ولادت حضرت امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل العباس (ع) 4551
ولادت حضرت امام حسین (علیه السلام)
و حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)
مه بشب طالع شود همواره از چرخ برین
کس ندیده ماه را در روز تابد بر زمین
لیک من دیدم گهی در روز گردد جلوه گر
بر زمین از دامن رخشنده ام البنین
آن مه برج بنی هاشم که بر خورشید و ماه
روز و شب پرتو فشان گردد ز چهر نازنین
شیر را بچه همی ماند بدو آری که هست
در شجاعت هم چو باب خود امیر المومنین
آنکه عباس اش از آن شد نام نامی زان که هست
عابس دشمن شکن چون پا نهد بر پشت زین
آن که دارد یک جهان فضل و شرف در آستان
وان که دارد صد فلک جود و کرم در آستین
خاکیان از سفره انعام و جودش ریزه خوار
قدسیان از خرمن تقوی و قدسش خوشه چین
در صباح چارم شعبان عیان شد هم چو مهر
روز بعد عید میلاد امام سومین
شاه را آری وزیر با وفا اندر قفا ست
ماه از خورشید گیرد نوراین باشد یقین
آن بود رخشنده مهر آسمان فاطمه
این مه تابان برج دامن ام البنین
آن بود سلطان جان بازان کوی دین و عشق
این بود سردار سربازان راه عشق و دین
آن بود ذات الهی را صفائی بی مهال
این بود شاه ولایت را مثالی بی قرین
آن قماطش را به سوی آسمان جبریل برد
این به دستش بوسه زد بابش امیر المومنین
آن چو جد خود نبی مصباح رخشان هدی
این چو باب خود علی مشکوه انوار یقین
آن چو حمزه سید جمله شهیدان از شرف
این چو جعفر داده دست اندر جدال مشرکین
آن علیم علم حق از ابتدا تا انتها
این پناه اهل دین از اولین تا اخرین
گفت پیغمبر حسین از من بود من از حسین
باشد این والا حدیث از لعل خیر المرسلین
هم بود این خوش خبر از چارمین حجت که هست
شهریار کشور توحید زین العابدین
گفت باشد عمویم عباس را شانی بلند
کاو بود محسود خلق اولین و اخرین
خاک پای ان شفای دردهای دردمند
نام این باب الوائح یاور هر بی معین
اوست مصباح هدی و اوست کشتی نجات
این بود لب تشنگان را لعل او مائ معین
آن میان قتلگه غلطید اندر خاک و خون
این کنار علقمه افتاد نعشش بر زمین
شد زخون ان نهال مذهب و دین بارور
شد زدست این بنای غیرت و تقوی متین
بر فراز جسم ان زینب دویدی با فغان
در کنار نعش این بنشست نالان شاه دین
ختم کن (خوشدل)که از این داستان اتش زدی
جان زهرای بتول و خاطر ام البنین
مرحوم خوشدل تهرانی
منبع کانال گنجینه گذشتگان