در مدح و میلاد حضرت امام حسین (ع) 6081

در مدح و میلاد حضرت امام حسین (ع)

 

ای حسینون عاشقی اولسون سنه جانیم فدا

سَسله عشقیله حسینی هارداسان اِیله صفا

 

صورت ظاهرده باخما باغلانوبدور میکده

صورت باطنده باغلانماز ولیکن می سرا

 

می سرای عشق ارباب طریقت بازیدور

حضرت صادق بیله فرمایش اِیلوب، انما

 

کیم دیور میخانه لر باغلاندی ساغرلر سینوب

پیر رنداندور محبانه شهید نینوا

 

کیم حسینه آغلاسا هر یرده صدقیله اگر

دیده گریان باش چکر اول مجلسه خیرالنسا

 

دول بوشالدور میکده هوهو چکور دیوانه لر

نغمه پیمانه دن بلبل اِیدور شور و نوا

 

وه نه نغمه وه نه پیمانه نه باده نه شراب

گوشه میخانه ده عشاق اِیدور رقص و سما

 

ماه شعبان ، جَذبهِ ساقیِ ، فروغ روی یار

شاد و خرمدور بو بزم ایچره قلوب ماسوا

 

شهر یثربده چکوب زمره ملائک صف بو دم

اِیلیه مدهوش بلکه نورس شاه ولا

 

آز قالور زینت تاپا بیر باده نوشیله جهان

روح احبابه تجلی اِیلیه بیر مه لقا

 

پشت درده منتظردور حضرت روح الامین

گوزلیور قنداقه سین عرشه آپارسین بر ملا

 

جان جانان عشق منان دلبر دلدادگان

تا قدم قویدی جهانه تاپدی چوخ دیده ضیا

 

دیده بینای شاه لافتایه آچدی گوز

شاد اولوب یُمنِ قدومیندن او میر مقتدا

 

گوز گوز اولدی تا شبیریله امام عالمین

یوز دوتوب زهرایه اوز دلدارینی اِیتدی ندا

 

سویلدی زهرای من ای پاره قلب رسول

ای منیم ایستکلی دلداریم سنه جانیم فدا

 

بو گوزل مولوده باخدوقجا ایشخلاندی گوزوم

حیدره ذوق و صفا ویردی ایوین آباد اولا

 

آیری بیر عالم یاراتمیشدی قدوم شاه عشق

حضرت طاهایه تبریک عرض ایدوردی انبیا

 

بیر نه تک طاها و حیدر اولموشیدی مست مست

سس گلوردی عرشیدن اول نور پاکه مرحبا

 

سس گلوردی جبریلا تز یتور محبوبیمی

تا او نور پاکیله زینت تاپا اَرض و سما

 

لفظ کن تا صادر اولدی حضرت دلداریدن

عرش حق حقیده شورش سالوب بو ماجرا

 

بو ندادن آلدی دم فطرس سماده شوریله

عرض قیلدی بار الاها اِیت بو مسکینه عطا

 

اذن ویر منده حسینی بیر زیارت ایلیوم

اول زیارتله یته بلکه من زاره شفا

 

تا بو سوز چیخدی دیلوندن فترس دلخسته نین

گوردی گلدی موجه دریای کرم بحر سخا

 

بال و پر آچدی دوباره اولدی مدیون حسین

بیر نظر ایتسه حسین دنیایه ایلر اکتفا

 

تک نه فترس خانقاه عشقینه اولموش دخیل

درگه اربابیده زانو ویرار شاه و گدا

 

وار بو شاهین بیر وزیر جنگی صاحب پرچمی

سو کنارینده اولوبدور قولاری تندن جدا

 

آه او ساعتدن اوجا یردن یخیلدی توپراقا

بیر اورکدن آه چکدی سسلدی ای وای آنا

 

چشم جانیله نه گوردی دیده گریان سر زنان

فاطمه قولارین آچدی سویلدی ای با وفا

 

عشق اولا ایثاریوه ای جان نثار کوی عشق

گل یارالی سینه مه ای تشنه جام لقا

 

ایلدی عباس نام آور او دم تدبیرینی

دلده بو فکریله ازلده گیدوب پابوس اولا

 

بولمورم دوشدی نه نوعیله ترابه گول یوزی

اول اسفلی حالتی زهرایه اولدی جانفزا

 

وار یری قان آغلاسا بو نکتیه چشم جهان

بیر ایاقی ، بَند اولموشدی رکابه گوئیا

 

سسلنیردی هارداسان قارداش حسین امداده گل

ای مقدس درگهی اهل جهانه التجا

 

اوخلانوب مشکیم علاوه صاق صولوم تندن دوشوب

جراَته یکسر گلوبدور عرصه ده قوم دغا

 

آز قالور تندن آیرسون باشیمی جلادیلر

 سون نفسده گل زیارت ایلیوم بیرده اخا

 

چوخ سوزی آچما (عتیقا) لازمه جَف قلم

چوخ آچیق سوزلر یازوبلار که اوخونماز مطلقا

 

بیر اشاره بس محبانه مصیبتدن ، او دم

شاه دینون سرو قدی غمدن اولموشدی دوتا

 

سنده بو طبع رسا یوخدور (عتیقا) گر سنه

ویرمسیدی دم (زکی) اولمازدی فعل پر بها

 

جناب استاد طهمورثی (عتیق) و جناب حامد زکی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

در مدح حضرت رسول اکرم (ص) 6080

در مدح حضرت رسول اکرم (صلی الله)

 

فصل زمستان گذشت آمده فصل بهار

باغ بود پر زگل دشت و دمن لاله‌زار

 

فاخته و عندليب نغمه‌كنان بيقرار

غرق تماشاي گل در طرف جويبار

 

جلوة هامون شده منظر هر هوشيار

جملة بستان و كوه پر ز گل و گلشن است

 

هر طرف از لطف يار ياسمن و سوسن است

سوري و نسرين و ياس در شُرف رُستن است

 

هر طرفي بنگري نور حق ذوالمن است

ذكر همه كاينات زمزمة كردگار

 

مرغ حق و بوالمليح از لب او نغمه خوان

نكهت نسرين و گل از دم او دلستان

 

رنگ گل مريم و بوي گل ارغوان

هست زآثاراو جمله عيان و نهان

 

آب روان هر طرف از پي او رهسپار

جملة افلاكيان مست مي كوثر است

 

بزم همه خاكيان بوي گل و عنبر است

شب بود و آسمان غرق دُر و گوهر است

 

زينت هفت آسمان گرچه مه و اختر است

ليك ز انوار حق صبح بود ليل تار

 

طبع سخنگوي من باز روان گشته است

ناطقة پير من تازه جوان گشته است

 

كلك گهر بيز من غرق بيان گشته است

خامة گل ريز من مُشك فشان گشته است

 

تا كه سرايد ز جان نعت نبي آشكار

جمله عوالم بود غرق نشاط و سرور

 

پير و جوان جملگي سر خوش عشقند و شور

گو كه به موسي‌(ع) ظهور كرده حقيقت ز طور

 

يا كه عيان گشته است آيت شور نشور

غرق تحيّر همه عارف و پرهيزگار

 

تا كه خداوند عشق كون و مكان آفريد

از گل مسنون بسي پير و جوان آفريد

 

بر همه هستي عيان سرّ نهان آفريد

كودكي از نور خويش جوهر جان آفريد

 

گفت بود احمد‌(ص) و بر همگان شهريار

تخت شهان سرنگون شوكت كسري شكست

 

ساوه فرو رفت و ز آن رونق دريا شكست

آتش آتشكده يكسره از جا شكست

 

فيض قد و مش بحق جملة بتها شكست

كون منوّر شد از جلوة آن گلعذار

 

نغمة جاء‌الحق از هفت در آسمان

آمده بر گوش جان كرده حقيقت عيان

 

لال بود خسروان شاد همه بي‌كسان

جملة بتها نگون گشته ز اعجاز آن

 

بوي عدالت به كون گشت از او انتشار

سِحر همه ساحران عاطل و باطل شده

 

علم همه كاهنان باطل و زايل شده

رحمت حق بر زمين يكسره نازل شده

 

نعمت ديدار او بر همه شامل شده

جلوة اشراق حق گشته كنون آشكار

 

جمله جهان بي‌گمان با دل و جان مست اوست

هستي كون و مكان جملگي از هست اوست

 

جملة ذرات كون مطيع و پاست اوست

جان  دل ممكنات يكسره در دست اوست

 

معني لولاك را كرده عيان كردگار

اوست عظيم و كريم اوست رئوف و ودود

 

اوست عليم و حكيم اوست عزيز وجود

اوست كه حق در نبي وصف جمالش ستود

 

اوست كه بر بندگان هست به حق نور وجود

اوست كه اوصاف او هست چو اوصاف يار

 

روي چو ماهش بود روشني صبح و شام

موي سيه چون شب و قامت محشر قيام

 

نوش لب لعل او آب حيات است و كام

ابروي باريك او همچو كمان، بي‌كلام

 

خلقت او در جهان هست بحق شاهكار

دور فلك مدتي گشت به ليل و نهار

 

سال و مه و هفته‌ها رفت به رسم قرار

گشت چهل ساله آن كودك عالي تبار

 

گرچه بسي درد و غم ديد از اين روزگار

مژدة بعثت رسيد از طرف كردگار

 

گشت چو مأمور حق، بر همه آن خوش كلام

گفت كه هنگامة ظلم و ستم شد تمام

 

وقت عدالت بود وقت صفا هست و كام

وقت عطا و كرم هست زحق بر انام

 

نعمت خود حق تمام كرده به خرد و كبار

بود جهان پر زغم از ستم اشقيا

 

