در مدح و میلاد حضرت علی اکبر (علیه السلام)

 

آفتاب آئینه ای از روی ماه اکبر است

حاتم طائی گدای یک نگاه اکبر است

 

غم مخور حبل المتین است این جوان هاشمی

عالمی در روز محشر در پناه اکبر است

 

طاق ابرویش تجلّیگاه نور ایزدیست

سینه ی مردان عاشق بارگاه اکبر است

 

آنکه در راه ولایت جان نثاری می کند

در صف سربازهای پایگاه اکبر است

 

بی سبب قبر حسین ابن علی شش گوشه نیست

زیر پای شاه دین آرامگاه اکبر است

 

مدّعی هرگز نمی میرد شهید راه عشق

ذات حق فردای محشر دادخواه اکبر است

 

عارفی با یوسف کنعان قیاسش کرده بود

عقل گفتا کین قیاست اشتباه اکبر است

 

یوسف کنعان کجا و یوسف لیلا کجا

صد زلیخا سائل زلف سیاه اکبر است

 

خَلقاً و خُلقاً شبیه حضرت پیغمبر است

فوق ادراک ملائک عزّ و جاه اکبر است

 

درشجاعت همچو مرتضی بی باک بود

ضرب شست نازنینش خود گواه اکبر است

 

صبح محشر حضرت زهرا شفاعت می کند

هر که در دنیا گرفتار نگاه اکبر است

 

مرتضی اسکندری (ساعد)