متن نوحه های ترکی و فارسی

وداع حضرت علی اکبر (ع)

با حضرتِ امام حسین (ع)

آمد و افتاد از رَه با شتاب

همچو طفلِ اشک ، بر دامانِ باب

کای پدر جان ! همرهان بستند بار

ماند بارِ افتاده اندر رهگذار

هر یک از احباب ، سرخوش در قُصور

وز طَرَب پیچان ، سرِ زلفینِ حور

گام زن ، در سایهء طوبی همه

جام زن ، با یارِ کَرّوبی همه

قاسم و عبدالله و عباس و عون

آستین افشان ، ز رفعت ، بر دو کون

از سپهرم غایتِ دلتنگی ست

کاَسبِ اکبر را ، چه وقتِ لنگی ست؟

دیر شد هنگامِ رفتن ای پدر

رخصتی گر هست باری زودتر

در جواب از تُنگِ شَکّر ، قند ریخت

شَکّر از لب های شَکّر خَند ریخت

گفت : کِای فرزندِ مُقبِل آمدی؟

آفتِ جان ، رهزنِ دل آمدی

کرده ای از حق ، تجلّی ای پسر

زین تجلّی فتنه ها داری به سر

راست بهرِ فتنه ، قامت کرده ای

وَه کزین قامت ، قیامت کرده ای

نرگست با لاله در طنّازی ست

سُنبلت با ارغوان در بازی ست

از رُخت مستِ غرورم می کنی

از مرادِ خویش ، دورم می کنی

گه دلم ، پیشِ تو ، گاهی پیشِ اوست

رو ، که در یک دل ، نمی گنجد دو دوست

بیش از این بابا ، دلم را خون مکن

زاده ی لیلی ! مرا مجنون مکن

پشتِ پا ، بر ساغرِ حالم مزن

نیش بر دل ، سنگ بر بالم مزن

خاکِ غم ، بر فرقِ بختِ دل ، مریز

بس نمک ، بر لخت لختِ دل ، مریز

همچو چشمِ خود ، به قلبِ دل ، مَتاز

همچو زلفِ خود ، پریشانم مَساز

حایلِ رَه ، مانعِ مقصود مشو

برِ سرِ راهِ محبّت ، سد مشو

لَن تَنالوا البِرّ حتی تُنفِقوا

بعد از آن ، مِمّا تُحِبّون گوید او

نیست اندر بزمِ آن والا نگار

از تو بهتر گوهری ، بهرِ نثار

هر چه غیر از اوست ، سدّ راهِ من

آن بُت ست ، غیرتِ من ، بُت شکن

جان رهین و دل ، اسیرِ چهرِ توست

مانعِ راهِ محبّت ، مِهرِ توست

آن حجاب از پیش ، چون دور افکنی

من تو هستم ، در حقیقت ، تو منی

چون تو را او خواهد از من ، رو نَما

رونما شو ، جانبِ او ، رو ، نما

خوش نباشد از تو شمشیر آختَن

بلکه خوش باشد ، سپر انداختن

مِهر پیش آور ، رها کن قهر را

طاقتِ قهرِ تو نبوَد دهر را

بر فنایش گر بیفشاری قدم

از وجودش اندر آری در عدم

مُژّه داری ، احتیاجِ تیر نیست

پیشِ ابروی کَجَت ، شمشیر چیست؟

گر که قصدِ بستنِ جزو و کِلَت

تارِ موئی بس بُوَد ز آن کاکُلَت

ور سرِ صید ، سپیدست و سیاه

آن تو را کافی به یک تیرِ نگاه

تیرِ مِهری بر دلِ دشمن بزن

تیرِ قهری گر بُوَد ، بر من بزن

از فنا مقصودِ ما عینِ بقاست

میلِ آن رخسار و شوقِ آن لِقاست...

رو سپر می باش و شمشیری مکن

در نبردِ روبهان ، شیری مکن

بازویت را ، رنجه گشتن شرط نیست

با قضا ، هم پنجه گشتن ، شرط نیست

بوسه زن بر حنجرِ خنجر کِشان

تیر کآید ، گیر و در پهلو نشان...

عمان سامانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه