در مدح حضرت امیرالمومنین

علی ابن ابیطالب (علیه السلام) 

 

آن شب که حریم لیله الاسرا بود

و آن جا که مقام قرب او ادنی بود

 

با کس نتوان گفت کسی آنجا بود

گر بود علی بود که با اعلی بود

 

جایی که خرد راه نیابد آنجا

جز نور خدا نور نتابد آنجا

 

گر دیده ی بینای محمد جوید

جز ذات علی هیچ نیاید آنجا

 

گر ذات علی جلوه نمایی کردی

وز چشم همه پرده گشایی کردی

 

رفتی همه ایمان خلایق بر باد

مردم به حقش ظن خدایی کردی

 

از شآن علی کسی نباشد آگاه

الا که محمد رسول و الله

 

با اینهمه شان آن همه بیتی آمد

لا حول ولا قوه الا بالله

 

آدم به بهشت غرق در نعمت بود

با آن همه بر کوی علی حسرت بود

 

تا ترک جنان کرد به خاک آمد و گفت

خاک نجف آرزویم از جنت بود

 

شورای سقیفه مجلسی غوغا بود

تعیین وصی بهانه ای شورا بود

 

شورا پی تعیین وصی یعنی چه

این مسئله از انفسنا پیدا بود

 

آن کو به علی مدح و صفاتش گفته

یک قطره ز دریا قطراتش گفته

 

حق دارد اگر قدح شمارد مدحش

ذاتی که خدا ثنای ذاتش گفته

 

اسلام که جز مهر و وفا چیزی نیست

جز الفت بنده و خدا چیزی نیست

 

هشدار که در دین محمد طاعت

جز پیروی از شاه ولا چیزی نیست

 

گفتم به خرد گناه آدم چون است

گفت این سخن از شرط ادب بیرون است

 

بر کوی علی فروخته جنت را

آدم نه در این معامله مغبون است

 

روزی که قیامتی به پا خواهد بود

وز تابش خورشید چه ها خواهد بود

 

یکصدو بیست وچارهزار پیغمبر حق

در ظل لوای مرتضی خواهد بود

 

مرحوم ذهنی زاده

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه