حضرت موسی ابن جعفر (ع) 5586
حضرت موسی ابن جعفر (ع)
عمری از موسی کاظم ز جفا مسجون بود
در صدف گوهرِ بحرِ عظمت مکنون بود
مظهرِ غیب مصون بود و حجابِ ازلی
اسمِ اعظم ز نخست از همه کس محزون بود
ماهِ کنعان بُد و شد گاه تنزُّل در چاه
یا که زندان ، شکم ماهی و او ذوالنّون بود
ذوالنون : لقب حضرت یونس
کاظمُ الغیظ که با صبر و شکیبایی او
صبرِ ایّوب چو یک قطره که با جیحون بود
پرتوی بود که تابید از این نورِ جمال
آن تجلّی که دل موسی از او مفتون بود
پور ِعمران نکشید آنچه که موسی ز رشید
ظلمِ فرعون نه همچون ستمِ هارون بود
پای در سلسله ، سر سلسله ی عشق نهاد
لیلی حُسنِ ازل را ز ازل مفتون بود
سِندی از زهرِ ستم ریخت به کامش چه عجب
تلخی کامِ وی از تلخی زهر افزون بود
از رطب سوخته موسی ، چو ز انگور رضا
نخلِ وحدت ثمرش میوه ی گوناگون بود
کس ندانست در آن حال که حالش چون گشت
غمگسارِ وی و غم پرورِ وی بیچون بود
گر به مطموره غریبانه به جانان جان داد
دلِ بیگانه و خویش از غمِ او پر خون بود
مطموره : سرداب ، زندان ، نهانخانه
شحنه ی شهر اگر شهره نمودش چون مِهر
لیک از بارِ غمش فُلکِ فَلک مشحون بود.
شیخ محمد حسین غروی اصفهانی
منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه
با سلام