اهل جهان جمله بر محنت و غم مبتلا

غفلت و جهل است و جور شيوة اهل جفا

 

غرق جهالت بود اهل جهان برملا

مست فسادند و شر نيست كسي هوشيار

 

جنگ و جدل بين خلق شيوة ديرين بود

شعر و شراب و فساد شكرّ نوشين بود

 

شيوة دختركشي طالع زرّين بود

طاعت بتها به خلق منطق و آئين بود

 

نيست ز‌عرفان خبر هست جهان پر زعار

راه نجات از ره كفر و عناد و گناه

 

مصحف اوبا شد از جانب ذات الاه

هر كه بخواهد زدل ز آتش دوزخ پناه

 

معجزة او بود هادي درويش و شاه

نام كريمش عظيم بر همه آموزگار

 

ليك عدو بر نبي‌(ص) كرد جفا و ستم

شد زشرار ستم نظم عوالم به هم

 

جان و دل ممكنات سوخت ز اندوه و غم

باز در آن دم كه دل خون شده بود از الم

 

گفت: خدايا ببخش معصيت قوم خوار

بود به او آرزو كون گلستان كند

 

جملة اهل جهان طالب عرفان كند

عالِم و عالَم همه عارف دوران كند

 

جاهل بي‌چاره را چاره و درمان كند

ليك نشد اهل كين در پي او رهسپار

 

جنگ و جهادش ز جان با همه مشركين

از سر تكليف بود ني زسر كبر و كين

 

گاه حنين و گهي بدر غرور آفرين

گاه احد گه تبوك، در همه آئين و دين

 

بود هدف كردگار در همة كارزار

گفت ترا كافران كاذب گردون شدي

 

گه ز بيان عدو شاعر و مجنون شدي

گاه ز‌الحادشان ساحر و مفتون شدي

 

گرچه زجور و جفا خسته و دلخون شدي

ليك شد از صبر تو جمله عدو شرمسار

 

اي به جهان سرور و پادشه انس و جان

نُه فلك و هفت باب در حرمت ديده‌بان

 

كرسي و لوح و قلم جملة كون و مكان

آتش و آب است و باد، خاك و همه آسمان

 

از پي فرمان توست گردش اين روزگار

جمله جماد و نبات گفت مديحت عيان

 

سنگ زبان بر گشود گفت ثنايت ز جان

بارش باران تو لطف حق از آسمان

 

معجز شقّ‌‌القمر هست عيان در جهان

بلكه كرامات تو بي‌عدد و بي‌شمار

 

بحر عظيمي بود مكتب عرفان تو

درّ و گهرها بود در دل فرقان تو

 

درك كند عقل كي غايت تبيان تو

دل چه خبر دارد از باطن قرآن تو

 

ظاهر آن پرنگار باطن آن شاهكار

منطق فرقان تو غايت رحمت بود

 

مشعل عرفان تو نور هدايت بود

شيوة اخلاق تو عين كرامت بود

 

بندگي درگهت اوج سعادت بود

لطف تو بر بندگان هست به ليل و نهار

 

غبطه برد خسروان بر كله و تاج تو

مات بود قدسيان جمله ز معراج تو

 

مشعل حق باشد آن سراج وهّاج تو

جملة كون و مكان يكسره محتاج تو

 

عالم و آدم بود بنده و تو شهريار

جمله عنايات تو هست لطيف و جميل

 

آيت قرآن تو هست بحق بي‌بديل

سلسلة پاك تو در ره عرفان دليل

 

بادة عرفان تو چون قدح سلسبيل

هست به احباب تو همچو مي خوشگوار

 

نور هدايت به حق كيست به غير از علي‌(ع)

كيست كه انوار حق شد ز رخش منجلي

 

ديده نبيند علي‌ هست يقين ز احولي

كرده به دستور حق، نبي‌ علي‌ را ولي

 

تا كه امّم بعد از او جمله شود رستگار

رهبر ما خود كه از دودة احمد بود

 

گفت كه امسال ما «سال محمد‌» بود

سال فر و عزّ و جاه سال مؤيّد بود

 

لطف و عنايات حق جمله مشدّد بود

بلكه مه و هفته‌ها يافته زو اقتدار

 

اي كه ترا داده حق نعمت خلق عظيم

شافع روز جزا صاحب قلب سليم

 

«فاني» مسكين ز جان گشته بكويت مقيم

با نظر لطف تو دور شود از جحيم

 

بندگي درگهت هست به وي افتخار

كرد حق از فيض تو جمله جهان غرق نور

 

شد ز تجلاّي تو پردة ظلمت به دور

گشت ز ارشاد تو نور حقيقت ظهور

 

يافت زتعليم تو عالم و آدم شعور

شعلة عرفان تو زد به دل و جان شرار

 

استاد عباس داداش زاده (فانی تبریزی)

منبع کانال اشعار فانی تبریزی