در مدح حضرت علی اکبر (ع)

 

آن ماهِ هاشمی که شبیهِ پیمبر است

شمعِ تجلّی رخِ او نور پروَر است

 

در آسمانِ مظهرِ حق ، شاهِ تشنه لب

خورشیدِ روی او ، چه فروزنده اختر است

 

آن نازنین غزال که شیران اسیرِ اوست

آهوی دشتِ کلبه ی زهرای اطهر است

 

در چشمِ حق پرست ، وجودش همه خداست

سر تا قدم تجلّی انوارِ داور است

 

گیسوی اوست رشته ی توحیدِ اولیا

خالِ رخش نگر که خلیلی در آتش است

 

قدش نهالِ سَروِ گلستانِ جنّت است

رویش بهشت و لعلِ لبش حوضِ کوثر است

 

از کینه ی سپهر و کمانداری فلک

در کربلا چو مرغی ، پیکان در او پَر است

 

پر میزند چو بسملِ در خون طپیده ای

آن طایری که بامِ حرم را کبوتر است

 

این طوبی' بهشت که از پا فتاده است

نخلِ ریاض و غنچه ی بستانِ حیدر است

 

چشمش به دستِ ساقی کوثر ز تشنگی

(چون گوش روزه دار بر الله و اکبر است)

 

در راهِ امتحان پیمبر شهید شد

آن اکبری که خاکِ رهش عرشِ اکبر است

 

(سرباز) در عزای علی اکبرِ حسین

جِبریل را ز خاکِ عزا خاک بر سر است.

 

سرباز ‌بروجردی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه