احوالاتِ حضرتِ ابوالفضل (ع) گریز از احوالاتِ غدیریه بخش اول 4729

احوالات حضرت ابوالفضل (ع)

گریز از احوالات غدیریه

 

بخش اول


 سو آدی گلدی دوشوب یاده تشنه لب سقّا

او یادگارِ علی ، شیرِ بیشهء هیجا


او دم کی گیردی فراته سوسوز دوداقیله

ازل باخوب سویا بیر وجد و اشتیاقیله


اولوبدی گوزلری خیره ، گوروب سویون موجین

اوزین ایتوردی ، سودان دولدوروب ایکی اوجین


جگر اودین او سودان ایستدی ایده خاموش

تجلیّاتِ محبّت گتوردی باشنه هوش


سوسوز امامی او ساعتده یادینه سالدی

امام بیلدی نه حاله که قارداشی قالدی


خطاب ایلدی اوز نفسینه عتابیله

اوزین آییتدی دوباره همان خطابیله


حسیندن صورا ای نفس هر زمان خوار اول

گر ایستسن اولاسان اولما ، بیرجه هوشیار اول


امام تشنه دی ایستر ایچه ئولوم جامی

سو ایچمگون دگل هرگز محبّت انجامی


وفا خطین هامی سندن گرکدی مشق آلسون

روادی سن ایچه سن سو ، حسین سوسوز قالسین؟


ایله مقامیده عباس نفسین ئولدوردی

تمام عالَمه مهر و وفانی بیلدیردی


اوزینه واجب و لازم بیلوب سودان گچسون

او قدر جهد ایلسون سو یرینه قان ایشسون


سرشک دیده سین اوجونداکی سویا قاتدی

ایچنمدی او سویی ، گوتدوگی یره آتدی


الین بوشاتدی گوروب قلبی مِهریله دولودور

بلی بودور اثرِ حُبّ ، بو وفا یولودور


ایکی اووج سودان ال چکمگی اونون خوشدور

الی دولی گله حشره ، دیمه الی بوشدور


فراتدن ولی دولدوردی مشکین آبیله

او مشگی چگننه سالدی چوخ اضطرابیله


نه مشگ آب ، اولوب تار و پودی تارِ حیات

سوسوز اوشاقلارا اول مشکیدی ، امیدِ نجات


سو جامی الده گزر خیمه لر کنارینده

امام قیزلاری اول مشکون انتظارینده


سرشکِ دیدهء زینب کیمی فرات آخور

حیاتِ آلِ رسول خدا او مشگه باخور


دولار سرشگ لریندن اگرچه دریالر

او مشکی گوزلوری مجنون مثال ، لیلالر


ال آتدی قبضهء شمشیره حیدرِ ثانی

رکاب چکدی عقابه او  عشق قربانی


نهنگِ بحرِ وفا ، کثرتِ تولّادن

سوسوز گیروب سویا لب تشنه چیخدی دریادن


سو ایچمدی او سوسوز ، کثرتِ محبّته باخ

تصوّر ایله مواساته باخ ، اُخوّته باخ


هواده رعد کیمی برق ووردی شمشیری

اوجالدی نعرهء تسبیحی ، صوتِ تکبیری


صاق الده تیغِ شرربار ، صول النده علَم

ایدردی لشکرِ کفّاره حمله ، چون ضیغم


عدوی اهلِ حقیقت ، صدیقِ اهلِ مجاز

کسن شریعه نی دورت مین پیاده ، تیرانداز


گوروب بو حالی ، هامی اوخلارین کمانه قویوب

او بیر نشانه نی دورت مین نفر نشانه قویوب


صاقا صولا دالیه دوندوردی سینه سینی

گلن خدنگه ویریردی نشان خزینه سینی


بولوردولر که یغوب نقدِ عشق ، سینه سینه

آچاردی هر اوخ آتان بیر قاپو خزینه سینه


یاراردی صفلری دشمن شکار صفدر تک

پوزاردی دسته لری اوز باباسی حیدر تک


ووراردی آتلی باشندان قلج او شیر اوژن

چیخاردی تیغِ شرربار تنگِ مرکبدن


بودور طریقِ بیان و مُبرهنِ مطلب

که بیر یره یخیلوردیلا راکب و مرکب


دگوب یخاردی قاچان آتلولار پیاده لری

اولوردی اکثرینون مرگ استفاده لری


قاریشدی بیربیرینه هرج و مرج اولوب صفلر

داغیلدی مور و ملخ تک حسابسیز لشگر


عیان اولوب او بیاباندا شورِ رستاخیز

قاچان قاچوب ، قالانا قالمیوبدی راهِ گریز


ووروردی قان چوخنون قورخودان ایکی دوداقی

دایاندی کوفیه آخر قاچانلارین قاباقی


ایله ایدردی یمین یسار ، قلب و جناح

که قالمامیشدی داخی بیر کسه امیدِ فلاح


دوشوبدی لرزه چوله ، پرچمِ لواسیندن

دوتولدی گوشِ فلک الحذر صداسیندن


ایتوردولر قوشون اهلی ایله بیر بیرینی

که بیر نفر تاپا بولمزدی اولدوقی یرینی


توکوب گچوردی او قومی بسانِ برگِ شجر

بو ضرب شصته مگر بیرده کیمسه تاب ایلر


قویاردی هر طرفه یوز قاباق آچوخ یولیدی

هواده بیر بیره پیوند ، باشیدی قولیدی


یوزینه قطرهء اشکین توکردی اشگ اوسته

گزردی طایرِ روحی ، همیشه مشک اوسته


دگلدی فکری لبِ تشنه و کبابینده

خیالی قالموشدی بیرجه مشک آبنده


اگر چه جسمی یارالیدی جانی خسته ایدی

هامی مجاهدتی حفظِ مشگه بسته ایدی


آپارماقا او سوئی خیمیه اولوب مایل

گلنده اوخ ، قولین ایلردی مشگنه حایل


دیردی بلکه چکه رنج و محنتی یتوره

او مشگی خیمه ده کی تشنه لبلره یتوره


دیردی بو سوئی بیر خیمیه یتورسیدیم

سکینه قلبی سینقدور ، اله گتورسیدیم


بو گیر و دارده بیر دشمنِ خدا یتدی

آقاج دالندان ، او بی یاوری کمین ایتدی


حسینِ فاطمه نون اختارینی آلدی

او صاحب عَلمون صاق قولین یره سالدی


و لیک ویرمدی تغییر ، حالِ اوّلنه

دوشه دوشه صاقی ، آلدی قلینجی صول النه


اولوب بو قصّهء جانسوزه راوی مطلب

بلا خزینه سی مظلومهء جهان زینب

دییر که دورموشیدیم قارداشیم حسینیله

همان او لحظه ده تلّ اوسته شور شینیله


که ناگهان ساری گل تک سارالدی رنگِ امام

بدون اینکه ایدم قارداشیمدان استعلام


کمالِ حُزنیله باخدیم او قانلی میدانه

ایدردی قارداشیم عبّاس جنگ مردانه


او شاهه عرض ایلدیم ای امامِ جنّ و بشر

سارالدی رنگِ شریفون گینه نه واردی مگر؟


هنوز ایلور علمدار جنگ میداندا

قلینجی برق وورور هر طرفده هر یاندا


بیوردی ای باجی ایلور نبرد ، او کانِ وفا

هزار حیف که صول اللّی ایلیری دعوا


دوباره قلیدی کمین بیر ستمگرِ بی دین

قلجلیوب صول النده ، یره سالوب او لعین


تعجبّم او رشیدین بو گوردوگی ایشینه

قلینجی مشکیله باهم نجه آلوب دیشینه؟


بو یرده بیر نچه سوز وار گرک مقاله گله

سوز اهلِ دل سوزیدور ، گر بیانِ حاله گله


اگرچه ایچمدی آبِ فراتدن عباس

سو ایچماقنا معذوریدی او زبدهء ناس


حسینِ تشنه لبی یاده سالدی ایچمدی سو

الین یوزین یومادی ، نولدی بَر طریقِ وضو


که دستمازیلی اولماق اولیدی اوز نظری

حرارتِ عطشین سوندورردی سو اثری


اولوردی ممکن اولا بیرده بیر نماز قیلا

اشاره ایله خداونده کشفِ راز قیلا


همین بو نکته نی مدّتدی من خیال ایدرم

جواب ویرّم اوزوم ، چون اوزوم سؤال ایدرم


حسین جمالینی گوردی سودا ایتیردی اوزین

حرام بیلدی سویا باخماقینی ، یومدی گوزین


وجودینی او سو بیر منجنیق تک ، سیخدی

خیالی سهلیدی روحین سودا قویوب چیخدی


گوروب که تیرِ جفا مشگین ایلدی پاره

توکولدی سو یره ، یوخ دردینه داخی چاره


امید رشته سینی قطع ایدوب حیاتیندن

رضا اولوب ئولومه ، گچدی اوز نجاتندن


گلوب بیر اوخدا اوز آنّندا دگدی بند اولدی

دوباره گوزلرینون جامی قانیله دولدی


چیخاتماقا او اوخی اگر چه اللری یوخیدی

شجاعیدی ولی ، از بس رشادتی چوخیدی


باشین قویوب دیزینه ، ایستدی که زور ویره

اوخی چیخاتدی ، و لیکن عمامه دوشدی یره


آخا آخا یوزه قا ،ن چشمِ نازنینیدن

ایکی دیزیله چیخاتدی اوخی جبینیندن


اشاقه سالدی باشین ، تا آچوخ قالوب باشی

دولوب گوزوندن آخان قانیله اَیَر قاشی


خضوعه سیر ایله ، بیر کثرتِ خشوعنه باخ

دالنجا سجده سی وار ، ایمدیده رکوعنه باخ


زیارتنده اوخورسان یانقلی بیر دِلیله

که ئولدوروبله سنی هم دلیله هم الیله


یتوب او وقته بیر ظالمِ ستم پیشه

بیلوب که یوخ داخی علّت هراس و تشویشه


آت اوسته بیر دوزَلوب آهنین عمود الده

ووروب او بیکسه بیر دل یاراسی اوّلده


دئدی که بس نیه عباس ایلمورسن جنگ؟

مگر که ایتممیسن عرصه نی بو لشگره تنگ؟


بویوردی اوندا گلیدون که قولّاریم واریدی

او شاهبازیدیم اوچماقه شهپریم واریدی


الیم که یوخدی اوزومدن ایدم مدافعه من

دلیوی باغلا ، الون آچ ، ایله نه ایتملی سن


دئدی سنون گر اولون یوخ ، ولی منیم وار الیم

الیمون اولماقینی ایمدی بیلدیرَر عملیم


دمیر عمودی ایله ووردی کاسهء سرینه

که کاسه سینده اولان گلدی دولدی گوزلرینه


ایله شکست تاپوب بیر دمیر عمودیله

که اول باشین عدمی بیر اولوب وجودیله


اولوبدی کیسهء سر پاره بیر نمودی قالوب

توخونموشی توکلوب بیر جه تار و پودی قالوب


( ازیلدی باش ، داغیدوب اَتلرین نُمود ایلدی

سوموگلی اَتلی قاتوب بیر بیرینه خورد ایلدی)


بیلوب تیمّمنی باعث اوز تقدّمینه

دوباره ایستدی مشغول اولا تیمّمینه


یر اوسته مَسح ایده توپراقی یوز گوزی اوسته

عقابدن یره سالدی اوزین ، یوزی اوسته


دوشنده سسلدی گل قویما سرّیم اولسون فاش

یارالیم ئولورم قارداشیوی تاپ قارداش


باتاندا گل یوزی توپراقه سجده حالینده

واریدی کسرِ تیمّم گینه خیالینده


او سجده نی گوروب افلاک شوریله دولدی

تیمّمنده همان سجده سی بیر عضو اولدی


یارا سیزیلدیسی اوز ناله سی او شوریله

ویروب مقابله طبلین او عرصهء طوریله


یر اوسته صاق صولا از بس یوزین سورتردی

تمام صورتینی توپراقه اورتَردی


بیلوردی ایستسه یتسون تمام مقصوده

گرک یوزین ایلسون خاک و خونه آلوده


که باشی اوسته گلنده او شاهِ عرش اساس

قویا قدملرینه بیله بیر یوزون عبّاس

 

گینه خیالیمه بیر سوز گلور که مجبورم

اونی دیماقا گذشت ایلیون که معذورم

 

ادامه دارد...

 

مرحوم صافی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت ابوالفضل (ع)  گریز از احوالات غدیریه بخش دوم 4728

احوالات حضرت ابوالفضل (ع)

گریز از احوالات غدیریه

 

بخش دوم

 

گینه خیالیمه بیر سوز گلور که مجبورم

اونی دیماقا گذشت ایلیون که معذورم


او نکته نین یریدور من گرک بیان ایلیوم

اگر چه سرّ خفی دور گرک عیان ایلیوم


بدنده ال بو قدر محترمدی ، علّتی وار

ایکی الون هامی اعضاجه قدر و قیمتی وار


تمام عضودن ال جامع منافع دور

که زحمته متحمّل ، بلایه دافع دور


ایکی ال ایلیوب آسوده نوعِ انسانی

همیشه حفظ قیلان اَلدی سایرِ اعضانی


ال اولماسا بو هنرلر مگر گلور عمله

هامی وجودیوی محتاج بول بو ایکی اله


اگر چه عقلیله هر بیر مقامه قابل سن

و لیک چوخ عمله اللرونله عامِل سن


یتنده صدمه ، بیوک سهلدور ، کیچک اوشاقا

مُمیّز اولسا یقین ، اللرین ویرور قاباقا


مجسم ایله گوزونده او دشت و صحرانی

او وضعئ حال علمدارری قانلی میدانی


نه چکدی نازل اولاندا یره عقاب اوستن؟

اَنوب نه زحمتیله پلّهء رکاب اوستن


دمیر عمودی باشدان وران زمان دشمن

ازل او بی کسین آلتندا رم یئدی توسن


اونون او حالی گینه قلبیمه شرر سالدی

نچه قدم بیر ایاقی او زنگیده قالدی


وفا یولون گیدن عشّاقی هوشیار ایتدی

یوزیله توپراقی نچّه قدم شیار ایتدی


دینمیرم که بو نچّه قدمده نه چکدی

بو قدر وار تخمِ وفانی او توپراقه اکدی


الی یوخیدی دوتا مرکبین اوزی یالین

گوگل دونر قانا فکر ایلینده احوالین


علاوه باشدان ایاقه بدن دولی اوخیدی

نه بیر نه یوز ، نه مین ، آخر یاراسی چوخ چوخیدی


دوشنده سهلیدی آتدان ، یتنده جان دوداقا

باشین کسنده ده ال اولمادی ویره قاباقا


هامی خیالی هامی فکری باشدان آتدی

یوز اوسته توپراقا تا دوشدی مقصده چاتدی


گوروب او پیکری تیر و خدنگ خوش یریدی

یره دگنده او اوخلار دوباره دن یریدی


یتیشدی تا سسی سمعِ امامِ مظلومه

نه یوز ویروب اونی الله بیلور او مغمومه


سوار اولوب آتینا یوز قویدی مقتلنه

ووراردی حسرتیله هر ایکی الین الینه


گیده گیده توکولوب اشکِ چشمی آخدی یره

دایاندی مرکبی دوردی امام باخدی یره


گوروب که قارداشنون اللری دوشوب یرده

گوتوردی اللری دولدوردی گوزلرین بیرده


ازل او اللری جان تک باسوبدی آغوشه

گتوردی قارداشنون عطری ، قارداشی هوشه


اگر چه سینیه باسمشدی قارداشین یرینه

او سینه ده ایکی ال مَسح اولوندی بیربیرینه


امام عالِمیدی چون عمل تجسّمنه

بو مسحی عضو بیلوب قارداشین تیمّمنه


تیمّم عضوینی قویموبدی ناتمام ، امام

اولوب تیمّمِ ناقص ، امام الیله تمام


گلوب یتوب باشی اوستینده باشلادی فریاد

باخوب نه گوردی وار اون یدّی نفر جلّاد


بیری بیرینه او لشکر تبادُر ایلوردی

او باشی کسمگه تک تک تفاخر ایلوردی


ووروب داغتدی او ظالملری شهِ دوران

قاچاردیلار قاباقیندان او لشکرِ شیطان


قایتدی حسرتیله دوردی قارداشا باخدی

سرشکِ دیده سی باخدوقجا گُل یوزه آخدی


بولنمیرم نجه شه ذولجناحدن اَندی

انوب و لیک ئولوم حالی اوندا گورسندی


گوتوردی باشینی آلدی ایکی دیزی اوسته

قویوب اوز اللرینی قان ریزی اوسته


بیوردی گوزلرون آچ ای مهِ بنی هاشم

گوزوم ایشیقلقی ، روحیم وفالی قارداشیم


سنی نه دللریله اوخشیوم ایدیم افغان

بو قدر وار دیه بیلّم اوزوم سنه قربان


وفا و مهر و محبت ندور نشان ویردون

تمام قوّتِ قلبیله امتحان ویردون


نه دل دوتولور نه گلور سس نه وار علاجِ مفید

آزالدی چارم ، اولوب سنسیز انقطاعِ امید


گوزرنده کی قانی سیلماقا یوخ الون بوللم

غم ایلمه اوز الیمله او قانی من سیلّم


منه بلا و مصیبت گونونده یولداشیدون

اوغول برابری ایستردیم آدی قارداشیدون


دوباره من گورورم اکبریمی جان اوسته

گرک یانام نجه یاندیم او نوجوان اوسته


خیال ایتمه بو محنت لریله دینجلّم

او قدر گچمیه جاق منده بو یولی گللم


مگر گیدر بو قدر داغ سینه و دلدن

نه نوع اکبر و عبّاس آدی دوشر دلدن


گوزیوی آچگله باخ سیلمیشم گلن قانی

که گور نه حاله سالوبسان بو دیده گریانی


اوزوم خوشام دیمورم محنت و ملالمه باخ

بو قدر وار گوزی یولدا قالان عیالیمه باخ


وصیّتون وار اگز رشتهء بیانه گتور

اورکده قویما قالا سوزلرون ، بیانه گتور


امام ناله سی تا یتدی جان قولاقینه

گوز آچدی اونداکی یتمیشدی جان دوداقینه


مسیحِ عصر او دم ، مُرده جسمه جان ویردی

همان او قالبِ بی روحه بیر روان ویردی


باخاندا گوردی دوتوب کربلانی شورِ حسین

احاطه ایلیوب اول سرزمینی نورِ حسین


ایدر جمالِ مُنیرینده جلوه نورالله

گرک اوزین بیله عبّاس فی حضورالله


غریبه حالده یتمیشدی یار محضرینه

خیال ایدردی که سورته یوزین قدملرینه


همان او حالده مبهوت قالدی موسی تک

توکردی سیلِ سرشکین یوزینه دریا تک


دانشماقا اوزی چون شه اجازه ویرمیشدی

او کهنه قالبه بیر روحِ تازه ویرمیشدی


کمالِ عجزیله عرض ایتدی ای امامِ نبیل

کلیمه نطق ، مسیحه روان ، خلیله دلیل


سنی قسم ویریرم جدّون رسالتینه

آناوین عصمتنه ، هم آتان ولایتینه


نقدر منده نفس وار ، آپارما خیمه لره

بو التماسیمی آل عینِ لطفله نظره


سو اولمادی بیلوسن من نقدر منفعلم

نه تک سکینه هامی اهلِ بیتدن خجلم


آپار بو مشگیمی قوی نعشیمی قالا یرده

سوسوزلارین یوزینه من باخانمارام بیرده


گورن سو مشکیمی بو پاره پاره صورتده

بیلر که منده قصور اولمیوبدی خدمتده


علاوه چوخلاری آگه دگل بو حالیمدن

قوشون هنوز منیم چیخمیوب خیالیمدن


بیله بیلولّه همان صولتیله من قالورام

هنوز بولموری قان ایچینده ال ایاق چالورام


هنوز یوزده بیری بو صفوفِ دشمندن

نه واردی آنلامیوب بی خبردیلر مندن


اورک لرینده منیم ایمدیده هراسیم وار

سبب اودور سنه بیر التماسیم وار


اگر خیامه آپارسان منی بو حالتده

جَری اولور سنه دشمنلریم او ساعتده


دیه دیه سوزین عبّاس گوزلری آخدی

آخا آخا گوزی حسرتله قارداشا باخدی


که یعنی ای گلِ باغِ وفا خداحافظ

قتیلِ عشق و شهِ کربلا خداحافظ


امام قبلیه ایستردی دوندره یوزینی

باخون محبّتنه هیچ ایتیرمدی اوزینی


چووورمدی یوزینی قبلهء اَنامه طرف

ویرنده جان یوزینی دوندروب امامه طرف


بولوبدی قبلهء اصلی دوروب باشی اوسته

شهادتیننی بیر بیر دیردی آهسته


وصیّتی بوئیدی هر قدر وار اوندا نفس

خیامه نعشینی حمل ایتمسون شهِ بیکس


نه مانع اولدی ئولندن صورا او غم حَشَمه؟

که نقل ایتمدی قارداش جنازه سین خیمه؟


آپارسون ایستدی عباسی خیمه گاهه طرف

گوروب که اولموری ممکن ، قیلوب فسوس و اَسف


یارا گوتورمدشیدی بسکه جسمِ زیباسی

ووراندا ال داغلوردی تمام اعضاسی


بیری بیریندن اولوردی او گل کیمی جسدی

بو مشگل امره امامین یوخیدی چون مددی


دوشن یرینده قویوب قارداش جنازه سینی

نشانه گوتدی ایکی الده خون تازه سینی


الی بیلینده گلوردی ولی امیرِ حرم

مخدّراتِ حرم پیشوازه چیخدی او دم


نه گوردیلر او شهِ دین الی بیلینده گلور

اوزین گتورمیوب امّا آدی دلینده گلور


اشاره ئله یتوردی بلالی زینبنه

ایتورمیوب اوزینی پرده چکدی مطلبنه


گلوب او حالده بیر خیمیه اولوب داخل

یقوب عیالنی باشه او شاهِ دریا دل


وفالی قارداشنا ساخلیوبدی ازّل یاس

هامی بو حالی گوروب بولدولر ئولوب عبّاس


بیری بیرینه قاریشدی او عترتِ یاسین

اوشاق بیوک هامی دوتدیله یاسین عبّاسین


اوزی امام توکوب قانلی یاش ، سنق باشی تک

آتا کیمی دیوب اوخشاردی ، تک نه قارداشی تک


سکینه گوردی حرم اهلنی بو حالتیله

باخاردی بیر بیر او جَمعه کمال حیرتیله


امام عالِمیدی چونکه قلبِ عالَمیدی

بیلوب سکینه نون آخر او دم ئولن دمیدی


دئدی بو مَجمعه بیر شیون دوباره سالون

گلون سکینه نون اوّل باشینا قاره سالون


غبار قلبنی تا چشمِ اشکباری یوسون

بلی بو آب گرک دلده کی غباری یوسون


غریبه عالمیدی ، عرصه گاه محشریدی

باخیدون هر کسه محزونیدی مکدّریدی


سو مشگینی قویوب اَثنای بزمِ ماتمده

گورونمیوب بیله ماتم سرا بو عالمده


گرک تسلّی ویرییدی امام عترتینه

اوزی قارشمیشدی اهلِ بیتِ عصمتنه


بیری دیردی عموم وای ، بیریسی قارداش وای

بیری دیردی عمودیله بیر سینان باش وای


بیری دیردی آناسی یانندا گر یوخدور

آنا کیمی باش آچوب آغلیوب یانان چوخدور


حرمده قالمادی آخر آچلمیان بیر باش

ویروبله سس سسه عورت اوشاق قره واش


بیلوردولر ایله یوخ ، دور و برده نامحرم

تمام باشلارین آچمیشدی بانوانِ حرم


ایدردی ناله خواتینِ پردهء اعزاز

حرملر اولموشیدی بیربیریله هم آواز


ووراردی گه یوزه گه سینیه خانم قیزلار

چیخاتدی یاددان اوغول ماتمین اوغولسوزلار


آچیلدی عقدهء پرچینلر آه و زاریله

دونوبدی چینه حرم ، زلفِ مشگباریله


توکردی گونهء زر فامه سیمِ سفید

ساری گل اوسته داغیلمشدی عقد مروارید


عبث دگلدی بو غم بیله دلنشین اولدی

خانملارین چون اسیر اولماقی یقین اولدی


محقّق اولدی داخی زینبه اسیر اولماق

دیارِ شامه کیمی شمره دستگیر اولماق


سفر تدارکی گوردیله (صافیا) شامه

الیوی ساخلا دایان بسدی اود دوتوب خامه


قاریشماسون بو غمه بیر مصیبتِ دیگر

که شام قصّه سنه وورسان ال یانار دفتر


سنه بو مطلبه هادی اولان پیرِ اصیل

دیوب که حضرتِ عبّاسه سال اوزیوی دخیل


اگرچه اکبره هم نامیدور او روشندل

اولوب بو وقعه ده عبّاس ذکرینه مایل


او خالقی که باغشلار قایتسه دشمنیده

باغشلاسون اونیده حاضرینده منیده.

 

مرحوم صافی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش اول 3275

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

در ده بخش به قلم

مرحوم استاد حسینی (سعدی زمان)

بخش اول

 

چون معاویه محیل بت پرست

رخت از این عالم فانی ببست

 

رفت آن نا پاک بر سوی سقر

شد قرین با پیشوای خود عمر

 

جای او بنشست فرزندش یزید

زد چو دوزخ نعره یِ هل من یزید

 

کی شود جبران خدایا این شکست

رهبر اسلام دیوی سگ پرست

 

آنکه بودی روز و شب مست شراب

گشت بر اسلامیان مالک رقاب

 

با محارم آنکه میکردی زنا

ایعجب بر مسلمین شد پیشوا

 

هند بد کردار بودی خواهرش

کار او فحشاء نظیر مادرش

 

هر زمان یاد اُرینب داشتی

خواهر خود را همو پنداشتی

 

از حلال آنکو ندانستی حرام

خواند خود را بر مسلمانان امام

 

بهر بیعت آن ستمکار ظلوم

نامه ها بنوشت بر هر مرز و بوم

 

تا شود آگاه یکسر مسلمین

کاین منم امروز امیرالمؤمنین

 

ویژه مکتوبی فرستاد آن پلید

پیش پور عقبه یعنی بر ولید

 

کز همه مردم به من بیعت بگیر

خاصّه از سه مرد نامی و دلیر

 

اوّل عبدالّه فرزند عمر

دوّم از ابن زبیر نامور

 

سوّمی کان از همه لازم تر است

زادۀ زهرا و پور حیدر است

 

کوکب اقبال من گردد جلی

گر کند بیعت حسین بن علی

 

باش آگه عمدۀ آمال من

زادۀ زهرا بود از آن سه تن

 

سر بپیچد ار نماید امتناع

تو مطیعی، من ترا میر و مطاع

 

سر بگیرش از تن ای پیمان درست

در فراز نیزه سوی من فرست

 

روز بیست و ششم ماه رجب

سال شصت از هجرت میر عرب

 

نامه شد تسلیم بر دست ولید

شد ولید آگه ز دستور یزید

 

دل از این دستور شد در تاب و تب

کرد مروان را به پیش خود طلب

 

بود مروان بیحیاتر از یزید

کرد اجابت حکم احضار از ولید

 

داد پور عُقبه بر مروان خبر

خواست در این باره اظهار نظر

 

گفت مروان هر سه را احضار کن

ماجرا را بهرشان اخطار کن

 

خواند استاندار یثرب مختصر

پور عثمانرا که نامش بود عُمر

 

برد نام از آن سه نامی در پیام

گفت از من سوی آنان بر پیام

 

هست بر دیدارشان دل ناصبور

هر سه تن یابند پیش من حضور

 

آن برید آمد بمسجد با شتاب

دید در مسجد سلیل بو تراب

 

با دو عبداله گرم صحبتند

در میان کثرت اندر وحدتند

 

گفت بر آنان پس از عرض سلام

از ولید آورده ام اینک پیام

 

نیست وقت جلسه و گفت و شنید

امر بر احضارتان دارد ولید

 

کرد ابلاغ آن پیام و بازگشت

آندو عبداله هم آواز گشت

 

بر حسین بن علی کردند رو

چیست در این تنگنا این گفتگو؟

 

داد پاسخ سرور جنّ و بشر

بر گمانم رفته طاغی بر سقر

 

کرده ما را، زان سبب دعوت ولید

تا بگیرد بیعت از بهر یزید

 

گفت عبداله فرزند عمر

من شوم در خانۀ خود مستتر

 

میکنم بر خویش مسکن خانه را

بر همه بندم درِ کاشانه را

 

گفت عبدالّه فرزند زبیر

من نمی بینم در این احضار خیر

 

لایق بیعت کجا باشد یزید؟

کی شوم بر همچو او عَبدِ عَبید؟

 

آندو استفسار کردند از امام

چیست رأی حضرتت در این مقام

 

تو قبول امر دعوت میکنی؟

بر یزید شوم بیعت میکنی؟

 

داد پاسخ آن سلحشور سعید

میروم اکنون ملاقات ولید

 

این بگفت و پاشد آن میر جهان

فرد و تنها آمد اندر خانمان

 

کعبۀ رویش عوالم را مطاف

خواند بر محضر همه آلِ مناف

 

طبق دستور امام انس و جان

شد مسلّح سی نفر از یاوران

 

جمع گردیدند دور آنجناب

چون مه و انجم بدور آفتاب

 

گفت آن آئینۀ حیّ مجید

بایدم رفتن بدیدار ولید

 

تا ببینم چیست اصل ماجرا

همرهم باشید تا باب سرا

 

بشنوید از من گر آواز بلند

بگسلید از خود چو شیران قید و بند

 

جملگی در کف حسام شعله ریز

اندرون آئید باهم تند و تیز

 

آمد آن محبوب خلاق مجید

با چنین وضعی بدربار ولید

 

حجّتِ یکتای خلاق مجید

دید خلوت کرده با مروان، ولید

 

بعد از اکرام و تحیات و سلام

بر نشست آن پورِ اَو ادنی مقام

 

نامه را دادند کرد آنشه نگاه

لفظ استرجاع بر لب راند شاه

 

مقصد از احضار آنشه شد بیان

بحث بیعت گشت مطرح در میان

 

گفت آن بحر شهامت را نهنگ

باشد این مطلب مهمّ و وقت تنگ

 

کی توان کردن باین مطلب قیام

محرمانه بی حضور خاصّ و عام

 

ظنّ من این است کاندر این خفا

بهر بیعت تو نمیباشی رضا

 

باید امشب بگذرد فردا شود

بین مردم مجلس شورا شود

 

اهل یثرب هر که را داند صلاح

وانکه بر مردم نمایاند فلاح

 

متّفق گشته بدو بیعت کنند

پیش بُرد کار را همّت کنند

 

این بگفت و شد بلند آن ارجمند

گشت در آندم ولید از جا بلند

 

گفت کای بر اهل یثرب افتخار

رو سلامت در امان کردگار

 

شد بلند از جای مروان پلید

بیحیائی کرده گفتا یا ولید

 

گر رود ز اینجا برون این حق پرست

دیگر این فرصت ترا نآید بدست

 

امر کن بیعت کند این ممتحن

یا جدا سازم سرش را از بدن

 

دید گستاخی ز مروان تا امام

با حقارت مادرش را برد نام

 

گفت کای فرزند زرقاء شو خموش

پردۀ باطل بروی حق مپوش

 

نه توئی قادر بقتل من نه او

آگهم از قتل خود من مو بمو

 

گر چه با ظلم و جنایت زیستی

قاتل پور علی تو نیستی

 

ای شده رسوای در هر انجمن

نیست تقدیر اینکه ریزی خون من

 

می نه بینم جز سعادت در ممات

با ستمکاران رذالت در حیات

 

کی کند تأئید کفر ایمان من

دور از ذلّت بود دامان من

 

مثل من بیعت کند کی با یزید؟

این لود بر ضدّ قرآن مجید

 

گفته حق عزّت از آن مومن است

کی کنم قدر بلند خویش پست؟

 

جدّ من باشد رسول کاینات

من بذلّت تن دهم هیهات و هات

 

داده سر از قید ذلّت میرهم

کی بفاسق دست بیعت میدهم؟

 

گر یزید بیحیا باشد امام

خواند بر اسلام باید اَلسَّلام

 

بربنوحرب احمد ، آن میر انام

کرده است امر خلافت را حرام

 

کی خلیفه میشود نرّاد و مست؟

پیشوائی را نزیبد سگ پرست

 

میخورد خمر، آن زنازاده علن

میدهد تغییر شرع جدّ من

 

یا بنای کفر ویران میکنم

یا در این ره خویش قربان میکنم

 

بایدم بر ضدّ وی خونین قیام

کاخ آمالش کنم ویران تمام

 

شد بلند از خانه تا گفت و شنید

آل هاشم صوت آنشه را شنید

 

صوت جانبازی بهم آمیختند

تیغ در کف توی مجلس ریختند

 

با دو صد تجلیل و تعظیم و شئون

شاه را کردند از مجلس برون

 

مانده بودند این دلیران در کجا؟

روز عاشورا بدشت کربلا

 

بود تنها شهریار دین پناه

گرد او بگرفته از هر سو سپاه

 

فرد و تنها در میان مشرکین

در لب خشگیده اش هل من معین

 

درد دلها داشت دلداری نبود

کس مهیّا از پی یاری نبود

 

باز میگفت آن امام تشنه کام

با لب خشگ و دلی پر ازضرام

 

کرده اغوا، ای گروه کج روش

مر شما را مفتیِ کافر منش

 

من حلالی را مگر کردم حرام

کاینچنین کردید بر قتلم قیام

 

یا حرامی را بدین کردم حلال؟

خون من ریزید ای قوم ضلال

 

من امامم عالم احکام دین

یادگارم من ز ختم المرسلین

 

آنکه در شام از خلافت دم زَنَد

عنکبوت آسا بخود تاری تَنَد

 

شارب الخمر است و سگباز و دغل

چون خر لنگی است پای اندر وَهَل

 

اینچنین دادند آن لشگر جواب

میکشیمت ما، به بغض بوتراب

 

دید بر آن لشگر صاحب لجاج

نیست سود از گفتگو و احتجاج

 

همچو بابش آن ز حیدر یادگار

برد دست قهر سوی ذوالفقار

 

خویش را بر لشگر اشرار زد

آتش اندر خرمن کفّار زد

 

گشت در آن عرصه گاه کار زار

فوق ایدیهم یدالله اشکار

 

میزدی مهمیز گه بر مرتجز

گاه میخواند آن شه عطشان رجز

 

کای جماعت من خدا را حجّتم

آفرینش را در اوّل علّتم

 

من گلی از گلشن پیغمبرم

راد مردان جهانرا رهبرم

 

من حسینم نور چشم فاطمه

اِنَّ فی بُغضی لنار حاتمه

 

نیست از پیغمبر والاتبار

اندر این عالم بجز من یادگار

 

والدین من بود شمس و قمر

من میانشان همچو اختر جلوه گر

 

والدم دُرّ است و امّ من ذهب

من چو نقره زان دو گوهر منتخب

 

بگذریم از جنگ سلطان انام

باز گردانیم بر یثرب کلام

 

با بنی هاشم امام انس و جان

گشت از مجلس سوی منزل روان

 

در همان شب با دلی پر از کدر

کرد بر مکّه سفر ابن عمر

 

چون تقلّا داشت در بیعت ولید

صبحگاهان کرد اعزامِ برید

 

بهر دیداری و عرض صبح خیر

گفت آید پیش من ابن زبیر

 

پیک رفته باز آورد این خبر

که شبانه بسته او بار سفر

 

داد فرمان آن لعین بردبار

گشت حاضر عده ای فرمان گذار

 

تا گرفتارش کند با غدر و فن

کرد دنبالش روان هشتاد تن

 

راه او بیراهه بود و کوه و دشت

دست خالی لشگر دون بازگشت

 

شد سحرالقصّه آن تاریک شب

گشت روز بیست و هفتم از رجب

 

شد برون از خانه شاه تاجدار

دید مروان شاه را در رهگذار

 

اینچنین گفت آن ستمکار جهول

یاحسین این پند از من کن قبول

 

گر ترا تکلیف بیعت میکنم

من به تو دارم نصیحت میکنم

 

گر نسازی حرفهای من قبول

ترسمی نادم شوی یابن الرّسول

 

زین نمط مروان سخنهائی براند

سبط طاها باز استرجاع خواند

 

گفت از اسلام رونق رخت بست

دعوی دین میکند زانی و مست

 

در جهان گر رخ دهد این سانحه

خواند بر اسلام باید فاتحه

 

مرد عیّاشی است کار او قمار

با خلافت آن ستمگر را چکار؟

 

شد از این گفتار مروان خشمناک

یک جسارت کرد بر آن میر پاک

 

از رسول حق نکرده شرم و عار

گفت حرفی بر شه والاتبار

 

ابن طاوس ارچه گفته در لهوف

شرمم آید باز گویم آن حروف

 

آنچه بنوشته است آن استاد راد

گر بگویم من زبانم لال باد

 

آنکه اوهیهات مِنَّاالذِّلَه گفت

در شگفتم آن سخن را چون شنفت

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش دوم 3274

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش دوم

 

آنکه اوهیهات مِنَّاالذِّلَه گفت

در شگفتم آن سخن را چون شنفت

 

با دل پر آتش و تفتیده آه

برد بر قبر رسول الله پناه

 

غرق در بحر غم و آلام شد

روز بر آخر رسید و شام شد

 

نزد قبر جدّ خود خیرالوری

کرد آنسرور فرایض را ادا

 

خویش را چسباند بر قبر رسول

اشگریزان گفت فرزند بتول

 

بعد تو امّت گرفتندم حقیر

همچو مرغی در قفس هستم اسیر

 

ناید از من بر ستمگر بندگی

سیرم از اهل زمان و زندگی

 

درد دل گفت و برخسار اشگ ریخت

پنجۀ غم تار آرامش گسیخت

 

خسته شد از گریه آن والاتبار

شد بخواب آن نرگس مست و خمار

 

دید در خواب آن امام نشأتین

مصطفی گوید حبیبی یا حسین

 

هان ز یثرب دور شو ای مقتدا

خواسته مقتول بیند حق ترا

 

گفت یا جدّا دلم گشته ملول

نک مرا بر همجواری کن قبول

 

جای ده در مرقد خود بر پسر

پیشگاه مادرم زهرا ببر

 

گفت پیغمبر مشو زار و نژند

مر ترا باشد مقامی بس بلند

 

کی شوی نائل بر آن عالی مقام

گر نریزد خون تو قوم ظلام

 

اهل خود همراه کن در این مسیر

خواسته حق بیند آنانرا اسیر

 

ناگهان بگشود چشم از خواب ناز

نزد قبر مام شد با سوز و ساز

 

رو بقبر مادر خود بر نهاد

طاقت و صبر دلش بر باد داد

 

گفت کای مادر سر از قبرت برآر

کن من مظلوم را زیب کنار

 

من حسینم جان مادر بینوا

میشوم از قبر تو جبراً جدا

 

از سر کویت پرشان میروم

تا کنم جان بذل جانان میروم

 

خوانده مهمانم خداوند مجید

میروم تا تشنه سازندم شهید

 

میروم با پای تا دشت بلا

با سرم تا شام در نوک جدا

 

بازدیدی هست هر دیدار را

بازدیدم کن شب قتل و عزا

 

در شب شام غریبانم بیا

بر تسلّای یتیمانم بیا

 

در میان خون بپرس احوال من

زودتر باز آی از جُمّال من

 

جسم من بگذار ماند بیکفن

یک سری ز آنجا بشهر کوفه زن

 

گر نباشد زحمت ای خیرالنّساء

بهر دیدم خانۀ خولی بیا

 

ریخت اشگ از دیده بر دامن فرو

کرد از دل گرد غم را شست و شو

 

زان سپس قبر برادر یاد کرد

بر سر خاکش فغان و داد کرد

 

گفت با حال پریش آن ممتحن

سر ز خاک تیره بردار ای حسن

 

خیز و حالم را ببین و ناله کن

آه دل را شعله ای جوّاله کن

 

رفتی و گشتی خلاص از اتبلا

بیتو من ماندم غریب و بینوا

 

تو مکان کن نزد قبر مادرم

من روم با زینب غم پرورم

 

تو بمان اندر کنار جدّ خود

شرح کن بر او غم بیحدّ خود

 

مقصد من قرب حیّ لایری است

روی در کعبه مقامم کربلاست

 

کربلا را میکنم کوه منا

میدهم هفتاد و دو تشنه فدا

 

شد بلند از قبر پاک مجتبی

گشت آنشه عازم دولت سرا

 

کس فرستاد آل هاشم را بخواند

گفت ماندن را دگر جائی نماند

 

من روم باید بدشت کربلا

با من آید هرکه میخواهد بلا

 

دشمنم تکلیف بیعت میکند

کی قبول آزاده ذلّت میکند

 

من دیار کربلا را عاشقم

اندر آن وادی بلا را عاشقم

 

شد محمّد از رحیلش با خبر

آمد آن پور علی با چشم تر

 

گفت کای جان برادر با حسین

میوۀ قلب پیمبر یا حسین

 

ای ز تو بود همه از خوب و زشت

سیّد جمله جوانان بهشت

 

ای عزیز فاطمه سلطان دین

حجّت حق بر سموات و زمین

 

باد جسم و جان من بر تو فدا

در دل شب میروی آخر کجا؟

 

شاه فرمود ای محمّد لاجرم

بایدم رفتن ازل سوی حرم

 

بعد از آن دیگر چه افتاد اتّفاق

شایدم رفتن از آنجا تا عراق

 

در فشارم داده اهل کین قرار

از وطن باید روم بی اختیار

 

داد پاسخ زادۀ حیدر چنین

کای وجودت حافظ قرآن و دین

 

رو به مکّه ای امام نیکنام

مأمن است از هر بدی بیت الحرام

 

اهل آنجا با دیانت مردمند

از تو استقبال شایان گر کنند

 

مدّتی در مأمن عالم بمان

نامه بر اطراف و اکنافش رسان

 

تا بگردد جمع دورت خاص و عام

پس علیه دشمنان میکن قیام

 

ور ترا یاور نباشد چون وطن

رو، ز مکّه بر یمامه یا یمن

 

اهل آنجا پیروت باشد تمام

نیست چون دانند غیر از تو امام

 

ور از آنها هم شوی مأیوس هان

مدتی اندر بیابانها بمان

 

صبر کن در زندگانی بر حرج

چون بود الصّبر مِفتاح الفرج

 

جان فدایت ای خدیو نُه رواق

عزم بر گردان ز رفتن بر عراق

 

داد پاسخ با فغان و ناله شاه

من ز هر سوراخ جویم گر پناه

 

میکنندم تیغ و پیکانرا هدف

خون من ریزند قوم ناخلف

 

کرده چون امر مشیت اقتضاء

من شوم باید، ذبیحاً من قفا

 

تو بمان در جای من اندر وطن

در مدینه باش چشم و گوش من

 

هر قضائی اتفاق افتد اخا

کن به من مرقوم از راه وفا

 

بعد از آن شاهنشه حل و حرم

یک وصیّت نامه ، کرد از خود رقم

 

کرد مختوم آن غم افزا چامه را

داد بر دست بردار نامه را

 

بیست و هشتم بود از ماه رجب

ماه در تحت الّشعاع و تیره شب

 

پرچم آزادگی افراشته

عترت و اصحاب خود برداشته

 

بست سلطان حرم بار سفر

شد شبانه سوی کعبه رهسپر

 

در شب تاریک و دل از درد نفت

قبله ای اصلی بسوی کعبه رفت

 

از ره عادی شه روشن ضمیر

رفت و اصحابش ، بگفتا کای امیر

 

راه را بیراهه کن این است خیر

آنچنان رو که برفت ابن الزّییر

 

گفت جاری امر و تقدیر خداست

راه من باشد همیشه راه راست

 

شاه رفتی و ز پی اش دلدادگان

از جهان وارستگان ، آزادگان

 

راه پیما شاه افلاک و سمک

بین راه آمد صفوفی از ملک

 

تیغ و نیزه در کف و ابلق سوار

عرض کردند ای خدیوتاجدار

 

ما همانهائیم کاندر جنگ بدر

در بر جدّت نشان دادیم قدر

 

خدمتش کرده شدیمش جان نثار

فتح کردیم و عدو شد تار مار

 

آمدیم اینک ایا میر هدا

جان بکف از بهر یاری شما

 

ده اجارت دشمنانت را تمام

محو سازیم ای شه والا مقام

 

هر چه ایشانرا تمنّا بر فزود

از اجازت شاه خودداری نمود

 

آمدند آنگه صفوف جنیان

عده ای بی حدّ و حصر از شیعیان

 

عرض کردند ای امام ماسوا

سرّ الرّحمن عَلَی العَرش استوی

 

ما حضورت بهر یاری آمدیم

و ز پی ایثار ثاری آمدیم

 

اذن ده ای سرّ کون آب و خاک

دشمنانت را کنیم الان هلاک

 

شاه گفتا نیستم محتاجتان

رهسپر باشید بر منهاجتان

 

دست قهر از آستین آرم اگر

میکنم فانی همه جنّ و بشر

 

خواهم ار روی زمین دریا کنم

دشمنانم غرق سر تا پا کنم

 

حیدرانه گر کشم من ذوالفقار

میکنم کون و مکان را تارمار

 

گیرم ار در دست خود شمشیر تیز

می نماند یکنفر ز اهل ستیز

 

حال بر گردید ای اهل ولا

وعده گاه ما زمین کربلا

 

این بگفت و سیر خود از سر گرفت

راه بیت خالق داور گرفت

 

الغرض با عترت خیر الانام

شاه دین شد وارد بیت الحرام

 

مدتی ماند از برای امتحان

آن امان خلق در دار الامان

 

جمع شد مردم باطراف امام

دمبدم افزود عزّ و احترام

 

آمد از کوفه هزاران نامه ها

اندر آنها دعوت و برنامه ها

 

کای حسین ابن علی سلطان ما

ای بقربان تو مال و جان ما

 

آبها جاری و خرّم باغها

پر ریاحین و گلستان راغها

 

با چنین آب و هوای دلگشا

نیست ما را حیف میر و مقتدا

 

جای تو خالیست ای میر امم

وقت را فرصت شمار و مغتنم

 

هین بیا تا زینتظارت وارهیم

هر کجا تو پا نهی ما سر نهیم

 

هین بیا ای حجت حیّ مجید

تا براندازیم بنیان یزید

 

کاخ استبداد او برهم زنیم

با همایون نام تو پرچم زنیم

 

بیشتر از ده هزار آمد پیام

شاه ملزم شد بظاهر بر قیام

 

گرچه خود آگاه بود از سرنوشت

نامه سوی کوفیان اما نوشت

 

آنکه بر من باشد از قومم ثقه

شهرتی دارد به حُسن سابقه

 

ابن عمّم کاو بود مردی جلیل

شخص دینداری و فرزند عقیل

 

میفرستم پیش تان این مرد را

تا زداید از دلتان گرد را

 

بهر بیعت هر که خواهد داد دست

دست ابن عمّ من، دست من است

 

راست باشد گر همه گفتارتان

خوش بود با نائبم رفتارتان

 

او کند اعلام بر من ماجرا

آنگه آیم من خودم نزد شما

 

در کتابت تا دگر چیزی نماند

ابن عمّ خویش مسلم را بخواند

 

گفت کای رزم آزموده شیر گیر

رو بسمت کوفه و بیعت بگیر

 

گر وفا دارند در گفتارشان

ور موافق گفته را کردارشان

 

کن رقم بر من رموز کار و بار

تا شوم بر شهر کوفه رهسپار

 

کرد همراهش امام رهنما

قیس صیداوی و هم عمّاره را

 

همسفر کردش دگر آگاه را

عبد رحمن ابن عبدالله را

 

در حضور مسلم نیکو شعار

رهسپر گشتند هر سه نامدار

 

بود روز نیمۀ ماه صیام

گشت مسلم عازم از بیت الحرام

 

تا بر آنها شهر یثرب شد مقام

مسلم آمد روضه ای خیرالانام

 

از زیارت گشت فارغ باشتاب

رهنمائی را دو کس کرد انتخاب

 

شد برون از شهر با دو رهنما

کرد عزم شهر کوفه آن فتی

 

از قضا از جور چرخ کجمدار

در بیابانی مخوف و ریگ زار

 

راه را کردند گم در روز گرم

وه چه گرما زو زره چون موم نرم

 

آفتاب آتشین و قحط آب

برده از ایشان قرار و صبر و تاب

 

رهنمایان از عطش در روی خاک

هر دو گشتند آندر آن صحرا هلاک

 

ماند مسلم فرد و تنها و غریب

با هزاران زحمت و صبر شکیب

 

بر دهی خود را رسانده نیم جان

شد خلاص از تشنگی و سوز آن

 

نامه ای بر شاه بی لشگر نوشت

کرد آگاهش ز وضع سرنوشت

 

درج کرد از قلّت یارای خود

بعد از آن تقدیم استعفای خود

 

از ازل کار من آورده است بد

نرسمت شاها بدیها در رسد

 

نامه را با قاصدی کرد آنزمان

بر حضور حجّت باری روان

 

تا رسید آن نامۀ محنت فزا

محضر پاک امام ماسوا

 

شد غمین زین ماجرا سبط رسول

عرض استعفاء نشد اما قبول

 

شه نوشت اندر جوابش کاین مسیر

در ازل بگذشته از علم خیبر

 

بایدت رفتن بکوفه بی درنگ

گرچه آید بر سرت غم رنگ رنگ

 

مدفنت کوفه ز تقدیر خداست

مقتل من در زمین کربلاست

 

نامه آمد مسلم بی اقربا

شد مصمم بر اسیری و بلا

 

با هزاران کوشش و رنج و عذاب

شد بشهر کوفه وارد آنجناب

 

«پنجم شوّال» بود آن دل ملول

کرد در آن شهر اجلال نزول

 

منزل اندر خانۀ مختار کرد

روز را در چشم دشمن تار کرد

 

مسلم ابن عوسجه آن شیر نر

کوفیانرا کرد یکسر باخبر

 

بانگ شادی کرد بر افلاک اوج

آمدند اشرار کوفه فوج فوج

 

عابس آنگه شد ز جای خود بلند

گفت با صوت رسا کای ارجمند

 

نیست از من بر شما مکر و فریب

خواه اینها خصم باشد یا حبیب

 

من سخن گویم ز قلب خویشتن

از زبان کس نمی گویم سخن

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش سوم 3273

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش سوم

 

من سخن گویم ز قلب خویشتن

از زبان کس نمی گویم سخن

 

عشق تانرا من بدل جا داده ام

سر در این سودا به یغما داده ام

 

گر بگوئیدم بیا فرمانبرم

ور بگوئیدم برو من میروم

 

می نه بینید از من اکراه و خلاف

گر دو صد شمشیر را گردم غلاف

 

بعد گفتا ای یلان شیر گیر

باشد این مسلم ز سوی شه سفیر

 

من فدا این چشم و روی ماه را

دیده چشمانش جمال شاه را

 

گر شمارا نیست در دل مکر و غدر

ور شما را نیست تلبیسی بصدر

 

نام خود را در جهان بالا برید

دست بیعت دست مسلم بسپرید

 

کرد تا ختم سخن ابن الشبیب

از میان جمع بر پا شد حبیب

 

گفت احسنت ای شجاع دین پژوه

حق دهد در هر دو دنیایت شکوه

 

تو سخن گفتی همانا از دلم

آنچه را تو قائلی من قائلم

 

در رکاب پاک پور بوتراب

خوشدلم ریشم بخون گردد خضاب

 

اهل مجلس بعد از این گفت و شنود

سر بر آوردند با طاعت فرود

 

ریخته اشگ از شعف شادی کنان

یک بیک کردند بیعت حاضران

 

دست بیعت داد خلقی بی شمار

گفته اند از بیست تا هیجده هزار

 

کار مسلم آنقدر بالا گرفت

کز دل اهل ستم یارا گرفت

 

حاکم کوفه که مردی بود پیر

نام او نعمان و بابایش بشیر

 

کرد در دارالعماره انزوا

دل ز بیم مسلمش در ابتلا

 

بسته درهای عمارت را تمام

مانده چندین کس بدورش از مهام

 

دور آن حاکم نماند از تیغ زن

از طرفداران بجز پنجاه تن

 

خطۀ کوفه پر از غوغا شده

پیروان ظالمان رسوا شده

 

یکنفر از دوستداران یزید

کرد عنوان نامه ای بر آن پلید

 

نامه ای دیگر نوشته ابن سعد

داد بر پیکی روان شد همچو رعد

 

هر دو قاصد رهسپهر گشته بشام

روزِ پورِ هند را کردند شام

 

تا رسید آن نامه ها دست یزید

دید بنوشته در آنها دو پلید

 

ای امیر ای ز آل سفیان یادگار

جهد کن تا کار نگذشته ز کار

 

هرچه از دستت بر آید کن تلاش

آتش این فتنه را آبی بپاش

 

آمده مسلم عزیز نشأتین

اخذ بیعت میکند بهر حسین

 

هست در کوفه پدیدار انقلاب

گر نه جنبی کار تو گردد خراب

 

چون یزید آگه شد از این ماجرا

قیر گون گردید رنگش برملا

 

حاکم بصره عبیدالله بود

و آن دنی از حیله اش آگاه بود

 

نامه ای نوشت بر ابن زیاد

داد بر وی وعده ها آن بد نهاد

 

کای مرا فریاد رس در هر بلا

بر تو دادم بصره و هم کوفه را

 

حیله و تدبیرها در کار کن

انقلاب کوفه را بر کن ز بُن

 

تا رسید این نامه بر ابن زیاد

شد مصمّم فوراً آن کان عناد

 

با هزاران رنگ و نیرنگ و ریا

کرد قصد کوفه آن مرد دغا

 

کرد تعویض لباس آن بی حجاب

بست با تزویر بر صورت نقاب

 

بهر انجام مرام آن بی ادب

سود برد از ظلمت آن تیره شب

 

آن لعین پست و آن نیرنگ باز

وارد کوفه شد از راه حجاز

 

مردم کوفه ورا نشناختند

مرحبا گویان به پیشش تاختند

 

هر که میدیدش به تعظیم و درود

پور پیغمبر خطابش مینمود

 

این گمان کردند کآن نور جلیست

زادۀ زهرا حسین ابن علیست

 

دوستان کردند ادای احترام

با کمال شوق دادندش سلام

 

با چنین رنگ و دغل از بس شتافت

بر در دارالاماره راه یافت

 

گفت با صوت بلند و با عتاب

باز بگشا در ایا مامور باب

 

صوت قهر آمیز او دربان شنید

گفت معذورم بفرما ای سعید

 

طبق دستور این امیر محترم

وا نخواهد شد در  ای میرامم

 

بانگ زد واکن مکن فریاد و داد

من امیر بصره ام ابن زیاد

 

باز شد در رفت آنملعون به تو

شد کنار آنمردم بی آبرو

 

هر یکی میراند باطرزی سخن

ز آن ستم کردار و نامرد زمن

 

وای برما کاین بود ابن زیاد

خرمنی هستی دهد از ما بباد

 

ما ز راه غدر کاری ساختیم

نقد جان در نرد بیعت باختیم

 

رشته بودیم آنچه ما او پنبه کرد

خار بار آورد ما کشتیم ورد

 

بود دلها با چنین افکار جفت

تا سحر آنشب عبیدالله نخفت

 

بود از نیرنگ چون آب گلش

نقشه هائی طرح کرد اندر دلش

 

گفت شیطانش هزاران آفرین

صبح کرد القصّه آن شوم لعین

 

با دو صد تشویش و خوف و اضطراب

رفت بر مسجد میان شیخ و شاب

 

تا فریضه کرد آن ظالم ادا

رفت بر بالای منبر ابتدا

 

خواند خطبه رو به آل زیاد

کرد تعریف یزید بد نهاد

 

داد بر مردم بسی وعده وعید

کرد اغوا کوفیان را آن پلید

 

بعد گفت آن مرتد بی ننگ و نام

آید اینک لشگری از سوی شام

 

هر که با مسلم کند یک لحظه سر

هست مال و جان و عرضش در خطر

 

آنکه سازد نقض بیعت با یزید

تیره گون سازم بدو صبح سپید

 

رفت بر قصر خودش ابن زیاد

غلغله در شهر کوفه اوفتاد

 

نقض بیعت کرد آن قوم ظلام

فرد و تنها ماند مسلم تلخکام

 

از سرش آن فرقۀ غدّار رفت

لاجرم از خانۀ مختار رفت

 

آن سفیر شهریار ذیشئون

کرد اندر منزل هانی سکون

 

هانی ابن عروه از اشراف بود

چند روزی خدمت مسلم نمود

 

مخفیانه شیعیان می آمدند

بهر بیعت بس دل افکار و نژند

 

خصم بود از جایگاهش بی خبر

مینمودی بس تلاش آن حیله گر

 

تا نشانی آرد از مسلم بدست

کرد مأمور عده ای دنیاپرست

 

داشت کارآگاه مخصوصی بنام

نام او معقل خودش نسل حرام

 

نزد هانی آمد آن کافر شِیَم

گفت من از شیعیان حیدرم

 

نزد مسلم بر مرا دارم پیام

پیش او آورده ام مال امام

 

خورد سوگند و یمین آن نانجیب

دست آخر داد هانی را فریب

 

هانی اش آورد با شوق زیاد

آن دغل بر دست مسلم بوسه داد

 

گریۀ تمساح سر داد آن دغا

چند روزی ماند از روی ریا

 

تا بدست آرد همه اسرار را

بیند احباب وفا کردار را

 

چند روزی زین قضایا درگذشت

سیل کین و بغض او از سر گذشت

 

با دوصد تزویر زان کاشانه رفت

بر حضور زادۀ مرجانه رفت

 

درد و غم رفت از دل ابن زیاد

آن ستمگر گشت بس خوشحال و شاد

 

گفت در مجلس به نیرنگ و ریا

نزد ما هانی نمی آید چرا؟

 

بعضی از اشراف گفتند ای امیر

او مریض است و ز جان گردیده سیر

 

گفت میدانم که حالش بهتر است

علت غیبت خیال دیگر است

 

او تمارض میکند فکرش خطاست

زین تمارض مقصدش تحقیر ماست

 

بود حاضر اندر این گفت و شنود

زادۀ حجاج بی شرم و عنود

 

پور اشعث هم برش بنشسته بود

کافرانرا آن دنی سردسته بود

 

بود با ایشان لعینی از لئام

همچو آنها مشرک و اسماء نام

 

گفت بر آنها عبید ابن زیاد

جز شما بر کس ندارم اعتماد

 

خواهم اینک از ره صلح و صفا

هانی ابن عروه را من از شما

 

آمدند آنها بصد تزویر و مکر

بعد صحبتهای زید و عمر و بکر

 

با دو صد نیرنگ و پیمان عجیب

آن سه تن دادند هانی را فریب

 

با هزاران حیله و اکراه و زور

یافت هانی اندر آن مجلس حضور

 

زادۀ مرجانۀ دور از ادب

رو به هانی کرد و گفتا ای عجب

 

وه چه خوش هانی معجل امدی

خود بپای خود به مقتل آمدی

 

بعد گفتا تا کنون بودی کجا؟

شرط خدمت را نیاوردی بجا؟

 

داده ای در خانه مسلم را مکان

تا بگیری بیعتش از کوفیان

 

اسلحه از بحر مسلم میخری

در قیامش تا کنی او را جری

 

گفت هانی ای امیر ذوالعلاء

من کجا و این سیاهت ها کجا؟

 

هرچه او در قول خود اصرار کرد

هانی روشن ضمیر انکار کرد

 

زد صدا با قهر و غیظ آن بیحیا

هان کجا هستی بیا معقل بیا

 

نام آن بی شرم و رو تا برده شد

ظاهر آن بیدین ز پشت پرده شد

 

هانی او را دیدو تدبیرش بکاست

گفت فهمیدم جراحت از کجاست

 

پور مرجانه به هانی کرد رو

گفت گر عذر دگر داری بگو

 

گفت هانی من نکردستم گناه

او به من آورده از دستت پناه

 

اذن ده بر مامضی جبران کنم

رفته از منزل برون الان کنم

 

گفت آن طغیانگر مجهول ذات

دست بر دارم ز تو هیهات و هات

 

کی پذیرم از تو هانی این سخن

تا نیاری میهمانت پیش من

 

گفت هانی من نیارم هیچگاه

بر من آورده است آن بیکس پناه

 

ابن مرجانه چو بشنید این سخن

گفت بر دارم سرت را از بدن

 

گفت هانی کی ترا این قدرت است

تیغ تا دارد بنو مُذحج بدست

 

از سرم موئی اگر سازی تو کم

منهدم سازند این کاخ ستم

 

یافت صحبت بین شان چون امتداد

با تحکم گفت فرزند زیاد

 

ادامه دارد...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش چهارم 3272

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش چهارم

 

یافت صحبت بین شان چون امتداد

با تحکم گفت فرزند زیاد

 

من ترا از دشمنان جانیم

ایعجب با تیغ میترسانیم

 

داشت چوبی آن جفا گستر بدست

آنقدر زد بینی هانی شکست

 

دست زد هانی به تیغ یکنفر

تا کشد کیفر از آن بیدادگر

 

صاحب شمشیر شد مانع از این

شد عبیدالله جانی خشمگین

 

گفت گیریدش چو عبد زر خرید

از میان مجلسش بیرون برید

 

هانی اندر خانه ای محبوس شد

وز حیات خویشتن مأیوس شد

 

منتشر در کوفه شد این ماجرا

زادۀ حجّاج مکاّر و دغا

 

آل مُذحج را بدورش جمع کرد

تا کند با پور مرجانه نبرد

 

قصر را محصور کردند آنزمان

خون هانی مطرح اندر آن میان

 

زادۀ مرجانه از این ماجرا

بر شریح بیحیا برد التجاء

 

گفت رو نک حال هانی را نگر

ده حیاتش را باقوامش خبر

 

آن جنایت پیشه آمد پشت بام

چیست گفتا ای جماعت این قیام

 

بر نشسته هانی روشن ضمیر

خرّم و خوشحال در پیش امیر

 

آل مُذحج چون شنیدند این پیام

تیغ ها کردند فوراً در نیام

 

با کمال شوق و شادی و شعف

هر یکی رفتند زانجا یکطرف

 

شد پراکنده جماعت سربسر

زین قضایا گشت مسلم با خبر

 

آن سفیر حکمران کاف و نون

زد قدم از منزل هانی برون

 

پیروان خویش را احضار کرد

ماجرا را بر همه اخطار کرد

 

در سرش از کوفیان چندین هزار

کمتر از زن هر یکی در کار زار

 

تا در دارالاماره تاختند

بعد از آن آغاز حیله ساختند

 

یک یک و ده ده شدند از صف بدر

ماند در اطراف او سیصد نفر

 

پور مرجانه محیل بد شعار

برد تهدیدات و تدبیری بکار

 

زان هیاهو و سپاه و کرّ و  فرّ

ماند در اطراف مسلم سی نفر

 

با همان سی تن بهنگام غروب

رو بمسجد کرد با آه و کُروب

 

با جماعت خواند در مسجد نماز

گشت با حیّ احد سرگرم راز

 

تا نماز و راز و او پایان رسید

یکنفر در پشت سر دیگر ندید

 

شد برون از مسجد آن والاتبار

رفت سر گشته یمین و گه یسار

 

خود غریب و نابلد بیداد خواه

کس نمیباید نشان جوید ز راه

 

رفت قدری راه آن والا گهر

دید یکزن ایستاده نزد در

 

دیگر اندر کوچه ها دیّار نیست

کس برون از بار و از اغیار نیست

 

تکیه بر دیوار کرد آن بینوا

زیر لب گفت ا یخدای لایری

 

روی در دیوار و کس غمخوار نیست

راز داری بهتر از دیوار نیست

 

نیست در این شهر بر من دادخواه

دادخواهی کو برم یارب پناه

 

ای پناه بیکسان در مشکلات

ده ز روی لطف بر مسلم نجات

 

کو مدینه کو جلال و جاه من؟

کو حسینم شاه خاطر خواه من

 

کو ابوالفضل رشید جنگجو؟

کو علی اکبر جوان ماهرو

 

کوفیان با حیله دادندم فریب

یک جهان دشمن من تنها غریب

 

هر که اندر غربت و بی آشناست

بسترش خاک است و خشتش متکّاست

 

خاصّه نی امنیت جانی مرا

آن مریضم نیست درمانی مرا

 

شهر یثرب نیست یارب غربت است

مردم این شهر بی حیثیت است

 

کوفیان در حیله برتر از زنند

مرغ بال بسته را پر می کَنند

 

او در این افکار تلخ و جانگزا

کرد زن نجوی کنان او را صدا

 

یا رجل اینجا وقوفت بهر چیست

کاندر اینجا جز بلا و مرگ نیست

 

روی کن بر منزل و ماوای خویش

هان مشو سوی اجل با پای خویش

 

گفت آن از مشرب دل فیض یاب

روزه دارم تشنه کامم دلکباب

 

باشد آیا جرعه ای آبم دهی

ز آتش دوزخ بمحشر وارهی

 

زن برفت و بازگشت آبی بدست

داد بر آن شیر مرد حق پرست

 

آبرا نوشید آن بی خانمان

کاسه را بگرفت زن از آنجوان

 

رفت و ظرف آبرا بنهاد جای

بازگشت و دید مسلم را بپای

 

گفت خوردی آب اینک ای فتی

اندر اینجا باز ایستادی چرا؟

 

بر کشید آه جگر سوز از نهاد

لب فرو بست از سخن پاسخ نداد

 

باز گفت آنزن که این تاخیر چیست؟

اندر اینجا ایستادن خوب نیست

 

انقلاب از هر طراف پیداستی

می نه بینی شهر پر غوغاستی

 

رو بسوی خانه ات تک زینهار

اهلبیت خود رها کن ز انتظار

 

چیست آخر زین سکوت آمال تو

چشم بر راهند اهل و آل تو

 

نیستم راضی در اینجا ایستی

تو مگر مرد مسلمان نیستی

 

طوعه بر اصرار خود از بس فزود

با تاسف مسلم آنگه لب گشود

 

من ندارم اهل و خویش و اقربا

من روم آخر از اینجا بر کجا؟

 

نی در این شهرم کسی یارو حبیب

من غریبم من غریبم من غریب

 

من ندارم خانه و کاشانه ای

اندر این ویرانه شده ویرانه ای

 

من غریب و بیکس و بی یاورم

آخر ای مادر کجا رو آوردم

 

تا شنید آنزن ز مسلم این جواب

زد بسینه گفت با صد اضطراب

 

ای بقربانت مگر تو مسلمی؟

کاندرین بلده نداری مکرمی

 

نایب خاص امام من توئی؟

اینچنین سرگشته بی مأمن توئی

 

آمدستی از سوی سلطان من

ای بقربان تو مال و جان من

 

نک بیا این خونه بر تو مأمن است

جایگاهت مردم چشم من است

 

نائب خاص حسین ابن الرّسول

کرد در آن خانه اجلال نزول

 

در اطاقی کرد مسکن با ملال

غرق در بحر ملال آشفته حال

 

آنزن نیکو سرشت و خوش مرام

کرد آماده به پیش وی طعام

 

چون گلو بگرفته بودش از ملال

کرد از خوردن ابا آن خوش خصال

 

گشت فارغبال مشغول نماز

با خدای خویشتن سرگرم راز

 

داشت آن نیکو سیر زن یک پسر

دشمن آلِ علی و بد گهر

 

میکشیدی مام بر در انتظار

ناگه آمد آن لعین بد شعار

 

وارد منزل شدند آنها بناز

مسلم اندر خانه سرگرم نماز

 

مادرش را دید آن مست نفاق

بس تردد میکند بر یک اطاق

 

گفت مادرجان چه باشد ماجرا

بس تردد میکنی آنجا چرا؟

 

مادرش گفتا پسر جان هیچ نیست

بی سبب این کنجکاوی بهر چیست؟

 

بود نام آن جفا گستر بلال

خود ولی در حیله شیطانرا همال

 

هرچه مادر کرد از گفتن اِبا

باز بر اصرار افزود آن دغا

 

مادرش گفتا کنم گر کشف راز

ترسمت غالب بر آید حرص و آز

 

کرده ام کاری بدین شوق و امید

تا شوم در نزد زهرا رو سفید

 

داده ام مأوا در آنجا نورعین

بر سفیر زادۀ زهرا حسین

 

تا پسر دانست آن راز نهفت

تا سحر آسوده و راحت بخفت

 

صبحگه بیدار شد از خواب ناز

چشم او چون چشم مستان نیمه باز

 

رفت سوی کاخ بیداد و عناد

پور اشعث را خبر زان قصّه داد

 

کرد آن بیدادگر را باخبر

زین عمل زد بر دل زهرا شرر

 

زادۀ مرجانه گفتارش شنید

پور اشعث را بگفتا آن پلید

 

نک برو با عداه ای دنیا پرست

آن غریب راد را بر بند دست

 

پیش من آر آن وفا کردار را

تا شفا بخشم دل بیمار را

 

زادۀ اشعث طمع در جاه کرد

عده ای بیدین بخود همراه کرد

 

آن ستمگر با سپاهی بی امان

گشت سوی خانۀ طوعه روان

 

آن سیه دلها غریو انگیختند

چند تن بر صحن خانه ریختند

 

طوعه تا آن شور و غوغا را بدید

سرزنان بر محضر مسلم دوید

 

گفت کای جان پسر آمد سپاه

گفت مادر جان مکن حالت تباه

 

بر کشم گر تیغ آتشبار را

میکنم نابود این اشرار را

 

حیدرانه قبضۀ تیغش بدست

شد برون از خانه همچون شیر مست

 

کرد حمله بر سپاه کین شعار

رو نهادند اهلِ کوفه بر فرار

 

بال و پر بگشود همچون شاهباز

زاغ دلها راه را کردند باز

 

زد شرار تیغ آن والاتبار

خرمن هستیّ دشمن را شرار

 

آتش جنگ آنچنان شد شعله ور

کز زمین شد بر فلک اَینَ المَفَر

 

دید پور اشعث بیدادگر

روبهان کردند رم از شیر نر

 

کس فرستاد آن لعین بد نهان

کرد استمداد از ابن زیاد

 

داد پاسخ آن لعین بد گهر

بس نشد پانصد نفر بردی مگر؟

 

او یکی بیچاره و بیداد خواه

تاب جنگش نآوری با آن سپاه

 

چون شود حالت ذلیل نشأتین

گر فرستم من ترا جنگ حسین

 

ابن اشعث داد او را این جوراب

گوئیش بیچاره ای خانه خراب

 

یکنفر بقال می پنداریش

با حقارت همچنین نام آرییش

 

آل هاشم جملگی شیرند شیر

خاصه مسلم این جوان شیر گیر

 

آنچنان میجنگد این والاتبار

گوئیا حیدر بدستش ذوالفقار

 

کس ندیده اینچنین رزمنده مرد

نیست از ابطال او را هم نبرد

 

زادۀ مرجانه مانده بی توان

بهر یاری کرد یکعده روان

 

شد قوی ز ان عدّه فوج کوفیان

لیک تنها مسلم بی خانمان

 

ادامه دارد …

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش پنجم 3271

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش پنجم

 

شد قوی ز ان عدّه فوج کوفیان

لیک تنها مسلم بی خانمان

 

شد جری اشرار دون و حیله گر

حمله ها کردند بر آن شیر نر

 

راه را بستند از هر چارسو

گه ز پشا سر گهی از پیش رو

 

گه سنان گه تیغ و تیر انداختند

دین خود بر نرد دنیا باختند

 

شعله ور شد تا تنور کار زار

باز کار قوم کین گردید زار

 

گه دو کس را میگرفت آن شیر نر

کله بر کله زدی با همدگر

 

گه یکی را میربودی از لئام

میپراندی با مهارت پشت بام

 

گه بصولت دل بدریا میزدی

تیغ بر آن قوم اعدا میزدی

 

ابن اشعث ماند اندر تنگنا

شد بفکر حیله آن تخم زنا

 

گفت کای مسلم امانت میدهیم

هم تو هم ما زین مصیبت میرهیم

 

گفت مسلم کای ستمگر بیحیا

من نمیخواهم امان غیر از خدا

 

تا بدستم هست تیغ جانستان

کی پذیرم از ستمکاران امان

 

مسلم اندر گفتگو مشغول جنگ

شد جهان ناگه به چشمش تار و تنگ

 

ظالم بی نام و ننگ و جاهلی

نام وی مسلم بشهرت باهلی

 

بی خیال از ابتلای غربتش

زخم شمشیری بزد بر صورتش

 

شرخ آن باشد ز من سوء ادب

صدمه دید و شد بریده لعل لب

 

پر ز خون ناب شد درج دهن

جامه اش چون لاله شد گلگون بتن

 

تیر باریدند مانند تگرگ

هر خدنگی جانشکار و پیک مرگ

 

ماند ناچار آن غریب دل ملول

کرد امان از سست پیمانان قبول

 

تیغ از دستش گرفتند آن طغاة

دستها شد بسته مأیوس از حیات

 

کوفیان ناکس و پیمان شکن

دور آنمظلوم کردند انجمن

 

تا رساندندش بصد جور و عناد

بر حریم خانۀ ابن زیاد

 

ایستاد و تکیه بر دیوار کرد

با لب خونین عطش اظهار کرد

 

گفت کای کافر دلان بی حجاب

سوختم از تشنگی گشتم کباب

 

رحم بر حال من مضطر کنید

این لب خشکیده ز آبی تر کنید

 

بر دلم افتاده سوز و التهاب

از دلم آید صدای آب و آب

 

کشتنم لازم ندارد کش مکش

از حرارت سوخت جانم العطش

 

یکنفر زان کافران بی حجاب

داد بر آن خسته دل یک کاسه آب

 

کاسه را آورد تا برپیش لب

پر شد از خون کاسه و دل از تعب

 

کاسه ای دیگر بر آوردند پیش

آتش حسرت بدل زد باز نیش

 

ریخت توی کاسه دندانهای او

گشت مایوس از حیات آن نیک خو

 

گفت مسلم گذ مقدّر بود آب

خوردمی ساکت شدی ابن التهاب

 

ناگه آمد قاصد ابن زیاد

گفت آریدش بکاخ ارتداد

 

وارد مجلس شد آن فرخنده نام

اهل مجلس را نکرد اما سلام

 

بانگ بر زد یکنفر از آن لئام

بر امیر از چه نکردی  احترام

 

گفت مسلم با صدای دلپذیر

نیست او بالله بمن اصلا امیر

 

خود همی داند خدای عالمین

نیست در عالم امیرم جز حسین

 

گفت عبیدالله بی شرم و وقار

محترم گیری مرا یا خوار زار

 

در دل من نیست بر قتلت فتور

از بدن راس تو خواهم کرد دور

 

گفت مسلم با دل پر درد و ریش

ده امان سازم وصیتّهای خویش

 

آن ستمگر داد بر مسلم امان

تا کند درد دل خود را بیان

 

کرد مسلم اهل مجلس را نظر

حاضرانرا دید دشمن سربسر

 

کرد رو بر ابن سعد بیحیا

گفت جز تو نیست بر من آشنا

 

با تو دارم قوم خویشی ای ضلول

من بتو دارم وصیت کن قبول

 

از پی خوشنودی ابن زیاد

ابن سعدش پاسخ مثبت نداد

 

زادۀ مرجانه گفتا کای دغا

قوم و خویشی هست مابین شما

 

از تو دل وا پس نباشم ای ضلول

تو وصیّت های او را کن قبول

 

چون عمر سعد از امیرش اذن یافت

دست مسلم را گرفت و رخ بتافت

 

بر کنار قصر بردش آن شقی

گفتگو کرد آن شقی و متقی

 

گفت مسلم بر تو باشد فرض عین

هفتصد درهم مرا قرض است و دین

 

این زره و آن تیغ آتشبار را

کن فروش و قرض من بنما ادا

 

دومی این است بعد از قتل من

دفن کن جسمم پس از غسل و کفن

 

سومی بنویس نامه بر حسین

هان میا بر کوفه میر نشاتین

 

اهل کوفه اهل غدر است و فریب

گر بیائی میکشندت عن قریب

 

بعد از آن مابین آن نیکو نهاد

جرّ و بحثی با عبیدالله فتاد

 

زادۀ مرجانه دادش ناسزا

داد مسلم پاسخ آن بیحیا

 

از جواب محکم آن مرد پاک

ابن مرجانه بسی شد خشمناک

 

دین خود بر باد داد ابن زیاد

حکم قتلش را بیک جلاّد داد

 

بی حیا جلاّد بردش بام قصر

ایعجب از کس نشد یاری و نصر

 

مسلم آن مرد وفادار و دلیر

پیشوای رادمردانرا سفیر

 

برکشید از خاطر پر درد آه

رو به مکّه اینچنین گفتا بشاه

 

باد دست من بریده از بدن

من نوشتم نامه ای شاه ز من

 

کردمت دعوت بدین شهر خراب

خسروا از آمدن کن اجتناب

 

سست پیمانند اهل این دیار

گر بیائی میکشندت زار زار

 

مسلم اندر راز و سرگرم دعا

کرد جلاّدش سر از پیکر جدا

 

قاتلش ترسان و لرزان بی درنگ

شد شتابان سوی کاخ جور و ننگ

 

کرد عبیدالله شوم بدمآل

علت ترسش از آن بی دین سئوال

 

گفت آن جلاّد کای مولای من

خواستم گیرم سرش را از بدن

 

دیدم اندر پیش رو مردی سیاه

لب گزیدی و بمن کردی نگاه

 

بر من از هولش توحش رو بداد

اینچنین گفتا به وی ابن زیاد

 

کار چون بر ضد عادت کرده ای

زان بسی ترسیده وحشت کرده ای

 

زان سپس ابن زیاد بد نهاد

حکم قتل هانی ابن عروه داد

 

پور اشعث بس شفاعت ها نمود

زادۀ مرجانه را کین بر فزود

 

دین خود بر باد داد ابن زیاد

حکم قتلش را بیک جلاّد داد

 

بی حیا جلاّد بردش بام قصر

ایعجب از کس نشد یاری و نصر

 

مسلم آن مرد وفادار و دلیر

پیشوای رادمردانرا سفیر

 

برکشید از خاطر پر درد آه

رو به مکّه اینچنین گفتا بشاه

 

باد دست من بریده از بدن

من نوشتم نامه ای شاه ز من

 

کردمت دعوت بدین شهر خراب

خسروا از آمدن کن اجتناب

 

سست پیمانند اهل این دیار

گر بیائی میکشندت زار زار

 

گفت بر جلاّد دستش را ببند

کتف بسته بر بسوق گوسفند

 

لو مهماندارش این مرد کهن

عاّق گردیده است بر من سربزن

 

هانی آن مردی که گشتی گر سوار

در رکابش راه رفتی سی هزار

 

کتف بسته راه رفتی بی پناه

بانگ میزد متصل وامإ حجاه

 

تا رساندندش بدان حال نژند

بر محلّ قتل  سوق گوسفند

 

کس نکردش یاری از آن سی هزار

سر بریدندش بحال انکسار

 

پس بحکم دشمن بی شرم و عار

کوفیان کردند ظلمی آشکار

 

خاک ذّلت بر سر خود بیختند

جسم آن هر دو بدار آویختند

 

کاش از قهر خدای دادگر

شهر کوفه میشدی زیر و زبر

 

این چه شهر است و چه وضع جانگزا

و اندر آنجا چیست تقدیر قضا

 

گه در آنجا مرتضی گردد شهید

گه حسن از زندگانی ناامید

 

گاه گردد با عصای زهردار

پای او با دست کوری زخمدار

 

گه در آنجا حشر سازد برملا

در سر نی رأس شاه کربلا

 

دید زینب بانوی ملک عرب

رأس شه در نیزه ذکر حق بلب

 

گفت کای جان جهان قربان تو

من فدای آن لب عطشان تو

 

چون توئی قرآن ناطق در جهان

کهف عالم کهف را از نو بخوام

 

تو بخوان در نیزه قرآن مجید

من کنم تفسیر ای عطشان شهید

 

تو بخوان قرآن بصوت دلنشین

من کنم تفسیر آیات مبین

 

خوش بخوان قربان آن لعل لبت

ده تسّلی بر بنات و زینبت

 

همچو جدّت از تو اعجاز سخن

احتجاج مادرم زهرا ز من

 

تو بخوان قرآن بسان مصطفی

من سخن گویم بصوت مرتضی

 

آیۀ قرآن بخوان، قرآنیان

بلکه برخیزند از خواب گران

 

کوفیان دعوی قرآن میکنند

قاریش را سنگباران میکنند

 

این جماعت دم ز قرآن میزنند

سنگ بر بیچاره مهمان میزنند

 

ای هلال یکشبه ماه حجاز

باشدت از بدر کامل امتیاز

 

دیشب ای ماهم کجا بودی کجا؟

بدر کامل کی بماند در خفا

 

کس هلالی را ندیده در محاق

از چه رو بودی تو اندر احتراق

 

ای که رویت سرّ حیّ داور است

در جمال الله چرا خاکستر است؟

 

از دلم اصلا نمیکردی خطور

کاین جفاها بینم از قوم شرور

 

این جماعت کز ره دین گمرهند

آل حیدر را تصدّق  میدهند

 

من نمیگویم که با من حرف زن

یا توجّه کن به این یک مشت زن

 

کن تکلّم با صغیره دخترت

فاطمه این دختر غم پرورت

 

ای «حسینی» این سخن را کن تمام

رو ز کوفه جانب بیت الحرام

 

باز شور رادمردی سر فراز

از عراقم میکشد سوی حجاز

 

رادمرد پاکباز و ذیشئون

رادمردان جهان را رهنمون

 

مرد مردان ، شهریار نشأتین

نور چشم فاطمه یعنی حسین

 

"سوم شعبان" ز هجرت سال "شصت"

آمد از یثرب به بطحا بر نشست

 

از حجاز و بصره آمد شیعیان

جمع گشتند اندر آن دارالامان

 

"هشتم ذی الحج" آن میر الست

همچو جدش مصطفی احرام بست

 

کرد در احرام احساس خطر

از گروه کفر و از حق بی خبر

 

آمده جمعی ز اتباع یزید

تا باحرامش کنند از دین شهید

 

چون ز فکر دشمنان آگاه بود

حج را تبدیل بر عمره نمود

 

ز آنکه آن دانای اسرار نهان

خود همیدانست این معنی عیان

 

گر باحرامش کشند اهل جفا

هتک گردد حرمت بیت خدا

 

منفرد عمره بجا آورد شاه

ایستاد آنگه بپا سرّ الاه

 

خطبه ای انشاد کرد آن شاه دین

لفظ هایش شعله بار و آتشین

 

بعد حمد کردگار لاینام

کرد بر جدّش تحیّات و سلام

 

گفت آن محبوب ذات کبریا

ایُّها النّاس، اَلبلاء و للولا

 

می روم فردا من از بیت الحرام

حج خود را زان نهادم ناتمام

 

گر بمانم در حریم بیت حق

می کشندم قوم خونخوار و فسق

 

من نمی ترسم زجان خویشتن

بلکه دارم پاس بیت ذوالمنن

 

گر بریزد خون من اینجا لئام

می نماند بیت حق را احترام

 

من نگه دارم شئون این سرای

حرمتم را تا نگهدارد خدای

 

دارم اندر دل به مردن اشتیاق

می روم فردا زبطحا بر عراق

 

هر که می خواهد شود همراه من

بگذرد باید زجان خویشتن

 

مرگ بر نوع بشر در این جهان

هست چون قلادۀ بر دختران

 

من نه فردا رو به مشعر می کنم

نینوا را شور محشر می کنم

 

عید اضحی را نمانم در منا

بایدم قربان شدن در کربلا

 

ادامه دارد …

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش ششم 3270

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش ششم

 

عید اضحی را نمانم در منا

بایدم قربان شدن در کربلا

 

پس شقیق آن خدیو کلّ شیئ

زادۀ حیدر محمد نام وی

 

شد شرفیاب حضور میر کل

گفت بر سلطان دین باعجز و ذلّ

 

کای به قربانت همه کون و مکان

کعبه باشد بیت حق دارالامان

 

از حریم حق مرو جای دگر

ای برادر چشم پوش از این سفر

 

سست پیمانند یکسر کوفیان

گر روی، سازند مکر خود عیان

 

ای تو ملجأ بر همه اهل نیاز

من به قربانت بمان اندر حجاز

 

گر کنی حس خطر بر خویشتن

رو از اینجا سیّدی سوی یمن

 

ور در آنجا هم کنی حسّ خطر

در بیابانها ببر عمرت به سر

 

چند روز اینجا و آنجا کن مقام

تا گشاید این گره را لاینام

 

باب ما را کوفیان بیوفا

خونجگر کردند از جور و جفا

 

مجتبی از دست آنان شد ملول

بس جسارت دید زآن قوم جهول

 

داد پاسخ سرور آزادگان

راست گفتی ای برادر داستان

 

باش تا امشب کنم فکری ز دل

تا چه پیش آرد خدای آب و گل

 

شب رسید و آن شهنشاه حجاز

با خدا در کعبه شد مشغول راز

 

صبحگاهان مفخر آل خلیل

بر محبان داد فرمان رحیل

 

طبق دستور شه جن و بشر

بر شترها بسته شد بار سفر

 

پشت مرکب نوجوانان حجاز

در محامل بانوان عز و ناز

 

ناگهان آمد محمد با فغان

دید آماده برفتن کاروان

 

گفت کای سرخیل اولاد خلیل

ای برادر چیست این عزم سفر

 

گفت دیدم جد خود دیشب به خواب

گشته ام مأمور رفتن با شتاب

 

گفت هستی گر ز رفتن ناگریز

خود برو با نوجوانان دلیر

 

کرد رو بوسی محمد با ملال

شد جدا فرزند شیر ذوالجلال

 

ابن عباس آمد آنگه با شتاب

گفت کای شاهنشه گردون جناب

 

ای غلامت اهل ارض و نه رواق

کس وفا کی دیده از اهل عراق؟

 

هرکجا خواهی برو جانم فدات

عازم کوفه مشو یَابنَ الهُداة

 

می روی تنها برو ای مه جمال

با خودت شاها مبر اهل و عیال

 

کار اگر منجرّ بر دعوا شود

بچه ها در جنگ بند پا شود

 

گفت منشی قضای دادگر

بهرشان بنوشته تکلیف دگر

 

این بگفت و داد فرمان رحیل

سوی مقصد شد روان فخر خلیل

 

این نوامیس پیمبر را مبر

دختران نازپرور را مبر

 

شد برون از مکه چون شاه شهید

عده ای را گفت عمروابن سعید

 

از دیار مکه بیرون رفت شاه

هان بگردانیدش ای لشگر ز راه

 

تا رسیدند آن گروه اشقیا

بر حضور خامس آل عبا

 

راه را بستند بر میر انام

جرّ و بحثی کرد با آنها امام

 

کار شد نزدیک بر جنگ و جدل

بی ستیز و جنگ شد ختم عمل

 

بازگشتند از همانجا آن گروه

شد روان شاهنشه گردون شکوه

 

طیّ ره می کرد اردوی امام

منزل تنعیم شد شه را مقام

 

دید اشترهای چندی در قطار

از یمن میر یمن کرده است بار

 

می فرستد هدیه بر پیش یزید

داد فرمان حجت حی مجید

 

بار اشترها جوانان برگشود

گفت من اولاترم نه آن جهود

 

ساربانها را سپس خواند آن جناب

اجرت شان کرد تا آنجا حساب

 

گفت هر آنکو بماند پیش ما

می کنیمش بیشتر بذل و عطا

 

هر که می خواهد نماند زینهار

نیست از ما جبر دارد اختیار

 

اجرتش بعضی گرفته از امام

منصرف گردید زان والامقام

 

بعض شان ماندند با آن شاه دین

طی ره کردند با حبل المتین

 

"شیخ" در "ارشاد" گوید این کلام

شد برون از مکه چون شاه انام

 

کرد قدری طی ره اردوی شاه

بعض شان خرسند و بعضی شان به آه

 

کرد عبدالله جعفر آن زمان

نامه ای بر سوی آن سرو روان

 

اندر آن نامه نوشت آن مرد پاک

ای شهنشاه همه افلاک و خاک

 

می دهم سوگند بر جان آفرین

رخ بتاب از این سفر ای شاه دین

 

گر تو ای سرور کنی قصد عراق

داغدارم می کند درد فراق

 

ترسم ای محبوب خلاق مجید

گر روی سازند کفارت شهید

 

آه سوزانم بدل مشعل شود

آل حیدر بی تو مستأصل شود

 

گر کشندت کوفیان بی حیا

می شود خاموش نور کبریا

 

ملجأئی امروز تو بر مومنین

بی تو بیچاره شود اعل یقین

 

من به قربان تو ای والا جناب

هان مکن اینقدر در رفتن شتاب

 

این نوشتم ای سلیل مصطفی

خود همی آیم به دنبالت اخا

 

جعفر طیّار را نیکو پسر

ختم کرد آن نامه با این مختصر

 

پیش خود عون و محمد را بخواند

با دو فرزندش سخن اینگونه راند

 

زودتر ای نور چشمانم روید

نامه ام را پیش آن مولا برید

 

تا فرستاد آن دو نورسته جوان

پیش استاندار مکّه شد روان

 

خواست امان نامه ز عمروابن سعید

بهر محبوب خداوند مجید

 

تا بگردد از سفر سبط رسول

عمرو از او کرد این تمنّا را قبول

 

قلب عبدالله جعفر شاد کرد

هم امان داد و هم احسان یاد کرد

 

شد بدستش تا امان نامه تمام

یک برادر داشت او یحیی بنام

 

داد فوراً نامه را بر آن جوان

تا رساند بر امانِ خلق امان

 

آگه از مطلب چو عبدالله شد

خرم و خوشدل بدو همراه شد

 

آمدند آن هر دو با حال رفاه

باز گردانند آن شه را ز راه

 

تا شدند آنها شرفیاب حضور

هر یکی گفتند با صد شوق و شور

 

کای امان خلق در کون و مکان

اینک آوردیم از عَمروت امان

 

بازگرد ای سرور عالی مقام

رهبر ما باش و صاحب احترام

 

گر بگردی ای سلیل مصطفی

از قدومت کعبه می یابد صفا

 

در درون دیده جایت می کنیم

جان فدای خاک پایت می کنیم

 

چون شنید آن گفتگو را آن جناب

درج لب بگشود و داد آنگه جواب

 

دیده ام جدم پیمبر را به خواب

داده امر بس مهمی آن جناب

 

باید امرش را روم اجرا کنم

ترک این دنیا و مافیها کنم

 

امر را کردند از آن سرور سوال

گفت توضیحش بود امر محال

 

بر کسی تا گفته ام این ماجرا

بر شما هم دارم از گفتن اِبا

 

هر دوشان کردند قصد انصراف

زادۀ جعفر به قلب پاک و صاف

 

هر دو فرزندش زجان بدورد کرد

همسرش را زین عمل خوشنود کرد

 

گفت فرزندان خود را از وفا

گر کند پیش آمد از جنگ و وغا

 

جای من قربان این سرور شوید

رو سفید اندر دم محشر شوید

 

آن جوان ها همره مادر شدند

در رکاب شاه نیک اختر شدند

 

شاه دریا دل به شوق و اشتیاق

رهسپر گردید بر سوی عراق

 

طی ره می کرد فرزند رسول

کرد تا در «ذاتِ عِرق» آن شه نزول

 

گشت با بِشر ابن غالب روبرو

کرد از اوضاع کوفه جستجو

 

بِشر با صد دلهره اندر جواب

داد پاسخ بر شه گردون جناب

 

قلبشان با تو ایا میر هداست

تیغشان آماده بر قتل شماست

 

شاه گفتا راست گفتی این سخن

تا چه پیش آرد خدای ذوالمنن

 

شاه در سیر منازل روز و شب

زان طرف ابن زیاد بی ادب

 

گشت مستحضر ز آهنگ امام

راهها را بسته آن بی ننگ و نام

 

داده فرمان بر حصین ابن نمیر

آمده روباه ترسو جنگ شیر

 

طبق دستور آن لعین بی نشان

با سپه بر قادسیّه شد روان

 

دید اشترهای چندی در قطار

از یمن میر یمن کرده است بار

 

می فرستد هدیه بر پیش یزید

داد فرمان حجت حی مجید

 

بار اشترها جوانان برگشود

گفت من اولاترم نه آن جهود

 

ساربانها را سپس خواند آن جناب

اجرت شان کرد تا آنجا حساب

 

گفت هر آنکو بماند پیش ما

می کنیمش بیشتر بذل و عطا

 

هر که می خواهد نماند زینهار

نیست از ما جبر دارد اختیار

 

اجرتش بعضی گرفته از امام

منصرف گردید زان والامقام

 

بعض شان ماندند با آن شاه دین

طی ره کردند با حبل المتین

 

"شیخ" در "ارشاد" گوید این کلام

شد برون از مکه چون شاه انام

 

کرد قدری طی ره اردوی شاه

بعض شان خرسند و بعضی شان به آه

 

کرد عبدالله جعفر آن زمان

نامه ای بر سوی آن سرو روان

 

اندر آن نامه نوشت آن مرد پاک

ای شهنشاه همه افلاک و خاک

 

می دهم سوگند بر جان آفرین

رخ بتاب از این سفر ای شاه دین

 

گر تو ای سرور کنی قصد عراق

داغدارم می کند درد فراق

 

ترسم ای محبوب خلاق مجید

گر روی سازند کفارت شهید

 

آه سوزانم بدل مشعل شود

آل حیدر بی تو مستأصل شود

 

گر کشندت کوفیان بی حیا

می شود خاموش نور کبریا

 

ملجأئی امروز تو بر مومنین

بی تو بیچاره شود اعل یقین

 

من به قربان تو ای والا جناب

هان مکن اینقدر در رفتن شتاب

 

این نوشتم ای سلیل مصطفی

خود همی آیم به دنبالت اخا

 

جعفر طیّار را نیکو پسر

ختم کرد آن نامه با این مختصر

 

پیش خود عون و محمد را بخواند

با دو فرزندش سخن اینگونه راند

 

زودتر ای نور چشمانم روید

نامه ام را پیش آن مولا برید

 

تا فرستاد آن دو نورسته جوان

پیش استاندار مکّه شد روان

 

خواست امان نامه ز عمروابن سعید

بهر محبوب خداوند مجید

 

تا بگردد از سفر سبط رسول

عمرو از او کرد این تمنّا را قبول

 

قلب عبدالله جعفر شاد کرد

هم امان داد و هم احسان یاد کرد

 

شد بدستش تا امان نامه تمام

یک برادر داشت او یحیی بنام

 

داد فوراً نامه را بر آن جوان

تا رساند بر امانِ خلق امان

 

آگه از مطلب چو عبدالله شد

خرم و خوشدل بدو همراه شد

 

آمدند آن هر دو با حال رفاه

باز گردانند آن شه را ز راه

 

تا شدند آنها شرفیاب حضور

هر یکی گفتند با صد شوق و شور

 

کای امان خلق در کون و مکان

اینک آوردیم از عَمروت امان

 

بازگرد ای سرور عالی مقام

رهبر ما باش و صاحب احترام

 

گر بگردی ای سلیل مصطفی

از قدومت کعبه می یابد صفا

 

در درون دیده جایت می کنیم

جان فدای خاک پایت می کنیم

 

چون شنید آن گفتگو را آن جناب

درج لب بگشود و داد آنگه جواب

 

دیده ام جدم پیمبر را بخواب

داده امر بس مهمی آن جناب

 

باید امرش را روم اجرا کنم

ترک این دنیا و مافیها کنم

 

امر را کردند از آن سرور سوال

گفت توضیحش بود امر محال

 

بر کسی تا گفته ام این ماجرا

بر شما هم دارم از گفتن اِبا

 

هر دوشان کردند قصد انصراف

زادۀ جعفر به قلب پاک و صاف

 

هر دو فرزندش زجان بدورد کرد

همسرش را زین عمل خوشنود کرد

 

گفت فرزندان خود را از وفا

گر کند پیش آمد از جنگ و وغا

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش هفتم 3269

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش هفتم

 

گفت فرزندان خود را از وفا

گر کند پیش آمد از جنگ و وغا

 

جای من قربان این سرور شوید

رو سفید اندر دم محشر شوید

 

آن جوان ها همره مادر شدند

در رکاب شاه نیک اختر شدند

 

شاه دریا دل به شوق و اشتیاق

رهسپر گردید بر سوی عراق

 

طی ره می کرد فرزند رسول

کرد تا در «ذاتِ عِرق» آن شه نزول

 

گشت با بِشر ابن غالب روبرو

کرد از اوضاع کوفه جستجو

 

بِشر با صد دلهره اندر جواب

داد پاسخ بر شه گردون جناب

 

قلبشان با تو ایا میر هداست

تیغشان آماده بر قتل شماست

 

شاه گفتا راست گفتی این سخن

تا چه پیش آرد خدای ذوالمنن

 

شاه در سیر منازل روز و شب

زان طرف ابن زیاد بی ادب

 

گشت مستحضر ز آهنگ امام

راهها را بسته آن بی ننگ و نام

 

داده فرمان بر حصین ابن نمیر

آمده روباه ترسو جنگ شیر

 

طبق دستور آن لعین بی نشان

با سپه بر قادسیّه شد روان

 

زین طرف طی مراحل کرده شاه

تا به "حاجر" کرد آن شه جایگاه

 

نامه ای بنوشت آن میر هدا

بر سران کوفه از صدق و صفا

 

کای محبان رسول محتشم

نامه ای کرده به من مسلم رقم

 

این چنین بنوشته او، کاهل عراق

کرده اندر بیعت من اتفاق

 

بهر اخذ حق ما از دشمنان

جان به کف هستید پیرو هم جوان

 

مسألت دارم ز حی لاینام

جود و احسانش کند بر ما تمام

 

بهر حسن نیت اهل وفا

خوبی و خیرات فرماید عطا

 

بهترین پاداش بهر مومنین

می دهد پروردگار عالمین

 

گشته ام اینک ز مکه من برون

تا شوم اسلامیان را رهنمون

 

منتظر باشید من امروزها

می رسیم از راه بر شهر شما

 

در وفاداری نمایید اهتمام

اجرتان با حیّ اعلا والسّلام

 

نامه را بر "ابن یقطر" داد شاه

او گرفت و کرد فوراً عزم راه

 

پیک شه بر قادسیّه تا رسید

شرّ محض، "ابن تمیم" او را بدید

 

کرد عبدالله یقطر آن زمان

پاره پاره نامۀ شاه جهان

 

تا نیفتد بر کف آن شوم، راز

سرّ حق پنهان بماند از مجاز

 

پس فرستاد آن لعین بد نهاد

پیک شه را جانب ابن زیاد

 

ابن مرجانه چو پیک شاه دید

با کمال خشم گفتا آن پلید

 

کیستی ای مرد بر تو چیست نام

نامه ات کو؟ بر که آوردی پیام

 

گفت من پیک شه بطحاستم

شیعۀ شیر حق یکتاستم

 

نامه می آوردم از شاه انام

سوی جمعی از محبان امام

 

گفت کو آن نامه ای مرد دلیر

گفت کردم پاره پون گشتم اسیر

 

گفت ار بهر چه کردی این عمل؟

گفت از بیم تو ای مرد دغل

 

خواستم آگه نباشی زین مرام

بهر که، شاهم فرستاده پیام

 

گفت بر گو کیستند آنها به من

گفت من هیهات گویم این سخن

 

گفت مختاری میان این دو کار

تا کنم آزادت از این گیر و دار

 

یا بگو بهر که آوردی پیام

یا به منبر رو حضور خاص و عام

 

هر چه از بد بر زبان آید بگو

بر حسین و شیر داور بد بگو

 

پس به حکم ابن مرجانه، خسان

پیک را کردند بر مسجد روان

 

ابن یقطر کرد بر منبر صعود

حمد حق کرد و پیمبر را ستود

 

در فشانی کرد از درج دهان

راند مدح مرتضی را بر زبان

 

بر حسین و بر حسن گفتا درود

بر یزید بی حیا لعنت نمود

 

نام اولاد امیه کرد یاد

لعن و نفرین کرد بر ابن زیاد

 

بعد از آن کرد اهل مسجد را ندا

کای محبان علی المرتضی

 

من بَریدم از امام نشأتین

زادۀ خیرالوری یعنی حسین

 

چون شما دعوت از آن شه کرده اید

کرده دعوت را اجابت آن سعید

 

عزم کوفه کرده آن میر همام

قرب شهرتان کنون دارد مقام

 

هر که دارد قصد استقبال شاه

باید از کوفه برون گردد پگاه

 

تا رسالت را بپایان راند زود

ابن یقطر آمد از منبر فرود

 

ابن مرجانه لعین بد سیر

گشت چون از گفته هایش با خبر

 

داد فرمان آن ستمکار پلید

کرد جلاد آن موحد را شهید

 

می ندانم دشمنان یابن الحسن

سر بریدندش به شمشیر از بدن

 

یا به دیگر وجه کارش ساختند

پیک شاه از پشت بام انداختند

 

باز گرد ای خامه با سوز و گداز

بین راه کوفه و ملک حجاز

 

کن مدد، ای پیک آه صبحگاه

بازگو از ماجرای بین راه

 

تا رسید آن شهریار مستطاب

در میان ره بجایی نزد آب

 

بود مردی صاحب نفس سلیم

در کنار آب قبل از وی مقیم

 

نامش عبدالله و بابایش مطیع

خود طرفدار شفیع ابن الشفیع

 

کرد استقبال با صد احترام

بوسه زد از صدق بر دست امام

 

گفت کای فرمانده ارض و سما

زین سفر مقصود تو باشد کجا؟

 

گفت آن شاهنشه دور زمان

خوانده اند اهل عراقم میهمان

 

می روم بر کوفه با تعجیل تام

تا کنم بر آل بوسفیان قیام

 

گفت عبدالله ای میر هدا

ای بجانت مردم عالم فدا

 

می دهم سوگندت ای شاه جهان

بر خداوند زمین و آسمان

 

این نصیحت را بیا از من شنو

تا توانی جانب کوفه مرو

 

سست پیمانند مردان عراق

از وفا دورند و مایل بر نفاق

 

می کشندت ای عزیز بو تراب

بی تو افتد مسلمین اندر عذاب

 

حرمت اسلام می گردد تباه

شیعیان مانند شاها بی پناه

 

شاه گفتا قول تو حرفی است راست

لیک تقدیرات در دست خداست

 

این بگفت ز آن نصیحت گو گذشت

رهسپار مقصد موعود گشت

 

زان طرف ابن زیاد زشت خو

بسته راه کوفه را از چار سو

 

داخل و خارج نمی شد کس از آن

تا خبر گیرد از او شاه جهان

 

زان به ظاهر وارث خیرالبشر

بود از اوضاع کوفه بی خبر

 

در بیابان روز و شب می کرد سیر

از قضا از مکه می آمد زهیر

 

با بنی اعمام و قوم و خویش خود

دور از اردوی سلطان وجود

 

چون کراهت داشت آن نیکو سیر

افتدش بر سرور عالم نظر

 

شه به هر منزل که می کردی نزول

از نزول آن مرد می کردی عدول

 

شه ز هر منزل که می کردی عبور

بار می انداخت آن مرد غیور

 

در یکی منزل زحال اضطرار

با امام عصر گشتند هم جوار

 

این چنین گویند همراهان او

در همان منزل به یک وضعی نکو

 

چاشت می خوردیم باهم با زهیر

گرم صحبت فارغ از احوال غیر

 

ناگه آمد پیک سلطان انام

گفت من آورده ام از شه پیام

 

شاه من اظهار رأفت می کند

از زهیر اَلسّاعه دعوت می کند

 

تا شنیدیم این سخن از پیک شه

گشت ظاهر بهر ما حال وله

 

لقمه ها از دست ما یکسر فتاد

خشک گشتیم از مقالش کالجماد

 

«دُلهم» آنگه زوجه ای پاک زهیر

کرد تنزیه خدای شرّ و خیر

 

گفت با زوجش که ای مرد خدا

بس شگفت از تو که پور مصطفی

 

خوانَدَت بر محضر خود باشتاب

تو نمی خواهی دهی بر وی جواب

 

تک برو مقصود او را بازدان

باز برگرد ای مرا آرام جان

 

بی تأنّی شد بلند از جا زهیر

گفت سازد حق مرا این امر خیر

 

شد شرفیاب حضور شاه دین

پرتوی افکند بر وی ماه دین

 

با نظر آن کیمیای خوش اثر

کرد آن مس را بدل بر صاف زر

 

می ندانم در نگاه شه چه بود

یا چه گفت آن میر اقلیم وجود

 

منقلب شد آن چنان حال زهیر

پر زد اندر عرش اقبال زهیر

 

مست شد از بادۀ عشق و وصال

کس نگشته آن چنان نیکو مآل

 

بود عثمانی ولائی شد زهیر

از دل و جان کربلایی شد زهیر

 

بازگشت از محضر میر انام

با هزاران وجد و شوق و شادکام

 

گفت با یارانش آن کان وفا

خرگه من بر کَنید اکنون زجا

 

نزد خرگاه شه والا زنید

آب بر نار دل زهرا زنید

 

من گذشتم از همه جاه و جلال

می روم مهمان به بزم ذوالجلال

 

هر که خواهد همچو من سودا کند

همرهی با زادۀ زهرا کند

 

زان سپس گفتا به زوجش الفراق

رو که آزادی ترا دادم طلاق

 

الوداع ای همسر زیبای من

نی دگر با تو سر سودای من

 

من حسینی گشته ام فرخنده فال

عاشقان را کی سزد اهل و عیال

 

با بنی اعمام خود رو بر وطن

دست شستم من دگر از جان و تن

 

گفت آن زن بینمت من در کجا؟

گفت در خلوتسرای کبریا

 

گفت در محشر مرا ای نور عین

یاد کن در محضر جد حسین

 

پس زهیر آن رادمرد خوش مرام

داد مهر زوجه اش را بالتّمام

 

شد مشرف محضر پاک حسین

یافت عزت شد عزیز نشأتین

 

گوید "عبدالله" و "منذر" مُستَنَد

هر دومان بودیم از قوم اسد

 

فارغ از اعمال حج و کامیاب

آمدیم از مکه بیرون با شتاب

 

تا ببینیم امر پور مصطفی

منتهی گردد در این ره برکجا؟

 

طی ره کردیم هر دو هر چه زود

تا باو ملحق شدیم اندر زرود

 

قصد کردیم آن زمان با صد شتاب

تا ببینیم آن شه والا جناب

 

یک نفر از طَرفِ کوفه شد پدید

راه کج کرده سپاه شه چو دید

 

کرد قدری مکث شاه تاجدار

تا به نزدیکی ببیند آن سوار

 

دید او کج کرد راهش از امام

عزم رفتن کرد سلطان انام

 

ما به یکدیگر بگفتیم آن زمان

بهتر است از پی شویم اکنون روان

 

تا کنیم اخبار کوفه زو سوال

او یقین داند در آنجا چیست حال

 

کرده تعقیبش به وی ملحق شدیم

با سلامی آشنا الحق شدیم

 

گفتگو کردیم دیدیمش بلد

بود او مانند ما زاهل اسد

 

ادامه دارد...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش هشتم 3268

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش هشتم

 

گفتگو کردیم دیدیمش بلد

بود او مانند ما زاهل اسد

 

از وقایع خواستیم از او خبر

دید ما را هم قبیله خوش نظر

 

گفت از کوفه نگردیدم بعید

تا بدیدم مسلم و هانی شهید

 

با دو چشم خویش دیدم کوفیان

بسته بر پاهای آنان ریسمان

 

می کشیدند آن دو را قوم نقار

در میان کوچه و بازار خوار

 

این بگفت و گشت بر راهش روان

باز گردیدیم ما آوخ کنان

 

همچو ما آن خسرو عالم پناه

کرد شب در نعلبیه جایگاه

 

بر حضورش رفته کردیمش سلام

عرض کردیم ای شه والا مقام

 

راز پنهانیست ما را در کنار

بر تو گوئیمش نهان یا آشکار

 

کرد بر ما و به اصحابش نگاه

زان سپس گفت آن شه عالم پناه

 

محرم رازند اینها نزد من

هر چه باشد باز گوئیدش علن

 

ما میان جمع با شور و نوا

عرض کردیم آن فجایع بر ملا

 

تا شنید آن راز شد آشفته حال

چشمهایش پر شد از اشگ ملال

 

آیۀ ترجیع بر لب راند شاه

گفت زان پس با ملال و سوز و آه

 

مسلم و هانی شدند از ما جدا

بر روانِ شان کند رحمت خدا

 

عرض کردیم ای امام ماسوا

اهل کوفه نیستند اهل ولا

 

رخ بگردانید ز آنقوم نفاق

می کشندت با جفا اهل عراق

 

کرد رو آن مفخر آل خلیل

اندر آن مجلس به اولاد عقیل

 

گفت مسلم گشته مقتول خسان

چیست اندر باز گشتن رأی تان

 

این چنین گفتند اولاد عقیل

ای نماینده ز خلّاق جلیل

 

امر تو با جان اجابت می کنیم

هر چه فرمایی اجابت می کنیم

 

لیک مسلم را که اعدا کشته اند

داغ او را بر دل ما هشته اند

 

یا بباید مُرد چون آن نیکنام

یا بگیریم از ستمگر انتقام

 

تا شنید این پاسخ از آل عقیل

گفت بر ما فخر اولاد خلیل

 

بعد از اینها اندر این دنیا دگر

خیر و خوبی نیست جز خون جگر

 

شد بما معلوم زین قول و خطاب

فکر برگشتن ندارد آن جناب

 

عرض کردیم ای در این صحرا غریب

حق کند در این سفر خیرت نصیب

 

با دعای خیر ما را یاد کرد

خاطر غمگین مارا شاد کرد

 

ما روان گشتیم از آن سرزمین

ماند اندر ثعلبیه شاهِ دین

 

بود بر مسلم یگانه دختری

طفلک معصوم و از هر بد بری

 

از مدینه روز و شب شام و سحر

بود با آل رسالت همسفر

 

خواند او را شاه بر خرگاه خود

بس نوازش ها به آن دختر نمود

 

بود بس حساس آن طفل صغیر

خواند از این ماجرا سِرّ ضمیر

 

هست در این ماجرا سرّ دگر

می کند شاهش نوازش بیشتر

 

گفت کای مولای کل کائنات

می کنی از حد فزونم التفات

 

لطفها ای شاه دوران می کنی

این نوازش بر یتیمان می کنی

 

می کنم احساس زین لطف عمیم

گشته ام ای شاه عالم من یتیم

 

تا شنید از دخت مسلم این مقال

شد ابوالایتام بس پژمرده حال

 

ریخت اشک از دیده آن میر انام

گفت نآور دیگر از بابات نام

 

گر نباشد مسلم نیکو سیر

من تُرا بر جای او باشم پدر

 

می شود بر تو برادر اکبرم

خواهرت باشد سکینه دخترم

 

خواهرم بر تو نماید مادری

از همه الطاف یابی برتری

 

گریه کرد آن طفل با صد شوروشین

برگرفت آرام و طاقت از حسین

 

شاه دین بگریست و آن دختر گریست

اهل بیت پاک پیغمبر گریست

 

از «کلینی» آرم اینجا یک خبر

او نوشته ز اهل کوفه یک نفر

 

شد مشرّف محضر شاه انام

کرد بر آن شاهدین عرض سلام

 

شه جوابش داد و کرد از او سوال

از کجائی ای پسندیده خصال

 

گفت ای فرمانده کل امم

من به قربانت ز اهل کوفه ام

 

داد پاسخ سرو باغ احمدی

گر به یثرب نزد ما می آمدی

 

بر تو می گفتم ز اسرار جلیل

می نمودم جای پای جبرئیل

 

کآن امین وحی حی لایری

می شدی نازل بجدّم از کجا؟

 

محرم اسرار حق مائیم ما

نیست جز ما آگه از سر خدا

 

ما به اهل آسمانها رهبریم

وارث علم رسول داوریم

 

کی سزد بر ما که اسرار خدا

دیگرانرا برملا بر ما خفا

 

خازن گنجینۀ سرّاللهم

از ازل از سرنوشتم آگهم

 

با بیانات شه والا مقام

گفتگوی کوفی و شه شد تمام

 

نقل گردیده ز سید این کلام

ابن طاوس است آن عالی مقام

 

بود روز روشن و نصف النّهار

شاه را بر «ثعلبیه» شد گذار

 

خواب قیلوله بفرمود آن جناب

گشت چون بیدار اآن مولا زخواب

 

گفت دیدم من بخواب این ماجرا

می کند از غیب یک هاتف ندا

 

این چنین کاینها بسرعت می روند

سوی مرگ و راه رحلت می روند

 

این سخن را تا علی اکبر شنید

گفت کای محبوب خلاق مجید

 

ما مگر در جاده ای حق نیستیم

در صراط حق مطلق نیستیم

 

گفت شه سوگند بر ذات خدا

ما به حق هستیم و در راه خدا

 

داد پاسخ آن جوان راد و پاک

ما که بر حقیم از مردن چه باک

 

شاه دین گفتا به حال غم فزا

حق دهد بر تو پسر خیر الجزاء

 

شه به صد سوز و دل و با آه سرد

شب در آنجا تا سحر بیتوته کرد

 

صبح شد آمد یکی مرد عرب

اهل کوفه خود ابوهرّه لقب

 

کرد بر سالار دین عرض سلام

بعد از آن پرسید از میر انام

 

بازگو بر من چه علت شد شها

از حریم جد خود گشتی جدا

 

بیت خود را کرده ای دارالامان

از چه آنجا نکردی تو مکان

 

گفت مالم را گرفتند اهل کین

صبر کردم بر جفای مشرکین

 

کرد اولاد امیه با جفا

حرمتم را هتک ماندم بینوا

 

صبر کردم بر جفاهای دگر

عاقبت بستند بر قتلم کمر

 

یا اباهرّه شدم ناچار من

تا کنم از بیم جان ترک وطن

 

بر خداوند جهان بادا قسم

می کشند آخر مرا اهل ستم

 

می کنندم امت طاغی شهید

قهر بر آنها کند حی مجید

 

گر کشندم یاغیان بد سیر

کیفرم گیرد خدای دادگر

 

یک نفر سازد مسلط کردگار

دشمنانم را کند مقهور و خوار

 

با کمال عدل قهار جلیل

می کند ظلام طاغی را ذلیل

 

ارذل از قوم سبا باشندشان

یکنفر زن بود برشان حکمران

 

شب به پایان شد به هنگام سحر

پور حیدر از ضمایر با خبر

 

کرد بر اعوان و انصارش خطاب

بیش از اندازه بردارید آب

 

کوچ ز آنجا کرد سلطان انام

تا «زباله» رفت اردوی امام

 

بر دلش بنشست اندوهی مزید

قتل "عبدالله یقطر" را شنید

 

جمع کرد اطرافیانش را تمام

نامه ای در دست آن میر انام

 

لشگرش را کرد آن سرور خطاب

نیست از تقدیر جای اجتناب

 

گشته اندر دست اشرار پلید

مسلم و هانی و عبدالله شهید

 

بیعت ما را شکسته کوفیان

نیست دیگر جای توضیح و بیان

 

هر که می خواهد زما گردد جدا

بازگردد خود رهاند از بلا

 

پس کسانیکه به امید منال

آمده بودند با آن خوش خصال

 

ترک کردند آن شه اسلام را

زیر پا کردند ننگ و نام را

 

اهل بیتش ماند و جمعی با وفا

از فداکاران شاه کربلا

 

شب بماند اندر "زباله" آن جناب

باز گفتا آب بردارید آب

 

صبحگاهان از زباله تا "شراف"

طی کرد آن مفخر آل مناف

 

اندر آنجا کرد اجلال نزول

نور چشم فاطمه سبط رسول

 

کرد در آنجا همان شب را سحر

صبحگه بستند تا بار سفر

 

باز شد امریه صادر زآنجناب

بیشتر از پیش بردارید آب

 

آب را برداشتند اعوان شاه

طی ره کردند ناگه بین راه

 

یکنفر زاصحاب آن شه با شگفت

بر تکلم آمده تکبیر گفت

 

شاه دین الله اکبر ذکر کرد

علت تکبیر جویا شد ز مرد

 

گفت آن مرد ای شه عالی سیر

نخل هایی می کند جلب نظر

 

گفت جمع دیگری از آن رجال

بودن نخل است در اینجا محال

 

شه گفتا پس به دقت بنگرید

تا گمان کمتر به نخلستان برید

 

پس بگفتند آن دلیران وغا

گوش مرکبهاست نوک نیزه ها

 

گفت شاه دین که من هم مثل تان

لشگری می بینم و تیغ و سنان

 

تا مسلم شد که آنجا لشگر است

فصل تازه از کتاب دیگر است

 

سبط طاها خسرو حیدر پژوه

میل بر چپ کرده و دامان کوه

 

گفت باشد گر در اینجا کارزار

کوه باید پشت سر گیرد قرار

 

بار بگشودند مردان دلیر

کرد منزل شه در آن دشت کویر

 

ساعتی نگذشت حر نامدار

با سپاه بیکران شد آشکار

 

جملگی ناراحت از سوز عطش

آن سواران با اجل در کش مکش

 

صف کشیدند آن سپاه کینه جو

پیش آن شه لیک خشگیده گلو

 

شاه زد بر یاوران خود صلا

کای دلیران دیار کربلا

 

هان مترسید ای گروه با شرف

پیش روی دشمنان بندید صف

 

این جماعت گر کند اقدام جنگ

عرصه را سازید بر این قوم تنگ

 

بسته شد از هر دو جانب چون صفوف

دستهای جنگجویان در سیوف

 

حجت حق بی پناهان را پناه

دید آثار عطش در آن سپاه

 

کرد رو بر یاورانش آن جناب

هان دهید این قوم را الساعه آب

 

مشگها در دست یاران امام

کرد سیراب آن جماعت را تمام

 

آب دادند آن یلان نیکخواه

هم بخود هم چارپایان سپاه

 

اینچنین گوید علی بن طعان

آخرین کس من بُدم از کوفیان

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش نهم 3267

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش نهم

 

اینچنین گوید علی بن طعان

آخرین کس من بُدم از کوفیان

 

گفت باشد گر در اینجا کارزار

کوه باید پشت سر گیرد قرار

 

بار بگشودند مردان دلیر

کرد منزل شه در آن دشت کویر

 

ساتی نگذشت حر نامدار

با سپاه بیکران شد آشکار

 

جملگی ناراحت از سوز عطش

آن سواران با اجل در کش مکش

 

صف کشیدند آن سپاه کینه جو

پیش آن شه لیک خشگیده گلو

 

شاه زد بر یاوران خود صلا

کای دلیران دیار کربلا

 

هان مترسید ای گروه با شرف

پیش روی دشمنان بندید صف

 

این جماعت گر کند اقدام جنگ

عرصه را سازید بر این قوم تنگ

 

بسته شد از هر دو جانب چون صفوف

دستهای جنگجویان در سیوف

 

حجت حق بی پناهان را پناه

دید آثار عطش در آن سپاه

 

کرد رو بر یاورانش آن جناب

هان دهید این قوم را الساعه آب

 

مشگها در دست یاران امام

کرد سیراب آن جماعت را تمام

 

آب دادند آن یلان نیکخواه

هم بخود هم چارپایان سپاه

 

اینچنین گوید علی بن طعان

آخرین کس من بُدم از کوفیان

 

بر سپاه حر گردیدم قرین

تا نظر افکند بر من شاه دین

 

از ره احسان ولی ذوالمنن

کرد سیرابم به دست خویشتن

 

ماند در آنجا ولیّ ذوالجلال

با سپاه حر تا وقت زوال

 

حر با آن شه مدارا می نمود

نه درشتی و نه ایذا می نمود

 

ظهر شرعی شد موذن گفت اذان

با ردا آمد امام انس و جان

 

ایستاد اندر میان دو سپاه

گفت بعد از حمد و تقدیس الاه

 

ایها الناس ای گروه بی وفا

من نه بیخود آمدم سوی شما

 

نامه ها بنوشته دعوت کرده اید

حالیا بر جنگ سبقت کرده اید

 

جملگی قول اطاعت داده اید

وعدۀ یاری و نصرت داده اید

 

گر وفا دارید در گفتارتان

منطبق با گفته ها رفتارتان

 

باز بیعت های خود محکم کنید

دست بر دستم همه با هم کنید

 

ور همه بیعت ز من بشکسته اید

بهر خونریزی بره بنشسته اید

 

گرپشیمان گشته اید و رو سیاه

ره دهیدم باز گردم تا ز راه

 

در جواب حجت پروردگار

ماند ساکت آن گروه بی وقار

 

بر موذن گفت آن میر حجاز

تا اقامت گوید از بهر نماز

 

گفت با حر آن زمان شاه جهان

با سپاهت رو نماز ظهر خوان

 

حر گفت ای جهان را مقتدا

می کنم من بر جنابت اقتدا

 

با وجودت ای شهنشاه انام

کی توانم شد جماعت را امام

 

گشت مشغول نماز آن مقتدا

هر دو لشگر کرد بر وی اقتدا

 

وقت عصر آن خسرو ملک حجاز

بر سپاهش داد فرمان نماز

 

هر دو لشگر را خدیو ماسوا

در نماز عصر هم شد مقتدا

 

از نماز عصر فارغ گشته شاه

ایستاد اندر میان دو سپاه

 

اندر آن گرمای سوزان شاه دین

گفت با صوت بلند و دلنشین

 

گر بپرهیزید ای قوم از خدا

می شود خشنود خالق از شما

 

من به حقم خود زاولاد رسول

مادرم صدیقۀ کبرا بتول

 

جدّ من افضل بود از کاینات

ما سزاواریم از قوم طغات

 

حکمرانی و خلافت آن ماست

کار اولاد امیه نابجاست

 

بر خلاف حق ریاست می کنند

بی جهت با ما رقابت می کنند

 

گر شما خارج ز ایمان گشته اید

ور ز قول خود پشیمان گشته اید

 

نک به یکسو در روید از راه من

باز گردم تا بجای خویشتن

 

نامه های تان مرا مجبور کرد

تا شدم با عترتم صحرانورد

 

حر گفتا ای ولی دادگر

نیستم زان نامه ها من با خبر

 

تا شنید این حرف میر مقتدا

خواست شه از ابن سمعان نامه ها

 

او یکی خرجین بیاورد آن زمان

بود پر از نامه های کوفیان

 

شه بریخت آن نامه را بر زمین

حر گفتا بر شه دنیا و دین

 

من از آنها نیستم ای شهریار

که شوم بر محضرت دعوت نگار

 

من یکی مأمورم و محکوم حکم

می کنم الان به تو معلوم حکم

 

من برم باید تو را ای خوش نهاد

پیش مولایم عبید ابن زیاد

 

داد پاسخ پور شیر لایزال

مرگ نزدیک است برتو زین خیال

 

پس به یاران گفت آن میر نبیل

وقت کوچ است ای جماعت اَلرّحیل

 

طبق امر سرور آل نزار

نو خطان کردند زنها را سوار

 

دست اندر قبضۀ شمشیر تیز

شد سوار اصحاب شاه رستخیز

 

خواست برگردد ولیّ لاینام

حر مانع شد ز برگشت امام

 

گفت برگردان ز برگشتن مسیر

من برم باید ترا پیش امیر

 

با کمال خشم شاه تاجدار

این چنین گفتا به حر نامدار

 

گر بیفتد این هوا اندر سرت

در عزایت می نشانم مادرت

 

ای مطیع امر اولاد زنا

باز گو آخر چه می خواهی زما

 

حر گفتا من یکی نام آورم

برزبان آرد کسی گر مادرم

 

هر که باشد من جوابش می دهم

مادرش را نام با خفت برم

 

مادرت زهراست بانوی جهان

من نیارم نام اورا بر زبان

 

چیست مقصودت بگفتا شاه دین

گفت مقصودم نباشد غیر از این

 

بایدت نزد عبیدالله برم

نیست غیر از این مرام دیگرم

 

من نیم مأمور بر جنگ شما

با من آیی باید ای میر هدا

 

این چنین فرمود بر وی شهریار

نیستم من تابع قوم نقار

 

حر گفتا ای امام کائنات

دست بردارم زتو هیهات و هات

 

در میان بس گفتگو ها شد کرار

عاقبت گفتا به شه آن نامدار

 

من نه مأمورم نمایم کار زار

نه گذارم باز گردی زین دیار

 

بایدت بر کوفه بردن لاجرم

گر قبولت نیست ای میر حرم

 

پیش گیر الان رهی ای نیک نام

نه به یثرب منتهی گردد نه شام

 

تا نویسم نامه بر این زیاد

بلکه طوری باشد ای شاه معاد

 

من ز ناچاری نسازم با تو جنگ

تا نگردد نامم آلوده به ننگ

 

از طریق قادسیه آن جناب

ره بگردانید بر چپ با شتاب

 

حر هم با لشگر پیمان شکن

گشت همراه امام ممتحن

 

طی ره کردند آنان تا عذیب

در حضور عالم اسرار غیب

 

چارتن از سمت کوفه شد پدید

رو به اردوی شهنشاه وحید

 

جملگی آن چارتن اشتر سوار

در کُتَل اسب هلال نامدار

 

رهبر آنها که عاری از بدیست

خود طرّماح و پدر او را عدیست

 

تا شدند آنان شرفیاب حضور

گفت بر سلطان دین حر غیور

 

تازه واردها که اهل کوفه اند

من کِشم باید همانها را به بند

 

تا به کوفه باز گردانم همه

داد پاسخ شاه دین بی واهمه

 

این همه باشند از انصار من

از دل و جان یاور و غمخوار من

 

من به آنها لطف و رأفت می کنم

همچو خود زانها حمایت می کنم

 

گر بخواهی حفط جان خویشتن

پاسدار اکرام مهمانان من

 

ور خلاف گفته ام سازی عیان

با تو می جنگم به تیغ جانستان

 

حر شد شرمنده از گفتار خود

منصرف شد از خشن کردار خود

 

کرد پس محبوب حیّ ذوالجلال

حال اهل کوفه را ز آنان سوال

 

یک تن از آنان مُجمع نام او

ابن عبدالله و گفتارش نکو

 

گفت اشراف بزرگ کوفیان

رشوه های بس بزرگ و بس کلان

 

اخذ کردند از عبید ابن زیاد

دین خود دادند چون کاهی بباد

 

بر قتالت بسته اند آنان کمر

باقی مردم ز هر جا بی خبر

 

مرغ روح شان زند پر بهر تو

تیغ های شان ولی بر قهر تو

 

شه بگفتا ماجرای پیک ما

شد بگو منجر آخر بر کجا

 

گفت در دامش فکند ابن تمیم

پس فرستادش به کوفه آن لئیم

 

زادۀ مرجانه مجبورش نمود

تا کند آن مرد بر منبر صعود

 

بد بگوید بر تو و بر مرتضی

لیک آن مرد دلیر و با وفا

 

تا به منبر کرد در کوفه صعود

بر تو و جد تو گفتا بس درود

 

کرد با لعنت ز آل هند یاد

خاصه نفرین کرد بر ابن زیاد

 

داد بر مردم نوید حضرتت

خواند اهل کوفه را بر نصرت ات

 

زادۀ مرجانه بس شد خشمناک

گفت باید گردد این یاغی هلاک

 

بی وفاها کینه ظاهر ساختند

آن دلاور را ز بام انداختند

 

زین سخن شاهنشه گردون مدار

ریخت اشک از دیده اش بی اختیار

 

مَن قَضی نَحبه بفرمود آن جناب

بعد از آن گفتا بسوز و التهاب

 

ای خدا بر روح او رحمت نما

در بهشت عدن وَاجمَع بَینَنا

 

پس طرّماح آمده بر نزد شاه

گفت آهسته به اشک و سوز و آه

 

من نمی بینم به دورت کثرتی

گرچه خود آگاه از این صحبتی

 

لشگر حرّت بود کافی به جنگ

می نماید عرصه را بهر تو تنگ

 

لیک من ای خسرو عالی شئون

خواستم از کوفه تا آیم برون

 

لشگری دیدم به پشت شهر من

کثرتش داند خدای ذوالمنن

 

آن چنان لشگر ندیدم تا بحال

ماجرا را از یکی کردم سوال

 

گفتم این لشگر بسیج از بهر کیست

گفت بر قتل حسین بن علیست

 

کی شود با عده ای کم بی درنگ

با چنان لشگر ترا یارای جنگ

 

می دهم سوگند بر حی قدیر

تا توانی فاصله از کوفه گیر

 

گر شوی نزدیک کوفه یک وجب

خون نو ریزند اشرار عرب

 

جای امن و معقلی خواهی اگر

تا شوی آسوده از بیم خطر

 

نک بیا با من ایا شاه جهان

ساز در کوه "اجاء" بر خود مکان

 

باشد آنجا جایگاه حی ها

مأمن از هر لشگر جور و جفا

 

پادشاهان بزرگ روزگار

خواسته سازند با ما کار زار

 

برده ایم آنجا پناه ای ذیشئون

گشته ایم از دستبردشان مصون

 

در جوابش گفت آن میر هدی

حق عطا سازد تو را خیرالجزاء

 

کی توانم کرد قصد انصراف

کی توانم کرد بر عهدم خلاف

 

خوابگاه من زمین کربلاست

باشد آری آنچه تقدیر خداست

 

می نویسند اهل تاریخ و سیر

کاندر آن صحرای پرخوف و خطر

 

خود طرّماح عدیّ نامدار

حمل می کردی به اهلش خواربار

 

قول نصرت داد آن پیمان درست

تا رساند خواربارش را نخست

 

بازگردد بر حضور شهریار

در رکاب شاه باشد جان نثار

 

رفت و باز آمد ولی اندر عُذیب

باخبر شد آشکارا گشته غیب

 

گفته بود هر آنچه شد گشته پدید

شاه دین را کرده اند اعدا شهید

 

رهسپر گردید امام عرش جاه

کرد در قصر مقاتل جایگاه

 

خرگهی جلب نظر کرد از امام

شه زصاحب خیمه شد جویای نام

 

یکنفر گفت از عبیدالله نام

والدش حرّ است و جُعفی از لئام

 

کرد احضارش به محضر آن جناب

رفت پیک و لیک منفی شد جواب

 

خاست با نفس نفیس خود امام

پیش او رفت و بفرمودش سلام

 

دعوتش بر نصرت خود کرد شاه

داد پاسخ شاهدم باشد الاه

 

آمدم از کوفه من بر این دیار

تا ببینم روی تو ای شهریار

 

گفت شه داری گر از یاری ابا

از خداپرهیز کن در قتل ما

 

صوت استنصار من گر بشنوی

باشی اندر جایگاهی منزوی

 

هرکجا باشی خدای آب و خاک

سازدت با بدترین وضعی هلاک

 

گفت گر خواهد خدای ذوالعلاء

این چنین شاید نباشد کار ما

 

شاه دین برگشت سوی منزلش

تا سحر گه ماند با سوز دلش

 

صبحگه فرمود آن عالی جناب

یاورانش را که بردارید آب

 

تا شب اردوی همایون امام

طی ره کردند با سعی تمام

 

سوق میدان آن شهنشاه عرب

لشگرش را متصل بر سوی چپ

 

تا کند از لشگر حرّش بدور

لیک مانع می شدی حرّ غیور

 

خواستی شه تا ازو گردد جدا

او به سمت کوفه بردی با جفا

 

این کشاکش بود بین حرّ و شاه

با تناقض طی می کردند راه

 

تا رسیدند آن دولشگر از قضا

بر دیار ریگزار کربلا

 

شاه دید از سمت کوفه شد عیان

تند رو پیکی بدوش او کمان

 

او نکرده اعتنایی بر امام

کرد بر حر و سپاه او سلام

 

نامه ای بر حر داد آن بد سیر

آن دلاور کرد بر نامه نظر

 

اسب پیش تاجدار دین دواند

با ادب آن نامه را بر شاه خواند

 

بود مسطور اندر آن نامه چنین

عرصه را کن تنگ بر سلطان دین

 

در بیابانی فرود آر آن جناب

که نه آبادی شود آنجا نه آب

 

داده ام دستور من این پیک را

تا نگردد لحظه ای از تو جدا

 

هر عملکرد تو را سرّ و علن

او کند فوری گزارش بهر من

 

تا شود کشته عزیز بوتراب

خاتمه پیدا کند این انقلاب

 

حرّ گفت از من مشو شاها ملول

اندر این صحرا کنی باید نزول

 

گفت شه مهلت بده ای نیک خو

تا کنیم اندر حوالی جستجو

 

غاضریّه یا حدود نینوا

بلکه باشد جای خوش آب و هوا

 

حرّ گفتا غیر ممکن باشد این

با وجود این کماندار لعین

 

کی توانم شد مخالف در وداد

بر امیر خود عبید ابن زیاد

 

اینچنین گفتا زهیر پاک ذات

اذن ده ای مقتدای کائنات

 

اندر این صحرا کنیم آغاز جنگ

عرصه را بر کوفیان سازیم تنگ

 

شاه گفتا خوش ندارم این مقال

باشد از ما اولین جنگ و قتال

 

دوم ماه محرم بود شاه

کرد در آن دشت سوزان جایگاه

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بخش پایانی 3266

قیام حضرت امام حسین (ع)

 

بخش دهم و پایانی

 

دوم ماه محرم بود شاه

کرد در آن دشت سوزان جایگاه

 

تا قدم زد در زمین کربلا

پشت پا زد شاه دین بر ماسوا

 

گفت این صحرا زمین کربلاست

قتلگاه عترت خیر الوری ست

 

طعنه بر عرش معلی میزند

حسرتش فردوس و عرش کبریاست

 

گرد اینجا توتیای چشم حور

خاک او جنات را زینت فزاست

 

خون من ریزند اینجا کوفیان

خالق عالم به خونم خونبهاست

 

کی رسد کعبه به پای رفعتش

قبر من اینجا مطاف انبیاست

 

من همای اوج شأن و عزتم

ماسوا را سایه ام ظل هماست

 

خون من گردد شرف بخش زمین

صاحب ثارم خدا را خود خداست

 

حَجَّم ار در کعبه ناقص مانده است

اندر این وادی کمالش مدعاست

 

گر نگردم در حرم سعی و صفا

این بیابان جای سعی است و صفاست

 

گر ندادم در منا قربانیم

ریگذار کربلا ما را مناست

 

جان سپارد تشنه قربانهای من

گر چه اندر لب مرا آب بقاست

 

بشکند از جور شمشیر جفا

آنکه مرآت جمال مصطفی ست

 

اصغرم چون غنچه پرپر می شود

حلق او آماج تیر اشقیاست

 

بهر من باشد شهادت افتخار

زندگی با ظالمان درد و بلاست

 

مرد مومن می گریزد از اجل

آخرت باقی و این دنیا فناست

 

بیعتم را از شما برداشتم

اندر اینجا مرگ تقدیر خداست

 

زین بیابان در رود بیگانگان

ماند آنکو با شهادت آشناست

 

خط سیر خود کند از من جدا

خط سیر من ز هر راهی جداست

 

تا شنید این مطلب از کانون خیر

از میان جمع بر پا شد زهیر

 

گفت ما کی از تو برداریم دست

دامنت دامان وحی منزل است

 

گر بقا باشد در این دار فنا

ما نمی خواهیم در دنیا بقا

 

گر هزاران سال باشد زندگی

بی تو باشد زندگی شرمندگی

 

بعد از آن برخاست از جایش هلال

گفت کای محبوب حی لایزال

 

در رکابت با خدنگ جانشکار

کشته گشتن افتخار است افتخار

 

الغرض اتمام حجت شد تمام

ماند مردان سعید و نیکنام

 

با سپاه حر شاه تاجدار

در زمین کربلا شد برقرار

 

سوم مام محرم شد عیان

اندر آن وادی سپاه کوفیان

 

آمد آنجا ابن سعد نابکار

با سپاهی ز اهل کوفه چارهزار

 

آمدی هر روز لشگر فوج فوج

بر فلک بانگ دهل می کرد اوج

 

روز نهم از محرم شد پدید

با سپاهی بیکران شمر پلید

 

نامه ای آورده از ابن زیاد

بر عمر سعد لعین و شوم داد

 

تا شد از مضمون نامه با خبر

دید عبیدالله پست و بد سیر

 

این چنین بنوشته کای میر سپاه

گر تو هستی دشمنم را خیر خواه

 

از مقام خویش کن صرف نظر

ده امارت را به شمر نیک فر

 

او برآورده کند آمال ما

در حسین بند است نک چنگال ما

 

کی گذارم او رهد از چنگ من

تا گزیند ملجائی بر خویشتن

 

فکر ری را یا بکن از سر به در

یا حسین بن علی را کن خبر

 

باید او باشد مطیع امر من

بینم آنگه من صلاح خویشتن

 

یا نگهدارم به پیش خود مدام

یا فرشتم دست بسته سوی شام

 

ور کند از طاعت من امتناع

امر ما را کاملا کن استماع

 

هم خود او را بکش هم لشگرش

پیش من بفرست در نیزه سرش

 

بعد کشتن جسم آن مرد غیور

خورد کن در خاک با سم ستور

 

مُثله کن اجسام آن را تمام

حکم من این است بر تو والسلام

 

ور بپیچی سر ز فرمان زینهار

امر را بر شمر ذالجوشن گذار

 

او بجای تو امیر لشگر است

گر زند گردن ترا نیکوتر است

 

خواند پور سعد تا آن نامه را

دیکته کردی گفت تو این چامه را

 

ای خطاکار لئیم و دین تباه

در دو عالم روی تو بادا سیاه

 

تو ز امر صلح من دافع شدی

پرچم پیکار را رافع شدی

 

این حسین آن نیست کاندر روزگار

خواری و ذلّت نماید اختیار

 

کی پذیرد بیعت آن نور جلی

هست اندر جسم وی نفس علی

 

تو شدی باعث کنم من کارزار

قعر دوزخ باشدم دارالقرار

 

شمر گفتا می کنی حالا چکار

یا ریاست را کنون بر من سپار

 

یا مهیای قتال و جنگ شو

یا ده استعفا و بر یکسو برو

 

زادۀ وقاص گفتا کای دلیر

می کنم اجرا بیانات امیر

 

می شوم الان مهیا بهر جنگ

می کنم برآل هاشم عرصع تنگ

 

تو یکی سرهنگ شو فرمانبرم

من همانا خود امیر لشگرم

 

شمر دید آماده او را بهر جنگ

شد برون از لشگر بی نام و ننگ

 

رو به اردوی امام مستطاب

در زبان اَینَ بَنو اُختی خطاب

 

گفت خواهر زادگان من کجاست

مادرشان از کلاب و خویش ماست

 

شه صدای آن ستمگر را شنید

گفت بر اخوان خود شاه شهید

 

گر چه فاسق باشد این کافر مآب

در دهید این خویش مرتد را جواب

 

رو ببین عباس حرف شمر چیست

این ندا از آن لعین بیهوده نیست

 

مقصدی دارد یقین آن بیحیا

در ندایش هست پنهان ماجرا

 

بر جبین پور شیر لایزال

بر نشست آنگه عرق از انفعال

 

آمد عباس بن قتال العرب

با برادرهای خود با صد کرب

 

نور با ظلمات شد تا روبرو

گفت عباس ای لعین زشتخو

 

تا تو خواهرزاده ام کردی خطاب

از خجالت من شدم مانند آب

 

گر اجازت داشتم از شهریار

دادمی پاسخ به تیغ آبدار

 

ضرب و شستی بر تو می دادم نشان

می گرفتند از تو عبرت کوفیان

 

حالیا ای مرتد بی آبرو

بهر چه ما را بخواندی بازگو

 

داد پاسخ آن ستمگر کای جوان

بر شما آورده ام خط امان

 

بر امیرم همچو من بیعت کنید

خویش را از این بلا راحت کنید

 

هر چه باشد بهرتان در دل مرام

مال و جاه و عزت و شأن و مقام

 

می کند جود و عطا ابن زیاد

می رهاند از غم و باشید شاد

 

با شما دارم قرابت در میان

هست با من هم قبیله مام تان

 

من نمی خواهم به دست این سپاه

آرزوهای شما گردد تباه

 

زین غریب تشنه بردارید دست

زانکه او خورده در این صحرا شکست

 

او میان موج های پر خطر

مانده روی آب دریا غوطه ور

 

هم خود او هم بنی هاشم تمام

کشته می گردند با تیر و حسام

 

من نییَم راضی شما در کارزار

غرق خود گردید اندر این دیار

 

این سخن را تا شنید عباس راد

این چنین گفتا به شمر بد نهاد

 

لعنت حق بر تو باد ای بی پدر

می دهی ما را امان خاکت به سر

 

نیست اما بر امان خلق امان

بر تو بادا لعن خلّاق جهان

 

لعنت یزدان بر آن ناپاک باد

کایچنین خط امانی بر تو داد

 

تو همی گویی ز ترس مرگ و جنگ

دست برداریم از ناموس و ننگ

 

دست از دامان این سرور کشیم

رو که تو چون پنبه و ما آتشیم

 

من نمی گویم براین مظلوم شاه

من برادر هستم و یا سر سپاه

 

من که فرزند رشید حیدرم

بر عزیز جان زهرا نوکرم

 

بی حسین آرم اگر روزی به سر

مرگ اولاتر بود خاکم به سر

 

او شهنشاه است و من دربان او

صد هزاران همچو من قربان او

 

شمر دون زین ماجرا شد دل پریش

کرد دعوت سوی لشگرگاه خویش

 

در سپهر هاشمی ماه تمام

با برادرهاش آمد بر خیام

 

بود افسرده دل افتاده اش

زین که خوانده شمر خواهرزاده اش

 

از قضایا کرد استفسار شاه

گفت بر خورشید دین تابنده ماه

 

بهر من آتش بجان آورده بود

از امیر خود امان آورده بود

 

شاه گفتا ای ز حیدر یادگار

گر روی داری برادر اختیار

 

زین سخن فرزند قتال العرب

گشت بس پژمرده حال و منقلب

 

گفت کای فرزند شاه اولیاء

من غلام خانه زادم بر شما

 

تو امید این دل غمدیده ای

از غلام خود مگر رنجیده ای

 

گر دو صد پاره کنندم کوفیان

بر نگردانم رخ از این آستان

 

در بدن روح و روانی تو مرا

از چه از درگاه خود رانی مرا؟

 

بعد از آن سربر دو زانو آن جناب

نرگس چشمش شده مشغول خواب

 

ز آنطرف بر حسب امر پور سعد

کرد غرش طبل جنگی همچو رعد

 

لشگر کین با غریو و های و هو

بر خیام طاهره کردند رو

 

تا شنید آواز قوم بد سیر

زینب کبری دوید آسیمه سر

 

شد شرفیاب حضور آن جناب

گفت کای آرام جان بو تراب

 

می نه بینی ای شه والاگهر

رو بخرگه کرده قوم کین سیر

 

از صدای طبل جنگ کوفیان

دختران لرزان چو برگ خزان

 

چاره ساز ای چاره ساز کائنات

بر حریم بی پناه و طاهرات

 

شاه چشم نیمه خوابش باز کرد

گوش بر آن جانخراش آواز کرد

 

خواند پیش خود سپه سالار خود

یعنی عباس علی غمخوار خود

 

گفت رو بر گو بر این قوم ظلام

چیست در این تنگ وقت این ازدحام

 

گر به جنگ آیند اشرار عرب

گو نباشد جنگ این هنگام شب

 

پور حیدر رفت پیش اشقیا

گفت کای بی عرضگان بی وفا

 

زین هجوم نا بهنگام ای سپاه

چیست مقصد، رویتان بادا سیاه

 

داد پاسخ یکنفر از اشقیا

این بود مقصود یابن المرتضی

 

بر امیر کوفه یا بیعت کنید

یا به مرگ خویشتن سرعت کنید

 

این چنین گفتا ابوالفضل رشید

ایستید اینجا ایا قوم عنید

 

کسب تکلیف از امام خود کنم

من مطیعم زو به هر لاونعم

 

بازگشت عباس پیش شاه دین

گفت منظور گروه مشرکین

 

شاه فرمود ای مرا پشت و پناه

سک شبی مهلت بگیر از این سپاه

 

امر بیعت نیست از من ساخته

بی جهت لشگر به مخیم تاخته

 

زیر با ننگ رفتن ذلت است

مقصدم آزادی و حریت است

 

کی نمایم من قبول عار و ننگ

نیست با این قوم چاره غیر جنگ

 

من نی ام آنکس به ذلت تن دهم

دست بیعت بر کف دشمن دهم

 

دوست دارم باشد امشب مهلتی

تا تهجّد را بیابم فرصتی

 

باز برگشت آن سپه سالار راد

گفت بر آن کوفیان بد نهاد

 

یک شب ای لشگر بما مهلت دهید

صبحگه از قید مهلت وارهید

 

هر چه گفت عباس کردند امتناع

کوفیان گفتند بیعت یا نزاع

 

زآن میانه یک نفر از دشمنان

گفت با لشگر که ای اهریمنان

 

خواهد ارمهلت شبی گبر و یهود

می دهید، ای لشگر شوم و عنود

 

این حسین بن علی پور نبی است

از شما دلخواه او مهلت شبی است

 

از چه رو دارید مهلت را دریغ

او که فردا کشته خواهد شد به تیغ

 

شد موثر گفته اش بر اشقیا

کوفیان گشتند بر مهلت رضا

 

باز گردیدند هر کس جای خود

ای عجب چرخ برین نآمد فرود

 

در همان شب شد از آن قوم ظلام

سی نفر ملحق به اردوی امام

 

جملگی راه سعادت یافتند

روز عاشورا شهادت یافتند

 

بود آگه شاه از پایان کار

سرّ مهلت خواستن شد آشکار

 

ای ((حسینی)) شد مفصل ماجرا

جد تو مهلت گرفت از اشقیا

 

تا توانی از اجل مهلت بخواه

وز خدا توفیق بر خدمت بخواه

 

باقی این نهضت پاک امام

کن رقم در جلد سوم بالتمام

 

پایان.

 

مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت فاطمه زهرا (س) (بخش اول) 3207

احوالات حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

(بخش اول)

 

عبث دگل دل زاریم ملالیله دولیدور

خیال خانه سی یوز مین خیالیله دولیدور

 

گوگلده جلوه ایدن غم لری خیال ایدرم

همان خیالی اوزوم بیر بیان حال ایدرم

 

مدام دلده مصوّردی گرچه بو تصویر

کتابت اولماسا کافی دگل بونا تقریر

 

اَلیمده جنبشه گَلموبدی خود به خود کامه

گیچوب بهار، یازارام ایسترم خزان نامه

 

خزان یتنده گلستانه گیتسن عالمی وار

نه گُل نه بلبل اگر بُلمسن خزان غمی وار

 

گُل بهاریده تغییر اولماسا بو قبیل

حدوث عالمه لازم گَلور بیر اوزگه دلیل

 

تمام عالم امکاندا واردی بو تغییر

محالیدور که بو تغییر اولا علاج پذیر

 

بو عالم متغیّر حدوثه باعث دور

قدیم ذات خدادور، تمام حادثدور

 

ایشیق گونی گوروسن گونده بیر زوال تاپار

زوال حالینی فکر ایتسه اهل حال تاپار

 

گورور جهان متغیّردی دائمی قالماز

حدوث عالمی عاقل اولان خبر آلماز

 

هانی بهار، هانی گلشن ایچره قرمزی گُل

هانی چمنده کی فرش زمرّدی سنبل

 

هانی او لاله ی نُعمان پیاز زرد و سفید

نه اولدی نسترن و یاسمن، هانی گُل بید

 

هانی حنائی، هانی اشرفی، هانی رعنا

هانی قرنقلِ صد برگ گلستان آرا

 

نولوبدی نرجس، هانی چشم شوخ و شهلاسی

که بیر اونون واریدی بیر جهان تماشاسی

 

گر عبرتیله نظر ایله سن گلستانه

خزان قویوب گوره سن گلستانی ویرانه

 

نه گلستاندا صفا وار، نه بیر نشان گُلدن

نه بیر سراغ خزان دیده خسته بلبلدن

 

درخت، گُل باشینه توکدوروب خزان توپراق

گَزَلّه زاغ و زغن بلبلون گوزیندن ایراق

 

توکوب لباس آغاجلار هامی بو آفتدن

قالوبلا عور، سالوب باش اَشاقه خجلتدن

 

اولوبدی صحن چمن جای آه و درد و محسن

دونوب حزانه گُل و گلستان، سولوبدی چمن

 

یتوبدی باغه ایله آفت سموم خزان

درخت بِه گَتوروبدور بو غصّه دن یَرغان

 

چمنده کی او زمرّد مثال فرش آلینوب

اونون یرینه یره فرش کَهربا سالینوب

 

دوشَر خیالیمه بو نو گُل خزان دیده

که حسرت اولدی هامی عمری بیر خوش امّیده

 

خزان یتیشدی اونا اوّل بهارینده

گِچیرتدی عمرینی بیر خوش گون انتظارینده

 

آدی بتولیدی امّا به سان یائسه زن

تمام عمریده بیر گُلمدی یوزی دلدن

 

دوشَر خیالیمه بو نو گُل خزان دیده

که حسرت اولدی هامی عمری بیر خوش امّیده

 

خزان یتیشدی اونا اوّل بهارینده

گِچیرتدی عمرینی بیر خوش گون انتظارینده

 

آدی بتولیدی امّا به سان یائسه زن

تمام عمریده بیر گُلمدی یوزی دلدن

 

آتاسی احمد مرسل اولان زمانینده

همیشه آجلیق اودی اود سالوردی جانینده

 

اگرچه گُل یوزی زیبِ فضای گلشنیدی

گئجه گونوز ایشی داد و فغان و شیونیدی

 

تمام عمرینی اون سگّیز ایل یازوب کُتّاب

یازیلسا چَکدیقی زحمت کتاب اولور مین باب

 

بو مدّتی او قَدَر درد و غصّه چکمیشدی

ساچی آغارمیشدی، قامتی بوکولموشدی

 

بو غملریله بیله ظلم و جور اعدادن

گیدَنده گیتمَدی سالم بو دار دنیادن

 

بنی امیّه نه قویدی پیمبره حرمت

نه چَکدیلر بو بلاکش عزیزه دن خجلت

 

قویوبلا یرده حبیب خدا جنازه سینی

قضادن آلدیلار اوّل جفا اجازه سینی

 

ثقیفیه یغشوب ایتدیلر او گون شورا

همان او شوریله محکم لَنوب بنای جفا

 

قویوب خلیفه ی برحقّی بی وفا امّت

ایدوب تمامیسی زندیق اوّله بیعت

 

ایدوب او بیعتی ثانی اَلینده بیر عنوان

اوچومجی گون گوتوروب نچّه نطفه ی شیطان

 

گَلوبله باب رسول خدایه سرعتیلن

دوگَردیلر قاپونی منتهای جراتیلن

 

قاپی دالیندا گَلوب دوردی حضرت زهرا

دیدی ندور بو هیاهو، بو شورش و غوغا

 

پیمبرین دیدیقین سالمیوب او گون یاده

جواب ویردی او ثانیِ زنازاده

 

یتور عم اوغلیوا مسجده بیعته گَلسون

دگل او وقت اوتورسون ایوینده دینجَلسون

 

هارا یتیشدی داخی بُلمورم سوال و جواب

خطاب ایلدی اشراره زاده ی خَطّاب

 

گیدون اودون گَتورون اود وورون بو درگاهه

گرک علی ایده بیعت بو پیر آگاهه

 

آلشدی درگه رحمت بو ظلم اودیله یانوب

نه اود قالوب اثریندن، نه اود ووران اوتانوب

 

دوزوب دایاندی خانم فاطمه قاپی یاندی

آچلدی سوخته در، یاندی دلدن اودلاندی

 

فشار ویردی بتوله از بس در و دیوار

شکسته ایلدی پهلوسین عاقبت بو فشار

 

ایله یارالادی پهلوسینی شکسته ی در

دورانمادی اَیاق اوسته شفیعه ی محشر

 

او حالتیله دیدی فضّه گُلشنیم سولدی

خدایه آند اولا بطنیمده کی شهید اولدی

 

امام ایشیتدی سسین صحن خانیه چخدی

بنای محکم صبرین بو منظره یخدی

 

دوتوب او ثانیِ لامذهبین گریبانین

یخوب یر اوسته یتوردی دوداقینه جانین

 

دوباره غالب ایدوب حلم لشکرین غضبه

دوروب اَیاقه دوزوب صبر قیلدی بیر سببه

 

دیدی وصیّت پیغمبره گیت اول قربان

همان وصیّته اولمام اُلونجه نافرمان

 

همین که چَکمیه جاق بُلدولر او شه شمشیر

اولوب او دسته ی روبه به سان شیر دلیر

 

گَلب اَله گُل مقصود اولدی خاطرخواه

شکار ایدوب اسداللهی دسته ی روباه

 

رسن گَتوردوله دست خدانی باغلادیلار

بو کینه دن جگر مصطفانی داغلادیلار

 

چکردیلر باش آچوق بیعته اهانتیله

بتول دوتموشیدی دامنین صداقتیله

 

عم اوغلوسوندان او تن خسته اَل گوتورمَزدی

امیدیله دوتولان دامنین اوتورمَزدی

 

چکردی یوز اَلیلن ثانی حکم اوّلیلن

و لیک فاطمه ساخلاردی بیرجه تک اَلیلن

 

پیمبرون قیزی ثانی گوروب اوتورمیه جاق

علیدن هر نه قدر ساقدی اَل گوتورمیه جاق

 

اشاره ایلدی بی شرم قنفذه او لعین

بتولی وور گله تا بوشلاسون علی اتکین

 

او نیم سوخته هیزم لرین بیرین گوتوروب

اَلین عای اتکیندن دوتان اَله یتوروب

 

ووراردی فاطمه نی، گوسترردی اوز هنرین

جهانی یاندوروب، اودلاردی مصطفی جگرین

 

او قدری ووردی او مظلومه هوشیدن گیتدی

یخلدی توپراقه، ظلم اهلی مقصده یتدی

 

کشان کشان آپاروردیله قوم سفیانی

حضور نطفه ی شیطانه کامل انسانی

 

بُلنمرم نه جری ایتدی قوم گمراهی

یتوردیله بو اهانتله مسجده شاهی

 

امام اوّل حقّی او قوم کینه شعار

خلیفه ی جعلی محضرینده ساخلادیلار

 

وفا خزینه سی صدّیقه، تا که آچدی گوزین

گوروب عم اوغلوسی یوخدی، چخارتدی یاددان اوزین

 

بویوردی فضّه هانی بوالحسن، او شاه زمن

جواب ویردی آپاردیله مسجده دشمن

 

بویوردی ویردون عبا و عمّامه سین یا نه

و یا آپاردیلار باشی آچوق ذلیلانه

 

عبا گَتورماقا عرض ایتدی تاپمادیم فرصت

عمامه ویرماقا اشرار ویرمدی مهلت

 

اَلین دوتوب حسنِینون او حالیده زهرا

گیدردی مسجده، هردم چکردی وا غوثا

 

پیمبرین قیزینی هر گورن او حالتیله

دوشردی آردیجا اندیشه ی حمایتیله

 

یتیشدی گوردی ایاق اوسته ساخلیوب ثانی

امیر جور قباقینده شاه یزدانی

 

قلج اَلینده دیور قیل خلیفیه بیعت

وگرنه بوینیوی وورماقه منده وار قدرت

 

آتا یرینده گورنده او کلب پیر اوتوروب

وصیّ برحقی باشی آچوق قباقدا دوروب

 

پوزولدی حالی ایله بو اسفلی منظره دن

گوتورمدی گوزینی منبر پیمبردن

 

خطاب ایلدی بسدور، عم اوغلیمی اوتورون

قویون گیداخ، ایلیون شرم، بیزدن اَل گوتورون

 

اَل ایتدی معجرینه فاطمه او حالینده

گزردی نقشه ی نفرین پوزوق خیالینده

 

دوشوبدی حیرته یکسر ثوابت و سیّار

یریندن اوینادی مسجدده کی در و دیوار

 

اشاره ایلدی سلمانه میر اهل یقین

پیمبرون قیزینی قویما ایلسون نفرین

 

اَیا شفیعه ی محشر، رسوله ریحانه

ندور بو مهر و محبّت علیِّ عمرانه

 

فقط اونون باشی اوستونده بیر قلج گورسن

هلاک آختاروسان، اوز اوزیوی اُلدوروسن

 

رضا اولورسان اونا دوتماسون بو گون قرار

داخی بو دار دیار ایچره قالماسون دیّار

 

اولوب علی باشی اوستونده بیر قلج مسلول

حسین کیمی جگری تشنه اولمیوب مقتول

 

نه حکمت اولدی دوام ایتدی روز عاشورا

دیار کرب و بلاده ربابیله لیلا

 

جهاندا بو ایکی خاتون نقدر صابریمیش

که ذکر صبرلری زینت منابریمیش

 

بودور اورکده اولان مقصدی بو روسیَهون

نقدریمیش آراسی خیمه گاه و قتلگهون

 

ندندی گَلمَدیلر بو ایکی خانم داده

حسینه یتمدیلر قتلگهده امداده

 

گوروردولر که اونی اُلدورولّه میداندا

قلج ووران، اوخ آتام، صف چکوبله هر یاندا

 

آلوبلا دوره سینی حلقه تک او قوم جهول

ایدوبله قتلینه هشتاد مین قلج مسلول

 

یوخیدی رحمه گَلن بو قدر سپاه ایچره

یتن وورور اونا بیر یاره قتلگاه ایچره

 

دایاندیلار نجه بس قتلگاهه گیتمَدیلر

تظلّم ایتماقا میر سپاهه گیتمَدیلر

 

اولور که گیتماقا عصمت لری اولوب مانع

یانان دله سو توکن چشمه اولدیلار قانع

 

چکردیله اولی کیم انتظار ایمایه

اجازه یتمدی شهدن رباب و لیلایه

 

نظر اوخیله دیمه جمله باغرینی دَلدی

حسینه ده کمکه خیمه دن گَلن گَلدی

 

باجیسی زینب مظلومه گوردی بو حالی

سبب علاقه ی دلدور، پوزولدی احوالی

 

چخوبدی عصمتی یاددان ایله اوزین ایتوروب

اوزیده بُلمور حسینه اوزین نجه یتوروب

 

او وقت گَلدی که گَلمیشدی شمر شومِ شریر

اوز آستینینی ایتمیشدی غیضیدن تشمیر

 

ویروردی خنجر برّانه دم به دم صیقل

ندندی اولمادی بو صیقلی ویرن اَل شَل

 

بویوردی نائبه ی فاطمه ندور سببی

غضبلی سن، سنی یوخسا دوتوب خدا غضبی

 

پیمبر اوغلینی اُلدورماقا هوسلنیسن

بو وجدیله گولوسن، اوز اوزیوه سسلنیسن

 

چکیل کناره گَلوم آنّینون سیلوم ترینی

اُلنده باغلیوم اوز معجریمله گوزلرینی

 

گیدوبدی هوشه، سپوم قوی او گُل یوزینه گلاب

کمال فرضیدور هر مسلمه بو امر ثواب

 

هنوز باخما که هر زخم جسمی قان ویروری

گوزی آخوب، نفسی قورتولوبدی، جان ویروری

 

اگرچه شمریله زینب چوخ ایتدی بحث و جدل

نه او حسیندن اَل چکدی، نه بو شمریدن اَل

 

او قدر طول تاپوب زینبیله شمر سوزی

گوزین آچوب بو سوزه ختم ویردی شاه اوزی

 

بویوردی ای باجی چوخ عجز قیلما جلّاده

سنون یریوه آنام وار یانیمدا معناده

 

گوزیمی باغلاماقا چوخ بُلور مناسب حال

ایده یارامدان آخان قانی قرمزی دسمال

 

شهید عشق گوزی قانلا باغلانا خوشدور

باخا آناسی گوره، اود دوتوب یانا خوشدور

 

دایانم گیت حَرَمه، اول حرملریمه پناه

سنه ده شامه کیمی بُل پناهدور ا...

 

طریق شامیده سر خیل کاروان سنسن

امان خلق اولان اوغلوما امان سنسن

 

علیل و خسته امامه گرک پناه اولاسان

تمام قافله ی عشقه دادخواه اولاسان

 

بالاجه قیزلاری جمع ایله دسته ی گُل تک

یغوب کناریوه آل، قویما بیر بالا قالا تک

 

قِییتدی امر امامیله خیمیه زینب

دوباره قالدیقی یردن شروع اولوب مطلب ....

 

گرک مطابق ایدم بیرده لفظ و معنانی

یازام بقیّه ی حال رباب و لیلانی

 

حسیندن صورا اکبر فدا ویرن لیلا

علی دیردی، حسین آختاروردی صبح و مَسا

 

اگرچه گورموشیدی اکبرینی صد پاره

حسین دیردی، گَلوردی فغانه همواره

 

خیال طرّه ی اکبر دیمه اسیر ایلدی

حسینون عشقی اونی شمره دستگیر ایلدی

 

اوغول باشین دیمه ایتمیشدی رهنما اوزینه

باخاردی دائم حسینون او قان دولان گوزینه

 

نقاب و معجری غارت گونی آلونموشدی

حجاب عصمت اونون باشینه سالونموشدی

 

گیدردی قولّاری باغلی دیار شامه کیمی

حسینی اوخشیوب آغلاردی صبحه شامه کیمی

 

انیسی آه سحرگاه، مونسی غمیدی

غریبیدی، بو غم غربتیله خرّمیدی

 

صراحتاً ایلین یوخدی حالینی اظهار

همین وفاسینه معیار بسدی بو مقدار

 

ولی رباب که گنجینه ی محبّتیدی

حسیندن صورا خوش روزگاره حسرتیدی

 

نه فکری سیر گلستان و سیر گلشنیدی

اُلن گونه کیمی کاری مدام شیونیدی

 

مدینیه قِییدن صورا روات خبر

یازوبلا بیله بو خواتین اولاندا وقت سحر

 

گیدردی گون قاباقیندا دوراردی آغلاردی

حسین دیوب جگرین گونده گونده داغلاردی

 

امام تشنه لبی یاد ایدردی هر گونده

یاناردی کیمدی گورن بیله بیر اثر گونده

 

دیردی گونلر اگنده قالان حسینیم وای

ویرن سوسوز سو کنارینده جان حسینیم وای

 

بو گوزلریمله دیردی امامی گوردوم من

دوشوبدی عور قوری یرده بی حنوط و کفن

 

اولوبدی نیزه لرین باشی اول شهه تابوت

او ظلمی گورمیوب هرگز بو عالم ناسوت

 

نه تک منی قویوب آواره صوت قرآنی

سالوب نوایه او سس عرشیده مسیحانی

 

سَرین سو ایچمدی عالمده بو وفا کانی

یتوردی باشه بو زحمتله عمر دنیانی

 

گورنده هر آنانون سود امر قوجاقینده

ایدردی اصغری بیر جلوه گوز قاباقینده

 

گَلوردی سینه سینه سود، دوتاردی اود جگری

دولاردی خون دلیله همیشه چشم تری

 

گیدردی گاه اوزیندن دیردی لای لای اوغول

گَلوردی هوشه گهی سسلنوردی ایوای اوغول

 

یِتِیدی گوشینه هر بیر کسون رباب سسی

بیله بُلوردی گَلور بیر دل کباب سسی

 

آنا قاباقیجه گورسِیدی بیر بالا یِریری

دیردی بو یِریَن اصغری نشان ویریری

 

ایدیم نه چاره، منیمده اگر قالیدی بابام

یِریردی قویمازیدی من بو حسرتیله قالام

 

صحیفه اود دوتوب اودلاندی، ((صافیا)) بسدور

رباب شیفته ی مهر شاه بی کسدور

 

قلم یِریمور اَلون ساخلا گِچ بو صحبتدن

کفافیدور بو بیان علقه و محبّتدن

 

گنه شفیعه ی روز جزانی سال یاده

سنیله سس سسه ویرسون رسول معناده

 

او گون که ایستدی مسجدده ایلسون نفرین

پوزاردی عالمی سلمان اگر قویِیدی یقین

 

گوروبله فاطمه نون اولدی صبر و طاقتی طاق

علینی بوشلادیلار اهل ظلم و کفر و نفاق

 

مراجعت ایلدی مسجد پیمبردن

اوزی، عم اوغلوسی، سلمانیله حسین و حسن

 

یِتیشدیلر ایوه باغلاندی باب رحمت و دین

اولوب ولیّ خدا ظلم اَلیله خانه نشین

 

همان او گونده اَله گَلمدی دشمنون غرضی

او صدمه فاطمه نون اولدی علّت مرضی

 

بهار عمریده جان گلشنی خزان اولدی

پوزولدی گون کیمی رخساری، گون به گون سولدی

 

فغان و شیونیله روز و شب مدار ایلدی

گونوزلرین گئجه تک تیر قیلدی، تار ایلدی

 

جفا و جور و ستمدن او قوم دویمادیلار

دویونجا آغلاماقا اوز ایوینده قویمادیلار

 

همین بو باره ده دائم او قوم بیگانه

دیردی شکوه یولیله علیّ و عمرانه

 

پیمبرون قیزی یا ماتمه گئجه باتسون

و یا گونوزلری ماتم دوتوب گئجه یاتسون

 

مدینه اهلی یاتانمور صدای شیوندن

گذر ایدنمری بیر رهگذار دیریندن

 

بو شکوه اوندا کی اظهار اولوندی زهرایه

گونوز اولاندا دوروب یوز قویاردی صحرایه

 

گیدردی بیر آغاجین سایه سینده آغلاردی

گَلوردی نالیه، شامه کیمی سیزیلداردی

 

همین که آنلادیلار بیر گئجه قالوب بیدار

همان آغاجیده کسدیله ریشه دن کفّار

 

صباح اولاندا گَلوب گوردی ایلدی افسوس

قِییتدی فاطمه اولدی حیاتیدن مایوس

 

روایت ایلر اوزی شهریار خیبرگیر

همان روایتی بیله ایدوبدیلر تحریر

 

دیر که بیر گونی گَلدیم ایوه حزین و ملول

اولوبدی فاطمه نی گوردوم اوچ ایشه مشغول

 

او دم که هر دمی شیرین حیاتیدن اوسانور

گِل ایسلادوبدی، خمیر ایلیوب، تنور یانور

 

دیدیم ندور بو تدارک، نه زاد راحله دور

بو تنگ حوصله وقتونده بونه مشغله دور

 

جواب ویردی عم اوغلی یاخونلاشوب اجلیم

بیان صدقیمه مصداق دور بو اوچ عملیم

 

لزومیدور بو خمیره تنور اولوب روشن

وجود نان اولا، آج قالمیا حسین و حسن

 

گِل ایسلانوبدی، سو حاضردی ای امام زمن

که تا یووام حسنِینون لباس و زلفینی من

 

گورنمرم دوتا گیسولرینی گرد و غبار

اَلیمده طایر روحیم بو غصّه دن اولی زار

 

گئجه گونوز بوییدی اکثر مناجاتی

طلب ایدوب بو امیدیله باب حاجاتی

 

که ای بو عالم خلقتده بی سهیم و شریک

عنایت ایله منه قیل وفاتیمی نزدیک

 

قبول ایلدی محبوبی اولماسون تکرار

زمان موتی یتوب اولدی بستری بیمار

 

او گونلری که چوخ شدّتیله ناخوشیدی

اورکده بیرجه او خواتون بو فکریله خوشیدی

 

اولِیدیلار حسنِینی اُلنده یانینده

کسِیدیلر یانینی جان ویرن زمانینده

 

قضایه باخ که اونون حال احتضارینده

نصیب اولمادی اولسون اولار کنارینده

 

یتیشدی ساقی کوثر گوروب اَُلور زهرا

گوزون یوموب دلی یوخدورنفس گَلور امّا

 

خطاب ایلدی ای قاعد صلات قیزی

امام فوج ملک، حاملِ زکات قیزی

 

جواب گَلمدی اولدی ولیّ حق دلگیر

مقام لفظیده ویردی بیانینه تغییر

 

دیدی عم اوغلیوام آخِر گوز آچ، منی دیندیر

نه من، مجسّمه ی داد و شیونی دیندیر

 

رسول خاطرینه بیرجه گَل منیله دانش

بو سس تانیشدی سنه آل سسیمی، گِتمه یانش

 

گوزوم ایشیقلانی من گورسم آچمیسان گوزیوی

اُلنه تک دیرم دلده منده سون سوزیوی

 

گوز آچدی تر گُل افسرده تک او دخت نبی

اولوب اوسولماقینون آفت خزان سببی

 

دیدی عم اوغلی گَلوبدی باشا اجل اُلورم

باخوب بو حالیمه یان، داده گَل، اُلورم

 

وصال گونلری گیچدی زمان هجراندور

قالان بقیّه هامی عمریدن بو بیر آندور

 

اوتور یانیمدا ایشیت بیر به بیر وصایامی

که سنده منده غنیمت بولاق بو هنگامی

 

دوشوبدی فرصت اَله بزم راز خلوتدور

که عمریدن منه بو فرصتیمجه مهلتدور

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم صافی تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت فاطمه زهرا (س) (بخش پایانی) 3206

احوالات حضرت فاطمه زهرا (سلام الله)

 

(بخش دوم و پایانی)

 

دوشوبدی فرصت اَله بزم راز خلوتدور

که عمریدن منه بو فرصتیمجه مهلتدور

 

عرایضیم سنه هر چند سنه دردسر اولاجاق

سوزوم چوخ اولسادا وقت آزدی مختصر اولاجاق

 

هامی عرایضیمون نچّه سوزدی ماحَصَلی

قبول اولونسا بسیمدور او سوزلرین عملی

 

بیری بودور که منه حقّیوی حلال ایله

او باره دن بو دل زاری بی خیال ایله

 

ایکیمجیسی بودی گر عورت اختیار ایله سن

دیمم مجاز دَگیلسن، بو اختیاریده سن

 

بیر عورت آل یانا بو جانه اود سالانلاریمه

رئوف اولا، یانا دلدن منیم قالانلاریمه

 

حسینیله حسنیم ، روح جسم و جانیمدور

قرار صبر دلیم، طاقت و توانیمدور

 

گر اینجیسه حسنیم روحیمه اذیّت اولور

حسینیم اینجیسه جنّت سرای محنت اولور

 

سنه رضایت دل بونلارین رضایتیدور

نه چون رسول خدانون بولار امانتیدور

 

ایدوری بونلاریله کسب نور، دیده لریم

چکیده ی دل و جاندور بو نور دیده لریم

 

عم اوغلی زینب و کلثومیدن گوتورمه گوزون

من اولمارام، گَله هر کیم آنالیق ایله اوزون

 

اگرچه مشکل اولور هر آنا آتا اُلومی

ولیک سخت گَلور قیزلارا آنا اُلومی

 

نجه که اوغلان اوشاقی یتیم اولور آتادان

اولور یتیمه هامی قیز عیالیده آنادان

 

آنا یرینی اوغول بوش گورر کناره چخار

نجه دوزر قالا ایوده مگر کسوک قیزلار

 

علی الخصوص که بو زینبِ بلاکش اولا

آنا دیه یانا یکسر، وجودی آتش اولا

 

اوچومجیسی بودی من ایلین زمان رحلت

نقدر ممکن اولا قویما فوت اولا فرصت

 

سنه عیاندی که باغ وفا گُلِ تریم

چخارتما کوینگی کی دست حق مظهریم

 

گئجیله غسلیمی ویر، ایت کفن، مزاره یتور

منیم یولومدا قالان چشمی انتظاره یتور

 

بابام رسول خدانون یتور امانتینی

دعای خیر ویروب ایسته استجابتینی

 

مباد حاضر اولا دفنیمه منافق لر

موافقت ایده ، دین اوسته ناموافق لر

 

سالالّا زحمته تابوتیمه یتورسله اَل

قبول اولونماز اگرچه او جمعیدن بو عمل

 

دیمه علاقه کسور روح جسمیدن بُلمز

دیردی عالم معناده مومنین اُلمز

 

تانیسا قبریمی کفّار اولمارام راحت

قیامتیمدی مزار ایچره بُلدوقوم ساعت

 

همین بو حالیده اوّل او گُل شکفته لَنوب

دوباره سولدی خزان توپراقی باشه اَلنوب

 

شهادتِینی دیردی باخاردی باش اوسته

اجل تری او دیدوقجا اوتردی قاش اوسته

 

او گلشن ادبون نرجسی گوزین یومدی

یومان کیمی گوزینی بحر رحمته جومدی

 

گوزینی باغلادی اوّل او قبله ی ایمان

یوزینی قبله ی اسلامه دوندروب او زمان

 

قطیفه چکدی یوزینه که گورمسون یوزینی

وصیّته عمل ایتسون، ایتیرمسون اوزینی

 

قویوبدی سینه سی اوسته امام قرآنین

ووروبدی معنی قرآن بِلینه دامانین

 

قاباقدان حاضریدی صحن خانه ده اصحاب

صحابه آدلاری، بیر دسته با وفا احباب

 

همین که ناله صداسی اوجالدی آنلادیلار

لزوم اولمادی قیلسون امام استحضار

 

سو قیزدوروب ویروب اول شاهه، گَتدیلر تابوت

ایدردی غبطه بو اوضاعه عالم ملکوت

 

ویروبدی غسلینی ترتیبیله امام مبین

حنوط قیلدی او خاتونه، ایلدی تکفین

 

گَلوب کناریده قویدی یوزینی دیواره

ایدردی ناله، آخاردی سرشکی رخساره

 

روایت ایلر امامون او حالینی ورقه

دیردی ناظریدیم بو اسفلی مَا التَّفقه

 

ادبله عرض ایلدیم ای کننده ی خیبر

ندور که عارضه گوزدن توکورسن اشک بصر

 

مگر ایدوبدی سنی فقد فاطمه محزون

پوزوبدی رنگ رخون روزگار بوقلمون

 

جواب ویردی منی آغلادان نه هجراندور

نه بو محندی، نه بو غصّه ی فراواندور

 

ویرنده غسلینی زهرای اطهرین یاندیم

دوزوب دایاندیم، اگرچه اورکدن اودلاندیم

 

گوزوم ساتاشدی او آفت یتن گُل ترینه

قولوندا دَگدی اَلیم تازیانه یرلرینه

 

وارام نقدر ایدم ناله بو اودوم سونمز

اُلونجه گلشن و باغه طرف یوزوم دونمز

 

همین بو حالیده یتدی حسینیله حسنی

که یعنی فاطمه نون هر ایکی گُل چمنی

 

گَلوردیلر او اَیاق روضه ی پیمبردن

بو سوز یِتیشمیشیدی مرقد مطهردن

 

آچون یولی گَلوری فاطمه یتیملری

دگلدی لازمه بیر کس ویره اُلوم خبری

 

گوروبدیلر که کفن پوش اولوب آنا بدنی

کنار ایلدیلر بزم ماتمه گَله نی

 

سالوبلا اوزلرینی نعشی اوسته آغلادیلار

بو شیونیله هامی کائناتی داغلادیلار

 

دیردیلر بیزی گر ساقلیقون کیمی آناجان

کناره آلمیاسان ایلروق اُلونجه فغان

 

محبّتون اثری عارضی حیات ویروب

او غصّه مرگ اوزی بو غصّه دن نجات ویروب

 

کنار اولوب کفن ، آچدی آنا هر ایکی قولین

حمایل ایتدی بیرینه صاقین، بیرینه صولین

 

یتوردی لطفیله ناگه آنا بالا یارادان

آتا آیردی او ساعت بالالاری آنادان

 

گئجیله گوتدیله زهرا جنازه سین یردن

صحابه، صاحبی، اصحابیله حسین و حسن

 

بقیعه یتدیلر آماده گوردیلر بیر گور

او گوره غبطه ایدر نفخ صور اولونجه قبور

 

امام ایستدی قبره قویا او گُل بدنی

مشاهده ایلدی ناگهان بو منظره نی

 

کنار اولوب ایکی اَل آلدی نعش زهرانی

او حال حیرته سالدی تمام دنیانی

 

اولان او اَللره مالک رسول رحمتدی

آلان امانتینی صاحب امانتیدی

 

یری واریدی گَلیدی بو سس او صاحبدن

مصاحبه سین آلاندا او خوش مصاحبدن

 

ویرنده من بو امانت صحیح و سالمیدی

سلامت اولماقینا اهل یثرب عالمیدی

 

بُله بُله بو رسول خدا امانتی دی

ایکی قولیندا، یوزینده بو نه علامتی دی؟

 

ترابِ تیره اولوب گرچه خوابگاه بتول

قالوب قیامته دین گوگده دود آه بتول

 

روادی که علنی حقّی غصب اولان زهرا

نهان خزینه کیمی ایلیه قبول جفا

 

امام قبرینی بو علّتیله گیزلتدی

اوباره ده حسنِینی اوزینی دینجیتدی

 

نچه مزار درست ایلدی او قبره مثال

قِییتدیله ایوه اصحابیله پریشیان حال

 

صباح اولاندا بُلوبله منافقین یکسر

گئجیله دفن اولونوب یادگار پیغمبر

 

گلوب بقیعه سگ و روبه اتفاقیله

هامی لوازم حفریله، اشتیاقیله

 

دیردی ثانی گرک تازه قبرلر آچیلا

بتول قبرینه بیر بیدق فرح ساچیلا

 

لزومدور هامسی نبش اولا بو تازه قبور

چخا جنازه ی زهرا، اَله گَله منظور

 

پیمبرین قیزینا قیلماسا خلیفه نماز

دگل جنازه ی زهرایه کیمسه دفنه مجاز

 

بو حاله واقف ایدوبلر علیّ عمرانی

که قبر فاطمه نی آچماقا گَلوب ثانی

 

او دمده بیر ساری دسمال باغلیوب باشینا

علاوه عقده ی دل، بیر دوگون ووروب قاشینا

 

بِلینده تیغ دوسر، یوز قویوب بقیعه طرف

او قوم بی شرفه یتدی بحر عزّ و شرف

 

نه گوردیلر که علی بِلینده ذوالفقار گَلور

او شیره بنزری قصد ایلیوب شکار گَلور

 

او حالینی گوره نون رنگ صورتی قاچدی

چَکیلدی بیر طرفه شهریاره یول آچدی

 

بیرینون اوسته گَلوب اَگلنوبدی قبرلرون

گوروب ضلالتینی قوم کفرِ بدسیرون

 

خطاب ایلدی . خطّاب اوغلونا او زمان

ندندی ایلمیسن ظلمیده بیله طغیان

 

اگر بو قبرلرون سوءِ قصد اولا بیرینه

آخار بو عرصه ده قان چشمه چشمه سوریرینه

 

بو تازه قبرلره وورسا بیر کلنگ اشرار

قویام محالیدور اشراریدن قالا دَیّار

 

بو تیغ تیزیمی قانیله ایلرم سیراب

اگر دوباره آچلسا مزار امّ کتاب

 

گوروب علیّ ولینی بو حالیده ثانی

وجودی رعشه دوتوب، لرزیه دوشوب جانی

 

رسول حق بویوران نکته یادینه دوشدی

سارالدی رنگ رخی، اود نهادینه دوشدی

 

که یعنی قورخون او گوندن غضبلنه بو علی

گَله بقیعه قلج بِلده شیر لم یزلی

 

باشندا بیر ساری دسمال شیر شرزه مثال

مقام ایلیه بیر قبری مضطرب احوال

 

تمام یر یوزی گر قوم کفر و باطل اولا

او حالیده اونا ممکن دگل مقابل اولا

 

آچوبدی معذرته دل او روبه مکّار

ارادت دل و اخلاص قلب ایدوب اظهار

 

دیردی یا علی بو اعتذاری ایله قبول

به حقّ جاه رسول و به روح پاک بتول

 

دگولدی قبر بتوله مرام سوء ادب

اولوب ارادت قلبی بو اجتماعه سبب

 

گرک اولیدیلا تشیعیده مسلمانلار

گلیدی فاتیحیه اللرینده قرانلار

 

بولوبلر ایمدیکه ، حاضر اولوبلا قبر اوسته

چکولر آه گلوبلر فغانه آهسته

 

خلاصه اوز ایوینه دعوت ایلیوبدی امام

خدا بولور کی نه نوعی قیلوب همان گونی شام

 

یقوبدی دور بره فاطمه یتیم لرین

توکردی هم اوزی هم اهل بیتی اشگ ترین

 

باخاردی زینب و گلثومه چشم حسرتیله

گلردی شیونه ایلردی ناله رقتیله

 

بیلوردی خاطر زینب دولیدی نسگیلیله

دانشدیریردی آنا تک اونی شیرین دلیله

 

دیمه آتادان اونون حل مشکلی اولماز

آتا دلی ولی هرگز آنا دلی اولماز

 

گهی گوروب حسنی اود دوتاردی آغلاردی

گهی باخاردی حسینه یاناردی آغلاردی

 

گلون. حسینه هامی بیزده آه و ناله ایداخ

صدا صدایه ویراخ دشت کربلایه گیداخ

 

غریبه سیر ویرور کربلا گلستانی

سولان گولی پوزولان بلبل نوا خوانی

 

نه بوستان نه گلستان نه بلبل پرشور

او گلشن ایچره حسیندور کمکلری منظور

 

دوباره گورمیه جاخ دیده لر بیله گلزار

تصادف ایلیه بیر فصلده خزان و بهار

 

باخاندا خیمه گهه آفت خزان گورونور

باخاندا قتلگهه نو بهار عیان گورونور

 

بیان محشر کبری ایدر او هنگامه

نتیجه بوردا ویرور یازدقوم امان نامه

 

چوخ ایسترم اولا، گر اولسا دلده طاقت و تاب

دوباره باب حوائج آدیله فتحُ الباب

 

او کس که گورسِیدی سر و قدّ عبّاسی

بُلوردی سرویده یوخ یوزده بیر تماشاسی

 

ایکی قولینی کَسوبله او سرو آزادون

یره یخلماقینون سیری وار او شمشادون

 

تئز اولمادی یره دوشماقی، چوخ گجه دوشدی

عقابیدن یره من بُلمورم نجه دوشدی

 

یازیلّا تیریله اولموشدی جسمی مالامال

نجه دوشر یره آتدان، اوزون خیالیوه سال

 

عبث دگل اوزینی شاهیدن کنار ایلیوب

ادب ملاحظه گویا او نامدار ایلیوب

 

گَلور خیالیمه اولسون بیر اوزگه علّتیده

اولور که باعث اولا بعده قرب خدمتیده

 

سکینه قالموشدی چون سو انتظارینده

تاپاندا تاپدی بو سقّانی سو کنارینده

 

اگرچه ایچمَدی سو، خیمیه گَتورمدی آب

او اشک چشمیله، بو قانیله اولوب سیراب

 

هامی یارالاری بیر گُل کیمی بهار ایلدی

اوزی دوشن یری بیر آیری لاله زار ایلدی

 

بو سیریده بو سیاحتده گلستان اولماز

بیله بهار گورونموب، بیله خزان اولماز

 

اویاندا باد خزاندان گُل سمن قورویوب

بویاندا نسترن عطری هامی چولی بورویوب

 

که یعنی عارض لیلا سولوب سمن گُلی تک

گَلوبدی شوره ولی نوبهار بلبلی تک

 

دولانوری چمنی عشقی نوگُل آختاروری

به سان سنبل تر، زلف و کاکُل آختاروری

 

آلوبدی اکبرین عطرین او گلستان ایچره

شکسته پر گَزَر امّا او بوستان ایچره

 

نه گوردی قانیله هر گوشه بیر گلستاندور

او گلستاندا هامی رنگ گُل نمایاندور

 

جفا اوخیله گَُل سرخ آچوبدی گُل یارالار

دگنده خار بو واضحدی برگ کل یارالار

 

باخاردی نعشلره آختاروردی محبوبین

قباقجه روحی گیدن یرده تاپدی مطلوبین

 

خدا بولار دیدی گر گُلدی بیر طبق داغیلوب

ندندی اکبریم آخِر ورق ورق داغیلوب

 

سیاه زلفین آچوب سوخته پرند ایلسون

توکوب یارالارینه بلکه خشک بند ایلسون

 

اگرچه اوغلینی دیندیرماقا دیلی یوخیدی

ولی دوتولموشدی بس که نسگلی چوخیدی

 

بُلوردی اکبری یثربده گوزلین واردور

گئجه گونوز آدینی ذکر ایدوب دین واردور

 

خیال ایدردی اونی نه دلیله دیندیرسون

باجیسینا نجه بو حالتی بُلوندورسون

 

دوام ایدوب دوزه بُلمزدی قلب مجروحی

کنار اولوردی دایانسِیدی بیر نفس روحی

 

دیمه او گُل بدنیندن گوزی دویوب دوردی

علاج سیز یارالی نعشینی قویوب دوردی

 

گینه بهار و خزاندا قالان سوزوم واردور

که هر گولونده حسینون منیم گوزوم واردور

 

سالام عروسیله دامادی ایسترم یاده

اورک گوزیله باخام بو عروس و داماده

 

عروس تازه ، یوزی بیر سولان گله بنذر

شکنج طره داماد سنبله بنذر

 

او طوی بناسی اولوب درد عشقله محکم

ثبات و صبر ایلیوب بو بنانی مستحکم

 

گلنده قتلگهه ایتماقا مبارک باد

گوروبله اهل حرم قان اَله یاخوب داماد

 

اجازه ویردی آناسی هاموسنا باخسون

بو قان حنانی گوتورسون هامی اَله یاخسون

 

زفاف حجله سینه تا یتشدی تازه عروس

دوشوب ایاقینه دامادی ایلدی پابوس

 

گوروب که چوخ یولونی گوزلیوب گیدوب هوشه

یارالی پیکرینی چکدی جان تک آغوشه

 

عروس اویاتماسا دامادی کیم گلور اویادی

اویادا بولمدی قانیله زلفینی بویادی

 

دیدی تمرکز مهر و وداد عم اوغلوم وای

طوئی عزایه دونن نامراد عم اوغلوم وای

 

اوپوپ یارالاری ایگلردی گل کیمی هر آن

ایدردی بلبل شوریده تک گل اوسته فغان

 

او زلفدن الینه سالدی عنبر ازلی

مدینیه قایداندان سورا دولیدی الی

 

گورن دیردی نه زیبادی نه ملوسیدی بو

باشی قرالی طویی یاس اولان عروسیدی بو

 

عم اوغلوسندان اَله یاخشی بیر لقب سالدی

دیسم سزادی اُلنه کیمی بو آد قالدی

 

یتنده قارداشینون نعشی اوسته یومدی گوزین

او عشق گلشنینه عاشقانه سالدی اوزین

 

همان او دوشدیقی یرده اوزینی ترک ایتدی

او قدر گِچمدی حقدن مساعدت یتدی

 

دوباره آچدی گوزین اوز اوزینه هوشه گَلوب

گوروب او قانینه غلطانی، قانی جوشه گَلوب

 

بهار بلبلی تک اول گله پناه آپاروب

او شاهی قان آپاروبدور، بو ماهی آب آپاروب

 

اُلنلرین چخادوب یادلاریندن اهل حرم

هامی قوروب او چوخور یرده حلقه ی ماتم

 

بنات نعش کیمی دور ایدوب او نعشی بنات

قالوبلا ششدر حیرتده شاهی گورجک مات

 

ز بس اثر واریدی زینب آه و زارینده

دگلدی زینبون اشکی اوز اختیارینده

 

غریبه دللریله قارداشینی اوخشاردی

باجیدی ، گه قیزا ، گاهی آنایه اوخشاردی

 

دیردی قارداش اویان زینبون سنه قربان

جواب ویر منه، آز قالدی باغریم اولسون قان

 

سویوبلا نعشیوی ، عریان قویوبلا گُل بدنون

اولوب نسیم صبانون توخونماسون کفنون

 

ویروبله غسلینی قانیله هانسی مغسولین

شل اولسون اَللری ، کیم کسدی دست مقصودین

 

گیدوبدی غارته عمّامه و قبا و ردا

قوری یر اوسته دوشوب جلدسیز کلام خدا

 

او کهنه پیرهنونده سویوبلا بو لشکر

گوروبدی هانسی ستمدیده بیله غارتگر

 

یارالی پیکریوون پربها قباسی هانی

نولوبدی خامس آل عبا، عباسی هانی

 

ووروبلا نیزیه باشون به سان هیکل ماه

قالوبدی یرده یوزی اوسته مدِّ بسم ا...

 

باشین کَسوبله کسیلموبدی صوت قرآنی

آیردی بسم اللهیله رحیم و رحمانی

 

نه بو بدنده باشون وار، نه بارماقون اَلده

باجون اُلِیدی سنون کاش بو گون اوّلده

 

اوخ اوسته اوخ ووروب آخِر بو لشکر کینه

دوام ایدر نجه دورت مین یارایه بیر سینه

 

گَلنده غارته اود ووردی خیمَوه کفّار

آلشدی اهل عبا، بار ایستین دربار

 

علیل امام اود ایچره قالوب خلیل آسا

توکردی گوزیاشی رخساره سلسبیل آسا

 

رضا قضایه ویروب حدّسیز مصیبت ایله

چخارتمشام اونی اوددان کمال زحمتیله

 

تمام خیمه و خرگه گیدوبدی یغمایه

چخوبدیلار هامی اهل حرم مصلّایه

 

یغوب بالالاریوون هر بیرینی بیر یاندان

گَتورموشم اودی تک تک گِچیردورم ساندان

 

آلوبلا اهل جفا ظلم اَلیله معجریمی

قویوبلا سنسیز ایکی قولتوقومدا اَللریمی

 

قصوریم اولسا اگر خدمتیمده معذورم

نچون شتابیله کوچ ایتماقیمدا مجبورم

 

نه فرصتیم وار اَلیمده، نه وقت وار، نه مجال

مسافرم گیدورم، دوراوزون منی یولا سال

 

بو خون دلدی، نه اشکیم اولور یوزیمه روان

دیار شامه روان ایله، ویر دالیمجه اذان

 

دایانماقا داخی بو شمریله سَنان قویمور

اذیّت ایلدی بی رحم ساربان قویمور

 

دیمه بو گُل بدنوندن دویوب حسین گیدیرم

علاج سیز سنی عریان قویوب گیدیرم

 

چکیلدی جار، یولا دوشدی کاروان قارداش

گئجه گونوز دیرم جان ویرونجه جان قارداش

 

بو سن بو دشت بلا و محن خداحافظ

بو سن بو اکبر و عبّاس، من خداحافظ

 

ایدوب حسین اوزی صافی بو طبعیوی سرشار

یازوبدی کیم بیله کیفیّت خزان و بهار

 

نقدر وار نفسون بو حسینه خدمت ایله

اجل گَلینجه باغیشلات اوزیوی، همّت ایله

 

قبول اولونسا اگر توشه ی قیامت اولور

اُلنده، حشریده سرمایه ی سعادت اولور

 

حسین غمینی یازان کِلکیدن اوجی ایتی دی

دیولسه بسدی جزاده که بو حسین ایتی دی

 

مرحوم صافی تبریزی

منبع مجموعه مدح و مرثیه

مقدمه محاربه و شهادت حضرت ابوالفضل (ع) بخش اول 1413

مقدمه محاربه و شهادت حضرت ابوالفضل (ع)

 

 به قلم مرحوم ذهنی زاده بخش اول

 

بصیرتیله گوزوم گور بو کون و امکانی

تمام عالمی هر ماسوانی بول فانی

 

گتوردی موجد عدمدن وجوده موجودی

گینه عدمدی بلا شک وجود پایانی

 

هامی یارانمش اولوب محو اولاندی آخرده

تلاوت ایله دوشون کل من علیهانی

 

خدای لم یزل و حی و فردیدور باقی

ایدوبدی وجهینه مخصوص لفظ یبقانی

 

همین بو دار فنا بیر نزولگهدی بیزه

نجه کی منزل کاروان بیابانی

 

بو کاروان او زمان قرب مقصده یتیشر

که حشره گاهیده ایلر معاد جسمانی

 

ایدر او عرصه گهه قادر قدیم احضار

هامی معاشر جنی نژاد انسانی

 

هامی گورر او گون اعمالینون نتیجه سینی

بدون اینکه نتیجه ویره پشیمانی

 

بیر ایله گوندی او گون یاد ایدنده اوضاعین

یاخون اولور ایده جیحون سرشگ دامانی

 

اولار او گون هامونون ورد و ذکری وا نفسا

نجه حبیب اولا یاد ایلمز احبانی

 

قاچار اوغول آناسندان آنا اوز اوغلوندان

محالیدور سالا بیر کیمسه یاده آبانی

 

خیال یوسف کنعانی ایلمز یعقوب

ابوالبشر ایدجاخ ترک یاد حوانی

 

ایدر کسوف او گون جرم نیر اعظم

حجاب خسف دوتار روی ماه تابانی

 

گونیله آی ایکسی جمع اولولا بیر یرده

اولور جماعتین عین المفر تبیانی

 

اولار جماعت ایکی قسمته او گون تقسیم

بیرسی فرقه جنت بیرسی نیرانی

 

گر ایسته سن گورسن رستخیز اوضاعین

همان او گونده وقوعه گلن قضایانی

 

مجسم ایله گوزونده عراق صحراسین

او دشت محنت و غم وادی بلایانی

 

گورن گورر ایکی فرقه او قانلو صحراده

بیرسی فرقه شیطان بیرسی شیطانی

 

بو یاندا عده ئی معدود دور اناث و ذکور

او یاندا آتلو پیاده نظام یوخ سانی

 

او قدر قان توکولوب نعشلر قالوب بی سر

ایدوب عقیق یمن قان بسیط غبرانی

 

نماز خوف قیلولار بو یاندا وحشتیله

او یاندان اهل نمازه ویرولا پیکانی

 

یخلدی چوخلاری توپراقه ختم اولونجا نماز

اولوب شهید قویوب بی سپاه سلطانی

 

اولار کی قالدی کنارینده شاه مظلومین

یارالانوب هامی پیر و جوانین ابدانی

 

مبارزتله قالانلاردا بیربیر اولدی شهید

اولوبلا شوقیله بزم وصال مهمانی

 

او گلستان محبتده گول وجودیلری

امام الیله مزین ایدردی قتلانی

 

بیر آز زماندا قالان بیر شه اولدی بیر سردار

نه قالدی قاسم و اکبر نه مسلم و هانی

 

قتال نوبتی یتدی او دم ابوالفضله

دوتوب غبار محن نه رواق مینانی

 

بو فکره دوشدی که شمس شهادته مه اولا

یازوب بولوردی قضا کلکی بیله فرمانی

 

لوای سلطنتین آچدی پرچم فتحین

شهنشهون باشی اوستونده اول وفا کانی

 

دولاندی باشنه عرض ایلدی سنه قربان 

منیمده واردی باشیمدا هوای قربانی

 

اجازه مرحمت ایله که خاک پایوندا 

نثار ثار ایدوم ای ثاری ثار رحمانی

 

بسان مور الیمده هدیه جان نقدی

حضوره گلمیشم ای کربلا سلیمانی

 

بو تحفه پیشگهونده حقیردور لیکن

قبول ایدر کرم اهلی هامی هدایانی

 

بو دللر آلدی دلون اول شه شکسته دلین

توکوب عذاره جگر قانی چشم گریانی

 

کمال حسرتیله باخدی بیر علمداره

او بیر باخیشدا واریدی رموز پنهانی

 

بویوردی سنده گیدورسن نیدوم من بیکس

حسینوین بولوسن یوخدی یار و اعوانی

 

سن اولماسان منه دشمن جری اولار قارداش

توکر بو پیرو ناحق سپاه حق قانی

 

علاوه اهل و عیالیم گوزون تیکوبدی سنه

سنی بولور حرم اهلی ، حرم نگهبانی

 

کسیلسه پرتو لطفون سر حرمدن اگر

اولار حرم گونوزی لیل تار و ظلمانی

 

دوتوم که من دیمورم سن اوزون خیال ایله

مآل کار حریم امیر بطحانی

 

جواب ویردی اوزوم آگهم مطالبدن

ولی عیاندی سنه صبریمون یوخ امکانی

 

نجه دوزوم اوزون آگاهسن برادرجان

عطشدن عرشه چخوب اهلبیتون افغانی

 

بیری دیر عطشیمدن خدا هلاک اولدوم

یاخوندی ترک ایده روحیم بو تنگ زندانی

 

بیری النده دوتوب بوش سو جامی سو دلده

توکر او جامه سو تک اشک چشم شهلانی

 

بویوردی ایمدیکه یوخ چاره سنده گیتملوسن

بیر آز سو ایسته ویره بلکه لشکر جانی

 

همینکه ایسندی گیتسون دیدی برادرجان

دایان دویونجا گوروم بیر او قد بالانی

 

بو یول اولوم یولودی گیتمه بو شتابیله

یخار سموم ستم بیله قد طوبانی

 

چتندی بیرده سلامت گورم سنی هیهات

بولاق گرکدی غنیمت بو مختصر آنی

 

بودور مرام دلیم قول بویون اولاق بیرده

یانان اورکده آزالداخ شرار هجرانی

 

همینکه قول بویون اولدی حسینیله عباس 

گتوردی شوره بنات بتول عذرانی

 

سکینه فاطمه نی تاپدی زینبی کلثوم

سریه شاه زنانی رباب لیلانی

 

بیوک کیچیک هامی بیر بیرله قول بویون اولدی

ظهوره گتدیله شور نشور عظمانی

 

ایله سیزیلدادیلار ایتدیلر ایله شیون

صدای ناله دوتوب گنبد معلانی

 

همین بو ساعت اولوب اقتران شمس و قمر

سالوبدی صحبت این المفره نسوانی

 

خلاصه هر ایکی قارداش وداع کامل ایدوب

یانا یانا قویوب اول ماه مهر رخشانی

 

باتوب خیامده میداندا چخدی مهر منیر

ضیائی خیره لدوب چشم قوم اعمانی

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم ذهنی زاده

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

مقدمه محاربه و شهادت حضرت ابوالفضل (ع) بخش دوم 1412

مقدمه محاربه و شهادت حضرت ابوالفضل  (ع)

 

 به قلم مرحوم ذهنی زاده بخش دوم

 

باتوب خیامده میداندا چخدی مهر منیر

ضیائی خیره لدوب چشم قوم اعمانی

 

نصیحته دل آچوب زاده لسان الله

که خوابدن اویادا قوم دل سکارانی

 

منی بویوردی بو لشکر هامی تانور که کیمم

گونوز گون اولکماقون اولماز نیاز برهانی

 

منیم کنیم ابوالفضلدور آدیم عباس

ویروب غلام حسینه علی عمرانی

 

بوگون ولیک علمدار شاه بی سپهم

علاوه ایلدی سقا ولی سبحانی

 

ویروب بو مشکی منی نهره ایلیوب اعزام

سقاء تشنیه مامور ادله سقانی

 

گلون آچون سو یولون آز عناد ایدون ای قوم

عطش شرارینه یاندورمون آل طاهانی

 

پیمبر اوغلی سوسوز قالسون عترتی یانسون

ولی فرات ایده سیراب وحش و حیوانی

 

نقدر ایتدی نصیحت گوروب قبول اولماز

محال دور آییدا پند و وعظ اعدانی

 

گرک آچا سو یولون آبرنگ شمشیری

غلافدن چخادوب تیغ برق آسانی

 

اوزون ویروب قشونا ابن ضیغم الغزوات

صفوف میسره نی پوزدی نظم یمنانی

 

بیرآز زماندا آچوب نهر علقمه شهراه

وروب شریعیه سرعتله باد پیمانی

 

قباقجه مشکنی دولدوردی باغلادی بندین

اورکدن ایلدی حمد قدیم الاحسانی

 

همان او حالده داغ عطشله داغلی دلی

آلوب برودت آب فرات دریانی

 

هر ایکی اوجونی دولدوردی ایستدی ایچسون

خیال ایدوب عطش خسرو لب عطشانی

 

نوکوب سویی دیدی اوز نفسنه ملامتیله

دگل طریق مواسات دوست نسیانی

 

حرامیدور سنه شرع وفاده آب حلال

ایچر اورک قانی لب تشنه عشق قربانی

 

وفایه سیر ایله لب تشنه چخدی دریادن

ولیک ایلدی سیراب نخل ایمانی

 

جهاد اکبری ایتدی خیامه آت سالدی

صول الده مشکی دوتوب صاقدا تیغ برانی

 

به حکم میر سپه آلدی دوره سین لشکر

یاغش تک اوستنه یاغدی خدنگ بارانی

 

قویاردی مشکی ووراردی قلج آچاردی یولی

ایدردی مشکنه حامل دوباره یسرانی

 

تمام همتنی حفظ مشکه صرف ایلیوب

ایدردی مشکه وقایه تمام اعضانی

 

شجاعتیله او صحراده لافتی اوغلی

وورور توکور داغیدور قوم بی سر و پانی

 

او شیر شرزه که هر سمته ایلور عطف عنان

قاچور چو دسته روبه گروه سفیانی

 

گنه گلور گوتورور مشکی بیر قدر آپارور

گورر خدنگه نشانه نشان اعدانی

 

آپاردی خرمالیقا حفظ مشک تدبیری

بو گیرو دار او تدبیر جنگه دارانی

 

قویاردی مشکنی نخله دالندا دوره سینی 

طواف ایدردی چو پروانه شمع سوزانی

 

مجسم ایله همان عالمی خیالوندا

او کثرت سپهی سر سپاه تنهانی

 

گرک نه قدرت اولیدی بیر الده بیر مشکه 

ایدیدی کوته اوتوز مین ید تعدانی

 

همان او حینده تل اوسته حسرتیله امام 

ایدردی قارداشنون رزمینه تماشانی

 

گوروب مشقته سالموش سو مشکی عباسی

ایدوب فراهم اونا زحمت فراوانی

 

بو فکره دوشدی که قارداشنا حمایت ایده 

دوزنمدی قویا یالقوز او شیر غرانی

 

آت ایستدی گتوروب دخت فاطمه زینب

دوتوب رکاب سوار ایتدی ابن زهرانی

 

سوار اولان کیمی سسلندی جان سپهداریم

گلور حمایتوه عالمون جهانبانی

 

اوزون ووروب قوشونا الده تیغ آتشبار

داغیتدی قارداشنون دوره سندن اعدانی

 

هر ایکی قارداش او دم آرخا آرخیا ویردی

ایدردی بیر بیرینون حفظنه تقلانی

 

ایله ووراردی قلج مرتضی نشانه لری

که مشکل ایتدیله اشراره فتح آسانی

 

دیردی هر ایکی دلبنده آفری دلدن

اگر باخیدی او دعوایه شیر یزدانی

 

او ایکی قامتی شور قیامتین قلجی

سپاهه ایلدی محشر او دشت و صحرانی

 

گوروب بو شورشی سسلندی زاده وقاص

مخاطب ایلدی اشرار شام ویرانی

 

دیدی بو طرزیله وورسا قلج ایکی قارداش

دم حسامه چکر جمله پیر و برنانی

 

تلاش ایدون آییرون شاهدن علمداری

چکون کناره هاموز شاهد منایانی

 

قشون او وقتده دریا کیمی گلوب موجه

مضاعف ایلدی فلک نجاته طوفانی

 

آیردی قوم فشاری عنای مشک آخر

او شهریاردن اول شهسوار هیجانی

 

پیمبر اوغلی اویاندیدی ذوالفقار الده

توکردی تپراقا کفار بی محابانی

 

بویاندا وارث حیدر النده شمشیری

ایدردی زیر و زبر قوم سست پیمانی

 

ووراردی خرمن عمر سپاه اشراره

شراره صاعقه تیغ آتش افشانی

 

ایله فشاره سالوبلار او قوم تنگدلی

که تنگ ایدوب قشونا اول وسیع میدانی

 

قاچور سواره ایاقلور پیاده نی آتلار

دوتوب او چولده یارالی نواسی هر یانی

 

نه وار آتا خبری اوز عزیز اوغلوندان

نه بیر خلیل سالور یادینه اخلانی

 

امام ایستدی عباسدن خبر بولسون

بو اختباره ایدوب اختیار ایمانی

 

قلج ووراردی دیردی اناابن ختم رسل

بابام پیمبره حق نازل ایتدی قرآنی

 

آلاردی بو سسی عباس اودا ویرردی جواب

آتام علی اوجادوب نام حی اعلانی

 

بیری بیرینون آلاندا سسین ایکی قارداش

سیلردی زنگ محندن دل مصفانی

 

بیر آز گیچردی گینه سسلنردی سبط نبی

سایاردی منقبت لاتعد و تحصانی

 

گورردی گلدی جوابی گینه ابوالفضلین

علیدن ایتدی بیان افضل ثنایانی

 

اوقدر گیچمدی آلدی قطعتموا سسینی

آلان اوسمعی هامی صوت جهره واخفانی

 

بولوب که قارداشینون صاق قولی قلم لندی

ایدر صول اللی جهادی اوحیدر ثانی

 

