حضرت امام زمان (عج)

 

به راستان ، که سرِ من بر آستانهء توست

نوای روز و شبم ، شورِ عاشقانهء توست

 

هماره مرغِ دلم را به تیرِ غمزه مزن

چرا که که پرورشِ او به آب و دانهء توست

 

مرا ز دامِ هوی و هرس ، رهایی بخش

که این همای همایون ز آشیانهء توست

 

دل ار به مُلکِ گیتی نمی دهم چه عجب

از آنکه گوهرِ یک دانهء خزانهء توست

 

فضای سینه اگر رشکِ طورِ سینا شد

حریمِ قدسِ تو و پیشگاهِ خانهء توست

 

اگر چه بانگِ اناالحق ، ز غیرِ حق نَسِزَد

ولی به گوشِ من این نغمه ها ، ترانهء توست

 

بگیر دادِ من از چرخِ پیر و بیدادش

مگر نه شیرِ فلک ، رامِ تازیانهء توست

 

نجاتِ (مفتقر) از ورطهء بلا عجب است

ولی امید به الطافِ خسروانهء توست.

 

آیت الله شیخ محمد حسین غروی اصفهانی ،

مشهور به آیت الله گمپانی و متخلّص به مفتقر

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه