که من هم مثل تان

لشگری می بینم و تیغ و سنان

 

تا مسلم شد که آنجا لشگر است

فصل تازه از کتاب دیگر است

 

سبط طاها خسرو حیدر پژوه

میل بر چپ کرده و دامان کوه

 

گفت باشد گر در اینجا کارزار

کوه باید پشت سر گیرد قرار

 

بار بگشودند مردان دلیر

کرد منزل شه در آن دشت کویر

 

ساعتی نگذشت حر نامدار

با سپاه بیکران شد آشکار

 

جملگی ناراحت از سوز عطش

آن سواران با اجل در کش مکش

 

صف کشیدند آن سپاه کینه جو

پیش آن شه لیک خشگیده گلو

 

شاه زد بر یاوران خود صلا

کای دلیران دیار کربلا

 

هان مترسید ای گروه با شرف

پیش روی دشمنان بندید صف

 

این جماعت گر کند اقدام جنگ

عرصه را سازید بر این قوم تنگ

 

بسته شد از هر دو جانب چون صفوف

دستهای جنگجویان در سیوف

 

حجت حق بی پناهان را پناه

دید آثار عطش در آن سپاه

 

کرد رو بر یاورانش آن جناب

هان دهید این قوم را الساعه آب

 

مشگها در دست یاران امام

کرد سیراب آن جماعت را تمام

 

آب دادند آن یلان نیکخواه

هم بخود هم چارپایان سپاه

 

اینچنین گوید علی بن طعان

آخرین کس من بُدم از کوفیان

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش نهم 3267

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش نهم

 

اینچنین گوید علی بن طعان

آخرین کس من بُدم از کوفیان

 

گفت باشد گر در اینجا کارزار

کوه باید پشت سر گیرد قرار

 

بار بگشودند مردان دلیر

کرد منزل شه در آن دشت کویر

 

ساتی نگذشت حر نامدار

با سپاه بیکران شد آشکار

 

جملگی ناراحت از سوز عطش

آن سواران با اجل در کش مکش

 

صف کشیدند آن سپاه کینه جو

پیش آن شه لیک خشگیده گلو

 

شاه زد بر یاوران خود صلا

کای دلیران دیار کربلا

 

هان مترسید ای گروه با شرف

پیش روی دشمنان بندید صف

 

این جماعت گر کند اقدام جنگ

عرصه را سازید بر این قوم تنگ

 

بسته شد از هر دو جانب چون صفوف

دستهای جنگجویان در سیوف

 

حجت حق بی پناهان را پناه

دید آثار عطش در آن سپاه

 

کرد رو بر یاورانش آن جناب

هان دهید این قوم را الساعه آب

 

مشگها در دست یاران امام

کرد سیراب آن جماعت را تمام

 

آب دادند آن یلان نیکخواه

هم بخود هم چارپایان سپاه

 

اینچنین گوید علی بن طعان

آخرین کس من بُدم از کوفیان

 

بر سپاه حر گردیدم قرین

تا نظر افکند بر من شاه دین

 

از ره احسان ولی ذوالمنن

کرد سیرابم به دست خویشتن

 

ماند در آنجا ولیّ ذوالجلال

با سپاه حر تا وقت زوال

 

حر با آن شه مدارا می نمود

نه درشتی و نه ایذا می نمود

 

ظهر شرعی شد موذن گفت اذان

با ردا آمد امام انس و جان

 

ایستاد اندر میان دو سپاه

گفت بعد از حمد و تقدیس الاه

 

ایها الناس ای گروه بی وفا

من نه بیخود آمدم سوی شما

 

نامه ها بنوشته دعوت کرده اید

حالیا بر جنگ سبقت کرده اید

 

جملگی قول اطاعت داده اید

وعدۀ یاری و نصرت داده اید

 

گر وفا دارید در گفتارتان

منطبق با گفته ها رفتارتان

 

باز بیعت های خود محکم کنید

دست بر دستم همه با هم کنید

 

ور همه بیعت ز من بشکسته اید

بهر خونریزی بره بنشسته اید

 

گرپشیمان گشته اید و رو سیاه

ره دهیدم باز گردم تا ز راه

 

در جواب حجت پروردگار

ماند ساکت آن گروه بی وقار

 

بر موذن گفت آن میر حجاز

تا اقامت گوید از بهر نماز

 

گفت با حر آن زمان شاه جهان

با سپاهت رو نماز ظهر خوان

 

حر گفت ای جهان را مقتدا

می کنم من بر جنابت اقتدا

 

با وجودت ای شهنشاه انام

کی توانم شد جماعت را امام

 

گشت مشغول نماز آن مقتدا

هر دو لشگر کرد بر وی اقتدا

 

وقت عصر آن خسرو ملک حجاز

بر سپاهش داد فرمان نماز

 

هر دو لشگر را خدیو ماسوا

در نماز عصر هم شد مقتدا

 

از نماز عصر فارغ گشته شاه

ایستاد اندر میان دو سپاه

 

اندر آن گرمای سوزان شاه دین

گفت با صوت بلند و دلنشین

 

گر بپرهیزید ای قوم از خدا

می شود خشنود خالق از شما

 

من به حقم خود زاولاد رسول

مادرم صدیقۀ کبرا بتول

 

جدّ من افضل بود از کاینات

ما سزاواریم از قوم طغات

 

حکمرانی و خلافت آن ماست

کار اولاد امیه نابجاست

 

بر خلاف حق ریاست می کنند

بی جهت با ما رقابت می کنند

 

گر شما خارج ز ایمان گشته اید

ور ز قول خود پشیمان گشته اید

 

نک به یکسو در روید از راه من

باز گردم تا بجای خویشتن

 

نامه های تان مرا مجبور کرد

تا شدم با عترتم صحرانورد

 

حر گفتا ای ولی دادگر

نیستم زان نامه ها من با خبر

 

تا شنید این حرف میر مقتدا

خواست شه از ابن سمعان نامه ها

 

او یکی خرجین بیاورد آن زمان

بود پر از نامه های کوفیان

 

شه بریخت آن نامه را بر زمین

حر گفتا بر شه دنیا و دین

 

من از آنها نیستم ای شهریار

که شوم بر محضرت دعوت نگار

 

من یکی مأمورم و محکوم حکم

می کنم الان به تو معلوم حکم

 

من برم باید تو را ای خوش نهاد

پیش مولایم عبید ابن زیاد

 

داد پاسخ پور شیر لایزال

مرگ نزدیک است برتو زین خیال

 

پس به یاران گفت آن میر نبیل

وقت کوچ است ای جماعت اَلرّحیل

 

طبق امر سرور آل نزار

نو خطان کردند زنها را سوار

 

دست اندر قبضۀ شمشیر تیز

شد سوار اصحاب شاه رستخیز

 

خواست برگردد ولیّ لاینام

حر مانع شد ز برگشت امام

 

گفت برگردان ز برگشتن مسیر

من برم باید ترا پیش امیر

 

با کمال خشم شاه تاجدار

این چنین گفتا به حر نامدار

 

گر بیفتد این هوا اندر سرت

در عزایت می نشانم مادرت

 

ای مطیع امر اولاد زنا

باز گو آخر چه می خواهی زما

 

حر گفتا من یکی نام آورم

برزبان آرد کسی گر مادرم

 

هر که باشد من جوابش می دهم

مادرش را نام با خفت برم

 

مادرت زهراست بانوی جهان

من نیارم نام اورا بر زبان

 

چیست مقصودت بگفتا شاه دین

گفت مقصودم نباشد غیر از این

 

بایدت نزد عبیدالله برم

نیست غیر از این مرام دیگرم

 

من نیم مأمور بر جنگ شما

با من آیی باید ای میر هدا

 

این چنین فرمود بر وی شهریار

نیستم من تابع قوم نقار

 

حر گفتا ای امام کائنات

دست بردارم زتو هیهات و هات

 

در میان بس گفتگو ها شد کرار

عاقبت گفتا به شه آن نامدار

 

من نه مأمورم نمایم کار زار

نه گذارم باز گردی زین دیار

 

بایدت بر کوفه بردن لاجرم

گر قبولت نیست ای میر حرم

 

پیش گیر الان رهی ای نیک نام

نه به یثرب منتهی گردد نه شام

 

تا نویسم نامه بر این زیاد

بلکه طوری باشد ای شاه معاد

 

من ز ناچاری نسازم با تو جنگ

تا نگردد نامم آلوده به ننگ

 

از طریق قادسیه آن جناب

ره بگردانید بر چپ با شتاب

 

حر هم با لشگر پیمان شکن

گشت همراه امام ممتحن

 

طی ره کردند آنان تا عذیب

در حضور عالم اسرار غیب

 

چارتن از سمت کوفه شد پدید

رو به اردوی شهنشاه وحید

 

جملگی آن چارتن اشتر سوار

در کُتَل اسب هلال نامدار

 

رهبر آنها که عاری از بدیست

خود طرّماح و پدر او را عدیست

 

تا شدند آنان شرفیاب حضور

گفت بر سلطان دین حر غیور

 

تازه واردها که اهل کوفه اند

من کِشم باید همانها را به بند

 

تا به کوفه باز گردانم همه

داد پاسخ شاه دین بی واهمه

 

این همه باشند از انصار من

از دل و جان یاور و غمخوار من

 

من به آنها لطف و رأفت می کنم

همچو خود زانها حمایت می کنم

 

گر بخواهی حفط جان خویشتن

پاسدار اکرام مهمانان من

 

ور خلاف گفته ام سازی عیان

با تو می جنگم به تیغ جانستان

 

حر شد شرمنده از گفتار خود

منصرف شد از خشن کردار خود

 

کرد پس محبوب حیّ ذوالجلال

حال اهل کوفه را ز آنان سوال

 

یک تن از آنان مُجمع نام او

ابن عبدالله و گفتارش نکو

 

گفت اشراف بزرگ کوفیان

رشوه های بس بزرگ و بس کلان

 

اخذ کردند از عبید ابن زیاد

دین خود دادند چون کاهی بباد

 

بر قتالت بسته اند آنان کمر

باقی مردم ز هر جا بی خبر

 

مرغ روح شان زند پر بهر تو

تیغ های شان ولی بر قهر تو

 

شه بگفتا ماجرای پیک ما

شد بگو منجر آخر بر کجا

 

گفت در دامش فکند ابن تمیم

پس فرستادش به کوفه آن لئیم

 

زادۀ مرجانه مجبورش نمود

تا کند آن مرد بر منبر صعود

 

بد بگوید بر تو و بر مرتضی

لیک آن مرد دلیر و با وفا

 

تا به منبر کرد در کوفه صعود

بر تو و جد تو گفتا بس درود

 

کرد با لعنت ز آل هند یاد

خاصه نفرین کرد بر ابن زیاد

 

داد بر مردم نوید حضرتت

خواند اهل کوفه را بر نصرت ات

 

زادۀ مرجانه بس شد خشمناک

گفت باید گردد این یاغی هلاک

 

بی وفاها کینه ظاهر ساختند

آن دلاور را ز بام انداختند

 

زین سخن شاهنشه گردون مدار

ریخت اشک از دیده اش بی اختیار

 

مَن قَضی نَحبه بفرمود آن جناب

بعد از آن گفتا بسوز و التهاب

 

ای خدا بر روح او رحمت نما

در بهشت عدن وَاجمَع بَینَنا

 

پس طرّماح آمده بر نزد شاه

گفت آهسته به اشک و سوز و آه

 

من نمی بینم به دورت کثرتی

گرچه خود آگاه از این صحبتی

 

لشگر حرّت بود کافی به جنگ

می نماید عرصه را بهر تو تنگ

 

لیک من ای خسرو عالی شئون

خواستم از کوفه تا آیم برون

 

لشگری دیدم به پشت شهر من

کثرتش داند خدای ذوالمنن

 

آن چنان لشگر ندیدم تا بحال

ماجرا را از یکی کردم سوال

 

گفتم این لشگر بسیج از بهر کیست

گفت بر قتل حسین بن علیست

 

کی شود با عده ای کم بی درنگ

با چنان لشگر ترا یارای جنگ

 

می دهم سوگند بر حی قدیر

تا توانی فاصله از کوفه گیر

 

گر شوی نزدیک کوفه یک وجب

خون نو ریزند اشرار عرب

 

جای امن و معقلی خواهی اگر

تا شوی آسوده از بیم خطر

 

نک بیا با من ایا شاه جهان

ساز در کوه "اجاء" بر خود مکان

 

باشد آنجا جایگاه حی ها

مأمن از هر لشگر جور و جفا

 

پادشاهان بزرگ روزگار

خواسته سازند با ما کار زار

 

برده ایم آنجا پناه ای ذیشئون

گشته ایم از دستبردشان مصون

 

در جوابش گفت آن میر هدی

حق عطا سازد تو را خیرالجزاء

 

کی توانم کرد قصد انصراف

کی توانم کرد بر عهدم خلاف

 

خوابگاه من زمین کربلاست

باشد آری آنچه تقدیر خداست

 

می نویسند اهل تاریخ و سیر

کاندر آن صحرای پرخوف و خطر

 

خود طرّماح عدیّ نامدار

حمل می کردی به اهلش خواربار

 

قول نصرت داد آن پیمان درست

تا رساند خواربارش را نخست

 

بازگردد بر حضور شهریار

در رکاب شاه باشد جان نثار

 

رفت و باز آمد ولی اندر عُذیب

باخبر شد آشکارا گشته غیب

 

گفته بود هر آنچه شد گشته پدید

شاه دین را کرده اند اعدا شهید

 

رهسپر گردید امام عرش جاه

کرد در قصر مقاتل جایگاه

 

خرگهی جلب نظر کرد از امام

شه زصاحب خیمه شد جویای نام

 

یکنفر گفت از عبیدالله نام

والدش حرّ است و جُعفی از لئام

 

کرد احضارش به محضر آن جناب

رفت پیک و لیک منفی شد جواب

 

خاست با نفس نفیس خود امام

پیش او رفت و بفرمودش سلام

 

دعوتش بر نصرت خود کرد شاه

داد پاسخ شاهدم باشد الاه

 

آمدم از کوفه من بر این دیار

تا ببینم روی تو ای شهریار

 

گفت شه داری گر از یاری ابا

از خداپرهیز کن در قتل ما

 

صوت استنصار من گر بشنوی

باشی اندر جایگاهی منزوی

 

هرکجا باشی خدای آب و خاک

سازدت با بدترین وضعی هلاک

 

گفت گر خواهد خدای ذوالعلاء

این چنین شاید نباشد کار ما

 

شاه دین برگشت سوی منزلش

تا سحر گه ماند با سوز دلش

 

صبحگه فرمود آن عالی جناب

یاورانش را که بردارید آب

 

تا شب اردوی همایون امام

طی ره کردند با سعی تمام

 

سوق میدان آن شهنشاه عرب

لشگرش را متصل بر سوی چپ

 

تا کند از لشگر حرّش بدور

لیک مانع می شدی حرّ غیور

 

خواستی شه تا ازو گردد جدا

او به سمت کوفه بردی با جفا

 

این کشاکش بود بین حرّ و شاه

با تناقض طی می کردند راه

 

تا رسیدند آن دولشگر از قضا

بر دیار ریگزار کربلا

 

شاه دید از سمت کوفه شد عیان

تند رو پیکی بدوش او کمان

 

او نکرده اعتنایی بر امام

کرد بر حر و سپاه او سلام

 

نامه ای بر حر داد آن بد سیر

آن دلاور کرد بر نامه نظر

 

اسب پیش تاجدار دین دواند

با ادب آن نامه را بر شاه خواند

 

بود مسطور اندر آن نامه چنین

عرصه را کن تنگ بر سلطان دین

 

در بیابانی فرود آر آن جناب

که نه آبادی شود آنجا نه آب

 

داده ام دستور من این پیک را

تا نگردد لحظه ای از تو جدا

 

هر عملکرد تو را سرّ و علن

او کند فوری گزارش بهر من

 

تا شود کشته عزیز بوتراب

خاتمه پیدا کند این انقلاب

 

حرّ گفت از من مشو شاها ملول

اندر این صحرا کنی باید نزول

 

گفت شه مهلت بده ای نیک خو

تا کنیم اندر حوالی جستجو

 

غاضریّه یا حدود نینوا

بلکه باشد جای خوش آب و هوا

 

حرّ گفتا غیر ممکن باشد این

با وجود این کماندار لعین

 

کی توانم شد مخالف در وداد

بر امیر خود عبید ابن زیاد

 

اینچنین گفتا زهیر پاک ذات

اذن ده ای مقتدای کائنات

 

اندر این صحرا کنیم آغاز جنگ

عرصه را بر کوفیان سازیم تنگ

 

شاه گفتا خوش ندارم این مقال

باشد از ما اولین جنگ و قتال

 

دوم ماه محرم بود شاه

کرد در آن دشت سوزان جایگاه

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش پایانی 3266

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش دهم و پایانی

 

دوم ماه محرم بود شاه

کرد در آن دشت سوزان جایگاه

 

تا قدم زد در زمین کربلا

پشت پا زد شاه دین بر ماسوا

 

گفت این صحرا زمین کربلاست

قتلگاه عترت خیر الوری ست

 

طعنه بر عرش معلی میزند

حسرتش فردوس و عرش کبریاست

 

گرد اینجا توتیای چشم حور

خاک او جنات را زینت فزاست

 

خون من ریزند اینجا کوفیان

خالق عالم به خونم خونبهاست

 

کی رسد کعبه به پای رفعتش

قبر من اینجا مطاف انبیاست

 

من همای اوج شأن و عزتم

ماسوا را سایه ام ظل هماست

 

خون من گردد شرف بخش زمین

صاحب ثارم خدا را خود خداست

 

حَجَّم ار در کعبه ناقص مانده است

اندر این وادی کمالش مدعاست

 

گر نگردم در حرم سعی و صفا

این بیابان جای سعی است و صفاست

 

گر ندادم در منا قربانیم

ریگذار کربلا ما را مناست

 

جان سپارد تشنه قربانهای من

گر چه اندر لب مرا آب بقاست

 

بشکند از جور شمشیر جفا

آنکه مرآت جمال مصطفی ست

 

اصغرم چون غنچه پرپر می شود

حلق او آماج تیر اشقیاست

 

بهر من باشد شهادت افتخار

زندگی با ظالمان درد و بلاست

 

مرد مومن می گریزد از اجل

آخرت باقی و این دنیا فناست

 

بیعتم را از شما برداشتم

اندر اینجا مرگ تقدیر خداست

 

زین بیابان در رود بیگانگان

ماند آنکو با شهادت آشناست

 

خط سیر خود کند از من جدا

خط سیر من ز هر راهی جداست

 

تا شنید این مطلب از کانون خیر

از میان جمع بر پا شد زهیر

 

گفت ما کی از تو برداریم دست

دامنت دامان وحی منزل است

 

گر بقا باشد در این دار فنا

ما نمی خواهیم در دنیا بقا

 

گر هزاران سال باشد زندگی

بی تو باشد زندگی شرمندگی

 

بعد از آن برخاست از جایش هلال

گفت کای محبوب حی لایزال

 

در رکابت با خدنگ جانشکار

کشته گشتن افتخار است افتخار

 

الغرض اتمام حجت شد تمام

ماند مردان سعید و نیکنام

 

با سپاه حر شاه تاجدار

در زمین کربلا شد برقرار

 

سوم مام محرم شد عیان

اندر آن وادی سپاه کوفیان

 

آمد آنجا ابن سعد نابکار

با سپاهی ز اهل کوفه چارهزار

 

آمدی هر روز لشگر فوج فوج

بر فلک بانگ دهل می کرد اوج

 

روز نهم از محرم شد پدید

با سپاهی بیکران شمر پلید

 

نامه ای آورده از ابن زیاد

بر عمر سعد لعین و شوم داد

 

تا شد از مضمون نامه با خبر

دید عبیدالله پست و بد سیر

 

این چنین بنوشته کای میر سپاه

گر تو هستی دشمنم را خیر خواه

 

از مقام خویش کن صرف نظر

ده امارت را به شمر نیک فر

 

او برآورده کند آمال ما

در حسین بند است نک چنگال ما

 

کی گذارم او رهد از چنگ من

تا گزیند ملجائی بر خویشتن

 

فکر ری را یا بکن از سر به در

یا حسین بن علی را کن خبر

 

باید او باشد مطیع امر من

بینم آنگه من صلاح خویشتن

 

یا نگهدارم به پیش خود مدام

یا فرشتم دست بسته سوی شام

 

ور کند از طاعت من امتناع

امر ما را کاملا کن استماع

 

هم خود او را بکش هم لشگرش

پیش من بفرست در نیزه سرش

 

بعد کشتن جسم آن مرد غیور

خورد کن در خاک با سم ستور

 

مُثله کن اجسام آن را تمام

حکم من این است بر تو والسلام

 

ور بپیچی سر ز فرمان زینهار

امر را بر شمر ذالجوشن گذار

 

او بجای تو امیر لشگر است

گر زند گردن ترا نیکوتر است

 

خواند پور سعد تا آن نامه را

دیکته کردی گفت تو این چامه را

 

ای خطاکار لئیم و دین تباه

در دو عالم روی تو بادا سیاه

 

تو ز امر صلح من دافع شدی

پرچم پیکار را رافع شدی

 

این حسین آن نیست کاندر روزگار

خواری و ذلّت نماید اختیار

 

کی پذیرد بیعت آن نور جلی

هست اندر جسم وی نفس علی

 

تو شدی باعث کنم من کارزار

قعر دوزخ باشدم دارالقرار

 

شمر گفتا می کنی حالا چکار

یا ریاست را کنون بر من سپار

 

یا مهیای قتال و جنگ شو

یا ده استعفا و بر یکسو برو

 

زادۀ وقاص گفتا کای دلیر

می کنم اجرا بیانات امیر

 

می شوم الان مهیا بهر جنگ

می کنم برآل هاشم عرصع تنگ

 

تو یکی سرهنگ شو فرمانبرم

من همانا خود امیر لشگرم

 

شمر دید آماده او را بهر جنگ

شد برون از لشگر بی نام و ننگ

 

رو به اردوی امام مستطاب

در زبان اَینَ بَنو اُختی خطاب

 

گفت خواهر زادگان من کجاست

مادرشان از کلاب و خویش ماست

 

شه صدای آن ستمگر را شنید

گفت بر اخوان خود شاه شهید

 

گر چه فاسق باشد این کافر مآب

در دهید این خویش مرتد را جواب

 

رو ببین عباس حرف شمر چیست

این ندا از آن لعین بیهوده نیست

 

مقصدی دارد یقین آن بیحیا

در ندایش هست پنهان ماجرا

 

بر جبین پور شیر لایزال

بر نشست آنگه عرق از انفعال

 

آمد عباس بن قتال العرب

با برادرهای خود با صد کرب

 

نور با ظلمات شد تا روبرو

گفت عباس ای لعین زشتخو

 

تا تو خواهرزاده ام کردی خطاب

از خجالت من شدم مانند آب

 

گر اجازت داشتم از شهریار

دادمی پاسخ به تیغ آبدار

 

ضرب و شستی بر تو می دادم نشان

می گرفتند از تو عبرت کوفیان

 

حالیا ای مرتد بی آبرو

بهر چه ما را بخواندی بازگو

 

داد پاسخ آن ستمگر کای جوان

بر شما آورده ام خط امان

 

بر امیرم همچو من بیعت کنید

خویش را از این بلا راحت کنید

 

هر چه باشد بهرتان در دل مرام

مال و جاه و عزت و شأن و مقام

 

می کند جود و عطا ابن زیاد

می رهاند از غم و باشید شاد

 

با شما دارم قرابت در میان

هست با من هم قبیله مام تان

 

من نمی خواهم به دست این سپاه

آرزوهای شما گردد تباه

 

زین غریب تشنه بردارید دست

زانکه او خورده در این صحرا شکست

 

او میان موج های پر خطر

مانده روی آب دریا غوطه ور

 

هم خود او هم بنی هاشم تمام

کشته می گردند با تیر و حسام

 

من نییَم راضی شما در کارزار

غرق خود گردید اندر این دیار

 

این سخن را تا شنید عباس راد

این چنین گفتا به شمر بد نهاد

 

لعنت حق بر تو باد ای بی پدر

می دهی ما را امان خاکت به سر

 

نیست اما بر امان خلق امان

بر تو بادا لعن خلّاق جهان

 

لعنت یزدان بر آن ناپاک باد

کایچنین خط امانی بر تو داد

 

تو همی گویی ز ترس مرگ و جنگ

دست برداریم از ناموس و ننگ

 

دست از دامان این سرور کشیم

رو که تو چون پنبه و ما آتشیم

 

من نمی گویم براین مظلوم شاه

من برادر هستم و یا سر سپاه

 

من که فرزند رشید حیدرم

بر عزیز جان زهرا نوکرم

 

بی حسین آرم اگر روزی به سر

مرگ اولاتر بود خاکم به سر

 

او شهنشاه است و من دربان او

صد هزاران همچو من قربان او

 

شمر دون زین ماجرا شد دل پریش

کرد دعوت سوی لشگرگاه خویش

 

در سپهر هاشمی ماه تمام

با برادرهاش آمد بر خیام

 

بود افسرده دل افتاده اش

زین که خوانده شمر خواهرزاده اش

 

از قضایا کرد استفسار شاه

گفت بر خورشید دین تابنده ماه

 

بهر من آتش بجان آورده بود

از امیر خود امان آورده بود

 

شاه گفتا ای ز حیدر یادگار

گر روی داری برادر اختیار

 

زین سخن فرزند قتال العرب

گشت بس پژمرده حال و منقلب

 

گفت کای فرزند شاه اولیاء

من غلام خانه زادم بر شما

 

تو امید این دل غمدیده ای

از غلام خود مگر رنجیده ای

 

گر دو صد پاره کنندم کوفیان

بر نگردانم رخ از این آستان

 

در بدن روح و روانی تو مرا

از چه از درگاه خود رانی مرا؟

 

بعد از آن سربر دو زانو آن جناب

نرگس چشمش شده مشغول خواب

 

ز آنطرف بر حسب امر پور سعد

کرد غرش طبل جنگی همچو رعد

 

لشگر کین با غریو و های و هو

بر خیام طاهره کردند رو

 

تا شنید آواز قوم بد سیر

زینب کبری دوید آسیمه سر

 

شد شرفیاب حضور آن جناب

گفت کای آرام جان بو تراب

 

می نه بینی ای شه والاگهر

رو بخرگه کرده قوم کین سیر

 

از صدای طبل جنگ کوفیان

دختران لرزان چو برگ خزان

 

چاره ساز ای چاره ساز کائنات

بر حریم بی پناه و طاهرات

 

شاه چشم نیمه خوابش باز کرد

گوش بر آن جانخراش آواز کرد

 

خواند پیش خود سپه سالار خود

یعنی عباس علی غمخوار خود

 

گفت رو بر گو بر این قوم ظلام

چیست در این تنگ وقت این ازدحام

 

گر به جنگ آیند اشرار عرب

گو نباشد جنگ این هنگام شب

 

پور حیدر رفت پیش اشقیا

گفت کای بی عرضگان بی وفا

 

زین هجوم نا بهنگام ای سپاه

چیست مقصد، رویتان بادا سیاه

 

داد پاسخ یکنفر از اشقیا

این بود مقصود یابن المرتضی

 

بر امیر کوفه یا بیعت کنید

یا به مرگ خویشتن سرعت کنید

 

این چنین گفتا ابوالفضل رشید

ایستید اینجا ایا قوم عنید

 

کسب تکلیف از امام خود کنم

من مطیعم زو به هر لاونعم

 

بازگشت عباس پیش شاه دین

گفت منظور گروه مشرکین

 

شاه فرمود ای مرا پشت و پناه

سک شبی مهلت بگیر از این سپاه

 

امر بیعت نیست از من ساخته

بی جهت لشگر به مخیم تاخته

 

زیر با ننگ رفتن ذلت است

مقصدم آزادی و حریت است

 

کی نمایم من قبول عار و ننگ

نیست با این قوم چاره غیر جنگ

 

من نی ام آنکس به ذلت تن دهم

دست بیعت بر کف دشمن دهم

 

دوست دارم باشد امشب مهلتی

تا تهجّد را بیابم فرصتی

 

باز برگشت آن سپه سالار راد

گفت بر آن کوفیان بد نهاد

 

یک شب ای لشگر بما مهلت دهید

صبحگه از قید مهلت وارهید

 

هر چه گفت عباس کردند امتناع

کوفیان گفتند بیعت یا نزاع

 

زآن میانه یک نفر از دشمنان

گفت با لشگر که ای اهریمنان

 

خواهد ارمهلت شبی گبر و یهود

می دهید، ای لشگر شوم و عنود

 

این حسین بن علی پور نبی است

از شما دلخواه او مهلت شبی است

 

از چه رو دارید مهلت را دریغ

او که فردا کشته خواهد شد به تیغ

 

شد موثر گفته اش بر اشقیا

کوفیان گشتند بر مهلت رضا

 

باز گردیدند هر کس جای خود

ای عجب چرخ برین نآمد فرود

 

در همان شب شد از آن قوم ظلام

سی نفر ملحق به اردوی امام

 

جملگی راه سعادت یافتند

روز عاشورا شهادت یافتند

 

بود آگه شاه از پایان کار

سرّ مهلت خواستن شد آشکار

 

ای ((حسینی)) شد مفصل ماجرا

جد تو مهلت گرفت از اشقیا

 

تا توانی از اجل مهلت بخواه

وز خدا توفیق بر خدمت بخواه

 

باقی این نهضت پاک امام

کن رقم در جلد سوم بالتمام

 

پایان.

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت فاطمه زهرا (س) 3265

احوالات حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

تا بذر ستم مزرعه حقه اکیلدی

بیر پرده بدعت رخ دنیایه چکیلدی

چاه غم حق یوسف طاهایه قازیلدی

منشور ستم ملت اسلامه قازیلدی

 

ظامیله اولوب بند رسن شیر خداوند

حستله اولوب سلسله محنته پابند

ناگاه گلوب مسجده پیغمبره دلبند

سسلندی جماعت گل گلزار رسولم

دین دردیدی سینمده اودور زار و ملولم

 

بی شرملر ایدوز نیه قرانه خیانت

گلدوز ایلدوز فاسق و بی دینلره بیعت

قویدوز وورالار گردنوزه یوغ مذلت

بیز قویماروخ عالمده بو دین گلشنی سو لسون

بیدینلره قرانی سون ملعبه اولسون

 

من مست می باده میخانه عشقم

پر سوخته حق شمعینه پروانه عشقم

من مشعل روشنکر کاشانه عشقم

گنجینه عشقین در یکدانه سیم من

گلزار رسولین گل و ریحا نه سیم من

 

قرانیدی ماتمکده قوم ضلالت

قرانیدی اتشکده عشق و محبت

قرانیدی دانشکده عزت و شو کت

بیدار اولون ای بستر غفلتده یاتانلار

اگاه اولون ای درهمه دنیانی ساتانلار

 

حق اهلینی دست غم و محنت سخا بلمز

حق مشی ایدن محور دیندن چیخا بلمز

دنیا گله معموره حقی یخا بلمز

اما سیزه اعمال نفوذ ایلدی دونان

تا ظلمیله تاراجه گیده مکتب قران

 

بو جامعه نی چو لفالیوب پرده ذلت

ایجاد اولونوب ملت اسلامیده نفرت

احساس ایدوری تا سولوری باغ حقیقت

علت اودی بیر نهضته زینب ایدور اقدام

تا اینکه بو نهصتده حسینه اولا همگام

 

زینب او زمان قتلگه عشقه گلنده

دریای غم و غصه ده گردابه دوشنده

نطقه گلی قارداش بدنین یرده گورنده

سویلرکه دوتار عرشی اودور اه عمیقیم

أخر یارالی سن دکی سن پیر طریقیم

 

غواص یم عشقم و اولام سنه ملحق

من قلزم ثار الله سالدیم اودی زورق

غرق ایلدی گوردوم سنی امواج معلق

غم ایتدی گلو گیر منیم صبریم أزالدی

طاقت کسیلوب رنگ رخیم سولدی سارالدی

 

اخر بلوسن (هادی)سنون چوخدی گناهون

شرمنده سنی حقدن ایدوب روی سیاهون

شاد اول سنی تائید ایدر الطاف الهون

گر زینب کبری ایده محشرده عنایت

سندن ایده الهه قیامتده شفاعت

 

مرحوم هادی تبریزی 

منبع کانال گنجینه گذشتگان

در جلالت حضرت فاطمه زهرا (س) 3264

در جلالت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

بلبل طبعم دوباره گشت سخنور

نغمه سرا شد بمدح دخت پیمبر

 

فاطمه آن بضعه رسول گرامی

فاطمه آن بی قرینه  زوجه حیدر

 

فاطمه آن دختری که مادر گیتی

 تا ابد همچو وی نزاید دختر

 

فاطمه آن دختری که حضرت باری

چون  وی  دختر نیافریند دیگر

 

ای ز ملاحت بدیل احمد مرسل

وی ز فصاحت عدیل حیدر صفدر

 

شافعه محشری و بانوی جنت

دخت رسول استی و حبیبه داور

 

عالمه علم ظاهر استی و باطن

پیش تو چیزی زعلم نیست مستر

 

نام تو تا شد به ساق عرش نوشته

عرش زنام تو یافت زینت و زیور

 

گر علی را خدای تو خلق نکردی

هیچ درج  پنهان نبودت همسر

 

پیشتر از خلق خاک آدم و حوا

نور ترا آفرید حضرت داور

 

عصمت و عفت هر آنچه بود در عالم

خالق باطینت تو کرد مخمر

 

عصمتت آنجا که پای پیش گذارد

شمس نتابد ترا بگوشه چادر

 

جلوه از حسن تست مهر جهانتاب

پرتوی از مهر  نور تو ست زهره ازهر

 

گشت منور جهان ز نور جبینت

نور خدائی است از جبین تو ظاهر

 

باد زبوی تو برده تحفه به گلزار

گشته از آن روی گل لطیف و معطر

 

خازن جنت تراست خادم درگاه

 گیسوی حوران تراست رشته معجر

 

خادمه درگه تو حضرت مریم

جاریه مطبخ تو ساره و هاجر

 

کس ز ثنا گوئیت چگونه زند دم

زانکه خدای احد تراست ثناگر

 

لایق مدح تو نیست دفتر(ترکی)

 زانکه نگنجد ترا مدیحه بدفتر

 

مرحوم ترکی شیرازی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

کاروان کربلا 3263

کاروان کربلا

 

کاروانی از بیابان حجاز آید همی

کز جرس  صوت غم او جانگداز آید همی

 

پادشاهی از حجاز آید به سمت نینوا

با نوای سوز اما سرفراز  آید همی

 

جز حسین بن علی شاهی نباشد در حجاز

گوئیا در کربلا آن دلنواز آید همی

 

این مسافر هست فرزند علی و فاطمه

از چه سویِ کوفیانِ حیله باز آید همی؟

 

کربلا را سربسر عطر و گلاب  افشان کنید

چون زباغ عشق  و ایمان سروناز آید همی

 

با خبر باش  ای زمین کربلا  زین  میهمان

در دل ایوان تو اسرار راز آید همی

 

میرسد از هاتف غیبی ندای طَرِّقوا

زینب آن ناموس سلطان  حجاز آید همی

 

چشم  نامحرم اگر بر محمل زینب فتد

خشمگین شیر خدا آن یکه  تاز آید همی

 

(شرمیا) گر چاره دردت  نشد رو صبر کن

روز آخر از برایت چاره ساز آید همی

 

 مرحوم شرمی کاشانی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

کاروان عشق 3262

کاروان عشق

 

بازار سوز و نوای نینوا

محفل دلدادگان شد کربلا

 

نغمه پر شور عاشورای عشق

کرد درعالم بپاغوغای عشق

 

از حجاز امد نوای یا حسین

عاشقان را زد صلای یاحسین

 

آن نوا در گوش  جان عاشقان

بود بانگ کاروان عاشقان

 

کرد ایجاد این نوای کاروان

انقلابی در زمین و آسمان

 

ازکجا  بر بست بار این قافله

تاچه مقصد میروند این مرحله

 

از دیار عقل تا میدان عشق

کیست میر کاروان سلطان عشق

 

حبذا زین کاروان خوش خبر

کاو متاع عشق دارد این سفر

 

کاروانی غرق درمستی همه

پانهاده بر سر هستی همه

 

کاروانی عروة ا لوثقی شده

ملجا مرد وزن دنیا شده

 

عالمی را غرق عصیان  یافته

خلق رادرموج طوفان یافته

 

چون سفینه نوح با اصحاب  خاص

کرد دعوت  خلق را بهر خلاص

 

با غریقش  هست دائم التفات

هر که دست اندر زند یابد نجات

 

کاروانی عازم ملک وجود

سیرشان در عالم غیب و شهود

 

کاروانی جمله بازرگان عشق

مشتریّ دکه و دکان عشق

 

کاروانی دل بریده از وطن

پشت بر دنیا  ودر گردن کفن

 

تا به عالم  محشری  برپا کنند

تا رموز عشق را افشا  کنند

 

تا سبک سازند بار عاصیان

تا دهند  آبی به این لب تشنگان

 

بارشان رنج وبلا  دل بارکش

توشه این کاروان جوع  وعطش

 

باشتاب از خانه بیرون آمده

چون طبیبان جمله با خون آمده

 

تا علاج درد  بیماران  کنند

تاشفاعت از گنهکاران کنند

 

هست هر فردی ازاین یک قافله

کاروان عشق را سر سلسله

 

گر چه قرآن است حرز کاروان

لیک میکوشند بهر حفط آن

 

در میان کاروانهای بشر

آن چه آمد و آن چه باشد ره سیر

 

ازحرم مستانه ببریده است راه

بار اندازش میان قتلگاه

 

روز میقات و طواف و ترویه

موسم حج ووقوف و تلبیه

 

بر ندای حق شده  لبیک گو

کرد آن صاحب ندا را جستجو

 

خانه حق ترک گفته بهر حق

خانه راکرده بدل با شهر حق

 

کنده از سعی وصفا ومروه  دل

دل نپیوسته به کوه  و سنگ وگل

 

نقشه یک خانه از خون خدا

ریخته اندر زمین کربلا

 

خانه کاو طرحش از خون ریخته

سقف ودیوارش بخون آمیخته

 

نغمه جانانه سر کرده دست

جان عالم را مسخر کرده است

 

گشته از زمزم  روان سوی فرات

خضر آسا رفته تا آب  حیات

 

روز قربانی گذشته از منا

گوسفندان را بخود کرده رها

 

رفته از قربانگه اندر قتلگاه

سر نهاده دوست را در پیشگاه

 

در حضور دوست قربانی شده

در بقای نام او فانی شده

 

خود چه قربانی  که کل  ممکنات

گشته از قربانیش مبهوت ومات

 

نیست در قربان شدن ثانی او

صدچو اسماعیل قربانی او

 

خود چه قربانی که ذبح  اعظم است

گر شود  عالم فدای او کم است

 

 شمس اصطهباناتی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

در مدح حضرت زينب (س) 3261

مدح حضرت زينب کبری (سلام الله)

 

نخواهد منشي عشقم قلم جز شاخه طوبا

نجويد صفحه اي غير از حرير و سندس و ديبا

 

نبايد تار و پود آن مگر از گيسوي حورا

پس آنگه دستياري بايد او را از يد بيضا

 

نگارد تا دبيرعشق مدح زينب كبري

به اثبات مقام زينبي شاهد در اين مطلب

 

ملقب بودنش صديقه وخود فاطمي منصب

رقم بر صفحه ي ايجاد نام ناميش زينب

 

چه زينب زيور آغوش مادر بود و زين اب

به عزت برتر از مريم  به رتبت برتر از حوا

 

يگانه گوهري كه صدر زهرايش صدف  گردد

كجا باشد روا سنگ بلايا را هدف  گردد

 

مگو دختر صفات مام را كي متصف  گردد

بيا بشنو زمن گر شبهه داري بر طرف گردد

 

ببين بار بلا را حامل آمد صورت از معنا

بحيرت شد عقول از صبر او در روزعاشورا

 

به  روزي كايتي بود از قيام محشر كبري

چو از خون عزيزان بحر غم شد دامن صحرا

 

به طوفان بلا ايستاد همچون كوه پا برجا

كه نام كشتگان راه جانان را كند احيا

 

مگوهرگز دم از جور سپهر و دور كوكب  زد

نفس در هر نفس بهر رواج دين و مذهب زد

 

خط روشن سحر آسا به چهر ظلمت شب زد

زمانه سكه دولت از آن بر نام  زينب زد

 

كه با انگشت صبر او كرد طومار وفا امضا

ز صبرش صبر در حيرت ز شانش ماسوا حيران

 

تعالي اله از اين جاه و جلال و قدر بي پايان

اسيران را همه رحمت يتيمان را همه احسان

 

ولي بر دشمنان دين همه تندي همه عصيان

بقربان جلالت زينبا دنيا و ما فيها

 

پس از انجام امر قتل شه كآ غازغارت  شد

زمين نينوا از عرصه محشر علامت شد

 

به زينب آن زمان بي نفخه صوري قيامت شد

مگو آزادگي پا بسته ي قيد اسارت شد

 

وليكن هرچه زيور بود يكجا رفت بر يغما

دمي بي پرده گفتن روي زينب را نه معذوري

 

نبود از مهررخسارش عيان جز جلوه ي نوري

پر پروانه سوزد از شرار شمع كافوري

 

چه سان  بيند فروغ مهر عالمتاب را كوري

چه  نسبت ديده ي خفاش را با پرتو بيضا

 

نمودي صبر هر تيرغمش برقلب ريش  آمد

نكردي شكوه هر جورش زقوم كفر كيش امد

 

به شهر كوفه اش اما نمي دانم چه پيش  آمد

كه دردل باهمه صبرش غمش ازصبربيش آمد

 

بزد  بر چوب محمل وا حسينا گو سر خورد را

(یتیما) بردلت مهر حسيني امتياز آرد

 

بر او در كربلا شور و نوا سوز و گداز آرد

عراقي را ز لطف ان شه بسر حد حجاز آرد

 

نخواهد گر ترا بر قبر پاكش شاه ناز آرد

شكايت كن بزينب خواهرش از زاده زهرا

 

 مرحوم مولانا يتيم

منبع کانال گنجینه گذشتگان

در مدح حضرت زینب کبری (س) 3260

در مدح حضرت زینب کبری (سلام الله)

 

ای حجابی کارگاه عصمته ویرموش نسق

نقش توقیع جلالی مظهر ناموس حق

 

تا نفوسه اولدی آبشخور مشیّت مشربی

هر کسین شایان قدری اوح تاپدی کوکبی

نفسیوه شایسته گلدی زینبیّت منصبی

بو آدین معناسی افعالونله اولدی ماصَدَق

 

سن او مشعل سن ایا شمس هدایت پرتوی

جلوه گردور ماه رویوندن فروغ معنوی

تاپسا استعداد اگر ظلمات طبع دنیوی

عارضون نوری عذاریندن سیلر زنگ غسق

 

ای گران قیمت دُرِ والای لاهوتی صدف

جلوه آلموش عارضوندن دُرَّةُ التّاج شرف

عصمتوندن نسخ اولوب اذکار ادوار سلف

مریم عذرادن آلموش عفّتون گوی سبق

 

شاهد گردون آتار اوزدن نقاب مُشکسود

آستان عزّیوه هر گون قویار فرق سجود

گورمیوب ذاتون نظیرین شانیده چشم وجود

نور هستی تا عدم ظلماتینی ایلوبدی شق

 

شرح وصفون ایتماقا بشکسته سردور هر قلم

راه مدحون گیتماقا وامانده هر پویا قدم

معنی حسنون بیانیندن یازیلسا بیر رقم

یتمز اتمامه اگر لیل و نهار اولسا ورق

 

بو هامی شانیله ای خورشید گردونِ جلال

قویمادی بیر لحظه راحت قلبیوی درد و ملال

چرخ قان آغلور غمونده صبح و شام و ماه و سال

بو سوزه شاهددی دامانینده کی اشک شفق

 

فرش منزلگاه عشقون تار زلف حور عین

چتر دیوان جلالون شهپر روح الامین

اصل ماهیّتده نفسون نور ربّ العالمین

هیئت ظاهرده خلقون افتخار ماخَلَق

 

تا عدم ابرین یوزوندن آتدون ای فطرتده ماه

برج آغوش بتول اولدی سنه آرامگاه

باشلادون قوس صعودی جانبینده طیّ راه

مهریدن نور آلدی ذاتون اولدی ماه متّسق

 

هر ودیعت نفس زهراده ازل ایتموشدی جا

اکتساباً نقل اولوندی نفسیوه سر تا به پا

بیر بتول ثانوی اولدون ولی زینب نما

اولدی نورون نور وجه ذوالجلاله ماصّدّق

 

سینه ده جان تک سنی بنت پیمبر بسلدی

باغ عصمت زینتی بیر نوگل تر بسلدی

کربلاده اوغلونا دلسوز یاور بسلدی

قالماسون بیکس او چولده حجّت ربّ الفلق

 

مرحوم استاد عابد تبریزی

منبع کانال گنجینه گذشتگان

ورود به کربلا 3259

ورود به کربلا

 

باجی بوردا جلوه ایلر حسن یار

ورا بو یرده وعده وصل نگار

 

بو زمین کربلادور جای عشق

وار بو یرده هر نه وار غوغای عشق

هر کسون باشین دا وار سودای عشق

باش ویروب سوداسین ایلر آشکار

 

وقت اولوب ظاهر اولا عهد الست

ایستدیم ویرسون فنا بو جانه هست

ساخلاماز جان هر کس اولسا حق پرست

من کیمی جان ویرماق ایلر اختیار

 

بیزلره همدم اولوب جانانه­ لر

آیریلور عشاقیدن بیگانه­ لر

شمع­ سیز حیران گزر پروانه ­لر

یاری یاریندن فلک ایلر کنار

 

چون وورار باجی بلا دریاسی موج

دشمن آرتار دسته دسته فوج فوج

صیر ایله فریادیوه چوخ ویرمه اوج

چون اولار بی­تابلوق عشّاقه عار

 

بوردا لیلا باده محنت ایچر

جانیدن مرجان تک اوغلوندان گیچر

اوز الیله اکبره خلعت بیچر

گوندرر جانانه اولسون جان نثار

 

هر بلا گلسه واریمدی حوصله

اصغرین قنداقینی آلّام اَله

اوخلیوب مقصوده یتسون حرمله

قوی اودا بو یرده ایتسون بیر شکار

 

آتش ظلمه وورار دشمن اَتَک

اُلدورللر قاسمی میداندا تک

قان بزر جسمین حنا خونچاسی تک

چون حنا تاپماز الینه قان یاخار

 

بوردا عباسین یوزی گل تک سولار

باشی اوسته باجیسی زلفین یولار

سویرینه مشکینه القان دولار

او سکینمدن اولار چوخ شرمسار

 

باش آچار سینمده یاره گل کیمی

اوخ اوخا پیوند اولی سنبل کیمی

سنده باجی شئره گَل بلبل کیمی

صد هزاران ناله ایله چون هزار

 

اهل کینه ظلمدن دویماز باجی

بیر جفا یرده قالا قویماز باجی

رختیمی دشمن دیمه سویماز باجی

هم سویار هم نعشیم اوسته آت چاپار

 

وورماسون بوردا قدم اهل مجاز

من گرک بوردا قورام بیر بزم راز

باشیم ایتسون نیزه باشین سرفراز

شامه دین بیرباش آپارسون نیزه­ دار

 

واردی عشقیله منیم باشیمده شور

باش وورور بو دشتدن آیات نور

گاه نیزه گه کلیسا گه تنور

هر بلا باشدان منیم باشیمده وار

 

گاه مطبخده کول اوستونده یاتار

ماسواللّهی بوتون گوزدن آتار

گه بو لعل لب قیزیل قانه باتار

خیزران اوپدوقجا ایلر زخمدار

 

چکدی (هندی) دلدن آه آتشین

هر نه یازدی دلدن اولدی دلنشین

ایلیوبدور آغلاماخ از بس ایشین

آب چشم اشعارین ایتمیش آبدار

 

مرحوم هندی 

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات کوچ از قتلگاه 3258

احوالات کوچ از قتلگاه

 

بو نه الدور، بو نه بارماق، بو نه پیکر یارالی

بو نه یئردور ،بو نه فرش و بو نه بستر یارالی

 

نیه بیر بیله ویروب یاره سنه قوم دنی

تیره باران ائلیوبلر یارالی بیر بدنی

کیم سالوبدور باجون ئولسون یوزون اوستونده سنی

باشیوی تشنه کسوب هانسی ستمگر یارالی

 

گلشن فاطمیه گور نه اسوب باد خزان

توکولوب تپراقا گل تک شهدا پیر و جوان

قرمزی قانون ائدوب یو چولی بیر باغ جنان

یاره لر گل بدنونده گله بنزر یارالی

 

نجه رحم ایلمدی قاتلون ای میر حرم

قویدی بو سینیه بیر بیله یارائیله قدم

نه چکوبسن او زمان حالیوی قلباً بولرم

سیندیروب سینه وی ظلمیله او کافر یارالی

 

نه دئدون قانیوی بو قوم حسین بولدی حلال

اوخ آتان ،یاره ویران بیربیره وئرمزدی مجال

قولّاریم باغلیدی شامه گئدیرم دور یولاسال

ایلیوبسن منی اطفالیوه رهبر یارالی

 

چون آغیردور بو سفر جانیمه چوخ رعشه سالوب

بیر کسیم یوخدی نه اکبر ،نه ابوالفضل قالوب

باشدا یوخ معجریم اطرافیمی نامحرم آلوب

قرمزی قانون اولوبدور منه معجر یارالی

 

زینب ایلوردی او گل پیکره گوزیاشی نثار

یتیشوب نازلی سکینه دئدی ای عمه زار

بو کیمون نعشیدی شام اهلی ائدوبلر بئله خوار

قتلگاه ایچره دوشوبدور بئله بی سر یارالی

 

دئدی یاندیرما منیم قلبیمی ای کنز بلا

بو آتان نعشیدی بو حاله سالوب اهل جفا

ائشیدوب بو سوزی حسرتله چکوب وا أسفا

اوزینی سالدی همان سینیه مضطر یارالی

 

دئدی بابا منی بو وقتیده کیم قویدی یتیم

نازیمی کیم چکه جاق ایمدی بو یولّاردا منیم

او قدر قمچی ویروبلار گویروب گل بدنیم

اولماسون سن بیزی یولّاردا دوگَللر یارالی

 

کربلا ظلمی یتوبدور داخی اتمامه بابا

بیر دانیشدیر منی آخر گئدیرم شامه بابا

توکرم زلفیمی بو پیکر گلفامه بابا

گون اذیّتدی سنه کولگه یئر ایستر یارالی

 

بیرده بابا منی آغوشه اگر آلمیاسان

ساغلیقون تک بو زمان بوینوما قول سالمیاسان

ائدرم شیونیله محشری بو چولده عیان

چکمرم ال نقدر وورسا بو لشکر یارالی

 

ایلدی راز و نیاز اول یارالی پیکریله

یاندیروب قلب حسینی بو شیرین دیللریله

بالاسین باغرینا باسدی کسیلن اللریله

گوره بیلموب اونی محرون و مکدّر یارالی

 

امر ائدوب لشکره سعد اوغلی که وقت اولدی دورون

شهدانون بدنیندن اُسرانی آیرون

هانسی آیریلمیا ،تأخیر ائده قمچیله ویرون

قالاجاق گون قباقیندا بو بدن لر یارالی

 

توکولوب مقتله بیر عده قسی قلب و لعین

دئدیلر ختم ائدون آخر ندی بو شیون و شین

گئده لازمدی بو گون کوفیه اطفال حسین

قوری یئرده بو بدنلر قالا یکسر یارالی

 

آیریلوب اهل حرم اولدی هامی ناقه سوار

قالدی بیر نازلی سکینه اپ بیاباندا فکار

او یتیمی آتا نعشیندن ائدنموبله کنار

اوخ ،قلج ،نیزه یئریندن ئوپوب ایگلر یارالی

 

یتیشوب شمر ستمگر دئدی ای لشکریان

چکیلون سیز بو یتیمی من آیورّام آتادان

بولمورم نیلدی توضیحینه عاجزدی زبان

ال گوتوردی بالادان سبط پیمبر یارالی

 

گوردی بو حالی سکینه دئدی ای لشکر شام

سیز گئدون من بو بیاباندا قالوب صبحیله شام

گئتمرم شامه آتامدان هله من دویمامیشام

منی تازه آلوب آغوشه بو سرور یارالی

 

گرچه عاصیدی ((کریمی)) چوخ ائدوب جرم و گناه

محشره الده کی غم دفتریدور توشهٔ راه

گتوروبدور بو امیدیله بو درگاهه پناه

اولاسان روز جزاده اونا یاور یارالی

 

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت فاطمه زهرا (س) 3257

در احوالات حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

او گونکه عهدینی سیندیردی قوم بی ایمان

ایدوبله بیعتی الده بهانه و عنوان

 

نه شرم ایدوب نه قویوب احترام طاهایه

هجوم ایتدیله دولت سرای مولایه

 

گَلوب قاپی دالندا مظهر عفاف و حیا

که بلکه ایلیه لر شرم قوم بی پروا

 

ولیک ایتمدیلر باک منکرین جزا

ووروبلار ظلمیله اود، یاندی درگه مولا

 

نه ظلم لر اولونوب ایش هارا اولوب منجر

نجه دیوم که اولوب چیره شیره روبه لر

 

نه قلبلر او گون اهل سقیفه داغلادیلار

بو قدر وار که یدا... الینی باغلادیلار

 

بو نیّتیله که حق باطله ایده بیعت

چکردی مسجده جبراً‌ امامینی امّت

 

گوروب علینی کمکسیز شفیعه ی محشر

اولوب تمام وجودیله حامی حیدر

 

گَلوب مقام دفاع حق اوسته گفتاره

ایدوب خطاب او جمعیّت تبهکاره

 

ایا گروه جفاجو ندور بو جرات لر

بُلورسوز ایلیسوز آیا کیمه جسارت لر

 

بودور علی اسدا... قادر متعال

بابام وصیّتی قویمور ایده سیزیله جدال

 

اگر اجازه اولا ذوالفقار آلا الینه

کیمون جسارتی واردور گَله مقابلینه

 

گر ایتمیِیدی سفارش بابام بونی صبره

گیدردی قلبیده کی آرزولروز قبره

 

بودور امیر امین، اهل دین و ایمانه

بونون اطاعتی واجبدور هر مسلمانه

 

بونون الیله جهاندا ذلیل اولوب اصنام

بونون وجودینه مدیوندی عالم اسلام

 

بودور وصیّ بلافصل سیّد مرسل

بودور تمام خلایقدن اشرف و افضل

 

بودور امام به حق، حجّت ا..َ. مطلق

بونون الیله تاپوب دین احمدی رونق

 

بونا اطاعت ایدن خواب جهلیدن آییلور

بونون اطاعتی ا... اطاعتی ساییلور

 

بونا مخالف اولانلار هلاکت اوسته گیدور

بونا جسارت ایدن اللاها جسارت ایدور

 

جهان خلقته بو نیّر هدایتدی

علیدی بو، شرف و آبروی خلقتدی

 

غدیر خمدا دیموبدور مگر رسول انام

علیدی حق طرفیندن سیزه امیر و امام

 

بابام سفارشینی فکریدن نه تیز آتدوز

بو پست جیفه ی دنیایه دینوزی ساتدوز

 

علیدی نفس نفیس پیمبر اسلام

بو سرّی اَنفُسَنا لفظیدور ایدن اعلام

 

علی ایدوبدی وجودین وقایه طاهایه

گَلوبدی حق طرفیندن بو باره ده آیه

 

بونون ولایتی وار اهل کائناته تمام

بونی خلایقه ا... اوزی ایدوبدی امام

 

ولیّ امریدی بو جمله اهل ایمانه

بو امر منکری، منکردی حکم قرآنه

 

خانم گوروبدی که حق سوزلر ایتمدی تاثیر

اراده سینده جفا اهلی ویرمدی تغییر

 

دوتوب علی کمریندن او بانوی عصمت

ایله دایاندوروب اشرار ایدنمدی حرکت

 

گوروب او حالی گَلوب غیظه خصم شوم و دنی

اشاره ایلدی قنفذ آییرا فاطمه نی

 

نه ظلم ایدوبدی او ظالم او مفخر بشره

علیدن ال گوتوروب فاطمه یخلدی یره

 

قلم دایانموری گرچه ((حزین))، اماندی دایان

او ظلم شرحینه وار هانسی بیر قلمده توان

 

او ظلم سالدی شرر قلب آل طاهایه

الهی لعنت ایله قاتلین زهرایه

 

اجازه ویر گَله یارب امام عصر و زمان

ایده او گون اولونان ظلمی عالمه اعلان

 

مرحوم حزین

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال حضرت فاطمه زهرا ( س) 3256

زبانحال حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

حکم قرآندور مسلماندا حجاب اولسون عم اوغلی

باحیا عورت یوزونده بیر نقاب اولسون عم اوغلی

 

هانسی موجودون که دلده اصطلاحی کیمیادور

گورمیوب چوخ گوز او موجودی نظرلردن خفادور

بیله بیر اکسیردن منظور عصمتدور حیادور

مو به مو واقف گرکدور شیخ و شاب اولسون عم اوغلی

 

بی خبر انسان اولا، بو کنزیدن سرمایه سیزدور

سستدور بنیانی، استحکامی یوخدی، مایه سیزدور

اولسا بنت عامره حتّی اگر پیرایه سیزدور

ایستر عالی مرتبت عالی جناب اولسون عم اوغلی

 

مصحف منزلده نسبت عفّته وار هر نه آیات

لازم الاجرادی، حکمُ ا... گرک اولسون مراعات

کافره مسلم حجابیله ایدر فخر و مباهات

ایستمز معموره ی مذهب خراب اولسون عم اوغلی

 

زندگانلیق پرده سیز ایتمز خواتین مجلّل

مخزن ناموس و عفّت درگهین ایتمز مقفّل

ویرمز الدن عصمتین، ساخلار اونی مانند مشعل

رهنمای خلق مستقبل حساب اولسون عم اوغلی

 

ماجرای بیعتین سونمز گوگلدن التهابی

مسجده گیتدیم یوزومده ایلدیم محکم نقابی

قدرت ا..َ. اللریندن تا که آچدیردیم طنابی

ایتمدیم طاقت بو قولّاردا طناب اولسون عم اوغلی

 

بو یدا..َ. اللرون باغلانمادی تک بیعت اوسته

باغلین آگاهیدی باغلور الون نه حکمت اوسته

بیرده سندن من بُلوردوق باغلیوب حرّیّت اوسته

اختناقه یول آچیلسون، فتح باب اولسون عم اوغلی

 

بو مبرهن دور که فتح مکّه ده ای شیر داور

بو ایکی ال همّتیله سرنگون اولدی صنم لر

نقش طاغوتی داغیتدی نقشه ی ا... اکبر

اهل باطل ایستور ایمدی حق مجاب اولسون عم اوغلی

 

بیر بویوک طومار محنتدور قباله ادّعاسی

یالقوز عورت، ظلم ثانی، کوچه و بازار آراسی

بیر شل اولموش ال جفاسی، گوشواره ماجراسی

گور نجه منده دوام و صبر و تاب اولسون عم اوغلی

 

قابل بخشش دگل بیر عدّه نون جرم و گناهی

درگهیم اوددا یاناندا یاندی قلب ماه و ماهی

آتش ظلمیله یاندی مهبط وحی الهی

وار یری پیغمبرین قلبی کباب اولسون عم اوغلی

 

کاش درگاهیم یاناندا خیمه ی گردون یانِیدی

نجم تک محنت افولینده دل هامون یانِیدی

نه صدف قلبی سینِیدی، نه دُر مکنون یانِیدی

بیر بیله دلدن گرکمز التهاب اولسون عم اوغلی

 

کاش گلشنده گُلون هم خانه سی خار اولمیِیدی

آیریلیق، بیرلیق اولِیدی یاریدن یار اولمیِیدی

بیر زمان ساکن اولِیدی چرخ دوّار اولمیِیدی

بو یوزی قاره فلک بی آفتاب اولسون عم اوغلی

 

ایستوری دست اجل روحی بدندن آیری سالسون

عندلیبی غنچه دن گُلدن چمندن آیری سالسون

محضروندن دویمین زهرانی سندن آیری سالسون

قویموری کامینجه دلدن کامیاب اولسون عم اوغلی

 

نیمه جان بسمل اولوب من قالموشام کنج قفسده

جان گیدر تحلیله هضمه درد الیندن هر نفسده

یوخدی یارای تکلّم حیف اولا دوتقون بو سسده

شائقم که چوخ سواله چوخ جواب اولسون عم اوغلی

 

اگلشوب داغلار بویی داغلی دلیم اوستونده داغلار

لاله تک داغلی گوگل داغلی دل دنیانی داغلار

بیر بیله داغلار قبالینده دوام ایتمزله داغلار

وار یری داغدان بو داغ تک دل مذاب اولسون عم اوغلی

 

نظمیله نظمه بو شعری حافظی صالح سالوبدی

گوئیا روح القدسدن تک به تک الهام آلوبدی

دللرون آچسان بو ایده حکّ اولوب دلده قالوبدی

دادرس ابن ترابه بوتراب اولسون عم اوغلی

 

مرحوم حافظی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت فاطمه زهرا (س) 3255

احوالات حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

قویدی زهرانی مزاره مرتضی گلدی نوایه

باطنا بو سس گلوبدورقبردن شیرخدایه

 

(قبریم اوسته بیر بله ایتمه فغان و داد عم اوغلی)

(ایمدی یول گوزلور حسینیم گیت ایوون آباد عم اوغلی)

 

دوت دله اطفالی ایوده قویما سینه داغلاسونلار

بیر بیور کلثوم و زینب باشه قاره باغلاسونلار

منزلی ایتسونله خلوت بیر دویونجا آغلاسونلار

اولماسون بو حاله حالی فرقه بیداد عموغلی

 

گلمدیم عمرومده بیر گون روز و شب اندوهه باتدیم

دویدوم اوز جانیمدن ایله ماسوانی گوزدن آتدیم

یاتمامیشدیم ایوده راحت قبرده آسوده یاتدیم

امنه چاتدیم اولدوم آخر غصه دن آزاد عموغلی

 

بیر زمان ایتدیم عموغلی گوشه صحرانی مسکن

ایستدیم آسوده خاطر ایلیم چوللرده شیون

قوشلاریم زیر پریمده آشیانسیز مرغ تک من

هاردا قوردوم آشیانه قویمادی صیاد عموغلی

 

بیر بله توکمه عذاره گوز یاشون گوزدن اماندور

آهی آه اوستن چکوب چوخ آز منی حسرتله یاندیر

دودمانه اول مشرف ایمدی زینب ناگراندور

گوزلری یولدا قالوب دور ایلر آه و داد عموغلی

 

یتمه دیم کامه دویونجا سینه ده حسرت آپاردیم

قبره بیر جسم یارالی بیر سولان صورت آپاردیم

جدیمه نیلی قولومدا مایه محنت آپاردیم

کاش اولیدی ازلیندن عالمی بر باد عما اوغلی

 

قبردن وحشت ایدردیم ای شهنشاه ولایت

تا باخاندا باشیم اوسته جدیمی ایتدیم زیارت

حالیمی گوردی یوزیمدن من دییم چکدی خجالت

بولدی سیلی ماجراسین ایلدی فریاد عم اوغلی

 

مرحوم اعظمی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال حضرت زینب (س) در وداع با حضرت امام حسین (ع)  3254

زبانحال حضرت زینب (سلام الله)

در وداع حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

ای نیر افلاک شرافت آنام اوغلی

خورشید سماوات شهادت آنام اوغلی

 

دفترچۀ خلقتده ازل منشی تقدیر

عنوانیله بیر کلمه یازوب منشأ تحریر

بو کلمه حروف اوسته گله عشق اولی تعبیر

وسعت وئره گر ضیق عبارت آنام اوغلی

 

تک عشقده دور جمع رموزات جهانی

اوچ حرفینه مخصوصدور اسرار نهانی

هر حرف اوز اسرارینه بیر شرح معانی

بیر رمزیدی معنادن او صورت آنام اوغلی

 

بس عشقدی خلقتدن اولان علّت غائی

منظور محبّتدی چه بَدوی چه نهائی

دنیای محبّتده نه شاهی نه گدائی

عشق اهلینه بیردور هامی حالت آنام اوغلی

 

سلطان اولا عشق اهلی گدادور درِ عشقه

شه دور بیله درگهده گدا کشور عشقه

پرگار صفت دور ایلین محور عشقه

بُلمز ندی زحمت ندی راحت آنام اوغلی

 

بیر آینه دور عشق که اوندا کَدر اولماز

هر جلوه سی وار باخبریندن خبر اولماز

هر کیم اثرین گورسه اوزوندن اثر اولماز

سنسن همان آئینه حقیقت آنام اوغلی

 

گوستردون او آئینه نی هر پیر و جوانه

بیگانه ده اولسیدی سنه اولدی یگانه

بیر بیرلرینه سبقت ائدوب باتدیلا قانه

آری بودی آئین محبت آنام اوغلی

 

بیر یاندا که اغیار سنه یار اولا جانی

آئینۀ باقینی گورنده اولا فانی

زینب دگُلم گر ایتورم رسم وفانی

امروندن ائدم ذرّه جه غفلت آنام اوغلی

 

هر امریوون اجراسی برادر گوزوم اوسته

هر گونه شدایدده داینّام دوزوم اوسته

تا واردی غمون دلده وارام ئوز سوزوم اوسته

یوخسا ندی آئین اخوت آنام اوغلی

 

گئت فارغ و آسوده دل ای روح و روانیم

قوی سنله گئده روح روانیم دل و جانیم

سنسیز قالا دنیاده اگر نام و نشانیم

دنیاجه وار اوندا غم و حسرت آنام اوغلی

 

گیت لیک یانش گئتمه ره رسم سفردن

دیل آینه سین دوتقون اولا قویما کَدَردَن

شه زاده خانم قزلاریوی سالما نظردن

آغوشیوه آل ایله شفقّت آنام اوغلی

 

گلشنده بُلورسن که قزل گل لر آچاندا

سنبل بولودون اشکینه زلف سر آچاندا

اَگلَندیری گول سینه ده بلبل پر آچاندا

بلبلدی بولار سن گوله نسبت آنام اوغلی

 

قوی سینه سین هجران اودینا داغلیا زینب

بو آیریلیقا سس چکه بیر آغلیا زینب

اگلش یئره باشون یاراسین باغلیا زینب

قیمتلی غنیمتدی بو فرصت آنام اوغلی

 

مرحوم ذهنی زاده

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال حضرت امام حسین (ع) در وداع با حضرت زینب (س) 3253

زبانحال حضرت امام حسین (علیه السلام)

در وداع با حضرت زینب (سلام الله)

 

آیریلوق وقتیدی گل آغلاما بیچاره باجی

صبردن اوزگه خیال ایتمه ندور چاره باجی

 

باجی قارداش دم هجرانیده درد دل ائداخ

قلب تسکینینی درد دلیله حاصل ائداخ

آخر عمر وداعی سنیله کامل ائداخ

بیرده هیهات که قسمت اولا دیداره باجی

 

فوت اولور وقت شهادت او قدر یوخدی مجال

شام هجرانه مبدّل اولاجاق صبح وصال

گورماقون بیرده حسینون گورونور امر محال

گئدرم بزم سرا پرده ی دلداره باجی

 

خون دل خوان بلادن باجی قسمت دی منه

هر بلا گلسه قبول ایله سعادت دی سنه

صبری ترک ایلمه مندن بو وصیت دی سنه

مشتملدور بو وصیت نچه اسراره باجی

 

یتشور هرکیمه اول که نه قسمت یتشوب

قسمت آل پیمبرده شهادت یتشوب

دور ایدوب سلسله آخر منه نوبت یتشوب

دولانوب هاله یتوب نقطه پرگاره باجی

 

ایستیوب جانیمی بیر مرتبه جانانیم اگر

گچمیشم دوست یولوندا اولا مین جانیم اگر

گونده مین مرتبه حلقمدن آخا قانیم اگر

راضیم حق اوزی شاهد دی بو اقراره باجی

 

یتورور قتله بو صحراده منی قوم جهول

باغلانور سلسلیه سلسله تک آل رسول

صبره ماُمورسن ای نایب زهرای بتول

دستگیر اولسان اگر فرقه اشراره باجی

 

گوره سن ایسّی قوم اوسته دوشوب عریان بدنیم

پرتو شعشعه ی شمس اولوب پیرهنیم

خاک و خونیله اولا غسل و حنوط و کفنیم

خنجر و تیغیله جسمیم اولا صد پاره باجی

 

اوندا راضی دگلم چاک گریبان ایده سن

سس چکوب آغلیه سن ناله و افغان ایده سن

باش آچوخ زلف سرون یوزده پریشان ایده سن

خط ناخن ووراسان صفحه ی رخساره باجی

 

بانوان حرم محترم اطفال صغیر

باغلانور قول قولا بی جرم خطا خوار و اسیر

یتورور حدّ کماله ستمین شمر شریر

غل و زنجیر وورار عابد بیماره باجی

 

کوفه دن شامه کیمی آل علی ناقه سوار

دست بسته بوروموش چهره لرین گرد و غبار

قویولوب عشق بساطینده ازلدن بو قرار

اهل بیتین چکلر شامیده بازاره باجی

 

عشق سوداسیدی جانیله خریدار منم

عشق بازاری ایچون رونق بازار منم

بلی میدان شهادتده سزاوار منم

چکلر نوک جداده باشیمی داره باجی

 

سنه هر چند گراندور بو شهادت خبری

لیک وار نخل شهادتده شفاعت ثمری

گوز تیکوبدور منه یوخ اؤزگه ده اصلا نظری

قویمارام منده ((حقیری)) قالا اودلاره باجی

 

مرحوم حقیر خویی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

وداع حضرت امام حسین (ع) 3252

وداع حضرت امام حسین (علیه السلام)

اخیامیدن آیریلدی زهرانون او دلبندی

بیر خیرداجا قیز قاشدی دالدان بابا سسلندی

ای قلبیمون آرامی، گور دیده ترم بابا

بیکس بالووام گوزدن قان یاش الرم بابا

گئتمه سو آدین والله، بیرده دیمرم بابا

هی سسلدی جان بابا، قوللارین آچیب قاشدی

گلدی او کفن گئیمیش سلطانه یاخونلاشدی

راکب بویانوب قانه، مرکبده آچوب شهپر

سرعتله گیدور باشدا، وار شوق علی اکبر

بیر سس ایشیدوب سالدی، کشتی خدا لنگر

دوندی دالا بیر باخدی، یاشیله دولوب گوزلر

گل آغلاما جان بالا، مندن سورا آغلارسان

باشسیز بدنیم گورسون میداندا قوجاقلارسان

گلدون نیه بس گلدون اولما بالا عطشانسان

سو یوخ بابا دردیم وار، چیخمیش عطشیم یاددان

آیا ندی؟ بس دردون ده باغریمی ائتدون قان

عرض ایلمرم بابا تا دوشمه میسن آتدان

شاهین اتگین دوتدی عرض ائتدی یانایانه

گوز یاشلی قویوب گئتمه، رحم ائت من نالانه

دوشدی آلوب آغوشه اوپدی قوری لبلردن

بو اوپدی او القانی، پاک ایلدی پیکردن

بیر سوز دئدی یاش توکدی کیپریک سانی گوزلردن

یاندیم باباجان یاندیم، ای وای بو بلالردن

گئتسون منی دوشمنلر یالقوز گورجئک بابا

وای قمچی‌لر آلتیندا شمر اولدورجک بابا

دردین دیوب آغلاردی اول قانلی کفن پوشه

شاهون غمی دریا تک موج ائتدی گلوب جوشه

توپراق ایده اگلشدی محکم باسوب آغوشه

ناگه یومولوب گوزلر، دینجلدی گیدوب هوشه

بیردن دوروب عرض ائتدی، دردون آلارام بابا

مانع دگولم واللاه، گئت آغلامارام بابا

الدن منی قویموردون ای دردی اولان دریا

ایندی دیوسن دور گئت نه اولدی سبب بابا

عرض ایلدی اینجیتدیم عفو ایله منی بابا

الان یوخودا گوردوم گلمیشدی آنام زهرا

امر ایلدی اینجیتمه مهمانیمی قوی گلسون

آغلاتما یول اوستونده جانانیمی قوی گلسون

منعم اردبیلی

منبع مجموعه مدح و مرثیه

زبانحال حضرت امام حسین (ع) در وداع با حضرت زینب (س) 3251

زبانحال حضرت امام حسین (علیه السلام)

در وداع با حضرت زینب (سلام الله)

 

ساعت موعود و هنگام شهادتدور باجی

جان ویروب کام آلماقا وقت تجارتدور باجی

 

ایتمیشم جانانیله اوّلده بیر بیع و شری

وصلنه اولسون بوغازیمدن آخان قانیم بها

قوی گیدوم عشقیله حقّون ایلیوم حقّین ادا

سرعتیم بو امره چوخ فیض سعادتدور باجی

 

ایستدی محو ایلسون ناحقّلر حقون حقین

رأیت دینی یخوب ورسون ضلالت بیدقین

منده جان ویرماقدا گوردوم شرع انور رونقین

عمده مقصودیم بو گون دینه حمایتدور باجی

 

دمبدم سینای دلده جلوه ائیلر نور حق

جلوه گاه عشقده اولموش وجودیم طور حق

من کلیم اللهی ایتدیم طورده منظور حق

ورد و ذکریم ربّ اَرِنی دن عبادتدور باجی

 

بو گونون اوضاعنه حاکیدی قرآن مجید

کاف و هایا عین و صاد اولموش منیله مستفید

کاف عبارت کربلادن ها هلاکت یا یزید

عین عطشدن صاد صبریمدن اشارتدور باجی

 

سن ازلده هر بلایه ائتمسن شرکت منه

ائیلرم صبری وصیّت ای باجی منده سنه

ورسالار قمچی تظلّم ائتمه هرگز دشمنه

هر مصیبتدن چتین طعن و شماتتدور باجی

 

گر چه عطشان جان ویروب عبّاس و عون و جعفریم

قطعه قطعه دوغرانوب جدیم شبیهی اکبریم

اوخلانوب قنداق ایچینده شیر خواره اصغریم

سودیگیم خوش منده ده اوندان بشارتدور باجی

 

یتمگه قرب وصال یاره بسکه دلخوشام

زخمدن گلشن کیمی آچسا وجودیم گل خوشام

سنده اولسان بو بلالی گلشنه بلبل خوشام

چون سنون عشقون منه مالا نهایتدور باجی

 

آغلاماسینون غمیله شمر داغلار آغلاسان

قوللّارون مندن صورا ظلمیله باغلار آغلاسان

حالوه دشمنلریم رحم ائیلر آغلار آغلاسان

تا حیاتون وار سنه هر آن قیامتدور باجی

 

سینمی دورت مین خدنگه شامیان آماج ایدر

باشمی زیب خدا خرگاهمی تاراج ائدر

بانوان عصمتی بیر معجره محتاج ائدر

آل سفیانون خیالی قتل و غارتدور باجی

 

نیزه باشندا کسوک باشیم باجی قرآن اوخور

قصّه اصحاب کهفی هر زمان هر آن اوخور

وَجهُهُ یَبقی وَ کُلُّ مَن عَلَیها فان اوخور

اهل حقّه دائما ذکریم تلاوتدور باجی

 

جسممی قرآن کیمی اوراق ائده لّر بند بند

قانمی توپراقلارا مسحوق ائدر سُِمّ سمند

گوز یاشیله غم یمه ((صحّاف)) ایدر شیرازه بند

شغلی آه و ناله مقصودی زیارتدور باجی

 

مرحوم صحاف

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در احوالات حضرت معصومه (س) 3250

در احوالات حضرت معصومه (سلام الله)

 

گل ای سالان منی بو ورطه ملاله رضا

بلای عشقه قیلان گوگلیمی حواله رضا

 

ائدوبدی حق منِ فرقت کشیده نی نومید

او خط و خال و کمالُ او مه جماله رضا

 

هوای وصلویله چشم زاریم ائتمز خواب

دوشنده لذت صحبت لرون خیاله رضا

 

که قورخورام فلک کجمداره صورتدن

فراقه قید اولونام یتمییم وصاله رضا

 

سبب بو امره ندور شهره طوسدن گلمز

نه قاصدون،نه پیامون،نه بیر رساله رضا

 

گئجه سمایه یتور دود و نالهٔ آهیم

گونوز فغان چکرم آغلارام بو حاله رضا

 

گلور نوایه تقی پرشکسته بلبل تک

سرشک چشمین ائدر گل یوزینه ژاله رضا

 

ائدن عیالیوه حسرت سنی الهی گوروم

یوزی قرا اولا حسرت قالا عیاله رضا

 

سنی جلای وطن دربدر سالان ظالم

دچار اولا غضب قهر ذوالجلاله رضا

 

وفات ائدنده آلیدون باشیم دیزون اوسته

وئرنده جان باخایدوم او خط و خاله رضا

 

نه خوش زمانیدی اوغلون تقی سنیله ائده

گلوردی راز و نیازِ خوش اتّصاله رضا

 

امید اوزیله قویوب فایض دل آرامیم

عنایت و کرموندی گلوب سؤاله رضا

 

مرحوم دخیل مراغه ای

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال حضرت علی (ع) در کنار قبر حضرت زهرا (س) 3249

زبانحال حضرت علی (ع)

در کنار قبر حضرت زهرا (س)

 

یمِ مصیبتیوه یوخ کرانه زهرا جان

اورکده قالدی غم جاودانه زهرا جان

 

زمان وصل مبدل اولوبدی هجرانه

آیردی تیز سنی مندن زمانه زهرا جان

 

منه مفارقتین چوخ چتیندی چون سنیدون

جهاندا ختم رسلدن نشانه زهرا جان

 

بو ماجرا منه چوخ ناگوار و مشکلدور

شبانه دفن اولاسان مخفیانه زهرا جان

 

ویرنده غسل سنه دردیم آرتدی چون گوردوم

قولوندا وار اثر تازیانه زهرا جان

 

فروغ طلعتین ای ماه خانه ده یوخدور

قرانقولوقدی منه صحن خانه زهرا جان

 

بالالارین گورورم پر شکسته و غمگین

قفس اولوب پوزولان آشیانه زهرا جان

 

نه قبرین استه نه ایوده منیم قراریم یوخ

مزارین استینه گلم شبانه زهرا جان

 

عم اوغلووام علیم سسلرم سنی هر دم

جواب ویر منه ای نازدانه زهرا جان

 

او اودلانان  قاپودان جسم و جان (منطقیه)

دوشوب  شرر چکوب ایمدی زبانه زهرا جان

 

منطقی زنجانی

منبع کانال گنجینه گذشتگان  

در مدح حضرت معصومه (س) 3248

در مدح حضرت معصومه (سلام الله)

 

از کریمان سنگ میخواهیم ما، زر میرسد

در حرم از آنچه میخواهیم بهتر میرسد

 

لطف و احسان کریمان را شمردن مشکل است

وقت احسان پشت آن احسان دیگر میرسد

 

اى که دستت میرسد کارى کنى، کارى بکن

عمر دارد میرود، دارد اجل سرمیرسد

 

در طلب خوب است حاجات مکرر داشتن

وقتی از این ناحیه دارد مکرر میرسد

 

شب به شب در میزنم، چون در زدن مال من است

دست سائل ها فقط تا حلقۀ در میرسد

 

گر به ما کم میرسد از خصلت کم بینى است

ورنه دارد ده برابر ده برابر میرسد

 

من فقط یک نوکرم، کار خودم را میکنم

او خودش هر وقت لازم شد به نوکر میرسد

 

خادمان آنقدر بى اصل و نسب هم نیستند

نسبت ما یا به فضه یا به قنبر میرسد

 

فقر آمد میرود ایمان، ولى پیش شما

میشود ایمان من فقرى که از در میرسد

 

رزق در بین الطلوعین است،بین طوس و قم

رزق از دو سفرۀ موسى بن جعفر میرسد

 

هم به زیر دین قم، هم زیر دین مشهدم

گاه داد من برادر، گاه خواهر میرسد

 

فاطمه را خواستم معصومه را زائر شدم

فیض قبر مادرى از قبر دختر میرسد

 

نیستند این دو براى من، فقط پیش منند

سر به سرور میرسد، دل هم به دلبر میرسد

 

پیش تو محتاج ها در حال رفت و آمدند

تا که آهو میرود پشتش کبوتر میرسد

 

آب پاى میوه اى که ریختم بهتر رسید

میوۀ ما هم فقط با گریه بهتر میرسد

 

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت معصومه (س) 3247

در مدح حضرت معصومه (سلام الله)

 

صحن های حرمت وادی طورند همه

خادمانت ملک و مریم و حورند همه

 

پدرت نور خودت نور حریمت نور است

خاندانت ز ازل منشاء نورند همه

 

خشت خشت حرمت پنجره فولاد است

سنگ های حرمت سنگ صبورند همه

 

گره ای نیست که با یک نظرت وا نشود

زائرانت چقدر غرق سرورند همه

 

غیر شب هیچ کسی پشت به خورشید نکرد

منکران تو یقینا همه کورند همه

 

جمکرانی شده هرکس که به قم آمده است..

اهل قم منتظر وقت ظهورند همه

 

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت معصومه (س) 3246

در مدح حضرت معصومه (سلام الله)

 

ای نور دل زهرا یا حضرت معصومه

وی بانوی بی همتا یا حضرت معصومه

 

تو تالی زهرایی چون زینب کبرایی

ای مظهر خوبی ها یا حضرت معصومه

 

قم از تو صفا دارد هرکس که تو را دارد

غمگین نبود فردا یا حضرت معصومه

 

تو دختر موسایی چون فاطمه یکتایی

محبوب دل طاها یا حضرت معصومه

 

از فیض تو ای بانو قم گشته بسی نیکو

روی تو بهشت ما یا حضرت معصومه

 

راضی به قضا گشتی دلخون چو رضا گشتی

خون شد دلت از اعدا یا حضرت معصومه

 

ای آینه ی تقوی وی شاخه گل طوبی

هستی ز تو شد زیبا یا حضرت معصومه

 

از جود و سخای تو از لطف و عطای تو

قم گشته بسی احیا یا حضرت معصومه

 

ای دخت ولی ا... وی اخت ولی ا...

عمه ی بنی الزهرا یا حضرت معصومه

 

از داغ پدر گریان وز هجر رضا نالان

بودی تو در این دنیا یا حضرت معصومه

 

مهدی ز غمت نالد شیعه به تو می بالد

ای شافعه ی فردا یا حضرت معصومه

 

ای حامی محرومان بر «جعفری» از احسان

لطف و کرمی بنما یا حضرت معصومه

 

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت معصومه (س) 3245

در مدح حضرت معصومه (سلام الله)

 

سر تا به قدم زهرا ، یا حضرت معصومه

تاج سر کرمنا ، یا حضرت معصومه

 

ای آینه ی عصمت ، ایمان و حیا ، عفت

در حسن تو شد پیدا ، یا حضرت معصومه

 

مهر تو سرشت ما قم از تو بهشت ما

از خاک تو خشت ما ، یا حضرت معصومه

 

ای کهف امان کویت وی باغ جنان بویت

ای روح تو روح افزا ، یا حضرت معصومه

 

چون بنده ی درگاهت افتاده سر راهت

صد موسی «واعدنا» ، یا حضرت معصومه

 

هم دختر موسایی هم خواهر دریایی

دریاب دل ما را ، یا حضرت معصومه

 

صبر از تو رضا از تو ، آمین دعا از تو

ماییم همه نجوا ، یا حضرت معصومه

 

کمیل کاشانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

ورود به قم 3244

ورود به قم

 

ای جنّ و انس و حور و ملک، سائل درت

خورشید، شمعِ روی ضریح مطهّرت

 

جدّت بُوَد امیر عرب، جدّه فاطمه

باب الحوائجت پدر و نجمه مادرت

 

دخت امام، اخت امام، عمۀ امام

آئینه‌دارِ امّ ابیهاست منظرت

 

ای مه‌لقا که خواهر خورشید هشتمی

صد آفتاب با خجلی گشته اخترت

 

حتّی گر انتظار پدر، مانعت نبود

کفوی نداشتی که شود عِدل و همسرت

 

تو کیستی که همچو شه کربلا حسین

باشد حرام، آتش دوزخ به زائرت!

 

آورده‌ام پناه به کویت، ردم مکن

جان جواد، میوۀ قلب برادرت

 

عمریست بین مشهد و قم در شُدآمدیم

جانم به آن مسافرت و این مجاورت!

 

فرداست در تلاطم امواج سیّئات

حبل المتین ما همه، نخ‌های چادرت

 

این عرصه نیست جای ظهور مقام تو

باشیم و بنگریم کراماتِ محشرت

 

زهرا که جای خود، به خدا جرم خلق را

بخشند روز حشر، به خدّامِ محضرت

 

تنها نه اهل قم سر خوانت نشسته‌اند

خلق جهان مدام بَرَد فیض از درت

 

شد ماجرای عشق حسینیّ و زینبی

تکرار در حکایت تو با برادرت

 

تو زینب امام رضا، او حسین تو

جز قرب او نبود تمنّای دیگرت

 

دل کندی از دیار، به امّید وصل یار

مهلت نداد اجل که رسی نزد دلبرت

 

این را دگر حدیث و حکایت نیاز نیست

حتماً رضا گرفت به دامان خود، سرت

 

گویند ناله کردی و غش کردی از فراق

تا شد نهان برادرت از دیدۀ ترت

 

روز سلامتی اگر این است حال هجر

پس چه کشید عمۀ محزون مضطرت!

 

قلب تو از فراق برادر کباب شد

امّا سرش نگشت جدا در برابرت...

 

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات عاشورا 3242

احوالات عاشورا

 

آه او ساعتدن که صبح صادق اولدی جلوه گر

انفس و آفاقه ویردی شور محشردن خبر

بیر قیامت اولدی کیم شرحینده بسدور بو قدر

محشر کبری اونون بیر آیت صغراسیدور

 

نور محضیله اولوب ظلمت مقابل بیر بیره

ظلمت باطل چکوب حق دوره سنده دایره

ساکنان عالم اعلا، باخوب گویدن یره

گوردولر مظلوم امامین یوم عاشوراسیدور

 

عقل حیراندور بو غم ، بو غمفزا شوری ندور

یوم عاشورا یانندا محشر کبری ندور

عاجزم شرح ایلیم معنای عاشورا ندور

بو قدر وار مظهر خلاق عالم یاسیدور

 

حجه اللهه طرف سعد اوغلی آتدی بیر خدنگ

خون ثاراللهی توکماقلیقدا اولدی پیش جنگ

امرینه تابع اولوب اولفرقه بی نام و ننگ

هر زمان اعلایه قاتل، عالمین ادناسیدور

 

قطره باران کیمی یاغدیردی دشمنلر اوخی

من دیمم نولدی، اوزون گیت مقتل و تاریخ اوخی

خیمه گاه ایچره یارالاندی خانیملاردان چوخی

غیرت الله دوزدی، چون بولدی بو دین احیاسیدور

 

شاه دین اردوسینون بیر عده سی اولدی قتیل

تا شکست آثاری گورسندی، حسین ایتدی عویل

اوز مقدس فکرینون تعقیبنه اولدی دلیل

ایتدی اعلان مقصدیم قانون دین اجراسیدور

 

یاور و انصاری تک تک گیچدیلر جاندان تمام

ایلدی اتمام حجت لشگره شاه انام

یوز دوتوب اشرار شامه ، سسلدی مظلوم امام

ای جماعت کیم امامت تختنون داراسیدور؟

 

شارب الخمر و جفاجودور یزید بی حیا

جاهل و خونریزدور، یوخ حقی اولسون پیشوا

سیز اوزوز انصاف ایدون کیمدور امام رهنما

کیم بو گون اسلامیانین ملجاء و مولاسیدور؟

 

من حسینم حجت اللهم ، بابامدور مصطفی

مرتضی باب کباریمدور، آنام خیرالنسا

عالم احکام دینم، هادی دین خدا

کیم فضیلتده بو گون بو بیکسین همتاسیدور؟

 

ایتمشم هانسی حرامی شرعده آیا حلال؟

قتلیمی واجب بولورسوز ای گروه بد مآل

قتیلمه فتوا ویروبدور مفتی کافر خصال

سیزلری اغوا ایدن، اول کافرین فتواسیدور

 

گوردی قلب دشمنین محکم غبار تارینی

غیضیله آلدی اله شمشیر آتشبارینی

پوزدی قرخ مین لشگرین بیر حمله ده پرگارینی

بو حسیندور دوشمه تردیده خدا یاراسیدور

 

بارگاه قدس عشقه اولین مسند نشین

دلده الفاظ گهربار و ملیح و دل نشین

حیدر کرار تک الده حسام آتشین

مقصدی دلده ولی عهد الست ایفاسیدور

 

بیر شجاعت گوستروب یالقوز اوغولسوز پادشاه

گورمیوب مثل و نظیرین خلق اولاندان مهر و ماه

ضرب و شصت مرتضی اولدی یانندا پر کاه

ایمدیده ضرب المثل بو سرورین دعواسیدور.

 

یوز قویاردی هر یانا، اول شه الینده ذوالفقار

گله روباه تک ایلردی دشمنلر فرار

گه دیوب تکبیر گه سسلردی شاه تاجدار

قاچمیون لشگر، حسینین نوبت هیجاسیدور

 

باخمیون یوخدور منیم بو چولده بیر آرخام ایلیم

قاداشیم عباسی ئولدوردوز، داخی گلمور بلیم

تشنه ام از بس ، دولانمور ای سپاه کین دلیم

سیزلره بوندان بیله ، تیغیم اجل صهباسیدور

 

من علی المرتضاتین شیردل فرزندیم

عصمت کبری آنامدور، مصطفی دلبندیم

بو بیاباندا ولی اوز عهدیمون پابندیم

عشقیمون عشاق عالم، آفرین گویاسیدور

 

قدرتیم وار ایلیم بیر نحویله من کارزار

تا اولا بو عالم امکان سراسر تار مار

نیلیوم باش ویرماقیمدا وار رضای کردگار

سست ایدن قولاریمی، روز الست امضاسیدور

 

ای جماعت چرخ عزتده آتامدور آفتاب

برج عصمتده آنام زهرا جمالی ماهتاب

مهریله مهدن اولان بیر اولدوزام والاجناب

نوریمون بیر ذره سی موسی ید بیضاسیدور

 

من نه موسایم ایدم قبطی جفاسیندن فرار

من نه عیسایم گیدم چرخه، گورنده پای دار

طشت تک قانیله قیلام من بو دشتی لاله زار

عالم عشقین حسین باشدان گیچن یحیاسیدور

 

جنگیله سرگرمیدی اول یکه تاز کربلا

بیر صحیفه نازل اولدی، اوندا یازمیشدی خدا

ما حتمناک الشهاده ای حبیب باوفا

وار نه علت ذوالفقارون خصم، جانفرساسیدور؟

 

دستخط قدرتین گورجک حبیب داورین

ایتدی تکیه نیزیه، سالدی خیاله اکبرین

ایتدیلر ناگه نشان سنگه جبین انورین

آخدی قان، بیر قان که ثارالله اونون معناسیدور

 

قان آخوب خشگ ایلمشدی هر لباسین آفتاب

ایتدی قانین سیلماقا پیراهنین شاه انتخاب

آه آه اوچ شعبه لی اوخ یاردی قلبین بی حجاب

کتفدن چیخدی او اوخ، مقتللرین انشاسیدور

 

وقت او وقت اولدی یارالی قان ایچینده جان ویره

صاق یوزی اوسته یخلدی ذوالجناح اوستن یره

نقطه توحید دورین آلدیلار چون دایره

فکریمی نشر ایلین، منشور اولان اعضاسیدور

 

ایتدی لرزه شمر ظلمندن زمین و آسمان

واقعاً ئولدوردی اما شاه مظلومی سنان

ای ((حسینی)) بو شهادت امرینی یازما دایان

غرق اولارسان قتلگاهه گیتمه، قان دریاسیدور

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت امام حسین (ع) 3241

در مدح حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

خاکیان را از فلک امید آسایش خطاست

آسمان با این جلالت گوی چوگان قضاست

 

پردۀ خاراست اگر دارد گلی این بوستان

نوش این غمخانه را چاشنی زهر فناست

 

ساحلی گر دارد این دریا لب گورست و بس

هست اگر کامی درین ویرانه کام اژدهاست

 

داغ ناسورست هست این خانه را گر روزنی

آه جانسوزست اگر شمعی درین ماتم سراست

 

سختی دوران به ارباب سعادت می‌رسد

استخوان از سفرۀ این سنگدل رزق هماست

 

نیست سالم دامن پاکان ز دست انداز او

گرگ تهمت یوسف گل پیرهن را در قفاست

 

سنگ می‌بارد به نخل میوه‌دار از شش جهت

سرو از بی حاصلی پیوسته در نشو و نماست

 

قرص مهر و ماه گردون را کسی نشکسته است

از دل خود روزی مهمان درین مهمانسراست

 

هر زبانی کز فروغ صدق دارد روشنی

زنده زیر خاک دایم چون چراغ آسیاست

 

تیرباران قضا نازل به مردان می‌شود

از نیستان شیر را آرامگاه و متکاست

 

هست اگر آسایشی در زیر تیغ و خنجرست

دیدۀ حیران قربانی بر این معنی گواست

 

با قضای آسمان سودی ندارد احتیاط

بیشتر افتد به چه هرکس درین ره با عصاست

 

کی مسلم می‌گذارد زندگان را روزگار؟

کز سیه روزان این ماتم سرا آب بقاست

 

نیست غیر از نامرادی در جهان خاک مراد

مدعای هر دو عالم در دل بی مدعاست

 

عارفانی را که سر در جیب فکرت برده‌اند

چون ز ره صد چشم عبرت بین نهان زیر قباست

 

لب گشودن می‌شود موج خطر را بال و پر

لنگر این بحر پرآشوب، تسلیم و رضاست

 

زیر گردون ما ز غفلت شادمانی می‌کنیم

ورنه گندم سینه چاک از بیم زخم آسیاست

 

هر گدا چشمی نباشد مستحق این نوال

درد و محنت نُزل خاص انبیا و اولیاست

 

زخم دندان ندامت می‌رسد سبابه را

از میان جمله انگشتان، که ایمان را گواست

 

در خور ظرف است اینجا هر دهان را لقمه‌ای

ضربت تیغ شهادت طعمۀ شیر خداست

 

نیست هر نخجیر لاغر لایق فتراک عشق

آل تمغای شهادت خاصۀ آل عباست

 

کی دلش سوزد به داغ دردمندان دگر؟

چرخ کز لب تشنگان او شهید کربلاست

 

آنچه از ظلم و ستم بر قره‌العین رسول

رفت از سنگین دلان، بر صدق این معنی گواست

 

مظهر انوار ربانی، حسین بن علی

آنکه خاک آستانش دردمندان را شفاست

 

ابر رحمت سایبان قبۀ پر نور او

روضه‌اش را از پر و بال ملایک بوریاست

 

دست خالی برنمی‌گردد دعا از روضه‌اش

سائلان را آستانش کعبه حاجت رواست

 

در رجب هرکس موفق شد به طوف مرقدش

بی تردد جای او در مقعد صدق خداست

 

در ره او زائران را هر چه از نقد حیات

صرف گردد، با وجود صرف گردیدن به جاست

 

چون فتاده است این مصیبت زائران را عمر کاه

در تلافی زان طوافش روح بخش و جانفزاست

 

نیست اهل بیت را رنگین‌تر از وی مصرعی

گر بود بر صدر نه معصوم جای او، به جاست

 

کور اگر روشن شود در روضه‌اش نبود عجب

کان حریم خاص مالامال از نور خداست

 

با لب خشک از جهان تا رفت آن سلطان دین

آب را خاک مذلت در دهان زین ماجراست

 

زین مصیبت می‌کند خون گریه چرخ سنگدل

این شفق نبود که صبح و شام ظاهر برسماست

 

عقده‌ها از ماتمش روی زمین را در دل است

دانۀ تسبیح، اشک خاک پاک کربلاست

 

در ره دین هر که جان خویش را سازد فدا

در گلوی تشنه او آب تیغ آب بقاست

 

تا بدخشان شد جگرگاه زمین از خون او

هر گیاهی کز زمین سر برزند لعلی قباست

 

نیست یک دل کز وقوع این مصیبت داغ نیست

گریه فرض عین هفتاد و دو ملت زین عزاست

 

می‌دهد غسل زیارت خلق را در آب چشم

این چنین خاک جگرسوزی ز مظلومان که راست؟

 

بهر زوارش که می‌آیند با چندین امید

هر کف خاک از زمین کربلا دست دعاست

 

مردگان با اسب چوبین قطع این ره می‌کنند

زندگان را طاقت دوری ز درگاهش کجاست؟

 

از سیاهی داغ این ماتم نمی‌آید برون

این مصیبت هست بر جا تا به جا ارض و سماست

 

از جگرها می‌کشد این نخل ماتم آب خویش

تا قیامت زین سبب پیوسته در نشو و نماست

 

گر چه از حجت بود حلم الهی بی نیاز

این مصیبت حجت حلم گرانسنگ خداست

 

قطرۀ اشکی که آید در عزای او به چشم

گوشوار عرش را از پاکی گوهر سزاست

 

زائران را چون نسازد پاک از گرد گناه؟

شهپر روح الامین جاروب این جنت سراست

 

سبحه‌ای کز خاک پاک کربلا سامان دهند

بی تذکر بر زبان رشته‌اش ذکر خداست

 

چند روزی بود اگر مهر سلیمان معتبر

تا قیامت سجده‌گاه خلق، مُهر کربلاست

 

خاک این در شو که پیش همت دریا دلش

زائران را پاک کردن از گنه کمتر سخاست

 

مغز ایمان تازه می‌گردد ز بوی خاک او

این شمیم جانفزا با مشک و با عنبر کجاست؟

 

زیر سقف آسمان، خاکی که از روی نیاز

می‌توان مرد از برایش، خاک پاک کربلاست

 

تا شد از قهر الهی طعمۀ دوزخ یزید

نعرۀ هل من مزید از آتش دوزخ نخاست

 

تکیه‌گاهش بود از دوش رسول هاشمی

آن سری کز تیغ بیداد یزید از تن جداست

 

آنکه می‌شد پیکرش از برگ گل نیلوفری

چاک چاک امروز مانند گل از تیغ جفاست

 

آنکه بود آرامگاهش از کنار مصطفی

پیکر سیمین او افتاده زیر دست و پاست

 

چرخ از انجم در عزایش دامن پر اشک شد

تا به دامان جزا گر ابر خون گرید رواست

 

مدحش از ما عاجزان صائب بود ترک ادب

آنکه ممدوح خدا و مصطفی و مرتضاست

 

سال تاریخ مدیح این امام المتقین

چون نهد (جان) سر به پایش (مدح شاه کربلاست)

 

صائب تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت زینب کبری (س) 3240

در مدح حضرت زینب کبری (سلام الله)

 

 فروغ مشعل حجب و حیاست عصمت زینب

عفاف یافته قدر و بها ز شیمت زینب

 

به قرنها رسد آوای آن سروش که خواند

به گوش اهل دل آوای شان و حشمت زینب

 

چنان به لرزه در آورد کاخ ظلم و ستم را

که شام قبضه شد اندر ید حکومت زینب

 

علی و فاطمه مام و پدر حسین برادر

خدای کرده به خلقت تمام نعمت زینب

 

اصول سفسطه باطل شد از نفوذ کلامش

نگر به فلسفه حق و رمز حکمت زینب

 

به هر کجا که خلل بود در بنای دیانت

بدل به کاخ مشیّد شد از مرمّت زینب

 

نه از حجاب فزون گشت قدر حجب و عفافش

که داده عزّ و شرف بر حجاب عصمت زینب

 

در آستان جلال عفاف و شرم و وقارش

فکند پرده به رخ مه , به پاس حرمت زینب

 

به دور خلوت طاعتگه خلوص و سجودش

فلک به طوف , که یابد صفا ز رحمت زینب

 

به سایه سار عبا شد منام او ز برادر

که تاب مهر نیابد مجال زحمت زینب

 

به طف که بود غشای عیون حجاب ضلالت

فروغ پرده جهانگیر شد زهمت زینب

 

حسین را قلم عشق تا نوشت شهادت

اسارت از ازلی عهد گشت قسمت زینب

 

به حق که خصم خدا و رسول بوده و باشد

کسی که داشته ((عابد)) به دل خصومت زینب

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت رسول اکرم (ص) 3239

 در مدح حضرت رسول اکرم (ص)

 

هر نفس آواز عشق میرسد از چپ و راست

ما بفلك می رويم عزم تماشا كراست؟

 

ما بفلك بوده ايم يار ملك بوده ايم

باز همانجا رويم جمله كه آن شهر ماست

 

خود ز فلك برتريم وز ملك افزون تريم

زين دو چرا نگذريم؟! منزل ما كبرياست

 

گوهر پاک از کجا! عالم خاک از کجا!

بر چه فرود آمديت؟ بار کنيد اين چه جاست؟

 

بخت جوان يار ما، دادن جان كار ما

قافله سالار ما فخر جهان مصطفاست

 

از مه او مه شکافت ديدن او بر نتافت

ماه چنان بخت يافت او که کمينه گداست

 

بوی خوش اين نسيم از شكن زلف اوست

شعشعه ی اين خيال زان رخ چون والضُحاست

 

در دل ما در نگر هر دم شقّ قمر

کز نظر آن نظر چشم تو آنسو چراست؟

 

خلق چو مرغابيان زاده ز دريای جان

كی كند اينجا مقام؟! مرغ كزان بحر خاست؟

 

بلكه بدريا دريم جمله در او حاضريم

ور نه ز دريای دل موج پياپی چراست؟

 

آمده موج الست كشتی قالب ببست

باز چو كشتی شكست، نوبت وصل و لقاست

 

مولوی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در ولادت حضرت رسول اکرم (ص) 3238

 در ولادت حضرت رسول اکرم (ص)

 

امشب به ملايك خبري تازه رسيده 

لبخند نجات از نفس صبح دميده

شيطان عوض جامه دل خويش دريده

اوصاف خدا از دهن بت كه شنيده

يك صبحدم و اين همه اعياد كه ديده

اعياد خدا گشته از اين صبح پديدار

 

اي بحر تجلا! گهرت باد مبارك

اي طور نبوت! شجرت باد مبارك

اي مكه! نسيم سحرت باد مبارك

اي آمنه! قرص قمرت باد مبارك

ميلاد گرامي پسرت باد مبارك

دامان تو تا حشر بود مطلع الانوار

 

اي گمشدگان! گمشدگان! راهبر آمد

در عرصه ي بيدادگري، دادگر آمد

تكبير بگوييد كه هجران به سر آمد

تهليل برآريد كه پيغامبر آمد

پيغامبر از بهر نجات بشر آمد

آمد به جهان قافله را قافله سالار

 

توحيد بود لاله ي بستان محمد

جبرييل بود مرغ گلستان محمد

تهليل بگوييد به فرمان محمد

خلقت همه گشتند ثناخوان محمد

ذكر همگان آيه ي ما كان محمد

از قول خداي احد قادر دادار

 

اين نور جمال ازل، اين خالق نور است

اين هم سخن موسي، در وادي طور است

اين روي صحف، صورت زيباي زبور است

اين روح عدالت به محيط زر و زور است

اين منجي آن دخترك زنده به گور است

اين است كه گل سبز كند از شرر نار

 

اين است كه او بود و همه خلق نبودند

اين است كه با نام خوشش نامه گشودند

اين است كه خيل ملكش سجده نمودند

وصفش همه گفتند و شنيدند و سرودند

گفتند و شنيدند و سرودند و ستودند

با اين همه كردند به عجز سخن، اقرار

 

اين است كه توحيد از او نام گرفته

اين است كه خورشيد از او وام گرفته

اين است كه از روح بشر، دام گرفته

اين است كه دل از دمش آرام گرفته

اين است كه از دست خدا جام گرفته

سر تا قدم از علم الهي شده سرشار

 

اي جان همه عالم و آدم به فدايت

اي هستي هستي كمي از لطف و عطايت

گلبوسه ي فردوس، به خاك كف پايت

روييده مسيح از نفس روح فزايت

كار ملك و ذكر خداوند، ثنايت

اين ذكر الهي است كه دائم شده تكرار

 

اي چرخ كهن خاك ره طفل صغيرت

روشنگر بزم ازلي روي منيرت

تا حشر، بزرگان جهانند حقيرت

حتي به جنان اهل بهشتند فقيرت

پيغامبران يكسره بودند بشيرت

پيوسته نمودند به آقايي‌ات اقرار

 

اوصاف تو چون وصف خدا فوق حساب است

قرآن تو را سلطه بر اين چار كتاب است

حب تو ثواب است، ثواب است، ثواب است

بغض تو عقاب است، عقاب است، عقاب است

تو آب حياتي و جهان بي تو سراب است

تو مهري و روز همه بي‌توست شب تار

 

ما امت وحي و تو پيام آور مایی

تا هست خدايي خدا، رهبر مايي

تو جان همه عالمي و در بر مايي

تو سايه ي لطف ازلي بر سر مايي

تا شام ابد مشعل روشنگر مايي

بي‌نور تو، توحيد محال است، نه دشوار

 

 بي دست تو حق بر روي كس در نگشايد 

بي دوستي ات حمد خداوند نشايد

بي حسن تو يوسف ز كسي دل نربايد

بي نام تو زنگ غمي از دل نزدايد

مدح تو نه از «ميثم»، از خلق نيايد

گيرم ز عقيق همه ريزد در شهوار

 

حاج غلامرضا سازگار

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در ولادت حضرت رسول اکرم (ص) 3237

 در ولادت حضرت رسول اکرم (ص)

 

ای سریر تو عرش معظم وی طفیل تو عالم و آدم

صادر اوّل بر رسل خاتم ای تو را بر سر تاج کرّمنا

جشن میلادت مبارک بادا یا رسول ا... یا نبیّ ا...

 

ای رخت چون گل قامتت رعنا در صف خوبان شاهد زیبا

تا گشودی تو دیده بر دنیا در جهان افتاد یک جهان غوغا

جشن میلادت مبارک بادا یا رسول ا... یا نبیّ ا...

 

ای صلای تو روح آگاهان وی ز نور تو مُقتَبِس ماهان

تا گشودی لب لال شد شاهان برملا کردی محشر کبری

جشن میلادت مبارک بادا یا رسول ا... یا نبیّ ا...

 

تا گل روی تو شکوفا شد این جهان رشک خُلد اعلی شد

عالمی محو یک تماشا شد تهنیت گویان گشت هم آوا

جشن میلادت مبارک بادا یا رسول ا... یا نبیّ ا...

 

 تو حبیبی بر ذات یکتائی اهل بالائی نفس والائی

کی جهان دیده چون تو مولائی بر همه مولا از همه اولی

جشن میلادت مبارک بادا یا رسول ا... یا نبیّ ا...

 

کی توان گفتن قدر والایت شمع طریقت نور سیمایت

بزم حقیقت طور سینایت شور موسائی در سرت پیدا

جشن میلادت مبارک بادا یا رسول ا... یا نبیّ ا...

 

تائبم مست از جام الستم مادحت هستم زنده تا هستم

از ره احسان گیر از دستم هم در این دنیا هم در آن دنیا

جشن میلادت مبارک بادا یا رسول ا... یا نبیّ ا..

 

مرحوم تائب تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در ولادت حضرت رسول اکرم (ص) 3236

 در ولادت حضرت رسول اکرم (ص)

 

بیا که موسم سیر گل و گلستان است

بهرطرف نگری رشگ باغ رضوان است

 

گلی بگلشن توحید بردمیده که خود

بگلشن دوجهان عالمی گلستان است

 

زامتزاج دو بحر ولایت وعصمت

پدید آمده آن گوهری که مرجان است

 

چه گوهری؟ که نیآید بدست ازکانی

چه گوهری؟که شرف بخش گوهرکان است

 

گلی شکفته بگلزار حیدر کرار

که عطر گلشن عدن، از آن است

 

چه گل؟ که نکهت گل شرمسار نکهت اوست

پر از حکایت او جمله کون ومکان است

 

چه عالمی است؟بهر جا جشن برپاست

چه داده رخ؟ که همه کاینات شادان است

 

سرور وجشن نه تنها بصفحه غیراست

قسم بذات خدا عرش حق چراغان است

 

تمام خلق بلب نام تازه مولودی

زبان به تهنیتش باز ودیده، گریان است

 

زپیر عقل پرسیدم این عوالم چیست؟

که پا نهاده در عالم؟ چه سرپنهان است

 

جواب داد کسی پا نهاده در عالم

که پیشوای همه ، خاصه رادمردان است

 

دهن بمشگ بشو نام نامیش گویم

قتیل آل امیه حسین عطشان است

 

کتاب معرفت رازآفرینش را

صحیفه رخ او ابتدا وپایان است

 

گلی است ره به حریمش نیافته خاری

که خاراین گل سرخ ازخدنگ وپیکان است

 

یگانه رهبر دین ، پیشوای آزادی

نجات بخش بشر ازجفای دونان است

 

به نخل دین خدا، آبداد از خونش

شهادتش سبب اعتلای قرآن است

 

کجا است برقلم (سعدی زمان) یارا

بمدح آنکه، بر او جبرئیل دربان است

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در ولادت حضرت رسول اکرم (ص) 3235

 در ولادت حضرت رسول اکرم (ص)

 

موج ایدوب دریای لطف خالق عالم بو گون

قویدی دنیایه قدم پیغمبر خاتم بو گون

 

هاتف غیبی اوجا صوتیله جاءَ الحق دیدی

باطل اِضمحلانینون ختم اولماسین مطلق دیدی

یعنی دین احمدی رمزاً تاپار رونق دیدی

گلدی دنیایه ایدن دین پایه سین محکم بو گون

 

گورسنوب اوضاع عالمده بیوک بیر انقلاب

عالم حیرتده مات اولدی تماماً شیخ و شاب

فکر ایدوبلر حشر اعظمدور اولور عالم خراب

یا نه وار نظم و نظام دهر اولوب برهم بو گون

 

تا تولّد تاپدی پیغمبر یتوردی پا یره

گوستروب نچّه حوادث عالم بالا یره

سلطنت تختی یخلدی واریدی هاردا یره

بو عجیب امره تعجّب قالدی هر ذی دم بو گون

 

یر یوزینده واریدی هر نه سلاطین اولدی لال

نه جوابه اولدی قادر، نه ایده بولدی سوال

کند مادرزاده مانند اولدولار بی قیل و قال

تا ایشیق گوندوز اولونجا شامیله توام بو گون

 

اولدی ایوان مداین گوئیا بی پای بست

ایلدی لرزه به سانِ شاخِ بیدِ نو نشست

طاق کسری که اولوب مشهور او گون اولدی شکست

گوسترور آثارین ایمدی اهلینه عالم بو گون

 

سوندی مین ایل اتّصالاً سونمین آتشکده

فرقه ی آتش پرست فارس اولوب ماتم زده

حسّ ایدن اولموب ندور علّت همان پیش آمده

بعضی دللردن مسرّت گیتدی گلدی غم بو گون

 

اولدولار یکسر کلیساده صنم لر واژگون

یوز ویروب غم بت پرست اشخاصه حدّیندن فزون

وار یری عرض اولسا بعضی احمق و خوار و زبون

ساخلادی خلق ایتدیقی اللهینه ماتم بو گون

 

دیشده انگشت تحیّر ساحر و کاهن تمام

هر بیری اوز صنعت فعلینده عاجز خاصّ و عام

هیچ بیری آگاه اولانموردی ندور بو ازدحام

لیک کشف ایلردیلر بیر سرّ وار مبهم بو گون

 

خشک اولوب دریای ساده، دوندی لَم یَزرَع چوله

سو سماوه دشتینه گلدی شبیه اولدی گله

اضطراب و وحشتیندن آز قالوب ابلیس اُله

بار غمدن قدّ سرو آساسی اولدی خم بو گون

 

ماجرادن چوخ تفحّص ایتدی تاپسون اطّلاع

بیر به بیر یغدی شیاطینی ایدوب بیر اجتماع

گوندروب ایتسونله اصوات سمانی استماع

آنلاسون یرده ندور تا شورش اعظم بو گون

 

دفتر شاعر به سانِ حجره ی عطّاردور

حافظی شاعر دگل یوخدان ولی بیزاردور

اولسا مولود ایستین ایستور دیسون که واردور

بو متاعه گر خریدار اولسا بیش و کم بو گون

 

مرحوم حافظی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت رسول اکرم (ص) 3234

 در مدح حضرت رسول اکرم (ص)

 

بیر نفسه تجلّی ایلدی پرتو سرمد

آدلاندی ابوالقاسم و محمود و محمّد

 

اوّلده تاپوب ذاتی فروغ ابدیّت

اولدی آدی عنوان سرصفحه ی خلقت

تاخیرینی ایجاب ایلیوب خواهش حکمت

آخِر گَلوب اوّل لره سر خِیل و سرآمد

 

چوخ نشئه حجاباتیده سیر ایلدی نوری

مه بدر اولا خلقتده اولوب دَور ضروری

تا جنبه ی الزام تاپوب حکم ظهوری

ظلمتگهِ کونه گَلوب اول نور مجرّد

 

بیر صبحیده نور رخی گورسندی فلقدن

تنزیه ایلدی صفحه ی امکانی غسقدن

بیر فرّ و شکوهیله که ادوار سبقدن

مثلین نه گوروبدور نه گورر چرخ مشعبد

 

بیر سابقه سیز شور ایدوب عالمی مضطر

تحویل و تحوّل دوتوب آفاقی سراسر

آتشکده لر سوندی، نگون اولدی صنم لر

اعجاب و تحیّرده قالوب موبد و معبد

 

سلطان زمن صیتی عبث عدلیله سائر

تعبیر او رویای حقیقی سنه دائر

حسّ ایلدی اولموش او ایشیق کونیده ظاهر

طاقینده شکست ایلدی بو حسّی مویّد

 

نور ازلی جلوه سی دولدوردی جهانی

مبهوت ایلدی عقل و دل پیر و جوانی

تا دور زمان ایتدی عیان سرّ نهانی

اظهار نبوّت ایدوب اول هادی و مهتد

 

چون اوج کماله یتیشوب شیوه ی الحاد

قالموب هامی دنیانی جهالت ایده برباد

وحشیّته افرادین اولوب جمله سی معتاد

بیر بیله زمان دعوتینی باشلادی احمد

 

نه حاله مواجه اولوب اول سیّد بطحا

نه کِلکیده نه نطقیده وار شرحینه یارا

جمهور عرب یکسره، اول شه تن تنها

صبر ایتدی نه ظلم ایتدیله بیر عهد ممدّد

 

بیر نفس علیه هامی دنیایه قیامی

اظهار و بیانی هامونون ضدّ مرامی

ایذاسینه آماده اولوب خلق تمامی

واضحدی گورنمز گونی هر دیده ی ارمد

 

هر ظلمه دوزوب ایلمدی ترک مرامین

نشر ایلدی ماهیّت موضوع قیامین

تا صبریله برهم ایلدی کفر نظامین

هر چند جفا بیحد ایدوب فرقه ی معتد

 

بیر دوره ده که دولدوروب آفاقی جهالت

ایلور هامی دنیایه حکومت سبعیّت

افرادین اولوبدور سبب فخری جنایت

صدق ایلمز افراد، هامی دیو، هامی دَد

 

ظلمات جهالت افق کونیده مشهود

طغیان و شرارت هامودا ثابت و موجود

اصنامی بُلنلر اوزینه صاحب و معبود

معلومیدی حق قِیدینه اولمازلا مقیّد

 

هر لحظه ده آرتاردی عدو جور و فشاری

قالمازدی داخی قلبیده آرام و قراری

سویلردی اولان وقتیده اشکی یوزه جاری

بو قومی هدایت ایله ای خالق سرمد

 

هر شیوه ایله قلبینی سیندیردیلار اشرار

گه شاعر و مجنون دیدی کفّار جفاکار

امّا دایانوب صبر ایلدی احمد مختار

تا خلقه نشان ویردی ره منزل و مقصد

 

دنیانی عدو ظلمی ایدوب اول شهه زندان

قان ایتدی دل غم زده سین فرقه ی عدوان

هر گه که توکوب عارضینه گوهر غلطان

آغلاردی او شه حالینه نُه طاق زبرجد

 

جان و دلیله آلدی هامی رنج و بلانی

حق درگهینه آچمادی بیر شکوه زبانی

گه مسکن ایدردی شعب غار حرانی

بیر شه که اونا عرش خداوندیدی مسند

 

باخموب نه قدر ویردی عدو زحمت و ایذا

احکام و فرامین حقی ایلدی اجرا

بیر صادقه کاذب دیدیلر فرقه ی اعدا

که اولموشودی صدق و امانتله زبانزد

 

چوخ زحمتیله نصب ایدوب اسلام لواسین

نشر ایلدی اقطاریده توحید نواسین

بطحاده او شه قائم ایدن شرع اساسین

اوغلی ایلدی طفّیده قانیله مشیّد

 

بُلمم نجه بیر قانیدی اولدی یره جاری

بی تاب ایلدی پادشه عرش مداری

قالموبدی دل جان جهان صبر و قراری

اولدی سبب اوچ شعبه لی بیر سهم محدّد

 

بو اوخ سالوب ایشدن فلکی، کونی نسقدن

گلرنگ ایلدی چهره ی خورشیدی شفقدن

ابر ایمدیده سوز جگر سبز طبقدن

بو صفحه ی امکانه توکر خون مصعّد

 

تعطیل ایلدی کارگه نظم جهانی

یاندوردی بلا آتشینه کون و مکانی

آغشته به خون ایتدی رخ شاه ولانی

پژمرده اولوبدور دیه سن برگ مورّد

 

توپراقه دوشوب خسرو دین بی کس و بی یار

عطشان، یارالی، بی مدد و یاور و انصار

بیر ایله زمانینده اولوب اول شهه غمخوار

گه نیزه ی خطّیّ و گهی تیغ مهنّد

 

ای بارگهون غیرت عرش حق سبحان

آرامگهون قبله ی هر فرد مسلمان

دربان درون شوکت و حشمتده سلیمان

خاک حرمون حسرت مین صرح ممرّد

 

سنسن هامونون مایه ی امّید و رجاسی

درویش و غنی کعبه ی آمال و مناسی

قبرونده دی هر علّت و هر درد دواسی

بو بابه پناهنده دی هر ابیض و اسود

 

ای تشنه لبیله لب دریاده ویرن جان

خلق ایچره اولان آینه ی رحمت یزدان

سن ایسته اوزون عابده حق از رهِ احسان

بیر کرب و بلا قسمت ایده، اولماسا مشهد

 

خوش طرزیله تنظیم اولونوبدور بو لئالی

اولماز بیله بیر نظمیده اشکال مجالی

بُلسون بو قوافیده گورن دالیله ذالی

بو رشته ده نظمه دوزولوب لولو و بُسّد

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در ولادت حضرت رسول اکرم (ص) 3233

 در ولادت حضرت رسول اکرم (ص)

 

بو گونده اولدی عیان نور احمد محمود

منور ایلدی أفاقی اول مه انور

 

ربیع الاولین اون یدیسی دوشنبه گونی

قدم بو عالمه قویدی او فخر جن و بشر

 

بو گونده طاق انو شیروان شکست اولدی

بنای کنگره باطل اولدی زیر و زبر

 

نظامی لات و مناتین بو گونده برهم اولوب

ایدوب بو واقعه چوخ بت پرسلری مظطر

 

ایدوب منادی غیبی ندای جائا لحق

اولوبدی باطل عدم گلدی حق پیغمبر

 

حق ایستدی بو نیله انبیا نی ختم ایتسون

بشارتیدی بونا اول کلن پیمبر لر

 

بو فخر عالم ابداع علت ایجاد

بونون وجو دینه تشکیل تا پدی عالملر

 

ایدوبدی عرش خدا رشک سطح غبرایه

مشرف اولدو لا پا بوسینه ملا ئکلر

 

بونیله دینینی تکمیل ایدوبدی رب جلیل

اولوب بو دینیله منسوخ تمام مذهبلر

 

أچیلدی باب هدایت تمام خاق اوزینه

اولوبدی رهبر أئین خالق اکبر

 

ویروبدی دین خداونده گون بگون ترویج

هدایتین گونی دوتدی جهانی سر تا سر

 

یتنده قرخ یاشا اولدی هدایته مبعوث

گلوبدی تهنیته اهل نه سما یکسر

 

عربده رسمیدی سنی جهاندا قرخ اولانین

سوزین حسابه قویالار ویررنتیجه اثر

 

اودور رسا لتینی قرخ اولاندا ظاهر ایدوب

پیمبریدی ازلدن ولی بو فخر بشر

 

ایدردی بیر به بیر احکام دینی خلقه بیان

دیماقا حق سوزینی قو یمادی منافقلر

 

یالانچی ساحرو کذاب أدیله سسلدیلر

توکردی باشینه کول طعن ایدردی دشمنلر

 

اودور زمانه ده ما اوذی نبی دید

تحمل ایتدی یتوب هر قدر جفا و کدر

 

ووروبلا سنگ جفا پارچالاندی سجده گهی

أخوبدی قرمزی قان ایتدی گل یوزین احمر

 

همین بو قومیدن اشرار کوفه مشق ألدی

حسینین أنینا داش ووردی کونه سالدی شرر

 

بحق خون حسین رحم قیل بو زاره خدا

بو حالیله اله کیم (حامده)حمایت ایدر

 

مرحوم حامدی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در ولادت و جلالت حضرت رسول اکرم (ص) 3232

 در ولادت و جلالت حضرت رسول اکرم (ص)

 

اولوبدی گون کیمی طالع جمال پیغمبر

یتوردی عالمی وصله وصال پیغمبر

 

او گونکه عالمه قویدی قدم نبیّ ا...

جهانی ایلدی روشن جمال پیغمبر

 

نه وصف ایدوم او وجودیکه وصف ایدوب قرآن

مقام قربیده تک دور جلال پیغمبر

 

گَلوبدی آیه ی خلق عظیم شانینده

گَلر بو عالمه یوخسا مثال پیغمبر

 

اولوبدی خلق آرا ضرب المثل کمالاتی

یتوردی خلقی کماله کمال پیغمبر

 

جهانی چولقادی شان و جلالتی گون تک

آچوبدی تا گُل باغ وصال پیغمبر

 

بویودی مقصدی اسلامی ایلسون ابلاغ

گزردی شرعیده مرغ خیال پیغمبر

 

لوای دینی اوجاتسون ایدردی سعی و تلاش

ایدوبدی درک جهاندا او حال پیغمبر

 

او گونکه کعبیه قویدی قدم رسول ا...

اولوب صنم لر او گون پایمال پیغمبر

 

ایدوبدی بت لری تا سرنگون بو عالمده

اولوب شکفته چو گُل رنگِ آل پیغمبر

 

جهاندا قوم جهالت عداوت ایلردی

سنوبدی عالم آرا پرّ و بال پیغمبر

 

ایدوبله هر نه جفا دین یولوندا صبر ایلدی

جهاندا تاپمادی غمدن مجال پیغمبر

 

شهید ایدوبله دیشین دوزدی ایتمدی نفرین

پوزولمادی ابداً‌ اعتدال پیغمبر

 

چکوبدی رنج و ریاضت شریعت اوستونده

یتوبدی گون کیمی آخِر زوال پیغمبر

 

وداع ایدوبدی بو دنیانی منجی اسلام

جهانی ناره یاخوبدور ملال پیغمبر

 

پیمبر ایلدی رحلت صورا پیمبردن

نه چکدی ((اعظمی)) عالمده آل پیغمبر

 

پیمبریله اولان همنشین جلاله یتوب

یتیشدی گور نجه شانه بلال پیغمبر

 

مرحوم اعظمی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت رسول اکرم (ص) 3231

 در مدح حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)

 

اي قباي پادشاهي راست بر بالاي تو 

زينت تاج و نگين از گوهر والاي تو

 

آفتاب فتح را هر دم طلوعي مي دهد

از کلاه خسروي رخسار مه سيماي تو

 

جلوه گاه طاير اقبال باشد هر کجا

سايه اندازد هماي چتر گردون ساي تو

 

از رسوم شرع و حکمت با هزاران اختلاف

نکته اي هرگز نشد فوت از دل داناي تو

 

آب حيوانش ز منقار بلاغت مي چکد

طوطي خوش لهجه يعني کلک شکرخاي تو

 

گر چه خورشيد فلک چشم و چراغ عالم است

روشنايي بخش چشم اوست خاک پاي تو

 

آن چه اسکندر طلب کرد و ندادش روزگار

جرعه اي بود از زلال جام جان افزاي تو

 

عرض حاجت در حريم حضرتت محتاج نيست

راز کس مخفي نماند با فروغ راي تو

 

خسروا پيرانه سر (حافظ) جواني مي کند

بر اميد عفو جان بخش گنه فرساي تو

 

 حافظ شیرازی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت رسول اکرم (ص) 3230

 در مدح حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)

 

چو مرد رهرو اندر راه حق ثابت قدم گردد

وجود غیر حق در چشم توحیدش عدم گردد

 

کمر بندد قلم کردار سر در پیش و لب برهم

به هر حرفی که پیش آید به تارک چون قلم گردد

 

ز چوگان ملامت نادر آن کس روی برتابد

که در راه خدا چون گوی سرتاسر قدم گردد

 

سم یکران سلطان را درین میدان کسی بیند

که پیشانی کند چون میخ و همچون نعل خم گردد

 

تو خواهی نیک و خواهی بدکن امروز ای پسر کاینجا

عمل گر بد بود ور نیک بر عامل رقم گردد

 

مبین کز ظلم جباری، کم‌آزاری ستم بیند

ستمگر نیز روزی کشتهٔ تیغ ستم گردد

 

درین گرداب بی‌پایان منه بار شکم بر دل

که کشتی روز طوفان غرقه از بار شکم گردد

 

به سعی ای آهنین دل مدتی باری بکش کهن

به سعی آیینهٔ گیتی‌نما و جام جم گردد

 

تکاپوی حرم تا کی، خیال از طبع بیرون کن

که محرم گر شوی، ذاتت حقایق را حرم گردد

 

کبایر سهمگین سنگیست در ره مانده مردم را

چنین سنگی مگر دایر به سیلاب ندم گردد

 

غمی خور کان به شادیهای بی‌اندازه انجامد

چو بیعقلان مرو دنبال آن شادی که غم گردد

 

خداوندان فتح ملک و کسر دشمنان را گوی

برایشان چون بگشت احوال، بر ما نیز هم گردد

 

دلت را دیده‌ها بردوز تاعین‌الیقین گردد

تنت را زخمها برگیر تا کنزالحکم گردد

 

درونت حرص نگذارد که زر بر دوستان پاشی

شکم خالی چو نرگس باش تا دستت درم گردد

 

خداوندا گر افزایی بدین حکمت که بخشیدی

مرا افزون شود بی‌آنکه از ملک تو کم گردد

 

فتاد اندر تن خاکی، ز ابر بخششت قطره

مدد فرما به فضل خویش تا این قطره یم گردد

 

امید رحمتست آری خصوص آن را که در خاطر

ثنای سید مرسل نبی محترم گردد

 

محمد کز ثنای فضل او بر خاک هر خاطر

که بارد قطره‌ای در حال دریای نعم گردد

 

چو دولت بایدم تحمید ذات مصطفی گویم

که در دریوزه صوفی گرد اصحاب کرم گردد

 

زبان را درکش ای سعدی ز شرح علم او گفتن

تو در علمش چه دانی باش تا فردا علم گردد

 

اگر تو حکمت آموزی به دیوان محمد رو

که بوجهل آن بود کو خود به دانش بوالحکم گردد

 

ز قعر جاودانی رست و صاحب مال دنیا شد

هر آن درویش صاحبدل کزین در محتشم گردد

 

 سعدی شیرازی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت رسول اکرم (ص) 3229

 در مدح حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)

 

احمد آن دیباچه ی دیوان کل

احمد آن سردفتر و ختم رسل

 

مطلعُ التوحیدِ سلطان ازل

مقطعُ العنوانِ حیّ لم یزل

 

اوّلین نقش تجلّیّات ذات

آخِرین نقش تمام کائنات

 

صادر اوّل ز مصدر در الست

اوّلین مصدر به هر صادر که هست

 

اوّلین صبح از بروز و از ظهور

آخِرین صبح از تجلّیّات نور

 

اوّلینِ جمله ی اشیا به اسم

آخِرین جمله ی اشیا به جسم

 

آن خرامان سرو باغ فَاستَقِم

مُنزل وحی و ندای قُلم اِقَم

 

آنکه عالم را شِفای علّت است

آنکه آدم را شفیع ذلّت است

 

صفحه ی ایجاد را بنوشت و خواند

نی بخواند و نی قلم بر صفحه راند

 

حامل مُهر نبوّت پشت او

خارقِ ماه سما، انگشت او

 

مصطفی آن مظهر ذات اله

از طفیلش خلق، ماهی تا به ماه

 

مرحوم عمان سامانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت رسول اکرم (ص) 3228

در مدح حضرت رسول اکرم (صلی الله)

 

خواهم به عشق مصطفی از دل دمادم دم زنم

دم از صفات پاک آن بهر بنی آدم زنم

 

بهر بنی آدم از او دم آنچه می خواهم زنم

دیباچه ی اوهام را از وصف او برهم زنم

 

وز فرط شادیّ و شعف آتش به جان غم زنم

تا از طفیل وصف او پا بر سر عالم زنم

 

کاو هست ختم الانبیا سرمایه ی عزّ و شرف

در عرش اعلا ذات حق امشب دو منبر ساخته

 

بر عرشه ی هر منبری تاجی ز گوهر ساخته

بر روی هر تاجی عیان لوحی مدوّر ساخته

 

بر روی هر لوحی چَنین مکتوب دفتر ساخته

کاین این تاج ها را ذات حق بهر دو سرور ساخته

 

آن را برای احمد این بهر جعفر ساخته

تا محنت و غم را کند از مُلک هستی بر طرف

 

او آمده دین نویی بر مومنان اهدات کند

این آمده بر روی ما باب فضیلت وا کند

 

او آمده پرونده ی اسلام را امضا کند

این آمده اسلام را با علم خود احیا کند

 

او آمده تا نقشه ی دون همّـان ملغی کند

این آمده دانشگه صدق و صفا برپا کند

 

او هست ختم المرلسلین این خسرو دین را خلف

او آمده شور و شعف بر خلق ارزانی کند

 

روی زمین را روشن از انوار یزدانی کند

اکنافِ عالم را بری از جهل و نادانی کند

 

خلق جهان را آگه از آیات قرآنی کند

با خاک یکسان مکتب اعمال شیطانی کند

 

با مقدم فرخنده اش نعمت فراوانی کند

شاهان عالم چون گدا او پادشاه لوکشف

 

این آمده تاج شرف بر تارک عالم زند

با علم و فضل و دانشش آتش به جان غم زند

 

کاخ بنی العبّاس را با عزم خود برهم زند

بر قافِ اَو اَدنایِ حق چون شیر حق پرچم زند

 

دم از مقام و قدر او در باغ خلد آدم زند

نام دل آرای ورا چون سکّه بر دِرهم زند

 

دارد به خدمت حوریان از بهر خدمت صف به صف

ای عاشقان ای عاشقان عشق آفرین آورده حق

 

ای عارفان ای عارفان حقّ الیقین آورده حق

از بهر یاریّ بشر یار و معین آورده حق

 

از بحر رحمت جلوه گر دُرّ ثمین آورده حق

دو رهبر و دو سرور زیبا جبین آورده حق

 

بر حلقه ی انگشتر خاتم نگین آورده حق

کز مقدم فرخنده شان آکنده شد دل از شعف

 

ژولیده نیشابوری

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت رسول اکرم (ص) 3227

در مدح حضرت رسول اکرم (صلی الله)

 

شمسه ی نه مسند هفت اختران

ختم رسل خاتم پیغمبران

 

احمد مرسل که خرد خاک اوست

هر دو جهان بسته ی فتراک اوست

 

تازه ترین سنبل صحرای ناز

خاص ترین گوهر دریای راز

 

سنبل او سنبله ی روز تاب

گوهر او لعل گر آفتاب

 

خنده ی خوش زان نزدی شکّرش

تا نبرد آب صدف گوهرش

 

ای تن تو پاکتر از جان پاک

روح تو پروده ی روحی فداک

 

نقطه گه خانه ی رحمت تویی

خانه بر نقطه ی زحمت تویی

 

چون تو کریمان که تماشا کنند

رُستى ِ شبها نه به تنها خورند

 

از سر آن خوان که رطب خورده ای

از پی ما زَلِّه چه آورده ای؟!

 

لب بگشا تا همه شکّر برند

زاب دهانت رطب تر برند

 

عقل شده شیفته ی روی تو

سلسله ی شیفتگان موی تو

 

عالمِ تر، دامن خشک از تو یافت

ناف زمین نافه ی مُشک از تو یافت

 

تاج تو و تخت تو دارد جهان

تختْ زمین آمد و تاجْ آسمان

 

سایه نداری تو که نور مهی

رو که تو خود سایه ی نوراللهی

 

خاک ذلیلان شده گلشن به تو

چشم عزیزان شده روشن به تو

 

تا قدمت در شب گیسو فشان

بر سر گردون شده دامن کشان

 

پُر زَر و دُر گشته ز تو دامنش

خشتک زر سوزه ی پیراهنش

 

در صدف صبح به دست صبا

غالیه ی بوی تو ساید صبا

 

لاجرم آنجا که صبا تاخته

لشکر عنبر علم انداخته

 

ای دو جهان، زیر زمین از چه ای؟!

گنج نه ای، خاک نشین از چه ای؟!

 

تا تو به خاک اندری ای گنج پاک

شرط بُوَد گنج سپردن به خاک

 

ای مدنی برقع ِ مکّی نقاب

سایه نشین چند بُوَد آفتاب؟

 

گر مَهى از مهر تو سويی بیار

گر گلی از باغ تو بویی بیار

 

منتظران را به لب آمد نفس

ای ز تو فریاد، به فریاد رس

 

سوی عجم ران منشین در عرب

زرده ی روز اینک و شبدیزِ شب

 

سکه تو زن تا امرا کم زنند

خطبه تو کن تا خطبا دم زنند

 

بازکش این مسند از آسودگان

غسل کن این منبر از آلودگان

 

خانه ی غولند بپردازشان

در غله دان عدم اندازشان

 

زآفت این گنبد آفت پذیز

دست برآور همه را دست گیر

 

گر نظر از راه عنایت کنی

جمله مهمات کفایت کنی

 

مغز ((نظامی)) که خبر جوی تست

زنده دل از غالیه ی بوی تست

 

ازنفسش بوی وفایی ببخش

ملک سلیمان به گدایی ببخش

 

 نظامی گنجوی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت رسول اکرم (ص) و در حضرت علی (ع) 3226

در مدح حضرت رسول اکرم (صلی الله)

 و در حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام)

 

ایا شاه محمود کشور گشای

ز کس گر نترسی بترس از خدای

 

که پیش تو شاهان فراوان بُدند

همه تاجداران کیهان بدند

 

فزون از تو بودند یک‌سر به جاه

به گنج و کلاه و به تخت و سپاه

 

نکردند جز خوبی و راستی

نگشتند گرد کم و کاستی

 

همه داد کردند بر زیر دست

نبودند جز پاک یزدان پرست

 

نجستند از دهر جز نام نیک

وزان نام جستن، سرانجام نیک

 

هرآن شه که دربند دینار بود

به نزدیک اهل خرد خوار بود

 

گر ایدون که شاهی به گیتی تراست

نگویی که این خیره گفتن چراست

 

ندیدی تو این خاطر تیز من

نیاندیشی از تیغ خونریز من

 

که بد دین و بد کیش خوانی مرا

منم شیر نر، میش خوانی مرا

 

مرا غمز کردند کان بد سخن

به مهر نبی و علی شد کهن

 

هر آن کس که در دلْشْ کین علیست

از او خوارتر در جهان گو که نیست

 

منم بنده‌ی هر دو تا رستخیز

اگر شه کند پیکرم ریز ریز

 

من از مهر این هر دو شه نگذرم

اگر تیغ شه بگذرد بر سرم

 

نباشد جز از بی‌پدر دشمنش

که یزدان بسوزد به آتش تنش

 

منم بنده‌ی اهل بیت نبی

ستاینده‌ی خاک پای وصی

 

مرا سهم دادی که در پای پیل

تنت را بسایم چو دریای نیل

 

نترسم که دارم ز روشندلی

به دل مهر جان نبی و علی

 

چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی

خداوند امر و خداوند نهی

 

که من شهر علمم علیم در است

درست این سخن گفت پیغمبر است

 

گواهی دهم کاین سخن راز او است

تو گویی دو گوشم که آواز او است

 

چو باشد ترا عقل و تدبیر و رای

به نزد نبی و علی گیر جای

 

گرت زین بد آید گناه من است

چنین است این رسم و راه من است

 

به این زاده‌ام هم به این بگذرم

چنان دان که خاک پی حیدرم

 

اَبا دیگران مَر مرا کار نیست

بر این در مرا جای گفتار نیست

 

اگر شاه محمود از این بگذرد

مر او را به یک جو نسنجد خرد

 

چو بر تخت شاهی نشاند خدای

نبی و علی را به دیگر سرای

 

گر از مهرشان من حکایت کنم

چو محمود را صد حمایت کنم

 

جهان تا بود شهریاران بود

پیامم بر تاجداران بود

 

که ((فردوسی)) توسی پاک جفت

نه این نامه بر نام محمود گفت

 

به نام نبی و علی گفته‌ام

گهرهای معنی بسی سفته‌ام

 

شعر منسوب به فردوسی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت رسول اکرم (ص) 3225

در مدح حضرت رسول اکرم (صلی الله)

 

کریم السجایا جمیل الشیم

نبی البرایا شفیع الامم

 

امام رسل، پیشوای سبیل

امین خدا، مهبط جبرئیل

 

شفیع الوری، خواجه بعث و نشر

امام الهدی، صدر دیوان حشر

 

کلیمی که چرخ فلک طور اوست

همه نورها پرتو نور اوست

 

یتیمی که ناکرده قرآن درست

کتب خانهٔ چند ملت بشست

 

چو عزمش برآهخت شمشیر بیم

به معجز میان قمر زد دو نیم

 

چو صیتش در افواه دنیا فتاد

تزلزل در ایوان کسری فتاد

 

به لاقامت لات بشکست خرد

به اعزاز دین آب عزی ببرد

 

نه از لات و عزی برآورد گرد

که تورات و انجیل منسوخ کرد

 

شبی بر نشست از فلک برگذشت

به تمکین و جاه از ملک برگذشت

 

چنان گرم در تیه قربت براند

که در سدره جبریل از او بازماند

 

بدو گفت سالار بیت‌الحرام

که ای حامل وحی برتر خرام

 

چو در دوستی مخلصم یافتی

عنانم ز صحبت چرا تافتی؟

 

بگفتا فراتر مجالم نماند

بماندم که نیروی بالم نماند

 

اگر یک سر مو فراتر پرم

فروغ تجلی بسوزد پرم

 

نماند به عصیان کسی در گرو

که دارد چنین سیدی پیشرو

 

چه نعت پسندیده گویم تورا؟

علیک السلام ای نبی الوری

 

درود ملک بر روان تو باد

بر اصحاب و بر پیروان تو باد

 

خدایا به حق بنی فاطمه

که بر قول ایمان کنم خاتمه

 

اگر دعوتم رد کنی ور قبول

من و دست و دامان آل رسول

 

چه کم گردد ای صدر فرخنده پی

ز قدر رفیعت به درگاه حی

 

که باشند مشتی گدایان خیل

به مهمان دارالسلامت طفیل

 

خدایت ثنا گفت و تبجیل کرد

زمین بوس قدر تو جبریل کرد

 

بلند آسمان پیش قدرت خجل

تو مخلوق و آدم هنوز آب و گل

 

تو اصل وجود آمدی از نخست

دگر هرچه موجود شد فرع تست

 

ندانم کدامین سخن گویمت

که والاتری زانچه من گویمت

 

تو را عز لولاک تمکین بس است

ثنای تو طه و یس بس است

 

چه وصفت کند سعدی ناتمام؟

علیک الصلوة ای نبی السلام 

 

سعدی شیرازی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال حضرت فاطمه زهرا (س) 3223

زبانحال حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

اي منيم جسميمه جان عمواوغلي

درديمه يوخدي درمان عمواوغلي

 

گرچه يوخ چاره درد فراقه

ياندي دل آتش اشتياقه

واريئري اوج ائده نُه رواقه

ناله و آه و افغان عمواوغلي

 

ظلميله ياندي باب امامت

قلبيم اودلاندي اولدي قيامت

محسنيم تاپدي فيض شهادت

منده جانانه قربان عمواوغلي

 

 اولسا جسميمده گر مين جراحت

بير باخشيدا ائدرسن طبابت

لطفله گل ايله سن تلاوت

باشيم اوستونده قرآن عمواوغلي

 

دوشدي عمروم گوني گر زواله

قامتيم دوندي غمدن هلاله

يا علي سن داريخما بوحاله

اولما غمناك و نالان عمواوغلي

 

سن امام هامي ماسواسن

كون و امكانه مشكل گشاسن

فاطمه دردينه آشناسن

مشكلين ايله آسان عمواوغلي

 

سن وصّي آتام مصطفي‌سن

شأنيده رتبه‌ده مرتضي‌سن

معني سورة هل اَتي‌سن

ساقي باغ رضوان عمواوغلي

 

درد عشقون سنون كيميادي

خاك پايون گؤزه توتيادي

ريزه خوارين هامي ماسوادي

اولموشام منده مهمان عمواوغلي

 

آغلاسا گر حسنله حسينيم

زينب و ام‌كلثوم دوعينيم

آسمانه چخار شور و شينيم

قويما ايتسونله افغان عمواوغلي

 

سيّـــدي آبــــرومند و عــــطّار

ايستــه‌دي ((فاني‌دن)) بيــله اشعـار

يازدي او نوحه‌سين ديده خونبار

سنده قيل لطف شايان عمواوغلي

 

استاد فانی تبریزی

منبع وبسایت استاد فانی تبریزی

در مدح حضرت فاطمه زهرا (س) 3222

در مدح حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

 چه مي‌توانم بيان نمايم به وصف زهرا‌ زطبع گويا

ستوده او را به قول شيوا، كه گفته طاها‌ بر‌او«فداها»

 

تويي فروغ چراغ خلقت صفاي ايمان زلال عصمت

تو آن همائي به اوج عزّت كه پر كشيدي به بيكران‌ها

 

شراب عرفان ازل تراويد ، شدي تو سرمست جام توحيد

ز نشئة آن بسان خورشيد كني فروزان تمام دنيا

 

به اصل ايمان شدي تو نائل زخويش فاني به حق واصل

تو هستي آري به صد دلايل فروغ عصمت بهاي تقوا

 

تو شاهكاري ز صنع سرمد تو يادگاري ز نور احمد‌

به هر دياري تويي مسدّد زلطف حيّ خداي دانا

 

به آفرينش يگانه گوهر صفات حق را نشان و مظهر

چو هست نورت زنور داور به جمله عالم تويي چو بيضا

 

بود مقامت بلند و شاهق نيازمندت همه خلايق

از آن بفرمود امام صادق‌ كه امّ ما بِه زجملة ما

 

حديث و قولت نداي قرآن ولايت تو ولاي قرآن

رضايت تو رضاي قرآن توئي به‌قرآن مفاد و معنا

 

بود طريقت طريق عرفان ولايت تو كليد رضوان

بود نصيبش عذاب و نيران هر آن كه باشد تو را ز اعدا

 

نمودي از دل چو خطبه ايراد بناي طغيان برفت بر باد

بلي جهان را زظلم و بيداد نمودي آگاه زنطق گويا

 

زني كه اهل صواب باشد هميشه بر رخ نقاب باشد

پيام زهرا حجاب باشد چه پيش بينا چه پيش اعمي

 

اگر بپرسي زجور امّت چه گشته ((فاني)) گل رسالت؟

بود شهيد ره ولايت به حق حيدر به جان طاها

 

استاد فانی تبریزی

منبع وبسایت استاد فانی تبریزی

در مدح حضرت فاطمه زهرا (س) 3221

در مدح حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

تو زهرا کل عالم را پناهی

تو حتی بر امامان تکیه گاهی

 

تو با رنگ نبی همرنگ هستی

تو با سنگ علی هم سنگ هستی

 

اگر یزدان بگرداند ورق را

به تو بخشد گناه ما خلق را

 

اگر هر دانه ای از خاک روید

پس از حمد خدا نام تو گوید

 

تو جزو عالم اسرا هستی

تو کفو حیدر کرار هستی

 

تو بانی بساط کائناتی

تو سکان دار کشتی نجاتی

 

خدا گر نقش آدم را بگل زد

گل عشق تورا آدم به دل زد

 

خدا گر انبیاء را آزموده

بنام تو در رحمت گشوده

 

به محشرنور ایمان رفرف توست

کلید قفل جنت در کف توست

 

تو بودی عشق را ترسیم کردی

به زینب نکته ها تعلیم کردی

 

تو کوه محکمی مانند سدی

تو طوفانی تو موجی جزرومدی

 

تو زهرائی تو خورشیدی تو مهتاب

نگاه تو کند فولاد را آب

 

ز الطاف تو آهن موم گردد

گدا کی از درت محروم گردد

 

مگر اشک تو دوزخ را بشوید

بدوزخ از نگاهت گل بروید

 

تو خود حبل المتین را حبل هستی

تو استکبار را درهم شکستی

 

خدا صد چاه آتش برفروزد

محب فاطمه هرگز نسوزد

 

تو زهرا جلوه گاهت آسمان است

جلوس و جایگاهت در جنان است

 

تو جا در عالم بالا گرفتی

تودر قلب تشیع جا گرفتی

 

ندارد جوی جود تو تمامی

سزد ((خوشزاد)) را حکم غلامی

 

علی المرتضی پابست زهراست

کلید هشت جنت دست زهراست

 

مرحوم سید حسن خوشزاد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت فاطمه زهرا (س) 3220

در مدح حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

فاطمه جلوه ى ذات ازلی است

فاطمه ترجمه ى عشق علیست

 

ملک و جن و بشر زنده از اوست

قاب قوسین برازنده از اوست

 

فاطمه خالق لوح و قلم است

فاطمه در دو جهان محترم است

 

فاطمه مبتکر آفاق است

شاهکار هنرش نه طاق است

 

ماه دلباخته ى فاطمه است

کهکشان ساخته ى فاطمه است

 

آفرینش چو دل انگیزی کرد

عشق را فاطمه پی ریزی کرد

 

صورتش آینه ى هشت بهشت

کلک حق مدحت صدیقه نوشت

 

فکر جز فاطمه تشریح نداشت

ذکر بی فاطمه تسبیح نداشت

 

فاطمه جاذبه ى حق دارد

فاطمه قدرت مطلق دارد

 

حشر تحت علم فاطمه است

عفو هم با قلم فاطمه است

 

تا علی مظهر اوصاف جلی است

حرف زهرا همه جا حرف علیست

 

کعبه ى دل،دل بی تابش بود

چشم خورشید به محرابش بود

 

پدرش پیرِ دو صد هابیل است

خادمش حضرت میکائیل است

 

سائلش منصب شاهی دارد

در جبین نور الهی دارد

 

نمک از نعمت او ساخته شد

سفره اش تا فلک انداخته است

 

چشم بد جای تأسف دارد

حسنش حٌسن دو یوسف دارد

 

دخترش مسئله تحلیل کند

پسرش ناز به جبریل کند

 

فضه از سنگ طلا می سازد

او به موسی هم عصا می سازد

 

هرچه گنج است بگنجینه اوست

مخزن سر خدا سینه اوست

 

مریم و فاطمه را نیست قیاس

نیست این طایفه صدیقه شناس

 

خانه اش مرکز جنات نعیم

سینه اش صفحه قرآن کریم

 

محضر قرب خدا محضر اوست

چشمه ها منشعب از کوثر اوست

 

مهربان یار علی فاطمه است

چاره ى کار علی فاطمه است

 

زن بی پیروِ زهرا زن نیست

قیمتش قیمت یک ارزن نیست

 

هنر بی هنران لمّازیست

هنرفاطمه آدم سازیست

 

سالها سیدِ ((خوش زاد)) بسوخت

دین به دینار و به درهم نفروخت

 

 مرحوم سید حسن خوشزاد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت فاطمه زهرا (س) 3219

در مدح حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

ای فاطمه ای عاصمه ی کاخ ولایت

وی مایه ی بارآوری نخل امامت

 

ای نور جمال ازلی در تو هویدا

انوار تو آذین گر ایوان جلالت

 

ذرّات جهان جمله طفیلیّ وجودت

ای علّت غائی به همه عالم خلقت

 

جنّ و ملک و آدم و القصه دو عالم

در سایه الطاف تو غرق اند به نعمت

 

ای مهر تو بر عالمیان فرض موکَد

تکریم تو منظور حق از اجر رسالت

 

ای اوج سریر تو به کرسیَ ربوبی

همپایه ز اخلاص عبودیت و طاعت

 

ای کوثر فیّاض کرامات خدائی

سرچشمه ی خیر و برکت منشاء رحمت

 

در لفظ و بیان شان و جلال تو نگنجد

ای وسعت معنای ترا ضیق عبارت

 

تورات و زبور و صحف و مصحف و انجیل

سر خطّ کمالات ترا نصّ فصاحت

 

ای نور تو آویزه قندیل سماوی

مشکاه جهانتاب رخت کاشف ظلمت

 

خاتون فلک رتبه ز جمعیّت نسوان

بانوی سرا پرده به آوازه عفت

 

در جان نسیمی که وزد بر گل رویت

مهرش به مکافات زند شعله ی غیرت

 

نقشی که به روی تو ز گل خنده نشیند

گلزار جنان دارد از او مایه ی نزهت

 

ای ساحت تو پاک و منزّه ز علایق

کس چون تو ندارد به جهان پاکی ساحت

 

ای طاهره ای مادح تو آیه تطهیر

منصوص جلال تو بود نصّ کتابت

 

ای زهره گردون شرف و نیّر تابان

اجرام سماوی همه از حسن تو آیت

 

خاکی که بپای تو زند بوسه به یثرب

کحل البصر دیده ی حوراست به جنّت

 

سارا رخ و مریم شرف و هاجر ثانی

حوا منش و حور سرشت آسیه حرمت

 

نی نی که به تشبیه و تناسب غلط آمد

ای خدمت تو بر همه سرمایه عزّت

 

در شان تو این بس که توئی همسر مولا

بگشوده از او بر سر تو شهپر دولت

 

شهبانوی گردون حشم کشور هستی

کد بانوی بی مثل فلک رتبه ز رفعت

 

نامی که ز تو طوطی طبعم به لب آرد

در کام دل آید شکرم پر ز حلاوت

 

با این همه وصفی که زبان قاصر شرح است

خود غرق بلائی و غم و غصّه و محنت

 

نسّاج قضا بر قد تو اطلس نیلی

هان دوخته با پود بلا تار مصیبت

 

در سینه ی چون گلشن تو از ره کینه

بشگفته یکی سرخ گل از زخم جراحت

 

از آتش درگاه تو سوزد دل گردون

زآن لحظه که بر ساحت تو گشت خیانت

 

عمریست که درصورت خود می کنم احساس

سنگینی دستی که به تو کرده جسارت

 

ترسم که بسوزد ز حدیث در و دیوار

این دفتر و این خامه چو دل وقت کتابت

 

کشکول ((فغانی)) به در فاطمه بنگر

در روز جزا بلکه کند کسب شفاعت

 

ره دور و تهی دست و سیه رو و گنهکار

دردا نکند فاطمه گر عطف عنایت

 

در آتش عصیان و گنه فتنه ی دوران

شد عمر گرانمایه ی من گر چه به غفلت

 

یا فاطمه ای مرحمت محض گدا را

مایوس مکن کلب درت را ز کرامت

 

ما را به جهان غیر تو امید نباشد

باری برهان نوکر خود را ز ملالت

 

از بارش قرض و غم او با که بگویم

جائی که عطای تو همی کرده کفایت

 

باز آمده ام بر در احسان ، مکن آخر

کار من بیچاره به بیگانه حوالت

 

غیر از در تو من در دیگر نشناسم

گردیده گدائیّ در تو به من عادت

 

من طفل دبستانم و این قافیه بس تنگ

تا عفو کند عذر من ارباب فصاحت

 

استاد فغانی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در شهادت حضرت امام حسن عسکری (ع) 3218

در شهادت امام حسن عسکری (علیه السلام)

 

 امام عسگری رحلت ایدوبدور شیعیان آغلار

دیر ایوای بابام ایوی امام انس و جان آغلار

فلک آغلار ملک آغلار زمین آغلار زمان آغلار

 

یانار آغلار دیر الدن امام ممتحن گیتدی

اولان خلقی حسن خلقی حسن آدی حسن گیتدی

حقوقیندن جفائیله اولوب محروم ئولن گیتدی

دوشنده یاده بو محنت زمین آغلار زمان آغلار

 

دیر ای ظلم الیله چوخ اولان مظلوم ئولن ایوای

اولان اجدادی تک درد آشنا مغموم ئولن ایوای

گورن آز عمریله چوخ جوخ جفا مسموم ئولن ایوای

ایدر بو سوزلری تکرار امام انس و جان آغلار

 

گورن سانسیز جفا و ظلم لر هر دور دوراندا

وئرن عمر شریفین باشه گاهی کنج زنداندا

چکن دائم شکنجه قید ظلم قوم عدواندا

بو مطلب ذکر اولاندا هم زمین و هم زمان آغلار

 

گه امر معتمد له حجت حق دستگیر اولدی

گهی زنداندا زندانبان بی رحمه اسیر اولدی

مکانی گه مکان بیر نچه درنده شیر اولدی

گوروبلر شیر اونا پابوس اولوب اشگی روان آغلار

 

صفاسی نچه شیرین ایله دوتدی فرد بر فردین

سیلردی حجت اللهین لباسینده اولان گردین

دیردی ئوز دیلیله هر بیری دلده اولان دردین

بلی درد اهلی مولایه آیدر دردین بیان آغلار

 

بلی درنده لر گورجاق تانولار حجت اللهی

ولیکن معتمد درنده لر تک تاپموب آگاهی

اونی ائتمیشدی ایله کور باطن سلطنت جاهی

که قویدی اهل بیت دینی اول شوم جهان آغلار

 

بله اعجازی گوردی معتمد لیک اولمادی بیدار

امامین قتلینه بل باغلادی اول مرتد خونخوار

امامی ایلدی مسموم پنهانی او بد کردار

ایدنده یاد بو ظلمی امام عصر قان آغلار

 

یانار آغلار آتاسین یاد ایدر سرگشته بیداده

گهی جدی حسینه دمبدم آغلار گلر داده

دیر ایکاش اولیدیم منده سنله قانلو صحراده

دیر یا کربلا هر دم ایدر محشر عیان آغلار

 

هزار افسوس جدا اولمادیم اول قانلی صحراده

سنی یالقیزلینده کوفیان صحن غم افزاده

دینده یالقیزام الله گلیدیم اوندا امداده

همان احوالوه سبوحیان قدوسیان آغلار

 

دیدون هل من معین اطرافون آلدی فرقه اعدا

اوجالدی هایهو غوغا گران شام ایدوب غوغا

اولار یوزمین نفر خونخواریدی سن یکه و تنها

ایدنده یاد او حالی گوزلریم هر دم هر آن آغلار

 

چخا حاشا یادیمدان یاندی قلبون احتراقیله

باخوب نهره دیردون العطش عطشان دوداقیله

سنه اهل جفا یاره ووراردی اتفاقیله

او احوالون سالوب یاده هامی کروبیان آغلار

 

یخیلدون ائتدی رنگین ذوالجناحون کاکلین قانه

خیام طاهراته یوز قویوب قاچدی یانا یانه

دیلینده الظلیمه الظلیمه گلدی افغانه

او خونین صحنیه عمه م گوزی تا وار جهان آغلار

 

زبان خامه تائب بیر بیوک غوغایه گویادی

دیور قان قتلگاهیندن بیانی محنت افزادی

سوزی چکمه اورا قاندان دولی پر موج دریادی

سنی ده غرق ایدر هم غرق ایده هم غرق اولان آغلار

 

 مرحوم تائب تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت امام حسن عسگری (ع) و گریز به غارت خیام 3217

احوالات حضرت امام حسن عسگری (علیه السلام)

و گریز به غارت خیام

 

گوزومده غم گتیرور موجه اشک دریاسین

دین زمان حسن عسکری قضایاسین

 

اولیدی کاش بو معموره روزگار خراب

ایدنده معتمد دون جفایه فتح الباب

 

ایدوب امام زمانین آتاسینی مسموم

او زهریله حسن عسکری اولوب بی تاب

 

موثر اولدی ز بسکه امامه زهر جفا

دوتوبدی رعشه وجود شریفی چون سیماب

 

گیچنده سال قمردن ایکی یوز آتمش ایل

اولوبدی جدینه ملحق وصی ختم مآب

 

ربیع الاول آیی, روز جمعه، هشتم ماه

بو شاه دینون اولوبدی منامی تیره تراب

 

بیله روایت ایدور اول شهین غلامی عقید

که مندن ایستدی سو اول سلالة الاطیاب

 

حضورینه او شهین آب مصطکی گتدیم

ولیک رعشه امان ویرمیوب اولا سیراب

 

قویوب یره دیدی سو ویر ایدوم وضو تجدید

امام عصر النده گتوردی کاسه ی آب

 

زمان صبحیدی ایتدی وضوسینی تجدید

نماز صبحی ادا ایتدی پور ام کتاب

 

دوباره آلدی اله آب مصطکی ایچسون

یتوردی لبلرینه خسرو سپهر غباب

 

ایدوبدی رعشه الی، دگدی کاسه دیشلرینه

صعوبتیله ایچوب سو شفیع یوم حساب

 

عطش حرارتینی سوندوروب تمام اولدی

بو شرح غم گینه الدن آپاردی طاقت و تاب

 

حسینه اولمادی بیر کیمسه بیر ایچیم سو ویره

دیه یارالیدی، قلبین عطش ایدوبدی کباب

 

بیله روایت ایدور بو سوزی ابوالادیان

اونون دلینجه ایدوب ثبت معتبر کتاب

 

دیر امام حسن یعنی اون بیریمجی امام

منی حضوره چاقوردی بو نوعی ایتدی خطاب

 

واریمدی بیر نچه نامه آپار مداینه سن

اوتوز گونون اولی نصفی سنه ایاب و ذهاب

 

گلنده شهره گوررسن قیامت عالمیدور

ایدوبدی چاک گریبان تمام شیخیله شاب

 

دولوب فغان و نوائیله شهر سامره

او دمده داعی حقی بول ایتموشم ایجاب

 

دیدیم آتام سنه قربان خدا نکرده اگر

بو ایش اولا، سنه کیمدی وصی، ویردی جواب

 

او کس که ایستیه سندن جواب نامه لری

امام مفترض الطاعه دور او عرش جناب

 

دیدیم بیر آیری علامت بویور، دیدی هر کیم

قیلا نمازیمی بولسون امام اونی احباب

 

دیدیم بیر اوزگه علامت، دیدی که همیاندا

ویره او کس که مطلائیله طلایه نصاب

 

خیال ایتدیم ایدم عرش هانسی بیر همیان

دوتوب وجودیمی رعب امام و بیم عتاب

 

مرخص اولدوم امام هدی حضوریندن

گیدوب مداینه قیلدیم مراجعتده شتاب

 

منیم مسافرتیم جمله چکدی اون بش گون

یتنده شهره نه گوردوم جهان اولیدی خراب

 

فغان و شیونیله سر من رآی دولودور

ملال بحریدی، مردم او بحر ایچینده حباب

 

امام رحلت ایدوب صحنیده ویرولر غسل

انا الامام دیور خلقه جعفر کذاب

 

دیدیم من اوز اوزیمه بو امام هاردان اولور

و حال آنکه قمار بازیدی ایچردی شراب

 

عقید گلدی دیدی ایتدیلر امامه کفن

نماز قیل دوزولوبدور صفه تمام اصحاب

 

نمازه جعفر کذاب ایلینده شروع

حقیقتین گونی یوزدن کناره چکدی سحاب

 

طلوع ایلدی دولت سرای والادن

صغیر سنیله بیر آفتاب عالمتاب

 

جبین گشاده و دندان گشاده، گندمگون

جمالی گون کیمی طالعدی، زلفی پرخم و تاب

 

گلوب وقاریله دوتدی عباسینون اتگین

بویوردی جعفره یاعم ایتمه بیله شتاب

 

آتام نمازینی قیلماقلیقا من اولایم

چکیل کناره، او بی شرم او طفله اولدی مجاب

 

نمازی قیلدی همان سید جلیل القدر

امامی قبره قویوب قلب پاکی اولدی مصاب

 

دونوب بویوردی منه ویرجواب نامه لری

او طفله رد ایلدیم، غائب اولدی اول مهتاب

 

دیدیم من اوز اوزیمه بو ایکی علامتیدی

منه گیدنده بویورموشدی شاه ذوالانساب

 

او گیر و داریده بیر دسته اهل قم گلدی

امام موتینی بولدی او باوفا احباب

 

سوال ایتدیله کیمدور وصی، دیدی حضار

امام قارداشی جعفر اولوب امام صواب

 

گلوبله جعفر کذابه تهنیت دیدیلر

سواله ایتدیله بو دللریله فتح الباب

 

بویور گوراخ سنه کیمدن گتیرمیشوخ نامه

نچه ویروبله بیزه ایله امره کشف حجاب

 

دوروبدی جعفر ایاقه تغیریله دیدی

مگر امام بولر غیبی یا اولوالالباب؟

 

غلام حضرت حجت چخوب او ساعتده

ایدوب امام زمان قولیجه او جمعه خطاب

 

ویروبدی نامه لری سیزلره فلان و فلان

منه آچوبدی خدا علم غیبیدن ابواب

 

امام مالیدی، واردور یانوزدا بیر همیان

مین اشرفی وار ایچینده به سان در خوشاب

 

ولی او کیسه ده اون اشرفی مطلادور

خیال ایدوبدیله من بولمرم چکوبله نقاب

 

او جمع سویلدی هر کیم که گوندروبدی سنی

اودور امام زمان بیزلره ملیک رقاب

 

گیدوب خلیفیه جعفر بو وضعی ویردی خبر

ایدوب خلیفه نی بو ماجرائیله اعتاب

 

خلیفه امر ایلدی حجت اللهی دوتالار

او دودمانه هجوم آور اولدی اهل عذاب

 

ایکی امام الن گون توکولدیلر ایوینه

حیالی عترتی توکدی عذارینه خوناب

 

بیری امام زمان صاحب الزمان آتاسی

بیری حسین او که قانیله شیبی اولدی خضاب

 

چکیلدی جار حسین الدی وقت غارتدور

توکولدی خیمه لر اوسته سپاه کینه مآب

 

سویولدی زینب کبری باخوب او حاله یانوب

صفیه عاتکه لیلا سکینه نازلی رباب

 

نه غارت،ایتدی قیامت قیام زهرایه

مخدراته بویون باقی اولدی قید و طناب

 

وورولدی سید سجاد بوینونا زنجیر

گوزیندن اولدی روانه سرشکی چون میراب

 

اوتوزلی قبره ((حسینی)) اولوبدی چوخ مشتاق

دوزت وسایلینی یا مسبب الاسباب

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت امام حسن عسگری (ع) 3216

احوالات حضرت امام حسن عسگری (علیه السلام)

 

پدری در دم مرگ است و به بالین پسرش

پسری اشک فشان است به حال پدرش

 

پدری جام شهادت به لبش بوسه زده

پسری سوخته از داغ مصیبت جگرش

 

پسری را که بود نبض دو عالم در دست

شاهد داغ پدر آه و دل و چشم ترش

 

حسن العسکری از زهر جفا می سوزد

حجةابن الحسن از غم شده گریان به برش

 

چار ساله پسری مانده و صد ها دشمن

که خداوند نگه دارد و از هر خطرش

 

دشمن افکنده زپا نخل امامت را باز

کند اندیشه به نابودی یکتا ثمرش

 

خانه را که عدو دست به غارت زده است

اتش ظلم بر افروخته از بام و درش

 

آه از آن روز که شد غیبت مهدی آغاز

غیبتی را که بود خون شهیدان اثرش

 

آنکه امروز جهان زنده و قائم از اوست

بار الها که مؤید نفتد از نظرش

 

سیدرضا مؤید

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت امام حسن عسگری (ع) 3215

احوالات حضرت امام حسن عسگری (علیه السلام)

 

ﺍﯼ ﻓﺮﻭﻍ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺫﺭﻩ ﭘﺮﻭﺭﯼ

ﻣﯽ‌ﮐﻨﯽ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﭼﺸﻤﯽ ﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﻟﺒﺮﯼ

 

ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﺍ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﮐﺮﺩ

ﺭﻭﯼ ﻣﺎﻫﺖ ﮐﺮﺩ ﺑﺮ ﻫﻔﺖ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﯼ

 

ﺍﯼ ﻧﮕﺎﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﻮ ﻣﻌﻨﯽ ﻋﯿﻦ ﺍﻟﯿﻘﯿﻦ

ﻣﯽ‌ﻧﺸﯿﻨﻢ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﯼ ﺣﻖ ﺑﺎﻭﺭﯼ

 

ﺧﻮﻥ ﺯﻫﺮﺍ ﻭ ﻋﻠﯽ ﺟﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺭﮔﻬﺎﯼ ﺗﻮ

ﺟﻠﻮﻩ ﯼ ﺧﯿﺮ ﮐﺜﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺗﺒﺎﺭ ﮐﻮﺛﺮﯼ

 

ﺗﯿﻎ ﺍﺑﺮﻭﯾﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﯾﺰﺩ ﺳﭙﺎﻩ ﻓﺘﻨﻪ ﺭﺍ

ﻫﯿﺒﺖ ﺗﻮ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﺣﯿﺪﺭﯼ

 

ﻣﮑﺘﺐ ﻭ ﻣﺸﯽ ﻭ ﻣﺮﺍﻣﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ

ﺩﺭ ﺗﻮ ﻣﯽ‌ﺩﯾﺪﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﯿﻮﻩ ﯼ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮﯼ

 

ﺳﯿﻨﻪ ﺍﺕ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﯼ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ

ﺳﺮ ﺍﻟﻠﻬﯽ ﺗﻮ ، ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺗﺎ سری

 

ﺩﺭ ﺷﻌﺎﻉ ﻧﻮﺭ ﺗﻮ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ ها ﮔﻢ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ

ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﻬﺎ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺮ ﻣﺎﻩ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﻣﺸﺘﺮﯼ

 

ﻣﺎﺳﻮﯼ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻠﻖ ﺷﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﻤﻦ ﺍﻫﻠﺒﯿﺖ

ﮔﺮﺩﺵ ﭼﺮﺥ ﻓﻠﮏ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺳﺮﺳﺮﯼ

 

ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﺩ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺯ ﭼﺸﻢ ﺁﺳﻤﺎﻥ

ﺗﺎ ﺯﻣﯿﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺖ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺑﺎﺭ ﺁﻭﺭﯼ

 

ﺳﺎﻣﺮﻩ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺧﺎﻃﺮﻩ

ﻋﺸﻖ ﻣﺪﯾﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺴﮕﺮﯼ

 

ﺁﺑﺮﻭﻣﻨﺪﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻟﻄﻒ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ

ﺩﺳﺖ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯼ ﺭﻭﺯ ﺳﺨﺖ ﺩﺍﻭﺭﯼ

 

ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺗﻮ

ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺗﺮ ﺯ ﻣﻬﺮ ﻣﺎﺩﺭﯼ

 

ﺍﻑ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﻗﺪﺭ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ

ﻗﺪﺭ ﺯﺭ ﺯﺭﮔﺮ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻗﺪﺭ ﮔﻮﻫﺮ ﮔﻮﻫﺮﯼ

 

کمیل کاشانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت امام حسن عسگری (ع) 3214

احوالات حضرت امام حسن عسگری (علیه السلام)

 

دﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﻣﯽﺯﺩﯼ ﻭ ﺑﻮﺩ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﭘﺴﺮﺕ

ﺩﯾﺪ ﺩﺭ ﻏﺮﺑﺖ ﺳﺎﻣﺮﻩ ﭼﻪ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﺕ

 

ﺳﺎﻣﺮﺍ ﺷﺪ ﻗﻔﺲ ﺗﻨﮓ ﺗﻮ ﺍﯼ ﻃﺎﺋﺮ ﻗﺪﺱ

ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﺁﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﺝ ﺑﻼ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﺕ

 

ﻋﻤﺮ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻏﺮﺑﺖ ﻭ ﺗﺒﻌﯿﺪ ﮔﺬﺷﺖ

ﺳﺨﺖ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺷﺪ تیره ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺕ

 

ﮐﻌﺒﻪ ﺩﺍﺭﺩ به ﺩﻟﺶ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺭا

ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﻧﯿﻔﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﮐﻮﯾﺶ ﮔﺬﺭﺕ

 

ﺍﺯ ﭘﺴﺮ ﺁﺏ ﻃﻠﺐ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﻧﻮﺷﯿﺪﯼ ﻭ شد

ﻋﻄﺶ ﮐﺮﺑﺒﻼ ﻗﺎﺏ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﺮت

 

ﺩﺭ ﺗﺐ ﺯﻫﺮ ﺩﻝ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﯽ ﺗﺎﺏ ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺖ

ﺷﺶ ﺟﻬﺖ ﺷﻌﻠﻪ ﮐﺸﯿﺪ ﺁﺗﺶ ﻏﻢ از ﺟﮕﺮﺕ

 

ﺭﻓﺘﯽ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ

ﺳﺮ ﺯﻧﺪ ﺍﺯ ﺻﺪﻑ ﻏﯿﺒﺖ ﮐﺒﺮﯼ ﮔﻬﺮﺕ

 

ﮐﻤﯿﻞ کاشانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال به حضرت امام زمان (عج) در شهادت پدر بزرگوارشان 3213

زبانحال به حضرت امام زمان (عج)

در شهادت حضرت امام حسن عسگری (علیه السلام)

 

تسلیت ای حجت ثانی عشر یابن الحسن

زود بود از بهر تو داغ پدر یابن الحسن

 

قلب بابت از شرار زهر دشمن آب شد

سوخت جسم و جانش از پا تا به سر یابن الحسن

 

کودک شش ساله بودی بر پدر خواندی نماز

ریختی از چشم خود خون جگر یابن الحسن

 

زود گرد بی کسی بر ماه رخسارت نشست

زود کردی جامۀ ماتم به بر یابن الحسن

 

قرن ها چشم تو گریان است بر جدّت حسین

لحظه لحظه ریختی اشک بصر یابن الحسن

 

طفل بودی پیش چشمت چشم بابا بسته شد

تو نگه کردی و او زد بال و پر یابن الحسن

 

مخفی از چشم همه، چشم تو بر بابا گریست

سوختی چون شمع سوزان تا سحر یابن الحسن

 

قرن ها فریاد زهرا مادرت آید به گوش

از مدینه بین آن دیوار و در یابن الحسن

 

یوسف زهرا بیا با ما بگو آخر چرا

تربت زهراست مخفی از نظر یابن الحسن

 

ای سرشک چارده معصوم از چشمت روان

ای زده هجر تو بر دل ها شرر یابن الحسن

 

روز«میثم» تیره تر می باشد از شام فراق

تا شود خورشید رویت جلوه گر یابن الحسن

 

 حاج غلامرضا سازگار

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

حضرت سکینه (س) 3212

حضرت سکینه (سلام الله)

 

ای چشم حسین بر جمالت

وی مظهـر فاطمـه، جلالت

 

تعظیم کمـال بــر کمـالت

تحسین رسول بر خصالت

 

بر قلب پدر سکینه‌ای تو

در بیـت ولا امینـه‌ای تو

 

تـو سـوره نـور اهل‌بیتی

تو شادی و شور اهل‌بیتی

 

در سینه سـرور اهل‌بیتی

تو نخلـه طور اهل‌بیتی

 

تو دختر مــاه و آفتابی

آیینــه زینـب و ربابی

 

گل بر تو، گلاب بر تو نازد

عطشانـی آب بـر تـو نازد

 

آیـات حجـاب بر تو نازد

تنهـا نـه رباب بر تو نازد

 

حقـا کـه تو فخر عالمینی

ممدوحـه زینب و حسینی

 

ای چشم حسین را نظاره!

بـر فاطمـه، زینب دوباره

 

فریـاد گلـوی پـاره پاره

وصف تو فراتر از شماره

 

تا حشر، سکینه ولایت

آرامـش سینـه ولایت

 

تو وجه خدای را گواهی

در قـلب پدر، شرار آهی

 

بیـن اسـرا چـراغ راهی

پیغــام ‌رسان قتلگاهــی

 

پیغامت از آن رگ بریده

تا حشـر قیامت آفریده

 

در فُلک ولا، سکینـه‌ای تو

راضیــه‌ای و امینــه‌ای تو

 

یک کرب و بلا مدینه‌ای تو

چون فاطمه بی‌قرینـه‌ای تو

 

تـو آیه حُسن ابتلایـی

قرآنِ شهیـدِ کربلایی

 

در مقتل خون چو پا نهادی

لب بــر گلـوی پدر نهادی

 

روی تـن پاکـش اوفتـادی

این گونه بــه مـا پیام دادی

 

ما عترت عصمت و حجابیم

در مـلک عفــاف آفتابیم

 

بــا آن همــه داغ بـی‌نهایت

مــی‌بود بـه محضـر ولایت

 

از بــردن چــادرت شکایت

ای شعلـه مشعــل هــدایت

 

توحید و کتاب زنده از توست

آیات حجـاب زنده از توست

 

در بحر عفاف، گوهری تو

بر فُلک کمـال، لنگری تو

 

هنگام خطابـه، حیدری تو

زیرا به حسین، دختری تو

 

تو سینهْ ‌سپـر به هر بلایی

تو یـاسِ کبـودِ کربلایـی

 

ای در نفست صدای زینب

در هر سخنت ندای زینب

 

هم‌سنگر و پا به پای زینب

مـرآت خـدا نمــای زینب

 

«میثـم» به ثنای تو چه خواند

هــر چنـد ز لب گهر فشاند

 

حاج غلامرضا سازگار

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

حضرت سکینه (س) 3211

حضرت سکینه (سلام الله)

 

ﺗﻮ ﮐﯿﺴﺘﯽ؟ ﭼﺮﺍﻍ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺍﯼ

ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺩﺍﺭ ﺣُﺴﻦ ﺣﺴﯿﻨﯽ، ﺳﮑﯿﻨﻪ ﺍﯼ

 

ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺭﺗﺒﻪ ﺯﯾﻨﺐ ﺛﺎﻧﯽ ﺑﺨﻮﺍﻧﻤﺖ

ﭼﻮﻥ ﻋﻤﻪ ﺍﺕ ﺑﻪ ﺻﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﻗﺮﯾﻨﻪ ﺍﯼ

 

ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺻﺒﺮ ﻓﺮﻭﺯﻧﺪﻩ ﮐﻮﮐﺒﯽ

ﺑﯿﻦ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺍُﺳﺮﺍﺭ ﺭﮐﻦ ﺯﯾﻨﺒﯽ

 

ﺩﺷﻤﻦ ﺫﻟﯿﻞ ﻋﺰّﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﺳﮑﯿﻨﻪ ﺍﺳﺖ

ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺮﺑﻼ‌ﯼ ﺣﺴﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﺳﺖ

 

ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﻣﺠﺎﻫﺪﺕ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺍﺑﺘﻼ‌

ﺍﯾﺜﺎﺭ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺍﺳﺖ

 

ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﯼ

ﺗﻮ ﺧﺼﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﯼ

 

ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ

ﺁﺋﯿﻨﺔ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﯼ ﺭﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ

 

ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻖ ﺗﻮ ﻣﻌﺠﺰﺓ ﻧﻄﻖ ﻣﺮﺗﻀﯽ

ﭘﯿﻐﺎﻡ ﺗﻮ ﺣﯿﺎ ﻭ ﻋﻔﺎﻑ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﻮﺩ

 

ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﻭ ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﮑﻮﻩ ﻧﯿﺴﺘﯽ

ﺩﺭ ﻗﺘﻠﮕﻪ ﺯ ﺑﺮﺩﻥ ﭼﺎﺩﺭ ﮔﺮﯾﺴﺘﯽ

 

ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﯾﺰﯾﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﺖ ﮐﺒﺎﺏ ﺑﻮﺩ

ﺩﯾﺪﯼ ﻣﯿﺎﻥ ﻃﺸﺖ ﻃﻼ‌ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻮﺩ

 

ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻏﻤﺖ ﺑﯽ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﻮﺩ

ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﺁﺳﺘﯿﻦ ﻭ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﺖ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﻮﺩ

 

ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻭ ﺁﻩ ﻭ ﺍﺷﮏ ﻭ ﻏﻢ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﺔ ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺖ

ﺣﺘﯽ ﺩﻝ ﯾﺰﯾﺪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﺔ ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺖ

 

ﮔﺎﻫﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺻﻐﺮ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺍﯼ

ﮔﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﮐﺒﺮ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﯼ

 

ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺧﺎﺭ ﻣﻐﯿﻼ‌ﻥ ﺩﻭﯾﺪﻩ ﺍﯼ

ﮔﻪ ﺣﻨﺠﺮ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ

 

ﺩﺭ ﻫﺮ ﺑﻠﯿّﻪ ﺣﻤﺪ ﺍﻻ‌ﻫﯿﺖ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺍﺳﺖ

ﺍﻟﺤﻖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺯﯾﻨﺐ ﺍﺳﺖ

 

ﺍﯼ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺍﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺣﺴﯿﻦ

ﻫﻤﮕﺎﻡ ﺯﯾﻨﺒﯿﻨﯽ ﻭ ﻫﻢ ﺳﻨﮕﺮ ﺣﺴﯿﻦ

 

ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺷﺎﻡ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﺖ ﺳﺮ ﭘﺪﺭ

ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﯽ ﺗﻮ ﭘﯿﺎﻡ ﺁﻭﺭ ﺣﺴﯿﻦ

 

ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﺭﺑﺎﺏ ﻭ ﺳﮑﯿﻨﻪ ﺍﺵ

ﺑﺎﺷﺪ ﺻﻔﺎﯼ ﺭﻭﺿﺔ ﺷﻬﺮ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺍﺵ

 

ﺗﻮ ﻣﺼﺤﻒ ﺣﺴﯿﻦ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﻣﻨﺖ

ﺑﺮ ﺻﻔﺤﺔ ﺟﻤﺎﻝ ﻓﺮﻭﺯﻧﺪﻩ ﺍﺣﺴﻨَﺖ

 

ﭘﺎﻣﺎﻝ ﺣﺮﻣﺘﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﻮﺭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ

ﺑﺎ ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﺁﯾﻪ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺗﻨﺖ

 

ﺗﻮ ﺭﺍﺯ ﻧﺎﺷﻨﯿﺪﻩ ﺯ ﺑﺎﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺍﯼ

ﺗﻮ ﻗﺎﺻﺪ ﭘﯿﺎﻡ ﮔﻠﻮﯼ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺍﯼ

 

ﺍﯼ ﭘﺎﮐﯽ ﻭ ﻋﻔﺎﻑ ﻭ ﺣﯿﺎ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﺗﻮ

ﺩﺷﻤﻦ ﺣﻘﯿﺮ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺗﻮ

 

ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎﺩ ﺑﺎﻍ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﻮ

ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﺣﺸﺮ ﮔﺮﯾﺔ ((ﻣﯿﺜﻢ)) ﻧﺜﺎﺭ ﺗﻮ

 

ﻗﻠﺐ ﺣﺴﯿﻦ ﻭ ﭼﺸﻢ ﻭ ﭼﺮﺍﻍ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺍﯼ

ﺳﺮﺗﺎ ﻗﺪﻡ ﺟﻼ‌ﻝ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﺳﮑﯿﻨﻪ ﺍﯼ

 

حاج ﻏﻼ‌ﻣﺮﺿﺎ ﺳﺎﺯﮔﺎر

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات ورود به مدینه 3210

احوالات ورود به مدینه

 

مدینیه یتیشوب کاروان درد و الم

بشیری ائتدی مخاطب جناب زینب او دم

 

گئدوب مدینیه نقل ایله آه و زاریمدن

که دوتسون عالمی غم،شرح روزگاریمدن

 

اشاره ابر بهاره ائدوب جوابینی وئر

بیری سوروشسا اگر چشم اشکباریمدن

 

مدینه اهلینه بیر لاله دَر الونده آپار

نمونه بو دل خونین و داغداریمدن

 

بیر ایله گرم ازل رعد و برق صحبتی سال

که ویر مجالسه اود آخر آه و زاریمدن

 

بو سیل اشکیمی گور خلقی بیر خبردار ائت

مباد قاچمیه بیر کیمسه رهگذاریمدن

 

سر بریدهٔ خورشید انوری گوستر

اگر خبر دوتالار شاه تاجداریمدن

 

خبر یتور اونا بیر رمزیله که چون نگران

قالوب بو شهریده بیر یار شهریاریمدن

 

خزان اولان چمنون ذکرین ایله سوز دوشسه

علی اکبریم اول نوگل بهاریمدن

 

فراقه طاقتی چوخ قالمیوب آیرما داخی

عروس نقلینی داماد گل عذاریمدن

 

خمیده قامت کلثوم وصفین ایله بیان

دوشنده صحبت علمدار جان نثاریمدن

 

بشیر علم گوتوروب مدّ آه زینب تک

ائدوب لباسینی بخت سیاه زینب تک

 

مدینیه یتیشوب چکدی نالهٔ زاری

که ناله سی بوریوب کوچه نی و بازاری

 

ائدردی زمزمه سی لال بلبل سحری

ائدردی گریه سی شرمنده ابر آزاری

 

هنوز مطلبینی ائتمه میشدی خلقه بیان

که ائتدی عالمه اظهار رنگ رخساری

 

دیردی چاوش صحرای کربلایم من

حسین فاطمه نون دردینون دل افگاری

 

قیلوم نه چاره منِ زاری قویماز آسوده

بو قصه نون نه نهان ائتمگی نه اظهاری

 

رسول روضه سینه تا یتیشدی ائتدی نثار

نه قدر گوهر و یاقوتِ چشمِ خونباری

 

حسین آدین ائشیدوب دوتماقا صریح خبر

دالیجا خلق هجوم آور اولدی ،ائل جاری

 

سوروشدولار هاچان اول شاه تاجدار گلور؟

نه طمطراقیده دور ،لشکری؟ علمداری؟

 

دیلّه قاسم اولوبدور عموسینه داماد

خضاب الینده وار اگنینده رخت گلناری

 

گلور نه وقت جوانلار که پیشواز ائتسین

علیّ اکبر او شبهِ رسول مختاری

 

یالان خبرلر ائشیتدوق وقوعی اولمیاجاق

که شامل اولسا بیزه لطف حضرت باری

 

آهی چکوب بشیر خطاب ائتدی دوستان

آفاقی یاندیرور بو جگرسوز داستان

 

دوشدی عروس یار ایچون اغیار ایاقینه

بلبل گلوندن اوتری دوشر خار ایاقینه

 

چون گوردی سینه سینه حسینون قویار قدم

زینب دوشندی شمر ستمکار ایاقینه

 

چون قتلگهده گوردی کسر اوغلونون باشین

لیلا یخیلدی قاتل خونخوار ایاقینه

 

خصم ائتدی دست و بازوی عبداللهی قلم

گویا اونی آپاردی علمدار ایاقینه

 

اول قدر ضعفله گینه انصاف شمری گور

زنجیر ویردی عابد بیمار ایاقینه

 

داماد عروسیله نئجه آیریلدی بیلمیرم

زنجیریدی او زلف سیه کار ایاقینه

 

دوشدی سکینه سوز عطشدن الینده جام

عباس باوفا و علمدار ایاقینه

 

اهل مدینه چون ائشیدوب چکدی شور و شین

ائولر سراسر اولدی عزاخانهٔ حسین

 

اهل مدینه ایلدیلر بس که آه و زار

رخشنده برق اولدی خجل،ابر شرمسار

 

قاره چکیلدی کوچه و بازاره سر به سر

اهل مدینه چشمینه تار اولدی روزگار

 

هرگوشهٔ چمنده دوتولدی حسینه یاس

بلبل غمین، بنفشه حزین، لاله داغدار

 

ریحان زلفِ قاسم و اکبر کیمی تمام

مشکین لباس گیدی جوانان گل عذار

 

ذکر اولدی بس که محنت داماد نامراد

متروک اهل عشق اولوب صحبت نگار

 

هر نو عروس قاسم ایچون ساخلیوب عزا

در بسته حجله ،شانه و آئینه پُر غبار

 

پستان دایه خون جگردن اولوب دولو

اصغر غمی مآثر طفلان شیرخوار

 

مدینه اهلی ائدوب اهل بیته استقبال

نه گوردیلر که گلور کاروان درد و ملال

 

نه اهل بیت! باتوب جمله سی ملاله گلور

فراق داغی گوگلّرده مثل لاله گلور

 

وجودی محوْ اولوب،غصه دن گلور زینب

گوزه گورونمز اوزی هیئتی خیاله گلور

 

نجه فغان! نجه زینب! بیر نظر گوره نون

ئولونجه گوشینه فریاد آه و ناله گلور

 

قرا ساچی آغاریب ،سرو قامتی بوکولوب

سولوب جمالی،دوشوبدور بیر اوزگه حاله گلور

 

بلا چولنده چوخ ابرو کمان جوانی ئولوب

اودور که قامتی غمدن دونوب هلاله گلور

 

خمیده قدّی کمان ،شعله ناک آهی خدنگ

همیشه چرخ ستمکاریله جداله گلور

 

رسول روضه سینه دردین ائتمگه اظهار

یتوبدی درد و غمی سرحد و کماله گلور

 

یتوب مدینیه زینب دوتولدی یاس حسین

ئولونجه ایلدیلر اهل بیت شیون و شین

 

 شکوهی مراغه ای

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

حضرت سکینه (س) 3209

حضرت سکینه (سلام الله)

 

نقش جلیله دخترِ ارباب سرجدا

بعد از شهادت پدرش، بعد نینوا...

 

کمتر نبود از هنرِ عمه های خود

با شعر، خطبه، نوحه، تباکی، بکا، دعا

 

یعنی پس از شهادت شاه شهیدمان

مرهون نوحه های سکینه ست کربلا

 

آن بانویی که عابدۀ اهلبیت بود

با سوز خویش داده چنین درسِ دین بما

 

تیغ زبان گشود، به فریادِ فاطمی

گفت از هزار داغ، یکی را برای ما

 

وقت غروب بود و أذانی نمی رسید

إلاّ صدای هلهلۀ لشگر دَغا

 

دیدم به چشم خویش در اطراف خیمه گاه

در لابلای شیون و غوغای ماجرا

 

یک دسته نیزه، رأسِ بریده کنند حمل

یک فوج نیزه، معجرِ زنهای با حیا

 

دست خودم نبود که فریاد میزدم

معجر مگیر از سرِ ما، پَستِ بی حیا

 

دیدم ز پای خواهر من زیوری ربود

یک نابکار، با طمع و حرص، بی هوا

 

در بینِ دود و آتشِ خیمه، بدست خصم

دیدم چکید خون، ز همه گوشواره ها

 

دیدم فرارِ خواهر دیگر در آن میان

با دامنِ به شعله نِشسته ،سوی کجا؟

 

میگفت با تمام نواهای زخمی اش

اینجاست موجِ خونِ خدا، موج کربلا

 

این موجِ کربلا همه را غرق می کند

مستغرق خدا چو سکینه، نه در بلا

 

حاج محمود ژولیده

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

حضرت سکینه (س) 3208

حضرت سکینه (سلام الله)

 

ای كرامت را تو مجلای تمام!

حضرتت باب الكرم، بنت الكرام

 

با كلام الله ناطق همكلام

ای سكینه! بر كراماتت سلام!

 

مشعل روشن ز مصباح الهدی

در عبادت، غرق و مجذوب خدا

 

گوهر دردانه‌ی ناز حسین

دختر همراز و دمساز حسین

 

جدّه‌ات انسیة الحورا تو حور

چشمه‌ی خورشید را یك لمعه نور

 

زینت استی گوشوار عرش را

سرور استی بانوان فرش را

 

ای سكینه! مسكنت دامان عشق!

سوره‌ی والنّجم در قرآن عشق

 

قلب مادر از تو تسكین دیده است

زآن سكینه مادرت نامیده است

 

معرفت بُرده است در كیوان تو را

خوانده مولا «خَیرَة النِّسوان» تو را

 

برترین زنهای عصر خویشتن

یادگار ماندگار پنج تن

 

در دل كوثر، طهارت كرده‌ای

پنج حجّت را زیارت كرده‌ای

 

در زنان هاشمی صاحب وقار

خاندان فاطمی را افتخار

 

آفتابی خود كه عمری در حجاب

بوده‌ای در سایه‌سار آفتاب

 

ای وقار از دامنت آویخته!

هر نگاهت با عفاف آمیخته

 

چشمت از زمزم، دهان از كوثر است

نامت از طوبی، نشان از كوثر است

 

مهر و ماه معرفت را كوكبی

در جلالت همقِران زینبی

 

همنشینی با امامت با امام

دیده‌ای ماه ولایت را تمام

 

ای فصاحت بی نوایت، بی‌نوا!

صد نوا از نای تو در نینوا

 

ای سكینه! ای هم‌آغوش بلا!

وی تو سكاندار فُلك كربلا!

 

مرد میدانی ولیكن در حجاب

با امام عصر خود پا در ركاب

 

حرف حق، نطق تو را شمشیر كرد

شیره‌ی جان ربابت شیر كرد

 

در اسارت، نقش ایفا كرده‌ای

پا به پای عمّه غوغا كرده‌ای

 

در حرم، در خیمه‌گه، در قتلگاه

در مسیر كوفه و شام سیاه،

 

می‌درخشد نام تو، گفتار تو

اشك تو، ایمان تو، ایثار تو

 

جامه‌ی خون و شرف پوشیده‌ای

تشنگی را با پدر نوشیده‌ای

 

خورده بر جان و دلت مُهر عطش

شام غربت دیدی و ظُهر عطش

 

از عطش گر چه ز پا افتاده‌ای

سهم آب خود به طفلان داده‌ای

 

در مصائب، پایداری كرده‌ای

عمّه را با صبر، یاری كرده‌ای

 

بانوان را دل‌نواز پُرتوان

كودكان را سرپرست مهربان

 

دختری و صبر و همّت این چنین!

مرحبا بر صبرت! ای صبرآفرین!

 

در وداع آخرینت با حسین

كز حرم برخاست بانگ «یا حسین»

 

اوّلین كس را كه مولا یاد كرد

نام شیرین تو را فریاد كرد

 

كای سكینه! حامی ایتام باش

ای دلآرام حسین! آرام باش

 

قطره‌های اشك بر سیما مزن

شعله‌های درد بر دل‌ها مزن

 

منگرم با چشم گریان، دخترم!

قلب بابا را مسوزان، دخترم!

 

پیش‌تر آ نزد بابا، پیشتر

گریه‌ها در پیش داری بیش‌تر

 

بعد تودیع حرم با التهاب

دست بر شمشیر زد، پا در ركاب

 

رفت در میدان و دیگر برنگشت

برنگشت و از تن و از سر گذشت

 

رفت و پنهان از نظر شد منظرش

تا كه دیدی بر فراز نی، سرش

 

دیدی اندر خون، دو نیم است آفتاب

نیمه‌ای بر نیزه، نیمی بر تراب

 

چون رسیدی در حریم قتلگاه

معجر دیگر به سر كردی ز آه

 

طاقت از كف داده و دل باختی

خویش را بر خاك و خون انداختی

 

یافتی قرآن حق را جزو جزو

جسم خونین پدر را عضو عضو

 

یوسفت در بین گرگان مانده بود

جسم ثارالله، عریان مانده بود

 

بر زیارت كردن سبط رسول

چون نبودت مهلت اذن دخول،

 

زآن زیارت در فضا هنگامه شد

پاره‌های دل، زیارت‌نامه شد

 

پیكری دیدی ولیكن سر جدا

جمله اعضایش ز یك‌دیگر جدا

 

زآن تن پامال، اثر باقی نبود

سینه و پشتی دگر باقی نبود

 

چارسویش حجله‌ی خون بسته بود

استخوان در استخوان بشكسته بود

 

در وداع سینه‌سوز خویشتن

دست بردی زیر آن خونین بدن

 

تا گرفتی آن تن صد چاك را

سوخت آهت خیمه‌ی افلاك را

 

زخمهایش بوسهباران ساختی

مرهمی بر جسم عریان ساختی

 

روح بی‌تابت ز نو در تب نشست

خاك و خون زآن بوسه‌ات بر لب نشست

 

خاك مقتل شد ز اشك تو خجل

تا سرودی این سخن از سوز دل:

 

این بیابان گر شود از شب، سیاه

بر كه آرد دخترت بابا! پناه؟

 

«این بیابان، جای خواب ناز نیست

ایمن از صیّاد تیرانداز نیست»

 

ماه محمل! باز انجم را بخوان

«شیعتی مَهما شَرِبتُم» را بخوان

 

ای تجلّای حرم! نور خیام!

چلچراغ كوفه و قندیل شام!

 

سوخت این جا از غمت كلك و كلام

عمّه جان! بر روح والایت سلام!

 

سید رضا مؤيد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت فاطمه زهرا (س) (بخش اول) 3207

احوالات حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

(بخش اول)

 

عبث دگل دل زاریم ملالیله دولیدور

خیال خانه سی یوز مین خیالیله دولیدور

 

گوگلده جلوه ایدن غم لری خیال ایدرم

همان خیالی اوزوم بیر بیان حال ایدرم

 

مدام دلده مصوّردی گرچه بو تصویر

کتابت اولماسا کافی دگل بونا تقریر

 

اَلیمده جنبشه گَلموبدی خود به خود کامه

گیچوب بهار، یازارام ایسترم خزان نامه

 

خزان یتنده گلستانه گیتسن عالمی وار

نه گُل نه بلبل اگر بُلمسن خزان غمی وار

 

گُل بهاریده تغییر اولماسا بو قبیل

حدوث عالمه لازم گَلور بیر اوزگه دلیل

 

تمام عالم امکاندا واردی بو تغییر

محالیدور که بو تغییر اولا علاج پذیر

 

بو عالم متغیّر حدوثه باعث دور

قدیم ذات خدادور، تمام حادثدور

 

ایشیق گونی گوروسن گونده بیر زوال تاپار

زوال حالینی فکر ایتسه اهل حال تاپار

 

گورور جهان متغیّردی دائمی قالماز

حدوث عالمی عاقل اولان خبر آلماز

 

هانی بهار، هانی گلشن ایچره قرمزی گُل

هانی چمنده کی فرش زمرّدی سنبل

 

هانی او لاله ی نُعمان پیاز زرد و سفید

نه اولدی نسترن و یاسمن، هانی گُل بید

 

هانی حنائی، هانی اشرفی، هانی رعنا

هانی قرنقلِ صد برگ گلستان آرا

 

نولوبدی نرجس، هانی چشم شوخ و شهلاسی

که بیر اونون واریدی بیر جهان تماشاسی

 

گر عبرتیله نظر ایله سن گلستانه

خزان قویوب گوره سن گلستانی ویرانه

 

نه گلستاندا صفا وار، نه بیر نشان گُلدن

نه بیر سراغ خزان دیده خسته بلبلدن

 

درخت، گُل باشینه توکدوروب خزان توپراق

گَزَلّه زاغ و زغن بلبلون گوزیندن ایراق

 

توکوب لباس آغاجلار هامی بو آفتدن

قالوبلا عور، سالوب باش اَشاقه خجلتدن

 

اولوبدی صحن چمن جای آه و درد و محسن

دونوب حزانه گُل و گلستان، سولوبدی چمن

 

یتوبدی باغه ایله آفت سموم خزان

درخت بِه گَتوروبدور بو غصّه دن یَرغان

 

چمنده کی او زمرّد مثال فرش آلینوب

اونون یرینه یره فرش کَهربا سالینوب

 

دوشَر خیالیمه بو نو گُل خزان دیده

که حسرت اولدی هامی عمری بیر خوش امّیده

 

خزان یتیشدی اونا اوّل بهارینده

گِچیرتدی عمرینی بیر خوش گون انتظارینده

 

آدی بتولیدی امّا به سان یائسه زن

تمام عمریده بیر گُلمدی یوزی دلدن

 

دوشَر خیالیمه بو نو گُل خزان دیده

که حسرت اولدی هامی عمری بیر خوش امّیده

 

خزان یتیشدی اونا اوّل بهارینده

گِچیرتدی عمرینی بیر خوش گون انتظارینده

 

آدی بتولیدی امّا به سان یائسه زن

تمام عمریده بیر گُلمدی یوزی دلدن

 

آتاسی احمد مرسل اولان زمانینده

همیشه آجلیق اودی اود سالوردی جانینده

 

اگرچه گُل یوزی زیبِ فضای گلشنیدی

گئجه گونوز ایشی داد و فغان و شیونیدی

 

تمام عمرینی اون سگّیز ایل یازوب کُتّاب

یازیلسا چَکدیقی زحمت کتاب اولور مین باب

 

بو مدّتی او قَدَر درد و غصّه چکمیشدی

ساچی آغارمیشدی، قامتی بوکولموشدی

 

بو غملریله بیله ظلم و جور اعدادن

گیدَنده گیتمَدی سالم بو دار دنیادن

 

بنی امیّه نه قویدی پیمبره حرمت

نه چَکدیلر بو بلاکش عزیزه دن خجلت

 

قویوبلا یرده حبیب خدا جنازه سینی

قضادن آلدیلار اوّل جفا اجازه سینی

 

ثقیفیه یغشوب ایتدیلر او گون شورا

همان او شوریله محکم لَنوب بنای جفا

 

قویوب خلیفه ی برحقّی بی وفا امّت

ایدوب تمامیسی زندیق اوّله بیعت

 

ایدوب او بیعتی ثانی اَلینده بیر عنوان

اوچومجی گون گوتوروب نچّه نطفه ی شیطان

 

گَلوبله باب رسول خدایه سرعتیلن

دوگَردیلر قاپونی منتهای جراتیلن

 

قاپی دالیندا گَلوب دوردی حضرت زهرا

دیدی ندور بو هیاهو، بو شورش و غوغا

 

پیمبرین دیدیقین سالمیوب او گون یاده

جواب ویردی او ثانیِ زنازاده

 

یتور عم اوغلیوا مسجده بیعته گَلسون

دگل او وقت اوتورسون ایوینده دینجَلسون

 

هارا یتیشدی داخی بُلمورم سوال و جواب

خطاب ایلدی اشراره زاده ی خَطّاب

 

گیدون اودون گَتورون اود وورون بو درگاهه

گرک علی ایده بیعت بو پیر آگاهه

 

آلشدی درگه رحمت بو ظلم اودیله یانوب

نه اود قالوب اثریندن، نه اود ووران اوتانوب

 

دوزوب دایاندی خانم فاطمه قاپی یاندی

آچلدی سوخته در، یاندی دلدن اودلاندی

 

فشار ویردی بتوله از بس در و دیوار

شکسته ایلدی پهلوسین عاقبت بو فشار

 

ایله یارالادی پهلوسینی شکسته ی در

دورانمادی اَیاق اوسته شفیعه ی محشر

 

او حالتیله دیدی فضّه گُلشنیم سولدی

خدایه آند اولا بطنیمده کی شهید اولدی

 

امام ایشیتدی سسین صحن خانیه چخدی

بنای محکم صبرین بو منظره یخدی

 

دوتوب او ثانیِ لامذهبین گریبانین

یخوب یر اوسته یتوردی دوداقینه جانین

 

دوباره غالب ایدوب حلم لشکرین غضبه

دوروب اَیاقه دوزوب صبر قیلدی بیر سببه

 

دیدی وصیّت پیغمبره گیت اول قربان

همان وصیّته اولمام اُلونجه نافرمان

 

همین که چَکمیه جاق بُلدولر او شه شمشیر

اولوب او دسته ی روبه به سان شیر دلیر

 

گَلب اَله گُل مقصود اولدی خاطرخواه

شکار ایدوب اسداللهی دسته ی روباه

 

رسن گَتوردوله دست خدانی باغلادیلار

بو کینه دن جگر مصطفانی داغلادیلار

 

چکردیلر باش آچوق بیعته اهانتیله

بتول دوتموشیدی دامنین صداقتیله

 

عم اوغلوسوندان او تن خسته اَل گوتورمَزدی

امیدیله دوتولان دامنین اوتورمَزدی

 

چکردی یوز اَلیلن ثانی حکم اوّلیلن

و لیک فاطمه ساخلاردی بیرجه تک اَلیلن

 

پیمبرون قیزی ثانی گوروب اوتورمیه جاق

علیدن هر نه قدر ساقدی اَل گوتورمیه جاق

 

اشاره ایلدی بی شرم قنفذه او لعین

بتولی وور گله تا بوشلاسون علی اتکین

 

او نیم سوخته هیزم لرین بیرین گوتوروب

اَلین عای اتکیندن دوتان اَله یتوروب

 

ووراردی فاطمه نی، گوسترردی اوز هنرین

جهانی یاندوروب، اودلاردی مصطفی جگرین

 

او قدری ووردی او مظلومه هوشیدن گیتدی

یخلدی توپراقه، ظلم اهلی مقصده یتدی

 

کشان کشان آپاروردیله قوم سفیانی

حضور نطفه ی شیطانه کامل انسانی

 

بُلنمرم نه جری ایتدی قوم گمراهی

یتوردیله بو اهانتله مسجده شاهی

 

امام اوّل حقّی او قوم کینه شعار

خلیفه ی جعلی محضرینده ساخلادیلار

 

وفا خزینه سی صدّیقه، تا که آچدی گوزین

گوروب عم اوغلوسی یوخدی، چخارتدی یاددان اوزین

 

بویوردی فضّه هانی بوالحسن، او شاه زمن

جواب ویردی آپاردیله مسجده دشمن

 

بویوردی ویردون عبا و عمّامه سین یا نه

و یا آپاردیلار باشی آچوق ذلیلانه

 

عبا گَتورماقا عرض ایتدی تاپمادیم فرصت

عمامه ویرماقا اشرار ویرمدی مهلت

 

اَلین دوتوب حسنِینون او حالیده زهرا

گیدردی مسجده، هردم چکردی وا غوثا

 

پیمبرین قیزینی هر گورن او حالتیله

دوشردی آردیجا اندیشه ی حمایتیله

 

یتیشدی گوردی ایاق اوسته ساخلیوب ثانی

امیر جور قباقینده شاه یزدانی

 

قلج اَلینده دیور قیل خلیفیه بیعت

وگرنه بوینیوی وورماقه منده وار قدرت

 

آتا یرینده گورنده او کلب پیر اوتوروب

وصیّ برحقی باشی آچوق قباقدا دوروب

 

پوزولدی حالی ایله بو اسفلی منظره دن

گوتورمدی گوزینی منبر پیمبردن

 

خطاب ایلدی بسدور، عم اوغلیمی اوتورون

قویون گیداخ، ایلیون شرم، بیزدن اَل گوتورون

 

اَل ایتدی معجرینه فاطمه او حالینده

گزردی نقشه ی نفرین پوزوق خیالینده

 

دوشوبدی حیرته یکسر ثوابت و سیّار

یریندن اوینادی مسجدده کی در و دیوار

 

اشاره ایلدی سلمانه میر اهل یقین

پیمبرون قیزینی قویما ایلسون نفرین

 

اَیا شفیعه ی محشر، رسوله ریحانه

ندور بو مهر و محبّت علیِّ عمرانه

 

فقط اونون باشی اوستونده بیر قلج گورسن

هلاک آختاروسان، اوز اوزیوی اُلدوروسن

 

رضا اولورسان اونا دوتماسون بو گون قرار

داخی بو دار دیار ایچره قالماسون دیّار

 

اولوب علی باشی اوستونده بیر قلج مسلول

حسین کیمی جگری تشنه اولمیوب مقتول

 

نه حکمت اولدی دوام ایتدی روز عاشورا

دیار کرب و بلاده ربابیله لیلا

 

جهاندا بو ایکی خاتون نقدر صابریمیش

که ذکر صبرلری زینت منابریمیش

 

بودور اورکده اولان مقصدی بو روسیَهون

نقدریمیش آراسی خیمه گاه و قتلگهون

 

ندندی گَلمَدیلر بو ایکی خانم داده

حسینه یتمدیلر قتلگهده امداده

 

گوروردولر که اونی اُلدورولّه میداندا

قلج ووران، اوخ آتام، صف چکوبله هر یاندا

 

آلوبلا دوره سینی حلقه تک او قوم جهول

ایدوبله قتلینه هشتاد مین قلج مسلول

 

یوخیدی رحمه گَلن بو قدر سپاه ایچره

یتن وورور اونا بیر یاره قتلگاه ایچره

 

دایاندیلار نجه بس قتلگاهه گیتمَدیلر

تظلّم ایتماقا میر سپاهه گیتمَدیلر

 

اولور که گیتماقا عصمت لری اولوب مانع

یانان دله سو توکن چشمه اولدیلار قانع

 

چکردیله اولی کیم انتظار ایمایه

اجازه یتمدی شهدن رباب و لیلایه

 

نظر اوخیله دیمه جمله باغرینی دَلدی

حسینه ده کمکه خیمه دن گَلن گَلدی

 

باجیسی زینب مظلومه گوردی بو حالی

سبب علاقه ی دلدور، پوزولدی احوالی

 

چخوبدی عصمتی یاددان ایله اوزین ایتوروب

اوزیده بُلمور حسینه اوزین نجه یتوروب

 

او وقت گَلدی که گَلمیشدی شمر شومِ شریر

اوز آستینینی ایتمیشدی غیضیدن تشمیر

 

ویروردی خنجر برّانه دم به دم صیقل

ندندی اولمادی بو صیقلی ویرن اَل شَل

 

بویوردی نائبه ی فاطمه ندور سببی

غضبلی سن، سنی یوخسا دوتوب خدا غضبی

 

پیمبر اوغلینی اُلدورماقا هوسلنیسن

بو وجدیله گولوسن، اوز اوزیوه سسلنیسن

 

چکیل کناره گَلوم آنّینون سیلوم ترینی

اُلنده باغلیوم اوز معجریمله گوزلرینی

 

گیدوبدی هوشه، سپوم قوی او گُل یوزینه گلاب

کمال فرضیدور هر مسلمه بو امر ثواب

 

هنوز باخما که هر زخم جسمی قان ویروری

گوزی آخوب، نفسی قورتولوبدی، جان ویروری

 

اگرچه شمریله زینب چوخ ایتدی بحث و جدل

نه او حسیندن اَل چکدی، نه بو شمریدن اَل

 

او قدر طول تاپوب زینبیله شمر سوزی

گوزین آچوب بو سوزه ختم ویردی شاه اوزی

 

بویوردی ای باجی چوخ عجز قیلما جلّاده

سنون یریوه آنام وار یانیمدا معناده

 

گوزیمی باغلاماقا چوخ بُلور مناسب حال

ایده یارامدان آخان قانی قرمزی دسمال

 

شهید عشق گوزی قانلا باغلانا خوشدور

باخا آناسی گوره، اود دوتوب یانا خوشدور

 

دایانم گیت حَرَمه، اول حرملریمه پناه

سنه ده شامه کیمی بُل پناهدور ا...

 

طریق شامیده سر خیل کاروان سنسن

امان خلق اولان اوغلوما امان سنسن

 

علیل و خسته امامه گرک پناه اولاسان

تمام قافله ی عشقه دادخواه اولاسان

 

بالاجه قیزلاری جمع ایله دسته ی گُل تک

یغوب کناریوه آل، قویما بیر بالا قالا تک

 

قِییتدی امر امامیله خیمیه زینب

دوباره قالدیقی یردن شروع اولوب مطلب ....

 

گرک مطابق ایدم بیرده لفظ و معنانی

یازام بقیّه ی حال رباب و لیلانی

 

حسیندن صورا اکبر فدا ویرن لیلا

علی دیردی، حسین آختاروردی صبح و مَسا

 

اگرچه گورموشیدی اکبرینی صد پاره

حسین دیردی، گَلوردی فغانه همواره

 

خیال طرّه ی اکبر دیمه اسیر ایلدی

حسینون عشقی اونی شمره دستگیر ایلدی

 

اوغول باشین دیمه ایتمیشدی رهنما اوزینه

باخاردی دائم حسینون او قان دولان گوزینه

 

نقاب و معجری غارت گونی آلونموشدی

حجاب عصمت اونون باشینه سالونموشدی

 

گیدردی قولّاری باغلی دیار شامه کیمی

حسینی اوخشیوب آغلاردی صبحه شامه کیمی

 

انیسی آه سحرگاه، مونسی غمیدی

غریبیدی، بو غم غربتیله خرّمیدی

 

صراحتاً ایلین یوخدی حالینی اظهار

همین وفاسینه معیار بسدی بو مقدار

 

ولی رباب که گنجینه ی محبّتیدی

حسیندن صورا خوش روزگاره حسرتیدی

 

نه فکری سیر گلستان و سیر گلشنیدی

اُلن گونه کیمی کاری مدام شیونیدی

 

مدینیه قِییدن صورا روات خبر

یازوبلا بیله بو خواتین اولاندا وقت سحر

 

گیدردی گون قاباقیندا دوراردی آغلاردی

حسین دیوب جگرین گونده گونده داغلاردی

 

امام تشنه لبی یاد ایدردی هر گونده

یاناردی کیمدی گورن بیله بیر اثر گونده

 

دیردی گونلر اگنده قالان حسینیم وای

ویرن سوسوز سو کنارینده جان حسینیم وای

 

بو گوزلریمله دیردی امامی گوردوم من

دوشوبدی عور قوری یرده بی حنوط و کفن

 

اولوبدی نیزه لرین باشی اول شهه تابوت

او ظلمی گورمیوب هرگز بو عالم ناسوت

 

نه تک منی قویوب آواره صوت قرآنی

سالوب نوایه او سس عرشیده مسیحانی

 

سَرین سو ایچمدی عالمده بو وفا کانی

یتوردی باشه بو زحمتله عمر دنیانی

 

گورنده هر آنانون سود امر قوجاقینده

ایدردی اصغری بیر جلوه گوز قاباقینده

 

گَلوردی سینه سینه سود، دوتاردی اود جگری

دولاردی خون دلیله همیشه چشم تری

 

گیدردی گاه اوزیندن دیردی لای لای اوغول

گَلوردی هوشه گهی سسلنوردی ایوای اوغول

 

یِتِیدی گوشینه هر بیر کسون رباب سسی

بیله بُلوردی گَلور بیر دل کباب سسی

 

آنا قاباقیجه گورسِیدی بیر بالا یِریری

دیردی بو یِریَن اصغری نشان ویریری

 

ایدیم نه چاره، منیمده اگر قالیدی بابام

یِریردی قویمازیدی من بو حسرتیله قالام

 

صحیفه اود دوتوب اودلاندی، ((صافیا)) بسدور

رباب شیفته ی مهر شاه بی کسدور

 

قلم یِریمور اَلون ساخلا گِچ بو صحبتدن

کفافیدور بو بیان علقه و محبّتدن

 

گنه شفیعه ی روز جزانی سال یاده

سنیله سس سسه ویرسون رسول معناده

 

او گون که ایستدی مسجدده ایلسون نفرین

پوزاردی عالمی سلمان اگر قویِیدی یقین

 

گوروبله فاطمه نون اولدی صبر و طاقتی طاق

علینی بوشلادیلار اهل ظلم و کفر و نفاق

 

مراجعت ایلدی مسجد پیمبردن

اوزی، عم اوغلوسی، سلمانیله حسین و حسن

 

یِتیشدیلر ایوه باغلاندی باب رحمت و دین

اولوب ولیّ خدا ظلم اَلیله خانه نشین

 

همان او گونده اَله گَلمدی دشمنون غرضی

او صدمه فاطمه نون اولدی علّت مرضی

 

بهار عمریده جان گلشنی خزان اولدی

پوزولدی گون کیمی رخساری، گون به گون سولدی

 

فغان و شیونیله روز و شب مدار ایلدی

گونوزلرین گئجه تک تیر قیلدی، تار ایلدی

 

جفا و جور و ستمدن او قوم دویمادیلار

دویونجا آغلاماقا اوز ایوینده قویمادیلار

 

همین بو باره ده دائم او قوم بیگانه

دیردی شکوه یولیله علیّ و عمرانه

 

پیمبرون قیزی یا ماتمه گئجه باتسون

و یا گونوزلری ماتم دوتوب گئجه یاتسون

 

مدینه اهلی یاتانمور صدای شیوندن

گذر ایدنمری بیر رهگذار دیریندن

 

بو شکوه اوندا کی اظهار اولوندی زهرایه

گونوز اولاندا دوروب یوز قویاردی صحرایه

 

گیدردی بیر آغاجین سایه سینده آغلاردی

گَلوردی نالیه، شامه کیمی سیزیلداردی

 

همین که آنلادیلار بیر گئجه قالوب بیدار

همان آغاجیده کسدیله ریشه دن کفّار

 

صباح اولاندا گَلوب گوردی ایلدی افسوس

قِییتدی فاطمه اولدی حیاتیدن مایوس

 

روایت ایلر اوزی شهریار خیبرگیر

همان روایتی بیله ایدوبدیلر تحریر

 

دیر که بیر گونی گَلدیم ایوه حزین و ملول

اولوبدی فاطمه نی گوردوم اوچ ایشه مشغول

 

او دم که هر دمی شیرین حیاتیدن اوسانور

گِل ایسلادوبدی، خمیر ایلیوب، تنور یانور

 

دیدیم ندور بو تدارک، نه زاد راحله دور

بو تنگ حوصله وقتونده بونه مشغله دور

 

جواب ویردی عم اوغلی یاخونلاشوب اجلیم

بیان صدقیمه مصداق دور بو اوچ عملیم

 

لزومیدور بو خمیره تنور اولوب روشن

وجود نان اولا، آج قالمیا حسین و حسن

 

گِل ایسلانوبدی، سو حاضردی ای امام زمن

که تا یووام حسنِینون لباس و زلفینی من

 

گورنمرم دوتا گیسولرینی گرد و غبار

اَلیمده طایر روحیم بو غصّه دن اولی زار

 

گئجه گونوز بوییدی اکثر مناجاتی

طلب ایدوب بو امیدیله باب حاجاتی

 

که ای بو عالم خلقتده بی سهیم و شریک

عنایت ایله منه قیل وفاتیمی نزدیک

 

قبول ایلدی محبوبی اولماسون تکرار

زمان موتی یتوب اولدی بستری بیمار

 

او گونلری که چوخ شدّتیله ناخوشیدی

اورکده بیرجه او خواتون بو فکریله خوشیدی

 

اولِیدیلار حسنِینی اُلنده یانینده

کسِیدیلر یانینی جان ویرن زمانینده

 

قضایه باخ که اونون حال احتضارینده

نصیب اولمادی اولسون اولار کنارینده

 

یتیشدی ساقی کوثر گوروب اَُلور زهرا

گوزون یوموب دلی یوخدورنفس گَلور امّا

 

خطاب ایلدی ای قاعد صلات قیزی

امام فوج ملک، حاملِ زکات قیزی

 

جواب گَلمدی اولدی ولیّ حق دلگیر

مقام لفظیده ویردی بیانینه تغییر

 

دیدی عم اوغلیوام آخِر گوز آچ، منی دیندیر

نه من، مجسّمه ی داد و شیونی دیندیر

 

رسول خاطرینه بیرجه گَل منیله دانش

بو سس تانیشدی سنه آل سسیمی، گِتمه یانش

 

گوزوم ایشیقلانی من گورسم آچمیسان گوزیوی

اُلنه تک دیرم دلده منده سون سوزیوی

 

گوز آچدی تر گُل افسرده تک او دخت نبی

اولوب اوسولماقینون آفت خزان سببی

 

دیدی عم اوغلی گَلوبدی باشا اجل اُلورم

باخوب بو حالیمه یان، داده گَل، اُلورم

 

وصال گونلری گیچدی زمان هجراندور

قالان بقیّه هامی عمریدن بو بیر آندور

 

اوتور یانیمدا ایشیت بیر به بیر وصایامی

که سنده منده غنیمت بولاق بو هنگامی

 

دوشوبدی فرصت اَله بزم راز خلوتدور

که عمریدن منه بو فرصتیمجه مهلتدور

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم صافی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت فاطمه زهرا (س) (بخش پایانی) 3206

احوالات حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

(بخش دوم و پایانی)

 

دوشوبدی فرصت اَله بزم راز خلوتدور

که عمریدن منه بو فرصتیمجه مهلتدور

 

عرایضیم سنه هر چند سنه دردسر اولاجاق

سوزوم چوخ اولسادا وقت آزدی مختصر اولاجاق

 

هامی عرایضیمون نچّه سوزدی ماحَصَلی

قبول اولونسا بسیمدور او سوزلرین عملی

 

بیری بودور که منه حقّیوی حلال ایله

او باره دن بو دل زاری بی خیال ایله

 

ایکیمجیسی بودی گر عورت اختیار ایله سن

دیمم مجاز دَگیلسن، بو اختیاریده سن

 

بیر عورت آل یانا بو جانه اود سالانلاریمه

رئوف اولا، یانا دلدن منیم قالانلاریمه

 

حسینیله حسنیم ، روح جسم و جانیمدور

قرار صبر دلیم، طاقت و توانیمدور

 

گر اینجیسه حسنیم روحیمه اذیّت اولور

حسینیم اینجیسه جنّت سرای محنت اولور

 

سنه رضایت دل بونلارین رضایتیدور

نه چون رسول خدانون بولار امانتیدور

 

ایدوری بونلاریله کسب نور، دیده لریم

چکیده ی دل و جاندور بو نور دیده لریم

 

عم اوغلی زینب و کلثومیدن گوتورمه گوزون

من اولمارام، گَله هر کیم آنالیق ایله اوزون

 

اگرچه مشکل اولور هر آنا آتا اُلومی

ولیک سخت گَلور قیزلارا آنا اُلومی

 

نجه که اوغلان اوشاقی یتیم اولور آتادان

اولور یتیمه هامی قیز عیالیده آنادان

 

آنا یرینی اوغول بوش گورر کناره چخار

نجه دوزر قالا ایوده مگر کسوک قیزلار

 

علی الخصوص که بو زینبِ بلاکش اولا

آنا دیه یانا یکسر، وجودی آتش اولا

 

اوچومجیسی بودی من ایلین زمان رحلت

نقدر ممکن اولا قویما فوت اولا فرصت

 

سنه عیاندی که باغ وفا گُلِ تریم

چخارتما کوینگی کی دست حق مظهریم

 

گئجیله غسلیمی ویر، ایت کفن، مزاره یتور

منیم یولومدا قالان چشمی انتظاره یتور

 

بابام رسول خدانون یتور امانتینی

دعای خیر ویروب ایسته استجابتینی

 

مباد حاضر اولا دفنیمه منافق لر

موافقت ایده ، دین اوسته ناموافق لر

 

سالالّا زحمته تابوتیمه یتورسله اَل

قبول اولونماز اگرچه او جمعیدن بو عمل

 

دیمه علاقه کسور روح جسمیدن بُلمز

دیردی عالم معناده مومنین اُلمز

 

تانیسا قبریمی کفّار اولمارام راحت

قیامتیمدی مزار ایچره بُلدوقوم ساعت

 

همین بو حالیده اوّل او گُل شکفته لَنوب

دوباره سولدی خزان توپراقی باشه اَلنوب

 

شهادتِینی دیردی باخاردی باش اوسته

اجل تری او دیدوقجا اوتردی قاش اوسته

 

او گلشن ادبون نرجسی گوزین یومدی

یومان کیمی گوزینی بحر رحمته جومدی

 

گوزینی باغلادی اوّل او قبله ی ایمان

یوزینی قبله ی اسلامه دوندروب او زمان

 

قطیفه چکدی یوزینه که گورمسون یوزینی

وصیّته عمل ایتسون، ایتیرمسون اوزینی

 

قویوبدی سینه سی اوسته امام قرآنین

ووروبدی معنی قرآن بِلینه دامانین

 

قاباقدان حاضریدی صحن خانه ده اصحاب

صحابه آدلاری، بیر دسته با وفا احباب

 

همین که ناله صداسی اوجالدی آنلادیلار

لزوم اولمادی قیلسون امام استحضار

 

سو قیزدوروب ویروب اول شاهه، گَتدیلر تابوت

ایدردی غبطه بو اوضاعه عالم ملکوت

 

ویروبدی غسلینی ترتیبیله امام مبین

حنوط قیلدی او خاتونه، ایلدی تکفین

 

گَلوب کناریده قویدی یوزینی دیواره

ایدردی ناله، آخاردی سرشکی رخساره

 

روایت ایلر امامون او حالینی ورقه

دیردی ناظریدیم بو اسفلی مَا التَّفقه

 

ادبله عرض ایلدیم ای کننده ی خیبر

ندور که عارضه گوزدن توکورسن اشک بصر

 

مگر ایدوبدی سنی فقد فاطمه محزون

پوزوبدی رنگ رخون روزگار بوقلمون

 

جواب ویردی منی آغلادان نه هجراندور

نه بو محندی، نه بو غصّه ی فراواندور

 

ویرنده غسلینی زهرای اطهرین یاندیم

دوزوب دایاندیم، اگرچه اورکدن اودلاندیم

 

گوزوم ساتاشدی او آفت یتن گُل ترینه

قولوندا دَگدی اَلیم تازیانه یرلرینه

 

وارام نقدر ایدم ناله بو اودوم سونمز

اُلونجه گلشن و باغه طرف یوزوم دونمز

 

همین بو حالیده یتدی حسینیله حسنی

که یعنی فاطمه نون هر ایکی گُل چمنی

 

گَلوردیلر او اَیاق روضه ی پیمبردن

بو سوز یِتیشمیشیدی مرقد مطهردن

 

آچون یولی گَلوری فاطمه یتیملری

دگلدی لازمه بیر کس ویره اُلوم خبری

 

گوروبدیلر که کفن پوش اولوب آنا بدنی

کنار ایلدیلر بزم ماتمه گَله نی

 

سالوبلا اوزلرینی نعشی اوسته آغلادیلار

بو شیونیله هامی کائناتی داغلادیلار

 

دیردیلر بیزی گر ساقلیقون کیمی آناجان

کناره آلمیاسان ایلروق اُلونجه فغان

 

محبّتون اثری عارضی حیات ویروب

او غصّه مرگ اوزی بو غصّه دن نجات ویروب

 

کنار اولوب کفن ، آچدی آنا هر ایکی قولین

حمایل ایتدی بیرینه صاقین، بیرینه صولین

 

یتوردی لطفیله ناگه آنا بالا یارادان

آتا آیردی او ساعت بالالاری آنادان

 

گئجیله گوتدیله زهرا جنازه سین یردن

صحابه، صاحبی، اصحابیله حسین و حسن

 

بقیعه یتدیلر آماده گوردیلر بیر گور

او گوره غبطه ایدر نفخ صور اولونجه قبور

 

امام ایستدی قبره قویا او گُل بدنی

مشاهده ایلدی ناگهان بو منظره نی

 

کنار اولوب ایکی اَل آلدی نعش زهرانی

او حال حیرته سالدی تمام دنیانی

 

اولان او اَللره مالک رسول رحمتدی

آلان امانتینی صاحب امانتیدی

 

یری واریدی گَلیدی بو سس او صاحبدن

مصاحبه سین آلاندا او خوش مصاحبدن

 

ویرنده من بو امانت صحیح و سالمیدی

سلامت اولماقینا اهل یثرب عالمیدی

 

بُله بُله بو رسول خدا امانتی دی

ایکی قولیندا، یوزینده بو نه علامتی دی؟

 

ترابِ تیره اولوب گرچه خوابگاه بتول

قالوب قیامته دین گوگده دود آه بتول

 

روادی که علنی حقّی غصب اولان زهرا

نهان خزینه کیمی ایلیه قبول جفا

 

امام قبرینی بو علّتیله گیزلتدی

اوباره ده حسنِینی اوزینی دینجیتدی

 

نچه مزار درست ایلدی او قبره مثال

قِییتدیله ایوه اصحابیله پریشیان حال

 

صباح اولاندا بُلوبله منافقین یکسر

گئجیله دفن اولونوب یادگار پیغمبر

 

گلوب بقیعه سگ و روبه اتفاقیله

هامی لوازم حفریله، اشتیاقیله

 

دیردی ثانی گرک تازه قبرلر آچیلا

بتول قبرینه بیر بیدق فرح ساچیلا

 

لزومدور هامسی نبش اولا بو تازه قبور

چخا جنازه ی زهرا، اَله گَله منظور

 

پیمبرین قیزینا قیلماسا خلیفه نماز

دگل جنازه ی زهرایه کیمسه دفنه مجاز

 

بو حاله واقف ایدوبلر علیّ عمرانی

که قبر فاطمه نی آچماقا گَلوب ثانی

 

او دمده بیر ساری دسمال باغلیوب باشینا

علاوه عقده ی دل، بیر دوگون ووروب قاشینا

 

بِلینده تیغ دوسر، یوز قویوب بقیعه طرف

او قوم بی شرفه یتدی بحر عزّ و شرف

 

نه گوردیلر که علی بِلینده ذوالفقار گَلور

او شیره بنزری قصد ایلیوب شکار گَلور

 

او حالینی گوره نون رنگ صورتی قاچدی

چَکیلدی بیر طرفه شهریاره یول آچدی

 

بیرینون اوسته گَلوب اَگلنوبدی قبرلرون

گوروب ضلالتینی قوم کفرِ بدسیرون

 

خطاب ایلدی . خطّاب اوغلونا او زمان

ندندی ایلمیسن ظلمیده بیله طغیان

 

اگر بو قبرلرون سوءِ قصد اولا بیرینه

آخار بو عرصه ده قان چشمه چشمه سوریرینه

 

بو تازه قبرلره وورسا بیر کلنگ اشرار

قویام محالیدور اشراریدن قالا دَیّار

 

بو تیغ تیزیمی قانیله ایلرم سیراب

اگر دوباره آچلسا مزار امّ کتاب

 

گوروب علیّ ولینی بو حالیده ثانی

وجودی رعشه دوتوب، لرزیه دوشوب جانی

 

رسول حق بویوران نکته یادینه دوشدی

سارالدی رنگ رخی، اود نهادینه دوشدی

 

که یعنی قورخون او گوندن غضبلنه بو علی

گَله بقیعه قلج بِلده شیر لم یزلی

 

باشندا بیر ساری دسمال شیر شرزه مثال

مقام ایلیه بیر قبری مضطرب احوال

 

تمام یر یوزی گر قوم کفر و باطل اولا

او حالیده اونا ممکن دگل مقابل اولا

 

آچوبدی معذرته دل او روبه مکّار

ارادت دل و اخلاص قلب ایدوب اظهار

 

دیردی یا علی بو اعتذاری ایله قبول

به حقّ جاه رسول و به روح پاک بتول

 

دگولدی قبر بتوله مرام سوء ادب

اولوب ارادت قلبی بو اجتماعه سبب

 

گرک اولیدیلا تشیعیده مسلمانلار

گلیدی فاتیحیه اللرینده قرانلار

 

بولوبلر ایمدیکه ، حاضر اولوبلا قبر اوسته

چکولر آه گلوبلر فغانه آهسته

 

خلاصه اوز ایوینه دعوت ایلیوبدی امام

خدا بولور کی نه نوعی قیلوب همان گونی شام

 

یقوبدی دور بره فاطمه یتیم لرین

توکردی هم اوزی هم اهل بیتی اشگ ترین

 

باخاردی زینب و گلثومه چشم حسرتیله

گلردی شیونه ایلردی ناله رقتیله

 

بیلوردی خاطر زینب دولیدی نسگیلیله

دانشدیریردی آنا تک اونی شیرین دلیله

 

دیمه آتادان اونون حل مشکلی اولماز

آتا دلی ولی هرگز آنا دلی اولماز

 

گهی گوروب حسنی اود دوتاردی آغلاردی

گهی باخاردی حسینه یاناردی آغلاردی

 

گلون. حسینه هامی بیزده آه و ناله ایداخ

صدا صدایه ویراخ دشت کربلایه گیداخ

 

غریبه سیر ویرور کربلا گلستانی

سولان گولی پوزولان بلبل نوا خوانی

 

نه بوستان نه گلستان نه بلبل پرشور

او گلشن ایچره حسیندور کمکلری منظور

 

دوباره گورمیه جاخ دیده لر بیله گلزار

تصادف ایلیه بیر فصلده خزان و بهار

 

باخاندا خیمه گهه آفت خزان گورونور

باخاندا قتلگهه نو بهار عیان گورونور

 

بیان محشر کبری ایدر او هنگامه

نتیجه بوردا ویرور یازدقوم امان نامه

 

چوخ ایسترم اولا، گر اولسا دلده طاقت و تاب

دوباره باب حوائج آدیله فتحُ الباب

 

او کس که گورسِیدی سر و قدّ عبّاسی

بُلوردی سرویده یوخ یوزده بیر تماشاسی

 

ایکی قولینی کَسوبله او سرو آزادون

یره یخلماقینون سیری وار او شمشادون

 

تئز اولمادی یره دوشماقی، چوخ گجه دوشدی

عقابیدن یره من بُلمورم نجه دوشدی

 

یازیلّا تیریله اولموشدی جسمی مالامال

نجه دوشر یره آتدان، اوزون خیالیوه سال

 

عبث دگل اوزینی شاهیدن کنار ایلیوب

ادب ملاحظه گویا او نامدار ایلیوب

 

گَلور خیالیمه اولسون بیر اوزگه علّتیده

اولور که باعث اولا بعده قرب خدمتیده

 

سکینه قالموشدی چون سو انتظارینده

تاپاندا تاپدی بو سقّانی سو کنارینده

 

اگرچه ایچمَدی سو، خیمیه گَتورمدی آب

او اشک چشمیله، بو قانیله اولوب سیراب

 

هامی یارالاری بیر گُل کیمی بهار ایلدی

اوزی دوشن یری بیر آیری لاله زار ایلدی

 

بو سیریده بو سیاحتده گلستان اولماز

بیله بهار گورونموب، بیله خزان اولماز

 

اویاندا باد خزاندان گُل سمن قورویوب

بویاندا نسترن عطری هامی چولی بورویوب

 

که یعنی عارض لیلا سولوب سمن گُلی تک

گَلوبدی شوره ولی نوبهار بلبلی تک

 

دولانوری چمنی عشقی نوگُل آختاروری

به سان سنبل تر، زلف و کاکُل آختاروری

 

آلوبدی اکبرین عطرین او گلستان ایچره

شکسته پر گَزَر امّا او بوستان ایچره

 

نه گوردی قانیله هر گوشه بیر گلستاندور

او گلستاندا هامی رنگ گُل نمایاندور

 

جفا اوخیله گَُل سرخ آچوبدی گُل یارالار

دگنده خار بو واضحدی برگ کل یارالار

 

باخاردی نعشلره آختاروردی محبوبین

قباقجه روحی گیدن یرده تاپدی مطلوبین

 

خدا بولار دیدی گر گُلدی بیر طبق داغیلوب

ندندی اکبریم آخِر ورق ورق داغیلوب

 

سیاه زلفین آچوب سوخته پرند ایلسون

توکوب یارالارینه بلکه خشک بند ایلسون

 

اگرچه اوغلینی دیندیرماقا دیلی یوخیدی

ولی دوتولموشدی بس که نسگلی چوخیدی

 

بُلوردی اکبری یثربده گوزلین واردور

گئجه گونوز آدینی ذکر ایدوب دین واردور

 

خیال ایدردی اونی نه دلیله دیندیرسون

باجیسینا نجه بو حالتی بُلوندورسون

 

دوام ایدوب دوزه بُلمزدی قلب مجروحی

کنار اولوردی دایانسِیدی بیر نفس روحی

 

دیمه او گُل بدنیندن گوزی دویوب دوردی

علاج سیز یارالی نعشینی قویوب دوردی

 

گینه بهار و خزاندا قالان سوزوم واردور

که هر گولونده حسینون منیم گوزوم واردور

 

سالام عروسیله دامادی ایسترم یاده

اورک گوزیله باخام بو عروس و داماده

 

عروس تازه ، یوزی بیر سولان گله بنذر

شکنج طره داماد سنبله بنذر

 

او طوی بناسی اولوب درد عشقله محکم

ثبات و صبر ایلیوب بو بنانی مستحکم

 

گلنده قتلگهه ایتماقا مبارک باد

گوروبله اهل حرم قان اَله یاخوب داماد

 

اجازه ویردی آناسی هاموسنا باخسون

بو قان حنانی گوتورسون هامی اَله یاخسون

 

زفاف حجله سینه تا یتشدی تازه عروس

دوشوب ایاقینه دامادی ایلدی پابوس

 

گوروب که چوخ یولونی گوزلیوب گیدوب هوشه

یارالی پیکرینی چکدی جان تک آغوشه

 

عروس اویاتماسا دامادی کیم گلور اویادی

اویادا بولمدی قانیله زلفینی بویادی

 

دیدی تمرکز مهر و وداد عم اوغلوم وای

طوئی عزایه دونن نامراد عم اوغلوم وای

 

اوپوپ یارالاری ایگلردی گل کیمی هر آن

ایدردی بلبل شوریده تک گل اوسته فغان

 

او زلفدن الینه سالدی عنبر ازلی

مدینیه قایداندان سورا دولیدی الی

 

گورن دیردی نه زیبادی نه ملوسیدی بو

باشی قرالی طویی یاس اولان عروسیدی بو

 

عم اوغلوسندان اَله یاخشی بیر لقب سالدی

دیسم سزادی اُلنه کیمی بو آد قالدی

 

یتنده قارداشینون نعشی اوسته یومدی گوزین

او عشق گلشنینه عاشقانه سالدی اوزین

 

همان او دوشدیقی یرده اوزینی ترک ایتدی

او قدر گِچمدی حقدن مساعدت یتدی

 

دوباره آچدی گوزین اوز اوزینه هوشه گَلوب

گوروب او قانینه غلطانی، قانی جوشه گَلوب

 

بهار بلبلی تک اول گله پناه آپاروب

او شاهی قان آپاروبدور، بو ماهی آب آپاروب

 

اُلنلرین چخادوب یادلاریندن اهل حرم

هامی قوروب او چوخور یرده حلقه ی ماتم

 

بنات نعش کیمی دور ایدوب او نعشی بنات

قالوبلا ششدر حیرتده شاهی گورجک مات

 

ز بس اثر واریدی زینب آه و زارینده

دگلدی زینبون اشکی اوز اختیارینده

 

غریبه دللریله قارداشینی اوخشاردی

باجیدی ، گه قیزا ، گاهی آنایه اوخشاردی

 

دیردی قارداش اویان زینبون سنه قربان

جواب ویر منه، آز قالدی باغریم اولسون قان

 

سویوبلا نعشیوی ، عریان قویوبلا گُل بدنون

اولوب نسیم صبانون توخونماسون کفنون

 

ویروبله غسلینی قانیله هانسی مغسولین

شل اولسون اَللری ، کیم کسدی دست مقصودین

 

گیدوبدی غارته عمّامه و قبا و ردا

قوری یر اوسته دوشوب جلدسیز کلام خدا

 

او کهنه پیرهنونده سویوبلا بو لشکر

گوروبدی هانسی ستمدیده بیله غارتگر

 

یارالی پیکریوون پربها قباسی هانی

نولوبدی خامس آل عبا، عباسی هانی

 

ووروبلا نیزیه باشون به سان هیکل ماه

قالوبدی یرده یوزی اوسته مدِّ بسم ا...

 

باشین کَسوبله کسیلموبدی صوت قرآنی

آیردی بسم اللهیله رحیم و رحمانی

 

نه بو بدنده باشون وار، نه بارماقون اَلده

باجون اُلِیدی سنون کاش بو گون اوّلده

 

اوخ اوسته اوخ ووروب آخِر بو لشکر کینه

دوام ایدر نجه دورت مین یارایه بیر سینه

 

گَلنده غارته اود ووردی خیمَوه کفّار

آلشدی اهل عبا، بار ایستین دربار

 

علیل امام اود ایچره قالوب خلیل آسا

توکردی گوزیاشی رخساره سلسبیل آسا

 

رضا قضایه ویروب حدّسیز مصیبت ایله

چخارتمشام اونی اوددان کمال زحمتیله

 

تمام خیمه و خرگه گیدوبدی یغمایه

چخوبدیلار هامی اهل حرم مصلّایه

 

یغوب بالالاریوون هر بیرینی بیر یاندان

گَتورموشم اودی تک تک گِچیردورم ساندان

 

آلوبلا اهل جفا ظلم اَلیله معجریمی

قویوبلا سنسیز ایکی قولتوقومدا اَللریمی

 

قصوریم اولسا اگر خدمتیمده معذورم

نچون شتابیله کوچ ایتماقیمدا مجبورم

 

نه فرصتیم وار اَلیمده، نه وقت وار، نه مجال

مسافرم گیدورم، دوراوزون منی یولا سال

 

بو خون دلدی، نه اشکیم اولور یوزیمه روان

دیار شامه روان ایله، ویر دالیمجه اذان

 

دایانماقا داخی بو شمریله سَنان قویمور

اذیّت ایلدی بی رحم ساربان قویمور

 

دیمه بو گُل بدنوندن دویوب حسین گیدیرم

علاج سیز سنی عریان قویوب گیدیرم

 

چکیلدی جار، یولا دوشدی کاروان قارداش

گئجه گونوز دیرم جان ویرونجه جان قارداش

 

بو سن بو دشت بلا و محن خداحافظ

بو سن بو اکبر و عبّاس، من خداحافظ

 

ایدوب حسین اوزی صافی بو طبعیوی سرشار

یازوبدی کیم بیله کیفیّت خزان و بهار

 

نقدر وار نفسون بو حسینه خدمت ایله

اجل گَلینجه باغیشلات اوزیوی، همّت ایله

 

قبول اولونسا اگر توشه ی قیامت اولور

اُلنده، حشریده سرمایه ی سعادت اولور

 

حسین غمینی یازان کِلکیدن اوجی ایتی دی

دیولسه بسدی جزاده که بو حسین ایتی دی

 

مرحوم صافی تبریزی

منبع مجموعه مدح و مرثیه

غزل 3205

غزل

 

زینت سر لوح قرآن است بسم الله عشق

آیة الرحمن عرفان است ضوء ماه عشق

 

الرّحیم است ابتدای نهج منهاج الهدی

زیور الحمدلله تاج فرق شاه عشق

 

علّت ایجاد عالم اینکه ربّ العالمین

کشته رحمان رحیم سالکان راه عشق

 

مالک دیوان یوم الدین بحفظ ملک دین

تخت عزّت داده بر سلطان والاجاه عشق

 

مطلقا ایّاک نعبد کی شود مطلوب یار

تا نباشد جان و دل یکسر فنا فی الله عشق

 

مطلب از ایّاک با معشوق باید اتحاد

تا شوی محرم به بزم خاص خلوتگاه عشق

 

از که جویی استعانت با که گویی نستعین

از عبودیّت چه بنمودی به شاهنشاه عشق

 

ماسوا کلاً: عموماً اهدنا گویان هنوز

بهر ایصال صراط المستقیم شاه عشق

 

حاش لله بی تعشق راه یابد بر صراط

الذین لیس منهم خلّت از درگاه عشق

 

گوید انعمت علیهم انبیا و اوصیا

سرّ مبهم می نماید کیست این آگاه عشق

 

غیر مغضوبند عشاقی که بین الکاف و نون

واقند از کمّ و کیف راه و منزلگاه عشق

 

از علیهم تا ولااشّالین با تشدید و لام

مژده بر افتادگان از ناله ی جانکاه عشق

 

نار سوزان کی گلستان می شدی بهر خلیل

تا نبودی در جنانش حب لا اشباه عشق

 

کی توان شد اوج تخت مصر عزّت را عزیز

تا نیافتی همچو یوسف در حضیض چاه عشق

 

زاهد اندر گوشه ی محراب و عابد در نماز

واعظ اندر وعظ منبر می کند اکراه عشق

 

مست و لایعقل ز پا افتاده بودم بی خبر

بر گلیم دل صدا زد هاتف ناگاه عشق

 

گفت ای غافل چرا آگه نه ای از حال خود؟

خیز یکدم کن تماشا بر سیاحت گاه عشق

 

بی محابا ذکر یا محبوب گویان خاستم

دیدم اندر صفحه ی طومار الالله عشق

 

گر نباشد عاشق اندر عشق با خون سرخ رو

مطلقاً هرگز نمی ارزد به پرّ کاه عشق

 

باده نوشان محبّت داده ترتیب و نظام

در بیابان هلاکت خیمه و خرگاه عشق

 

بی شرایط فعل بی معنی نمی بخشد ثمر

بهر شهرت مطلقاً گویند در افواه عشق

 

دانگ یکدر هم نباشد قیمت آن عاشقی

تا نگردد سرخپوش ساحت جنگاه عشق

 

خارج است از دفتر تصدیق تا نبود اگر

ثبت صدر سینه ی عشاق لانیساه عشق

 

ناله ی یاهوز موجودات کلا سر به سر

بر نیوشیدم بکوشیدم شوم آگاه عشق

 

گفتم این یاهو که باشد از هوِیّت کو مراد

عقل گفتا این هویّت عشق هو همراه عشق

 

ای دل از اندازه ی عشاق پا بیرون منه

هرچه می خواهی بکن امّا بود دلخواه عشق

 

تا نفس باقیست در خلوتسرای کن فکان

متصل در هر نفس باید کشیدن آه عشق

 

«قمریا» تکرار کردی چون که اندر قافیه

عالم عشق است معذوری چه داری راه عشق

 

مرحوم قمری دربندی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

کوچ از قتلگاه 3204

کوچ از قتلگاه

 

یتنده قارداشینون نعشی اوسته یومدی گوزین

او عشق گلشنینه عاشقانه سالدی اوزین

 

همان او دوشدیقی یرده اوزینی ترک ایتدی

او قدر گِچمدی حقدن مساعدت یتدی

 

دوباره آچدی گوزین اوز اوزینه هوشه گَلوب

گوروب او قانینه غلطانی، قانی جوشه گَلوب

 

بهار بلبلی تک اول گله پناه آپاروب

او شاهی قان آپاروبدور، بو ماهی آب آپاروب

 

اُلنلرین چخادوب یادلاریندن اهل حرم

هامی قوروب او چوخور یرده حلقه ی ماتم

 

بنات نعش کیمی دور ایدوب او نعشی بنات

قالوبلا ششدر حیرتده شاهی گورجک مات

 

ز بس اثر واریدی زینب آه و زارینده

دگلدی زینبون اشکی اوز اختیارینده

 

غریبه دللریله قارداشینی اوخشاردی

باجیدی ، گه قیزا ، گاهی آنایه اوخشاردی

 

دیردی قارداش اویان زینبون سنه قربان

جواب ویر منه، آز قالدی باغریم اولسون قان

 

سویوبلا نعشیوی ، عریان قویوبلا گُل بدنون

اولوب نسیم صبانون توخونماسون کفنون

 

ویروبله غسلینی قانیله هانسی مغسولین

شل اولسون اَللری ، کیم کسدی دست مقصودین

 

گیدوبدی غارته عمّامه و قبا و ردا

قوری یر اوسته دوشوب جلدسیز کلام خدا

 

او کهنه پیرهنونده سویوبلا بو لشکر

گوروبدی هانسی ستمدیده بیله غارتگر

 

یارالی پیکریوون پربها قباسی هانی

نولوبدی خامس آل عبا، عباسی هانی

 

ووروبلا نیزیه باشون به سان هیکل ماه

قالوبدی یرده یوزی اوسته مدِّ بسم ا...

 

باشین کَسوبله کسیلموبدی صوت قرآنی

آیردی بسم اللهیله رحیم و رحمانی

 

نه بو بدنده باشون وار، نه بارماقون اَلده

باجون اُلِیدی سنون کاش بو گون اوّلده

 

اوخ اوسته اوخ ووروب آخِر بو لشکر کینه

دوام ایدر نجه دورت مین یارایه بیر سینه

 

گَلنده غارته اود ووردی خیمَوه کفّار

آلشدی اهل عبا، بار ایستین دربار

 

علیل امام اود ایچره قالوب خلیل آسا

توکردی گوزیاشی رخساره سلسبیل آسا

 

رضا قضایه ویروب حدّسیز مصیبت ایله

چخارتمشام اونی اوددان کمال زحمتیله

 

تمام خیمه و خرگه گیدوبدی یغمایه

چخوبدیلار هامی اهل حرم مصلّایه

 

یغوب بالالاریوون هر بیرینی بیر یاندان

گَتورموشم اودی تک تک گِچیردورم ساندان

 

آلوبلا اهل جفا ظلم اَلیله معجریمی

قویوبلا سنسیز ایکی قولتوقومدا اَللریمی

 

قصوریم اولسا اگر خدمتیمده معذورم

نچون شتابیله کوچ ایتماقیمدا مجبورم

 

نه فرصتیم وار اَلیمده، نه وقت وار، نه مجال

مسافرم گیدورم، دوراوزون منی یولا سال

 

بو خون دلدی، نه اشکیم اولور یوزیمه روان

دیار شامه روان ایله، ویر دالیمجه اذان

 

دایانماقا داخی بو شمریله سَنان قویمور

اذیّت ایلدی بی رحم ساربان قویمور

 

دیمه بو گُل بدنوندن دویوب حسین گیدیرم

علاج سیز سنی عریان قویوب گیدیرم

 

چکیلدی جار، یولا دوشدی کاروان قارداش

گئجه گونوز دیرم جان ویرونجه جان قارداش

 

بو سن بو دشت بلا و محن خداحافظ

بو سن بو اکبر و عبّاس، من خداحافظ

 

ایدوب حسین اوزی صافی بو طبعیوی سرشار

یازوبدی کیم بیله کیفیّت خزان و بهار

 

نقدر وار نفسون بو حسینه خدمت ایله

اجل گَلینجه باغیشلات اوزیوی، همّت ایله

 

قبول اولونسا اگر توشه ی قیامت اولور

اُلنده، حشریده سرمایه ی سعادت اولور

 

حسین غمینی یازان کِلکیدن اوجی ایتی دی

دیولسه بسدی جزاده که بو حسین ایتی دی

 

مرحوم صافی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت علی اصغر (ع) 3203

احوالات حضرت علی اصغر (علیه السلام)

 

من ایسترم نه قدر دوندرم خطِ سیری

گوگل خیاله سالور یاده دوشمین خیری

 

ندا یتوردیله غم ذکری صبریمی آلدی

او عشق گلشنینون غنچه بیر گُلی قالدی

 

بو دیده ی دل غم دیده سیریدن دویمور

چخام کناره منی قتلگاهیدن قویمور

 

اولوبدی چشمه ی خون قتلگاهیدن جاری

سالوبدی خیمه گهه اود سوسوزلیق آثاری

 

قویوبدی حرمله اصغر آناسینی گریان

شکفته لَنمه میش اولدی اوغنچه گُل خندان

 

بصیرتیله بوغازینده اوخ یاراسینا باخ

ایکی اَلی اورکینده قالان آناسینه باخ

 

آنالیق عالمینی فکر قیل او حالینی گور

به سان برگ گُل زرد رنگ آلینی گور

 

تهاجم دل مجروحینی سود ایشدیردی

اورکینون باشینی دم به دم اوغوشدوردی

 

باخوب او حالینه اوغلی اُلن آنا قانوری

فقط سریّه و لیلا بُلور نجه یانوری

 

آپاردی گرچه آتاسی او طفل عطشانی

که بلکه سو ویره بیر شربه لشکر جانی

 

نه ویردیلر بیر ایچیم تشنه کام سروره آب

نه آلدی اوزلری قیلدی او غنچه نی سیراب

 

هامی قساوت قلبین او دمده یوخلادیلار

خدنگ حرمله ایله بوغازین اوخلادیلار

 

امام بند قُماطین کَسوب همان ساعت

چخارتدی اَللرینی تا که جان ویره راحت

 

بو نکته وار یری آتش هامی جهانه سالا

که آلتی آیلیق اوشاق اَللری بلکده قالا

 

دگلدی بیهده زیر قماطدِیدی اَلی

رباب ایلدی سون گونلرینده بو عملی

 

سو ایچمه میشدی نچون سینه سینده سود یوخودی

بو باره دن غم و درد و مصیبتی چوخودی

 

او سهلیدور که توکردی گوزیندن اصغر یاش

نچه گونیدی آنا سینه سین ایدردی خراش

 

دلی یوخودی قیلا اوز سوسوزلوقون اظهار

ایدردی هر کسه بیر نوع حالینی اخطار

 

آلوردی هر کس او گُل غنچه سین قوجاقینده

قویاردی اَللرینی اوز سوسوز دوداقینده

 

یاناردی حالینه عورت اوشاق، حیالی گَلین

آناسی قویموشیدی قونداق ایچره ایکی اَلین

 

کفایت ایلدی صافی بو مطلبی قورتار

او حاله ایمدی ده معناده قدسیان آغلار

 

اُلونجه آغلیاسان سنده، چوخ دگل، آزدی

نجه شقیدی او لشکر حسینه یانمازدی

 

او بوته ی گُلی اوز قونداقیله دفن ایتدی

قِییتدی گَلدی مَصافه، شهادته یتدی

 

مزارینی خبر آلسان چَک آهی آه اوسته

دیوم او قصّه ی جان سوزی منده آهسته

 

جفادن اهل عداوت او چولده دویمادیلار

چخارتدیلار اونی، اوز مدفنینده قومادیلار

 

کَسوبله باشینی، نعشین سالوبلا خاک اوسته

یانوبدی سینه ی مجروح چاک چاک اوسته

 

آلوب دوباره او طفلی آتاسی آغوشه

مزاردور اونا، اَل یتسه قبرِ شش گوشه

 

بو باره ده او قدر وار سوزوم تمام اولماز

گَلور بهار و خزان نامه اختتام اولماز

 

بو نامه ختم اولی بیر کلمه ی مُجرّبیله

سوزیمه خاتمه ویرّم کلام زینب ایله

 

مرحوم صافی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات جناب فاطمه بنت الحسین (ع) 3202

احوالات جناب فاطمه بنت الحسین (ع)

 

گینه بهار و خزاندا قالان سوزوم واردور

که هر گولونده حسینون منیم گوزوم واردور

 

سالام عروسیله دامادی ایسترم یاده

اورک گوزیله باخام بو عروس و داماده

 

عروس تازه ، یوزی بیر سولان گله بنذر

شکنج طره داماد سنبله بنذر

 

او طوی بناسی اولوب درد عشقله محکم

ثبات و صبر ایلیوب بو بنانی مستحکم

 

گلنده قتلگهه ایتماقا مبارک باد

گوروبله اهل حرم قان اَله یاخوب داماد

 

اجازه ویردی آناسی هاموسنا باخسون

بو قان حنانی گوتورسون هامی اَله یاخسون

 

زفاف حجله سینه تا یتشدی تازه عروس

دوشوب ایاقینه دامادی ایلدی پابوس

 

گوروب که چوخ یولونی گوزلیوب گیدوب هوشه

یارالی پیکرینی چکدی جان تک آغوشه

 

عروس اویاتماسا دامادی کیم گلور اویادی

اویادا بولمدی قانیله زلفینی بویادی

 

دیدی تمرکز مهر و وداد عم اوغلوم وای

طوئی عزایه دونن نامراد عم اوغلوم وای

 

اوپوپ یارالاری ایگلردی گل کیمی هر آن

ایدردی بلبل شوریده تک گل اوسته فغان

 

او زلفدن الینه سالدی عنبر ازلی

مدینیه قایداندان سورا دولیدی الی

 

گورن دیردی نه زیبادی نه ملوسیدی بو

باشی قرالی طویی یاس اولان عروسیدی بو

 

عم اوغلوسندان اَله یاخشی بیر لقب سالدی

دیسم سزادی اُلنه کیمی بو آد قالدی

 

 مرحوم صافی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

ورود به مدینه 3201

ورود به مدینه

 

چون یتیشوب اوتوردیلار آل عبا مدینه ده

ماتم شاه کربلا اولدی بنا مدینه ده

 

چیخدیلا شام شومیدن یتدی حجازه کاروان

شهر مدینه نون اولوب گلشن و باغی چون عیان

گلدی فغانه بلبلان چون کی گوروندی آشیان

سالدی جهانه غلغله شور و نوا مدینه ده

 

چون وطنه یتیشدیلر راحت اولوب اوتوردیلار

آه و فغان شراره سی کل جهانه ویردیلار

تشنه ئولن حسین ایچون مجلس یاس قوردیلار

چون یوخیدی دمشق تک اهل جفا مدینه ده

 

تا یتوروب شه حرم ملک حجازه زینبی

سالدی گینه شرار غم سوز و گدازه زینبی

شوره گلوب که چولقیوب شیون تازه زینبی

سالدی قرالی باشینه بیرده قرا مدینه ده

 

اولدی قباقجا یاس یئری روضهٔ شاه مشرقین

قبر پیمبره سالوب زلزله بانگ شور و شین

کل ولایتی دوتوب غلغلهٔ حسین حسین

اهل مدینه ،ائو به ائو دوتدی عزا مدینه ده

 

چیخدی صداسی قوشلارین گویلره آشیانه دن

آغلاماقی اوجالتدیلار راحت اولوب بهانه دن

باشلاری چون که قورتولوب زحمت تازیانه دن

اولدی بلند هر طرف بانگ بکا مدینه دن

 

آتش آه سردیله قلب جهان داغلانوب

تاجر شام چون گلوب خوان دکان باغلانوب

زینبه چون کمک گلوب قارداشینا چوخ آغلانوب

اولدی مجالس عزا صحن و سرا مدینه ده

 

دوتدی جهانی تازه دن نالهٔ وامحمدا

اولدی عیان معاینه شور وبساط کربلا

گوردیله امّ سلمه نی جمله خویش و اقربا

قانه دونوبدی شیشه ده خاک شفا مدینه ده

 

سس چکوب آغلاشوردیلار دل به دل اقربائیلن

بزم عزانی دولدوروب نغمه کربلائیلن

فاطمه گیردی مجلسه اگنی باشی قرائیلن

بیر یخیلوب دوروب دئدی وا أبتا مدینه ده

 

فاطمیه دوشن زمان اکبر آناسینون گوزی

گوردی چوخ اوخشور اکبره فاطمه نون یوزی،گوزی

تاپدی نفس باتوب سسی قالدی دلینده هم سوزی

تا آچیلوب دیلی دئدی وا ولدا مدینه ده

 

واجب العرض اولموشام آل عبا خلیلینه

بیرجه نفس نفس وئره امر عزا ((دخیلینه))

علم مدینه درگهین فتح ائده جبرئیلینه

قلبینه بلکه کشف اولا سرّ خدا مدینه ده

 

مرحوم دخیل مراغه ای

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

زبانحال به حضرت ابوالفضل العباس (ع) 3200

زبانحال به حضرت ابوالفضل (علیه السلام)

 

ﯾﺨﻠﻮﺏ ﻋﺒﺎﺳﯿﻢ ﻧﻬﺮ ﻓﺮﺍﺕ ﺍﻭﺳﺘﻪ

ﺑﻠﯿﻢ ﺳﯿﻨﺪﯼ ﺯﯾﻨﺐ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﺋﻮﻟﺪﯼ

 

ﺑﻮﯾﺎﻧﻮﺑﺪﻭﺭ ﻗﺎﻧﻪ ﻭﻓﺎﻟﯽ ﺳﺮﺩﺍﺭﯾﻢ

ﻟﻮﺍﯼ ﻗﺮﺁﻧﻪ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺋﻮﻟﺪﯼ

 

ﺋﻮﺯﻭﻥ ﺁﮔﻪﺍﯾﻠﻪ ﺣﯿﺎﻟﯽ ﻗﯿﺰﻻﺭﯼ

ﺩﯾﻨﻦ ﺩﮔﺪﯼ ﭘﯿﮑﺎﻥ ﺳﻮ ﻣﺸﮕﯿﻦ ﺩﻟﺪﯼ

 

ﺳﯿﺰﻩ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﭽﺪﯼ ﺍﯾﮑﯽ ﻗﻮﻝ ﺑﯿﺮ ﮔﻮﺯﺩﻥ

ﻣﻨﯽ ﻗﻮﯾﺪﯼ ﯾﺎﻟﻘﻮﺯ ﻓﻠﮏ ﺩﯾﻨﺠﻠﺪﯼ

 

ﻋَﻠَﻤﯿﻦ ﺁﻏﻮﺷﻪ ﺁﻟﻮﺏ ﮔﻮﺭﺩﻭﻡ ﺁﻏﻠﻮﺭ

ﺋﻮﭘﻮﺭ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺍﮐﺒﺮﯾﻦ ﻧﻘﺸﯿﻨﺪﻥ

 

ﺩﻭﺩﺍﻗﯿﻨﺪﺍﻥ ﺋﻮﭘﺪﻭﻡ ﺩﻭﺩﺍﻗﯿﻨﻮﻥ ﻋﻄﺮﯼ

ﺑﻬﺸﺘﯿﻦ ﻋﻄﺮﯾﻠﻦ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮔﻠﺪﯼ

 

ﺩﯾﺪﻭﻡ ﺁﯾﺎ ﻗﺎﺭﺩﺍﺵ ﮔﯿﺪﻭﺭﺳﻦ ﺍﺧﯿﺎﻣﻪ

ﺩﯾﺪﯼ ﺳﻦ ﮔﯿﺖ ﻗﺎﺭﺩﺍﺵ ﺭﻗﯿﻮﻥ ﺁﻏﻼﺭ

 

ﺩﯾﺪﯾﻢ ﺍﻭﻧﺪﺍ ﮔﯿﺘﺴﻢ ﺳﻨﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﻮﯾﺴﺎﻡ

ﭼﯿﺨﺎﻧﺪﺍ ﺟﺎﻥ ﻟﺒﺪﻥ ﮔﻮﺯﺩﻥ ﮐﯿﻢ ﺑﺎﻏﻼﺭ

 

ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺍﻭﺳﺘﻦ ﺑﯿﺮ ﺳﺲ ﺩﯾﺪﯼ ﺳﻦ ﮔﯿﺖ ﺍﻭﻏﻠﻮﻡ

ﮔﻮﺯﯾﻦ ﺯﻫﺮﺍ ﺑﺎﻏﻼﺭ ﻋﺰﺍﺳﯿﻦ ﺳﺎﺧﻼﺭ

 

ﯾﺮﯼ ﻭﺍﺭ ﺑﻮ ﻏﻤﺪﻥ ﺳﻮﺩﺍﻥ ﭼﯿﺨﺴﺎ ﻧﺎﻟﻪ

ﮐﻮﻝ ﺍﻭﻟﺴﺎ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺳﻮ ﺍﻭﻟﺴﺎ ﺩﺍﻏﻼﺭ

 

ﺩﯾﻮﻥ ﺍﺻﻐﺮ ﯾﺎﺗﺴﻮﻥ ﯾﺎﺗﻮﺏ ﭘﺮﭼﻢﺩﺍﺭﯾﻢ

ﯾﺎﺭﺍﻟﯽ ﺍﻋﻀﺎﺳﯽ ﻗﺎﻟﻮﺏ ﺻﺤﺮﺍﺩﻩ

 

ﻋﻄﺸﯿﻨﺪﻥ ﯾﺎﻧﺴﺎ ﺩﻭﺩﺍﻗﻼﺭﯾﻦ ﺍَﻣﺴﯿﻦ

ﺩﯾﻮﻟﻠﺮ ﺩﺷﻤﻦﻟﺮ ﺳﻮ ﯾﻮﺥ ﺩﺭﯾﺎﺩﻩ

 

ﺳﻮﺳﻮﺯ ﺋﻮﻟﺴﻪ ﺍﻭﻏﻠﻮﻡ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻧﯿﺴﮕﯿﻠﺪﯼ

ﻣﻨﻪ ﺑﺎﺵ ﺍﮔﻤﮑﺪﻥ ﻭﻟﯽ ﺁﺳﺎﻧﺪﯼ

 

ﺳﻮﯾﺎ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﻋﻠﯿﻨﻮﻥ ﺍﻭﻻﺩﯼ

ﻭﯾﺮ ﺟﺎﻥ ﯾﺎﻟﻮﺍﺭﻣﺎﺯ ﺩﻧﯽ ﺻﯿﺎﺩﻩ

 

ﺳﯿﻨﻪ ﺳﯽ ﺍﻭﺳﺘﻮﻧﺪﻩ ﻧﯿﺴﺘﺎﻥ ﻭﺍﺭ ﮔﻮﯾﺎ

ﯾﺎﺭﺍﻟﯽ ﺍﻋﻀﺎﺳﯽ ﺗﻤﺎﻣﺎً ﺍﻭﺧﺪﯼ

 

ﻭﻟﯽ ﺍﻭﺧﻼﺭﺩﺍﻥ ﭼﻮﺥ ﮐﻨﺎﺭﯾﻨﺪﻩ ﺯﯾﻨﺐ

ﻧﺪﻭﺭ ﻋﻠﺖ ﺑﯿﻠﻤﻢ ﺁﻏﯿﺮ ﺩﺍﺵ ﭼﻮﺧﺪﯼ

 

ﺗﻮﺧﺎﻧﻮﺑﺪﻭﺭ ﺩﺍﺷﻼﺭ ﺳﯿﻨﻮﺑﺪﯼ ﺁﺋﯿﻨﻢ

ﯾﺎﻧﻮﺭ ﻏﻤﺪﻥ ﺳﯿﻨﻢ ﺁﺧﻮﺭ ﮔﻮﺯ ﯾﺎﺷﯿﻢ

 

ﺍﻭﺟﺎ ﺑﻮﯼ ﻗﺎﺭﺩﺍﺷﯿﻢ ﺋﻮﻟﻮﺑﺪﯼ ﺍﻟﻠﺮﺩﻩ

ﯾﺎﺗﻮﺑﺪﯼ ﭼﻮﻟﻠﺮﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭﯾﻢ ﯾﻮﺧﺪﯼ

 

ﮐﺴﻮﻟﻮﺑﺪﻭﺭ ﭼﺎﺭﻩﻡ ﺋﻮﻟﻮﺑﺪﯼ ﻗﺎﺭﺩﺍﺷﯿﻢ

ﮐﻤﮑﺴﯿﺰ ﺑﯿﺮ ﺷﺎﻫﯿﻢ ﺍﻣﯿﺪﯾﻢ ﺍﯼ ﻭﺍﯼ

 

ﯾﺎﺧﺎﻣﯽ ﺍﻟﻠﺮﺩﻩ ﻗﻮﯾﺎﻥ ﻋﺒﺎﺳﯿﻢ ﻭﺍﯼ

ﺷﺮﻓﻠﯽ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺭﺷﯿﺪﯾﻢ ﺍﯼ ﻭﺍﯼ

 

ﺗﻮﺧﺎﻧﻮﺏ ﺑﯿﺮ ﭘﯿﮑﺎﻥ ﻫﻮﺭﻭﺑﺪﯼ ﮔﻮﺯ ﯾﺎﺷﯿﻦ

ﮔﻠﻦ ﮔﻮﺭﻣﻮﺭ ﮐﯿﻤﺪﯼ ﻗﺎﻟﻮﺏ ﺁﻭﺍﺭﻩ

 

ﺩﯾﺰﯾﻢ ﺍﻭﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻦ ﺁﻟﻮﺏ ﺗﻮﮐﺪﻭﻡ ﮔﻮﺯ ﯾﺎﺵ

ﺩﯾﻢ ﻻﯼ ﻻﯼ ﻗﺎﺭﺩﺍﺵ ﺷﻬﯿﺪﯾﻢ ﺍﯼ ﻭﺍﯼ...

 

حسین غفاری اردبیلی