ایله آلیشدی دل شهریار خونین دل

شرار آهینه یاندی وجود ارکانی

 

یداللهین قولونی قوه دن بوغم سالدی

غم برادار ایدر بیله بیر تقاضانی

 

گینه وررادی قلیج سبط احمد مختار

نهان ایدردی همان محنت هویدانی

 

تلاش ایدردی که قارداشینایتورسون اوزون

قضا آپار مامیش الندن عنان یارانی

 

قلج ووراردی دیردی انا ابن محمود

که نازل ایلدی حقینده حق اسرانی

 

دیردی قارداشی من لافتایه دلبندم

بوچرخ پیرگورنمزاو شاهه همتانی

 

هامی بولور که منم بیر ابو تراب اوغلی

تراب ذلته توکدی منات وعزانی

 

صول اللی ایلرم اوزدینمون حمایتینی

ایچیم شهادتیله جام مرگ احلانی

 

که یعنی غم یمه قارداش هله یخلمامشام

نشان وریرور رصول الیم ضرب شست یمنانی

 

خلاصه حامی دینون ایکی رشید اوغلی

قیراردی فرقه مرتد و بی تولانی

 

اوقدر عرصه نی تنگ ایلمیشدیر قوشونا

ایدوب معاینه سفیانیان منایانی

 

اوحینده گینه سسلندی سرورمدنی

دیدی مناقب سلطان ومللک لولانی

 

بویوردی گوهر گنجینه رسولم من

علاوه وارث اعمال خلق میزانی

 

گوروب امام که سسلنمدی ابوالفظلی

بولوب کی یخدیلار اول سروعالم آرانی

 

کمال حسرتیله رزمگاهه سالدی نظر

اویان بویانه دولاندوردی چشم بینانی

 

آلوب اوشه نظره مصرع علمداری

همان اوکعبه مقصود اهل معنانی

 

دیر او وقتده راوی که منده حاضریدیم

اوعرصگهده گورردیم اوشاه خوبانی

 

سورور سمندینی سرعتله قارداش آختاروری

اوشاهره آچمشدی عالی ودانی

 

بیراز گلوب یخیلوب صدر زیندن ناگه

الیمدن آلدی بو غم دامن شکیبانی

 

ددیم حسینه خدایا نه یاره دگدی مگر

که سالدی آخر ایاقدان او سرو سرپانی

 

اوقدر کچمدی گوردوم ایاقه دوردی امام

باسوبدی باغرینا بیر ال نشان جانانی

 

گهی اوپردی گه ایلگردی قرمزی گل تک

همان اوقرمزی قانیله دست حمرانی

 

دیردی بواله جان جهانیان قربان

روادی گوزبواله توکسه اشگ مرجانی

 

خدا بولور بو الون حقی چوخدی بوینومدا

گوروم گواه بو چوخ حقه حق دانانی

 

آلوب او حینیده قارداش سسین شه مظلوم

که داده سسلور او تخت ولایه اولانی

 

تعاقب ایتدی سسی تاپدی قارداشی قارداش

گوروب خسوفه دوشوب اول مه درخشانی

 

بیر ایله حیرته دوشموش مه بنی هاشم

تصور ایلیه بولمز او صورت مانی

 

نه حاله قالدی بیر الله بولور و بیرده اوزی

او حالتیله گورنده او قانه غلطانی

 

الین قویوب بلینه سسلدی وای آرخام وای

دوتوب نوای حسینی سپهر خضرانی

 

کمال لطفیله اگلشدی توپراق اوستونده

او شهریار که ایتمز پسند دیبانی

 

ایکی الیله گوتوردی او قانلو توپراقدان

او توپراقا قانا آغشته ماه سیمانی

 

آلوب دیز اوسته باشین سویلدی سنه قربان

بو جان کی فدیه دی بو جانه عالمین جانی

 

بو چولده یاخشی مواسات ایلدون حقا

جزای خیر ایده پروردگار ارزانی

 

سیلردی قارداشینون یوز گوزوندن القانی

که گوز آچوب گوره مه روی مهر زیبانی

 

آچاندا قانلی گوزون نور عین عین الله

گوروب جمال جمیل ایلین تجلانی

 

او قدر قالمادی موسی کیمی دوشه مدهوش

گورنده وجهه وجه خدانی نورانی

 

او طور عشقیده گلدی کلیم عشق دله

محل صحبته زیبنده بولدی سینانی

 

چوخ انکساریله عرض ایلدی اوجالدی باشیم

گوروم اولیدی سر افکنده قوم ادنانی

 

منی بو دشتیده سندن خجالت ایلدیلر

اولیدی کاش خجل دوره سینده دورانی

 

ایدنمدیم سنه خدمت چوخ اعتذار ایدورم

اوزون قبول ایله بو اعتذار با جانی

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم ذهنی زاده

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

مقدمه محاربه و شهادت حضرت ابوالفضل (ع) بخش سوم 1411

مقدمه محاربه و شهادت حضرت ابوالفضل (ع)

 

 به قلم مرحوم ذهنی زاده بخش سوم و پایانی

 

ایدنمدیم سنه خدمت چوخ اعتذار ایدورم

اوزون قبول ایله بو اعتذار با جانی

 

نه بیر سن، اهل حرمدنده شرمسار اولدوم

سنه عیان ایلیوب لامکان خفایانی

 

سنون بو ووقتیده تشریفون ای وفا کانی

منی موفق ایدوب ایلیم وصایانی

 

سنی قسم ویریرم فاطمه جلالتینه

قبول ایله من ابوالفضلیدن تمنانی

 

نه قدر اولممیشم خیمیه آپارما منی

وار احتضاریمون ایسی قوم اوسته رجحانی

 

سو اولمادی بولوسن اهل بیتیدن خجیلم

شکست ایتدی قضا رسم عهد و ایفانی

 

دگیدی قلبیمه مشکه دگن خدنگ ای کاش

سووردی مرغ دیلم بیله تیر پرانی

 

فسوس و آه گلوب مشکه دگدی پاره لدی

سو آخدی نقش بر آب ایلدی عنایانی

 

دیه دیه سوزونی یومدی گوز دیدی تهلیل

یانا یانا قویوب اول وارث مسیحانی

 

امام ایستدی قتلایه نعشینی آپارا

مزین ایلیه بو گول همان گلستانی

 

هزار حیف او تک باغبان گلشن عشق

یغانمادی او گل برگ برگ خندانی

 

الینی قارداش الیندن اوزوب خیامه گیدیر

گوتوردی لیک نشانه او مشک شان شانی

 

بیر آز گیدور دایانور قارداشا باخور آغلور

سرشکی موجده شرمنده ایلور عمانی

 

گورن بولوردی که چوخ ناگراندی قارداشدان

شرار هجر برادرله قلب بریانی

 

باخاندا بیرده گوروب ماه هاشمی باشینی

جدا بویوندا ایشخلاندوروبدی دنیانی

 

دورار جدا بویی گون خلقه گر قیامت اولور

حسینه لیک بو آی ویردی حشر اعلانی

 

کسوفه مایل ایدوب شمس عشقی ماه وفا

محبت اهلی ایدر حل بو معمانی

 

عجب دگور سالا خسف قمر کسوفه گونی

عجب بودور گوره گون وقت ظهر یلدانی

 

خلاصه خیمیه یتدی امیر حل و حرم

چاقردی زینب وارونه بخت نالانی

 

بویوردی یغ باجی جان اهل بیتیمی باشیما

چاقر اولان حرم عصمت ایچره ثگلانی

 

گلوب منیله ابوالفضلیمه بیر آغلیالار

دویونجا اوخشیالار اول جوان رعنانی

 

یغشدلار چادرا اهل بیت شاه وحید

او بزم ماتمه اولدی امام اوزی بانی

 

عزایه سیر ایله بیر ماتمه گلنلره باخ

بو چرخ گورمز ایله دوده معزانی

 

دمم ووراردی بیری گل جمالینه سیلی

و یا یولاردی بیری طره مطرانی

 

بو قدر وار ایله آغلاشدیلار سیزیلدادیلار

صدای ناله ثرادن دوتوب ثریانی

 

امام گوردی کی واضیعتا دیر زینب

یوزونده آرتوروری سیل اشگ طوفانی

 

بویوردی ای باجی واضیعتا بلی والله

نه یاخشی بولدون اوزون درد بی مداوانی

 

بو قوم ایلدی نسل پیمبری ضایع

داغتدی ظلم الی شیرازه بند فرقانی

 

تدارک ایله اسیر اولماقوز یقین اولدی

دیار شامه چکر شامیان اسارانی

 

بیله خیال ایدورم شه دین کیمی بو سوزی

دگیشدی نغمه هر عندلیب شیدانی

 

دانشدلار بالالار بیر بیریله آهسته

یتوردولر باشا بیر آز زماندا نجوانی

 

ال آتدی هر بالا اوز زیب و زینتین سویدی

نه گوشواره نی ساخلوب نه زینت پانی

 

نه عقد لولوئی بیر قیز قویوبدی بوینوندا

نه ساخلادی بیر اوشاخ دست بند لالانی

 

دیردیلر که نه ایدر دست بند و کردن بند

اسیره قیز که نه حامی نه مایه شانی

 

طناب ظلم اولاجاخ دستبندیمیز آخر

وورار بویوندا کمند عقده عقدیمیز سانی

 

سویوندی قیزلار اسارت تدارکین گوردی

قویوبلا شوریله اجرایه امر مجرانی

 

او بزم ماتمین ال وورما شرحینه (ذهنی)

یووار شرشگ قلم ایلین بیر املانی

 

بو شرح محنتی قوی روز محشره قالسون

قیامت ایله همان رستخیز کبرانی

 

مرحوم ذهنی زاده

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت ابوالفضل (ع) بخش اول 1345

احوالات حضرت ابوالفضل (ع)

 

به قلم مرحوم شهاب تبریزی 

(بخش اول)

 

ایدون سرشکوزی جاری مدام ابوالفضله

سَبیل اشک ایلیون تشنه کام ابوالفضله

 

اجازه گوز یاشینا سیل تک تمام ویرون

او غملی روضه سینی یاد ایدوب سلام ویرون

 

همیشه گوز یاشین حسرت گوزیله جویا دور

سوور آخان سویی هر یرده اولسا سقّادور

 

سکینه دن سو خصوصینده گر چه خجلتی وار

خدا یانیندا ولکن بیوک جلالتی وار

 

او گونکه امر خداوندیله قیامت اولور

ایکی کسیک الی سرمایۀ شفاعت اولور

 

آناسی فاطمه ائیکه اُمید امّت دور

دیر شفاعته عبّاس الی کفایت دور

 

نقدر فکر ایده سن عزّتین محال اولماز

اولوم جلالنه قربان بئله جلال اولماز

 

تصوّر ایله رعیت ده بیر جلالته باخ

مقام و مرتبه سین سیر قیل رعیّته باخ

 

اوزی رعیتدی گور نه قدر جاه آپاروب

امام کرب و بلاده اونا پناه آپاروب

 

او هانسی ساعتیدی عالمین پناهی حسین

پناه آپاردی ابوالفضله سیّد حرمین

 

همان او وقتیدی باتمشدی قانه انصاری

قالوردی بیر علمی بیرده بو علمداری

 

اسوردی تا نقدر اَلده پرچم علمی

یوخیدی فاطمه قیزلارینون مَلال و غمی

 

ولیک اوچ گونودی خیمه لرده سو یوخودی

بو باره دن حرم عصمتون غمی چوخودی

 

دولیدی شیونیلن خیمه و جلال حسین

سیزیلداشوردی سوسوزدان تمام عیال حسین

 

سوسوز بالالار اَلنده گورنده بوش جامی

دولوب پیالۀ چشمی کسیلدی آرامی

 

گلوبدی خاطری درده حرم نواسیندن

توکندی صبر دلی العطش صداسیندن

 

غَیور طبعینه گنجیده اولمادی باخسون

سوسوزلوق آتش اطفالی یاندیروب یاخسون

 

مشّرف اولدی حضور امامه چوخ دلتنگ

چوخ عِجز قیلدی که بلکه آلا اجازۀ جنگ

 

امام ویرمدی اذن جدال عَلمداره

بویوردی سنسیز ایدیم من بو چولده نه جاره

 

منیم بو گون بو بیاباندا سن پناهیم سن

رئیس لشگر و سر کردۀ سپاهیم سن

 

منیم بو گون علمیم پایدار دور سنیلن

بو خیمه لر بو حرم بر قراریدور سنیلن

 

کُمکلریم کیمی یتسن شهادته سَنده

اولور منیم داخی جمعیتیم پراکنده

 

دوباره عرض ایدوب عبّاس که ای امام زمان

نجه گوروم سنی یالقوز اولوم سنه قربان

 

اجازه ویر منه یوخدور حیاتمه هَوسیم

دوشوبدی کثرت غمدن شماریه نفسیم

 

نجه روادی فراتین یولونی باغلیلر

سوسوز قالوب بالالار خیمه لرده آغلیلر

 

نجه روادی منیم قولّاریم سلامت اولا

دوروب باخام سوسوزوندان سکینه رنگی سولا

 

اگر چه دامنوه بیرده بیر اَلیم یتمز

بله حیاتی ندیم غیرتیم قبول ایتمز

 

شهیدلر یری بزم قتالیده خوشدور

غمیم زیاده دی چونکه منیم یریم بوشدور

 

قوروبلا مجلس شورا قوجا جوان یکسر

کَسیک باشیله صباح ایلسونله شامه سفر

 

ویروبله رأی تماماً چوخ اکثریت وار

بو گون اورا اِیده رم منده ده بو نیّت وار

 

مرخّص ایله گلن عشق بیدقین گوتوروم

گیدوم او مجلسه منده مرامیمی یتوروم

 

مگر بو قدر غمیله دایانا بوللّم من

مرخص ایلمسن غیرتیمدن اوللّم من

 

امام عصر گلوگیر گوردی عبّاسی

گَلوبدی لرزیه تترر تمام اعضاسی

 

یاخیندی آیریلا روحی غم و مصیبتدن

علی کیمی قیزاروب گوزلری حَمیتدن

 

اجازه ویردی علمدارینون آچوب یولونی

ولیک بو سوزیلن باغلادی ایکی قولونی

 

بیوردی ایمدیکه آماده سن گیدورسن گیت

سوسوز بالالاریما بر ایچیم سو تحصیل ایت

 

گُتوردی بیر علمی بیرده بر قوری مشگی

فراتدن قباق ایسلاتدی مشگنی اشگی

 

وداع قیلدی هامی اهلبیتی فرداً فرد

سکینه سوزشنی سو سوزیله ایلدی سرد

 

ویروب سو وعده سی اول مه جبینه آیریلدی

آلوب او مژده نی آخر سکینه آیریلدی

 

قلجین ایتدی حمایل اولوب عقابه سوار

سوروب عقابنی فرزند حیدر کرّار

 

یتشدی لشگر اعدا برابرینده دوروب

ابوتراب کیمی نیزه سین ترابه وروب

 

ازل رجز اوخیوب آشکار ایدوب حَسَبین

نشان ویروب اولارا بیر به بیر حَسَب نَسَبین

 

بو قدر ظلمه بیوردی ندور سبب ای قوم

حسین قالوب بو گون اوج گوندی تشنه لب ای قوم

 

اوزی حرملری خوردا اوشاقلاری یانوری

علاوه بیر سود امر اوغلی وار الولانوری

 

گلون ویرون آپاریم بیرجه مشگ خیمیه سو

ترحّم ایلیون آخر پیمبر اوغلودی بو

 

امامدور بو سیزه سیز اگر مسلمان سوز

ایدون ملاحظه قرآنی اهل قرآن سوز

 

تمام سوره آیاتین ایلیون تفسیر

گورون گلوب کیمون حقّنده آیۀ تطهیر

 

همان حسیندی بو جدّی مصطفادی بونون

آناسی فاطمه قارداشی مجتبادی بونون

 

روا دگول آخا آب فرات ای لشگر

سوسوزدان اودلانا اطفال ساقی کوثر

 

او سنگ دللّره هر قدر ایتدی موعظه لر

جماد تک اولا را ایتمیوب نصیحت اثر

 

اَلینی قبضۀ شمشیر جانستانه قویوب

علی کیمی قلجین فرق شامیانه قویوب

 

ایدوب فراته طرف حملۀ دلیرانه

توکوب چو برگ خزان باشلاری بیابانه

 

حیات خرمننه دشمنون شرر سالدی

بضرب تیغ آچوب یول شریعه نی آلدی

 

اوزونی سالدی فراته نهنگ بحر و بطا

قباقجا مشگینی دولدوردی تشنه لب سقّا

 

بو فکریلن که یولون گوزلوری سوسوزدی حرم

ایدوب شتابیله چگننده مشگی بیر محکم

 

گوزونده آینه تک بیر فرات جلوه لنوب

عطش هجوم ایلیوب تشنه لیق علاوه لنوب

 

ادامه دارد ...

 

مرحوم شهاب تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت ابوالفضل (ع) بخش دوم 1344

احوالات حضرت ابوالفضل (ع)

 

به قلم مرحوم شهاب تبریزی

بخش دوم

 

گوزونده آینه تک بیر فرات جلوه لنوب

عطش هجوم ایلیوب تشنه لیق علاوه لنوب

 

سویون او جلوه سی گُل عارضنی سولدوردی

هر ایکی اوجنی بی اختیار دولدوردی

 

یتوردی لبلرینه ایستیوب اولا سیراب

پیمبر اوغلونی یاده سالوب اولب بیتاب

 

ملامت ایلدی اوز نفسین اول وفا کانی

سو ایچمدی داخی گویا بو اولدی عنوانی

 

حسین سوسوز قالا آیا نجه روادور بو

ایچه دَمادَم اُلوم شربتین ایچم من سو

 

جهاد اکبر ایدوب نفس بیدقین یخدی

سویی بوشاتدی الیندن سودان سوسوز چخدی        

 

خیامی قصد ایلدی مقصده اولا نایل

کسوب خیام یولون دسته لر اولوب حایل

 

اوجالدی هلهلۀ گیر و دار میدان دان

خدنگ لر قویولوبدور کمانه هریاندان

 

وروبلا تیر ز بس هر طرفدن هر دسته

پر آچدی پیکری عَنقا کیمی عُقاب اوسته

 

او قومدن ابداً ایتمیوبدی باک چو شیر

آچوب النده علم پرچمین چکوب شمشیر

 

صفوف دشمنی طومار تک آچوب بوکدی

بویاندی صفحه میدان او قدر قان توکدی

 

اولاندا هر طرفه حمله ور قاچاردی سپاه

نجه که شیر گورنده فرار ایدر روباه

 

وراردی هر کسه که بر قلج او کان غضب

دوشردی توپراقا دوت پارچا راکب و مرکب

 

رشادتین ایدوب اظهار ایله جنگ ایتدی

او قوم روسیهه روزگاری تنگ ایتدی

 

نه قالدی میمنه و میسره نه فوج و نه تیپ

ویروبدی کشتۀ دشمنله پُشته لر ترتیب

 

دیر او وقتیده راوی تمام وحشتیلن

او چولده منده قاچاردیم قاچان جماعتیلن

 

صدای الحذر اوج ایلمشدی نُه طاقه

اَلیدی باشیدی پیکر دوشردی توپراقه

 

او قدر گچمدی گوردوم دیر قاچان لشگر

قیتدی اوز یرینه جمله باغلانوب صفلر

 

یاتان علملر اوجالدی صدای بهجتلن

چالولا طبل فرح شامیان بَشارتیلن

 

دیدیم نه وار دیدیلر گور حسین علمدارین

باخوب درست نه گوردوم سالوبلا قولارین

 

گینه چناه آپاروب قولّارین بقیه سینه

باسوبدی بیدقینی جان تک اوخلی سینه سنه

 

تمام همّتینی واگذار ایدوب علمه

علم مباد یاتا وحشت اوز ویره حرمه

 

بولوردی محشر اولور خیمه لرده یاتسا علم

تکوبدی گوز علمه قرخادین کنیز حرم

 

ایدردی بیرده سو مشگین محافظت چوخ چوخ

یوزون قباقه ویرردی گلنده هر بیر اوخ

 

گنه آت اوسته دایانمیشدی بو خیالیلن

خیامه بلکه آپارسین سویی او حالیلن

 

اگر چه یول یوخدی گتماقا واریدی شتاب

باخاردی حسرتیله دشمنه ایدردی خطاب              

 

جماعت ایلمیون عرصه گاهی تنگ منه

یارالیم بو قدر ویرمیون خدنگ منه

 

وجودیمه دگه گر یوز مین اوخ گوارادور

نقدر شهپر آچا شاهباز زیبا دور

 

یوخومدی واهمه چشم پُر اشگمه دگسون

ولی هراس ایدرم اوخ سو مشگمه دگسون

 

حسین حضورینه فکریم بودور سلامه گئدوم

یولومی باغلامیون بیرده بیر خیامه گیدوم

 

خیامه گیتماقی لازم ایدن بو سودی منه

حسین یانندا بو سو خیلی آبرودی منه

 

سو اوسته چکمیشم ال من هر ایکی دستمدن

گوتور مَسونله بو سقّالیق اسمین اوستومدن

 

بو منصبی منه چون سرور مدینه ویروب

همین بو مشک که چِگنیمده دور سکینه ویروب

 

آلوب سو مشگنی سوز ویرمشم که سو آپارام

نقدر وار نفسیم من اوز عهدیم اُسته وارام

 

باشیمی کسماقا جهد ایلیسوز اوزوم بولّم

گیدوب ویروب بو سویی خیمیه گینه گَللّم

 

مدیر عشقدن اثبات عشقه مشقیم وار

حسین یولوندا بو گون اُلماقا چوخ عشقیم وار

 

حسینه وقفیدی جانیم پناه گاهیمدور

او اللّری که بو گون ویرمیشم گواهیمدور

 

داخی حیاتیمه پابند اولوم اولان دگولم

گئدوبدی سلسلۀ عشق من قالان دگولم

 

گلنده رزمگهه جانیمه دویوب گلدیم

حسین بالالارینی چون سوسوز قویوب گلدیم

 

تمام خورداجا قیزلار یولون کنارینده

سو جامی الده دوروبلار سو انتظارینده

 

نجه روادی جماعت دولی فرات آخسون

سکینه تشنه قالوب بوش سو جامنه باخسون

 

او وقته پیک اجل تک پر آچدی بیر پیکان

هواده آلدی علمداریدن قرار و توان

 

گلوب دگوب ایلدی مشگی پاره سو آخدی

اَل اولمادی سویی حفظ ایلسین دوروب باخدی

 

امیدینی داخی کسدی مرامه یتماقدان

خیالی منصرف اولدی خیامه گیتماقدان

 

گلوب دوباره بیر اوخ شامیان سپاهندن

مروّت ایلمدی دگدی سجده گاهندن

 

اوخی الیله چخاتماقه بس یوخیدی الی

نجه چخاتدی او پیکانی یادگار علی

 

همین مصیبتین عرض ایتماقا او سردارون

اوزوندن ایسترم عذر اول غیور علمدارون

 

یازولار دیزلرین ایتدی بلند عقاب اوسته

سالوب اشاقه مبارک جبینین آهسته

 

ایکی دیزینده دوتوبدور اوخی همین خبره

تکان ویرنده باشندان عمامه دوشدی یره

 

آچلدی باشی آخوبدور اوخون یریندن قان

یوزی گوزی بویانوب قانیله اولوب الوان

 

یتوب او الیده بیر سنگدل علمداره

وروبدی قلبنه ازّل دلیله بیر یاره

 

دیدی هانی او اوزون قولّارون شمادتله

نولوب شجاعتوه دورموسان بو حالتیله

 

بویوردی حضرت عبّاس کی زنازاده

شجاعتیم هامیا کشفدور بو صحراده

 

قولوم اولاندا گلوب گورمدون شجاعتمی

نشان ویریدیم او وقته سنه رشادتیمی

 

او بیحیا دیدی عبّاس یاخشی ساعتدی

سنون یوخوندی منیم اللریم سلامتدی

 

الین هوایه آپاردی عمود آهنیلن

الینی قویدی بلینه حسین شیونیلن                  

 

دمیر عمود آچوخ باش ویران سام پرور

نه عرض ایدم که نه احواله دوشدی اول سرور

 

همان او ضربتیلن قانی دولدی گوزلرینه

گلوب علمله علمدار کربلا یرینه

 

بو رسمدور یخلاندا بیری اوجا یردن

ازل قباقه ویرر هر ایکی الین بیردن

 

یوخیدی اللّری اعضانی حفظ ایدن اَلدی

یتنده صَدمه یوزی اوسته توپراقا گلدی

 

دوشه دوشه یره گوزدن توکوب یوزه قانیاش

یوزون خیامه دوتوب عرض ایدوب حسین قارداش

 

بلالیم منی درک ایت بلالی قارداشیم

اماندی گل باشیم اوسته کَسلممش باشیم

 

آلوب خیامیده قارداش سَسین امام زمان

دیدی دایان گلیرم قارداشون سنه قربان

 

او وقته زینب عُلیا جنابدندی خبر

حسین آت ایستدی گوردوم که دیزلری تِترَر

 

اوزون گتوردوم آتین قارداشیم سوار اولسون

حُسینه باخ بِله دنیانی تارمار اولسون

 

ایاقنی گوتوروب حَلقۀ رکابه قویوب

دیزینده اولمادی قوّت گِنه رکابه قویوب

 

همین بو طرزیله اوچ دفعه ایلیوب رفتار

سوار اولانمادی اول شهریار بی غمخوار

 

خانم دیور خبر آلدیم حسین بو حال ندور

نه صبر دور بو نه تأخیر دور خیال ندور

 

سوار اولوب نیه قارداش شتاب ایتمورسن

قالوب کمکسیز علمدار داده گیتمورسن

 

بیوردی هیچکیم آنام باجی حالمی بولمور

ایدوم نه چاره سوار اولماقا بلیم گَلمور

 

سسی خیامه گَلنده بلیم بوکولدی باجی

بلیم بوکولماقین عبّاس اوزوده بولدی باجی

 

علاقمی اوزی یاخشی بولوردی ازّلدن

او دور که قویمازیدیم قارداشیم گِئده اَلدن

 

بدنده روحیمیدی آیرلوب گیدوب زینب

گِدن زمان منی بی صبر و تاب ایدوب زینب

 

ایدوب امامین او احوالی کایناته اثر

مخدّرات حرم نالیه گلوب یکسر

 

بیری رکابنی دوتدی ملال و محنتیلن

بیری یاپوشدی الندن کمال حسرتیلن

 

گِروبله قولتوقونا شور و شینلن باجیلار

ایدوبله مرکبه اول بی پناه امامی سوار

 

الی بلینده جگر داغلی آه و زاره گلوب

تاپا او قولسوز علمداری کار زاره گلوب

 

دلنده قارداش آدی گوزلرینده قانیاشی

گزردی هر طرفه آختاروردی قارداشی

 

دیردی ویر سسیمه بیرده سس امان قارداش

هرایه گلمشم عبّاس هارداسان قارداش

 

یتنده بیر یره ناگاه مرکبی دایانوب

اونون دایانماقنا قلبدن علاوه یانوب

 

دگولدی جای تحمّل وظیفه یانماقیدی

شتاب وقتیدی یعنی بو نه دایانماقیدی

 

امام بولدی که بیر محنت مفصّل وار

یره باخاندا گوروبدور ایکی کسیک ال وار

 

گوتوردی قارداشنون اللرین فغانیلن

باسوبدی باغرینا جان تک او خسته جانیلن

 

یتوردی السیز علمداری مقصد دلینه

آلوب محبّت اوزیله ایکی الین الینه

 

النده قارداش اَلی آختاروردی چاره سنی

دولاندی گزدی تاپوب نعش پاره پاره سنی

 

گوروبکه دشمن آلوبدور آرایه قارداشنی

توانی یوخدی چاغیرسون هرایه قارداشنی

 

کسولّه باشنی یوخ اللّری قباقه ویره

باشین دولاندیروری بلکه قارداشنی گوره

 

داغتدی دشمنی دور بَر برادردن

یارالی باشین او مظلومین آلدی اللردن

 

ادامه دارد...

 

مرحوم شهاب تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت ابوالفضل (ع) بخش سوم 1343

احوالات حضرت ابوالفضل (ع)

 

به قلم مرحوم شهاب تبریزی

بخش سوم و پایانی

 

داغتدی دشمنی دور بَر برادردن

یارالی باشین او مظلومین آلدی اللردن

 

اولوب پیاده آتندان باشون آلوب دیزینه

گلوب محبّتی جوشه باخان زمان یوزونه

 

بیوردی آچگوزون ای صاحب علم قارداش

وفا یولوندا اولان قولّاری قلم قارداش

 

گوز آچگیلن گور اولوبدور نجه خمیده قدیم

بو چولده قویما کمکسیز منی نقدر دیدیم

 

اوزون گیدوب منی قویدون کمکسیز آخرده

ایدوم نه چاره ابوالفضل بو چاره سیز درده

 

منیم بو چولده نه بیر یار مهربانیم وار

نه قارداشیم و نه اوغلوم نه دادخواهیم وار

 

بو غربت اُلکده سن مایۀ گُمانیمدون

بِلیمده قوّه میدون دلده کی توانیمیدون

 

نقدر سن واریدون اهلبیت راحتیدی

حرملرین داخی بوندان صورا قیامتیدی

 

یاتان زماندا ابوالفضل جفائلن عَلمون

اسیرلیق غمی دولدوری قلبنی حَرمون

 

سنون دوشنده قولون گلدیم آه و فریاده

الیم کَسیلماقنا مَنده اولدوم آماده

 

بو گونده حقّنی قارداش لیقون ادا ایلدون

فدا اولوم سنه من جانوی فدا ایلدون

 

وصیّتون وار اگر ایله مهربان قارداش

اورکده ساخلاما درد دلون نهان قارداش

 

دالونجا گَلملیم گر چه بو یولی منده

دگول منه داخی سنسیز حیات زیبنده

 

گلوب تکلّمه عبّاس آه و زاریلن

حسینه عرض ایلیوب چشم اشگباریلن

 

واریمدی بیر نچه عرضیم بیانی لازم دور

بیان راز بو فرقت زمانی لازمدور

 

ازل جمالوی چوخ مایلم گورم قارداش

گوزوم یوزونده سعادتدی جانویرم قارداش

 

ندیم که چاره یولی ایمدی باغلدور یوزومه

گورنمرم یوزووی قان دولوب ایکی گوزومه

 

بو آیرلیق گونی بو باره دن غمیم چوخدور

سیلنمورم گوزومون قاننی الیم یوخدور

 

دُنوب بو حسرتیلن قانلی گوز یاشیم سیله

سن اوز الونله گوزومدن بو قانی پاک ایله

 

باخوم جمالوه جان بذل ایدوم من آسوده

نه خوشدی قارداشی قارداش یتورسه مقصوده

 

آپارما خیمیه بیرده منی ملالیم وار

سکینه دن سو خصوصینده انفعالیم وار

 

سو وعده سی ایلمشدیم مه مدینوه من

خیامه گیتسم اگر نه دیوم سکینوه من

 

بو قانلی مشگی آپار ویر سکینیه گورسون

حرارت عطشین مشگیمیله سوندورسون

 

بو مشگی گورسه بولر من قصور ایتمه میشم

خجالتیم واریمیش که خیامه گیتمه میشم                 

 

علاوه برده بو نکته گیچور خیالیمدن

کمال معذرتیم وار بو عرض حالیمدن

 

منیم یخلماقمی چوخلاری هله بولمور

هله جسارت ایدوب اُستوه گَله بولمور

 

یارالی نعشیمی گر خیمه گاهه حمل ایتسن

گوروب جنازه می جرئت تاپار سنه دشمن

 

وفالی قارداشا باخ گور نه نوعی خدمت ایدور

اُلوم زمانیده قارداشنا حمایت ایدور

 

او نچه کلمه سوزونده مرامین آندیردی

حسینی تک یولا سالدی خیامه یاندیردی

 

یارالی قارداشین اوز مقتلینده قویدی امام

دوروب ایاقه گوزی یاشلی ایتدی عزم خیام

 

سکینه دورموشودی خیمه لر قباقینده

عموییله بابا فکرینده سو سراقنده

 

گوروب باباسی گلور هر قدمده داده گلور

عموسی گلموری یالقوز گلور پیاده گلور

 

دیزینده قوّه سی یوخدور یواش یواش گلوری

گهی گلور دایانور گاهی گوز یاشین سیلوری

 

یِریدی کَسدی باباسی قباقین اول گُل یاس

سؤال قیلدی بابا بس هانی عموم عبّاس

 

سو وعده سی ایلمشدی منه او تشنه جگر

اوزی سو ایچدی یادندان منی چخاتدی مگر

 

جواب ویردی قیزیم کشف قیلما سو آدینی

منیم یانمدا گَتورمه داخی عمو آدینی

 

سنون عمون او وفاده دگولدی دنیاده

اوزی گِیده سو ایچه سالمیا سنی یاده

 

اُلونجه اشگیله دولدور بو چشم پُر نَمُوی

یولونی گوزلمه اُلدوردولر رشید عموی

 

هامی کنیز و حرم تا ایشیتدی بو خبری

تمام چولقادی شیون صداسی خیمه لری

 

حرمسرای امامتده ایله وحشت اولوب

قارشدی بیر بیره اهل حرم قیامت اولوب

 

گلوب امام اوزوده وارد اولدی خیمه سینه

یغوب حَرملری خُرد و کُبار دوره سینه

 

بیوردی اوخشیون عبّاسی بیرجه شیونیلن

صدا صدایه ویرون سیزده آغلیون منیلن

 

آناسی یوخدی یانندا اورکده نسگلی وار

بر اوخشاسین آنا تک هر کیمون آنا دلی وار

 

بو گون منیمده مصیبت له خاطریم دولودی

اوزومده آغلارام البتّه بو وفا یولودی

 

همیشه غملی زمانیمده یار و یولداشیدی

اولوم وفاسنه قربان وفالی قارداشیدی

 

بو گون وفاسنی عالملره نشان ویردی

سو ایچمدی سو کنارینده تشنه جان ویردی

 

اَلی اَلیمدن اوزولدی بِلیمده قالدی اَلیم

اُلونجه وار یری قارداش دیوم فغانه گَلیم

 

نه دل دوتور دانیشام نه گیدم بِلیم گَلوری

منیم بو حالتمی قارداشی اُلن بولوری

 

نظرده جلوه لنور قامت دل آراسی

اوزون قولی قَدِ موزونی شکل زیباسی

 

برابریمده دوران حالتی مجسّم اولور

محبّتیم گلوری جوشه اوزگه عالم اولور

 

ایشیق گونوز گوزومه تار اولوبدی شام کیمی

مصیبتی منی اودلاندیروب آتام کیمی

 

گرک دِیَم که صلابتده حیدریم قارداش

آتام نشانی شجاعتلی یاوریم قارداش

 

«شهاب» اگر چه یازار خامه سوز سوزی گَتورر

سنون دگول سوزی سوز صاحبی اوزی گَتورر

 

ترحّم ایلمسه اوزلری یقین اولماز

کلام اوز اوزونه بیله دلنشین اولماز

 

بو جزئی خدمت علمدار اوچون هدر گِتمز

شه آستانیدی خُدّامی نا امید ایتمز

 

نصیب اولا او نظرده اولانلاریله تمام

دوروب ملول ایده سوز غملی روضه سنده سلام

 

مرحوم شهاب تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت ابوالفضل العباس (ع) هزار بیتی بخش اول 1246

احوالات حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)

بخش اول هزار بیتی مرحوم حسینی

 

هر کیمه یوز ورسه درد بی دوا

حضرت عباسه قیلسون التجا

 

بو علمدار شهنشاه وحید

درگهندن سائل ائتمز ناامید

 

بی سبب بو منبع فضل و ادب

اولمیوب باب الحوائج منتخب

 

فاطمه قیزلارینا امداد ایدوب

قلب زهرانی اوزیندن شاد ایدوب

 

کربلاده ایلیوب بو نامدار

بیر شهامت بیر رشادت آشکار

 

ویرمیوب دنیا اونون مثلین نشان

شستینه تحسین ایدوب کرّوبیان

 

فضل عبّاسی بیری ائتسه رقم

شاخۀ طوبی گرک اولسون قلم

 

نُه فلک الده گرک قرطاس اولا

تا رقم شخصیّت عباس اولا

 

آه او گوندن کربلاده کوفیان

ائتدیلر پیغمبر اوغلون باغریقان

 

ابن سعدی شاد ایدوب گولدوردوله

شاه دین انصارینی ئولدوردولر

 

نوریله ظلمات آرا باشلاندی جنگ

ابر غمدن یاغدی باران تک خدنگ

 

وِئردی جان بیر عدّه عطشان حق پرست

لشکر اسلامه یوز وئردی شکست

 

اولدی پژمرده شهنشاه انام

نه قوشون قالدی نه تیپ و نه نظام

 

کربلادن چخدی عرشه شور و شین

سندی اردویِ همایونِ حسین

 

نه سپه قالدی اوگون نه سرسپاه

بیر وزیر جنگ قالدی بیرده شاه

 

شاه مظلومین وزیر و حاجبی

قارداشی اون یدّی منصب صاحبی

 

لشگرین سقاسی صاحب پرچمی

قوّت بازو وزیر اعظمی

 

حیدر ثانی جوان بی قرین

شیر غضبان ، زادۀ ام البنین

 

صولت شیر خدانون مظهری

ملجائی ، فرماندهی ، سرلشگری

 

بیر روایتدور بو سوز چوخ معتبر

ایلیدی هر کیم عبّاسه نظر

 

حال حیرتده دیردی بو سوزی

گورمیوب مثلین بونون دنیا گوزی

 

قدرت و صولت ده خلقتده مثال

کُفّ عباسی یاراتموب لایزال

 

اوز کمالِ قدرتین پروردگار

ایلیوبدور خلقتینده آشکار

 

شاهی یالقوز گوردی اولدی سینه تنگ

گلدی تا تحصیل ایده فرمان جنگ

 

بیر طریق خاصیّله تکریم ائدوب

شأنینه لایق شهه تعظیم ائدوب

 

عرض ائدوب ای پادشاه ماسوا

بو کمک سیز جانوه جانیم فدا

 

گرچه من شیرخدا فرزندیم

فاطمه  ام البنین دلبندیم

 

حیدره دعوا گونونده مظهرم

واربونا فخریم حسینه نوکرم

 

شیریوون یا آچگلن زنجیرینی

یا الیندن آل بوگون شمشیرینی

 

بوندان آرتوق اولما راضی خوار اولا

بی لیاقت فرض ایدورسن سال یولا

 

من مگر بو دشته بیجا گلمیشم

 ایتماقا جنگه تماشا گلمیشم

 

ایلیم نظّاره ظلم دشمنه

نیلورم بو عمری عار اولسون منه

 

ئولمه میش زینب دوتوپدور یاسووی

بی هنر فرض ایلوسن عبّاسووی

 

نه روادور زنده قالسون نوکرون

تشنه لب دوغرانسون امّا اکبرون

 

نه روا دور ای خدیو رستخیز

اولسون عبّاسین الینده تیغ تیز

 

خیمه گاهوندن اوجالسین العطش

تشنه لیقدان ایلسون اطفال غش

 

من باخوم دریا کیمی آخسون فرات

سودیوب یانسون سوسوزلیقدان بنات

 

اذن ویر میدان جنگه آت سالوم

عدۀ مقتولوون قانین آلوم

 

صبریمی آلدی سوسوز قیزلار سسی

خاصّه لیلانون اوغول وای ناله سی

 

گرعلمدارون اله شمشیر آلا

قویماز اکبر قاتلی زنده قالا

 

گرچه بو لشگرده وار چوخ پهلوان

هر بیری دعواده بیر شیر ژیان

 

منده امّا ای شه یوم نشور

سن بُلورسن واردی نه قدرت نه زور

 

صادر اولسا جنگه فرمان مُطاع

دم شجاعتدن وورانماز بیر شجاع

 

ایلرم بو لشگری زیر و زَبَر

قویمارام قالسون سلامت بیر نفر

 

فتح ونصرت بیرقین وورّام بوگون

قانیله میدانی دولدورّام بوگون

 

محضرینده ویرّم عالی التزام

قویمارام قالسون بو تیپ و بو نظام

 

عرصۀ هیجانی قیلّام بحر خون

ایلرم هر نه عَلَم وار سرنگون

 

قادرم بو دشتی قاندان دولدورام

بیرقون نهر فرات اوسته وورام

 

قلبینی اشرار شامین داغلیام

خیمیه نهر فراتی باغلیام

 

قویمیام کفار اولا بیر لحظه شاد

دم حکومتدن وورا ابن زیاد

 

سیّدی وئرسن منه فرمان جنگ

شامده وورّام یزیده پالهنگ

 

شام امیرین سالّام ایله ذلّته

قوللاری باغلی گتورّم بیعته

 

شه وزیر جنگی گوردی خشمناک

غیرتیندن بُلدی مشرف برهلاک

 

بُلدی صاحب قولینه قارداشینی

قوزادی زانوی غمدن باشینی

 

ایتدی فرمایش ابولفضلیم دایان

بو دایانماقدا وار عالی امتحان

 

گرچه بو صحراده وار چوخ دشمنیم

سن ولی کبش کتیبم سن منیم

 

سن بوگون پشت و پناهیم سن منیم

سن علمدار سپاهیم سن منیم

 

سن حسینون قان توکن شمشیری سن

سن نیستان شجاعت شیری سن

 

سن شهید اولسان وفالی یاوریم

بُل سنار سنسیز بو چولده لشگریم

 

آیت فتح و ظفردور بو عَلَم

گوز تیکوبدور بیر سنه اهل حَرَم

 

بو علم وار دشمنوم اولمور جری

بو علم وار زینبون وار معجری

 

بوعلم یاتسا تاپار اَل شامیان

باشیمی ایلر سَنان زیب سِنان

 

سنسن آل اللهه بو چولده ظَهیر

پرچمون یاتسا اولار زینب اسیر

 

تا سلامتدور بدنده الّلرون

الّلری باغلانماز آل حیدرون

 

ئولدوروبلر اوغلومی قوم دنی

یالقوزام گل قویما قارداشسیز منی

 

ایمدی که ناچار اولوبسان گیتماقا

دشمن خونریزیله جنگ ایتماقا

 

ممکن اولسا ای جوان با ادب

بو سوسوز اطفاله ایله سو طلب

 

اولدی فرمان همای امام

قارداشا عنوان تحصیل مرام

 

داخل اولدی خیمه گاهه بی درنگ

ایلسون آراسته اسباب جنگ

 

جنگه دارا پهلوان بی قرین

باشه قویدی طاسکلاه آهنین

 

جوشن داود تک عالی زره

اگنینه گیدی فلک دن گلدی زه

 

باغلادی شیر اوژن روز ستیز

اوز خم ابروسی تک بیر تیغ تیز

 

ایلدی محکم بئلینده خنجرین

زَهره چاک ایتسون هامی دشمنلرین

 

دستۀ خنجرده قیلدی استوار

زلف اکبر تک کمند تابدار

 

کتفنه سالدی مُدَوَّر بیر سپر

پشت خورشیده سوار اولدی قمر

 

بیر الینده بیر سنان پُرشُکوه

بیر الیند پرچم نصرت پژوه

 

بیرده سالدی چگنینه سو مشکینی

خیردا قیزلار باخدی توکدی اشکینی

 

اولدی طالع خیمه دن چون آفتاب

آل هاشم ماهی پور بو تراب

 

غیظیله اولدی عقاب اوسته سوار

صدر زین اوسته دوتوب محکم قرار

 

تا عقابه گوستروب مهمیز تیز

ایلدی آلتیندا مرکب جست و خیز

 

گورجک عباسی چو شیر خشمگین

نُه فلکدن گلدی بانگ آفرین

 

زینب عباسه باخوب ائتدی نوا

سسلنوب قارداش سنه جانیم فدا

 

قلبیمه بو مطلب آرتیردی انین

کربلاده اولمادی امُّ البنین

 

اوغلونون جنگین گوریدی آشکار

ایلییدی امّهاته افتخار

 

شیریزدان اوغلی چون شیرژیان

لشگر شام اوسته سست ائتدی عنان

 

مرکز میدانه یتدی با شتاب

نیزه سین ووردی یره چون بوتراب

 

صولتیندن ایتدی لرزه بحر و بر

حیرته دوشدی قضا و هم قدر

 

سویله دی امر قضا حیدر دی بو

قدرت حق فاتح خیبر دی بو

 

حمله ایلور مرتضی دور لشگره

یوزقویوب تیغ الده فتح خیبره

 

ائتسه بو قهریله اقدام ستیز

آشکار ایلر قیام رستخیز

 

ایلین ساعت قضا بیله خطاب

گوئیا امر قَدَر وئردی جواب

 

بیله بُلمه حیدر صفدردی بو

حیدره دعوا گونی مظهردی بو

 

چرخین آلتندا شجاع ناسدور

مرتضی اوغلی آدی عبّاسدور

 

دست پرورد علی دلده الی

شوریله سسلندی دلدن یاعلی

 

غیظ یوز وئردی حسینون شیرینه

ال آپاردی قبضۀ شمشیرینه

 

قبضۀ شمشیر الینده یکسره

ایتدی حمله قلب فوج لشگره

 

یادگار مرتضی الده حُسام

ایتدی ظاهر شورش یوم القیام

 

دشمنین یوز دوندروب هر هنگینه

ووردی اَوَّل بیر قلج سرهنگینه

 

ادامه دارد ...

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت ابوالفضل العباس (ع) بخش دوم هزار بیتی 1245

احوالات حضرت ابوالفضل (ع)

بخش دوم هزار بیتی مرحوم حسینی

 

دشمنین یوز دوندروب هر هنگینه

ووردی اَوَّل بیر قلج سرهنگینه

 

ئولدی فرمانده پوزولدی نظم جنگ

عدّه یوز قویدی فراره بی درنگ

 

کوفیان سسلندیلر اَینَ المَفَر

چخدی یردن عرشه بانگ الحذر

 

پور حیدر بیر آجیقلی شیریدی

پیش روده کوفیان نخجیریدی

 

ایتدی دعوا حیدر کرّار تک

آچدی بوکدی لشگری طومار تک

 

رزمگاهی ایلدی دریای خون

هاردا بیر پرچم وار اولدی سرنگون

 

اَل هامی اَلدَن اوجا قول دل پسند

تیغی هر بیر تیغدن بالا بلند

 

هر کیمه باشدان ووراردی تیغ تیز

تنگ مرکب دن اولوردی شعله خیز

 

اولدی عباسین الینده کارزار

فوق ایدیهم یدالله آشکار

 

بیربیری اوسته قالاندی کُشته لر

کُشته لردن اولدی پیدا پشته لر

 

بیر بیره پیوند کوگده باش و قول

جسملردن یرده باغلانمشدی یول

 

یوز گریزه گویدولار اشرار شام

قالدی نه افسر نه بیر فرد نظام

 

قورخودان ابطال ایتوردی اوزلرین

رُعبدن یخدی قاچانلار بیر بیرین

 

بعضی قاچماقدا مرامه چاتدیلار

اوزلرین بعضی فراته آتدیلار

 

ایلیه بیر یرده کیم عباس جنگ

پور دستان ایلیه بُلمز درنگ

 

نه دؤزَر بو صولت جانکاهه سام

نه ائدر بو جنگه گرشاسب دوام

 

سعد وقاص اوغلی تا ائتدی نظار

گوردی تاب ایتمور قشون ایلور فرار

 

یوز قویوب ابلق ساچانلار کوفیه

دولدی اَوَّلده قاچانلار کوفیه

 

آز قالور ائتسون او شیر نامدار

لشگری مور و ملخ تک تار و مار

 

آتشین دل همدم آه بارده

یوز قویوبدور خیمه گاه مارده

 

کیمدی بو مارد بُلونمز ما یُقال

ائتمسم تقریر اوندان شرح حال

 

عمروو عنتردن قوی بر نامدار

تالیِّ مرحب شجاعِ روزگار

 

خلق اولان گوندن سماوات و زمین

زورِ بازوده صلابتده یقین

 

وئرممیشدی کفرده گیتی نشان

ماردین مثلی هنرلی پهلوان

 

جمعیدی یوزمین او صحراده شریر

مارده اما تاپیلمازدی نظیر

 

صبحدن بیر ایله های و هوئیدی

کربلا میدانی قاندان جوئیدی

 

بیر کسی بُلموردی چون هم کارزار

ائتمیشیدی خیمه دن باشین کنار

 

ابن سعد اولدی او شومه مُلتجی

سویله دی سنسن بو دعواده نجی

 

ای اولان بو لشگره پشت و پناه

چاره قیل یاتدی علم سندی سپاه

 

گورموسن ایلور نجه عباس جنگ

لشگر شامه اولوبدور عرصه تنگ

 

تیغی هر بیر پهلوان باشینده دور

برق شمشیری اَیَر قاشینده دور

 

سُویله دی مارد بو نه سوزدور امیر

من کیمی شیری بُلورسن چوخ حقیر

 

مارده بو سوزدی تنزیل مقام

جنگ عباسه دیورسن ائت قیام

 

ایلورم بو امردن چوخ ننگ وعار

ایلیوم عباسیله من کارزار

 

سالمارام امّا سنون امرون یره

قویمارام عبّاس آتا جولان وئره

 

اولام ایندی عرصۀ رزمه روان

بیر شجاعت ویرّم عبّاسه نشان

 

قلبینی آل علینون داغلارام

تیغینی آلّام قولونی باغلارام

 

ائتدی تا بو سوزلری مارد بیان

خیمه سیندن چخدی چون پیل دمان

 

پیکری غرق سلاح کارزار

کوه پیکر بیر آتا اولدی سوار

 

معدن کبر و غرور الده سنان

رزمگاهه ایسته دی اولسون روان

 

ابن سعد امر ائتدی قوم کافره

ایلیون تکریم بو سرلشگره

 

قویمیون یالقوز گیده بو صف شکن

مین نفر دوشسون قباقه تیغ زن

 

صاغ و صولدا پشت سرده مین نفر

رزمگاهه ایلیون بونلان گُذَر

 

ماردین شأنی گَرَک ایتسون ظهور

گورمَسون یالقوز ابوالفضل غیور

 

ابن سعد امریله بیر عدّه سپاه

ماردیله ایتدی عزم رزمگاه

 

تا یتیشدی رزمگاهه اول دنی

قیتروب اوز یرلرینه عدّه نی

 

تا ابولفضلیله دوردی روبرو

باشلادی کبریله اوّل گفتگو

 

ایتدی عبّاسه عتابیله خطاب

ای جوان ،سعد اوغلون ائتدون دل کباب

 

سانما بیرنام آور پُر زورسن

بی جهت اوز زوریوه مغرورسن

 

گرچه قتال العرب فرزندیسن

صف شکن مرحب بُولن دلبندیسن

 

منده بو لشگرده ارشد افسرم

ماردم بولشگره سرلشگرم

 

ایسته سن دلدن سنی گر سالمیام

 بو ئولنلر انتقامین آلمیام

 

ال جدل دن چک ائشیت بو پندیمی

گل منیم ئوپ ایندی زانو بندیمی

 

مُلحق اول بو لشگر شاماته سن

ایلیوم افسر سنی لشگرده من

 

ائتمَسَن گر بو سوزی مندن قبول

ایلرم لابُد سنی خوار و ملول

 

آتش قهریله قلبون داغلارام

ای علی اوغلی قولووی باغلارام

 

من سنی بیر ذلّته قیلام دچار

تا دئسونلر وار نه قدری روزگار

 

کربلا دشتینده مارد نیلدی

مرتضی اوغلین نجه خوار ایلدی

 

شیرزاد شیر حق عباس شیر

حیدر ثانی ابوالفضل دلیر

 

تا ائشیتدی خصمدن بو سوزلری

قهر و غیظیندن قیزاردی گوزلری

 

هاشمیّه غیرت ایتدی ایله جوش

ایلدی دریا کیمی جوش و خروش

 

آچدی دل فرزند شیر کردگار

غیظیله سسلندی کی بی ننگ و عار

 

نه جسارت دور بوسنده ای دنی

نه حساب ایلورسن ای کافر منی؟

 

من او شیرم قهریم ایلر سنگی آب

ائتمرم اصلا سنی روبه حساب

 

وورما بیجا بیر بِله لاف و گزاف

بید تک لرزاندی مندن کوه قاف

 

من علینون شیردل فرزندیم

مرتضانون صف شکن دلبندیم

 

ادامه دارد ...

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت ابوالفضل العباس (ع) بخش سوم هزار بیتی 1244

احوالات حضرت ابوالفضل (ع)

بخش سوم هزار بیتی مرحوم حسینی

 

من علینون شیردل فرزندیم

مرتضانون صف شکن دلبندیم

 

شیرزاد شیر حقم شیرگیر

آتش سوزاندی تیغیم سن حریر

 

تیغ تیز آلسام اله روز مصاف

صولتیمدن گیزلنر سیمرغ قاف

 

رزمده باغلار دیلین نام آوران

آچ اَلون باغلا دیلون ای بی نشان

 

ماردین آلدی بو سوزلر تابینی

راست قیلدی نیزۀ پُر تابینی

 

وئردی جِلوه نیزیه تا اُول پلید

پنجه سین آتدی ابولفضل رشید

 

نیزه سیندن دوتدی اُول کین پرورین

نیزه نین آلدی هواده لنگرین

 

باخدی گوردی مارد شوم و شریر

نیزه نین دوتدی گلوگاهین او شیر

 

سویلدی اَوَّل دئدیم ایتمه جَدل

ایمدی یوخ یالوارماقا هرگز محل

 

غیظیله سرهنگ هنگ کربلا

ایتدی فرمایش دایان ای بی حیا

 

بیله فکر ایتمه یتیشدون ایمنه

یالوارور عباس شیر اوژن سنه

 

آزمایش زورون ائت ای پهلوان

ساخلا اولسا قدرتون الده سنان

 

نیزه نی اول کافر بی ننگ و عار

ساخلادی زیر بغلده استوار

 

تا تکان ویردی عزیز بوتراب

نیزه نی آلدی الیندن چون عقاب

 

ماردین گوستردی عکس مطلبین

سالدی رُمحیله ایاقدان مرکبین

 

تنگ مرکبدن ووراندا نیزه نی

سرنگون ایتدی یر اوسته دشمنی

 

راکب و مرکب یخلدی نخل وار

سویلدی احسنت لشگر هر نه وار

 

وئرمدی عباس شیر اوژن امان

ائتدی حمله مارده الده سنان

 

صیدیله بازی ایدر نه نوعی شیر

ایله رفتار ائتدی عبّاس دلیر

 

بیر رشادت گوستریب اول نامدار

گوئیا روباه اولوب شیره شکار

 

بو لیاقت بو شهامت بو کمال

بو رشادت بو شجاعت بو جمال

 

بو هنر بو زور بیر تک بی معین

آی ائوین آباد اولا ام البنین

 

بسلیوبسن نه رشادتلی جوان

اوغلووا قربان بو «سعدی زمان»

 

کاملاً ایستوردی مارد خوار اولا

گزدیروردی رزمگهده صاق صولا

 

آت دوشونده چکدی از بسکه فشار

اوز غلامین سسلدی اول نابکار

 

عرصۀ میدانه گلسه طاویه

گورمرم عبّاس الینده هاویه

 

طاویه بیر مرکب مشهوریدی

جمله صاحب منصبه منظوریدی

 

ایلین گون خیمه سین تاراج عدات

مجتبادن غارت اولموشدی او آت

 

طاویه اوسته سوار اولدی غلام

بلکه مولاسین ائده تئز شادکام

 

رزمگاهه سوردی فورا مرکبی

گلدی عباسین حصوله مطلبی

 

گوردی تا قارداشینون مرکوبینی

بوشلادی اوز دشمن مغلوبینی

 

بوستان بوترابه سرو ناز

مرکب اوسته آچدی پر چون شاهباز

 

یوز بقیعه دوندریب با صد محن

گوزده قان یاش سسلدی قارداش حسن

 

یادیمه دوشدی زمان اصعبون

قویمارام بیگانه مینسون مرکبون

 

ایسته دی اُول باغریقان شیر ژیان

قولینه فعلیله وئرسون امتحان

 

قصد ایدوب غیظیله فوراً دشمنی

ووردی قلبیندن غلامین نیزه نی

 

سینه سیندن آشنا اولجاق سِنان

نوک نیزه اولدی کتفندن عیان

 

ویرمدی اولقدر مهلت جان ویره

مرکب اوستن قالخزوب ووردی یره

 

ال ایاقین جمع ایدوب مانند شیر

جست و خیز ائتدی او فحل شیرگیر

 

صدر زین اوستن اوچوب شهبازوار

طاویه اوسته دوتوب محکم قرار

 

گوستروب فعلیله پور بوتراب

شیر پشتینده جلوس آفتاب

 

بیرنمایش وئردی پور مرتضی

دوست و دشمندن اوجالدی مرحبا

 

چوخ فراستلیدی از بسکه عقاب

گوردی راکب گئتدی خالیدور رکاب

 

چکدی شیحه باخ فرسده جودته

قاشدی بیر باش خیمه گاه عصمته

 

صیحه سین آلجاق بنات ماه وش

سس سسه بیردن وئروبلر العطش

 

خورداجا قیزلار وئرنده سس سسه

چیخدی شیون صوتی چرخ اطلسه

 

بیر بیره سویلوب بنات ماهرو

گلدی سقّامیز خیامه گتدی سو

 

نالۀ المائیله دولدی خیام

خیمه دن چخدی سوسوز قیزلار تمام

 

گوردولر نه سو وَ نَه راکب گلور

مرکب عباس بی صاحب گلور

 

هاشمیاتین اوجالدی ناله سی

چخدی عرشه وا ابوالفضلا سسی

 

فاطمیه قیزلار ایتدی آه زار

کربلاده اولدی محشر آشکار

 

گوردی بو احوالی شاه تشنه کام

چخدی تلّ اوسته شهنشاه اَنام

 

گوردی قارداشی رشادت گوسترور

پهلوانلیقدا لیاقت گوسترور

 

قلزم ذخّار هیجایه نهنگ

ايلیوبدور مارده دنیانی تنگ

 

آت دوشونده گزدیرور صاقدان صولا

قویموری بیر ثانیه آرام اولا

 

دور و برده کوفیان ایلور نگاه

 قورخودان یکسر اولوبلار پَرِّ کاه

 

پهلوانلار تیتروری مانند بید

حال حیرتده قالوب قوم پلید

 

مارد اتباعندن استمداد ایدور

سعدین اوغلی لشکره فریاد ایدور

 

باغریمی ایتدی بو غصه چاک چاک

قویمیون فرماندهیم اولسون هلاک

 

ویردی تا سعد اوغلی فرمان هجوم

اُوینادی بیردن یریندن قوم شوم

 

قویدولار یوز شیر دلگیر اوستونه

گوئیا روبه گيدور شیر اوستونه

 

گوردی عبّاس رشید صف شکن

شاهبازی قصد ایدوب زاغ و زغن

 

سسلدی تکبیر دلدن شوریله

مارده بیر نیزه ووردی زوریله

 

آلدی جانین ایلدی امرین تمام

نیزه نی آتدی اله آلدی حسام

 

اوز آتاسی شاه خیبر گیر تک

ایتدی حمله بیر آجیقلی شیرتک

 

دشمنین قیلدی صفوفین تار و مار

آچدی تا نهر فراته رهگذار

 

تشنه سقا الده تیغ خونفشان

ائتدی نهر علقمه عطف عِنان

 

ابن سعد كينه جو و بدشعار

امر وئرمیشدی اوگون دورت مین سوار

 

راه نهری هرطرفدن حفظ ايده

خرگهِ شاهه مبادا سو گئده

 

گوردی مستحفظ لر عبّاس دلیر

قصد ائدوب نهر فراتی مثل شیر

 

سسسلنوبلر شعلۀ آذر گلور

الحَذَر عباس نام آور گلور

 

دوشدولر خوفه سراسر قاچدیلار

شیره روبه طبع لر یول آچدیلار

 

پرچمین نهر اوسته ووردی شیرجنگ

اولدی فورا داخل دریا نهنگ

 

موج آبی گوردی تا شهلا گوزی

چکدی ناله دولدی چون دریا گوزی

 

سالدی یاده تشنه لب قربانلاری

سویانیندا جان ويرن عطشانلاری

 

نه روادور سویلدی ای نهر آب

سندن اوتری گوزیاشی توکسون رباب

 

آغلاماقدان اصغرین باتسون سسی

گوگلره چخسون ربابین ناله سی

 

قویمادون ای سو سولاردا آبرو

قان اولیدى کاش آدی دنیاده سو

 

سن دگلدون فاطمه مهریه سی

سو دئدی یاندی بنات بی کسی

 

موج وور بو چولده سن دریا کیمی

آخ چوله اشک تر لیلا کیمی

 

اکبر شهزاده دوغرانسون سوسوز

آل حیدر قیزلاری یانسون سوسوز

 

من سنی قانیله اوتدان سیچمرم

آند اولا اللهه سندن ایچمرم

 

آغلادی توکدی عذاره اشکینی

آچدی چیگنیندن قوری سو مشکینی

 

چشم پر اشک و دل پُر تابیله

مشکینی دولدوردی سقا آبیله

 

سیلدی آب دیدۀ پراشکینی

ایلدی چیگنینده محکم مشکینی

 

مشگ نه مشگ، عالم امکانه رشک

فخر ایدور انهار جنّاته او مشک

 

تار پودی تار عمر کاینات

عترت طاهایه امّید نجات

 

صورت لیلا کیمی پژمرده دور

جلد مجنون تک اوزی افسرده دور

 

گوزلوری هشتاده دین لیلا اونی

آختارور ذرّیۀ زهرا اونی

 

آغلاماقدان آل حیدر خسته دور

عمر امّیدی او مشکه بسته دور

 

الده سو جامی سوسوز قیزلار تمام

گوز تکوبلر بیر او مشکه والسّلام

 

ساقى لب تشنۀ جام الست

یادگار شیر یزدان شیر مست

 

عترت پیغمبره حصن حصین

کان غیرت زادۀ ام البنین

 

عُروَةُ الوُثقای خلقه نور عین

ملجاء زینب علمدار حسین

 

ايسته دی ایتسون وفاسین آشکار

قویسون عالمده وفادن یادگار

 

ظاهر ایتسون ایله بیر صدق و صفا

خلقه بُلدورسون ندور رسم وفا

 

گوردی تا نهر فراتین موجونی

سوئیله دولدوردی فوراً اوجونی

 

سالدی ياده شاه مُلک عزّتی

سو دیوب قانیاش توكن جمعیّتی

 

بیرسووا باخدی عزیز بوتراب

بیرده باخدی دشمنه ايتدی خطاب

 

من که پور نامدار حیدرم

بو کمک سیز پادشاهه نوکرم

 

من بو گون ایله وفا وئرّم نشان

گورمسون مثلین زمین و آسمان

 

رهروان عشقه گوسترّم رموز

نهر آب اوستونده جان ویرّم سوسوز

 

بو الیمده جلوۀ آب روان

بو گوزیمده اشک چشم خونفشان

 

گر ایچم یوخ مانعی بو من بو سو

ایچمرم اما واریمدور آبرو

 

بو مروّتدور مگر ای قوم کین؟

من ایچوم سو، تشنه قالسون شاه دین

 

شاهد اولسون مقتدر پروردگار

وار الیمده ایچماقا سو اقتدار

 

ایچمرم رسم وفادن گچمرم

گر حسینیم ایچمسه من ایچمرم

 

باش ویروب باشدان وفامی آتمارام

بو سویا من آبرومی ساتمارام

 

لفظه معنا ایسته دی اعلان ویره

ایچمدی اوجونداکین توکدی یره

 

اول نهنگ بحر عزّ و احتشام

چخدی دریادن ولی خشکیده کام

 

بو وفا کیمدن ایدوب آیا بروز؟

 تشنه دریایه گیروب چخسون سوسوز

 

بیر اولوب عبّاسدن بو آشکار

گورمیوب گورمز نظیرین روزگار

 

گوردی ناگه لشگر بی عار و ننگ

چخدی دریادن سوسوز یورقون نهنگ

 

مشک چیگنینده او سردار دژَم

بیر الینده تیغ بیر الده علم

 

شیرتک عزم ائتدی نخلستان بویی

تا یاخون سالسون شه خوبان یولی

 

باخدی بو حاله عمر سعد پلید

خیمه گاهه سو آپارسا اول رشید

 

اولسا گر سیراب ایکی قارداش سودان

تاپسا زور و تاب ایکی قارداش سودان

 

لشگریله دولسا دنیا بحر و بر

جان سلامت قورتارانماز بیر نفر

 

سسلدی بیردن جماعت قویمیون

گوسترون چوخ استقامت قویمیون

 

جهد ايدون سو خیمه گاهه گیتمسون

بوسوسوز سقا مرامه یتمسون

 

تا بو فرمانی ايشیتدی قوم دون

اوینادی دریا کیمی بیردن قشون

 

نیزه و تیغ الده اولدی حمله ور

بیر کمکسیز یالقوزا قرخ مین نفر

 

ادامه دارد ...

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت ابوالفضل العباس (ع) بخش چهارم هزار بیتی 1243

احوالات حضرت ابوالفضل (ع)

بخش چهارم هزار بیتی مرحوم حسینی

 

نیزه و تیغ الده اولدی حمله ور

بیر کمکسیز یالقوزا قرخ مین نفر

 

کسدیلر اتباع بو سفیان یولی

باغلادی اول فرقۀ عدوان يولی

 

بحر قهر مرتضایه یادگار

ائتدی حمله الده تیغ جانشکار

 

آند اولا اوز جانینه لولاالقضا

عالم ایجادی ایلردی فنا

 

گلۀ روباه ایچینده شیر تک

جنگ ایدوردی میر خیبرگیر تک

 

ایله جنگ ایتدی او پر دل باوفا

نُه فلکدن گلدی بانگ مرحبا

 

باش و قول گوگده ایله اولدی عیان

گوئیا یپراق توکور باد خزان

 

سسلننده اول دلاور یاعلی

سس سسه وئردی ملکلر یاعلی

 

گل تماشا ایله ای شیر خدا

محشر کُبرادی دشت کربلا

 

باخ ابوالفضلین قلج وورماقینه

قانیله میدانی دولدورماقینه

 

گورنجه هنگامۀ محشر قورور

بیر بولوددور گوئیا قان یاغدورور

 

اوغلوون گور صولت شیرانه سین

ضرب و شستین پنجۀ مردانه سین

 

نه وفا سن ایتموسن پیغمبره

گوسترور مثلین شه بی لشگره

 

وار یری ای قدرت پروردگار

هر ایکی دنیاده ائتسین افتخار

 

ملجاء عالملره پشت و پناه

جهد ایدردی تا آچا خرگاهه راه

 

شیری گورجک قورخودان روباه تک

کوفیان تیترردی پَرِّ کاه تک

 

برق شمشیرین گورنلر قاچدیلار

بیر بیرین قورخوتدولار یول آچدیلار

 

هر یانا یوز قویدی او پیل دمان

سس سسه وئردی سپاه کوفیان

 

یول وئرون گلدی بلای ناگهان

قابض الارواح ابطال جهان

 

یاتدی بیرَقلر پوزولدی انتظام

ایستدی سعد اوغلو آلسون انتقام

 

سسلدی بس پهلوانلار هاردادور

اوخ آتانلار شه کمانلار هاردادور

 

ای جماعت گورموسوز بو نامدار

لشگری آز قالدی ایتسون تار و مار

 

آل حیدر اشکینی قان ایلیون

دورت طرفدن تیر باران ایلیون

 

بو کمکسیز پادشاهه سر سپاه

بو سپاهین ایلدی حالین تباه

 

هر کس اَلده گر آتا بیر قبضه خاک

تودۀ خاک ایلر عباسی هلاک

 

جرأته گلدی قاچان سربازلر

عدّه دن آیریلدی تیر اندازلر

 

کشور ایمانی ویران ائتدیلر

سرسپاهی تیره باران ائتدیلر

 

بُلدولر یالقوزدی یوخدور بیر کسی

سس سسه ویردی هواده اوخ سسی

 

اوخلاری یاغدوردولار باران کیمی

سینه سینده دوزدولر مژگان کیمی

 

اوخ مبادا مشکده جاگیر اولا

تشنه قیزلار چشمی اشکیله دولا

 

اوخ گلنده هر طرفدن اول جوان

سینه سین پیکانه ایلردی نشان

 

دل گوزی باخدوقجا اصغر اشکینه

حایل ایلردی قولین سو مشکینه

 

خیمیه یتماقه ایتدوقجا شتاب

دشمن بی رحمه ایلردی خطاب

 

من دیمم اوخ جسمیمه چوخ ویرمیون

ای جماعت مشکیمه اوخ وورمیون

 

تشنه دور ساقیِّ کوثر قیزلاری

سو یولی گوزلیر پیمبر قیزلاری

 

فاطمیّاته اگر ایتسم سبیل

بو سویا اولماز برابر سلسبیل

 

ایلرم شرمنده آب کوثری

قویمارام ئولسون سوسوزدان اصغری

 

من ائدن ساعتده عزم کارزار

غشّدیدی خیمه ده اول شیرخوار

 

عمر اصغر بسته دور بو مشکیمه

ئولّم اوخ دگسه اگر سو مشکیمه

 

گه ایدوب اتمام حجّت لشگره

گه ووراردی تیغ قوم کافره

 

جنگیله سرگرمیدی اول نامدار

لشگر ایلردی قباقیندان فرار

 

گیزلنوب نخلین دالیندا بیر لعین

غفلتاً ائتدی علمداری کمین

 

باخمادی گوزلور سوسوز قیزلار یولین

بیر قلج اندیردی سالدی صاق قولین

 

شیر گوردی کسدیلر صاق پنجه سین

زحمتین یاددان چخارتدی رنجه سین

 

سویلدی بو مشکه قربان اُول الیم

آز قالور گلسین دالونجا صُول الیم

 

سن وفالیدون بیر آز گیتدون قاباق

گئت دالونجا گلماقیم چکمز اوزاق

 

قوّت قلب و شجاعت سیر ایله

خارق العاده رشادت سیر ایله

 

صاغ قولوننان قان آتور فوّاره تک

آسماندور جسمی اوخ سیّاره تک

 

ظاهراً قصد ایلدی قدرت ویره

قویمادی شمشیرینی دوشسون یره

 

عجز بُلدی مکثنی تاخیرینی

دوتدی گوگده قبضۀ شمشيرينى

 

قان توکن شمشیری آلدی صول اَلَه

عالم لاهوته سالدی وَلوَلَه

 

تا هواده تیغین آلدی دستینه

سویلدی اَحسَنت لشگر شستنه

 

شیر تک بیر نعره چکدی خشمناک

آز قالوب دشمنلر اولسون زهره چاک

 

سویلدی پروردگاره آند اولا

قویمارام گلزار پیغمبر سولا

 

ای جماعت گرچه کسدوز صاقیمی

ویرّم امّا باشه ئوز میثاقیمی

 

ایلرم صول الّی خدمت دینیمه

تا وارام قیلّام حمایت دینیمه

 

من ابوالفضلم آدیم عبّاسیدور

تیغیم آتش دشمنیم کرباسیدور

 

تا او سردارین تمام اولدی سوزی

شامه دوندی اهل شامین گوندوزی

 

لشگری مقتول شه سرلشگری

یاردی صول الّی صف دشمنلری

 

یوز فراره قویدولار قوم کَفَر

چخدی عرشه تازه دن اَینَ المَفر

 

ناگه ائتدی اوزگه بیر ظالم کمین

ووردی سالدی توپراق اوسته صول الین

 

تک الین بو رسمدور اولماز سسی

هئچ محیطه بیر الین دولماز سسی

 

ال اله وئردی اودور بیر جفت ال

قویماسونلار تا یته دینه خَلَل

 

قوی دیوم دینه او اللر نیلدی

گون تک اسلامی سرافراز ایلدی

 

گورمیوب گورمز جهاندا بیر نفر

بیر کمکسیزدن گورونسون بو هنر

 

گور فنون جنگیده تدبیرینی

بوشلادی نه مشکی نه شمشیرینی

 

ساخلادی هم تیغینی هم مشکینی

دیشلرینده توکدی امّا اشکینی

 

پرچم اسلامی آه و زاریله

باغرینا باسدی کسوک قوللاریله

 

قلبدن آگاهیدی بو مطلبه

گر عَلَم یاتسا یتر غم زینبه

 

ایتسه لر گر سرنگون بو بیرقی

ذلّته تبدیل اولار دین رونقی

 

بو علمدور عزت احکام و دین

بسته دور بو بیرقه اسلام و دین

 

بو علمدور دینین اسم اعظمی

بو علم یاتسا یاتار دین پرچمی

 

عزتی قالماز بنات حیدرین

زینبین ایللَّه غارت معجرین

 

قول گیدوب گر سرنگون اولسا علم

دستگیر شمر اولار اهل حرم

 

بیرده حفظ ایلردی چوخ سو مشکینی

بلکه خشک ایتسون سوسوزلار اشکینی

 

مشکی تک دولموشدی چشمی اشکیله

طایر روحی گزردی مشکیله

 

تشنه لب ساقی دیشنده مشک آب

خیمه گاهه گیتسون ایلردی شتاب

 

بلکه سو مشگین یتورسون خرگهه

خدمتین ویرسون نشان آل اللهه

 

ئولممیش بلکه سو ویرسون اصغره

شاد گئتسون محضر پیغمبره

 

گوردولر کفّار بی رحم و شریر

رزمگهده پنجه سیز قالدی او شیر

 

عشرته تبدیل اولوندی غملری

ایتدیلر اَفراشته پرچملری

 

تازه دن طبل بشارت چالدیلار

دوره سین اول نامدارین آلدیلار

 

ووردولار اوخ بس که قوم نابکار

پیکری اولدی سراسر زخمدار

 

چاک چاک اولدی بدن جوشن کیمی

آچدی گول باشدان باشا گلشن کیمی

 

اَل گیدوب قالمیشدی پرسیز باز تک

آچدی شهپر تیریله شهباز تک

 

لفظدن گلسون گرک معنی اله

صارَ كَالْقُنْفُذ یازوبلار مقتله

 

جلدی گیزلندی ز بس دگدی خدنگ

قانیله اولدی وجودی لاله رنگ

 

گرچه بُلمز بو سوزی هر بیر عوام

قالماسون اما گرک ناقص کلام

 

پرده لی عرض ایلورم آنلار خَواصّ

داغ بَر دللّر نجه ایتدی قصاص

 

نیزه و شمشیریله پیکانیله

شال تک اولدی مُضَرَّج قانیله

 

گلدی ناگه بیر خدنگ آبدار

آلدی سقای حرمدن اختیار

 

باخمادی قانه دونن گوز اشگنه

سسلنوب قان قان دگوب سو مشکینه

 

مشکدن سو قانی تک اولدی روان

اولمادی ال حفظ ایده چکدی فغان

 

نفسنه ایتدی خطاب اول نامدار

سویلدی عبّاس اولدون خوار و زار

 

نه یوزیله عازم خرگاهیسن

شوقمند خاکبوس شاهیسن

 

ایمدیکی اوخلاندی مشکون گیتدی سو

فکر ایله وار سنده باخ گور آبرو

 

خیمیه بو حالیله ایتسن گذار

سو امیدیله چکنلر انتظار

 

گر قباقه چخسالار اللرده جام

ئولماقون خوشدور حیات اولسون حرام

 

اوج ایدر عرشه سوسوزلار شیونی

سو دیور گوزلور بالا قیزلار سنی

 

ای منیم نفسیم ئولومدن ایتمه باک

قوی اولوم من چاک چاک و سن هلاک

 

خوفه دوشمه کثرت کفاریدن

اِبشِری رحمت گلور جبّاردن

 

ئول ئولوم خوشدور گوارادور سنه

مین ئولوم دیدار لیلادور سنه

 

اصغر ایتدوقجا عطشدن پیچ و تاب

سو امیدیله سنی گوزلور رباب

 

چاک چاک ایتسونله قوی بو پیکری

غشّیده گورمه دوباره اصغری

 

منصرف ایتدی خیالین باالتّمام

خیمیه گئتماقدان اول خشکیده کام

 

دوندروردی آهین اودلی مشعله

آختاروردی بیر ئولوم سالسون اَله

 

بو خیالیله گیدوردی صاق صولا

سو یولوندا تشنه لب قربان اولا

 

گلدی تا یورقون یارالی تلخکام

ایلدی قبری اولان یرده مقام

 

قبرینون دوردی یرینده اول رشید

ئوز حیاتیندن ولیکن نا امید

 

ناگهان بیر مُبغِضِ آل على

بیر خدنگ آلدی اله اوچ شعبه لی

 

ادامه دارد ...

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت ابوالفضل العباس (ع) بخش پنجم هزار بیتی 1242

احوالات حضرت ابوالفضل (ع)

بخش پنجم هزار بیتی مرحوم حسینی

 

ناگهان بیر مُبغِضِ آل على

بیر خدنگ آلدی اله اوچ شعبه لی

 

اول خدنگی ائتدی تا وصل کمان

وا ابوالفضلا دیدی کرّوبیان

 

تا کمانه زور ویردی اول لعین

باشینی آچدی امیرالمؤمنین

 

اوخ کماندان قورتولاندا آه آه

قالدی قارداشسیز کومکسیز پادشاه

 

اوخ نه اوخ تقریره منده تاب یوخ

قاتلی اولدی ابوالفضلین او اوخ

 

سسلنور گوردی گلور تیر سه پر

وار نه ال نه اوزگه حایل نه سپر

 

گوزلرین یومدی سپهسالار شاه

غیرتیندن ایتمدی تیره نگاه

 

کربلا اولدی گوزینده تار و تنگ

سجده گاهیندن دگن ساعت خدنگ

 

پارچالاندی سجده گاه انوری

آخدی قانی دولدی شهلا گوزلری

 

یاره لردن گوردی سو تک قان گیدیر

سجده گاهین اوخ ولی چوخ اینجیدیر

 

نیلسون امّا یارالی نامدار

اللری یوخدی اوخی ایتسون کنار

 

سرو قامت ماه طلعت زورمند

مرکب اوستن دیزلرین ایتدی بلند

 

باشینی سالدی اشاقه بیر قدر

تا اوخی ردّ ایلسون اول شیر نر

 

دیزلرینده دوتدی تا محکم اوخی

زور ویردی چکسون اول ضیغم اوخی

 

بسکه ویردی قانلی پیکانه تکان

دوشدی باشیندن عمامه اُول زمان

 

گرچه چوخ زحمتله چخدی قانلو اوخ

قالدی امّا حیف اولا باشی آچوخ

 

گلدی ناگه بیر جفا گستر لعین

کبریله اَلده عمود آهنین

 

نه خجالت چکدی نه ائتدی حیا

نه اوتاندی مرتضادن اول دغا

 

بیمروّت چوخ جسارت ایلدی

آچدی دل اوّل شمادت ایلدی

 

بیر جسارت ائتدی اول بیدادگر

ایمدیده زوّاری قبرینده دِیَر

 

السّلام ای عبد صالح السّلام

ای مطیع امر حیِّ لاینام

 

ای اطاعت ایلین پیغمبره

وی اولان تابع آتاسی حیدره

 

ای بلا دشتینده مغموم السِلام

وی اولان مغموم و مظلوم السِلام

 

هئچ شهیده اولمیوب اصلا یقین

بو جفا ، یابن امیرالمؤمنین

 

دشمنین وار هر جفاسی گورموسن

ال یاراسی - دل یاراسی گورموسن

 

لعنت حق اول ستمگر دشمنه

دل یاراسی ئولممیش ووردی سنه

 

بُغضینی دشمن سنه چوخ بُلدوروب

هم الیله هم دیلیله ئولدوروب

 

مُلحد بی رحم و مغرور و دنی

گوردی تا خسته آت اوستونده سنی

 

سویلدی ای بحر هیجاده نهنگ

ایتمدون بو عرصه نی بو قومه تنگ؟

 

وار نه علت ایمدی دعوا ائتموسن

زور بازووی هویدا ائتموسن

 

اللرون نولدی ایا شیر قتال

دورموسان بو حالیله پژمرده حال

 

سن دگلدون اول پلنگ تیز چنگ

بیزلره ایتدون بو گون شهدی شرنگ

 

آنّوون قانی آخور رخسارووه

بس نه گلدی اُول اوزون قولارووه

 

ایتموسن بو جمعی بیحد تلخکام

یاخشی ساعتدور آلام من انتقام

 

آلدی بو سوزلر الیندن صبر و تاب

نطقه گلدی دشمنه ویردی جواب

 

من او شیرم که کسوبلر پنجه می

بیحیا آرتورما دلده رنجه می

 

پهلوانلاردان اوزاقدور بو مقال

عورته شایسته دور لفظی جدال

 

گر بو قومین سنسن الحق ارشدی

بو زنانه سوزلر ای کافر ندی؟

 

اوندا کی باشیم منیم پر شوریدی

اَلدَه شمشیریم قولوم پر زوریدی

 

گلمدون تا گوستریدیم زوریمی

بُلدوریدیم تیغیله منظوریمی

 

گلموسن بیر وقتیده ای کین شعار

نه الیم وار نه بدنده اقتدار

 

بو جوابی ویرجک عباس غیور

بی مروت دشمنی اولدی جسور

 

غیظیله ویردی جواب اول بی ادب

بس دایان دور یابن قتّال العرب

 

ایمدی که یوخدور سنون جسمونده اَل

ائتماقا قادر دگلسن بیر عمل

 

ایلرم شکر خداوند علیم

یوخ منیم یارَم سلامتدور الیم

 

ظلم الین آچدی او بی رحم زَمَن

آه یابن العسگری  یابن الحسن

 

نه جفا ایتدی او ظالم آشکار

خواستارم محضروندن اعتذار

 

باش آچوخ قول قوّه لی باشی آچوخ

بیر هوایه قاخدی بیر اَندی عمود

 

نیلدی بولمم او شوم بد شِیَم

سرنگون اولدی علمدار و علم

 

بیر صولا میل ایتدی پرچم بیر صاقا

پرچم اسلام دوشدی توپراقا

 

قد اوجا مرکب اوجا پیکر یارا

باش یارا سینه یارا اللر یارا

 

جسمده اَل یوخ ایده حایل یره

صدر زین اوستن اولا نازل یره

 

نه چکوب بیر خالق اکبر بُلور

بیر اوزی عباس نام آور بُلور

 

صدر زین اوستن دوشنده سر سپاه

سسلدی گل ای کمکسیز پادشاه

 

یا اخا ای شاه اقلیم اَلَم

قول گیدوب سندی باشیم یاتدی علم

 

داده گل قارداش اماندور داده گل

گلمه سن باش ویرمرم جلّاده گل

 

چوخ چالشدوم یاتماسون بلکه علم

اولمادی ممکن قولوم اولدی قلم

 

گرچه قان ائتمیشدی دشمن اشکیمی

ساخلادیم امّا دیشیمده مشکیمی

 

وعده ویرمیشدیم سوسوز قیزلاره سو

سوئیدی مشکیمده قارداش آبرو

 

اولماسیدی پاره سو مشکیم اگر

خیمیه قولسوز ایدردیم من گذر

 

مشکیمی تا اوخلادی قوم پلید

خیمیه گلماقدان اولدوم ناامید

 

بو سوزی ایله بیان اطفالیوه

سو دیوب عطشان قالان اطفالیوه

 

سودان اوتری تیکمسونلر گوز یولا

وار یری مشکیم کیمی گوزلر دولا

 

مشکمیله تسلیت قیزلار تاپار

گَل اوزون بو اوخلانان مشکی آپار

 

مشکیمی گورسه بُلر اطفال زار

نه چکوب مشک اوسته سقّای فکار

 

خدمتینده ائتمیوب سقا قصور

ظلمده طغیان ایدوب قوم شرور

 

تیغ کین اللرده قاتلّلر تمام

قتلیمه ایلوبله سعی و اهتمام

 

دوره می بیرحملر یکسر آلوب

گل نجه گور باشیم الّلرده قالوب

 

من که بو حالیله ای گردون مدار

قالموشام توپراقلار اوسته خوار و زار

 

گل دیمم بو باشیمی اللردن آل

سسلورم اما ایا گردون جلال

 

ئولممیش گل بیر گوروم گول صورتین

درک ایدوم فیض حضور حضرتون

 

خاک پایونده لب عطشان جان ویروم

جانیمی عالم لره اعلان ویروم

 

گرچه اوز آمالیمه من یتمیشم

جانیمی اما فراموش ائتمیشم

 

گلمورم بیجا فغان و شیونه

آغلورام بو آخر عمریمده سنه

 

گوزدن آخدوقجا دیور قان گوزیاشیم

وای کمکسیز قارداشیم وای قارداشیم

 

من که تاپدوم تاب و قدرتدن فُتور

ظلمده قویماز بو قوم کین قُصور

 

امرون ایللر بو صحراده تمام

هاشمیّاتی سویالّار اهل شام

 

نه قالار آل عباده بیر عبا

نه سُرادقده اساس پر بها

 

اَل آچار اهل شقاوت زینبه

کوفیان ایلر جسارت زینبه

 

پست فطرتلر زبس جرأت تاپار

باشلاریندان قیزلارین معجر قاپار

 

خیمه لرده پادشاه نشأتین

دادخواه ماسوا یعنی حسین

 

منتظر دورموشدی آشفته خیال

تاپدی ناگه حالتی تغییر حال

 

شاه بی لشگر او سرلشگر سسین

آلدی تا عرشه اوجاتدی ناله سین

 

ایتدی فرمایش ئوزوم قربان سنه

گلدیم ایتمه ناله گلمه شیونه

 

قوم و قارداشسیز اوغولسوز پادشاه

زینبه یوز دوتدی دلدن چکدی آه

 

سسلدی گل ای بتوله یادگار

یخدیلار عباسی قوم نابکار

 

آرخاسیز قالدیم بو صحراده باجی

حاضر ائت مرکب گیدوم داده باجی

 

گوزده قانیاش دلده آه آتشین

مرکبی گَتدی بتوله جانشین

 

فکریمه بو یرده بیر مطلب گلور

تیر آهیم باغریمی اوخ تک دلور

 

بو خبر اولسا صحیح و معتبر

وار یری سالسون سماواته شرر

 

ایسته دی شه مرکبه اولسون سوار

گوردی یوخدور دیزلرینده اقتدار

 

تا ایاق قویدی رکاب اوسته امام

تازه دن قویدی تراب اوسته امام

 

پوزدی حالِ زینبی بو ماجرا

سویلدی قارداش سنه روحیم فدا

 

وار نه علت اولموسان قارداش سوار

داده گیتمورسن شه گردون مدار

 

قارداشیم عباس استمداد ایدور

لشگر بیداد الیندن داد ایدور

 

وار نه سری ایلوسن تاخیر سن

انتقامه چکموسن شمشیر سن

 

تا ایشیتدی باجینون بو سوزلرین

تازه دن دولدوردی قارداش گوزلرین

 

ایتدی فرمایش باجی دوتمور دلیم

یخدیلار عباسیمی سندی بلیم

 

زینبون آلدی بو سوزلر طاقتین

بوینونا قول سالدی سبط رحمتین

 

سسلدی کلثومی محزون و فکار

سویلدی گل باجی ایتمه آه و زار

 

اول ابوالفضله بو چولده جانشین

دورت عنان مرکبی ای بی معین

 

ناله و دادیله لیلا و رباب

بو کمکسیز شاهه دوتسونلار رکاب

 

مرکبه قارداشیمی ایلوم سوار

گئتسون اولسون قارداشیم عبّاسه یار

 

گلدی بو سوزدن فغانه اهلبیت

ایتدیلر قانیاش روانه اهلبیت

 

ووردلار حلقه ملول و اشگبار

مرکب اوسته ایتدیلر شاهی سوار

 

مظهر صنع خدای لاینام

ماسواللهه گوی آلتیندا امام

 

قدرت حق حجة پروردگار

یوز قویوب میدانه الده ذلفقار

 

صیدی گویا قصد ایدیبدور شاهباز

لشگره ووردی اوزین شاه حجاز

 

لشگری قاتدی قباقه شیر تک

یوز فراره قویدولار نخجیر تک

 

پیش روسیندن قاچاندا اهل شام

غیظیله سسلردی شاه تشنه کام

 

ای ایدنلر خانۀ دینی خراب

وی حیاسیز فرقه کفار کتاب

 

قلبیمه بیحد دگوب سیزدن یارا

بی مروّتلر قاچورسوز سیز هارا

 

سیز طریق دین حقدن چخموسوز

سیز آتام حیدر ایوینی یخموسوز

 

ظلمیله قان ائتمسوز گوز یاشیمی

قاچمیون ئولدورمسوز قارداشیمی

 

ایمدیکی ئولدورمُسوز ای کوفیان

رحم ایدون باری ویرون نعشین نشان

 

تیغ تیز الده سوسوز دلده رجز

ناگهان گوردی دایاندی مُرتَجَز

 

باخدی تا سلطان مظلومان یره

توکدی گوزدن قطرۀ مرجان یره

 

بی جهة باغلانمیوبدور گوردی یول

باغلیوب قاندان یولی بیر جفت قول

 

بُلدی شه قارداشینون قولّاریدور

تشنه لب سقاسینون قولّاریدور

 

ایتدی اشکین رشک جیحون و فرات

اَندی مرکبدن امام کاینات

 

سالدی یاده یادگار حیدری

باسدی جان تک باغرینا اول الّلری

 

سویلدی قارداش بو الّلردن منه

واضح اولدی نیلیوب اعدا سنه

 

ادامه دارد ...

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت ابوالفضل (ع) بخش ششم هزار بیتی 1241

احوالات حضرت ابوالفضل (ع)

بخش ششم هزار بیتی مرحوم حسینی

 

سویلدی قارداش بو الّلردن منه

واضح اولدی نیلیوب اعدا سنه

 

کسمه سیدی الّلرون بو کوفیان

الّلریم گورمزدی ظلم ساربان

 

اوپدی قارداش الّلرین سبط رسول

تازه دن قویدی یره زار و ملول

 

صدر زین اوسته دوتوب اولشَه قرار

نهر علقم سمتینه سالدی گذار

 

مهر دائم چرخیده ماه آختارور

اقتباس نور ایچون راه آختارور

یرده اما عکس اولوب بو ماجرا

محشر اولموشدی او گون که کربلا

 

مهر عزت معنی ام الکتاب

نور وحدت چرخ دینه آفتاب

 

لالۀ نعمان کیمی قلبنده داغ

قارداشین نهر اوسته ایلردی سُراغ

 

گوردولر شمس هدا ماه آختارور

تک قالوب سرلشگرین شاه آختارور

 

گلدی تا جنب فراته یتدی شاه

قان ایچینده مُنخَسَف دور گوردی ماه

 

باشی اوسته الده قاتلّلر حسام

ایلسونلر آز قالور امرین تمام

 

قتلینه قاتلّلر ایلور کشمکش

صورتین سورتور یره اول ماه وش

 

صفحۀ خاک اوسته اشگ آلیله

ثبت ایدور گویا زبانحالیله

 

راضیم عطشان کسیلسون بو باشیم

صبر ایدون اما که گلسون قارداشیم

 

باشیمی ای لشگر عدوان کسون

اوز غلامین شاهینه قربان کسین

 

ایلرم گلسه او یالقوز تاجدار

خاکپای شاهه نقد جان نثار

 

بیرده ای کفّار بی شرم و حجاب

من گلنده ایتماقا تحصیل آب

 

تشنه لب ساقی کوثر قیزلاری

العطش دلده پیمبر قیزلاری

 

سوزش دلدن اشارت ویردیلر

بیر علم بیر مشک امانت ویردیلر

 

صبر ایدون مهلت ویرون گلسون امام

جان ویرن ساعت ایدون تحصیل کام

 

بیرقی مشکی اونا تقدیم ایدوم

جانیمی جانانیمه تسلیم ایدوم

 

پرچمی مشکی آپارسون مَخیَمَه

ویرسون اطفال رسول اکرمه

 

قان ایدوب بُلسون بو لشگر اشکیمی

باغرینا باسسون سکینه مشکیمی

 

شاه سردارین گورنده زخمدار

قالمادی قلبینده تاب و اختیار

 

دشمنی ایتدی پراکنده امام

اولدی مرکبدن پیاده تلخکام

 

اگلشوب آلدی دیزی اوسته باشین

گوزلریندن سیلدی قانلی گوز یاشین

 

توکدی گوزدن قانلی یاش ای وای دیدی

قارداشا بیر باخدی قارداش وای دیدی

 

گوردی نه حالیله یارب قارداشین

ایلدی گویا مخاطب قارداشین

 

ای علمداریم وفالی یاوریم

قارداشیم  فرماندهیم  سرلشگریم

 

آچ گوزون ایدادخواهیم آچگوزون

ای منیم پشت و پناهیم آچگوزون

 

ای یوزی ماه سپهر هاشمی

باش ویروب گر چه اوجاتدون باشیمی

 

سنسیز اما ای منیم آرخام ایلیم

چارم اسگیلدی داخی سندی بلیم

 

بو شکستیله تاپار ای حق پرست

رکن اسلام و عمود دین شکست

 

نه گلور بِل نه دوتور قارداش الیم

نرکس شهلا گوزون قانین سیلیم

 

گئتدون ای ناموس و غیرت معدنی

بو بلالی چولده تک قویدون منی

 

طاقت و آرامیمی بو غم آلوب

یرده شمشیرین بلا صاحب قالوب

 

من غریبه چوخ موثردور غمون

تاپشوروم قارداش کیمه بو پرچمون

 

ای پناه ماسواللهه پناه

وی سپه سیز پادشاهه سرسپاه

 

ای قولومدا قوّتیم دیز طاقتیم

غم گونی همدم شریک محنتیم

 

ای شجاعتده آتام حیدر منه

دور اولوب سنسیز جری لشگر منه

 

ای هامی دعواده محکم سنگریم

یوخ گورولّر سنگریم دشمنلریم

 

قصدی قتلیمدور بو ناکس لشگرین

دور قباقین بیرده کس بو لشگرین

 

قویما دشمنلر منه اولسون جری

ای نیستان جدل شیر نری

 

سن که گیتدون ای عزیز بوتراب

ایلینمز اهل بیتیم بیرده خواب

 

یاتمیان گوزلر ولی راحت یاتار

شام و کوفه لشگری کامه چاتار

 

دستگیر ایللّه زهرا عترتین

زینبین الدن آلولّار عزتین

 

قزلاروم یول گوزلور ایلور آه زار

قویما قالسون گوزلری چوخ انتظار

 

ای جمالی ماه رخشان دور گیداخ

دور گیداخ ای شیر غرّان دور گیداخ

 

ای کواکبدن اولان چوخ یاره سی

پیکرین صد چاک ایدن اوخ یاره سی

 

کوفیان بس که ووروب تیر و سیوف

قانیله مه صورتون ایلوب خسوف

 

حالیوه تاب ایلمز دل اولسا داش

نه سلامتدور بدن نه اَل نه باش

 

پیکرون چوخ بنزوری خندان گوله

دسته دسته اوخلار اوخشور سنبله

 

طاقتیم سنسیز برادر طاق اولوب

پیکرون قران کیمی اوراق اولوب

 

تا وارام آهیمله سینه داغلارام

سویلرم وای قارداشیم وای آغلارام

 

آدووی دلدن ئولونجه سالمارام

سن که ئولدون منده ئولَّم قالمارام

 

ای سو اوستونده سوسوزدان اودلانان

ایلمه غم یوخدی بو چولده آنان

 

وای اوغول وای سسلنوب دوتسون عزا

تعزیه دار اگلشوب گیسون قرا

 

قیزلاریم یکسر دوتار ماتم سنه

هم منه آغلار عیالیم هم سنه

 

زینبیم باشین آچار قاره گِیَر

ساچ یولار کلثوم وای قارداش دیر

 

موسم هجراندی ایّام فراق

صبح وصل اولماز داخی شام فراق

 

ترک ائدیرسن ایمدی که بو بی کسی

خوشدلم بیرده آلام قارداش سسی

 

گل دیله درد دلون قویما نهان

گر وارون اولسا وصیت قیل بیان

 

تا یتوردی بو مقامه شه سوزون

آچدی عباس وفا پرور سوزون

 

اول سپه سالار شاه تشنه کام

شهریاره اَوّل عرض ایتدی سلام

 

صوندان ائتدی ناله گلدی شیونه

سویلدی یا سیّدی قربان سنه

 

نوکروندن باش ویروبدور بیر خطا

سندن اما واردور امید عطا

 

هر قدر مندن خطا شایسته دور

بیر ایله سندن عطا شایسته دور

 

ایتدیم استمداد گلدون یا اخا

بو چاقورماق مندن اولدی چوخ خطا

 

بو گلیش هر قدر زحمتدور سنه

مین ایله اسباب خجلتدور منه

 

من سنی ای شاه دوران سسلدیم

جان ویروردیم بُلمدیم جان سسلدیم

 

خجلتمدن تنگ اولوب گوزده بو دشت

ای شه عالم غلامون قیل گذشت

 

قدرتیم یوخ علّتین واضح دِیَم

سن اوتورموش یرده یاتدیق یِردییَم

 

اولمیوبدور بی جهت سوءِ ادب

وار بُلورسن یاتماقیمدا چوخ سبب

 

نه سلامتدور باشیم قارداش نه اَل

یوخدی حتی جسمیده سالم محل

 

بسکه دشمن نیزه و خنجر ووروب

بیر بیریندن جسمیم اعصابین قئروب

 

قدرتیم اولسا یر اوسته یاتمارام

شاه و نوکرلیق رسومین آتمارام

 

قلبیمی آهیمله بیجا اویمارام

گر دورا بُلسم سنی تک قویمارام

 

نیلیوم چوخدور یارام دِل خَستِیَم

دورماقا یوخ قدرتیم جان اوستِیَم

 

آز قالور سر منزله یتسون جرس

سس کسیلسون سینه ده باتسون نفس

 

ظلم الیله مشکله دوشدی ایشیم

واردی سندن سیّدی بیر خواهشیم

 

آند ویرم جدّیوه شاها سنی

ئولممیش قتلایه حمل ائتمه منی

 

سن ضمایر سرّینه آگاهسن

حجت حق باب علم الله سن

 

وار بو عرضیمده ایکی سرّ نهان

گرچه عالِمسن ولی قیلّام بیان

 

علت غائی بو عرض مُبهَمَه

بیر بودور حمل اولسا جسمیم مَخیَمه

 

پیشواز ایتسه سوسوز قیزلار تمام

دلّلرینده العطش الّلرده جام

 

یوز ویرر بی منتها محنت منه

مین ئولومدن سخت اولار خجلت منه

 

بیرده وار بو عرضیمین بیر علتی

قصد نصرتدور غلامون نیّتی

 

قان توکن وحشی عربلر باالتّمام

قتلیوه یکسر ایدوبلر ازدحام

 

گر چه قان توکماقلیقا عطشاندیلار

مندن امّا بید تک لرزاندلار

 

رعب شمشیریم اولاردان تاب آلور

فرض ایدولر صاقدور عبّاسون قالور

 

چوخلاری بُلمور بو قوم ناکسین

شیریوون قارداش کسوبلر پنجه سین

 

گر منی حمل ایلسن قتلایه سن

نعشیمی گورسه بو اشرار زَمن

 

اوستووه قارداش اولار دشمن جری

اَل آچار آل امّیه لشگری

 

بو وصیتدن بودور فکریم منیم

بُلمَسون بو ماجرانی دشمنیم

 

قارداشیندان تا ایشیتدی بو سوزی

دولدی اشکیله شه بطحا گوزی

 

ایتدی فرمایش امام دل دو نیم

ایلسون رحمت سنه ربِّ رحیم

 

هم حیات و هم مماتونده مُدام

ایلدون نصرت منه ای نیکنام

 

سنکه گیتدون قویماز اعدا دینجَلَم

گیت دالونجا آز قالور منده گَلَم

 

بو سوزی تا شاه دین ایتدی ادا

قولّارینی سالدی قارداش بوینونا

 

قول بویون اولدی علمداریله شاه

اولدی ظاهر اجتماع مهر و ماه

 

بیر یره جمع اولدی تا شمس و قمر

زینبه گورسندی محشردن اثر

 

حیف اولا اول غملی گیر و دارده

قول یوخیدی پیکر سردارده

 

تا اودا شه بوینونا بیر قول سالا

قالمیا حسرت ئولنده کام آلا

 

ناگهان باخدی شه والا مقام

عمر سردار اولدی نهر اوسته تمام

 

گورمسون گوز یاشلی شاه بی کسی

یومدی سرلشگر گوزین باتدی سسی

 

دوردی قارداش نعشی اوستن شاه دین

آیریلوب گون یرده قالدی ماه دین

 

یوز گوزی قانلی الی قانلو امام

نهر علقمدن ایدوب عزم خیام

 

دلده قارداش گوزده قان یاش اشکبار

حالی پوزقون زار و محزون دلفکار

 

گه گیدردی گه چکردی دلدن آه

گه دونوب نهر اوسته ایلردی نگاه

 

باخدی سعد اوغلی شهین گوز یاشینه

چوخ باخور گوردی جدالر باشینه

 

سسلدی اُول دشمن پروردگار

قویمیون لشگر حسینی انتظار

 

دوندرون قانه گوزونده گوز یاشین

تئز کسون عبّاس نام آور باشین

 

قانیله قلب حسینی دولدورون

نیزیه قارداشینون باشین وورون

 

بیرده دوندی ایسته دی باخسون او شاه

بُلمورم نه گوردی واویلا و آه

 

قالدی بیر حاله ولیِّ دادگر

ایلدی دشمنلره حالی اثر

 

آغلادی آهیله سینه داغلادی

حالینه سس چکدی کفّار آغلادی

 

تا یاخونلاشدی خیامه شهریار

اولدی آل الّلهه محشر آشکار

 

گوردیلر سلطان دین محزون گلور

محنتی اندازه دن افزون گلور

 

بیر الینده تیغی بیر الده عنان

دلده قارداش وای - اوزی محزون گلور

 

غصه سی آرتور اولور افزون غمی

خیمه گاهه هر قَدَر مقرون گلور

 

گه گلور گاهی فرات اوسته باخور

گوزلری اشکیله چون جیحون گلور

 

الّلری قانلو پیاده تلخکام

گوز یاشیندان گورسنور دلخون گلور

 

شه یانینجا گلموری سر لشگری

تک گلور احوالی چوخ پوزقون گلور

 

گه دورور اشکین گوزوندن پاک ائدور

گه چکور ناله  شه گردون گلور

 

آز قالور روحی بدندن آیریلا

روحی جسمینده اولوب مسجون گلور

 

روحینی گویا فرات اوسته قویوب

قلبی تک قاندان گوزی مشحون گلور

 

حال عدیدن چخوب گلمور دیزی

خسته و آهسته و یورقون گلور

 

طاقت و تاب و توانادن دوشوب

منکسر اول قدرت بیچون گلور

 

زلف لیلا تک پریشانحال دور

ایتماقا لیلالری مجنون گلور

 

جهد ایدور لفظاً غمین مستور ایده

گوز یاشندان ظاهره مضمون گلور

 

لشگری مغلوب اولان سلطان کیمی

شاه دین احوالی دیگر گون گلور

 

گوئیا باش آچماقا ساچ یولماقا

اهل بیتین ایتماقا مأذون گلور

 

هاشمیّات اول شهی پژمرده حال

تا گوروبلر اولدولار غرق ملال

 

اولمادی بیر کسده اصلا اقتدار

ائتسون استفسار اول شهدن نه وار

 

بیر سپهر بُرج عصمت اختری

شاه مظلومین عزیزه دختری

 

اللری باشدا سکینه دیده تر

ایسته دی بُلسون قضایادن خبر

 

اول شه دنیا و دینه سوگُلی

گُلشن پیغمبرین سولموش گولی

 

تا نظر سالدی آتا احوالینه

گئتدی آغلار گوزلی استقبالینه

 

العطش دلده گوزینده اشک ناب

خسرو بی لشگره ائتدی خطاب

 

ای حبیب حضرت ربّ جلیل

علمده مین خضر و موسایه دلیل

 

ای ستمکش فرقۀ خناسیدن

اطلاعون وار عموم عباسیدن؟

 

هَل لَکَ عِلمٌ بِعَمّی یا اَبَا

آشکار ایله بو خشکیده لب

 

ایلین ساعت عموم عزم جدال

وعده ویدری سو منه اول مه جمال

 

پوزماسا افکارین اوضاع مصاف

اولمیوب اولماز عموم وعده خلاف

 

یا اوزی ایچدی او غیرت معدنی

سو ایچنده سالمادی یاده منی

 

شه ایشیتجک اوز قیزیندان بو سوزی

مشک تک دولدی سرشکیله گوزی

 

ائتدی فرمایش داخی دوتمور دلیم

بیرقیم یاتدی قیزیم سندی بئلیم

 

بو غمیم نه آشناد داغلار یادی

نه عمو آدی گتور نه سو آدی

 

شاه بی لشگر پریشان حالیه

خیمه گاهه گلدی بو منوالیله

 

هاشمیاته نه ائتدی التفات

زینبه نه باخدی میر کائنات

 

دلده قارداش گوزده قانیاش یکسره

وارد اولدی خیمۀ سرلشگره

 

خیمه نین سالدی ازل دامانینی

تا بُلوندورسون غم پنهانینی

 

صیحه چکدی بی سپه شه آغلادی

اولدی آل حیدر آگاه آغلادی

 

شه ئوزی دوتدی علمداره عزا

اولدولار ماتم نشین آل عبا

 

سسلنوردی وای وفالی قارداشیم

وای مصیبت لی گونومده یولداشیم

 

وای آتام اوغلی امیدیم یاوریم

وای عزیزیم وای نشان لشگریم

 

اللری باشینده دخت مرتضی

باخدی بو حاله دئدی واضیعتا

 

خون دل قاتدی سرشک آلیله

شاهه عرض ائتدی زبانحالیله

 

دادخواه آل پیغمبر هانی

قارداشیم عباس نام آور هانی

 

ای انام اوغلی بیان ایله گوروم

رزملرده تالی حیدر هانی

 

پرچمون اسمور اوزون پژمرده سن

بس علمدار وفاپرور هانی

 

بو بیاباندا سنوبدور لشگرون

لشگر اسلامه سرلشگر هانی

 

اکبرون ئولدی بو حاله قالمادون

هجر اکبردن غمی اکبر هانی

 

گورسنور حالوندن آثار شکست

جنگ لرده سنمیان لشگر هانی

 

نه گلوب عباسه یالقوز گلموسن

سندن آیری دوشمین یاور هانی

 

گرچه امیدیم کسیلمیشدی ولی

سویلمزدیم عونیله جعفر هانی

 

بیر امیدیم قارداشیم عباسیدی

بس امید زینب مضطر هانی

 

بیر ابوالفضلیم دیردیم وار منه

ایلین جرأت جفا گستر هانی

 

بو رشادت که علمداریم ده وار

آل طاهادن آلان معجر هانی

 

ایمدی بو قانلی علم بو اوخلی مشک

گوسترور عباس شیر نر هانی

 

آغلاما آغلار گوزون قربانی من

گوز یاشون پاک ایلین اللر هانی

 

گوزلری یاشلی گورنمزدی سنی

محرم راز دلون دلبر هانی

 

کشتی صبرون دوشوب قارداش گله

ساحل امیدیوه لنگر هانی

 

موج اشکون گوزده طوفان ایلیوب

ناخدای آل پیغمبر هانی

 

اکبرون تک یوخسا قارداشون ئولوب

ایمدی بس بیر یاور دیگر هانی

 

چوخ یازانلار دفتر غم باغلیوب

ای « حسینی » بیله بیر دفتر هانی

 

چوخلار ایلر ادعا من نوکرم

سن کیمی منظور شه نوکر هانی

 

حشرده وار چوخ شفاعتچی سنه

سوزلرون تک شافع محشر هانی

 

بیتیوه بیر بیت وار جناتیده

بو سوزی رد ایلین کافر هانی

 

دوشموسن فکره سنه ظلم ایلین

ظلم ائدن ظالملره کیفر هانی

 

انتقامین حضرت عباس آلار

آز بیان ائت منتقم داور هانی

 

شه پریشان گوردی حال زینبی

آشکارا کشف قیلدی مطلبی

 

ائتدی فرمایش زبانحالیله

باجی دولدور چشمون اشک آلیله

 

ای منه بو گون شریک غم باجی

قلبیمون اسرارینه محرم باجی

 

ادامه دارد ...

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

احوالات حضرت ابوالفضل (ع) بخش پایانی هزار بیتی 1240

در احوالات حضرت ابوالفضل (ع)

بخش هفتم و پایانی هزار بیتی مرحوم حسینی

 

ای منه بو گون شریک غم باجی

قلبیمون اسرارینه محرم باجی

 

پوزدولار اهل جفا پرگاریمی

تشنه کام ئولدوردولر سرداریمی

 

من کیمه بو چولده درد دل دیوم

بُلدوروم آیا کیمه اسراریمی

 

محرم اسراریمی ئولدوردولر

آلدیلار الدن منیم غمخواریمی

 

ئولدوروب قارداشیمی دولدوردولار

قانیله بو دیدۀ خونباریم

 

بیرقیم یاتدی داغیلدی لشگریم

یخدیلار قولسوز سپه سالاریمی

 

حیف اولا بوردا دگل ام البنین

اوخشاسون شیر اوژن پیکاریمی

 

دوتماقا بزم عزا قارداشیمه

باشیمه یغ عترت اطهاریمی

 

من توکوم گوز یاشی قارداش وای دیوم

ایلیوم خالی دل سرشاریمی

 

اهل بیتیم باش آچوب ائتسون فغان

اوخشاسونلار قافله سالاریمی

 

خورداجا قیزلاردا وا عمّا دیسون

شرح ویسونلر غم دلداریمی

 

باجیسی کلثوم باشینده قرا

گورسون اشک چشم و آه زاریمی

 

آغلاسون آغلاتسون آل حیدری

یاده سالسونلار مآل کاریمی

 

قارداشیم عباسه بیر ماتم دوتاخ

یاندوروم من آه آتشباریمی

 

ئولدی عباسیم یقین اولدی منه

لشگر اعدا سویار قیزلاریمی

 

ظلمدن دویماز بو چولده اهل نار

یاندوراللار خیمۀ زر تاریمی

 

قول کیمی سعدی اوغلی بازاره چکر

دست بسته عابد بیماریمی

 

شهده بو احوالی گورجک طاهرات

دولدی داد و شیونیله شش جهات

 

بُلدولر تا دختران مه لقا

وار اجازه باش آچوب ساچ یولماقا

 

شوریله اگلشدیلر یکسر یره

باشلاریندان توکدولر معجر یره

 

دوتدولار عباسه بیر بزم عزا

عرصه گاه محشر اولدی کربلا

 

اوغلی قارداشی ئولنلر موکنان

بو عزایه گلدیلر مویه کنان

 

صبحدن یتمیشدی هر اندوه و غم

داغدار اولموشدی نسوان حرم

 

هر شهیدین ماتمینده بانوان

ایسته میشدی ایلسون داد و فغان

 

یتمسون سس بلکه سمع دشمنه

شاه دین اولموشدیی مانع شیونه

 

بو سببدن هاشمیات حزین

آختاروردی فرصت داد و انین

 

گوردولر مانع اولان گوز یاشینه

سس چکوب آغلور ئوزی قارداشینه

 

وئردیلر اوغلی ئولنلر سس سسه

ناله قوزاندی سپهر اطلسه

 

گلدی قارداشی ئولنلر شیونه

خون دل گزلردن آخدی دامنه

 

باش آچان زلفین یولان سینه ووران

ائتدیلر اوضاع شور حشر عیان

 

باشلادی بیر ناله و شیون بنات

دولدی واعمّا سسیله شش جهات

 

نه گلین نه قیز نه خاتون نه کنیز

سر بسر اولموشدی گوزلر اشک ریز

 

نه گوروبدور نه گورر دار فنا

ایله بیر ماتم ایله بزم عزا

 

رسم عالمدور دوتانلار بزم یاس

حاضر ایللّر ئولندن بیر لباس

 

خیمه اثناسینده امر شاهیله

قویدولار داد و فغان وآهیله

 

مایۀ ماتم نشان حزن و غم

اوخلی بیر سو مشکی بیر قانلو علم

 

وئردیلر عباسه عالی امتیاز

باشلارین آچدی خواتین حجاز

 

گول کیمی گول یوزلی قیزلار سولدولار

وا ابوالفضلا دیوب ساچ یولدولار

 

یولدولار از بسکه زلف مشک سا

دولدی بوی عنبریله کربلا

 

بیر بیر اوسته قالاندی مشک تر

چینه طعن ائتدی او دشت پر خطر

 

دلده واعمّا بنات مه جبین

رنگ زرفامه توکوب دُرّ ثمین

 

بزم ماتمده بودور رسم جهان

مجلسه حاضر اولار بیر نوحه خوان

 

بو عزاده لشگری مغلوب شاه

هم ئوزی هم بانوان عزّ و جاه

 

اولدولار هر تک تکی بیر روضه خوان

ائتدیلر عباس آدین ورد زبان

 

موج اشکیله چو دریا داشدیلار

سس سسه یکسر وئروب آغلاشدیلار

 

شه ئوزی گویا زبانحالیله

قارداشین اوخشاردی بو منوالیله

 

وای علمداریم یارالی قارداشیم

وای پناهیم وای وفالی قارداشیم

 

هم آتایدون هم نه قارداشیدون

ای آتام حیدر مثالی قارداشیم

 

یوز ویرر سنسیز منه آیا نه حال

کیم اولار دنیاده حالی قارداشیم

 

یاتمیان گوزلر یاتار بوندان صورا

زینبون آرتار ملالی قارداشیم

 

شنسیز ای دعوالرین شیری اولار

قیزلاریم دشمن غزالی قارداشیم

 

قوللارین باغلار بنات حیدرین

کوفه و شامین رجالی قارداشیم

 

فاطمیاتی سویار اشرار شام

نهب اولار خرگاه عالی قارداشیم

 

بیر عبایه اکتفا ایلر تمام

عصمت کبری عیالی قارداشیم

 

آدلاری اسلامدن بیر پایه ده

گورسنر ظلمین کمالی قارداشیم

 

تاب ائدنمز سس چکر آغلار یانار

گورسه کافرلر او حالی قارداشیم

 

مشکون اوخلاندی قولون اولدی قلم

تا سودان مشک اولدی خالی قارداشیم

 

تشنه لب قیزلارمی سیراب ائدر

مشک چشمین اشک آلی قارداشیم

 

تا سنون الده اسوردی پرچمون

کیم ائدردی بو خیالی قارداشیم

 

شمره سبط مصطفی مغلوب اولار

یا اولار تالان جلالی قارداشیم

 

وار یری صون گونلرین ائتسه خیال

زینبیم اولسون خیالی قارداشیم

 

فکر « سعدیِّ زماندور » جایزه

نظم ائدوبدرو بو مقالی قارداشیم

 

رسم عالمدور بلی اولسون گرک

نوکره سلطان نوالی قارداشیم

 

شه زبانحالینی ائتجک تمام

تازه دن دولدی فغانیله خیام

 

گوزده اشکی الده زلفی دلده آه

شیونه گلدی سکینه دخت شاه

 

صورته زلفین داغیتدی چون سحاب

ابر زلفیله دوتولدی آفتاب

 

سنبل زلفین پریشان ایلدی

بیر پریشان جمعی گریان ایلدی

 

گونۀ زرفامه توکدی دُرّ ناب

بو زبان حالیه ائتدی خطاب

 

ای وئرن سو اوسته جان عطشان عمو

من اوزون قاللاریوه قربان عمو

 

من دئدیم سو - سن گوزوم اوسته دئدون

گوزلرون دولدوردی امّا قان عمو

 

چوخ وفالیدون ئوزونده ایچمدون

تشنه لب سو اسوته ویردون جان عمو

 

شمکون اوخلاندی قولون اولدی قلم

مشک چشمیم اولدی اشک افشان عمو

 

سو امیدیله منه اللرده جام

تشنه قیزلار گلدیلر مهمان عمو

 

قول وئردیم من سنون امیدیوه

اولدی امیدیم ولی حرمان عمو

 

اولمییدی کاش قوللارون قلم

بیز قالیدوخ سر بسر عطشان عمو

 

ئولمییدون سن ئولیدوخ بیز تمام

المییدی کوفیان خندان عمو

 

بیر سنه تیکمیشدی گوز یالقوز آتام

سنده گئتدون سرور دوران عمو

 

قان ایچن دشمنلر ایچره قالدی تک

هادی دین حجت یزدان عمو

 

گئتدی الدن آل هاشم عزتی

تاپدی جرأت قوم بو سفیان عمو

 

کیم یتر سنسیز منیم فریادیمه

باغلاسا قوللاریمی دونان عمو

 

تا سکینه سوزلرین ائتدی تمام

گلدی شوره زینب علیا مقام

 

بو زبانحالیه زهرا قیزی

نطقه گلدی زینب کبری قیزی

 

ای آتام اوغلی عزیز مادریم

وی رشادتده نشان حیدریم

 

شیر صولت کان غیرت قارداشیم

غم گونونده یاوریم غم پروریم

 

عزتیله شهر یثربدن منی

سن گتوردون ای غضنفر مظهریم

 

هودجه نازیله میندیردون مدام

گاه سن گه شاهزاده اکبریم

 

وای منه بوندان صورا بو دشتیده

قالدی نه بیر محرمیم نه یاوریم

 

زینبه سنسیز اولار کیم دادخواه

ظلم الین آچسا اگر دشمنلریم

 

کسدیلر تا اللرون بُلدوم قالار

خولی و شمرین الینده معجریم

 

سن شهید اولدون حسینیم قالدی تک

وای کمکسیز قارداشیم وای داوریم

 

دستگیر اولماقلیقیم اولدی یقین

کامه یتدی دشمن کین گستریم

 

ای قیامتدن علامت قامتی

اولدی بو صحراده برپا محشریم

 

یاحسین من سسلورم آقا سنی

سنده لطف ائت دئ (حسینی) نوکریم

 

یوز ایل عمر ائتسم سراسر معصیت

یوخ غمیم سنسن شفیع محشریم

 

دست خالی محشره گلسم اگر

بسدور الده اولسا نوحه دفتریم

 

بانوان هاشمیه سربسر

تک به تک عباسه اولدی نوحه گر

 

حیف اولا ائتماقلیقا داد و انین

بو عزاده اولمادی ام البنین

 

نسگل اولدی چون آناسی اولمادی

نعشی اوسته باش آچوب ساچ یولمادی

 

یثربه قالدی اونون باش یولماقی

اوغلی عباسه عزادار اولماقی

 

شهر یثربده او بانوی حیا

ئوز علمدار اوغلونا دوتدی عزا

 

چون خواتین حریم عز و جاه

زار و خسته دلشکسته دلده آه

 

دللرینده ذکر اوضاع سلف

اختران برج ناموس و شرف

 

ائتدیلر رجعت دیار شامیدن

اولدورلار آزاد قید و دامیدن

 

کشف اولوندی ماجرای کربلا

محشر کبری گوروندی بر ملا

 

زوجۀ شیر خداوند وحید

فاطمه ام ابوالفضل رشید

 

وئردی ترتیب اول ستم کش دورت مزار

هر بیری بیر نوجوانه یادگار

 

ائتدی قبرستاندا دائم مسکنین

عرش اعلایه اوجاتدی شیونین

 

یاد ائدردی ئوز عزیز جانلارین

تشنه لب جاندان گئچن اوغلانلارین

 

وای اوغول وای دلده گوزده اشک ناب

یثربین اهلینه ایلردی خطاب

 

حالیمی بیحد پریشان ائتمیون

رحم ائدون گوز یاشیمی قان ائتمیون

 

اولمیون راضی اولوم چوخ دلکباب

ائتمیون ام البنین آدی خطاب

 

سویلینده سیز منه ام البنین

آرتورو بو آد منه شور و انین

 

یادیمه قهرا دوشور اوغلانلاریم

قوت روحیم عزیز جانلاریم

 

واردیدی دورت سرو آزادیم منیم

اونلاریله خاطر شادیم منیم

 

نه روادور بیر اوغولسوز مادرین

سسلسونلر ادینی ام البنین

 

وای منه ایوای بلالی قلبیمه

وا اسف ایوای یارالی قلبیمه

 

نقل ائدوللر کربلادن بیر خبر

بو خبر ایلور منی شوریده سر

 

اوغلوم عباسین دیولر اهل شام

اللرین قطع ایلیوبلر تشنه کام

 

ای منیم شیر اوغلوم ای ارام جان

ای آدی عباس ئوزی شیر ژیان

 

من ائشیتدیم بیر ستمکار عنود

کرلاده ووردی باشوندن عمود

 

سن که دعواده آجیقلی شیریدون

صاحب سر پنجه و شمشیریدون

 

واریدی کیمده جسارت برملا

سن کیمی شیره ائده بیله جفا

 

الده گر اولسیدی شمشیرون سنون

ایلینمزدی جسارت دشمنون

 

بس بیله معلوم اولور قوم شریر

اللرون کسمیشدی ای شیر دلیر

 

تا حیاتیم وار بو دنیاده ملول

واابوالفضلا دیوب یانام اوغول

 

قولینه فعلیله بانوی جهان

وئردی دنیاده غریبه امتحان

 

جان وئرینجه ائتدی افغان آغلادی

توکدی گوزدن خون دل قان آغلادی

 

یثربین والیسی مردان شرور

جنب قبرستاندان ایلوردی عبور

 

گوردی بیر عورت ایله فریاد ائدور

وای اوغول وای دلده آه و داد ائدور

 

شش جهاتی دولدوروب شیون سسی

پارچالور قلبی فغان و ناله سی

 

سویلدی کیمدور بو سینه داغلوری

هانسی ثکلا اوغلونا قان آغلوری

 

وئردیلر اول سنگدل شومه جواب

بو بلا همخانه سی خانه خراب

 

بوترابه زوجه دور ام البنین

مادر عباس فُهل بی قرین

 

شمردن آرتون شقی مروان دون

گوز یاشین توکدی غمی اولدی فزون

 

بیر بیره چالدی الین اول نابکار

سُویلدی ام البنینون حقی وار

 

واردی تا دنیا یوزونده کائنات

دوغماز عباسون نظیرین امهات

 

ای بنی هاشم آئی کان ادب

وی اولان باب الحوائج منتخب

 

من حسینی ناخوشام هم بی کسم

دامنون محکم دوتوب ویرّم قسم

 

بیر حسین اول شاه دینون جانینه

بیر آنان ام البنینون جانینه

 

ایسته اللهوندن ای کان وفا

بو مرضدن تئز منه ویرسون شفا

 

اوچ آئی گئچدی ملول و دلغمین

بیر تصادم ایلیوب خانه نشین

 

نه سینیق چی باش تاپور نه بیر طبیب

باری سن لطفوندن ائتمه بی نصیب

 

تا شفا وئرسون خدای لاینام

آستانوزده ائدوم خدمت مدام

 

 مرحوم حسینی سعدی زمان

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه